E. Kiram

yaz›l›d›r. Meselâ, sultân Mahmûdun serây nâz›rlar›ndan Hâlet
efendi, mevlevî idi. Mevlânâ Hâlidin flöhret ve i’tibâr›n› çekemiyerek
kendisini halîfeye çekifldirdi ve (Onbinlerle adam› vard›r. Devlet
ve saltanat için tehlükelidir. Ortadan kald›r›lmas› lâz›md›r) dedi.
Sultân Mahmûd da (Din adamlar›ndan devlete zarar gelmez)
diyerek sözüne k›ymet vermedi. Mevlânâ Hâlid hazretleri bunu
iflitince, halîfeye hayr ve selâmetle düâ eyledi ve (Hâlet efendinin
ifli, pîri Celâleddîn-i rûmî hazretlerine havâle olundu. Onu huzûruna
çekip, cezâs›n› verecekdir) buyurdu. Az zemân sonra sultân
Mahmûd hân, Mora ›syân›na sebeb oldu¤u için, onu Konyaya sürdü.
Orada i’dâm olundu.
Mevlânâ Hâlid 1192 de Zûr kazâs›nda tevellüd ve 1242 [m.
1826] de fiâmda tâ’ûndan vefât etdi “kaddesallahü teâlâ sirrehul’azîz”.
(Câliyet-ül-ekdâr) salevât kitâb› her hafta okunur. Çok
fâidelidir. Nahvde, kelâmda, f›khda, tesavvufda k›ymetli kitâblar›
vard›r. Fârisî olan (‹’tikâdnâme) ad›ndaki âmentü flerhinin ve râb›-
ta risâlesinin tercemeleri bas›lm›fld›r. (‹’tikâdnâme)nin türkçe,
frans›zca, almanca ve ingilizce tercemeleri, Hakîkat Kitâbevi taraf›ndan
basd›r›lm›fld›r. 88, 154, 392, 411.
116 — HAMZA B‹N ABDÜL-MUTTAL‹B: Eshâb-› kirâm›n
büyüklerindendir. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” amcas›d›r.
Hem de süt kardeflidir. Annesi Hâle, Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” annesi olan hazret-i Âminenin amcas›n›n
k›z› idi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” k›rkalt› yafl›nda
iken, birgün Safâ tepesinde oturuyordu. Ebû Cehl, yan›ndan geçerken,
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” küfr etdi. Mubârek
a¤z›n› açmad›. Birfley demedi. Fekat, bir hizmetçi k›z, bunu
iflitdi. Hamza “rad›yallahü anh”, o gün avdan geliyordu. Âdeti
üzere, tavâf yapmak için, Harem-i flerîfe u¤rad›. Hizmetçi k›z, yan›na
gelip, (Ebû Cehl, kardeflin o¤luna, flöyle flöyle söyledi) dedi.
Hamza dahâ müslimân olmam›fld›. Fekat, kardeflinin o¤luna küfr
edildi¤ini iflitince, akrabâl›k damarlar› hareket etdi. Silâhlar› üstünde
olarak, Kureyfl kâfirlerinin yan›na geldi. (Kardeflim o¤luna
kötü söz söyliyen, kalbini inciten, sen misin) diyerek, boynundaki
ok atan yay ile, Ebû Cehlin bafl›n› yard›. Orada bulunan kâfirler,
Hamzaya sald›racak oldular. Büyük çarp›flma ç›kacakd›. Fekat,
Ebû Cehl (Dokunmay›n›z! Hamza hakl›d›r. Onun kardefli o¤luna,
bilerek, kötü fleyler söyledim) dedi. Böylece, Hamzay› bafl›ndan
savd›. (Aman, ona iliflmeyiniz! Bize k›zar da, müslimân olur.
Bununla, Muhammed kuvvetlenir) dedi. Hamza müslimân olmas›n
diye, kafas›n›n yar›lmas›na râz› oldu. Çünki, Hamza, hât›r› sa-
– 343 –