E. Kiram

9- Nizâmeddîn efendi. Bir zevcesinden olan iki çocu¤u, Sadreddîn
efendi ile Hicret hân›md›r. Sadreddîn efendi, Diyâr-› Bekrde h.
1393 de vefât etmifl, Vanda defn edilmifldir. Dört çocu¤u vard›r.
‹kinci zevcesinden dört çocu¤u olmufldur. Bunlardan Vehbî efendi
emekli teknik zirâ’at me’mûrudur. Nesîbe hân›m emekli mâliyye
müfettifllerinden Hayâti Çiftlik be¤in zevcesidir. Âsiye han›m›n
zevci Abdürrahman Ekincidir. Sâriye hân›m Vandad›r. Hicret hân›m›n
o¤lu Sa’îd efendi ile dört dâmâd›ndan birincisi, fazîletli Kâs›m
efendidir. ‹kincisi, seyyid Abdülhakîm Efendi hazretlerinin ye-
¤eni Rukiye hân›m›n o¤lu Ayd›n be¤dir. Üçüncü dâmâd› eczâc› Fâtih
Y›lmaz be¤ Fâtihde (Kumrulu eczâhânesi)nin sâhibidir.
Dördüncü dâmâd› Habîb efendidir. Seyyîd Fehîm efendinin iki
dâmâd› Hüseyn ve Emîn pâflalard›r. Üçüncü k›z› Esmâ han›m›n üç
o¤lu fievki, Fârûk ve Nâbî efendilerdir.
Seyyid Fehîm Efendi “kuddise sirruh” insân-› kâmil idi. Talebesinin
en üstünü, veliy-yi kâmil seyyid Abdülhakîm Efendidir.
1300 y›l› 17 Cemâzil âh›r [m. 1883 Nisan]da yazd›klar› mektûbda
buyuruyor ki:
Sevdi¤im, k›ymetli seyyid ‹brâhîm ve seyyid Tâhâ! Allahü teâlâ,
ikinize de selâmet versin! Size çok düâ etdikden sonra, bildi¤iniz
gibi, kardefliniz seyyid molla Abdülhakîm geçen sonbehârda
buraya gelmifldi. Ders okuma¤a bafllam›fld›. Bu fakîr de, onun dersini
gâyet dikkat ile, tahkîk ederek anlatd›m. O da, gerek dersde,
gerek kendi çal›flmalar›nda, öylece dikkat ve tahkîk eyledi. ‹lmden
baflka birfleye bakmas›na vakt b›rakmad›m. fiimdi, zemân›m›zdaki
üsûle göre kitâblar› bitirdi. Bu fakîr, âlet ilmlerini ve f›kh ve hadîs
bilgilerini okutmak için, üstâdlar›mdan nas›l me’zûn oldu isem,
onu da ben, öylece me’zûn eyledim. Sizler, art›k ona kardefl gözü
ile bakmay›n›z. ‹lmin flerefini gözetmek için, ona karfl› çok tevâzu’
gösteriniz! Bunlar›, sizin iyili¤iniz ve yükselmeniz için yaz›yorum.
Bundan baflka, ilme karfl› tevâzu’ göstermek, Allahü teâlâya tevâzu’
etmek demekdir. Bu k›sa yaz›mdan, çok fleyler anlay›n›z! Esseyyid
Fehîm “rahime-hullahü teâlâ”.
‹kinci mektûbda buyuruyor ki: Sevgili o¤lum, gözümün nûru
seyyid molla Abdülhakîm! Size, sonsuz düâlar›m› bildirdikden
sonra arz edeyim ki, uzun zemândan beri sizden haber almad›¤›m
için, gönlüm çok üzülüyor. Allahü teâlâ her gizli fleyleri bilir. O flâhiddir
ki, kalbim hemen her zemân seninledir diyebilirim. Beni bu
üzüntüden kurtarmak için, görünür görünmez hâllerinizi s›k s›k
bildirmelisiniz! Böylece sevgi ba¤lar› oynat›lm›fl olur. E¤er o, gö-
– 336 –