E. Kiram

90 — EBÛ TÂL‹B: Abdülmuttalibin o¤lu, Resûlullah›n amcas›,
hazret-i Alî ile Ca’fer Tayyâr›n babas›d›r. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” yetîm oldu¤undan, dedesi Abdülmuttalibin yan›nda
büyüdü. Sekiz yafl›nda iken, dedesi vefât ederken, kendisini
Ebû Tâlibe ›smarlad›. Ebû Tâlib, Fahr-i âlemi pekçok sever ve sayard›.
Resûlullah› Kureyfl kâfirlerinin hücûmlar›na karfl› son derece
korurdu. Fekat, ölece¤i zemân, kad›nlar›n, (ölüm korkusundan,
dedelerinin dînini b›rakd›) demelerinden çekinerek islâma gelmedi.
Resûlullah, Ebû Tâlibin müslimân olmas›n› çok istiyordu. Son
nefesinde de, islâma da’vet etdi ise de, kabûl etmedi. Ölürken dudaklar›
oynad›. Yan›nda bulunan kardefli Abbâs (Yâ Muhammed!
Kardeflim, istedi¤ini söyledi) dedi ise de, (Hay›r. Ben iflitmedim)
buyurdu. Hicretden üç y›l önce, seksen yafl›n› geçmifl olarak vefât
etdi. 170, 195, 303, 310, 318, 339.
91 — EBÜTTUFEYL: Ad› Âmir bin Vâsiledir. Sahâbedendir.
Hazret-i Alînin sohbetinde bulunurdu. Hazret-i Hüseynin kan›n›
da’vâ eden Muhtarla birlikde dö¤üflmüfldür. Muhtar tutuldukdan
sonra, yaflay›p, Mekkede, hicretin yüzüncü y›l›nda, bir dü¤ünde,
o¤lunun vefât›nda söylemifl oldu¤u bir kasîde okunurken, üzüntüden
vefât etdi. Eshâb-› kirâmdan yer yüzünde en son vefât eden
budur. 19, 252.
92 — EBÛ UBEYDE B‹N CERRAH: Ad› Âmir bin Abdüllahd›r.
Eshâb-› kirâm›n büyüklerindendir. Bedr gazâs›nda, kâfir
ordusunda bulunan babas›n› katl etmifldir. Her gazâda bulunup,
fevkal’âde cesâret göstermifldir. Hazret-i Ebû Bekr ve Ömer zemânlar›nda
fiâmdaki orduda çok kahramanl›k gösterdi. Bu ordunun
kumandan› olup, fiâm› ald›. Adâleti, rumlar› hayretde b›rakd›.
Aflere-i mübeflflereden idi. 18 de 58 yafl›nda iken Remle ile Kuds
aras›nda, tâ’ûndan vefât etdi. 113, 114, 115, 166, 172, 185, 199, 203,
215, 251, 258, 323.
93 — EBÛ YÛSÜF: Ya’kûb bin ‹brâhîm-i ensârî, Hanefî mezhebindeki
müctehidlerin en büyü¤üdür. Hanefî mezhebinde ilk
kitâb yazan budur. 113 [m. 731] y›l›nda Kûfede tevellüd ve 182
[m. 798] de Ba¤dâdda vefât etdi. Halîfe Mehdî, Hâdî ve Hârûnürreflîd
zemânlar›nda, onsekiz sene Ba¤dâdda kâd›lkudât ya’nî temyîz
reîsli¤i yapd›. Derin hadîs âlimi idi. Çok zekî, keskin görüfllü
idi. O¤lu Yûsüf de âlim idi. Hârûn zemân›nda vâlî idi. Ebû Yûsüf
yetîm olup, anas› çok fakîr idi. ‹mâm-› a’zam Ebû Hanîfe “rahmetullahi
aleyh” bunun keskin zekâs›n› görüp, kendine talebe yapd›.
Evinin bütün ihtiyâc›n›, y›llarca bolbol ‹mâm-› a’zam te’mîn etdi.
Annesi yine mâni’ olmak istedi. ‹mâm-› a’zam buyurdu ki, (O¤lun
– 329 –