E. Kiram

Allahü teâlân›n verdi¤i ni’meti, ona karfl› isyânda kullanmamak demekdir,
derdi. fieblî dedi ki, (Allahü teâlâ, k›yâmetde, Cennete veyâ
Cehenneme gitmek aras›nda beni serbest b›raksa, Cehenneme gitme¤i
isterim. Çünki, Cennete girmek benim arzûmdur, Cehenneme
sokmak Onun murâd›d›r. Dostun arzûsunu b›rak›p, kendi diledi¤ini
yapan kimsenin seviyorum demesi do¤ru olmaz). Bu sözü Cüneyd
iflitince, (fieblî, çocukca konuflmufl, Rabbim beni serbest b›raksa, bir
dilekde bulunmam. Kulun dilemesi olmaz. Diledi¤in yere giderim.
Senin diledi¤ini yapar›m derim) buyurdu. Cüneyde biri gelip, (Bir
dakîka benimle ol. Sana birfley söyliyece¤im) dedikde, (Ey arslan›m,
benden öyle birfley istedin ki, ben senelerce, onu aramakday›m. Bir
ân Rabbimle olmak için, y›llarca u¤rafl›yorum, olam›yorum. fiimdi,
nas›l seninle olabilirim) buyurdu. 148, 150, 155, 214, 322, 387.
67 — DÂVÜD-‹ TÂÎ: Babas›, Nasîr-i Küfîdir. Zühd ve takvâs›
ile meflhûrdur. ‹mâm-› a’zamla sohbet ederdi. Hârünürreflîd ve
di¤er rütbe sâhiblerinin hediyyelerini kabûl etmezdi. Üstâd›, Habîb-i
Râ’îdir. Gençli¤inde bir flark›c›dan:
Hangi güzel yanak ki, toprak olmad›,
Hangi tatl› gözdür ki, yere akmad›
beytini ifliterek kalbine bir atefl düfldü. fiaflk›na döndü. Derdine devâ
bulmak için dolafld›. ‹mâm-› a’zam Ebû Hanîfenin kap›s›na geldi.
‹mâm, bunun yüzünün renginin de¤ifldi¤ini görünce sebebini
sordu. Hâlini anlatd›. (Dünyâdan so¤udum) dedi. ‹mâm›n gösterdi¤i
yolda zühd ve takvâ eyledi ve ‹mâm›n derslerine devâm etdi.
Sonra Habîb-i Râ’îden feyz alarak kemâle geldi. 165 [m. 781] de
Ba¤dâdda vefât etdi. 43, 409.
68 — EBÛ AMR B‹N SALÂH: ‹bni Salâh denilen bu zât›n
ad›, Osmân bin Abdürrahmând›r. fiâfi’î mezhebinde âlim idi. Tefsîr,
hadîs, lugat ve edebiyyâtda da derin bilgisi vard›. 577 de Zûr
flehrinde tevellüd, 643 [m. 1245] de vefât etdi. fiâmda, Kudüsde
müderris idi. 106.
69 — EBÛ BEKR “KÂDΔ: Muhammed bin Tayyib Bâk›llânî,
büyük ilm-i kelâm âlimidir. Efl’arî mezhebinde idi. 338 [m. 949] da
Basrada tevellüd, 403 [m. 1012] de, Ba¤dâdda vefât etdi “rahimehullahü
teâlâ”. Bilgisi, zekâs› çok oldu¤undan herkesi iknâ’ ederdi.
Sultân Adudüddevle taraf›ndan ‹stanbula sefîr olarak gönderilmifldi.
90, 204, 326.
70 — EBÛ BEKR-‹ SIDDÎK: Abdüllah bin Ebû Kuhâfe Osmân
bin Âmir bin Kâ’b bin Sa’d bin Teym bin Mürre bin Kâ’b
Kureyflî, Eshâb-› kirâm›n en üstünü, Aflere-i mübeflflerenin birin-
– 322 –