E. Kiram

Ayn› zemânda, büyük bir tüccâr olup, her sene fakîrlere yüzbin altun
verirdi. Allahü teâlâdan çok korkard›. Harâm ve flübheli fleylerden
kaç›n›rd›. Arkadafllar›na ve muhtâc olanlara para vererek
yard›mlar›na koflard›. Süfyân-› Sevrî, Süfyân bin Uyeyne, Fudayl
bin ‹yâd, ‹bni Semmâk, Mesrûk gibi büyük kimselere çok ihsân›
vard›. Her ifli ilmine uygun idi. Peygamberimizin “sallallahü aleyhi
ve sellem” ilmine tâm vâris idi. Mevlânâ Abdürrahmân Câmî “rahime-hullahü
teâlâ”, fârisî dilde yazd›¤› (fievâhid-ün-nübüvve) kitâb›nda,
Abdüllah bin Mubârekin üstünlü¤ünü misâller vererek,
uzun anlatmakda, çok övmekdedir. ‹flte bu büyük âlim buyuruyor
ki, (Mu’âviye “rad›yallahü anh”, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” yan›nda giderken, bindi¤i at›n burnuna giren toz, Ömer
bin Abdül’azîzden bin kerre efdaldir). Art›k baflka bir söze lüzûm
kal›r m› ‹nâd edenlerin iddi’âlar› çürümez mi
Server-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” nemâz k›ld›r›rken
rükû’da (semî’ Allahü limen hamideh) deyince, ilk safda bulunan
Mu’âviye “rad›yallahü anh” da, (Rabbenâ lekel-hamd) dedi. Böyle
söylemesi, takdîr ve tahsîn buyurularak, bunu söylemek k›yâmete
kadar sünnet olarak kald›. Ne büyük mazhariyyet! Abdüllah ibni
Mubârek gibi, maddî ma’nevî üstünlü¤ü, din imâmlar›n›n hepsi
taraf›ndan tasdîk edilen büyük bir islâm âlimi, Mu’âviye “rad›yallahü
anh” için böyle medh ve senâ etdikden sonra, câhillerin ve
nefslerine aldanm›fl olanlar›n ve inâd edenlerin güvenecek bir delîlleri
kal›r m›
Gençleri aldatma¤a çal›flan, yurt d›fl›ndaki islâm düflmanlar›,
Ehl-i beyti seviyoruz diyorlar. E¤er yaln›z Ehl-i beyti sevmekle
kal›p, di¤er Eshâb-› kirâma düflmanl›k etmeselerdi, Eshâb-› kirâma
sayg› gösterselerdi ve Eshâb-› kirâm aras›ndaki muhârebelerin
ictihâd sebebiyle, din gayretiyle yap›ld›¤›na inansalard›, mezhebsiz
olmakdan kurtulurlard›. Çünki, Ehl-i beyti sevmemek, (Hâricî)
olmakd›r. Eshâb-› kirâm› sevmemek sap›k olmakd›r. Ehl-i beyti
de, Eshâb-› kirâm›n hepsini de sevmek ve hürmet etmek (Ehl-i
sünnet)den olmakd›r. Demek oluyor ki, mezhebsizlik, Peygamberimizin
“sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb-› kirâm›ndan bir k›sm›n›
sevmemek demekdir. Ehl-i sünnet ise, sevmemeklikden kurtulup,
hepsini sevmekdir. Îmân› kuvvetli olan, Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” büyüklü¤ünü anl›yabilen, akl› iflliyebilen
bir kimse, Eshâb-› kirâm› sevme¤i, onlara düflmanl›k etmekden elbet
dahâ do¤ru ve dahâ iyi bulur. Peygamber efendimizi “sallallahü
aleyhi ve sellem” sevdi¤i için, bunlar›n her birini sever. Zâten
hadîs-i flerîfde, (Onlar› sevenler, beni sevdikleri için severler. Onlara
düflmanl›k edenler, bana düflman olduklar› için ederler) buyu-
– 31 –