E. Kiram

de vefât etdi. Uzun boylu, beyâz, güzel idi. Ömrünün sonlar›nda
göremez oldu. Abbâsî halîfeleri, bunun soyundand›r. 40, 59, 70, 74,
86, 119, 121, 122, 123, 125, 126, 130, 137, 165, 168, 169, 170, 184,
185, 189, 231, 243, 318, 345, 356, 359, 408.
12 — ABDÜLLAH B‹N CA’FER: Resûlullah›n amcas› Ebû
Tâlibin torunudur. Habeflistânda dünyâya geldi. 80 y›l›nda Medînede
vefât etdi. Çok cömerd idi. Hazret-i Mu’âviye buna çok ikrâm
ederdi. Muhammed bin Ebî Bekr-i S›ddîk ile Yahyâ bin Alî
ibni ebî Tâlib ile ana bir kardefl idi. Hazret-i Alî ile Fât›ma-tüzzehrân›n
k›z› olan Zeynebin zevci idi “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în”.
66, 168, 204, 378.
13 — ABDÜLLAH B‹N EBÎ BEKR-‹ SIDDÎK: Önce islâm
olanlardand›r. Hicretde, kâfirlerden ma¤araya haber getirir, gece
ma¤arada yatard›. Mekkenin fethinde, Huneyn ve Tâif gazâlar›nda
bulundu. Tâifde yaraland›. 11. ci y›lda vefât etdi “rad›yallahü teâlâ
anh”. 99.
14 — ABDÜLLAH B‹N EBÎ EVFÂ: Eshâb-› kirâmdan Kûfe
flehrinde en son vefât edendir. 86 y›l›nda vefât etdi. 19, 252.
15 — ABDÜLLAH B‹N MES’ÛD: ‹lk müslimân olanlar›n alt›nc›s›d›r.
Resûlullah›n yan›ndan, hizmetinden ayr›lmazd›. Kur’ân-›
kerîmi çok iyi ö¤rendi. Pekçok hadîs-i flerîf ezberledi. Mekke kâfirleri
aras›nda aç›kça okurdu. Çok eziyyet çekerdi. ‹ki kerre Habeflistâna
ve Medîne-i münevvereye hicret etdi. Bütün gazâlarda
ve Yermük muhârebesinde bulundu. Cennetle müjdelendi. Halîfe
Ömer-ül-Fârûk, kendisini Kûfeye müftî olarak gönderdi. Otuziki
y›l›nda, altm›fl yafl›ndan sonra vefât etdi. Bakîde medfûndur “rad›-
yallahü teâlâ anh”. 106, 163, 165, 168, 177, 182, 185, 189, 199, 208,
210, 241, 324, 330.
16 — ABDÜLLAH B‹N MUBÂREK: Tebe’i tâbi’înin büyüklerinden
olup, hadîs ve f›kh âlimi idi. 118 de Horasanda do¤up,
181 [m. 797] de vefât etdi “rahime-hullahü teâlâ”. Kitâblar› çokdur.
Bir y›l hac, bir y›l cihâd ve bir y›l ticâret ederdi. Kazanc›n›n
hepsini fakîrlere verirdi. fiâmda birisinden ald›¤› kalemi vermeden
Merve gitmifldi. Kalemi vermek için Mervden fiâma geldi. Sehl
Alî bin Abdüllah Merûzî, Abdüllah bin Mubârekin derslerine devâm
ederdi. Birgün, (Art›k senin dersine gelmiyece¤im. Çünki,
bugün gelirken senin k›zlar›n dama ç›km›fl beni ça¤›r›yorlard›. Benim
Sehlim, benim Sehlim diyorlard›. Bunlar›n terbiyesini vermiyor
musun) dedi. Abdüllah bin Mubârek, o gece, talebesini top-
– 303 –