E. Kiram

yanlara b›rak›ld›. 1331 [m. 1912] de Balkan harbi bozgunu oldu.
‹ki büyük k›t’a ile ilifli¤imiz kesildi. Afrikada birmilyonikiyüzbin
kilometre kare, Rumelide ikiyüzelli bin kilometre kare yerimiz elden
gitdi. Birinci cihân harbinde de birmilyon kilometre kareden
fazla toprak gayb oldu. Koca imperatorluk ya¤ma edildi. Bu felâketlere,
ittihâd ve terakkînin, gâfil, câhil, f›rkac›, inâdc›, bölücü
idâresi sebeb oldu.) Birinci cihân harbine Osmânl›lar üç milyon
askerle kat›ld›. Bir milyon zâyi’ eyledi. Bunun dörtyüzbini cebhede
flehîd oldu. Müttefiklerimizin mevcûdü yirmiüç milyon olup,
onbeflbuçuk milyon zay›’ât›m›z oldu. Bunun üçbuçukmilyonu cebhede
öldü. Düflmân ordular› mevcûdü, k›rküç milyon idi. Bunlar›n
yirmiüç milyonu zâyi’ oldu. Yaln›z beflbuçuk milyonu cebhede
öldü.
Sultân Abdülhamîdi taht›ndan indirenler, sonunda memleketi
düflman çizmelerinin alt›nda b›rakarak kaçd›lar. ‹lk olarak Enver
pâfla, Tal’at pâfla, doktor Behâeddîn fiâkir, doktor Nâz›m, 30 Ekim
1918 de Mondros mütârekesini imzâ etdikden bir gün sonra, gece
yar›s› kaçd›lar. Tal’at pâfla [m. 1921] de k›rkdokuz yafl›nda Berlinde,
Enver pâfla k›rk yafl›nda [m. 1922] de Türkistânda, Cemâl pâfla
da [m. 1922] de elli yafl›nda Tiflisde öldürüldüler. Avrupadaki mason
localar›, bu baflar›lar›n› uzakdan keyf ile seyr ediyorlar. ‹slâmiyyeti
yok etmek için, yeni plânlar hâz›rl›yorlard›. Masonlar, ittihâdc›lara
yapd›rd›klar› bu cinâyetleri Midhat pâfla ve arkadafllar›
gibi maflalarla, dahâ otuzbir y›l önce ve pek k›yas›ya yapd›racaklard›.
Fekat, çok akll›, zekî, ileriyi görüflü keskin ve tâm müslimân
olan, ikinci Abdülhamîd hân, bunu anlam›fl, bu felâketleri önlemifl,
islâm âlemine se’âdet, huzûr sa¤lam›fld›. Bunun için, bu yüce hâkana,
k›z›l sultân, korkak, zâlim gibi ismler takd›lar. Böylece gençleri
aldatma¤a, onun sevgisini, büyüklü¤ünü gönüllerden ç›karma¤a
u¤rafld›lar.
(Türkiye Târîhi)nde diyor ki, (‹kinci meflrûtiyyetden sonra gelen
yeni rejim, ikinci Abdülhamîdi mahkûm etmifl, hattâ bugüne
kadar, bu hükümdâr›n lehinde, hattâ tarafs›z yazmak ve konuflmak,
tehlükeli say›lm›fld›r. Bunun bir sebebi, ikinci Abdülhamîdin,
aslâ mürteci’, gerici olmamak flart› ile, muhâfazakâr olmas› ve
imperatörlü¤ü otuz y›l flahsen adâlet ile idâre etmesidir. ‹kinci
Abdülhamîdi düflürenler birbirinden ink›lâbc› olduklar› için, tabî’atiyle,
bu hükümdâr›n muhâfazakârl›¤›n› be¤enmemek durumunda
kalm›fllard›r. Ancak târîh, siyâset de¤ildir. Günün modas›-
na göre söyliyen, yazan kimse, târîhci de¤ildir. Çünki, siyâsî rejimler
ve fikr modalar› dâimâ de¤iflir. Yak›n mâzîyi halka fenâ tan›t-
– 300 –