E. Kiram

Bir hadîs-i flerîfde, (Ben ilmin flehriyim. O flehrin kap›s› Alîdir)
buyuruldu. ‹mâm-› Alî “rad›yallahü anh” diyor ki, “Resûl-i ekrem
“sallallahü aleyhi ve sellem” beni Yemene hâkim göndermek istediklerinde,
henüz küçük idim. Yâ Resûlallah! Ben gencim. Onlara
hâkimlik nas›l yapabilirim dedim. Mubârek elini gö¤süme koyarak,
(Yâ Rabbî! Bunun kalbine hidâyet, diline sebât ver!) diye düâ
buyurdu. Di¤er bir hadîs-i flerîfde, (‹çinizde hepinizden ziyâde hâkimli¤e
elveriflli ve bilgilisi, Alîdir) buyuruldu. Bir hadîs-i flerîfde,
(Alîye bakmak ibâdetdir. Alîyi inciten, beni incitmifl gibidir) buyuruldu.
Bir hadîs-i flerîfde, (Alîye muhabbet, bana muhabbetdir.
Bana muhabbet, Allahü teâlâya muhabbetdir. Alîye düflmanl›k,
bana düflmanl›kd›r. Bana düflmanl›k ise, Allahü teâlâya düflmanl›kd›r)
buyuruldu. Bir hadîs-i flerîfde buyuruldu ki, (K›z›m Fât›may›
Alîye verme¤i, Rabbim bana emr eyledi. Allahü teâlâ, her Peygamberin
sülâlesini kendinden, benim sülâlemi ise, Alîden halk
buyurmufldur). Yine buyurdu ki, (Îmân›n alâmetleri vard›r: Birinci
alâmeti, Alîyi sevmekdir. Alî iyilerin rehberidir. Ona yard›m
edene, yard›m edilir. Ona s›k›nt› verme¤e u¤raflanlar›n kendisi perîflân
olur. Cennet, üç kimseye âfl›kd›r: Alîye, Selmâna ve Ammâra).
Bir hadîs-i flerîfde buyuruldu ki, (Münâf›klar›n kalbinde flu
dört kimsenin muhabbeti bir araya gelmez: Ebû Bekr, Ömer, Osmân
ve Alî) “rad›yallahü anhüm”).
Buraya kadar bildirilen hadîs-i flerîfler, seyyid Eyyûb hazretlerinin
yazm›fl oldu¤u (Menâk›b-› çihâr yâr-i güzîn) kitâb›ndan al›nm›fld›r.
Dört halîfenin ve Eshâb›n bütününün büyüklüklerini, k›ymetlerini
çok uzun ve çok güzel anlatan bu kitâb, türkçe olup,
[h.1325] ve [m.1998] senelerinde bas›lm›fld›r. Okunmas›n› ehemmiyyetle
tavsiye ederiz.
‹mâm-› Alîyi “rad›yallahü anh” çok sevmek, Ehl-i sünnet alâmetidir.
Onu sevmifl olmak için, öteki üç halîfeyi sevmemek lâz›md›r
demek, yanl›fld›r. Onu sevmek için, bir veyâ birkaç sahâbîyi
sevmemek, do¤ru yoldan ayr›lmak olur. ‹mâm-› fiâfi’î “rahimehullahü
teâlâ” buyurdu ki:
fiî’î diyorlarsa, sevenlere Alîyi,
Ey ins-ü cin! Biliniz, ben de oldum flî’î!
fiî’îler de, sünnîler de, Muhammed aleyhisselâm›n Âlini, Ehl-i
beytini sevdiklerini söylüyorlar. Ayr›l›klar›, di¤er sahâbeyi sevip
sevmemekden geliyor. Ehl-i beyt, Âl-i Abâ, ya’nî Âl-i Resûl “rad›-
yallahü teâlâ anhüm ecma’în”, Ehl-i sünnetin gözbebe¤idir.
(Menâk›b-› çihâr yâr-i güzîn) kitâb› dörtyüzk›rk›nc› [440] sahî-
– 28 –