E. Kiram

den yok olamaz. Maddelerden cismler hâs›l olur. S›fatlar›, her zemân
de¤ifliyor. Bunlar› yapan da, hep Allahü teâlâd›r. Yaln›z Allahü
teâlâ ve Onun s›fatlar› ebedî olarak vard›r. Yok iken, sonradan
var edilmifl de¤ildirler ve hiç yok olmazlar.
Âlem, ya’nî her mevcûd, yok iken, ilm-i ilâhîde var idi. ‹lm-i ilâhîde
var olanlara, (A’yân-› sâbite) ve bu varl›¤a (Sübût-i eflyâ), hâricde
var olma¤a (Vücûd-i eflyâ) demifllerdir.
Abdiyyet, kulluk, Allahü teâlâya inanmak ve Onu sevmekdir.
Bunun alâmeti de, islâmiyyete tâbi’ olmak ve bid’atden sak›nmakd›r.
Herfleyin yok iken muntazam olarak, hesâbl› yarat›ld›¤›n› görüyoruz.
Meselâ, insan›n bütün organlar› nizâml› ve hesâbl› yarat›lmakdad›r.
Bu hâl, herfleyi, sonsuz bilgi ve kudret sâhibinin yaratd›¤›n›
göstermekdedir.
‹K‹NC‹ C‹LD, 89. cu MEKTÛB
Muhtelif ifllerle meflgûl oldu¤unuz hâlde, ihlâs elde etmek arzûnuz,
bizi çok sevindirdi. (Vermek istemeselerdi, istek vermezlerdi)
buyurmufllard›r. Hastan›n, derdini tabîbe anlatmas› lâz›md›r.
Feyz menba’› Resûlullahd›r. Fekat, vâs›talardan gelirken, tehavvül
eder. Büyüklerimizin yolunda, feyze kavuflmak için, Mürflidin
sohbetine devâm etmek flartd›r. Mürflidin kalbinden, tâlibin
kalbine, muhabbeti ve isti’dâd› kadar feyz gelir. Mürflid bulamaz
ise, eski mürflidlerden birinin kitâblar›n› okuyup, onu sevdi¤i kadar,
onun rûhundan feyz al›r. Üveys karnî [ya’nî Veysel Karânî
hazretleri], Resûlullah› göremeyip, uzakdan feyz alarak, büyük
velî oldu ise de, Eshâb-› kirâm›n hiçbirinin derecesine eriflemedi.
Tâbi’înin en üstünü oldu. Tesavvuf ehline olan muhabbetiniz, büyük
ni’metdir. Bu ni’metin k›ymetini biliniz! (Kifli, sevdi¤i ile berâber
olur) hadîs-i flerîfi, müjdedir. Sevdiklerimizin kalblerinden
istifâde edece¤imizi müjdelemekdedir. ‹bâdetleri yapma¤a, çok
ehemmiyyet veriniz! Çalg›, oyun ve e¤lence ile, k›ymetli vaktlerinizi
ziyân etmeyiniz! Dünyâda müsâfir oldu¤umuzu, kabr ve k›yâmet
azâblar›n› çok düflününüz. Kurtulufl, islâmiyyete uymakda ve
bid’atlerden sak›nmakda oldu¤unu unutmay›n›z! Bid’at sâhibleri
ile ve mezhebsizlerle arkadafll›k etmeyiniz! Bunlar, din h›rs›zlar›-
d›r. ‹nsân›n dînini, îmân›n› çalarlar. ‹slâmiyyete uymakda gevflek
davranan fleyhlere, tarîkatç›lara aldanmay›n›z! [Râf›zîlerden, vehhâbîlerden,
bunlar›n kitâblar›ndan, radyolar›ndan, televizyonlar›ndan
kaç›n›z!].
Kimseye etmem flikâyet, a¤lar›m ben hâlime,
titrerim mücrim gibi, bakd›kca istikbâlime!
– 275 –