E. Kiram

u îmân etmemiz ve islâmiyyete uymam›z lâz›md›r. Kalb gözü aç›-
larak, cinleri, perileri, melekleri, rûhlar› görme¤i, onlarla konuflup,
gayblar› ö¤renme¤i, hât›r›n›za bile getirmeyiniz! Allahü teâlân›n
varl›¤›n›, birli¤ini, kudretinin sonsuzlu¤unu, böyle haberlerden de-
¤il, fen ve t›b bilgilerinden ö¤reniniz. Bu bilgilerin yeri, insân›n dimâg›d›r.
Dimâg›n fen, t›b bilgileri ile ve harb vâs›talar›n› hâz›rlamak
ile ve ticâret, zirâat bilgileri ile meflgûl olmas›, kalbin fânî olmas›na,
dünyâ ifllerini hât›rlamamas›na zarar vermez. Dimâg, dünyâ
bilgilerine çal›fl›rken, kalb, Allahü teâlây› bir ân unutmaz. Hem
de, bu ifllerde çal›flma¤› ve düflmanda bulunan harb vâs›talar›n›
sulh zemân›nda hâz›rlama¤›, islâmiyyet emr etmekdedir. ‹slâmiyyetin
bu emrini de yapmak, kalbin temizli¤ini, fenâs›n› artd›r›r.
Râf›zîlerle vehhâbîler ve bunlar› besleyen h›ristiyânlar ile yehûdîler,
bu yazd›klar›m›z› anlamazlar. Bunlar, dimâglar› ile de, kalbleri
ile de, dünyâ ç›karlar› ve nefslerinin arzû ve zevkleri düflüncesindedirler.
Dördü de, Ehl-i sünnete düflmanl›kda müflterek çal›flmakdad›r.
Bu alçak sald›r›lar›n›, ingilizler idâre etmekdedir.]
B‹R‹NC‹ C‹LD, 228.ci MEKTÛB
Zemân›m›z, Resûlullah›n “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” nûrlu
zemân›ndan çok uzak oldu¤u için ve k›yâmet vakti yaklafld›¤› için,
küfr ve bid’atler her tarafa yay›ld›. Bunlar›n zulmeti âlemi kaplad›.
Resûlullah›n sünneti [yolu, ya’nî islâmiyyetin emrleri ve yasaklar›]
unutuldu. ‹slâmiyyetin nûrlar› kalmad›. ‹slâmiyyeti meydâna ç›karmak,
din bilgilerini yaymak için çok çal›fl›n›z! Allahü teâlân›n r›zâs›-
n› kazanma¤a sebeb olan fleylerin bafl›nda, bu çal›flmak bulunmakdad›r.
Resûlullah›n flefâ’atine kavuflduracak, en fâideli fley, bu çal›flmakd›r.
Hadîs-i flerîfde buyuruldu ki, (Unutulmufl bir sünnetimi
meydâna ç›karana, yüz flehîd sevâb› verilecekdir). [Burada sünnet
demek, islâmiyyetin bir hükmü demekdir.] Bir sünneti meydâna ç›-
karmak için, bunu evvelâ kendinin yapmas› lâz›md›r. Sonra, bunu
neflr etmek, baflkalar›n›n da yapmalar› için çal›flmakd›r.
Son nefesinizin nas›l olaca¤›n› çok düflündü¤ünüzü yaz›yorsunuz.
Bu üzüntüden kurtulan kimse yokdur. Allahü teâlân›n r›zâs›-
na kavufldu¤umu zan etmiyorum diyorsunuz. Bu zandan kurtulmak,
vahy geldi¤i zemânda idi. Sonraki zemânlarda, ancak bunun
alâmetleri ve müjdeleri vard›r. Kat’î bilinemedi¤i için, üzüntüsünden
kurtulmak mümkin de¤ildir. ‹bâdetlerimin ve tâatlar›m›n kabûl
olacaklar›n› ümmîd etmiyorum. Bu sebebden, ibâdet yapmakda,
ba’zan gevflek davran›yorum diyorsunuz. ‹bâdet yapmam›z
emr olundu. ‹bâdet yapmak, birinci vazîfemizdir. Kabûl olaca¤›n›
bilsek de, bilmesek de, ibâdet yapmam›z ve yaparken hâs›l olan
– 273 – Eshâb-› Kirâm - F:18