E. Kiram

köpekden afla¤› olursun). Allahü teâlâ, Mümtehine sûresinde buyuruyor
ki, (‹brâhîm aleyhisselâm ve Eshâb›, kâfirlere, biz sizden ve
putlar›n›zdan uzak›z. Size inanm›yoruz. Sizin, bir olan Allaha inand›¤›n›z›
anlay›ncaya kadar, aram›zda düflmanl›k olacakd›r dediler.
Bunlar›n bu güzel hâlleri, size nümûne olmal›d›r). Sonraki âyet-i
kerîmede, (Allahü teâlâya ve âhiret gününe inananlara, burada güzel
nümûne vard›r) buyurmakdad›r. Bu âyet-i kerîmeler gösteriyor
ki, îmân sâhibi olmak için, bu düflmanl›k flartd›r ve Allahü teâlân›n
düflmanlar›n› sevmek, îmân› yok eder. Demek ki, sevgilinin düflmanlar›n›
sevmemek lâz›md›r. Râf›zîler, burada aldan›yorlar.
(Hazret-i Alîyi sevmek için, Eshâb-› kirâma düflman olmak lâz›md›r)
diyorlar. Anlam›yorlar ki, sevilenin düflmanlar›na düflman olmak
lâz›md›r. Dostlar›na de¤il! Resûlullah›n sohbetine kavuflmakla
flereflenenler, birbirlerini çok severlerdi. Birbirlerine de¤il, kâfirlere
düflman idiler. Feth sûresinin yirmidokuzuncu âyet-i kerîmesinde
(Kâfirlere düflman, birbirlerine merhametli idiler) buyuruluyor.
Bu âyet-i kerîme, sözümüzü isbât etmekdedir.
B‹R‹NC‹ C‹LD, 177.ci MEKTÛB
Kalbde hâs›l olan keflflere, rü’yâlara i’timâd edilmez. ‹’timâd
edilecek ve insân› se’âdete kavuflduracak fley, Kitâb ve sünnetdir.
[Ya’nî, Kur’ân-› kerîm ve hadîs-i flerîflerdir. Ehl-i sünnet âlimlerinin,
bu ikisini aç›klayan kitâblar›d›r. Kitâb ve sünneti ö¤renmek istiyen,
Ehl-i sünnet âlimlerinin bu kitâblar›n› okumal›d›r. Bid’at sâhiblerinin,
mezhebsizlerin, dinde reformcular›n kitâblar›n› okuyan, felâkete
sürüklenir.] Kitâb ve sünneti, [Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblar›ndan]
ö¤renip, bunlara uygun ibâdet yapmak lâz›md›r. Allahü teâlân›n
ismini çok zikr etmeyi de, islâmiyyet emr etmekdedir. Her vakt,
çok zikr yap›n›z! Evliyâl›¤›n en yüksek mertebesi, Allahü teâlân›n
ma’rifetine kavuflmakd›r. [(Ma’rifet), Allahü teâlân›n s›fatlar›n› anlamak
demekdir. Fenâya kavuflanlarda hâs›l olur.] Fenâ, iki nev’dir:
Birincisi, (Fenâ-y› kalb), kalbin Allahü teâlâdan baflka, herfleyi
unutmas›d›r. ‹nsan, kalbinin birfleyi hât›rlamas› için, kendini zorlasa
da, hât›rlayamaz ve Allahdan baflka birfleyi sevmez olur. ‹kincisi,
(Fenâ-y› nefs) olup, insan›n, kendi varl›¤›n› da unutmas›d›r. ‹nsan,
ben diyemez olur. Allahü teâlâdan baflka birfleyi hât›rlamak ve sevmek,
ârif için zehrdir. Kalbi ölüme sürükliyen bir hastal›kd›r. Fenâ
hâs›l olunca, kalb (mâ-sivâ)y› [herfleyi] sevmekden kurtulur. Hakîkî
îmâna kavuflur ve islâmiyyete uymak, kolay ve tatl› olur. ‹hlâs hâs›l
olur. Nefs, emmârelikden kurtulup, itmi’nâna kavuflur. Nefs-i emmâre,
islâmiyyete, [ya’nî Allahü teâlân›n emrlerine ve yasaklar›na]
düflmand›r. ‹tmi’nâna kavuflunca, islâmiyyete uymakdan zevk al›r.
Bu hâle (‹slâm-› hakîkî) denir. Hulâsa, tesavvuf, seyr ve sülûk de-
– 271 –