E. Kiram

la’net etmekler, hep Abdüllah bin Sebe’den bulaflm›fld›r. Bu hezeyânlardan
ve benzerlerinden sak›nmak hepimize vâcibdir.
Sahâbe-i kirâm “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” aras›ndaki
muhârebeleri, kötü sebeblerden, bozuk niyyetlerden ileri gelmifl
sanmay›p, dînî düflüncelerle yap›ld›¤›na inanmal›d›r. Onlar›n do¤ru
mu, yanl›fl m› yapd›klar›na kar›flmak, ifllerinde fikr yürütmek, din,
akl, âdet ve târîh bak›mlar›ndan, bizim vazîfemiz de¤ildir. Kur’ân-›
kerîme ve hadîs-i flerîflere aç›kca uym›yan, bunlara muhâlif olan
her fley, küfrdür. Bunlara aç›kca muhâlif olm›yan bid’atd›r, f›skd›r,
fücûrdur. O hâlde, Mu’âviye ve benzerlerine “rad›yallahü anhüm”
dil uzatmak, bunlar› kötülemek câiz de¤ildir. Çünki, hepsi, Allahü
teâlân›n ve Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”
medh buyurduklar›, Sahâbe-i kirâm s›n›f› içindedirler. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Eshâb›mdan birini seb’
edenlere, sö¤enlere, Allahü teâlâ, melekler ve bütün insanlar la’net
etsin!). fieytâna, ya’nî la’nete lây›k olan ‹blîse la’net etmemek suç
de¤ildir. En do¤rusu, hiçbir mahlûka la’net etmemekdir. Bunun
için, Yezîde ve Haccaca da la’net etmek lây›k de¤ildir.
(Ehl-i sünnet vel cemâ’at), Eshâb-› kirâm›n “rad›yallahü teâlâ
anhüm ecma’în” herbirini böyle yüksek bilir, böyle sever iken, Eshâb-›
kirâm›n çok k›ymetlilerinden olan, Peygamber efendimizin
“sallallahü aleyhi ve sellem” amcas›n›n o¤lu ve dâmâd› ve âh›ret
kardefli olan ve bütün sahâbîlerden dahâ çok mikdârda, hadîs-i flerîflerle
medh ve senâ buyurulan imâm-› Alîyi “rad›yallahü anh”
sevmez olurlar m› Ehl-i sünnete karfl› böyle iftirâda bulunup da,
Onu yaln›z flî’îler sever demek de câhillikdir.
Bir hadîs-i flerîfde buyuruldu ki: (Allahü teâlâ, bana dört kifliyi
sevme¤i emr etdi. Ben de onlar› seviyorum). Bunlar kimlerdir, denildikde:
(Alî onlardand›r. Alî onlardand›r, Alî onlardand›r ve
Ebû Zer, Mikdâd ve Selmând›r) buyurdu.
Server-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem”, Sahâbe-i kirâm›n
“r›dvânullahi aleyhim ecma’în” birbiri ile kardefl olmalar›n› emr buyurmufldu.
‹mâm-› Alî “rad›yallahü anh” huzûr-i se’âdete gelerek,
(Yâ Resûlallah! Beni de niçin birisi ile kardefl yapmad›n!) dedikde,
(Sen benim dünyâda ve âh›retde kardeflimsin!) buyurmufldu.
Birgün, imâm-› Alî “rad›yallahü anh” buyurdu ki, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” bana, (Seni seven mü’mindir. Sevmiyen
ancak münâf›kd›r) buyurmufllard›r.
Ebû Sa’îd-i Hudrî “rad›yallahü anh” diyor ki, (Bizler, aram›zda
olan mü’minlerle münâf›klar›, imâm-› Alîye “rad›yallahü anh”
olan sevgi ve düflmanl›k ile fark ederdik).
– 27 –