E. Kiram

Di¤er bütün f›rkalar da, sonradan meydâna ç›kd›.
Eshâb-› kirâma dil uzatmak, Allahü teâlân›n Peygamberine “sallallahü
aleyhi ve sellem” dil uzatmak olur. (Eshâb-› kirâma sayg›
göstermiyen, Allahü teâlân›n Resûlüne îmân etmemifldir) buyuruldu.
Çünki, onlar›n kötülenmesi, sâhiblerinin, efendilerinin “sallallahü
aleyhi ve sellem” kötülenmesi olur. Böyle yanl›fl i’tikâda düflmekden,
Allahü teâlâya s›¤›n›r›z! Kur’ân-› kerîmden ve hadîs-i flerîflerden
ç›kan ahkâm› bizlere getiren, Eshâb-› kirâmd›r. Onlara dil
uzat›l›nca, onlar›n getirdi¤i fley de, k›ymetden düfler. ‹slâmiyyeti bizlere
getiren, Eshâb-› kirâm aras›ndan belli kimseler de¤ildir. Bunda,
herbirinin hizmeti, pay› vard›r. Hepsi adâletde, do¤rulukda, ö¤retmekde
müsâvîdir. Eshâb-› kirâmdan “aleyhimürr›dvân” herhangi
birine dil uzat›l›nca, dîn-i islâm kötülenmifl, sö¤ülmüfl olur. Allahü
teâlâ, bu çirkin hâle düflmekden hepimizi korusun!
Eshâb-› kirâma sö¤en e¤er, (Biz, yine Eshâb-› kirâma uyuyoruz.
Onlar›n hepsine uymak, flart de¤ildir. Hattâ mümkin de¤ildir.
Çünki, sözleri birbirine uym›yor. Yollar› baflka baflkad›r) derse,
bunlara deriz ki: Eshâb-› kirâmdan ba’z›s›na uymufl olmak için,
hiçbirini inkâr etmemek lâz›md›r. Bir k›sm›n› be¤enmeyince, baflka
k›sm›na uyulmufl olamaz. Çünki, meselâ Emîr [Alî] “rad›yallahü
anh”, di¤er üç halîfeyi büyük biliyor, hurmet ediyor ve uyulma-
¤a lây›k olduklar›n› biliyordu. Bunlara, seve seve bî’at etmifl, hilâfetlerini
kabûl etmifldi. Di¤er üç halîfeyi sevmedikçe, Emîre “rad›-
yallahü teâlâ anhüm” uydu¤unu söylemek yalan olur, iftirâ olur.
Hattâ, Emîri be¤enmemek, onun sözlerini, hareketlerini, kabûl etmemek
olur. Allahü teâlân›n arslan› Alî “rad›yallahü anh” için,
onlar› idâre ediyordu, yüzlerine gülüyordu demek, câhilce, ahmakca
söz olur. Allah›n arslan›n›n, o kadar ilm ve kahramanl›¤›
ile, tâm otuz sene, üç halîfeye karfl› düflmanl›¤›n› saklay›p, dost göründü¤ünü
ve onlarla yalandan arkadafll›k etdi¤ini hangi akl kabûl
eder En afla¤› bir müslimân bile böyle iki yüzlülük yapamaz.
Emîri “rad›yallahü anh” bu kadar küçülten, âciz, hîleci ve münâf›k
yapan böyle sözlerin çirkinli¤ini anlamak lâz›md›r. Allah göstermesin,
Emîrin “rad›yallahü anh” böyle oldu¤unu, bir ân kabûl
etsek bile, Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” bu
üç halîfeyi “r›dvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” medh etmesine,
büyültmesine, bütün yaflad›¤› müddetçe, bunlara k›ymet vermesine
ne diyecekler Peygamber “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimize
de, iki yüzlü mü diyecekler Hâflâ! Bu, hiç olamaz. Peygamberin
“sallallahü aleyhi ve sellem” do¤ruyu bildirmesi vâcibdir.
‹dâre ediyordu diyen z›nd›k olur, dinsiz olur. Mâide sûresi, yetmiflinci
âyetinde meâlen, (Ey k›ymetli Resûlüm! Rabbinden sana indirileni,
herkese ulafld›r! Bunlar›, do¤ru bildirmezsen, Peygamber-
– 265 –