E. Kiram

demekdir. Mürflidden feyz gelmesi için, islâmiyyeti bilmek ve tatbîk
etmek [uymak] flartd›r. Meselâ, bir kad›n islâmiyyete uymak isterse,
bafl›n›, saç›n›, kollar›n›, bacaklar›n›, yabanc› erkeklere göstermemesi,
soka¤a ç›karken, yüzünden ve avuçlar›ndan baflka yerlerini örtmesi
lâz›md›r. ‹slâmiyyete uym›yana feyz gelmez. Hem de tevbe etmezse,
Cehennem ateflinde yanaca¤› bildirildi. Gelen feyzlerden, kalbin alabilmesi
için de, mürflidin kemâlini anlamak ve inanmak ve kendisini
bunun için sevmek lâz›md›r. Böyle sevene, mürflidin kitâblar›n› okurken
de feyz gelir. Sohbetde mürflidi dinlerken veyâ kitâb›n› okurken,
feyz alma¤a kavuflan kimse, mürflide uzakdan (Râb›ta) yap›nca, ya’nî
sûretini, yüzünü hayâline getirince [hât›rlay›nca] da feyz al›r. Eski
mürflidlerin kabrlerini ziyâret edince, onlardan da feyz al›r.
_______________
Allahümme salli alâ Muhammedin ve alâ Âlihi ve Sahbihi ve
sellim.
_______________
‹mâm-› Rabbânî müceddid-i elf-i sânî Ahmed Fârûkî Serhendî
hazretlerinin birinci cild sekseninci mektûbu:
SEKSEN‹NC‹ MEKTÛB
Bu mektûb, mirzâ Fethullah-i Hakîme yaz›lm›fld›r. Yetmiflüç
f›rka içinde, kurtulan bir f›rkan›n, Ehl-i sünnet f›rkas› oldu¤unu
bildirmekdedir:
Hak teâlâ, Muhammed Mustafân›n “alâ sâhibihessalâtü vesselâm”
nûrlu caddesinde yürümek nasîb eylesin! Fârisî m›sra’ tercemesi:
‹fl budur. Bundan baflkas› hiçdir.
Hadîs-i flerîfde, müslimânlar›n yetmiflüç f›rkaya ayr›lacaklar› bildirildi.
Bu yetmiflüç f›rkadan herbiri, islâmiyyete uydu¤unu iddi’â
etmekdedir. Cehennemden kurtulaca¤› bildirilen bir f›rkan›n kendi
f›rkas› oldu¤unu söylemekdedir. Mü’minûn sûresi, ellidördüncü
[54] ve Rûm sûresi otuzikinci âyetinde meâlen, (Her f›rka, do¤ru
yolda oldu¤unu sanarak, sevinmekdedir) buyuruldu. Hâlbuki, bu
çeflidli f›rkalar aras›nda kurtulucu olan birinin alâmetini, iflâretini,
Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” flöyle bildirmekdedir:
(Bu f›rkada olanlar, benim ve Eshâb›m›n gitdi¤i yolda bulunanlard›r).
‹slâmiyyetin sâhibi kendini söyledikden sonra, Eshâb-› kirâm›
da “r›dvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în”, söylemesine lüzûm olmad›¤›
hâlde, bunlar› da söylemesi, (Benim yolum, Eshâb›m›n gitdi¤i
– 263 –