E. Kiram

dünyâda olan ayr›l›kd›r. Âh›retde, hepsine sevâb, ya’nî Cennet vard›r.
Eshâb-› kirâm›n her biri “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” her
iflinde, Allahü teâlân›n r›zâs›n›, sevgisini kazanma¤a çal›fl›r ve Onun
emrine uymak zan etdikleri ifle sar›l›rlard›. Ehl-i sünnet âlimleri “rahime-hümullahü
teâlâ” söz birli¤i ile bildiriyor ki, bir müslimân, büyük
günâh iflleyince kâfir olmaz. O hâlde, hazret-i Alî ile muhârebe
eden Eshâb-› kirâma “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” kâfir demek,
la’net etmek, onlar› sö¤mek, hiç câiz olmaz.
Müslimânlar›n en k›ymetli ve temel iki kitâb›ndan biri olan
(Müslim) sahîhinde ve baflka kitâblarda diyor ki, hazret-i Mu’âviye
“rad›yallahü teâlâ anh”, Resûlullah›n kâtibi idi. Yan›nda yazard›.
Zeyd bin Sâbit “rad›yallahü teâlâ anh” vahy yazard›. Mu’âviye,
hem vahy, hem de mektûb yazard›.
Abdüllah ibni Mubârek “rahime-hüllahü teâlâ” buyuruyor ki,
(Hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü teâlâ anh”, Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” yan›nda giderken, at›n›n burnuna giren toz,
Ömer bin Abdül’azîzden bin kerre dahâ k›ymetlidir). Buradan,
hazret-i Mu’âviyenin ne kadar yüksek oldu¤u aç›kça anlafl›lmakdad›r.
Hazret-i Mu’âviyenin “rad›yallahü anh” üstünlü¤ünü anlatma-
¤a flu hadîs-i flerîf yetiflir: Tirmüzî “rahime-hüllahü teâlâ” bildiriyor
ki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu: (Yâ Rabbî!
Onu hâdî ve mühdî eyle!) Ya’nî, Onu do¤ru yola ulafld›r ve do¤ru
yola ulafld›r›c› eyle!)
Mu’cizelerine Ahmedin, yokdur adedle hesâb,
etdiler ammâ sahâbe, ondan üç bini ta’dâd.
Mu’cize, herkim nebîdir, s›dk›na olur delîl,
flöyle ki, gün oldu¤unu haber verir âfitâb.
Mu’cize, bir de görülse, yetiflir tasdîk için,
göstermifldir, hod Muhammed, mu’cizât-› bî hesâb.
S›dk›na Kur’ân yeter ki, Hak sözüdür flübhesiz,
zîrâ üstündür belâgatde, cümleye ol kitâb.
fiöyle ki, cin ve befler mislini yapamad›lar,
tâ ki bildiler, kelâmullah imifl bî irtiyâb.
– 260 –