E. Kiram

istedi¤im gibi, Ebû Bekr ile Ömeri sevmelerini de istiyorum) buyurdu
“rad›yallahü teâlâ anhümâ”.
‹bni Adînin “rahime-hullahü teâlâ” bildirdi¤i ve Münâvîde yaz›l›
olan hadîs-i flerîfde, (Ebû Bekr ile Ömeri sevmek îmând›r.
Bunlara düflmanl›k küfrdür) buyurdu. Bu hadîs-i flerîfden dolay›,
âlimlerin hepsi, hazret-i Ebû Bekr ile hazret-i Ömere sö¤mek ve
düflmanl›k etmek küfr oldu¤unda söz birli¤ine varm›fllard›r ve Allahü
teâlâ, flî’îlere la’net etsin demifllerdir.
Bir hadîs-i flerîfde, (Ebû Bekrin îmân›, bütün insanlar›n îmânlar›
toplam› ile dart›lsa, Ebû Bekrin îmân› dahâ a¤›r gelir) buyuruldu
“rad›yallahü teâlâ anh”.
Hazret-i Alî buyuruyor ki, (Hangi iyilikde birincili¤i kazanmak
istedimse, Ebû Bekri hepsinde kendimden ilerde buldum). Yine
buyuruyor ki, (Resûlullahdan sonra insanlar›n en hayrl›s› Ebû
Bekr ile Ömerdir. Bir mü’minin kalbinde, benim sevgim ile Ebû
Bekre ve Ömere düflmanl›k birarada bulunamaz). Hazret-i Alî her
hutbesinde, (Yâ Rabbî! Hulefâ-i râflidîni ›slâh eyledi¤in gibi, bizi
de ›slâh eyle!) derdi. Hulefâ-i râflidîn kimlerdir denildikde, gözleri
yaflla dolup, (Onlar, benim çok sevdi¤im, Ebû Bekr ile Ömerdir)
buyurdu.
Hazret-i Ömer “rad›yallahü teâlâ anh” dâimâ (Ebû Bekr bizim
seyyidimizdir) derdi. Yine o, (Keflki, Ebû Bekrin gö¤sünde bir k›-
l› olsayd›m) buyurdu. Yine o, (Cennetde, her ân Ebû Bekri görmek
isterim) derdi. Yine hazret-i Ömer, (Hiçbir iyilikde, Ebû Bekre
yetiflemedim) buyurdu.
Hazret-i Ebû Bekrin “rad›yallahü teâlâ anh”, re’feti, merhameti
pekçok oldu¤u için, ona (Evvâh) derlerdi “rad›yallahü teâlâ
anh”.
Cebrâîl aleyhisselâm›n Resûlullah ile konufldu¤unu, yaln›z hazret-i
Ebû Bekr “rad›yallahü teâlâ anh” iflitirdi.
Büyük âlim Bedreddîn Mahmûd bin Ahmed Aynî “rahimehullahü
teâlâ” (Zeynül-mecâlis) kitâb›nda diyor ki, hazret-i Ebû
Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü anh”, (‹nsana zarar dilinden gelir) ata
sözüne göre, Allahü teâlân›n râz› olmad›¤› birfleyi söylememek
için, oniki sene mubârek a¤z›na tafl koyard›. ‹slâmiyyete veyâ edebe
uygun birfley söyliyece¤i zemân, tafl› ç›kar›rd›. Yaz günlerinde
oruç tutar, k›fl günlerinde tutmazd›. Allahü teâlâdan o kadar çok
korkard› ki, bir kufl görüp, (Ey kufl ne mutlu sana ki meyveleri yirsin.
Yapraklar aras›nda gölgelenirsin. K›yâmetde hesâba çekilmezsin.
Keflki, Ebû Bekr de senin gibi olsa idi) demifldi. Bir kerre
de, (Keflki bir yeflil ot olayd›m. Hayvanlar beni yiyeydi. Böylece,
– 257 – Eshâb-› Kirâm - F:17