E. Kiram

Birgün, (Ey mutmainne olan nefs!..) âyet-i kerîmesi sonuna kadar
okundu. Hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü teâlâ anh”, (Yâ Resûlallah!
Bu ne güzel fleydir) dedikde, (Sen ölürken, melek, sana
böyle söyliyecekdir) buyurdu.
Hazret-i Ebû Bekr, bir kerre Sahâbeden birine incindi. Resûl
aleyhisselâm bunu iflitince, Eshâb-› kirâm› toplay›p, (Allahü teâlâ,
beni size Peygamber gönderdi, inanmad›n›z. Yaln›z Ebû Bekr
inand›. Bana mal› ile, can› ile yard›m etdi. Benim hât›r›m için, bu
arkadafl›m› incitmeyiniz!) buyurdu. O günden sonra hiç kimse,
hazret-i Ebû Bekri incitecek bir fley söylemedi ve yapmad› “rad›-
yallahü teâlâ anh”.
Bir hadîs-i flerîfde, (Cebrâîl aleyhisselâma, hazret-i Ömerin üstünlüklerini
sordum. Cebrâîl bana, Ömerin üstünlüklerini, Nûh
aleyhisselâm›n peygamberlik zemân› kadar, (ya’nî 950 sene) anlatsam
bitiremem. Bununla berâber, Ömerin bütün iyilikleri Ebû
Bekrin iyiliklerinden birisi kadard›r dedi) buyurdu.
En çok kimi seviyorsun, yâ Resûlallah “sallallahü teâlâ aleyhi
ve sellem” denildikde, (Âifleyi) buyurdu. Erkeklerden kimi dediklerinde,
(Âiflenin babas›n›) buyurdu. Ondan sonra kimi denildikde,
(Ömer bin Hattâb›) buyurdu.
Birgün, hazret-i Ebû Bekr ile hazret-i Ömeri “rad›yallahü teâlâ
anhümâ” göstererek, (Bu ikisi Peygamberlerden baflka, Cennetdeki
insanlar›n en üstünüdür) buyurdu.
Birgün, Resûlullah›n sa¤ yan›na Ebû Bekr, sol yan›na Ömer
“rad›yallahü teâlâ anhümâ” geldiler. Mubârek elleri ile herbirinin
elinden tutup, mescid-i flerîfe girdi ve (K›yâmet günü, üçümüz böyle
geliriz) buyurdu.
Birgün hazret-i Ebû Bekrle hazret-i Ömeri görünce, (Bu ikisi
benim gözüm ve kula¤›m yerindedir) buyurdu.
Birgün bu ikisine karfl›, (Beni ikiniz ile kuvvetlendiren Allahü
teâlâya hamd olsun!) buyurdu.
Bir hadîs-i flerîfde, ikisine karfl›, (‹kinizin uyufldu¤unuz her fleyde,
sizden ayr›lmam) buyurdu.
Deylemînin “rahime-hullahü teâlâ” bildirdi¤i ve Münâvîde yaz›l›
hadîs-i flerîfde, (Her Peygamberin halîli vard›r. Benim halîlim
Ebû Bekrdir) buyurdu.
Bir hadîs-i flerîfde, (Her Peygamberin ümmeti aras›ndan çok
sevdi¤i kimseler vard›r. Benim seçdi¤im, Ebû Bekr ve Ömerdir)
buyuruldu “rad›yallahü teâlâ anhümâ”.
Bir hadîs-i flerîfde, (Ümmetimden, lâ ilâhe illallah kelimesini
– 256 –