E. Kiram

iniz! Ebû Bekre birfleyler yazaca¤›m) buyurdu ve sonra, (Allahü
teâlâ ve müslimânlar Ebû Bekrden râz›d›rlar) dedi. Allâme ‹bnül
Hemmâm (Müsâyere) ad›ndaki kitâb›nda diyor ki: Allahü teâlâ,
hazret-i Ebû Bekrin halîfe olaca¤›n› Resûlüne “sallallahü teâlâ
aleyhi ve sellem” bildirmifldi. Fekat, ümmetine söylemesini emr etmemifldi.
Hazret-i Ebû Bekr, Resûlullahdan iki sene ve birkaç ay sonra
dünyâya geldi. Babas›, Ebû Kuhâfe Osmând›r. Yedinci babas›
olan Mürre, Resûlullah›n da yedinci babas›d›r. ‹smi önceden Abdülkâ’be
idi. Resûl aleyhisselâm Abdüllah olarak de¤ifldirdi. Ebû
Bekr, Bekrin babas› demekdir. Bekr isminde o¤lu yokdur. Fekat,
Arabistândaki âdete göre, o¤lu olmak için, bir erkek babas› diye
soyad› konulurdu. Bunun için, kendisine Ebû Bekr demifl idi. Cehennemden
âzâd oldu¤u, çeflidli hadîs-i flerîflerde bildirildi¤i için,
(Atîk), ya’nî (âzâd olmufl adam) da denir. Resûlullah›n mi’râc›n›
iflitir iflitmez, inanarak kâfirleri flaflk›na çevirdi¤i için, Allahü teâlâ
(S›ddîk) ismini vererek flereflendirdi. Beyâz yüzlü, za’îf, nûrlu bir
zât idi. Îmâna gelmeden evvel Kureyfl kâfirlerinin ileri gelenlerinden,
büyüklerinden, say›l› olanlar›ndan ve sözü tutulanlar›ndan
idi. Îmâna gelmeden önce de, çok afîf, a¤›rbafll›, do¤rulukla meflhûr
idi. Hiç flerâb içmemifl, fli’r söylememifldi. Mekkenin say›l›
tüccârlar›ndan olup, pek zengin idi. Çok hayr yapar, iyili¤i severdi.
Îmâna gelmeden evvel, Resûlullah ile gençlik arkadafl› idi. Çok
seviflirlerdi. Ticâret için gitdi¤i yerlerde, âh›r zemân Peygamberinin
gelece¤ini, kendisinin ona sahâbî olaca¤›n›, kâhinlerinden ve
din âlimlerinden çok iflitmifldi. Resûlullah ça¤›r›nca, seve seve hemen
îmâna geldi. Annesi Ümmülhayr da, ilk îmâna gelenlerdendir.
Fekat babas› Osmân, ancak Mekkenin fethinde, çok yafll›
iken îmâna geldi. Eshâb-› kirâm aras›nda, babas›, anas› ve çocuklar›n›n
ve torunlar›n›n hepsi îmâna gelen, Ebû Bekrden baflka
kimse yokdu.
Mekkede iken ve hicret ederken ve Medînede her gazâda ve
harb olm›yan zemânlarda Resûlullah›n yan›ndan ayr›lmad›. Bir
iki def’a izn ile ayr›lm›fld›r. Resûlullah›n sâd›k dostu ve s›r arkadafl›
ve her iflinde müsteflâr› idi. (Allahü teâlâ, beni dört vezîr ile kuvvetlendirdi.
‹kisi melekdir. ‹smleri Cebrâîl ve Mikâildir. ‹kisi de
insand›r. ‹smleri Ebû Bekr ve Ömerdir) hadîs-i flerîfi, flerefinin
yüksek oldu¤unu göstermekdedir. Eshâb-› kirâm, Resûlullah›n
yan›nda, halka olarak otururlard›. Resûl aleyhisselâm, sa¤ yan›na
Ebû Bekri, sol yan›na Ömeri oturturdu. Ebû Bekrin üstüne ve
yok iken onun yerine, kimseyi oturtmazd›. Yeri bofl kal›rd›. Güzel
huylar›, cesâreti, cömerdli¤i, ilmi, zekâs› ve hele takvâs› Sahâbe-
– 253 –