E. Kiram

mî sultânlar›, flî’î idi. Yaln›z Hasen ve Hüseyn evlâd›na flerîf dediler.
M›srdaki Türkmen sultânlar›ndan Eflref fia’bân bin Hüseyn
773 [m. 1371] senesinde, seyyidlerin flerîflerden ayr›lmalar› için, yeflil
sar›k sarmalar›n› emr eyledi. Bu âdetler her yere yay›ld› ise de,
fler’î bir de¤eri yokdur). (Mir’ât-i kâinât)da ve (Mevâhib-i ledünniyye)nin
türkçe tercemesinde ve Zerkânî flerhinde, yedinci maksad›n
üçüncü fasl›nda, bu husûsda tafsîlât vard›r.
EK: Ehl-i sünnet olm›yanlar, bugün yurdumuzdaki müslimânlar›
aldatma¤a çal›fl›yorlar. Hazret-i Alî ile harb edenleri ve bilhâssa
hazret-i Mu’âviyeyi kötülemek için, islâm âlimlerinin kitâblar›ndan
vesîka, delîl bulam›yorlar. Abbâsî târîhcilerinin, göze girmek,
mal ve mevk›’a kavuflmak için uydurduklar› ac›kl› hikâyelere kendileri
de katarak, müslimân yavrular›n› aldatma¤a kalk›fl›yorlar.
Türkçe (K›sas-› Enbiyâ) kitâb›ndaki yaz›lar› da de¤ifldirerek, kendilerine
yalanc› flâhid yap›yorlar. Memleketimizdeki müslimânlar›
ay›rmak ve kardefli kardefle düflman etmek istiyen hâinlerin nas›l
iftirâ etdiklerini, yalan söylediklerini anlatmak için, K›sas-› Enbiyâdan
birkaç sat›r› k›ymetli okuyucular›m›za bildirme¤i uygun görüyoruz:
(K›sas-› Enbiyâ), yedinci cüz’, 107.ci sahîfede diyor ki, (Hazret-i
Hasen “rad›yallahü anh” çok evlenir ve çok boflar idi. Ald›¤›
k›zlar, ona âfl›k olurdu. Zevcesi Ca’de, kendisini bofl›yaca¤›ndan
üzülerek hazret-i Haseni zehrledi). Görülüyor ki, hazret-i Haseni,
zevcesi Ca’de k›skançl›k yüzünden zehrlemifldir. Mezhebsizlerin
dedi¤i gibi, Mu’âviyenin “rad›yallahü teâlâ anh” bu iflde hiçbir suçu
ve bilgisi yokdur.
Yüzdoksanüçüncü sahîfede diyor ki: (Hicretin altm›fl›nc› senesinde,
hazret-i Mu’âviye hastaland›. O¤lu Yezîdi ça¤›rd›. Ona uzun
nasîhat etdi. Bu arada, Kûfe halk›, hazret-i Hüseyni senin üzerine
yürütebilirler. Ona gâlib olursan, onu afv et! ‹hsân eyle! O bize çok
yak›nd›r. Üzerimizde büyük hakk› vard›r ve Resûlullah›n torunudur
dedi). Mu’âviyenin “rad›yallahü teâlâ anh” Ehl-i beyte olan
sevgisi ve sayg›s› bu sözlerinden, pek iyi anlafl›lmakdad›r.
Hazret-i Mu’âviyenin hastal›¤› a¤›rlafl›nca (Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” bana bir gömlek giydirmifldi. Bereketlenmek
için, onu bugüne kadar saklad›m. Birgün kesdi¤i t›rnaklar› ve mubârek
saç›n›n k›llar›n› bir flifle içine koyup saklam›fld›m. Ölünce, o
gömle¤i bana giydiriniz! O t›rnaklar› ve mubârek saç›n›n k›llar›n›
gözlerime ve a¤z›ma koyunuz. Belki onlar›n hurmetine Cenâb-›
Hak, beni afv eder) dedi.
Yüzdoksandördüncü sahîfesinde diyor ki, hazret-i Mu’âviye,
uzun boylu, beyâz, heybetli, çok sabrl› ve çok yumuflak huylu idi.
– 244 –