E. Kiram

Buhârînin bildirdi¤i ve hazret-i Ebû Bekrin haber verdi¤i hadîs-i
flerîfde, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” minbere ç›km›fl
idi. Hazret-i Hasen “rad›yallahü teâlâ anh” kuca¤›nda idi. Bir
bize bak›yor idi, bir de Hasene bak›yordu. (Bu benim o¤lum Seyyiddir.
Allahü teâlâ, belki bununla iki müslimân askerinin aras›n›
bar›fld›r›r) buyurdu.
Tirmüzînin bildirdi¤i hadîs-i flerîfde, Üsâme bin Zeyd diyor ki,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Hasen ile Hüseyni dizlerine
oturtmufldu ve (Bu ikisi benim o¤ullar›md›r ve k›z›m›n o¤ullar›d›r.
Yâ Rabbî! Ben bu ikisini seviyorum. Sen de sev. Bunlar› sevenleri
de sev!) buyurdu.
Tirmüzînin bildirdi¤i hadîs-i flerîfde, Enes bin Mâlik diyor ki,
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” Ehl-i beytden “rad›yallahü
teâlâ anhüm ecma’în” hangisini dahâ çok seviyorsun denildikde
(Haseni ve Hüseyni) buyurdu.
Müsevvir bin Muharremin haber verdi¤i hadîs-i flerîfde, (Fât›-
ma “rad›yallahü teâlâ anhâ” benden bir parçad›r. Onu inciten beni
incitmifl olur) buyuruldu.
Hâkimin bildirdi¤i ve Ebû Hüreyrenin haber verdi¤i hadîs-i flerîfde,
(Fât›may› Alîden dahâ çok seviyorum ve Alî, bana, Fât›madan
dahâ çok k›ymetlidir) buyuruldu.
Âifle “rad›yallahü anhâ” buyuruyor ki, Eshâb-› kirâm hediyyelerini
benim evimde iken getirirlerdi. Böylece Resûlullah›n sevgisini
kazanma¤a çal›fl›rlard›. Yine buyuruyor ki, Resûlullah›n mubârek
zevceleri iki k›sma ayr›lm›fld›. Birinci k›smda, ben ve Hafsa
ve Safiyye ve Sevde vard›. ‹kinci k›smda, Ümm-i Seleme ile öteki
zevceler vard›. ‹kinci k›smdakiler, Ümm-i Selemeyi Resûlullaha
gönderdiler ve eshâb›na (Bana hediyye vermek istiyen, hangi
evimde isem, oraya getirsin) buyurmas›n› söyle dediler. Ümm-i Seleme
böyle söyleyince, (Beni incitmeyiniz! Bana melek vahyi yaln›z
Âiflenin evinde iken getirmekdedir) buyurdu. Ümm-i Seleme
de: Yâ Resûlallah! Seni incitmekden Allaha s›¤›n›r›m. Tevbeler olsun,
dedi. O zevceler, ayr›ca, hazret-i Fât›may› da gönderip, böyle
söyledi¤inde, (Ey k›zca¤›z›m, benim sevdi¤imi sen sevmez misin)
buyurdu. Fât›ma “rad›yallahü teâlâ anhâ”, evet dedi. (Öyle ise onu
sev!) buyurdu.
Âifle “rad›yallahü anhâ” buyuruyor ki, Hadîceye “rad›yallahü
teâlâ anhâ” imrendi¤im gibi, Resûlullah›n hiçbir zevcesine gayret
getirmifl de¤ilim. Hâlbuki onu görmemifldim. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” onun ismini çok söyliyordu. Çok def’a koyun
kesdi¤i zemân etinden, Hadîcenin yak›nlar›na hediyye gönderirdi.
Hadîcenin ismini söyledi¤i zemân, (Dünyâda sanki Hadîceden
– 242 –