E. Kiram

hüm ecma’în” üstünlüklerini bildirelim:
Yûsüf bin Abdülberrin bildirdi¤i hadîs-i flerîfde, (Alîyi seven,
beni sevmifl olur. Alîye düflmanl›k eden, bana düflmanl›k etmifl
olur. Alîyi inciten, beni incitmifl olur. Beni inciten, Allahü teâlây›
incitmifl olur) buyuruldu.
[Ba’z›lar›, bu hadîs-i flerîfe dayanarak, hazret-i Alî ile harb e-
denlere kâfir diyorlar. Hâlbuki, harb edenler birbirine düflman de-
¤il idi. Bedenleri inciniyor ise de, kalbleri birbirine k›zg›n de¤il idi.
Muhârebe yap›l›rken, hazret-i Alî “rad›yallahü anh”, karfl›dakilere
(Kardefllerimiz) buyurmufldu. Hazret-i Mu’âviye de “rad›yallahü
anh” hazret-i Alî için (Benim efendim) diye yazm›fld›. K›sas-› enbiyâ
kitâb›n›n ‹stanbulda 1331 bask›s› yedinci cüz’, 149. cu sahîfesinde
diyor ki: Hazret-i Hasenin hilâfeti teslîm etmesi ve Sa’d bin
Ebî Vakkâs gibi Eshâb›n büyüklerinin kabûl etmesi ile, hazret-i
Mu’âviyenin hükûmeti meflrû’ olmufldur. Hazret-i Mu’âviye, Eshâb-›
kirâmdan oldu¤u hâlde, hükûmeti zor kullanarak ele geçirmifldi.
Lâkin, zemân bunu îcâb ediyordu. ‹nsanlar halîfenin emrine
uymuyorlard›. Güç, kuvvet de lâz›m geliyordu. Bunun için saltanat
devri geldi. Bu ifle, Mu’âviye “rad›yallahü anh” hakl› ve lây›k idi.
Görülüyor ki, bunlar›n dayand›¤› K›sas-› Enbiyâ kitâb› da hazret-i
Mu’âviyenin Eshâb-› kirâmdan oldu¤unu yazmakda ve kendisine
“rad›yallahü anh” demekdedir. Yüzellibirinci sahîfesinde diyor ki:
Ümmetin ifllerini yürütmek için art›k, kuvvet, zor kullanmak lâz›m
geliyordu. Bunu yapmak için de, hazret-i Mu’âviye uygun görülmüfl
idi. ‹slâmiyyet önceleri halîfenin emri ile yürütülürken, sonra
saltanat kuvveti lâz›m oldu. Maksad ise, islâmiyyetin icrâs› oldu-
¤undan, o zemân mevcûd olan Eshâb-› kirâm›n hepsi, Mu’âviyeye
bî’at eyledi “r›dvânullahi aleyhim ecma’în”. Yüzelliyedinci sahîfesinde
diyor ki: Hazret-i Mu’âviye, Eshâb-› kirâmdan idi ve Resûlullah›n
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” iltifât›na nâil olmufldu.
Kureyflin büyüklerinden idi. ‹slâmiyyeti kuvvet zoru ile yürütdü-
¤ünden, kendisine (Halîfe-i Resûlullah) denildi].
Tirmüzî ve Hâkimin “rahime-hümullahü teâlâ” bildirdi¤i hadîs-i
flerîfde, (Allahü teâlâ, dört kifliyi sevdi¤ini bana bildirdi. Bu
dördünü sevme¤i bana emr etdi. Bunlar, Alî, Ebû Zer, Mikdâd ve
Selmând›r) buyuruldu.
Taberânî ve Hâkimin ve Abdüllah ibni Mes’ûdün bildirdi¤i hadîs-i
flerîfde, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, (Alîye bakmak
ibâdetdir) buyurdu. Buhârî ve Müslimdeki Berâ’ hazretlerinin
bildirdi¤i hadîs-i flerîfde, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”,
hazret-i Haseni omuzuna alarak buyurdu ki: (Yâ Rabbî! Ben
bunu seviyorum. Sen de sev!)
– 241 – Eshâb-› Kirâm - F:16