E. Kiram

u iki dâmâd› sevmek, Ehl-i sünnetin alâmeti oldu. Böylece, câhillerin,
Eshâb-› kirâma “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” bu yoldan
sayg›s›zl›k göstermelerine, ip ucu b›rak›lmad›. O hâlde Peygamber
efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” Cennet ile müjdeledi¤i
(Ehl-i sünnet vel-cemâ’at) f›rkas›na girebilmek için, hazret-i
Alîyi “rad›yallahü anh” sevmek flartd›r. Bu sevgiden mahrûm
olan bir kimse, Ehl-i sünnet, ehl-i Cennet de¤ildir. Böyle kimselere
(Hâricî) denir. Fekat, hazret-i Alînin “rad›yallahü anh” sevgisinde
taflk›nl›k yaparak, Eshâb-› kirâma, hattâ bunlardan birine, dil
uzatma¤›, la’net etme¤i bu sevginin flart›d›r diyenler de var. Bunlar,
Eshâb-› kirâm›n ve Tâbi’în-i izâm›n ve bütün büyük âlimlerin
yolundan ayr›lm›fl oluyorlar. Bunlara (Râf›zî) denir. Râf›zî, terk
eden, b›rakan demekdir. Bunlar, Ehl-i sünneti terk etmifllerdir.
Ehl-i sünnet orta ve do¤ru yolda gidenlerdir. Hazret-i Alîyi “rad›-
yallahü anh” sevmiyenlerden ve afl›r› sevenlerden olmay›p, çirkin
olan ifrât ve tefrîtden kurtulanlard›r.
Hanbelî mezhebinin reîsi olan Ahmed ibni Hanbel “rahimehullahü
teâlâ”, imâm-› Alîden “rad›yallahü anh” flu hadîs-i flerîfi
haber veriyor: ‹mâm-› Alî buyurdu ki, Peygamber “sallallahü aleyhi
ve sellem” buyurdu ki, (Yâ Alî! Sen Îsâ aleyhisselâm gibisin!
Yehûdîler, Ona düflman oldu. Mubârek annesi hazret-i Meryeme
iftirâ etdi. H›ristiyânlar da, Onu afl›r› yükseltdiler. Ona yak›flan dereceden
dahâ yukar› ç›kard›lar. Ya’nî Allahü teâlân›n o¤lu dediler).
Alî “rad›yallahü anh” bu hadîs-i flerîfi haber verdikden sonra,
(Benim yüzümden iki dürlü insanlar helâk oldu. Birisi, beni afl›r›
severek, bende olm›yan fleyleri bana takarlar. Ötekiler de, bana
düflman olup, birçok iftirâ yaparlar) buyurdu. Bu hadîs-i flerîf, hâricîleri,
yehûdîlere, Eshâb-› kirâma düflmanl›k edenleri de, nasârâya,
ya’nî h›ristiyanlara benzetmekdedir.
Eshâb-› kirâm›n adedinin yüzyirmidörtbinden çok oldu¤unu
yukar›da bildirmifldik. Ya’nî Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü
vetteslîmât” adedi kadard›r. Herbiri bir Peygambere benzemekdedir.
Ebû Bekr-i S›ddîk, Muhammed aleyhisselâma, Ömer-ül-Fârûk,
Mûsâ aleyhisselâma, Osmân-› Zinnûreyn, Nûh aleyhisselâma,
Alîyyül-mürtezâ, Îsâ aleyhisselâma, Mu’âviye hazretleri de Dâvüd
aleyhisselâma benzer “r›dvânullahi aleyhim ecma’în”. Îsâ aleyhisselâm›n
âdet hâricinde ve kudret-i ilâhiyye dâhilinde babas›z yarat›ld›¤›n›
ve göke kald›r›ld›¤›n› ve âdet hâricinde olarak k›yâmete
yak›n bir zemânda gökden fiâma inece¤ini biliyoruz. ‹nsanlar O-
nun do¤uflunu, yaflay›fl›n›, göke kald›r›lmas›n› âdet hâricinde görerek,
üç k›sma ayr›ld›: Bir k›sm› Onu, yak›flan dereceden ve hâlden
çok dahâ yüksek bilip (hâflâ) Allahd›r ve Allah Ona hulûl etmifl-
– 23 –