E. Kiram

Çünki râf›zîlerin k›yâmetde azâb göreceklerini bildiren hadîs-i flerîfler
oldu¤unu kendileri de bilmekdedir. Râf›zî isminden kaç›nd›klar›
gibi, keflki bu kelimenin ma’nâs›ndan da sak›nsalard› ve Resûlullah›n
Eshâb-› kirâm›na düflmanl›k etmeselerdi çok iyi olurdu.
Hindistândaki hindûlar da kendilerine hindû diyor. Kâfir demiyorlar.
Kendilerini kâfir bilmiyorlar. Dârülharbde bulunanlar›n kâfir
oldu¤unu söyliyorlar. Çok yan›l›yorlar. Her iki memleketde bulunanlar›
da kâfirdir. Gitdikleri yol küfr yoludur.
Bunlar, acabâ Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” Ehl-i
beytini de kendileri gibi mi san›yorlar Onlar› da, Ebû Bekr ile Ö-
mere “rad›yallahü anhümâ” düflman m› biliyorlar Böyle sanmalar›,
Ehl-i beytin büyüklerini münâf›k, ikiyüzlü bilmek olur. Hazret-i
Alînin “rad›yallahü anh” di¤er üç halîfe ile tam otuz sene idâre
yollu görüfldü¤ünü, onlara olan düflmanl›¤›n› saklad›¤›n› ve
haklar› olmad›¤› hâlde, onlar› üstün tutdu¤unu, onlara sayg› gösterdi¤ini
söyliyorlar. Bu sözlerine ne kadar flafl›lsa yeridir. Bunlar,
Ehl-i beyti, Resûlullah› sevdikleri için seviyor iseler, Resûlullah›n
düflmanlar›n› da düflman bilmeleri lâz›m gelirdi ve Resûlullah›n
düflmanlar›na, Ehl-i beytin düflmanlar›ndan dahâ çok sö¤meleri
ve la’net etmeleri îcâb ederdi. Hâlbuki bunlar›n, Resûlullah›n en
büyük düflman› olan ve Onu çok inciten ve say›s›z s›k›nt›lar yapan
Ebû Cehle sövdükleri ve la’net etdikleri, onun kötülü¤ünü anlatd›klar›,
hiç görülmemifl ve iflitilmemifldir. Resûlullah›n en çok sevdi¤i
hazret-i Ebû Bekri, kendi bozuk görüflleri ile Ehl-i beytin düflman›
san›yorlar. Bu yüzden ona sö¤üyor ve kötülemek için a¤›zlar›na
geleni söyliyorlar. fiân›na yak›flm›yacak fleyleri iftirâ ediyorlar.
Bu nas›l dindir ve mezhebdir Allah göstermesin! Hazret-i
Ebû Bekrin ve hazret-i Ömerin ve bütün Eshâb-› kirâm›n “r›dvânullahi
aleyhim ecma’în”, Resûlullah›n Ehl-i beytine “rad›yallahü
anhüm” düflman olacaklar›, hiç düflünülebilirmi Bu insâfs›zlar,
sayg›s›zlar, keflki, Ehl-i beytin düflmanlar›na sö¤selerdi. Sahâbe-i
kirâm›n büyüklerinin ismlerini söylemeselerdi, din büyüklerini
kötü sand›racak hâle düflmeselerdi, çok iyi olurdu. Böyle yapsalard›,
Ehl-i sünnet ile aralar›nda ayr›l›k kalmazd›. Çünki, Ehl-i
sünnet de, Ehl-i beytin düflmanlar›n› düflman bilmekde ve onlar›
kötülemekde ve sö¤mekdedir. Ehl-i sünnetin çok ince, çok güzel
bir sözü de fludur ki, çeflid çeflid küfrlere dalm›fl olan belli bir kimsenin
bile Cehenneme gidece¤ini söylememelidir. Tevbe edebilir,
tekrâr müslimân olabilir derler. Böyle kimselere de, ismini söyliyerek
la’net etme¤e izn vermezler. Ad›n› söyliyerek, belli bir kâfire
la’net etmemelidir. Kâfirlere la’net olsun demelidir, derler.
Ölürken îmâns›z gitdi¤i kesin olarak bilinen kimselere la’net olunabilir
derler. Bunlardan ba’z›lar›, s›k›lmadan, çekinmeden haz-
– 229 –