E. Kiram

oldu¤unu söylemekdedir. Lâkin, Ehl-i sünnet âlimleri, bu hatân›n,
görüfl, anlay›fl hatâs› oldu¤unu, bundan baflka birfley söylenemiyece¤ini
bildiriyor. O büyüklere dil uzatmakdan, onlar› kötülemekden
kaç›nmak lâz›md›r diyorlar ve insanlar›n en hayrl›s›n›n sohbetinin
flerefini, hakk›n› gözetmeliyiz buyuruyorlar. Çünki Peygamberimiz
“sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor ki: (Eshâb›m›n
hakk›n› gözetmekde, Allahü teâlâdan korkunuz! Benden sonra,
onlara dil uzatmay›n›z!). Bu emrin ehemmiyyetini göstermek için
iki kerre tekrâr buyuruyor. Bir hadîs-i flerîfde de, (Eshâb›m›n hepsi
gökdeki y›ld›zlar gibidir. Hangi birisine uyarsan›z, hidâyete,
se’âdete kavuflursunuz!) buyuruldu. Eshâb-› kirâm›n herbirini büyük
bilmek, hepsine sayg› göstermek lâz›m geldi¤ini gösteren,
baflka çok hadîs-i flerîfler de vard›r. Bunun için, hepsini k›ymetli,
üstün tutmam›z lâz›md›r. Onlar›n ufak tefek hatâlar›n›n da, iyi
niyyetlerle yap›ld›¤›n› düflünmeliyiz. Ehl-i sünnet mezhebi böyledir.
Ba’z›lar›, burada taflk›nl›k gösteriyor. Hazret-i Alî ile harb
edenlere kâfir diyorlar ve söylenemiyecek çirkin kelimeleri ve i¤renç,
baya¤› sözleri a¤›zlar›na al›yorlar. Dillerini kirletiyorlar. Böyle
davran›fllar› ile, e¤er hazret-i Alînin hakl› oldu¤unu ve onunla
harb edenlerin yan›ld›klar›n› anlatmak istiyorlarsa, bunu bildirmek
için, Ehl-i sünnet gibi söylemeleri yetiflir. Adâlete, insâfa yak›flan
yol da öylece anlatmakd›r. Bu din büyüklerini kötülemek ve
onlara sövmek, din ve mezheb olmaz. Bunlar, bu kötü yolu kendilerine
din ve mezheb ediniyor. Peygamberimizin “sallallahü aleyhi
ve sellem” Eshâb›na düflmanl›k etme¤i, sövme¤i, din ve îmân san›-
yorlar. Bu nas›l dindir ve nas›l mezhebdir ki, îmânlar›n›n temeli,
Resûlullah›n Eshâb›na “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” sövmek
olmakdad›r.
Bir hadîs-i flerîfde, (Müslimânlar yetmiflüç f›rkaya ayr›lacaklard›r.
Bunlardan yetmiflikisi, bozuk inan›fllar›ndan dolay›, Cehenneme
gidecekdir. Yaln›z birisi kurtulacakd›r) buyuruldu. Bu yetmifliki
bid’at f›rkas›ndan herbiri, çeflidli bid’atler meydâna ç›kararak,
Ehl-i sünnetden ayr›ld›lar. Bu yetmifliki f›rkan›n en afla¤›s›, en bozu¤u,
Eshâb-› kirâma düflmanl›k yapanlar oldu. Yetmiflüçüncü
kurtulufl f›rkas› olan Ehl-i sünnetden en çok uzaklaflan, en fazla
sap›tan, bunlar oldu. Din büyüklerine sövmeyi, bunlara la’net etme¤i,
îmânlar›n›n, mezheblerinin temeli sanan kimselerin hakl›
olmakla, do¤rulukla ne ba¤l›l›¤› olabilir. Bunlar, zemânla oniki
f›rkaya ayr›ld›. Hepsi birbirini be¤enmiyor ise de, hepsi de Eshâb-›
kirâma kâfir demekden çekinmemekdedir. Hulefâ-i râflidîne sövmek
ibâdet olur, diyorlar. Bununla berâber, kendilerine râf›zî dedirtmekden
kaç›n›yorlar. Râf›zîler bizden baflkalar›d›r, diyorlar.
– 228 –