E. Kiram

hâricî damgas›n› vuruyorlar. Afl›r› gitmek ile afla¤› kalmak aras›nda
do¤ru ve uygun bir yol bulundu¤unu, hak ve do¤ru yolun, böyle
oldu¤unu anl›yam›yorlar. Afl›r› yüksek ile pek alçak iki bozuk
yol aras›ndaki hak ve do¤ru olan orta yolu bulmak flerefi, Ehl-i
sünnet âlimlerine nasîb olmufldur. Ehl-i sünnet âlimlerinin bu do¤ru
yolu bulmak için, durmadan, usanmadan yapd›klar› çal›flmalara,
Allahü teâlâ bol bol mükâfat versin. fiî’îler de biliyor ki, hâricîlerle,
ya’nî hazret-i Alînin ve evlâdlar›n›n düflmanlar› ile, Ehl-i sünnet
dö¤üfldü. Ehl-i beytin düflmanlar›n›n cezâlar›n› verenler, Ehl-i sünnet
idi. O vakt flî’îler yok idi. Olsa da, yok denecek kadar az idi.
Yoksa bunlar, Ehl-i sünnete, Ehl-i beyti sevdikleri için flî’î mi diyorlar
Bunun için, hâricîleri da¤›tanlar›, kaç›ranlar› flî’î mi san›-
yorlar Çok flafl›l›r ki; Ehl-i sünnete ba’zan hâricî diyorlar. Muhabbetlerinin
afl›r›, taflk›n olmad›¤›n› görünce hâricî san›yorlar. Ehl-i
beyte olan, o büyüklere uygun, yak›flan sevgiyi gördükleri zemân
da, Ehl-i sünneti flî’î san›yorlar. Bunun içindir ki, çok câhil olduklar›ndan,
Ehl-i sünnet âlimlerinden Ehl-i beytin muhabbetini iflitince,
bunlar› kendilerinden san›yorlar. Muhabbetde taflk›nl›k yap›lmamas›n›
söyliyen ve üç halîfeyi de sevdirme¤e çal›flan Ehl-i
sünnet âlimlerine de, hâricî diyorlar. Bunlar›n, Ehl-i sünnet âlimlerine
olan haks›z ve yersiz sözlerine yaz›klar olsun. Hazret-i Alîye
“rad›yallahü anh” olan muhabbetin afl›r› ve taflk›n olmas›ndan dolay›,
hazret-i Alîyi sevmek için, üç halîfeye ve Eshâb-› kirâmdan
ço¤una düflman olmak lâz›md›r, diyorlar. ‹nsâf etsinler, böyle muhabbet
olur mu
Resûlullah›n halîfelerine düflman olmak ve Onun Eshâb-› kirâm›n›
sövmek ve kötülemek flart tutulan bir ç›lg›nl›¤a, muhabbet ismi
verilebilir mi Ehl-i sünneti be¤enmemelerinin, çok çirkin sözlerle
kötülemelerinin biricik sebebi, Ehl-i sünnetin, Ehl-i beyt sevgisine
Eshâb-› kirâm›n hepsinin sevgisini de katmas›d›r. Eshâb-›
kirâm aras›ndaki ayr›l›klar›, muhârebeleri bildi¤i hâlde, onlar›n
hiç birini kötülememesidir. Ehl-i sünnet, Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” sohbetinin k›ymetini ve flerefini anl›yarak, Eshâb-›
kirâm›n kötü düflünüflden, inâddan, birbirini çekememekden
kurtulduklar›n›, tertemiz olduklar›n› bildirmekde, herbirinin
üstün, k›ymetli oldu¤unu söylemekdedir. Bununla berâber, bu
muhârebelerde, hakl› olana hakl›, yanl›fl olana hatâl› demifldir. Fekat,
bu hatâlar›n, nefsin isteklerinden, kötü arzûlar›ndan hâs›l olmad›¤›n›,
re’y ve ictihâd ayr›l›¤› oldu¤unu beyân eylemifllerdir.
Ehl-i sünnet de, Eshâb-› kirâm›n ço¤una düflmanl›k etse idi ve bu
din büyüklerini kötüleseydi, hofllar›na giderdi. O zemân, Ehl-i
sünnete dil uzatmazlard›. Bunun gibi hâricîlerin de, Ehl-i sünneti
sevmeleri için, Ehl-i sünnetin de, Ehl-i beyte düflman olmas› lâ-
– 226 –