E. Kiram

oldu¤unu söylemeseydi, ben de söylemezdim. Hazret-i Alîyi sevdi-
¤im için, onun gibi söylerim. Onu çok sevdi¤im hâlde, onun gibi
söylemez isem, günâh ifllemifl olurum) demifldir.
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” iki dâmâd›n›n, ya’nî
hazret-i Osmân ile hazret-i Alînin halîfe olduklar› zemânda fitneler
ç›kd›¤› için ve müslimânlar›n ifllerinde kar›fl›kl›k ço¤ald›¤› için,
insanlar›n kalbinde k›r›kl›k, so¤ukluk hâs›l olmufldu. Aralar›na
düflmanl›k ve geçimsizlik girmifldi. Bunun için, Ehl-i sünnet ve cemâ’at
âlimleri, Hateneyni ya’nî iki dâmâd› sevmek lâz›m geldi¤ini
bildirmifllerdir. Böylece, bir câhilin ç›k›p da, Resûlullah›n Eshâb-›
kirâm›na dil uzatmas›n› önlemifllerdir. Resûlullah›n halîfelerinden,
vekîllerinden birine düflmanl›k edilmesine f›rsat b›rakmam›fllard›r.
Görülüyor ki, hazret-i Alîyi “rad›yallahü anh” sevmek, Ehl-i
sünnet olmak için flartd›r. Hazret-i Alîyi sevmiyen, Ehl-i sünnet
de¤ildir. Buna (Hâricî) denir. Hazret-i Alîyi sevmekde taflk›nl›k e-
den, sevmekde afl›r› yol tutan, onu sevmek için, Resûlullah›n “sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem” Eshâb›na sövmek lâz›md›r diyen,
bunun için Eshâb-› kirâma “r›dvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în”
dil uzatarak, Eshâb-› kirâm›n ve Tâbi’în-i izâm›n ve Selef-i sâlihînin
yollar›ndan sapan kimseye (Sap›k) denir. Görülüyor ki, hazret-i
Alîyi sevmekde, bunlar afl›r› gitmekde, taflk›nl›k yapmakdad›r.
Hâricîler ise, hazret-i Alîye düflman olmakda, o, Allah›n arslan›n›n
k›ymetini anlamamakdad›r. (Ehl-i sünnet) ise, her iki tarafa
sapmam›fl, orta yoldan gitmifldir. Hak da, afl›r› sa¤a ve sola sapanda
de¤il, elbette do¤ru yolda gidendedir. Sa¤a, sola taflmak, elbette
çirkin ve tehlükelidir. Ahmed ibni Hanbel “rahime-hullahü
teâlâ” haber veriyor ki, hazret-i Alî buyurdu ki, Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” efendimiz bana dedi ki: (Yâ Alî! Sen Îsâ
aleyhisselâma benziyeceksin. Yehûdîler ona düflman oldular. Annesi
hazret-i Meryeme iftirâ etdiler. H›ristiyânlar ise, onu afl›r› severek,
olm›yacak dereceye yükseltdiler. Ya’nî, Allah›n o¤lu dediler).
Hazret-i Alî, bundan sonra buyurdu ki: Benim yüzümden iki
çeflid kimseler helâk olacaklard›r. Birisi, beni sevmekde taflk›nl›k
yapanlar ve bende olm›yan fleyleri bana söyliyerek, afl›r› övenlerdir.
‹kincisi, bana düflman olanlar ve düflmanl›k ederek iftirâ yapanlard›r.
Görülüyorki, Hâricîler, yehûdîlere benzetilmekdedir. Sevmekde
taflk›nl›k yapanlar da, h›ristiyanlar gibi olmakdad›r. Bunlar›n ikisi
de, do¤ru yoldan ayr›lm›fld›r. Ehl-i sünnet için, hazret-i Alîyi sevmezler
demek, onu flî’îler sever sanmak büyük, çok çirkin bir câhillikdir.
fiunu iyi anlamal›d›r ki, sap›k demek, hazret-i Alîyi sevmek
demek de¤ildir. Resûlullah›n üç halîfesine düflman olmak demekdir.
Eshâb-› kirâm› kötülemek, onlara dil uzatmak kötüdür.
– 224 –