E. Kiram

mizden “sallallahü aleyhi ve sellem” ald›klar› hakîkat mîrâs›na,
sonra gelenlerden hiç biri kavuflamam›fllard›r. Her müslimân›n
bunlar›n hepsini âdil, sâlih ve velî ve âlim ve müctehid bilmesi lâz›md›r.
Kendilerinden bir hatâ ç›ksa da cenâb-› Hak hepsini afv ve
ma¤firet ile müjdelemifldir. Kur’ân-› kerîmde meâlen, (Allah “celle
celâlüh” Onlar›n hepsinden râz›d›r. Onlar da, Allahü teâlâdan
râz›d›rlar) buyurmufldur. Sahâbe-i kirâmdan birini kusûrlu bilmek
ve kötülemek, bu âyet-i kerîmeye inanmamak olur. fiübhe yokdur
ki, hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü anh” Sahâbe-i kirâm›n neseb
i’tibâriyle büyüklerindendir. Aleyhissalâtü vesselâm efendimize
neseb ile ve nikâh ile çok yak›n ve mahremleridir. Server-i âlem
“sallallahü aleyhi ve sellem”, Onun hilm ve sehâs›n› medh ve senâ
buyurmufldur. Onda islâmiyyet, sohbet, neseb, nikâhla akrabâl›k
flerefleri toplanm›fld›r ki, bunlar›n her biri, Cennetde Resûlullah›n
yan›nda bulunma¤a sebeb olan flereflerdir. Bunlara hilm ve ilm ve
halîfelik flerefleri de kat›l›nca, kalbinde az bir safâ ve s›dk› ve salâh›
ve îmân› ve iz’ân› olan kimse için art›k bu husûsda fazla anlatma¤a
lüzûm kalmaz.
‹mâm-› Rabbânî, Ahmed Fârûkî Serhendî “rahime-hullahü teâlâ”
(Mektûbât) kitâb›n›n ikinci cild, otuzalt›nc› mektûbunda buyuruyor
ki: Ehl-i sünnet alâmetlerinden biri, fleyhayn›n, ya’nî Ebû
Bekr-i S›ddîk ile Ömer-ül Fârûkun “rad›yallahü teâlâ anhümâ” en
üstün olduklar›na inanmak ve iki dâmâd›, ya’nî Osmân ile Alîyi
“rad›yallahü anhümâ” sevmekdir. fieyhayn›n dahâ yüksek oldu¤unu,
Eshâb-› kirâm›n ve Tâbi’în-i izâm›n hepsi sözbirli¤i ile söylemifllerdir.
Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek
yüzünü görmekle flereflenmiyen, fekat bir veyâ birkaç sahâbîyi
görmek nasîb olanlara (Tâbi’în) denir. Bunlar Sahâbe-i kirâm›
görmek sâyesinde, bu dînin büyükleri olmufllard›r. Eshâb›n ve Tâbi’înin
bu sözlerini âlimlerimiz bizlere bildirmifllerdir. Meselâ, fiâfi’î
mezhebinin reîsi olan, Muhammed bin ‹drîs fiâfi’î ve Ehl-i sünnet
imâmlar›m›z›n biri olan Ebül Hasen Alî Efl’arî diyorlar ki, Ebû
Bekr ile Ömerin “rad›yallahü anhümâ”, bütün Eshâbdan dahâ üstün
olduklar› kat’îdir, muhakkakd›r. Alî “rad›yallahü anh” halîfe
iken, büyük bir kalabal›k karfl›s›nda dedi ki: (Bu ümmetin en üstünü,
Ebû Bekr ile Ömerdir).
‹mâm-› Muhammed Zehebî “rahime-hullahü teâlâ” oniki cildlik
târîhinde yaz›yor ve dîn-i islâm›n temelini teflkil eden ve en do¤ru
hadîs kitâb› olan Buhâriyyi flerîfin sâhibi Muhammed bin ‹smâ’îl
Buhârî “rahime-hullahü teâlâ” diyor ki, Alî “rad›yallahü
anh” buyurdu ki, (Peygamber efendimizden “sallallahü aleyhi ve
sellem” sonra, bu ümmetin en iyisi Ebû Bekrdir “rad›yallahü teâ-
– 21 –