E. Kiram

iri ç›k›p, kendisinin Ebû Bekrden hilâfete dahâ lây›k oldu¤unu
söylemesinden korkuyorum. Allahü teâlâ ve mü’minler, yaln›z E-
bû Bekrden râz›d›rlar) buyurdu. Bu hadîs-i flerîf (Müslim) de yaz›-
l›d›r. O s›rada (Yan›mdan gidiniz!) buyurmas›, (Refîk-› a’lâ)y› istedi¤ini
göstermekdedir.
Süâl: Hazret-i Osmân “rad›yallahü teâlâ anh” ifl bafl›na akrabâs›n›
getirdi. Bu do¤ru mudur
Cevâb: Hazret-i Alî de böyle yapd›. Bu iflleri için, bu büyüklere
dil uzat›lamaz. Bunun gibi, hazret-i Alî, hazret-i Osmân›n kâtillerine
k›sâs yapmad›. Ebû Mûsel-Efl’arîye ve Ebû Mes’ûd-i Ensârîye
sayg› göstermedi. Müslimânlar›n kanlar›n›n dökülmesine mâni’
olmad›. Tebük gazvesinde bulunmad›. Bunlar, hazret-i Alînin
flerefini azaltmaz. Hazret-i Osmân›n kendi akrabâs›na ihsânda bulunmas›
da, islâmiyyetin emr etdi¤i birfleydir. (S›la-i rahm) sevâb›-
na kavuflmufldur. Bunlar› hep kendi mal›ndan verdi. Beyt-ül-mâldan
verseydi, suç denilebilirdi. Fekat, beyt-ül-mâlda olan hakk›n›
almay›p, müslimânlara da¤›tmak, suç de¤il, fazîletdir. Hazret-i Osmân›n
akrabâs› cihâd etdiler. Çok kahramanl›k yapd›lar. Her mücâhid
gibi, bunlara da haklar›n› verdi. Hazret-i Osmân zemân›nda,
‹slâmiyyetin Asyâya, Afrikaya yay›lmas›nda, onun bol ihsânlar›n›n
çok fâidesi oldu. Resûlullah da, ganîmetden, Kureyfl kabîlesinden
olanlara baflkalar›ndan dahâ çok verirdi. Hâflim o¤ullar›na bunlardan
da çok verirdi. Hazret-i Ömerin (Korkar›m ki Osmân, Benî
Ümeyyeyi müslimânlar›n bafl›na geçirir) demesi, onun ifllerini be-
¤enmedi¤i için de¤il, fâidesi olmaz demekdir. Müctehidin, kendi
ictihâd› ile hareket etmesi suç olmaz. Halîfenin, diledi¤ini, diledi¤i
iflin bafl›na geçirmesi hakk›d›r. Hattâ vazîfesidir. Akrabâs›, kendisine
dahâ itâ’atli olduklar› için, onlar› tercîh etmesi iyi oldu. Onlar›n
yapd›¤› yanl›fl ifller, onun emri ile de¤ildi. Halîfenin gayb› bilmesi
lâz›m gelmez. Velîd bin Ukbeye k›sâs yapmamas›, flikâyetleri
de¤erlendirebilmek içindi. Kûfeliler, Velîd flerâb içdi diye haber
verdiler. Do¤rusunu anlay›nca, hazret-i Alîye emr edip, Velîde
had cezâs› vurdurdu. Abdüllah bin Mes’ûdün hâz›rlad›¤› Mushaf›
yakarak, müslimânlar› fieyhayn›n “rad›yallahü teâlâ anhümâ”
Mushaf› üzerinde birlefldirdi. Bu ifli, ona hakâret de¤ildir. ‹slâmiyyete
büyük hizmetdir. Ebû Zer ‹cmâ’a uymad›¤› için, onu Medîneden
ç›kard›. Keyfi için ç›karmad›.
Süâl: Hazret-i Osmân “rad›yallahü teâlâ anh” Muhammed bin
Ebû Bekrin feryâd›na yetiflmedi.
Cevâb: Muhammed bin Ebû Bekr, hatâdan ve günâhdan
ma’sûm de¤ildi. Halîfenin onu cezâland›rmas› vazîfesi idi. (‹kisini
– 208 –