E. Kiram

çen fleylerdir. ‹nsan›n kendinde bulunan üstünlüklerle birlikde bulunurlarsa,
dahâ üstün olur. Hem de, hadîs-i flerîfde, (Allahü teâlâ,
bu dîni, fâcir [kâfir] kimse ile de kuvvetlendirir) buyuruldu. Ayr›-
ca deriz ki, kendilerine yaln›z bir iki kifli inanm›fl olan Peygamberler
vard›. Bu ise, memleketler ele geçirmenin, dîni yayman›n, peygamberlik
s›fatlar› olm›yaca¤›n› gösteriyor. Yok e¤er bizim Peygamberimize
benzemek düflünülüyor ise, Peygamberler, birbirlerine
elbet benziyorlard›. Demek ki, Peygamberimize benzemek baflka
s›fatlarda benzemek imifl! Sonra, memleketleri almak, dahâ üstün
olma¤› gösterseydi, hazret-i Ömerin, hazret-i Ebû Bekrden dahâ
üstün olmas› lâz›m olurdu. Peygamberimizin zemân›nda yap›-
lan gazvelerde, hazret-i Alînin hizmeti, hepsinden dahâ çokdu.
Peygamberimizden sonra yap›lacak fethler ve hizmetler de, ilk halîfe
seçilirken bilinmiyordu. O hâlde, hazret-i Ebû Bekrin dahâ üstün
oldu¤u ve halîfe seçilmesinin, sözbirli¤i ile oldu¤u nas›l kabûl
olunabilir
Cevâb 23: Bu flübheler, sözümüzün iyi anlafl›lmad›¤›n› göstermekdedir.
Üstünlük, yaln›z dîni yaymak, cihâd etmek, memleketler
ele geçirmek ve Kur’ân-› kerîmi cem’etmekdir demedik. Bunlar,
üstünlü¤e sebeb olan iyiliklerden birkaç›d›r. Bu sebebleri üçe
ay›rabiliriz. Birincisi, Peygamberlik s›fatlar›na benzemekdir. Resûlullaha
yard›mda üstün olmakd›r. Resûlullahdan sonra, Onun
vazîfelerini temâmlamakd›r. Ehl-i sünnet âlimleri, vazîfe taksîmi
yapd›. Biri, hadîs-i flerîf bilgilerini, ikincisi kelâm [i’tikâd] bilgilerini
yayd›. Ehl-i sünnet âliminin sözü deyince, iki k›smdakilerin de
sözbirli¤i anlafl›l›r. Ehl-i sünnet âlimleri, fieyhayn›n üstün oldu¤unu
sözbirli¤i ile bildirdi. Cihâd deyince, k›l›nçla cihâd anlafl›ld›¤›
gibi, sözle, yaz› ile cihâd da ve nefs ile cihâd da anlafl›l›r. ‹kinci ve
üçüncü cihâdda, hazret-i Ebû Bekr dahâ üstün idi. Cihâd âyeti
gelmeden önce, onüç sene Mekkede ve bir sene Medînede, hep cihâd
yapd›. (Benden sonra Peygamber gelseydi, Ömer elbette Peygamber
olurdu) hadîs-i flerîfi, fieyhayn›n peygamberlik s›fatlar›na
mâlik olduklar›n› aç›kça bildirmekdedir. Fâcirlerin dîne hizmet
etmeleri, onlara elbet fâide vermez. Fekat, bu ileri sürülerek,
Emr-i ma’rûfun ve cihâd›n üstünlü¤ü ve sevâb›n›n çoklu¤u da inkâr
edilemez. fieyhayn›n “rad›yallahü teâlâ anhümâ” fâcir olmad›-
¤›, sâlih olduklar› da, âyet-i kerîmeler ve hadîs-i flerîflerle bildirilmifldir.
Buna inanm›yan›n, kendi îmân›ndan flübhe etmesi lâz›m
olur. Resûlullaha benzemek üç dürlü olur: Birincisi, peygamberlik
makâm›nda benzemek olup, böyle benzemek yaln›z Peygamberlere
mahsûsdur. ‹kincisi, peygamberlik vazîfelerini yapmakda
benzemekdir. fieyhayn›n bu bak›mdan benzediklerini önceki sahîfelerde
uzun bildirdik. Üçüncüsü, Onun yapd›¤› ibâdetleri yap-
– 198 –