E. Kiram

Tenbîh: Çok kimseler san›yor ki, Eshâb-› kirâmdan bu muhârebeye
kat›lm›yanlar “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în”, (Müslimânlarla
harb etmeyiniz!) emrine uymufllard›r. Hâlbuki bu emr,
hükûmete karfl› harb etmeyiniz demekdir. Harbe kar›flanlara gelince,
bunlara göre, hükûmete yard›m etmemek, fitne, fesâd ç›kmas›na
sebeb olur. Fesâd› önlememiz emr olundu dediler. Bu fakîrin
anlad›¤›na göre, fesâd› önlemek, cana k›ymadan ve kar›fl›kl›k
ç›karmadan yap›lamaz. Bunun için flartlar›na uygun olmadan seçilmifl
olan halîfe ile birlikde harb etmemeli ve böyle halîfeye karfl›
gelmemelidir.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, firâset nûru ile anlad›
ki, bu fesâd durm›yacakd›r. Bunun için, (Benden sonra fitneler
olacakd›r. O zemân oturanlar, fitneye kar›flanlardan iyidir) buyurdu.
Allahü teâlân›n âdeti flöyledir ki, sevdi¤i kullar›ndan herbirini
bir üstünlükle, ötekilerinden ay›rm›fld›r. Hazret-i Ebû Bekrin merhameti,
hazret-i Ömerin fliddeti, sertli¤i fazlad›r. Dâvüd ve Süleymân
“aleyhimesselâm” devlet reîsi idiler. Îsâ ve Yûnüs ve Yahyâ
“aleyhimüsselâm” ise, yaln›zl›¤› severlerdi. Hassân bin Sâbit, fli’r
ile Resûlullah› överdi. Bu yoldan Cennet ile müjdelendi. Ubeyy
bin Kâ’b Kur’ân-› kerîmi ezberlemekde, Abdüllah bin Mes’ûd,
f›kh bilgilerinde, Hâlid bin Velîd savaflmakda meflhûr oldu. Sevgi
ve ihlâs ile sohbetde en çok bulunmak ve kendini Resûlullah›n r›-
zâs› için her an fedâ etmek ve Resûlullah için ve ‹slâmiyyeti yaymak
için can›n›, mal›n› ve makâm›n› fedâ etmek üstünlü¤ü de en
çok hazret-i Ebû Bekre ihsân edildi. ‹slâmiyyeti yaymak, hazret-i
Ömere nasîb oldu. Her s›k›nt›da mal ile imdâda yetiflmekde ve hayâda
ve gadab›n› yenmekde ve tahâret, k›râet ve fakîrlere yard›mda,
hazret-i Osmân cümleden ileri idi. Resûlullah›n kan›ndan olmak,
Onun elinde büyüyüp, terbiyesi ile yetiflmek, cesâret, zühd,
vera’ ve zekâ ve fesâhatda hazret-i Alî, hepsinden ileri idi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem”, Eshâb›n›n bu üstünlüklerini
bildirmifl ve herbirini övmüfldür “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în”.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, tercümân-› gayb idi.
‹lerde olacak fleyleri haber verirdi. Eshâb›n›n yapacaklar› üstün vazîfeleri
bildirirdi. Hepsi, dedi¤i gibi oldu. Olm›yacak fleyi haber verdi¤i
hiç görülmedi. (Hilâfet, Alînin ve çocuklar›n›n hakk›d›r) demek
do¤ru de¤ildir. Böyle bir hak bildirilmifl olsayd› meydâna gelirdi.
Hilâfeti onlar al›r, ellerinden kimse kapamazd›. Halîfe olmamalar›,
Resûlullah›n haber vermemifl oldu¤unu gösteriyor. fiî’îlerin haber
diye söylediklerinin hep yalan oldu¤unu isbât ediyor.
– 177 – Eshâb-› Kirâm - F:12