E. Kiram

›rak›p ihtiramla vatan›na gönderdi. ‹mâm-› Rabbânî “rahmetullahi
teâlâ aleyh”, evvelce bulunduklar› hâllerin ve makâmlar›n binlerce
üstünde derecelere yükselmifl olarak avdet buyurdu. Bundan
sonra yazd›klar› mektûblardaki hakîkatleri, ma’rifetleri, esrâr› ve
incelikleri ancak evlâd-› izâm› ve yetifldirdi¤i hülefâ-i kibâr› anl›yabilir.
Bu k›ymetli mektûblar› ile Mektûbât›n üç cildi temâm olmufldur.
33 — Evliyân›n büyükleri, hattâ, Peygamberler “aleyhimüssalevâtü
vetteslîmât”, böyle belâlara, musîbetlere yakalanm›fllar ki,
zemân›m›z›n evliyâs› ve sâlihleri tesellî bulsun ve câhiller de zemân›n
evliyâs›n› derd ve belâda görerek, onlar› fenâ bilmesin. Bu inceli¤i
anl›yam›yan târîhciler, Evliyân›n iyi günlerini yaz›p, befleriyyet
îcâb› olan hâllerini yazm›yor, bunlar› okuyan ehâlî de onlar›
melek gibi sanarak seviyorlar ve kendi zemânlar›nda sâlih, müttekî
ve evliyâ gibi diye iflitdikleri bir kimsede insanl›k îcâb› bir hâl
görünce, onu kötü bilip, ondan istifâdeden mahrûm kal›yorlar.
Hattâ onu çekifldirip, çok büyük günâha giriyorlar. Bilmiyorlar ki,
Allahü teâlâ, sevdiklerini insanl›¤a lâz›m olan hâllerin içinde saklamakdad›r.
Nitekim (Sevdiklerimi saklar›m. Onlar› herkes tan›yamaz)
buyurmakdad›r. Bu husûsda ‹mâm-› Rabbânî “kaddesallahü
teâlâ sirrehül’azîz” Mektûbâtda çok fleyler bildirdi¤i gibi, Muhyiddîn-i
Arabî “kuddise sirruh” da, (Fütühât) kitâb›nda diyor ki: Kalbi
k›ran, nefsi terbiye eden bir kusûr, nefsi azd›ran, kalbe gurûr getiren
ibâdetden fâidelidir.
34 — ‹mâm-› Rabbânî, müceddid-i elf-i sânî, Ahmed Fârûkî
“kuddise sirruh”, arzûlar›na kavuflup, Allahü teâlân›n ihsân etdi¤i
derecelere var›p, takdîr-i ilâhî yerini bulunca, Azrâîl aleyhisselâm›n
da’vetini kabûl edip, hicrî binotuzdört 1034 [m. 1624] senesi,
Safer ay›n›n yirmidokuzuncu sal› günü, Refîk-i a’lâya kavufldu.
Sihrind kabristân›na defn edildi. Allahü teâlâ, rûhunu râhat ve
kabrini nûr ile dolu etsin! Bizleri, k›ymetli nefeslerinin bereketi ve
yüksek sevgisi ile fâidelendirsin! fiefâ’atine kavufldursun ve k›yâmet
gününde kendisini sevenler ile berâber, bayra¤› alt›nda toplas›n!
Âmîn.
35 — ‹nsanlar›n huylar› ve arzûlar› ve düflünceleri, baflka baflka
oldu¤undan, hayât›nda, ona karfl› iki k›sma ayr›ld›klar› gibi, vefât›ndan
sonra da, bir k›sm› medh etdi. Bir k›sm› da kötüledi. ‹mâm›n
ma’rifetleri cihâna yay›lm›fl oldu¤undan, düflmanlar› ne kadar
inkâr etdi ise de, örtemediler. Belki, dahâ yay›lmas›na sebeb oldular.
Çünki, inkâr edenler bir i’tirâz zehri saç›nca, dostlar› çeflidli
cevâblarla devâ saçd›. Böylece ‹mâm›n medhi için yetmiflden ziyâde
kitâb meydâna geldi. Bunlar aras›nda en büyü¤ü, Muhammed
– 153 –