E. Kiram

tevbesini flöyle yazd›: Allahü teâlâ, Ahmed-i Fârûkîye selâmetler
ihsân etsin! Bu fakîrin kalbi, flimdi ona karfl› çok hâlis oldu. Befleriyyet
perdeleri kalkd›. Nefsin lekeleri temizlendi. Yol birli¤ini bir
tarafa b›rakal›m, böyle bir din büyü¤üne karfl› durmamak, akl îcâb›
idi. Ne insâfs›zl›k, ne câhillik etmiflim. fiimdi kalbimde, vicdân›mda
duydu¤um mahcûbiyyeti, ona karfl› küçüklü¤ümü anlatamam.
Kalbleri çevirmek, hâlleri de¤ifldirmek, Allahü teâlâya mahsûsdur.
Abdülhak-› Dehlevî “rahime-hullahü teâlâ” kendi çocuklar›na
da mektûb yazarak (Ahmed-i Fârûkînin “sellemehullahü teâlâ”
sözlerine karfl› i’tirâzlar›m›n müsveddelerini y›rt›n›z! Kalbimde
ona karfl› hiçbir bulan›kl›k kalmam›fld›r. Kalbim ona karfl› hâlis
olmufldur) dedi. Görülüyor ki, evvelki i’tirâzlar› insanl›k îcâb› imifl.
‹flte inkâr edenlerin hepsi de böyledir. Cenâb-› Hak, diledi¤ine,
merhamet ederek, inkâr Cehenneminden kurtar›p, tasdîk Cennetine
kavufldurur. Tevbesinin sebebi iyi bilinmiyor. Ba’z›lar› diyor
ki: Resûlullah› “sallallahü aleyhi ve sellem” rü’yâda gördü ve inkâr›ndan
dolay› kendisini azarlad›. Ba’z›lar› da diyor ki, imâm hakk›nda
Kur’ân-› kerîmden kur’a çekdi (yalanc› ise, zarar› onad›r.
Do¤ru söylüyorsa, Allahü teâlâ va’d etdiklerinden ba’z›s›n› bafl›n›-
za getirir!) meâlindeki âyet-i kerîme ç›kd›. Bir kerre de (Onlar Allahü
teâlân›n sevgili kullar›d›r. Al›fl veriflde bile Allahü teâlây›
kalblerinden ç›karmazlar) âyet-i kerîmesi ç›kd›. Ba’z›lar› da diyor
ki, ona karfl› i’tirâzlar›, düflmanlar›n gönderdi¤i uydurma bir mektûb
sebebi ile idi. ‹flin do¤rusunu anlay›nca, piflmân olup tevbe etdi.
Tenbîh: Çocuklar› babalar›ndan mektûb al›nca, müsveddeleri
yok etdiler. Fekat ba’z›lar› baflkalar›nda kald›. Birkaç fârisî kitâbda
bunlar›n yaz›ld›¤› görülmüfl ve gâyet güzel cevâblar verilmifldir.
‹mâm-› Rabbânîyi “kuddise sirruh” görüp medh eden âlimlerin
hepsi yaz›lsa ayr›ca bir kitâb olur.
24 — BEfi‹NC‹ MANZARA: Fadl ve kemâlin flöhret bulmas›,
hased edicilerin ço¤almas›na sebeb olur. Âdem aleyhisselâmdan
beri böyle olmufldur. Câhillerin hasedi, hased olunanda ni’metlerin
çoklu¤unu gösterir. Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve
sellem” buyuruyor ki: (‹nsanlar içinde belâlar›n ço¤u peygamberlere
“aleyhimüssalâtü vesselâm”, sonra âlimlere ve dahâ sonra da,
sâlihlere gelir). ‹mâm-› Rabbânîye de “kuddise sirruh” belâlardan
çok nasîb düfldü. Nas›l düflmez ki, müceddid-i elf-i sânî idi. Ya’nî
Allahü teâlâ onu, Peygamber efendimizden “sallallahü aleyhi ve
sellem” bin sene sonra, dîn-i islâm› yenilemek ve kuvvetlendirmek
için göndermifldi. Yenilemek, de¤ifliklik yapmadan kolayca
olur mu Günâhlar›n, bid’at ve hurâfelerin ço¤ald›¤›, dalâletin ya-
– 149 –