E. Kiram

nâ Cemâleddîn-i Tâluvî, Mevlânâ Ya’kûb S›rfî, Mevlânâ Hasenül
Kubâdânî, Mevlânâ Mîrekflâh, Mevlânâ Mîr Mü’min, Mevlânâ
Can Muhammed Lâhurî ve Mevlânâ Abdüsselâm Diyukîdir. Muhaddis
Abdülhak-› Dehlevî, ömrünün ço¤unu ona karfl› gelmekle
geçirip, son zemânlar›nda kalb aynas› nefsinin pas ve tozlar›ndan
kurtulup, o güneflin nûrlar› kalbini parlat›nca, onun medhine ve i-
nâdc›lar›n iftirâlar›n› red etme¤e bafllam›fld›r.
16 — Meselâ Fadl Burhânpûrî onun güzel evsâf›n›, do¤ru hâllerini
dinlemekden hofllan›r, k›ymetli ma’rifetlerini iflitmekle
zevklenirdi. Onun, kutbül-aktâb, ya’nî zemân›n›n imâm› oldu¤unu
ve hakîkat s›rlar›ndan verdi¤i haberlerin hep do¤ru ve çok k›ymetli
oldu¤unu ve sözlerinin do¤rulu¤una ve hâllerinin yüksekli-
¤ine alâmet, islâm dîninin bütün inceliklerine tâbi’ olmas› ve herkesin
onu sevmesi oldu¤unu söylerdi. ‹mâm “kuddise sirruh” habs
oldu¤u zemân, kurtulmas› için befl vakt nemâzda çok düâ ederdi.
Kendisine Sihrind taraflar›ndan talebe gelince (Siz imâm-› Rabbânîye
yak›n olup da, ilmi, ma’rifeti baflka yerlerde ar›yorsunuz. Günefli
b›rak›p, y›ld›zlar›n ›fl›¤›na kofluyorsunuz. Sizlere flafl›yorum)
derdi.
17 — Hasenül Gavsî, onu çok medh ederdi. (Menâk›bül-evliyâ)
kitâb›nda, ‹mâm için (Mahbûbiyyet makâm›n›n sâhibi ve vahdâniyyet
meclisi kürsîsinin zîneti ve ferdiyyet makâm›n›n ehli, kutbiyyet
mertebesinin reîsi) yazmakdad›r.
18 — Mevlânâ Abdülhakîm-i Siyâlkûtî, ‹mâma “rahime-hümallahü
teâlâ” çok ta’zîm ve hurmet ederdi. ‹nkâr edenlerle mücâdele
ederdi. Ona (Müceddid-i elf-i sânî) diye hitâb ederdi. Ona bu
ismi evvel söyliyen budur dediler. ‹nkâr edenlere karfl› (Büyüklerin
sözlerine, maksadlar›n› anlamadan i’tirâz etmek câhillikdir.
Böylelerin sonu felâketdir. ‹lm ve feyz kayna¤›, irfân menba’› üstâd
Ahmedin sözlerini red etmek, bilmemezlik ve anlamamazl›kdand›r)
yazm›fld›r.
19 — Belh flehrinde bulunan mîr Muhammed Mü’min Kübrevî,
talebesinden birini, inâbet ve tevbe ve sülûk için imâm-› Rabbânînin
“kuddise sirruh” huzûruna gönderdi. Gelince, üstâd›ndan ve
Seyyid Mîrekflâhdan ve Hasen-i Kubâdânî ve Kâd›l Kudât Tulekden
selâm getirdi ve dedi ki, üstâd›m mîr Muhammed Mü’min buyurdu
ki, ihtiyârl›¤›m mâni’ olmasayd› ve yerim yak›n olsayd›, gidip
dersinden istifâde eder, ölünciye kadar ona hizmetçilik ederdim.
Kimseye nasîb olm›yan nûrlar› ile kalbimi ayd›nlatma¤a çal›-
fl›rd›m. Bedenim uzakda, gönlüm ise, onunla oradad›r. Bu fakîri,
huzûrunda bulunan temiz talebesi gibi kabûl buyurmas›n› ve mu-
– 147 –