E. Kiram

yüzyetmiflbir hicrî senesinde Hindistânda Lâhor ile Delhî aras›ndaki
cadde üzerinde bulunan Sihrind flehrinde dünyâya gelmifldir.
Sihrind, siyâh arslan demekdir. Çünki, bu flehrin yeri evvelce arslanlar
orman› imifl. fiehri evvelâ sultân Fîrûz flâh kurmufldur. ‹-
mâm-› Rabbânî dünyâya gelince çocuklara mahsûs olan hastal›¤a
yakaland›¤›ndan, babas›, bunu üstâd› olan fiâh Kemâl kihtelî Kâdirîye
göstermifl, üstâd›: Korkma! Bu çocuk çok yafl›yacak ve büyük
bir zât olacak buyurmufl ve çocu¤u elinden tutup, a¤z›ndan öpmüfldür.
O zemân Abdülkâdir-i Geylânînin “rad›yallahü anh” feyzi
ve nûru, vücûd-i mubârekini kaplam›fld›r. ‹lk tahsilini babas›ndan
okuyup, arabî ö¤renmifl, küçük yafl›nda Kur’ân-› kerîmi ezberlemifldir.
Sesi güzel oldu¤undan bülbül gibi okur idi. Muhtelif ilmlere
âid küçük kitâblar› ezberlemifl, sonra Siyâlkût flehrine gidip
oralarda Mevlânâ Kemâleddîn-i Kiflmirîden ulûm-i akliyyenin
ba’z›s›n› gâyet iyi okumufldur. Mevlânâ Kemâleddîn “kuddise sirruh”,
meflhûr Abdülhakîm-i Siyâlkûtînin hocas› olup, zemân›n›n
en yüksek âlimi idi. Hadîs, tefsîr ve ba’z› usûl ilmlerinden, icâzeti,
âlim-i rabbânî Kâdî Behlûl-i Bedahflânîden alm›fld›r. Onyedi yafl›nda
iken, tahsîli temâmlay›p, ma’kûl, menkûl, Fürû’ ve Usûl ilmlerinin
hepsinden icâzet ald›. Tahsîli esnâs›nda Kâdirî ve Çefltî büyüklerinin
kalblerindeki feyz ve lezzeti babas›ndan ald›. Babas›n›n
hayât›nda zâhir ve bât›n ilmlerini tâliblere ö¤retme¤e bafllad›. Bu
anlarda (Risâletüt-tehlîliyye) ve (Risâletür-reddir-revâfid) ve (Risâletü
isbât›n-nübüvve) ve baflka birçok kitâblar yazm›fld›r. Edebiyyâta
çok merakl› olup, fesâhat›, belâgat›, sür’at-i intikâli, zekâs›n›n
fliddeti herkesi hayretde b›rak›yordu.
7 — Bu kadar ilmi ve herkesin üstünde kemâli ile birlikde kalbi
Ahrâriyye büyüklerinin aflk› ile yan›yordu. Bu yolda yaz›lm›fl
kitâblar› okuyordu. Babas›n›n vefât›ndan bir sene sonra, hacca
gitmek üzere Sihrindden ç›kd›. Hindistân›n hükûmet merkezi
olan Dehli [ya’nî Delhi] flehrine gelince, orada Muhammed Bâkî
billâh› “kuddise sirruh” ziyâret etdi. Huzûruna girince, kalbinde
bir nûr parlad›. Miknât›s i¤neyi çeker gibi, çekildi. fiimdiye kadar
duymad›¤›, bilmedi¤i fleyler kalbine doldu. Hacdan sonra u¤ray›p
istifâde etme¤i niyyet etdi ise de, kalbindeki sevgi ve arzû, kendisini
b›rakmay›p, ertesi gün huzûruna gelip Ahrâriyye feyzine kavuflmak
flevkini bildirdi. Hizmetinde kald›. Edeble, can kula¤› ile
sözlerine ve hâllerine ba¤land›. Ya’nî Kâ’beye gitmekden vazgeçip,
Kâ’be sâhibini taleb etdi. Yüksek kâbiliyyeti ve bütün varl›¤›
ile çal›fl›p, bütün kemâlât kendisinde hâs›l oldu. Üstâd›n›n da lutfü
ve himmeti ile iki ay içinde kimsede görülmiyen hâllere kavufldu.
Birkaç ay sonra üstâd›ndan Ahrâriyyenin kayds›z flarts›z tâm icâ-
– 144 –