E. Kiram

Mu’âviyeye “rad›yallahü teâlâ anh”, Yemenden harac mal›
göndermifllerdi. Bu kâfile, fiâma giderken, Medîneye u¤rad›. Hazret-i
Hüseyn “rad›yallahü teâlâ anh”, bunlar›n hepsini alarak, Ehl-i
beyte ve sevdiklerine taksîm etdi ve hazret-i Mu’âviyeye flöyle yazd›:
(Üzerlerinde mal ve amber yüklü develeri Yemenden fiâma götürüyorlard›.
Size götürdüklerini (Beyt-ül-mâl) hazînesine koyacaklar›n›
anlad›m. Bana lâz›m oldu¤u için, hepsini ellerinden ald›m.
Vesselâm!) Hazret-i Mu’âviye, hazret-i Hüseyne “rad›yallahü
anhümâ” flöyle cevâb yazd›: (O deve kâfilesine dokunmasayd›n,
bana getirdikleri zemân, senin nasîbini, senden esirgemezdim. Fekat,
ey kardeflim, senin müdârâ edecek, tabasbus yapacak bir kimse
olmad›¤›n› biliyorum. Benim zemân›mda, sana kimseden bir zarar
gelmez. Çünki senin k›ymetini, yüksek dereceni biliyorum. Her
yapd›¤›n› hofl karfl›lar›m). Bu mektûblar (Nâsih-ut-tevârîh) kitâb›-
n›n 57. ci sahîfesinde yaz›l›d›r.
Emîr Mu’âviye “rad›yallahü teâlâ anh”, fiâma gelip kendisine
sö¤enleri de hofl karfl›lard›. Onlara mal, para ihsân ederdi. Yukardaki
flî’î kitâb›, bunu da flöyle anlat›yor: (Hazret-i Alînin yan›ndan
fiâma gelenler Mu’âviyeye kötü söylerler ve sö¤erlerdi. Onu incitirlerdi.
Bunlara da Beytülmâldan ihsânlarda bulunurdu. Zarars›z,
s›k›nt›s›z dönüp giderlerdi.) (Sahîfe: 38). Bu yaz›lanlardan anlafl›l›-
yor ki, hazret-i Hüseyni flehîd etdirdi diyerek, hazret-i Mu’âviyeyi
kötülemek, çok çirkin iftirâ ve pek büyük yalan olmakdad›r.
Mu’âviye “rad›yallahü teâlâ anh” için hazret-i Haseni “rad›yallahü
teâlâ anh” zehrledi diyerek, kötüleme¤e kalk›flmak da, mümkin
de¤ildir. Çünki flî’îlerin (Cilâ-ül’uyûn) kitâb›n›n 323.cü sahîfesinde
de yazd›¤› gibi, hazret-i Hasen (Allaha yemîn ederim ki, bana
karfl›, Mu’âviye, bunlardan dahâ iyidir. Bunlar flî’î olduklar›n›
söyliyorlar. Hâlbuki, beni öldürme¤e kalk›fld›lar ve mallar›m› çald›lar)
demifldir.
fiî’î kitâblar›, Yezîdin de, bu cinâyetlere kar›flmad›¤›n› ve san›ld›¤›
gibi, kötü olmad›¤›n› çeflidli flekllerde yazm›fllard›r. Babas›n›n
hazret-i Hüseyn hakk›ndaki vas›yyetini hiç unutmad›. Hazret-i
Hüseyni Kûfe flehrine ça¤›rmak için bir fley yazmad›. Onu öldürme¤e
kalk›flmad›. fiehîd edilmesi için emr de vermedi. fiehîd edilince,
sevinmedi. Hattâ çok üzüldü, a¤lad›. Onun için mâtem yap›lmas›n›
emr etdi. fiehîd edenlere karfl› sert davrand›. Hazret-i Hüseynin
Ehl-i beytine çok sayg› gösterdi. ‹mâm-› Hüseynin Ehl-i
beytinin fiâmdan Medîneye gitmek arzûlar›n› kabûl edip, izzet ve
ikrâm ile ve muhâfaza alt›nda gönderdi. Bunlar, flî’î kitâblar›nda
uzun yaz›l›d›r.
– 138 –