E. Kiram

için dö¤ünen flî’îlere, râf›zî diyorsunuz) diyor. (Hüsniyye) kitâb›n›n
böyle bozuk yaz›lar›na (Eshâb-› Kirâm) kitâb›m›z›n 83.cü ve sonraki
sahîfelerinde uzun cevâblar vard›r.
Kurban bayram›n› ve onun hutbesini, Resûlullah emretdi¤i için
yap›yoruz. Hutbeyi sessiz dinlemek lâz›md›r. Burada kimse ba¤›rmaz
ve dö¤ünmez. ‹slâmiyyetde, musîbetler için ba¤›rmak, dö¤ünmek,
mâtem tutmak, Allahü teâlân›n kazâ ve kaderine karfl› gelmek
demekdir. Evet, sevdi¤i için a¤lamak câizdir. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” k›ymetli zevcesi Hadîcet-ül kübrâ “rad›yallahü anhâ”
ve çok sevdi¤i ci¤erpâresi o¤lu ‹brâhîm vefât edince ve her zemân
medh etdi¤i amcas› Hamzay› “rad›yallahü anh” Uhud gazâs›nda
flehîd olmufl görünce, pekçok üzüldü, içi yand›. Eshâb›n›n önünde
çok a¤lad›. Fekat, hiç dö¤ünmedi. Hiçbir zemân, mâtem tutmad›.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” zemân›nda, Muharremin
onuncu gününe önem verilir, oruç tutulur, fazla ibâdet yap›l›rd›. Fekat,
o gün ve baflka gün, dahâ büyük ac›lar çekdi¤i hâlde, mâtem tutulmazd›.
Mâtem, h›ristiyanl›kda olur. Kâfirler yapar. Ehl-i sünnet,
‹smâ’îl “aleyhisselâm” için de, Hasen, Hüseyn efendilerimiz için de,
senede bir kerre de¤il, her zemân üzülür, a¤lar. Her Cum’a hutbede
Hasen, Hüseyn “rad›yallahü anhümâ” okununca, Ehl-i sünnetin ci-
¤erleri yanmakda, gözleri kan a¤lamakdad›r. Fekat, Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” mâtem tutma¤› yasak etdi¤i için, hiçbir zemân
mâtem tutmazlar, taflk›nl›k yapmazlar.
Ehl-i sünnete, Ehl-i beytin düflman›d›r diyenlerin dili kurumal›d›r.
Ehl-i sünnet âlimlerinden, Ferîdeddîn-i Attâr “rahime-hullahü
teâlâ”, (Tezkiretül-evliyâ) kitâb›nda, imâm-› Ca’fer Sâd›k› “rad›yallahü
teâlâ anh” flöyle anlat›yor:
‹mâm-› Ca’fer Sâd›k, millet-i islâm›n sultân›, nübüvvet senedinin
burhân› idi. Her ifli sâd›k, her bilgide âlim idi. Evliyân›n kalblerinin
meyvas›, Seyyid-i enbiyân›n ci¤erkûflesi idi. ‹mâm-› Alînin
“rad›yallahü anh” nâk›di, Resûl aleyhisselâm›n vârisi idi. Ârif-i
âfl›k imâm-› Ca’fer Sâd›k, Ehl-i beytden idi. Ehl-i beytin hepsi birdir.
Birinin sözü, hepsinin sözü demekdir. Onun yolu, oniki imâm›n
“rad›yallahü anhüm” yolu demekdir. Benim dilim ve kalemim
onu medh edemez. Çünki, her ilmde ve iflâretlerde üstâd idi.
Bütün evliyân›n reîsi idi. Hepsi ona güvenmifldir. Baflka din sâhibleri
de ona koflar. Ehl-i islâm, ona uyar idi. Zevk sâhibleri, onun
peflinde, âfl›klar onun yolunda idi. Âbidlerin mukaddemi, zâhidlerin
mükerremi idi. Hakîkatleri yazan odur. Kur’ân-› kerîmin s›rlar›n›
çözen odur. Ehl-i sünnet ve cemâ’at için, Ehl-i beyti “rad›yallahü
teâlâ anhüm ecma’în” sevmezler diyen ba’z› kimseler var. Bu
câhillere flaflar›m. Çünki, Ehl-i sünnet demek, Ehl-i beyt demek-
– 134 –