E. Kiram

d›r) sözünün nikâh ile ilifli¤i yokdur. ‹lme, dîne uymayan bir isbâtd›r.
Halîfe Ömerin “rad›yallahü anh”, müt’a nikâh›n›n yasak oldu-
¤unu söylerken, hadîs ile isbâta lüzûm görmemesi ve hiç kimse taraf›ndan
i’tirâz olunmamas› da, bunun önceden yasak edilmifl oldu¤unu
herkesin bildi¤ini göstermekdedir.
18 — (Resûlullah vefât edince, Ebû Bekr ile Ömer, (Biz Peygamberler
mîrâs b›rakmay›z. B›rakd›klar›m›z sadaka olur) hadîsini
söyliyerek, Fât›ma-tüzzehrân›n elinden (Fedek) ismindeki hurma
ba¤çesini zor ile al›p, Beytülmâla verdiler. Fât›ma, Ebû Bekre dar›-
l›p, la’net etdi. Hâlbuki, Resûlullah, hayât›nda bunu ona hediyye etmifldi
ve hurmalar›, üç sene ona getirilmifldi. Fât›ma, bunu, Alî ile
Hasen, Hüseyn ve Kanber ile isbât etdi ise de, Ebû Bekr, bu flâhidleri
kabûl etmedi. Hâlbuki, bu hadîsi, o zâlim uydurdu. K›z› Âifleden
baflka, kimse böyle hadîs söylememifldir. Böyle hadîs olsayd›, Fât›-
maya elbette bildirilir, bu da harâm fleyi istemezdi. Ehl-i sünnet,
Ebû Bekri hakl› ç›karmak için, z›nd›kl›k yoluna sap›p, Eflref-i kâinâta
iftirâ ediyor. Allah›n emrini Fât›maya bildirmemifl diyorsunuz.
Bildirmifl ise, Fât›ma kabûl etmeyince küfr olur. Bu hadîsi uyduran
kâfirdir. Zâten, Ebû Bekrin flâhid getirmesi lâz›m idi. fiâhid istemekle
de zulm etmifl oldu. Sonra, Peygamberlerin mîrâs b›rakd›klar›,
Kur’ân-› kerîmin çok yerlerinde yaz›l›d›r) diyor.
Hâlbuki Ahmed Cevdet Pâfla “rahime-hullahü teâlâ” (K›sas-›
enbiyâ)n›n (369). cu sahîfesinde diyor ki:
Halîfe hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü anh”, Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” silâhlar› ile beyâz kat›r›n›, hazret-i Alîye
“rad›yallahü anh” verdi. Di¤er eflyây› Beytülmâla b›rakd›. Fedek
ve Hayberdeki hurmal›klar›n›, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
hayâtda iken vakf etmifl, kimlere da¤›t›laca¤›n› emr buyurmufldu.
fiöyle ki: Gelip geçen elçilere, müsâfirlere ve yolculara verirdi.
Ebû Bekr “rad›yallahü anh” bunlar› eskisi gibi da¤›t›p, aslâ
de¤ifldirmedi. Fât›ma “rad›yallahü anhâ” mîrâs›n› istedikde; (Resûlullahdan
iflitdim: (Bize, ya’nî Peygamberlere kimse vâris olamaz!
Bizim b›rakd›¤›m›z mal, sadaka olur) buyurmufldu. Ben Resûlullah›n
yapd›¤›n› de¤ifldirmem. Bir yanl›fl yola sapmakdan korkar›m)
dedi. Fât›ma (Sana kim vâris olur) demifl. Halîfe de: (Evlâd›m,
ehlim olur) deyince, (Yâ ben niçin babama vâris olmuyorum)
demifl. Halîfe de: (Senin baban olan Resûl-i ekremden iflitdim
ki, (Kimse bize vâris olamaz!) buyurdu. Onun için sen de vâris
olamazs›n. Fekat ben Onun halîfesiyim, Onun nafaka verdi¤i
kimselere, ayn› fleyleri ben de veririm. Senin masraflar›n› yapmak
benim vazîfemdir) dedi. Bunun üzerine Fât›ma “rad›yallahü anhâ”
susdu ve art›k mîrâs lâf› etmedi.
– 127 –