E. Kiram

Resûlullah›n önünde, din düflmanlar›na sald›rmakla geçiren böyle
mubârek bir zâta, s›k›lmadan, çala kalem (Eshâb-› dalâletden) diyen
bu yehûdî kitâb›n›n, müslimânl›¤› parçalamak için yaz›ld›¤›,
günefl gibi meydândad›r.] Ebû Ubeyde hazretleri de, Ensâr, Benî
Sâ’idenin evine toplanm›fl, Sa’d bin Ubâdeyi halîfe yap›yorlar dedi.
Üçü oraya gitdi. Evs ve Hazrec kabîleleri toplan›p Sa’d bin
Ubâdeye bî’at etmek istediklerini gördüler. Sa’d “rad›yallahü anh”
hasta yat›yordu. Çok kalabal›k vard›. Ebû Bekre dediler ki, bizden
bir halîfe olsun, sizden bir halîfe olsun! Ebû Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü
anh” âyet-i kerîmeler okuyarak uzun nasîhat verdi. Ensâr›
medh etdi. (‹mâm, Kureyflden olur) hadîs-i flerîfini okuyup, (Kureyflden
birini halîfe yapal›m. Siz Resûl yan›nda nas›l k›ymetli idi
iseniz, onun yan›nda da öyle muhterem olursunuz. Ben Eshâbdan
iki kifliyi seçdim. ‹kisi de Kureyflin asîlzâdeleridir. Birisi Ömer, birisi
Alîdir) dedi. Ensâr, Alîye “rad›yallahü anh” bî’at etmek istedi.
Ömer, yine kar›fl›kl›k ç›kmas›ndan korkarak, (Yâ Ebâ Bekr! Sen
Kureyfldensin! Elini uzat, sana bî’at edelim) dedi. Ebû Bekr, (Sen
uzat, sana bî’at edelim) dedi. Ömer, Ebû Bekrin elini çekip bî’at
etdi. Ensâr da, bunu görünce, hepsi, Ebû Bekre bî’at etdiler. Ensâr›n
Sa’d bin Ubâdeye bî’at edecekleri haberi Medîneye yay›lm›fld›.
Bütün Eshâb toplan›p, buna karfl› koymak üzere yürüdü. Ömer
“rad›yallahü anh”, önlerine geçip, (Ey halk! Gelin Peygamber
aleyhisselâm›n halîfesine bî’at edin!) diye ba¤›rd›. O gün, bütün
Medîne ehâlisi, hazret-i Ebû Bekre “rad›yallahü teâlâ anh” bî’at
etdi. Böylece büyük bir ayr›l›¤›n önüne geçilmifl oldu. Hazret-i Alî,
Hasen ve Hüseyn “rad›yallahü anhüm”, Ehl-i beyti ta’ziye ile meflgûl
olduklar›ndan, yaln›z bu üçü, o gün bî’at edemeyip, sonradan
bî’at etdiler.
Ertesi sal› günü, Eshâb mescidde topland›. Ömer “rad›yallahü
anh” minbere ç›k›p, (Ey Eshâb-› kirâm! Allahü teâlâya flükr edin
ki, sizi, en efdaliniz olan Ebû Bekrin etrâf›nda toplad›. Bî’at etmiyen
kald› ise bî’at etsin!) dedi. Sonra hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk
dedi ki, (Ey halk! Biliniz ki, ben bu ifli, Eshâb aras›nda ikilik olmamak,
kan dökülmemek için kabûl etdim. Ben de, sizin gibi bir insan›m.
‹nsan yan›l›r. Yan›lmad›¤›m zemân, Allahü teâlâya flükr
edin. Yan›l›nca, bana do¤ruyu gösterin! Ben, Allahü teâlâya itâ’at
etdi¤im müddetçe, siz de, bana itâ’at edin. Ben, itâ’atdan ç›karsam,
siz de bana itâ’at etmeyin! fiimdi Peygamberimizin “aleyhisselâm”
hizmetini görelim. Onun hakk›n› ödiyelim. Y›kayal›m, nemâz›n›
k›lal›m ve kabr-i flerîfine koyal›m) dedi. Minberden inip,
Resûl aleyhisselâm›n hânesine geldi. Ridây› aç›p, mubârek yüzünü
koklad›. Mubârek yüzünden ve saç›ndan, misk kokusu duydu.
– 115 –