E. Kiram

ine geçip mescide geldiler. Alînin üzerine yürüdüler. Selmân kalk›p,
bunlara, sizin Cehennem köpekleri oldu¤unuzu Resûl haber
verdi dedi, diyor. Ömer sokakda herkesi zor ile Ebû Bekre bî’at etdirdi.
Hazrec kabîlesi ile Sa’d bin Ubâde, dokuzbin kifli ile bî’at etmedi.
Mâlik bin Nüveyre, onbin kifli ile bî’at etmedi¤inden, Ömer,
Hâlid bin Velîdi gönderip, o mü’min ve muvahhidi nemâzda öldürdü.
Bunun neresine icmâ-i ümmet denir) diyor.
Hüsniyye kitâb›, ifline geldi¤i gibi anlatadursun, biz târîhî vesîkalara
bakal›m.
Büyük Taberî târîhini Muhammed bin Cerîr “rahime-hullahü
teâlâ” yazm›fld›r. Bunun tercemesinde, üçüncü cildinin birinci sahîfesinde
flöyle bafll›yor:
Resûlullah hasta olal›dan beri, Ebû Bekr-i S›ddîk evine gitmedi.
Mescid-i se’âdetde kal›r, her sâat Resûlullah›n hizmetinde bulunurdu.
Resûlullah, Hicretin onbirinci senesi, Rebi’ulevvelin onikinci
pazartesi günü rûh-i flerîfini, teslîm etdi. Mubârek bafl›, hazret-i
Âiflenin “rad›yallahü anhâ” gö¤sü üzerinde idi. Hazret-i Alî
“rad›yallahü anh” a¤l›yarak d›flar› ç›kd›. Hazret-i Ebû Bekr içeri
girip, Âifleyi a¤lar ve elini yüzüne vurur gördü. Resûl “aleyhisselâm”
yatm›fl, ridâs›n› yüzüne örtmüfller. Ridây› açd›, vefât etmifl oldu¤unu
gördü. Ridây› örtüp, mescide girdi. Hutbe okudu ve (Ey
Eshâb! Resûlullah vefât etdi. Allahü teâlâ, ona ölümü ikrâm eyledi.
Muhammed aleyhisselâma tapan varsa, bilsin ki, öldü. Allahü
teâlâya tapanlar, bilsinler ki, Allahü teâlâ hiç ölmez) dedi. Sonra,
Âl-i ‹mrân sûresi yüzk›rkdördüncü âyetini okudu. Bu âyet-i kerîmede
meâlen, (Muhammed “aleyhisselâm” resûldür. Ondan önce
de Resûller gelmifldir. O da ölecekdir. Vefât ederse veyâ öldürülürse,
dîninizden döner misiniz Dîninden ç›kan olursa Allahü teâlâya
zarar vermez. Kendine zarar verir. Dîninden dönmiyenlere,
Allahü teâlâ sevâblar verir) buyuruldu.
Mugîre-tebni fiu’be gelip, Ensâr›n bir araya topland›¤›n›, Sa’d
bin Ubâdeyi halîfe yapd›klar›n› söyledi. Hazret-i Ebû Bekr, hazret-i
Ömerin elini tutup d›flar› ç›kd›lar. Yolda, Ebû Ubeyde bin
Cerrâh hazretlerine rastlad›lar. [Ebû Ubeyde “rad›yallahü anh”
Aflere-i mübeflflereden, ya’nî Cennete gidecekleri müjdelenmifl o-
lan on kifliden biridir. Her gazâda bulundu. Çok cesûr idi. fiâma
giren ordunun baflkumandan› idi. (K›sas-› Enbiyâ) da anlat›ld›¤›
üzere Resûl “aleyhisselâm” kendisine (Ümmetimin emîni budur)
buyurmufldu. Onsekiz senesinde ellisekiz [58] yafl›nda vefât etdi.
Vefât›nda, cinnîlerin a¤lay›p mâtem tutduklar› duyuldu. Resûlullah›n
Cennet ile müjdeledi¤i ve ümmetimin emîni dedi¤i, ömrünü
– 114 –