E. Kiram

Hazret-i Alînin “rad›yallahü anh” bu sözleri, Feth sûresi son
âyetinin ne kadar çok do¤ru oldu¤unu, Eshâb-› kirâm›n, birbirlerini
ne kadar çok sevdiklerini aç›kça göstermekdedir. Bu hakîkat
karfl›s›nda, bu (Hüsniyye) kitâb›n›n, nas›l küstahça uyduruldu¤u,
Ehl-i beyti maske ederek, islâmiyyeti içden y›kmak için nas›l tertiblenmifl
oldu¤u anlafl›lmakdad›r. Bu kitâb› y›rt›p yok etmek, böylece,
yurdumuzdaki müslimân alevî yavrular›n› bu tehlükeli mikrobdan
korumak, her îmân sâhibine farzd›r.
14 — Hüsniyye kitâb›nda, (Resûl, hâlet-i nez’de iken, k⤛d kalem
getirin, size kitâb yazaca¤›m dedikde, Ömer, Resûlullah›n vas›yyetine
mâni’ oldu. Hâlbuki, onun her sözünün vahy oldu¤u
Kur’ân-› kerîmde yaz›l›d›r) diyor. Bunun cevâb› (Tam ‹lmihâl-
Se’âdet-i Ebediyye) kitâb›nda uzun ve çok güzel yaz›lm›fld›r. Lütfen
oradan okuyunuz!
15 — (Resûlullah vefât etdi¤i gün Eshâb›n münâf›klar›, (Sakîfe-i
benî Sâ’ide) denilen yerde oturdular. Hilâfet için münâzaraya
bafllad›lar. Birkaç kimseye teklif etdiler. Sa’d bin Ubâde kabûl
edince, o¤lu, babas›na k›l›nç çekip, Alîye ne cevâb vereceksin Gadir
Humda, Resûl, elinden tutup, ben bunu size halîfe ve imâm eyledim
demifldi. Siz de bî’at etmifldiniz. fiimdi, nas›l vaz geçiyorsunuz,
dedi. Sonra Ömer, k›l›nc›n› çekip, Ebû Bekre bî’at etdi. Sonra
eshâb-› dalâletden Ebû Ubeyde ve yirmi kifli bî’at etdi. Hiçbiri
cenâze nemâz› k›lmad›. Üç gün sonra, Alî de gelip mescidde topland›lar.
Ömer, Alînin yan›na gelip, halk›n ço¤u Ebû Bekre bî’at
etdi. Sen ve Benî Hâflim de etmelisiniz dedi. Zübeyr k›l›nc ile
Ömere yürüdü. Alî mâni’ oldu. Alî, Ebû Bekr ve Ömere dönüp,
Ey Eshâb, Peygambere muhâlefet edip, Allaha âsî oldunuz. Hilâfet,
benim hakk›md›r. Hakk›m› veriniz dedi. Ömer, sana bî’at etmeyiz
dedi. Alî cevâb verip, Resûl vasiyyet etmeseydi senin gibi
münâf›k ve din düflmanlar›n› katl ederdim dedi. Ebû Bekr ve Ebû
Ubeyde dedi ki, yâ Alî sen gençsin. Otuz üç yafl›ndas›n. Ebû Bekr
ise ihtiyârd›r. Sonunda hilâfet senindir. Sönmüfl atefli tutuflturma!
Alî dedi ki, hilâfet bize mahsûsdur. Kimsenin hakk› yokdur. Beflîr
bin Sa’d Ensârî dedi ki, yâ Alî, bu sözü önce söyleseydin Ebû
Bekre kimse bî’at etmezdi. Ömer, Alîye bî’at olunacak korkusu
ile meclisi da¤›td›. Ertesi gün Selmân, Ebû Zer, Mikdâd, Ammâr
bin Yâser, Büreyde-i Eslemî, Sehl bin Hanîf, Huzeyfetibni Sâbit,
Ebâ Eyyûb-i Ensârî, Ebû Bekri öldürece¤iz dediler. Alî kabûl etmedi
ve Resûl haber verdi ki, ey Alî sen bana Hârûn ile Mûsâ gibisin.
Benî ‹srâîl, Hârûnu b›rak›p öküze tapd›klar› gibi, ümmetim
seni b›rak›p baflkas›n› ihtiyâr eder dedi. Eshâb, Cum’a günü mescide
gelip, Ey Ebû Bekr, bu çirkin iflden vazgeç dediler. ‹fl uzad›.
Üç gün sonra Hâlid bin Velîd büyük ordu toplay›p, Ömer de önle-
– 113 – Eshâb-› Kirâm - F:8