E. Kiram

¤›, s›rdafl› ve müflâviri idin. Önce îmâna gelen sensin. Senin îmân›n,
hepimizin îmân›ndan dahâ sâf oldu. Senin yakînin, dahâ kuvvetli,
Allahdan korkun dahâ büyük oldu. Herkesden zengin, herkesden
dahâ cömerd, sen idin. Resûlullaha en flefkatli, en yard›mc›, sen
idin. Resûlullah ile sohbetin, hepimizin sohbetinden dahâ iyi idi.
Hayr sâhiblerinin birincisi sensin! Senin iyiliklerin, hepimizinkinden
çokdur. Her iyilikde ileridesin. Resûlullah›n huzûrunda, senin
derecen en yüksek oldu. Ona en yak›n, sen oldun. ‹krâmda, ihsânda,
güzel huylarda, boyda, yaflda, baflda, Ona en çok benziyen, sen
oldun. Allahü teâlâ sana, çok mükâfât versin ki, Resûlullaha herkes
yalanc› derken sen, do¤ru söylüyorsun, inand›m dedin. Sen,
Onun kula¤› ve gözü gibi idin. Allahü teâlâ seni, Kur’ân-› kerîmde
(s›dk) ile flereflendirdi. Resûlullaha, en s›k›nt›l› zemânlar›nda yard›mc›
oldun. Sulhda, Onun huzûrunda, harblerde, Onun yan›nda
idin. Onun ümmetinin halîfesi, Onun dîninin koruyucusu idin. Câhiller
dinden ç›karken, sen dîn-i islâma kuvvet verdin. Herkes flafl›rd›¤›
zemân, sen kükremifl arslan gibi ortaya ç›kd›n. Herkes da¤›-
l›rken, sen Muhammed Mustafân›n yolunu tutdun. Eshâb›n az konuflan›
ve en belî¤i, edîbi sen idin. Her sözün, her buluflun do¤ru,
her iflin temizdi. Gönlün herkesden kuvvetli, yakînin hepimizden
sa¤lam idi. Her iflin sonunu, önceden görür, geri kalm›fllar› islâma
sokarak ayd›nlat›rd›n. Mü’minlere flefkatli, afv edici baba idin. ‹slâm›n
a¤›r yükünü sen tafl›d›n. ‹slâm›n hakk›n› herkes elden kaç›-
r›rken, sen yerine getirdin. Sen, rüzgârlar›n oynatam›yaca¤› bir da¤
gibi idin. ‹flin do¤ruluk idi, ilm idi. Sözün merdce, do¤ruyu bildirmek
idi. Gerici düflüncelerin, bozuk inançlar›n kökünü kaz›d›n.
Hak dînin a¤ac›n› dikdin. Güçlükleri, müslimânlara kolaylafld›rd›n.
Küfr ve mürtedlik ateflini söndürdün. Rahmân›n dînini, sen
do¤rultdun. ‹slâma, îmâna sen kuvvet oldun. Göklerde, melekler
aras›nda, senin derecen çok büyükdür. Muhâcirler ve Ensâr “rad›-
yallahü teâlâ anhüm ecma’în” aras›nda, senden ayr›l›k yaras› çok
derindir) buyurdu. Ve çok a¤lad›. Mubârek gözlerinden kan akd›.
Sonra:
(Allahü teâlân›n kazâ ve kaderine râz› olduk. Verdi¤i elemleri
kabûl etdik. Yâ Ebâ Bekr! Resûlullahdan ayr›l›k ac›s›ndan sonra,
bize senin vefât›ndan dahâ ac› bir musîbet gelmedi. Sen mü’minlere
s›¤›nak, dayanak ve gölge idin. Münâf›klara karfl›, çok sert ve
ateflli idin. Allahü teâlâ, seni Muhammed aleyhisselâm›n huzûruna
kavufldursun! Bize, senden ayr›lma ac›s› için sabrlar ve ecrler versin!
Bizleri, senden sonra, azmakdan, sap›tmakdan korusun) buyurdu.
Eshâb-› kirâm›n hepsi, sessizce, hazret-i Alînin “rad›yallahü
anhüm” sözlerini dinledi. Sonunda, hepsi hüngür hüngür a¤lad›.
– 112 –