E. Kiram

C.S. — Hem Kur’ân-› kerîmde, hem Tevrâtda ve hem ‹ncîlde
gösterebilirim. En’âm sûresi, yüzaltm›flbeflinci âyetinin meâl-i âlîsi,
(Allahü teâlâ, sizi yer yüzünün halîfesi yapd›) birbirinizin yerini tutars›n›z.
Nûr sûresi, ellibeflinci âyetinin meâl-i âlîsi, (Îmân eden ve
emrlerimi yapanlar›n›z›, yer yüzüne hâkim k›laca¤›m› söz veriyorum.
‹srâîl o¤ullar›n› halîfe yapd›¤›m gibi, sizi de, birbiriniz ard› s›-
ra halîfe yapaca¤›m)d›r. Beydâvî ve Hüseynî diyor ki, bu âyet-i kerîme
gaybdan haber verip, Kur’ân-› kerîmin, Allahü teâlân›n kelâm›
oldu¤unu ve dört halîfesinin “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în”
meflrû, hakl› oldu¤unu göstermekdedir. Tevrâtda ve ‹ncîlde, Feth
sûresi son âyetinde meâlen, (Resûlullah ve Onunla birlikde olanlar,
birbirlerini her zemân ve çok severler ve her zemân kâfirlere
düflman olurlar!) bütün Eshâb bildirilmekde ve Ebû Bekrin flerefine
iflâret edilmekdedir. Bu âyetin sonunda meâlen, (Eshâb›n›n misâlleri
Tevrâtda ve ‹ncîlde bildirildi) buyuruyor. Ceddim Alînin
haber verdi¤i hadîs-i flerîfde, (Allahü teâlâ, hiçbir Peygamberine
vermedi¤i kerâmetleri bana verir. K›yâmetde mezârdan, önce kalkar›m,
Allahü teâlâ, dört halîfeni ça¤›r buyurur. Onlar kimdir yâ
Rabbî derim. Ebû Bekrdir buyurur. Yer yar›l›p Ebû Bekr, herkesden
önce mezârdan ç›kar. Sonra Ömer, sonra Osmân, sonra Alî
kalkar...) buyuruldu.
Sap›k, hemen söz al›p,
— Yâ Ca’fer, bunlar, Kur’ânda var m›
C.S. — Zümer sûresi, altm›fldokuzuncu âyet-i kerîmesinde meâlen,
(Peygamber ve bunlar›n flâhidleri, hesâb için getirilir) buyuruldu.
Yâhud, flehîdleri getirilir denildi.
S — Yâ Ca’fer! fiimdiye kadar, üç halîfeyi sevmiyordum. fiimdi
buna piflmân oldum. Tevbe edersem kabûl olur mu
C.S. — Çabuk tevbe et! Bu tevbe, se’âdetine alâmetdir. Bu hâl
ile âh›rete gitseydin, dînin bofla giderdi.
Görülüyor ki, Ehl-i beytin hepsi, hazret-i Ebû Bekri ve bütün
Eshâb› “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” seviyordu. Câriyenin
imâm-› Ca’fer Sâd›k› gördü¤ü ve hizmeti ile flereflendi¤i do¤ru olsayd›,
o da, Eshâb-› kirâm›n büyüklü¤ünü ö¤renir, hepsini severdi.
Îrândaki, Irakdaki ve Sûriyedeki sap›klar›n, imâm-› Ca’fer Sâd›ka
iftirâ etdikleri, buradan anlafl›lmakdad›r.
Ebû Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü teâlâ anh” onüçüncü y›lda vefât
edince, Medînede herkes a¤lad›, s›zlad›. Alî “rad›yallahü anh”
iflitince, a¤l›yarak geldi ve (hilâfet bugün temâm oldu) buyurdu.
Kap› önünde durup:
(Yâ Ebâ Bekr! Sen, Resûlullah›n sevgilisi, arkadafl›, derd orta-
– 111 –