E. Kiram

Allahü teâlân›n, kullarla berâber olmas›, s›fatlar›n›n berâber
olmas› demekdir. Kahr, gadab s›fat›n›n berâber olmas›, felâket ve
rüsvâl›k oldu¤u gibi, rahmet, nusret, muhabbet s›fatlar›n›n berâber
olmas› da k›ymet ve se’âdet olur. Resûlullah, (Allah bizimle berâberdir)
buyurarak, kendi zât-› risâletpenâhîsine mahsûs olan berâberli¤e,
hazret-i Ebû Bekri de kat›yor. Böylece, kendine tecellî
eden, muhabbet, merhamet, ihsân ve ikrâmlara, hazret-i Ebû Bekrin
de ortak oldu¤unu müjdeliyor. Ne büyük se’âdet! Fazîlet böyle
olur! Âyet-i kerîmelerle, hadîs-i flerîflerle bildirilen fazîletden,
meziyyetden üstün bir fleref olabilir mi Düflman düzmelerine inan›p,
güneflin nûru inkâr olunabilir mi Buna ancak, ahmaklar, körler
inan›r.
Allahü teâlân›n gizli konuflanlarla berâber bulunmas›, ilm s›fat›n›n
berâber olmas›d›r. Ya’nî onlar›n s›rlar›n› bilir demekdir. Bu
âyet-i kerîme, be¤enmek veyâ kötülemek olmay›p, ilm s›fat›n› haber
vermekdedir.
(Sonra, Allahü teâlâ, ona sekîne indirdi) meâlindeki âyet-i kerîmeye
de yanl›fl ma’nâ veriyor. Sekîne, Resûlullaha indi diyor. Sekîne,
ya’nî râhatl›k, nerede yoksa oraya iner. Onun yaz›s›ndan, Resûlullahda
“sallallahü aleyhi ve sellem” önceden sekîne bulunmam›fl
oldu¤u, korkdu¤u anlafl›l›r. Hâlbuki, Allahü teâlâ, önceden, seni
kâfirlerden muhâfaza edece¤im dedi¤ini yazm›fld›. Demek ki,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Allahü teâlân›n bu va’dine
güvenmeyip korkdu mu Sonra, kendisine sekîne indirildi demek,
Allah›n Peygamberine ne büyük hakâret ve kötülemek olur. Ebû
Bekr-i S›ddîk› kötülemek isterken, Resûlullah› kötüliyerek küfre
sürüklendi¤inden haberi olmuyor. Belki de, Resûlullah› da kötülemek,
böylece islâmiyyeti y›kmak istemekdedir. Bütün tefsîrler, sekînenin
Ebû Bekr-i S›ddîka indi¤ini bildiriyor. Çünki, Resûlullah›n
sekînesi zâten vard›. Ebû Bekr-i S›ddîk ise, Resûlullaha olan afl›r›
sevgisinden dolay› sekînesini gayb etmifldi. Nitekim, Huneyn gazâs›nda,
Eshâb-› kirâm›n ço¤u da¤›l›p, yaln›z Abbâs, Ebû Bekr ve
birkaç kahraman “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” ölme¤i göze
al›p, geri dönmedi. O zemân, Resûlullah›n da “sallallahü aleyhi ve
sellem” Allah›n dîninin yok olaca¤› üzüntüsü ile, sekînesini gayb
etdi¤i, âyet-i kerîmeden anlafl›l›yor. Nitekim, Tevbe sûresinin yirmiyedinci
âyet-i kerîmesinde meâlen, (Huneyn günü, Allahü teâlâ,
Resûlüne ve mü’minlere sekîne indirdi) buyuruldu.
(Allahü teâlâya ve Resûlüne hicret edenler) meâlindeki âyet-i
kerîme, Resûl “aleyhisselâm” Medîneye gitdikden sonra, Ona gelen
demek de¤ildir. Allah için ve Onun Resûlünün emri ile flehrini
terk eden demekdir. Hadîs-i flerîfler, âyet-i kerîmeyi böyle tefsîr
– 102 –