E. Kiram

Abdülganî Nablüsînin “rahime-hullahü teâlâ” (Hadîkatün-nediyye)
ad›ndaki (Tarîkat-i Muhammediyye) flerhi çok k›ymetlidir.
1290 [m. 1873] y›l›nda ‹stanbulda bas›lm›fld›r. 1400 [m. 1980]de, birinci
k›sm›n›n ofset bask›s› yap›lm›fld›r. 13. cü sahîfesinde diyor ki,
(Mü’min olarak Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” ile
buluflan ve mü’min olarak öldü¤ü bilinen cin ve insana sahâbî denir.
Bu ta’rîfe göre, a’mâ olan da ve uzun zemân birlikde bulunm›-
yan da sahâbî olur. Melek sahâbî olmaz. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” vefât etdi¤i zemân yüzyirmidörtbinden fazla sahâbî
vard›. Hepsi âlim, kâmil, yüksek insanlar idi).
Bütün din büyükleri diyor ki, Eshâb-› kirâm “aleyhimürr›dvân”
Peygamberlerden “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” sonra ve
meleklerden sonra mahlûklar›n en efdali, en üstünüdür. Resûlullah›
“sallallahü aleyhi ve sellem” bir kerre gören bir müslimân,
görmiyenlerin hepsinden, hattâ Veysel Karânîden katkat dahâ
yüksekdir. Eshâb-› kirâm “aleyhimürr›dvân”, fiâma girince, bunlar›
gören h›ristiyanlar, hâllerine hayrân kal›p, (Bunlar, Îsâ aleyhisselâm›n
havârîlerinden dahâ yüksekdir) dediler. Bu dînin en büyük
âlimlerinden olan Abdüllah ibni Mubârek “rahime-hullahü
teâlâ” buyuruyor ki, (Resûlullah›n “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”
yan›nda giderken hazret-i Mu’âviyenin “rad›yallahü anh”
bindi¤i at›n burnuna giren toz, Ömer bin Abdül’azîzden bin def’a
dahâ üstündür).
Eshâb-› kirâm›n “aleyhimürr›dvân” üstünlüklerini bildiren
âyet-i kerîme ve hadîs-i flerîfler pek çokdur.
Sûre-i Âl-i ‹mrân 110.cu âyet-i kerîmesinde meâlen, (Sizler, bütün
insanlar içinde, en iyi bir ümmetsiniz, cemâ’atsiniz.) buyuruldu.
Ya’nî Peygamberlerden sonra, bütün insanlar›n en iyisisiniz!
Sûre-i Tevbe 103.cü âyet-i kerîmesinde meâlen, (Mekke-i mükerreme
ehâlîsinden olup, Medîne-i münevvereye hicret eden Sahâbe-i
kirâmdan ve iyilikde onlar›n izinden gidenlerden, Allahü
teâlâ râz›d›r. Onlar da, Allahü teâlâdan râz›d›rlar. Allahü teâlâ onlara
Cennetler hâz›rlam›fld›r.) buyuruldu.
Sûre-i Enfâl 64.cü âyet-i kerîmesinde, Allahü teâlâ, sevgili Peygamberine
“sallallahü aleyhi ve sellem”, (Sana Allahü teâlâ yetiflir
ve sana tâbi’ olan mü’minler yetiflir.) buyurdu. O zemân Sahâbe-i
kirâm pek az idi. Fekat, Allahü teâlâ yan›nda dereceleri pek yüksek
oldu¤undan, dîni yaymakda sana yetiflirler buyuruldu.
Sûre-i Fethde 29.cu âyet-i kerîmede meâlen buyuruyor ki,
(Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem” Allahü teâlân›n Peygamberidir
ve Onunla birlikde bulunanlar›n [ya’nî Eshâb-› kirâ-
– 10 –