UNESCO Türkiye Millî Komisyonu 55
UNESCO Türkiye Millî Komisyonu 56 Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü, arı ırkının giriş çıkışını kontrol etmek için bölgeyi “Kafkas Arı Irkı için Gen Koruma Alanı” ilan etmiş. Kara kovanlar, köpük kutular Bir de köpük kutularla ilgili anlatılanlar var, söylenmeden geçilmeyecek cinsten: Ana arı üretiminde kullanılan köpük kutular ve bu kutuları üreten şirketler var. Öyle ki, Türkiye’nin her yerinde ana arı üretimi için köpük kutu üreten işletmeler açılmaya başlamış. “Üretsinler, satsınlar kazansınlar, Türkiye ekonomi büyüsün ama”, diyor Kemal Bey, “Camili’nin ekonomisi, arısı, doğası, balı, vatandaşı da kazansın”. Sesli düşünür gibi soruyor: “Camili’deki koruma ve kalkınma faaliyetleri (projeler, STK, turizm) Kafkas arı ırkını koruyor mu Yoksa her şeyi birbirine mi karıştırıyor Camili halkı kendi kendine bunu daha iyi başarabilirdi belki de... Örneğin, kara kovanlar ıhlamur ağacından yapılırdı eskiden. Bunun için ıhlamur ağaçlarını keserlerdi. Ama arı da balı ıhlamurdan yapıyordu. Şimdi Komite olarak bunu anlatmaya çalışıyoruz. Artık kara kovan azaldı, ağaçlar için tehdit olmaktan çıktı. Bilinçlenmenin çok faydası oldu, bindiğimiz dalı niye keselim diye düşünüyor Camili halkı. Çevre koruma ile ilgili konuları Camili Çevre Koruma Derneği işliyor. Bir yandan, sürekli gündem değişiyor burada. Çünkü problemler farklılaşıyor. Ama insanlar bilinçli, toplantılar yapıyor, konuları tartışıyoruz. Portakal Hayali Camili Yatılı Bölge İlköğretim Okulu’nu (YİBO) uzaktan gördüğünüzde gözünüze çarpacak ilk şey, binanın Camili’deki diğer binalardan farklılığı olacaktır. Zemini beton, etrafı yüksek duvarlarla çevrili bir bahçe içinde 3’er katlı gri, betonarme 2 bloktan oluşan bir okul binası. Binalardan birisi dersliklerden oluşuyor, diğerinde ise yatakhaneler ve yemekhane var. Binaların görünümü Camili’nin geri kalanına uymuyor. Okul Müdürü Aykut Bey’le (Aykut Yılmaz) yaptığımız görüşmeden edindiğimiz izlenim, okulun basketbol potasına, kitaplara, öğretmen lojmanına, Camili halkının, STK’ların, velilerin ilgisine, maddi ve manevi desteğine ihtiyacı olduğu yönünde, çocuklarınsa daha fazla ilgiye… Camili Yatılı Bölge İlköğretim Okulu’nun müdürü ve öğretmenleri oldukça sıkıntılı, sorunlarını çözmek için çareler bulmaya çalışıyor, velilerinden, Camili halkından, projelerden destek bekliyorlar. Okulu dolaşırken bir sınıf kapısının üzerinde “Çevre Kulübü” yazdığını görebilirsiniz. Burada halkın çevre konusundaki hassasiyeti gelecek nesillere de yansıtılmış anlaşılan diye düşünürsünüz. Ancak, durum öyle değil. Okulda Çevre Kulübü kurulmuş ama dernek ve doğasever insanlar ile iletişimleri az. Halbuki çevre koruma konusunda “doğal” bir farkındalığa sahip olan Camili halkı ve dernek, çocuklarla bu konuyu daha fazla paylaşsa, gelip onlara yaşadıklarını, düşündüklerini anlatsalar… Hatta öğrencileri yakındaki kuş izleme istasyonuna götürseler, buraya özel türlerden söz etseler, sahip olduk-