1. Aile ve bağımlılık 2. Aileye yaklaşım - Kültegin Ögel

AİLE
2.
AİLEYE YAKLAŞIM
Alkol ya da madde bağımlısı bir üyeye sahip olmak, aile için bağımlılığın tüm
sonuçlarını da yaşamak demektir. Arkadaşları bağımlıdan kaçabilir, patronu işten
çıkarabilir, çocuk okuldan atılabilir, ancak aile sonuna kadar bu çocuk ya da genç ile
beraber olmak ve yaşamak durumundadır. Aile de çoğunlukla bağımlı üyesinin
yanında kalmayı ve ona uyum sağlamayı tercih eder. Ancak bağımlılığa sağlıklı uyum
geliştirmenin bir yolu yoktur. Bağımlı kişi kendi için en iyi müttefikini bulmuştur, o da
kullandığı maddedir. Bağımlılıktan ıstırap çeken aile aynı zamanda bağımlılığı
yetiştirmeye ve büyütmeye başlar. Tüm bu nedenlerden dolayı bağımlılığın bir “aile
hastalığı” olduğu da ileri sürülmüştür. Anne ve babanın yapması ve yapmaması
gerekenler bu nedenle madde kullanımı ve bağımlılığının tedavisinde büyük önem
taşır.
Anne ve babalar neler yaşıyor
Hiçbir anne-baba muhakkak ki çocuğunun uyuşturucu madde kullanmasını
istemez. Ancak madde kullanımının olması aileye zor anlar yaşatmaya başlar.
Genellikle kimseyle bu sorunlarını paylaşamamışlardır. Çocuğunun uyuşturucu
madde kullandığını anladığı zaman çoğunlukla tüm anne babalar benzer zorlukları
yaşarlar. Bu zorlukları şu şekilde özetleyebiliriz.
Hayal kırıklığı
Her anne babanın çocuğunun geleceği hakkında bazı beklentileri ve planları
vardır. Çocuğunun uyuşturucu kullandığını anladığı zaman, anne babanın ilk
yaşadığı duygu genelde hayal kırıklığı olur. Onun madde kullanması, anne-babanın
hayallerinin yok olmasıdır. Aslında her şey bitmemiştir ve değiştirebilecek çok şey
olduğu hatırlanmalıdır.
Suçluluk
Çocuğun uyuşturucu madde kullanmasından dolayı, anne ve babalar kendilerini
suçlayabilirler. Onun maddeye başlamasında, kendi hatalarının olduğunu düşünür ya
da bu tip hataları abartırlar. Bu suçlamalar, hiçbir zaman üretken değildir ve annebabanın
çocuğunun sorununa yaklaşımını olumsuz yönde etkiler. 2
İnkar
Bazı anne ve babalar çocuklarının uyuşturucu kullandığını inkar eder, sanki
kullanmıyormuş gibi davranırlar ya da “O fazla kullanmıyor ki!” gibi söylemlerle
uyuşturucu kullanımını hafife alırlar. Aslında bu noktada anne-baba çocuğunun
Bu bölüm Kültegin Ögel tarafından yazılmıştır.
15