kırkağaç araştırmaları sempozyumu bildirileri - Kırkağaç Kaymakamlığı

Anadolu’ da zengin varyasyon gösterdiğini belirtmiştir. Mansfeld (1959) tatlı kavunların gen
merkezinin Ön Asya olduğunu ifade etmiştir. Günay (1976), Avrupa ve Amerika’ da tarımı yapılan
kantalop kavunlarının gen merkezinin Doğu Anadolu Bölgesi özellikle de Van ili ve çevresi olduğunu
ifade etmiştir.
Kavunun (Cucumis melo L.) Yayılışı
Hooker (1897)’e göre kavun türünün doğal formları Nijerya ve Gine’ den ticaret yolu ile
Hindistan’ a geçmiştir.
Candolle (1882) Hindistan’da yerli halkın kavunun doğal formlarını topladıklarını ancak
tarımını yapmadıklarını söylemiştir. Afrika’da da bitkinin meyvelerinin yendiğini ifade etmiştir. Kavun
Afrika’ da kültürü başladıktan sonra sekizinci yüzyılda Çin’ e götürülmüştür. Güney Asya
kavimlerinden Tamul dilinde kavun için ‘molam’ ismi kullanılmıştır. Bu isim bitkinin latince adında
bulunan ‘melo’ ile benzerlik göstermektedir.
Komarov (1955) türün Orta Asya, İran ve Afganistan’ da .ok görüldüğünü belirtmiş ve çevre
alanlarda yetişen kültür formları nedeni ile kalitesinin melezleme yoluyla sık sık bozulduğunu
belirtmiştir.
Yurdumuzun tarım bitkileri florasına önemli katkısı olan Zhukovsky (1951) ve Dillingen (1956)
yaptıkları araştırmalara göre Avrupa ve Amerika’ da tarımı yapılan kantalop kavununun onbeşinci
yüzyılda Romalı misyonerlerce Doğu Anadolu’dan alındığını, İtalya’ da yetiştirilmesinden sonra 1700
yılında Fransa’ da geniş ölçüde kültüre alınmıştır.
Kavunun Amerika’da tarımı, Amerika’nın keşfinden çok önceleri başlamıştır. Colomb 1494
yılında Amerika çevresindeki adalara çıktığında kavuna rastladığını notlarında belirtmiştir. Kavun daha
sonraları Avrupalıların etkisi ile 1516 yılında Orta Amerika’ da, 1609 yılında Virginia’ da 1629 yılında
Hudson Nehri kenarlarında ve daha sonra da Brezilya’ da yetiştirilmeye başlanmıştır.
Günümüzde kavun dünyanın subtropik ve tropik bölgelerinde yetiştirilmekte ve tarım alanları
gittikçe genişlemektedir.
Kavun (Cucumis melo L.) Üzerinde Yapılan Taksonomik Çalışmalar
Kavunlar üzerinde deneylere dayalı ilk bilimsel çalışmalar Naudin (1859) ile başlamıştır.
Araştırıcı dünyanın farklı yerlerinden 2000’ den fazla kavun örneği toplamış ve bunların birçoğu
arasında melezlemeler yaparak kökenlerini araştırmıştır. Naudin kavunları 10 grup altında toplamıştır.
Genetik denemeler da yaparak kavunun tür ve varyetelere ayrımında faydalı olabilecek önemli veriler
elde etmiştir.
Daha sonraları Kurz (1877), Cogniaux (1881), Rane (1901) ve Harms (1924) doğal ve kültür
kavun formlarını özellikle meyve karakterine göre sınıflandırmaya çalışmışlardır.
Rus araştımacı Pangalo (1925) kavunların kültür formları üzerinde yirmi yıldan fazla bir süre
çalışmıştır. Araştırmacı ilk kez kavunun kültür formları için dikotomik bir tayin anahtarı düzenlemiştir.
Bu incelemede ilk kez Anadolu kavunlarının sınıflandırılmış olması önemlidir. Pangalo Anadolu
kavunlarını ‘gracilior’ tipi altında inceler. Bu tip kavunlar ufak ve ince yapılıdır ve Asya, İran tipinden
ayrıcalık gösterir.
125