Anton Çehov

Bitişik odadan Poçeçuyev'in sesi duyuldu:
- Biraz yavaş, Fedya, daha yavaş!
- Korkma, bir şey olmaz, Prokl Lvoviç! Bu iş bitince bana teşekkür edecektir.
Arada bir güldürü oyuncusunun odasına göz atan Poçeçuyev ağlamaklı bir sesle;
- Gene de yavaş vur, diyordu. Senin aldırdığın yok ama benim tüylerim diken
diken oluyor. Hukuksal olarak ehil, kültürlü, tanınmış bir adamı güpegündüz,
üstelik kendi odasında dövüyorsun... Olacak şey mi
- Prokl Lvoviç, ben onu değil, onun içine yerleşmiş olan şeytanı dövüyorum.
Hadi, sakinleşin, gidin buradan!
Fyodor yeniden güldürü oyuncusuna çullandı.
- Yat yerine, iblis! Kıpırdama! Dediğimi duydun mu
Dikobrazov dehşete kapılmıştı. Daha önce çevresinde dönüp duran, onun kırıp
dökmesine hazır ne varsa şimdi karşısına geçmiş, ona saldırıyor gibiydi.
- Đmdat! diye bağırdı. Kurtaran yok mu Đmdat!
- Daha çok bağıracaksın, şeytanın dölü! Đşin başındayız henüz, gör, daha neler
gelecek başına! Şimdi beni iyi dinle: Tek söz söyleyecek ya da kıpırdayacak
olursan öldürürüm seni! Gözümü kırpmadan gebertirim! Üstelik seni koruyacak
kimse de yok. Şimdi şurada top patlatsan kimse yardımına koşmaz. Sakin sakin
oturur, sesini kesersen sana votka bile veririm. Đşte, bak, votka!
Grebeşkov cebinden yarımlık bir votka şişesini çıkarıp oyuncunun burnuna dayadı.
Sarhoş oyuncuysa tutsağı olduğu nesneyi karşısına görünce yediği dayağı unuttuğu
gibi, keyifle gülmeye başladı. Bunun üzerine Grebeşkov yeleğinin cebinden kirli
bir sabun parçası çıkardı, bunu şişenin içine soktu. Votka köpürüp kabarınca da
içine aklına gelen bütün pislikleri tıkma işine girişti. Aktar dükkânlarında
satılan, güherçile, nışadır, şap, Glauber tuzu, kükürt, reçine türünden ne varsa
hepsi birbiri peşinden şişenin içine girmeye başladı. Güldürü oyuncusu gözlerini
Grebeşkov'a dikmişti, votka şişesiyle yaptığı şeylerden bakışlarını
ayıramıyordu. Berber en sonunda yaktığı bir paçavranın küllerini şişeye tıktı,
bunları çalkalayıp yatağa yaklaştı.
Karışımdan yarım su bardağı doldurarak;
- Al, iç! dedi.
Güldürü oyuncusu keyifle bir yudum içti, öksürerek boğazını temizledi, anında da
gözleri kocaman kocaman açıldı. Yüzü soldu, alnına ter damlacıkları birikti.
- Daha iç! dedi Grebeşkov.
- Đçe...içemem! Du...dur!
- Đç, diyorum! Hadi! Gebertirim yoksa!
Dikobrazov bardağı bitirince bir inilti koyverdi, boylu boyunca yastığın üstüne
devrildi. Yarım dakika sonra kalktığında Fyodor "özel karışımın" ne derece
etkili olduğunu anlamış bulunuyordu.
- Daha içeceksin! diye bağırdı. Bırak için dışına çıksın, böylesi daha iyi.
Haydi, iç bakalım!
Güldürü oyuncusu için gerçek işkence başlamıştı. Öğürtülerden içi dışına çıkacak
gibiydi. Yatağında debelenip kendini yerden yere atarken bir yandan da dur durak
bilmeyen amansız düşmanının ağır hareketlerini korkuyla izliyor, garip karışımı
içmek istemediği zaman kafasına yumruklar yağıyordu. Böylece peş peşe içkinin
ardından yumruklar, yumrukların ardından içki geldi. Ünlü güldürü oyuncusu
Feniksov-Dikobrazov II'nin zavallı bedeni o güne değin ne böylesi bir
aşağılamaya uğramış, ne de kendini böylesine güçsüz, savunmasız hissetmişti.
Önceleri adamcağız yalnızca bağırıp karşısındakini azarlarken zamanla
yalvarmaya, bu da çare olmayınca ağlamaya başladı. Kapının arkasında dikilip
olanları gizlice izleyen Poçeçuyev daha fazla dayanamayarak odaya daldı.
Ellerini sallayarak;
- Defol şuradan, be herif! diye bağırdı. Topladığımız bilet paraları yansın, şu
adam istediği gibi zıkkımlansın ama bırak da son bulsun şu işkence! Kahrolası,
geberteceksin adamı! Görmüyor musun, ne hallere düştü! Böyle olacağını bilsem
vallahi bu işe bulaşmazdım!
- Oho, ne var bunda Göreceksiniz, sonunda kendisi teşekkür edecek!
Grebeşkov böyle dedikten sonra güldürü oyuncusuna bir daha girişti.
- Sen daha buralarda mısın Al öyleyse!
Akşam karanlığı bastırana değin verdi veriştirdi. Kendisi de yorgun düşmüş,
oyuncunun da canını çıkarmıştı. Sonunda adamcağız o duruma geldi ki, inlemeyi