Anton Çehov

enimle birlikte ruh çağırma oturumuna katılan arkadaşım Doktor Pogostov (7)
geldi aklıma, kendisi az ileride Miortvıy (8) Sokağı'nda oturuyordu. Doğruca
onun evine yöneldim. Arkadaşım Pogostov henüz şu zengin tüccar kızıyla
evlenmemişti, bakanlık müsteşarlarından Kladbişçenksi'nin (9) pansiyonunda,
beşinci kattaki bir odada kalıyordu.
Kladbişçenski'nin pansiyonunda sinirlerimin yeni bir işkenceye katlanması
alnımın yazısıymış. Merdivenleri tırmanmaya başlamıştım ki, korkunç bir
gürültüyle irkildim. Ayaklarıyla gümbür gümbür sesler çıkararak, kapılara
çarparak birisi yukarıdan aşağıya koşuyordu.
- Nerdesin, kapıcı Çabuk buraya gel! diye haykırıyordu bir yandan da.
Bir dakika sonra sırtında kürkü, başında tepesi çökmüş silindir şapkasıyla bir
karaltının merdivenlerden aşağı hızla süzüldüğünü gördüm. Arkadaşım Pogostov'dan
başkası değildi bu.
- Pogostov, neler oluyor Bir şey mi var diye sordum.
Arkadaşım koşmayı bırakarak titreyen elleriyle ellerime sarıldı. Yüzünde renk
kalmamıştı, soluk almakta güçlük çekerken zangır zangır titriyordu. Tedirgin
bakışları bir yerde duramıyor, göğsü kalkıp kalkıp iniyordu...
Boğuk bir sesle;
- Siz misiniz, Panihidin diye sordu. Durun bakalım, gerçekten siz misiniz Niye
yüzünüz mezar kaçkınları gibi solgun Sakın siz bir hortlak olmayasınız. Aman
Tanrım, korkunç bir durumdasınız! Ne oldu size
- Ama sizde de bet beniz kalmamış. Neler oluyor, Tanrı aşkına
- Hiç sormayın, azizim! Đzin verin de biraz soluklanayım.. Eğer karşımdaki göz
yanılgısı değil de gerçekten sizseniz, size rasladığıma çok sevindim. Kahrolası
ispritizma toplantısı! Sinirlerim öylesine bozulmuş ki, eve döndüğümde odamda ne
gördüm, biliyor musunuz Bir tabut!
Kulaklarıma inanamıyordum, bir daha söylemesini istedim. Arkadaşım ayakta
duramadığı için bir basamağa oturdu.
- Evet, yanlış duymadınız. Tabut, gerçek bir tabut... Ben ödlek bir adam
değilim, ama iblis bile ispritizma denemesinden sonra odasında bir tabutla
karşılaşsa tüyleri diken diken olurdu herhalde.
Dilim dolaşarak, kekeleyerek ben de doktara gördüğüm tabutları anlattım.
Gözlerimiz belermiş, ağızlarımız şaşkınlıktan bir karış açık, birbirimizin
yüzüne baktık. Sonra hortlak ya da düşte olmadığımızı anlamak için birbirimize
çimdik attık.
Doktor;
- Ben acı duyduğuma göre herhalde siz de duymuşsunuzdur. Bu durumda ikimiz de
uykuda değiliz, düş görmüyoruz. Öyleyse odadaki tabutlar gerçekti, göz yanılması
olamaz. E, şimdi ne yapacağız
Tam bir saat dondurucu merdivenlerde oturup tahminler, varsayımlar ileri sürerek
iliklerimize değin üşüdükten sonra korkuyu bir yana bırakıp kapıcıyı
uyandırmaya, onunla birlikte doktorun odasına gitmeye karar verdik. Dediğimiz
gibi de yaptık. Odaya çıktığımızda bir mum yaktık; gerçekten de beyaz örtülü,
sırma saçaklı, püsküllü bir tabut tam ortada duruyordu. Kapıcı dindarca ıstavroz
çıkardı.
Doktorun yüzünün kanı çekilmişti, tir tir titriyordu.
- Bakalım tabut boş mu, yoksa içinde biri var mı Şimdi anlarız, dedi.
Gene de bir türlü kapağı açmaya karar veremiyorduk. Sonunda doktor eğildi,
korkudan dişleri kenetlenmiş bir halde kapağı yavaş yavaş kaldırdı, üçümüz
birden tabutun içine baktık...
Tabut bomboştu...
Đçinde ölü yoktu ama orada şu mektubu bulduk:
"Azizim Pogostov! Kayınbabamın işlerinin bozulduğunu biliyorsun. Boğazına dek
borca batmış durumdadır. Yarın, öbür gün eşyalarını haczetmeye gelebilirler. Bu,
hem onun, hem de benim ailemizi yok etmeye, namusumuzu lekelemeye yeter. Ben
onuruna düşkün bir adamım. Dün yaptığımız aile toplantısında kaynatamın değerli,
para eder nesi varsa saklamaya karar verdik. Adamcağızın tüm varlığı tabutları
olduğu için (Bildiğin gibi kendisi kentimizin en iyi tabut ustasıdır.) bunların
en değerlilerini seçtik. Bir dost olarak bize yardım etmeni istiyorum, desteğini
bizden esirgeme, malımızı, onurumuzu kurtar! Bunu bizden esirgemeyeceğini
umarak, aziz dostum, geri isteyinceye dek odanda kalması için bir tabut