ITU Mustafa Inan Library - İstanbul Teknik Üniversitesi

Bilgiye Yat›r›m-Birlikteli¤in Gücü 

‹TÜ Mustafa ‹nan Kütüphanesi

T.C. 

‹STANBUL TEKN‹K ÜN‹VERS‹TES‹ 

REKTÖRLÜ⁄Ü 

Say›: 1639 

© 1. Bask›, 2008 

Her hakk› sakl›d›r. Kitab›n sahibi ‹.T.Ü. Rektörlü¤üdür. Bu kitab›n tamam› veya bir k›sm›, 

‹.T.Ü. Rektörlü¤ünün yaz›l› izni al›nmaks›z›n mekanik veya elektronik bir flekilde 

ço¤alt›lamaz ve kopya edilemez. 

Bask›: 

Punto Bask› Çözümleri 

Tel: 0212 231 30 68 

www.puntops.com 

‹TÜ Kütüphane katalo¤u 

Bilgiye yat›r›m-birlikteli¤in gücü: Mustafa ‹nan Kütüphanesi / 

[yay. haz.] Esin ‹nan, Sevgi ‹nce, Ayhan Kaygusuz —‹stanbul: 

‹stanbul Teknik Üniversitesi, 2008. 

‹stanbul Teknik Üniversitesi Rektörlü¤ü; say› no. 1639 

ISBN 978-975-561-313-0 

1. Bilim-Bilgi Hizmetleri 2. ‹stanbul Teknik Üniversitesi –Tarihi 

3. ‹nan, Mustafa 4. Kütüphaneler-Rehber kitaplar 

I. ‹nan, Esin II. ‹nce, Sevgi III. Kaygusuz, Ayhan 

Z710 .B55 2008 

CIP

Mehmet Aksoy’un Hezarfen Ahmet Çelebi heykeli tamamland›¤›nda, 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nin önünde ziyaretçileri karfl›layacak

İstanbul Teknik Üniversitesi’nden teşekkür 

Mustafa İnan Kütüphanesi projesine öncelik veren ve tamamlanması için yoğun bir çaba 

gösteren Sn. Rektör Prof. Dr. Faruk Karadoğan’a, kamu kaynakları ile tamamlanması uzun 

zaman alacak olan projenin daha erken bitirilebilmesi için bağışta bulunan, adları ve özgeçmişleri 

kitapta yer alan İTÜ mezunları ve İTÜ dostlarına, projenin mimarları Sn. Prof. Dr. 

Mine İnceoğlu ve Sn. Yrd. Doç. Dr. Hüseyin Kahvecioğlu’na, mobilya seçimi ve yönlendirme 

projesine destek veren Sn. Prof. Dr. Zafer Ertürk’e, bağış çalışmaları ve açılış töreni için yoğun 

bir çalışma gösteren Sn. Sevgi İnce’ye ve Sn. Ayhan Kaygusuz’a, projenin kontrolörlüğünü 

yürüten Yapı İşleri ve Teknik Daire Başkanlığı’nın çok değerli elemanları adına Sn. Mim. 

Müh. Hamit Dinibütün’e, çevre düzenlemesi yapan İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanlığı 

adına Sn. Dr. Mim. Kadir Topbaş’a ve Park ve Bahçeler Müdürlüğü tüm elemanlarına, bu 

bina ile bağlantılı olarak tasarlanmış Hezarfen Ahmet Çelebi Heykeli’nin yaratıcısı heykeltıraş 

Sn. Mehmet Aksoy’a, bağışçısı Sn. Dr. Keskin Keser’e, binanın donat›lmas› için yapılan 

ihalelere katkıda bulunan İTÜ Vakfı yöneticileri ve çalışanları adına Sn. Maden Yük. Müh. 

Atilla Yalçın’a, projenin gelecek kuşaklara aktarılmasını sağlayacak bu kitabın editörlüğünü 

yürüten ve kitabı zenginleştirici yazıları ile her aşamada çok önemli katkılar yapan Sn. Prof. 

Dr. Esin İnan’a, kitaba yazılarıyla katılan Sn. Prof. Dr. Celâl Şengör, Sn. Prof. Dr. Atilla Bir ve 

Sn. Doç. Dr. Mustafa Kaçar’a, kitabın baskıya hazırlanmasında büyük destek veren Sn. Derya 

Bengi, Sn. Hatice Yazıcı Şahinli ve Sn. Hakan Lokanoğlu’na, binanın resimlerini çeken Sn. Dr. 

Aras Neftçi’ye, binanın tamamlanması, taşınması ve kullanıma açılması için 2007 yılını yoğun 

bir çalışmayla geçiren Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanlığı’nın tüm elemanlarına 

İTÜ şükran duygularını iletir. 

4 BİLGİYE YATIRIM-BİRLİKTELİĞİN GÜCÜ

içindekiler 

Önsöz. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 

I. BÖLÜM - Mustafa ‹nan Kütüphanesi 

Büyük yar›fl Süleyman Demirel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11 

Mustafa ‹nan ve Mustafa ‹nan Kütüphanesi: 

Birlikten kuvvet nas›l do¤du Faruk Karado¤an . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12 

Mühendishane’den ‹stanbul Teknik Üniversitesi’ne: 

K›sa mühendislik tarihimiz Mustafa Kaçar ve Atilla Bir. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 

Bilgi ça¤›nda bilginin önemi A. M. Celâl fiengör . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 

Bilgi ça¤›nda ‹TÜ’nün bilgiye bak›fl› Ayhan Kaygusuz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 

Bir bilim sanatç›s›: Mustafa ‹nan Esin ‹nan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64 

Babam Mustafa ‹nan Hüseyin ‹nan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75 

Müstesna bir kiflilik H. Ayduk Koray . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80 

‹TÜ’nün bizlere lütfetti¤i bir hazine Okan Gürel. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82 

Hocalar›n hocas› O¤uz Gürsel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83 

II. BÖLÜM - Mezunlar›n›n kaleminden ‹TÜ 

“Reis Feyzi” anlat›yor Feyzi Akkaya . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87 

‹TÜ’lü olmak Sevda Ar›kan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91 

Genç ‹TÜ’lülere hizmet Ülkü Ar›o¤lu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91 

Daha görkemli bir gelecek için 

dayan›flmaya devam Do¤an Hasol. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93 

‹stanbul Teknik Üniversiteli olman›n 

ayr›cal›¤› üzerine Yücel Erdem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95 

Ar› rozetinin tarihçesi Mukbil Gökdo¤an . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96 

Mühendis olmak istiyorsan›z 

‹TÜ’yü tercih ediniz Orhan Öcalgiray . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97 

Anlamak, yaratmak ve üretmek ‹zzettin Silier. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98 

Kurumsallaflma, dayan›flma ve ‹TÜ fienol Utku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100 

‹TÜ’lü olmak bir onurdur Sedat Üründül . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi ve 

kurumsallaflmayla ilgili düflünceler Orhan Yavuz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103 

III. BÖLÜM - Bilgiye ve birlikteli¤e gönül verenler 

Adlar› salonlara verilen ba¤›flc›lar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109 

Adlar› masalara verilen ba¤›flç›lar 

Kifliler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120 

S›n›flar. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158 

Kurumlar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182 

Adlar› sandalyelere verilen ba¤›flç›lar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186 

Ba¤›fl kampanyas›n›n öyküsü . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222 

Bilgiye ve birlikteli¤in önemine gönül veren ba¤›flç›lar dizini . . . . . . . 224 

Gurur duydu¤um üniversitem: 

‹stanbul Teknik Üniversitesi Bülent Demiren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92

önsöz 

1773 yılından bu yana, Osmanlı İmparatorluğu’ndan Genç Türkiye 

Cumhuriyeti’ne uzanan yıllarda ve ötesinde ülkenin imarında 

ve gelişiminde en etkili kurumlardan biri olan İstanbul Teknik 

Üniversitesi bugün mezunlarının ve dostların desteği ile gerçekleştirdiği 

Mustafa İnan Kütüphanesi’ni hizmete açmanın gururunu 

yaşamaktadır. Birlikteliğin gücünü gösteren ve bilime, eğitime, öğretim, 

araştırmaya saygının gerçek bir anıtı olan Mustafa İnan Kütüphanesi 

için hazırlanan bu anı kitabı ile İTÜ, mezunlarının ve 

sevenlerinin desteğinden aldığı gururu ilerideki nesillere aktarmak, 

birlikten doğan gücü yeni nesillere anlatmak istemektedir. 

İTÜ çalışanlarının, mezunlarının ve tüm sevenlerinin katkısı ile 

gerçekleşen Mustafa İnan Kütüphanesi İTÜ’nün dünyaya açılan 

kapısı olarak her İTÜ’lünün gurur duyduğu bir yapı olacaktır. 

Bu kitap üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm bu kütüphanenin 

yapılması için büyük uğraşı veren, bunun için tüm İTÜ’lüleri 

ve İTÜ dostlarını beraberliğe çağıran rektörümüz Sayın Prof. 

Dr. Faruk Karadoğan’ın yazısı ile başlayıp bilgi çağında kütüphanenin 

önemini vurgulayan ve Mustafa İnan Kütüphanesi’nin 

İTÜ’ye sunacağı yeni olanakları tanıtan yazılarla devam etmektedir. 

Bu yazıların ardından da kütüphanemize ismi verilen unutulmaz 

hoca, her İTÜ’lünün kalbinde sarsılmaz bir yeri olan büyük 

insan Mustafa İnan ile ilgili yazılar yer almaktadır. 

İkinci bölüm İTÜ’lülerin ve İTÜ’yü sevenlerin üniversiteleri için 

yazmış oldukları yazılara ayrılmıştır. 1773 yılından 2008 yılına kadar 

geçen uzun sürede pek çok mühendis yetiştiren, mezunları ülkenin 

her noktasında görev yaparak Türkiye’nin imarında en önde 

yer alan İTÜ’yü, kendi mezunlarının anılarının ve düşüncelerinin 

yer aldığı bu yazılarla çok daha yakından tanıyabilirsiniz. Bu 

çok değerli yazıları zevkle okuyacağınıza ve öğrencileri, mezunları, 

çalışanları ve dostlarıyla bütünleşen İTÜ ailesinin sevgi dolu beraberliğinin 

gücü ile gurur duyacağınıza inanıyoruz. 

Son bölüm bağışlarımıza ayrılmıştır. Adları salonlara, masalara, 

sandalyelere verilen mezunlarımızı ve İTÜ’yü sevenlerin özgeçmişleri 

bu bölümde bulunabilir. Kişilerin yanı sıra, Mustafa İnan 

Kütüphanesi’nin gerçekleşmesi için bağışta bulunan kurumlar, vakıflar 

ve sınıflar için yazılmış yazılar da üçüncü bölümde yer almaktadır. 

Bu kitabın hazırlanması için çalışan bizler, Esin İnan, Sevgi İnce ve 

Ayhan Kaygusuz, gerek bağış döneminde ve gerekse kitabın baskıya 

hazırlanması sırasında İTÜ’lü olmanın ve İTÜ için çalışmanın 

onurunu her adımda, her sayfada hissettik. Her yazıyla, her özgeçmişle, 

her sınıf anısı ile o yıllara geri döndük, mezunlarımızla beraber 

olup duygulu anlar yaşadık. Böyle zevkli bir uğraşı içinde olma 

olanağını elde ettiğimiz için şanslı olduğumuzu düşünüyoruz 

ve Mustafa İnan Kütüphanesi ile daha da güçlenen İTÜ’ye ve tüm 

destekçilerine aydınlık yarınlar diliyoruz. 

Esin İnan, Sevgi İnce, Ayhan Kaygusuz 

BİLGİYE YATIRIM-BİRLİKTELİĞİN GÜCÜ 

7

I.BÖLÜM 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi

Büyük yar›fl 

SÜLEYMAN DEM‹REL 

Kuruluşunun 235. yılını kutlamakta olduğumuz İstanbul Teknik 

Üniversitesi, Türkiye’nin uygarlık köprülerinden biridir. Bilim ve 

teknolojinin zenginlik, güç ve kudret olduğu anlaşıldığı zaman 

doğmuştur. Osmanlı Donanması’nın düşman güçler tarafından 

yakılması Devlet’in gücüne gitmiş, çare aranmaya koyulunmuştur. 

Mühendishane-i Bahri-i Hümayun, artık bizim Devlet’in de “İlim 

ve Fen”e göre hareket etmesi gerçeğini anlamış olmasının işareti 

olarak kurulmuştur. İlim ve Fen, asırlar boyu değerinden bir şey 

kaybetmemiş, hep güç ve kudretin vazgeçilmez çaresi olmaya devam 

etmiştir. Mühendishane-i Bahri-i Hümayun, geçen 235 sene 

zarfında çağların değişen şartlarına ve taleplerine uyarak, bilim ve 

teknolojinin çağdaş temsilcisi olarak isim değiştirmiş; “Mühendis 

Mektebi”, “Yüksek Mühendis Mektebi” ve 1944’de de Türkiye’nin 

ikinci üniversitesi olarak, “İstanbul Teknik Üniversitesi” adını almıştır. 

Mensubu olmaktan gurur duyduğumuz bu büyük kurum, 60 bin 

mühendis ve mimarı ülkenin ve insanlığın hizmetine vermiştir. 

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu günden itibaren Büyük Atatürk’ün 

direktifi ile başlatmış bulunduğu, yoksulluk, fakirlik, geri 

kalmışlık ile mücadele demek olan kalkınma hamlesi, bu kurumun 

yetiştirdiği değerli mühendis ve mimarları ön safta tutmuştur. Ülkenin 

imar ve inşası demek olan hamlelerde, bu değerli kadronun 

alın teri, el emeği, göz nuru, zihin gücü, bilgisi, tecrübesi yanında, 

fedakârlığı ve vatanperverliği zikre değer! Türkiye, tarihinin hiçbir 

döneminde görmediği, imar ve inşaya, daha sonra sanayileşmeye 

kavuşmuştur. Bunda, yaş gününü kutladığımız kurumumuzun 

önemli hissesi ve damgası vardır. 

Bugün, İstanbul Teknik Üniversitesi, 20 bini aşkın öğrencisi ve 

2000’i aşkın öğretim görevlisi ile Türkiye’nin bir gurur müessesesi 

olarak ayaktadır. Mühendislik ve mimarlık biliminin bütün fakülteleri, 

laboratuarları, kütüphaneleri, yerleşkeleri ile dünyanın sayılı 

üniversiteleri arasında bulunmaktadır. 20 bin dünya üniversitesi 

içinde, ilk 500 arasında, 349. sırada yer almaktadır. Bilim ve araştırmanın 

en yüksek düzeyde ve en iyi şekilde yapılması, üniversitenin 

bilimsel ve teknolojik itibarının ve şöhretinin korunması ve bir 

cazibe merkezi olmaya devam etmesi, bu üniversitenin bütün mezunlarının 

ve mensuplarının ve gelecekteki kadrolarının gayretlerine 

bağlıdır. 

Dünya, müthiş bir yarışın içindedir. Bu yarışı, bilim ve teknolojide 

ehliyet sahibi olanlar kazanacaktır! İstanbul Teknik Üniversitesi’nde, 

bilim ve teknolojinin en yüksek düzeyde ve en iyi şekilde 

yapılabilmesi, araştırma ve eğitimin ona göre şekillenmesinin ortamı, 

“Birliktelikten Doğan Güç”e geniş çapta bağlı olacaktır. Hepimiz, 

güçlerimizi, mensubu olduğumuz bu kurumun başarısı, gelişmesi 

ve yücelmesi için birleştirmeliyiz! 

Süleyman Demirel, İnş’48, 9. Cumhurbaşkanı 

MUSTAFA İNAN KÜTÜPHANESİ 

11

Mustafa ‹nan ve Mustafa ‹nan Kütüphanesi: 

Birlikten kuvvet nas›l do¤du 

FARUK KARADO⁄AN 

Sümerli şair Ludingirra, içinde yaşadığı toplumun ortak değerlerinin 

bileşkesi olan kültürünün yitirilmesi, başkalarınca sahiplenilmesi 

gibi endişelere kapılıyor ve bundan 4000 yıl kadar önce artık 

ülkesinin başkalarınca yönetilmeye başladığını görünce bildiklerini 

ve yaşadıklarını yazmaya başlıyor kil tabletler üzerine çivi yazısıyla. 

Ve başarıyor; son 100 yıl içinde büyük ve zor uğraşlardan 

sonra, Anadolu’da daha binlercesi olduğu sanılan, müzelerimizde 

büyük emeklerle düzene konmuş ve bilimin hizmetine sunulmuş 

tabletler okunuyor; Ludingirra’nın anlattıkları bizlere ulaşıyor. 

Ludingirra’nın endişesi her dönemde saygı duyulacak kutsal bir 

duygu düzeyinde. 

Sümer dilinde yazılmış 23 tabletin okunabilmesi ve bugünlere ışık 

tutmasında başka önemli bir etken daha bulunmaktadır. Eğer Ludingirra’nın 

yazdıkları, zamanında Akadça’ya çevrilip okunmasaydı 

ve değerli bulunup o zamanın kütüphanelerinde korunmamış 

olsaydı ne Ludingirra bilinebilir, ne tarih daha öncelere götürülebilir, 

ne de toplum düzeni, o zamanın ahlak ölçüleri, o dönemin 

değerleri ve dinler arasındaki gizemli etkileşim konusunda şimdiki 

bilgilere ulaşılabilirdi. 

Kütüphaneler elbette öncekilerin düşündüklerine dayanacak, elbette 

ileride düşünüleceklere kaynaklık edecek, elbette biçim ve yapı 

değiştirerek kil tabletlerdeki çivi yazılı belgelerden elektronik 

12 MUSTAFA İNAN KÜTÜPHANESİ 

ortamda inanılmaz boyutlara ulaşmış iletişim hızına ulaşacak, ama 

her zaman kutsal bir mekân olarak kalacaklar; insanların düşüncelerine 

daha çok yoğunlaşabildikleri, düşünmenin, yaratıcılığının 

tadını almaya başladıkları, her yönüyle daha güzel mekânlara dönüşecekler. 

Bundan yaklaşık 40 yıl önce genç sayılacak bir yaşta yitirdiğimiz, 

bu ülkenin, genç cumhuriyetin örnek bilim insanlarından Mustafa 

İnan hocamız da bize, hâlâ belleklerimizde yer alan anıları, hâlâ 

basılıp yayınlanan kitapları ile ulaşmıyor ve aramızda yaşamıyor 

mu Adına roman* yazılmış bu değerimiz, bu ülkenin mühendislik 

yaşamının unutulmaması gereken bir anıtıdır. Genç Türkiye 

Cumhuriyetinin kısıtlı olanaklarıyla İsviçre’ye yollanmış, orada 

yaptığı başarılı çalışma ile takdir toplayarak doktorasını almıştır. 

Atatürk’ün dediği gibi** “kıvılcım olarak yurtdışına gönderilmiş, 

alev olarak dönmüştür”. Çevresine özel bir mıknatıs gibi çektiği 

gençlerle yeni bir bilim ordusunun oluşmasını sağlamıştır. Onu 

unutmadan genç kuşaklarımıza aktarmamız kültürümüzün bir 

parçasına karşı duymak zorunda olduğumuz saygının gereğidir. 

En çapraşık konuları basite indirgeyip anlatarak aklımıza yerleştirebilen, 

etrafında yarattığı saygı çerçevesinde dersi çıt çıkmadan, 

soluk almadan dinlenen, derslerine “daha iyi nasıl anlatabilirim 

düşüncesi, sorumluluk duygusu ve öğrenciye saygı duygusu” ile 

hazırlanan Mustafa Hoca, notları olmaksızın her şeyi sırasıyla kafasından 

anlatan, her zaman yanında taşıdığını söylediği ve ceketinin 

ön cebindeki küçük hesap cetveli ile bazı sayısal işlem sonuçlarını 

hemen kürsüde doğrulayan unutulmaz dersleriyle, davranışlarıyla, 

babacanlığı ile belleklere kazınmış bir ortak değerimizdir. 

İTÜ’lüler onun ismi etrafında derlenip toplanarak önemli bir 

adım atmışlar, birlikten nasıl kuvvet doğabileceğinin örneğini, kü-

çük küçük birikimlerini bir araya getirerek göstermişler, ileriye yönelik 

bir hareketi gerçekleştirmişler, Mustafa İnan Kütüphanesi 

için açılan kampanyaya katkıda bulunarak, kurumsallaşmanın bir 

göstergesini oluşturmak üzere bu kütüphanenin salon, masa ve 

sandalyeleri üzerinde isimlerini bulundurma hakkına istek göstermişlerdir. 

Sadece 400 İTÜ mezununun katkılarıyla toplanmış olan 

2 Milyon YTL’lik birikim, 60 bin mezunun bir araya getirilmesi 

halinde toplanabilecek olan birikim için bir göstergedir. 

Kitaplarını yıllarca özenle işleyip geliştirdiği notlardan oluşturup 

yayınlayan Mustafa Hocamızın, edebiyat, müzik, sanat ve sosyal 

olaylarla da ilgilendiği, bilimsel gelişmeleri yakından ve belki de 

pek çok kimseden önce izlediği, üzerinde durduğu bilinmektedir. 

“İnsan ve Otomat” adlı çalışmasını sunduğu konferansı, salonu 

tıklım tıklım dolduran öğrencilerce dinlenmiş ve yaptığı karşılaştırmalar 

o zamanlar yepyeni olan bu konunun önemini aktardığı 

gibi dinleyicileri düşünmeye yönlendirmişti. O kuşakların bilgisayar 

programlamasında başarılı oldukları görülmektedir. Etrafını 

olumlu yönlerde etkileyen bu bilim adamımızın, yöneticilik yapma 

gereksinimi duymuş olması, düzenlediği seminerlerde araştırmacıları 

bir araya getirmesi, özgün araştırmacılara önem vermesi, 

dilin özleşmesine özen göstermesi, eleman yetiştirmesi, mutlaka 

unutulmuş olabilecek diğer özellikleri arasında sadece bir kaçıdır. 

Mustafa Hoca’nın genç kuşaklara aktardığı üç öğüdü var ki bunları 

bir kez daha tekrar etmek görev sayılmalıdır: 

1. Öğrendiklerinizle hiçbir zaman yetinmeyip daima yenilikleri izleyiniz, 

2. İlmin ve bilimin kudretine inanınız, 

3. Sizi yetiştiren kurumla bağlantınızı koruyunuz, onun ilerlemesinde 

payınıza düşecek görevi seve seve yapınız. 

Görünüşünden davranışlarına kadar her zaman ölçülü bir örnek 

oluşturan bu büyük insanın anısı önünde saygı ile eğilmek ve onu 

anmak şerefli bir görevdir. 

Prof. Dr. Faruk Karadoğan, İTÜ Rektörü 

D‹PNOTLAR 

* O¤uz Atay, “Bir Bilim Adam›n›n Roman›”, ‹stanbul 

** Abdullah Demir, “An›larla ‹nflaat Sektörü”, Aral›k 2006, Ankara 


13

Mühendishane’den ‹stanbul Teknik 

Üniversitesi’ne k›sa mühendislik tarihimiz 

MUSTAFA KAÇAR - AT‹LLA B‹R 

engine (makine) kelimesinden gelir ve uygulamaya yönelik bir 

yaklaşımı sergiler. 

Dünyada mühendislik e¤itimi 

Mühendislik tarihimiz, sadece bir bilim ve eğitim kurumunun tarihinden 

ibaret değildir. O aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu’nun 

çağdaşlaşma tarihini temsil eder. Diğer bir ifade ile Osmanlı 

İmparatorluğu’nda mühendishanelerin kuruluş ve gelişmesi 

anlatılırken bir bakıma imparatorluğun çağdaşlaşma tarihi de ele 

alınmış olur. Çünkü modernleşme hareketi, 18. yüzyılın ilk çeyreğinde 

askerî mühendislik sahasında başlamış, bilim ve teknoloji 

konusundaki birçok gelişme bu kurum çevresinde gerçekleşmiştir. 

Bilimsel araştırma ve incelemelerin özellikle ülkemizde, toplumun 

geniş kitleleri tarafından ilgi ve merakla takip edildiği, okunduğu 

ve eleştirildiği söylenemez. Sosyal bilimler konusunda biraz daha 

iyimser bir tablo çizilebilir. Teknik eğitim veren bir kurumun tarihçesini 

incelemek, bu bakımdan oldukça riskli bir konudur. Dolayısıyla 

bu çekince ile konuyu, arşiv belgelerine dayalı, ancak okuyucuyu 

kronolojiye boğmadan, genel hatlarıyla vermeyi amaçlamaktayız. 

Osmanlıların, hatta genel olarak İslam dünyasının tarihte mühendisliğe 

bakışı, konunun daha iyi anlaşılmasında bize ipuçları 

verir. Osmanlılar Batı’dan farklı olarak mühendisliğe akılcı 

bir açıdan yaklaşır. Zira mühendis kelimesi ölçmek kökünden 

ölçümcü anlamına gelir. Batı’da ise mühendislik için yaratıcılık 

kökünden türetilmiş engineering kelimesi kullanılır. Bu kelime 


Dünyada modern anlamda mühendislik, Fransız Mareşal Sébastien 

le Prestre de Vauban (1633-1707) ile sanat olmaktan kurtulup, 

bilim olma olanağına kavuşur. Rönesans sonrası İtalya’dan 

yayılan yeni mühendislik rüzgârı, Vauban’da akademik bir disiplin 

halini alır ve savaş mühendisliği sahasında, savaş taktiklerinde, 

savunma ve hücum anlayışlarında, istihkâmcılık, topçuluk ve 

lağımcılık sahalarında büyük yenilikler getirilir. Örneğin hücumda 

tüfek ucuna süngü takma yöntemini ilk defa uygulanır, bunun 

sonucunda taarruzda yeni bir kuvvet aracı oluşur. Vauban bütün 

hayatını savaş meydanlarında geçirir, hatta Fransız kanunlarına 

muhalif olarak, hiç savaş yönetmediği halde kendisine sembolik 

olarak mareşal rütbesi verilir. Fakat asıl eserlerini ömrünün sonlarına 

doğru verir. Bunların içinde en önemlilerinden biri olan 

Traité de l’Attaque et de la Défense des Places adlı hücum ve savunma 

üzerine olan bir eseri, birçok Avrupa dili yanında Sultan 

III. Selim’in isteği üzerine Konstantin İpsilanti tarafından Darben 

ve Def’an Muhâsara ve Muhârese-i Kıla’ ve Husûn-ı Müşeyyede 

(Kalelerin kuşatılması, savunulması ve istihkâmı) ya da kısaca 

Usûl-ı Harbiye (Savaş yöntemleri) adıyla Türkçe’ye çevrilir ve 

1209’da (1794) İstanbul’da basılır. Ölümünden sonra yayınlanan 

eserleri sayesinde yeni mühendislik akımı bütün Avrupa’ya yayılır. 

Vauban bir bakıma mühendislerin piri kabul edilir. İstihkâm, 

hücum ve savunma teknikleri konusundaki eserinde de belirttiği 

gibi Vauban, birçok mühendislik kuram ve uygulamalarını Türk 

akınlarını durdurabilmek için geliştirir 1 .

manlılar, sağlam bir eğitim sistemine sahiptiler. Devletin kuruluştan 

itibaren tesis ettikleri medreseler vasıtasıyla, maddi ve manevi 

konularda ihtiyaç duydukları temel bilgilere ulaşmışlardı. 

Bilindiği üzere Osmanlı eğitim ve bilim hayatında en önemli kuruluş 

medresedir. Medreseler, imparatorluğun kuruluş döneminden 

Türkiye Cumhuriyeti’nin ilanına kadar geçen yaklaşık altı asırlık 

zaman dilimi içerisinde, varlıklarını büyük değişiklikler geçirmeden 

sürdürmeyi başarırlar. 18. yüzyılın sonlarına kadar da devletin 

ve toplumun idarî, adlî, dinî ve ilmî konularda ihtiyaç duyduğu 

personeli yetiştirmede en önemli eğitim müessesesi olma özelliklerini 

taşırlar. 

Frans›z Mareflal 

Sébastien 

le Prestre 

de Vauban 

(1633-1707) 

Vauban, askerî mühendisliğin yalnızca Fransa’da değil, aynı zamanda 

Avrupa’da da yayılmasında etkili olur. Harp sanatı üzerine 

küçük hacimli sayısız eser yazan Vauban’ın sosyal konularda da 

çalışmaları bulunur 2 . Vauban, Fransa’da askerî mühendislik eğitiminin 

kurulmasında da öncülük eder. Nitekim Mézières’deki mühendislik 

okulu bunun iyi bir örneğidir. 

18. yüzyılda Osmanlı Devleti’ndeki bilim ve eğitim hayatını daha 

iyi anlamak ve bu dönemde klasik eğitim müesseselerinden farklı 

yeni müesseselerin fonksiyonlarını belirlemek için, Osmanlı bilim 

anlayışı üzerinde durmak gerekmektedir. İslâm uygarlığı çerçevesinde 

klasik İslâm bilim ve eğitim geleneğini devam ettiren Os- 

Medreselerin ihtiyaçları kendi vakıfları tarafından karşılandığından, 

mali yönden devletten bağımsızdılar. Buna rağmen, ilmiye ricali 

denilen medrese kökenli görevliler (müderris, kadı, müftü, kazasker, 

şeyhülislâm, imam, vaiz, hoca ve saire), bir bakıma devletin 

resmî politikası ve ideolojisinin temsilcileri olarak halk tabakasına 

yön vermekteydiler. Bu nedenden dolayı devlet yöneticileri, 

kendi içinde belirli bir hiyerarşik düzene sahip olan medreselere 

her zaman önem vermiş ve bu kurumların iç işlerine karışmamayı 

yeğlemişlerdir. 

Medreselerin veya medrese eğitiminin asıl hedefi, bilgili mümin ve 

dış dünyadan gelecek düşünsel hücumlara karşı İslâmiyet’i savunacak 

Müslümanlar yetiştirmekti. Osmanlı Devleti’nde ilmiye sınıfının 

kaynağı olan medreseler, eğitim ve bilim ihtiyacına cevap 

verecek şekilde örgütlenmişti. 18. yüzyılda da Osmanlı medreseleri, 

Kanuni Sultan Süleyman devrinden beri devam etmekte olan ilmiye 

sınıfı hiyerarşisi içinde eğitim faaliyetlerini sürdürmüşlerdi. 

Yenilik teşebbüsleriyle başlayan 18. yüzyılda ilmiye sınıfı, yeniliklere 

taraftar, hatta öncü olmuştu 3 . 

Çağı takip edemediğinden önemlerini yitiren medreselere alternatif 

ilk eğitim kurumu Mühendishane olmuştur. Bu yazımızda mühendishanelerin 

kuruluşu, gelişmesi ve İstanbul Teknik Üniversitesi’ne 

dönüşümüne kadar olan tarihçesi aktarılacaktır. 


15

18. yüzyılın ortalarına doğru, klasik Osmanlı eğitim geleneğinden 

bazı noktalarda ayrılan ve Avrupa ile temaslar neticesinde ortaya 

çıkan yeni bir yapılanma gözlenir. “Yenileşme dönemi” adı verilen 

bu dönemde açılan yeni tip eğitim müesseseleri, başlangıçta klasik 

eğitim kurumları yanında ve birbirine paralel şekilde devam eder 

ve Avrupa bilimi ve teknolojisinin Osmanlı dünyasına girişi bu kurumlar 

yoluyla gerçekleşir. 

Osmanlı İmparatorluğu’nda Batı bilim ve teknolojisinin transferinde 

ortaya çıkan meselelere ve bunların incelenmesine geçmeden 

önce, modern askerî teknik eğitimin Avrupa’ya, özellikle Osmanlı’ya 

etkisi nedeniyle Fransa’da nasıl geliştiği konusunda kısa bilgiler 

vermek, Osmanlı’da askerî teknik eğitimin gelişmesi konusunda 

bize bazı ipuçları sağlar. Zira 18. yüzyılda Fransa’da kurulan 

mühendis okulları ya da askerî teknik eğitim veren kuruluşlarda 

(Paris, Ecole Royale d’Artillerie, kuruluşu 1748) okutulan ders kitapları 

kısa bir süre sonra Osmanlı dünyasında da tanınmış ya da 

çevrilerek ders kitabı olarak okutulmuştur. Özellikle Fransa’nın 

büyük okullarında matematik hocalığı yapmış olan Jacques Ozanam, 

Bernard Forest de Bélidor ve Ettien Bézout gibi matematikçilerin 

kitaplarının da Osmanlı mühendishanelerinin kütüphanelerinde 

bulunması, Osmanlı askerî teknik eğitiminde Fransız etkisini 

açıkça gösterir. Mühendishane öğrencileri tarafından kullanılan 

bu kitaplar halen İstanbul Teknik Üniversitesi, Mustafa İnan 

Kütüphanesi, nadir eserler koleksiyonunda yer alır. 

Fransızlar, Rönesans çağında, yeni istihkâm sanatlarını İtalyan mühendislerinden 

öğrenir. 1600’lü yıllarda durum tersine döner ve 

Fransızlar istihkâmcılık sahasında daha ileri giderek, XIII. Louis ve 

sonrasında Fransız mühendisleri tüm Avrupa’ya yayılır. Portekiz, 

İtalya prenslikleri, Venedik Cumhuriyeti, Polonya Krallığı, Alman 

prenslikleri ve İngiltere Krallığı birçok Fransız mühendisine çalışma 

olanağı sağlar. Artarak devam eden Fransız etkisi, artık bir model halini 

alır ve Portekiz, Prusya, daha sonraları Napoli ve Amerika Birleşik 

Devletleri gibi devletler de Fransız modeline uyarak mühendis 

birlikleri oluşturur. 18. yüzyıl boyunca devam eden bu eğilim bütün 

dünyada Fransızlar lehine bir hayranlık uyandırır 4 . 


Fransa, mühendislik sahasındaki öncülüğünü mühendislik okullarının 

kurulmasında da gösterir. Fransa’da askerî teknik eğitim, 

1720 yılında askerî birliklerde kuramsal ve uygulamalı eğitim veren 

okulların kurulmasıyla başlar. Bu okullar, gerek Paris’te gerekse 

diğer büyük şehirlerindeki askerî birliklerde oluşturulur ve 

her birinin başına yüksek maaşlarla bir matematik hocası ve 

dersleri tekrar etmekle görevli bir yardımcı tayin edilir. Özellikle 

topçu birliklerinin eğitimi için kışlalarında kurulan ve Salle de 

Mathématiques denilen matematik odaları şeklindeki bu okullarda, 

haftada üç gün, sabah saat 8 ile 11 arasında aritmetik, cebir, 

geometri, koni kesitleri, trigonometri, mekanik, hidrolik, istihkâm, 

lağımcılık (mayıncılık), hücum ve savunma, topçuluk üzerine 

dersler verilir. Bunlara ilaveten programlarda dans, eskrim, 

yüzme ve jimnastik gibi faaliyetler de yer alır. Çoğu asılzade olan 

genç öğrenci bu okullara subay olarak yetiştirilmek üzere önceleri 

sınavsız olarak alınır, ancak 1751 yılından itibaren sınav uygulaması 

getirilir 5 . 

Fransa’da askerî mühendisliğe özgü eğitim veren ilk kurum, 

1748’de Mézières’de kurulan Ecole Royal du Génie’dir. Bu okulun 

prensipleri Fransa’daki diğer askerî okullara da örnek teşkil 

eder ve eğitimde yeni bir tek tip (uniform) sistem oluşur. 10 Mayıs 

1748’de Mézières bölgesi başmühendisi olan Chevalier de 

Castillon, Fransız Savunma Bakanlığı’nın isteği üzerine 

Mézières’de kurulacak mühendislik okulu ve burada okuyacak 

gönüllü mühendislerin çalışmaları konusunda bir tüzük hazırlar. 

M. le Comte d’Argenson, hizmetlerine ara verilen veya izinli olan 

devlet mühendislerinin, görevde olmadıkları zamanlarda eğitim 

almak üzere Mézières’de kurulan mühendislik okuluna gönderilmesini 

kararlaştırır. Burada aritmetik, geometri, trigonometri, 

mekanik, hidrolik konularının temelleri verilir, harita, plan çizimleri, 

teknik resim ve yer ölçümleri gibi pratik uygulamalar öğretilir. 

Bunların yanında projelendirme, fiyatlandırma, emek gücü 

ve malzemelerin belirlenmesi gibi mühendislikte gerekli olan 

tüm bilgiler öğretilir. Öğrencilere, pazar günleri hariç, haftanın 

altı günü eğitim verilir. Bunun dört gününde sınıf içinde kuramsal 

dersler ve çizim dersleri verilir, kalan iki günde de arazi üze-

inde uygulama yapılır. Uygulamalı dersler sabahları; matematik, 

geometri gibi kuramsal dersler ise öğleden sonraları verilir 6 . 

Fransızlar kurmuş oldukları bu sistemle kısa zamanda çok sayıda 

askerî mühendis yetiştirmeyi başarır. Sadece yetişmiş elemanla değil 

aynı zamanda mühendislik konusundaki yayınlarla da diğer 

devletleri etkilerler. Bunun sonucunda mühendislik mesleği Fransa’dan 

dünyaya yayılır. Bu yayılmada kişisel olarak çağrılan Fransız 

mühendisler yanında, Fransa hükümeti tarafından gönderilen 

mühendisler de bir rol oynar. Fransa’nın yabancı devletlere mühendis 

gönderme uygulamasının bir örneğini de Osmanlı İmparatorluğu 

oluşturur. 

Osmanlıların Batı’da gelişen modern bilimlerden ve buna bağlı 

olarak ortaya çıkan teknolojik gelişmelerden çok geç haberdar oldukları 

şeklindeki yaygın kanaatin 7 aksine, Batı ile temaslarının 

akabinde Batı’da ortaya çıkan teknik yenilikleri seçici bir tavırla 

hemen alıp uygulamaya koydukları bir gerçektir. Ancak bilim 

transferinde aynı durumun söz konusu olmadığı şüphesizdir. Bunun 

sosyolojik, dinî, kültürel ve ekonomik nedenleri vardır, bunların 

ayrıntısını burada girmek istemeyiz. İnsanların tabiatı gereğince 

gelişmeler karşısında hayranlık, yeniliklere merak duyma 

hislerinden hareketle, Osmanlıların Batı bilimine sırf dinî kaygılardan 

dolayı merak duymadıkları varsayımı doğru değildir. Osmanlı’nın 

Avrupa bilimi transferinde diğer konularda olduğu gibi hevesli 

görünmemeleri, öncelikle kendi ilmî geleneklerinden kaynaklanır. 

Daha önce de belirttiğimiz gibi, Osmanlılar geleneğe dayalı 

İslâm uygarlığında ihtiyaç duydukları bilime zaten sahiptiler. 18. 

yüzyılın başlarında Avrupa bilimi ile tanışan ve yenileşme dönemine 

giren Rusya ise bilimi Avrupa’dan transfer etme zorunluluğunda 

kaldığından, Osmanlılardan farklı bir yol izler. 

Rusya’da Çar Petro (Büyük Petro) dönemi öncesinde, kilisenin 

idaresi altında din eğitimi veren okullar mevcut tek eğitim kurumlarıydı. 

Bu okullarda ağırlıkla din bilimi okutulmaktaydı. Ayrıca 

ülkede misyoner okulları de mevcuttu, bunlar dinsel ve din dışı 

eğitim vermekle birlikte daha çok Ortodoks halkı mezhep değişikliğine 

yönlendirmekteydi. Derslerde ağırlıkla Batı Avrupa’nın hümanist 

felsefesi öğretilmeye çalışılmaktaydı. Üçüncü grup eğitim 

kurumları ise, Çar Petro tarafından başlatılan laik okullardı. Bu 

okullarda daha çok uygulamalı eğitim verilmekte, matematik, astronomi, 

denizcilik ve bazı temel doğa bilimleri okutulmaktaydı. 

Hedef, devlet hizmetinde görev alacak personeli yetiştirmekti. Petro’nun 

getirttiği İskoçyalı Henry Farquharson tarafından 1701’de 

Moskova’da kurulan Matematik ve Denizcilik Okulu (School of 

Mathématics and Navigation) bu tür devlet okullarının ilk örneğidir. 

Okulda matematiksel bilimler yanında denizcilik ve temel astronomi 

dersleri verilmekteydi. 1715 yılında St. Petersburg’a taşınan 

okulun adı Naval Academi (Denizcilik akademisi) olarak değiştirildi 

ve eğitim programına aritmetik, geometri, topçuluk, denizcilik, 

istihkâmcılık, coğrafya ve çizim dersleri eklendi 8 . 

Rusya Devleti’nin Batı bilim ve teknolojisini Osmanlılarla benzer 

yollar ve araçlardan tanıdıkları görülür. Bunlar, yabancı uzmanlar 

ve teknisyenler, Avrupa’yı gören devlet adamları, asiller, sefirler, 

tüccar ve misyonerler, kültürel değişmeye yol açan kitapların çevirisi 

gibi öğelerdir. Farklılıkları ise kültürel değişim, Avrupa bilim 

kurumlarının uyarlanarak taklidi, bilim adamlarının kişisel çalışmaları 

ve Avrupa dillerini öğreten bağımsız dil okullarının kuruluşu 

olarak sayılabilir 9 . 

Rusya, Batı bilimi ile temasa geçtiğinde, Osmanlı’dan farklı olarak 

Avrupa’da gelişen her türlü yeniliği alarak kurumları taklit etmiş, 

belirli bir süreçte bilim transferini gerçekleştirmiştir. Ancak Çar 

Petro öncesinde eğitim ve bilimin tamamen dinî kurumların tekelinde 

ve çok zayıf olması, Osmanlı örneğinde olduğu gibi kökten 

gelen gelişmiş bir bilim geleneğinin olmayışı, Rusya’nın Batı bilimini 

çok kolay almasında önemli bir etkendir. 

Osmanl› ‹mparatorlu¤u’nda mühendislik e¤itimi 

Osmanlıların tarihi boyunca Avrupa ile sürekli alışveriş içinde olduğu 

sahaların başında savaş teknikleri gelir. 19. yüzyıla kadar da 

Osmanlı-Avrupa ilişkilerinin temelinde savaş teknolojisi ve silah 


17

üretimi yatmaktadır. Osmanlıların ateşli silah teknolojisini elde etme 

yolları, başta topçuluk ve diğer ateşli silahlarda olmak üzere ya 

savaş ganimeti olarak ya da satın alınarak elde edilen silahların, bir 

müddet sonra aynı tarzda büyük miktarlarda üretilmesi şeklinde 

gelişmiştir. Diğer taraftan, silah üretiminde Avrupa’dan gelen uzmanlar, 

ilk dönemlerde Hıristiyan Bosnalı ve Sırplar daha sonraları 

Avrupa’nın uzak bölgelerinden gelen İtalyan ve Alman uzmanlar 

ve ileri tarihlerde sayıları artarak Osmanlı hizmetine giren 

Fransız, İngiliz ve Hollandalı teknisyenlerdir. Bütün bunların yanında 

Saray’da Taife-i Efrenciyân adında bir de teknisyen sınıfı bulunmaktaydı. 

İleri teknolojinin uygulamalarında çeşitli askerî ve 

sivil projelerde Osmanlılara hizmet eden, Avrupalı oldukları anlaşılan 

teknisyenlerin kimlikleri hakkında geniş bilgiye erişmek zordur 

10 . Bununla birlikte Osmanlı İmparatorluğu’nda silah üretiminin 

tamamen Avrupalı elemanlar eliyle idare edildiği de düşünülmemelidir. 

Osmanlı, yabancı teknik elemanlar yanında kendi elemanlarının 

yetişmesine dikkat etmiştir. Teknik eleman kullanımı 

sıkça karşılaşılan bir durum olmakla birlikte, 18. yüzyılın başlarına 

kadar yüksek rütbeli hiçbir yabancı askerî danışman Osmanlı ordusunda 

görevlendirilmemiştir. 

Osmanlı’da görev almak isteyen ilk Avrupalı uzman, Rocherfort 

isimli bir Fransız subay olup, 1716’da yeni bir eğitim reformu projesi 

hazırlarsa da bu proje uygulanmaz. Bunun yanında aynı dönemde 

Müslüman olup Gerçek Davud ismini alan David adlı bir 

Fransız, Müslüman olduğu için İstanbul’da tulumba teşkilatını 

kurma olanağına kavuşur 11 . 


18. yüzyılın başlarına kadar Osmanlı-Avrupa ilişkileri değerlendirilirse, 

ilk önceleri Osmanlıların kendilerini Batı’dan üstün gördükleri 

gözlenir. Aynı şekilde 18. yüzyılda Osmanlı kendini üstün 

kabul ederken, Batı üstünlüğünü her sahada Osmanlı’ya hissettirir. 

Ancak 18. yüzyıla girildiğinde, Osmanlı dünyasında bazı değişiklikler 

meydana gelir. Birçok tarihçinin Osmanlı tarihinde duraklama 

devri olarak kabul edilen bu devirde, Avrupa’nın bilim ve 

teknolojide hızla ilerlediği ve Osmanlı’yı geride bıraktığı görülür. 

Bu yüzyılda Osmanlı idarecileri, kendi dışında Avrupa’da meydana 

gelen hızlı gelişmenin farkına vararak, devlet organizasyonunda 

birtakım yenilikler yapma yoluna girer. 

1721 yılında Fransa’ya giden Osmanlı elçisi Yirmisekiz Mehmed 

Çelebi, hayran kaldığı Avrupa’daki günlük hayatı ve Osmanlı’da 

bulunmayan gelişmeleri, Osmanlı sarayına ve devlet adamlarına 

aktarırken, Avrupa düzeni ve Avrupa’nın yönetim biçimi ise İbrahim 

Müteferrika tarafından tanıtılır. İbrahim Müteferrika, kendi 

matbaasında 1731’de bastığı Usûlü’l-Hikem fi Nizâmü’l-Ümem 

(Toplum düzeni için erdemli yöntemler) isimli telif eserinde Avrupa 

düşünce sistemini açıklar, aynı zamanda Avrupa ordularının başarı 

nedenlerini de sorgulamaya başlar. Yeni padişah I. Mahmud’a 

(1730-1754) sunulan kitabının hedefi, Osmanlıların Batı karşısında 

yeniden güçlenme yollarını işaret etmektir. Aynı zamanda bu 

kitabında Müteferrika, medeniyetleri açıklarken, Osmanlı yazınında 

ilk defa şehirleşme anlamına gelen medine dışında farklı kültürleri 

kastederek medeniyet-i beşeriye (uygarlık) terimini kullanır 12 . 

Yine bu devirde, Avrupa’nın savaş malzemeleri üzerine koyduğu 

ambargo karşısında malzeme sağlanması ve üretim kalitesinin 

yükseltilmesi yönünde çeşitli önlemler alınır. Orduda Avrupalı subaylar 

görevlendirilir. Avrupalılar, yüzyıllardır hayran kaldıkları 

Osmanlı idaresini 13 daha önce belirttiğimiz gibi artık zayıf görmeye 

başlarlar. Yüzyılın sonlarına doğru, Avrupalı uzmanların da etkisiyle, 

daha çok kendi bünyesine uygun ama klasik eğitim kurumu 

olan medreselerden farklı eğitim veren kurumların kurulması, 

yenileşme sürecinin en önemli aşamalarından birini oluşturur. 

Osmanlılar 18. yüzyıla Edirne Vakası’yla 14 girer ve 1703 yılında 

saltanat değişikliğiyle Sultan II. Mustafa’nın (ölümü 1704) yerine 

Sultan III. Ahmed (1703-1730), Osmanlı tahtına oturur. Gerek 

İmparatorluk sınırları içerisindeki huzursuzluklar, gerekse Batı’da 

Avrupa’da sınır komşuları olan Rusya ve Avusturya, Doğu’da İran 

tarafından yapılan saldırıların olduğu bir dönemde, Osmanlılar iki 

büyük cephede savaşmak durumunda kalır. Bu savaşlarda her ne 

kadar eski dönemlerdeki ihtişamlı zaferlere ulaşamasa da, Osmanlı 

ordularının, düşmanları karşısındaki yenilgileri az olur ve çoğu

zaman galip gelmeyi sürdürürler: 1699 Karlofça antlaşmasıyla elden 

çıkan Azak Kalesi ve Mora Adası gibi önemli topraklar, yüzyılın 

başlarında Ruslardan ve Venediklilerden geri alınır. 1711 Purut 

zaferi Ruslara karşı kazanılmış önemli bir galibiyettir. Osmanlı ordularının 

yenilgileri, devletin zayıflığından değil savaş taktiklerinin 

yetersizliğinden kaynaklanır 15 . 

Osmanlı ordusunda Avrupa modeline göre gerçekleşen ilk reform, 

Fransız General Claude Alexandre de Bonneval’in (1675-1747) 

idaresi altında 1735’te kurulan Ulufeli Humbaracılar Ocağı’dır. 

Osmanlıların Humbaracı Ahmed Paşa olarak tanıdıkları Comte de 

Bonneval 16 , daha çok askerlik ve savaş sanatları konusunda şöhret 

kazanmış dünyaca ünlü bir komutandır. Osmanlı tarihinde, modern 

savaş tekniklerinin kullanılması ve askerî alanda Batı’da gelişen 

yeniliklerin uygulanmasındaki başarılarıyla önemli bir yere sahiptir. 

1729 yılında Osmanlı İmparatorluğu’na iltica eden Bonneval, önce 

Bosna’da daha sonra Gümülcine’de ikamete ettirilmiş, bu arada 

İslâmiyet’i kabul ederek Ahmed ismini almıştır. Bonneval Ahmed, 

Gümülcine’de iken Sultan I. Mahmud’a mektup yazarak durumunu 

anlatmış ve Osmanlı Devleti’ne hizmet etmek istediğini belirtmiştir. 

Bonneval Ahmed Paşa, emri altındaki üç Fransız subay ile 

birlikte, Bosna’dan getirtilen 300 kişiye, İstanbul’da Üsküdar Doğancılar 

semtindeki Ayazma Sarayı’nda 17 yeniden inşa edilen bir 

kışlada, kuramsal ve uygulamalı savaşa hazırlık eğitimi verdirir. 

Böylece yetenekli seçkin gençlerin, bir çeşit askerî mühendis olarak 

yetiştirilmesi hedeflenir. Bununla Osmanlı ordusunda ilk defa Avrupalı 

uzman idaresinde oluşturulan bir askerî kuvvet, Avrupa savaş 

taktikleri eğitimi görmeye başlar. 

Humbaracı Ocağı’nda izlenen eğitim programı, tam olarak bilinmemektedir. 

Sultan I. Mahmud’un bu ocakta özel olarak geometri 

öğretmek üzere Mehmed Said Efendi, Cenk Mimarbaşısı Selim 

Ağa ve teknik resim muallimi İstanbullu İbrahim Hoca gibi hocaları 

görevlendirmesi, ocakta geometri, teknik resim ve istihkâm 

eğitimi verildiğini kanıtlar. Ayrıca ocakta geometriye dayalı kale ve 

Comte de 

Bonneval ya da 

Osmanl›’da 

bilinen ad›yla 

Humbarac› 

Ahmed Pafla 

(1675-1747) 

tabya inşası, top ve humbara tabyalarının yapımı gibi derslerin de 

verildiği anlaşılır 18 . 

Burada okutulduğunu tahmin ettiğimiz Fünûnu’l-Harb (Savaş sanatları) 

adlı tercüme eser ile Mehmed Said Efendi’nin eseri Resâili 

Saidiye (Said’in risaleleri) incelendiğinde, ocakta başta geometri 

olmak üzere, cebir, trigonometri (İlm-i Kıyâs-ı Müsellesât), resim, 

aritmetik, istihkâm, topçuluk, humbaracılık, irtifa (Yükseklik ölçümü), 

astronomi, logaritma, istihkâm, mühendislik aletleri yapımı 

ve kullanımı, mekanik gibi konuların öğretildiği anlaşılır. 

MUSTAFA İNAN KÜTÜPHANESİ 19

Humbarac› Oca¤›’nda okutulan Fünunu’l-Harp adl› kitaptan bir sayfa 

20 MUSTAFA İNAN KÜTÜPHANESİ

Ocakta klasik Osmanlı kaynaklarına dayalı matematik eserleri ile 

Avrupa dillerinden çevrilen kitaplar bir arada kullanılır 19 . 

Bilimlerin kuramsal olarak öğretildiği Humbaracı Ocağı’yla birlikte, 

o güne kadar Osmanlı medreselerinde okutulan veya özel olarak 

hocalardan alınan matematiksel bilimlerin eğitiminde 20 yeni 

bir kurum daha ortaya çıkar. Bu yeni eğitim kurumunun klasik 

medreselerden farkı ise bilim eğitiminden değil daha önce görülmeyen 

yeni konulardan kaynaklanır. Hedefi askerî teknik eğitim 

görmüş subay yetiştirmek olan bu anlayış, 1770’li yıllarda ön plana 

çıkar. 

Mühendishane-i Hümayunlar›n kuruluflu 

29 Nisan 1775 tarihinde Tersane-i Amire bünyesinde kurulan 

Hendesehane (Geometri evi) Osmanlı askerî eğitiminde olduğu kadar, 

genelde Osmanlı eğitiminin modernleşmesinde de önem taşır 

21 . Bu kurumun başına İstanbul’a 1770 yılında gelip Sultan’ın 

hizmetine askerî danışman olarak giren, Macar asıllı bir aileye 

mensup olan Fransız uzman Baron de Tott (1747-1802) getirilir. 

Hendesehane’nin kuruluşu sırasında hedef, Avrupa benzerlerinde 

olduğu gibi donanmaya teknik eğitimli, özellikle geometri ve coğrafya 

bilen subay yetiştirmektir. Hendese Odası olarak da adlandırılan 

bu kurumun adı, Fransız belgelerinde Ecole des Théories (Kuramlar 

okulu) veya Ecole des Mathématiques (Matematik okulu) 

olarak geçer. Matematik dersleri, Baron de Tott’un gözetiminde 

Fransız teknisyen Sr. Kermovan ve aslen İskoçyalı bir mühtedi 

olan Campbell Mustafa Ağa tarafından verilir. Eylül 1775 tarihinde 

Sr. Kermovan’ın ülkesine dönmesi ile dersler eski önemini kaybeder 

ve Baron de Tott da artık bu kurumla ilgilenmez 22 . 

1776’da Hendesehane’nin Batı kaynaklarına uygun yeni kuram ve 

yöntemlerle matematik ve istihkâmcılık eğitimi veren ilk Osmanlı 

eğitim kurumu olduğunu belirleyen bir nizamname hazırlanır. 

Baron de Tott’un İstanbul’dan ayrılmasından sonra (Haziran 

1776), Avrupalı uzmanların idaresi altında kurulan, ancak dönemin 

Osmanlı bürokratik yapısında teşkilatlanan kurumun başına, 

Donanma-i Hümayun’da ikinci kaptan olan Cezayirli Seyyid Hasan 

Hoca getirilir. 

Hendesehane 1781 yılından itibaren Mühendishane olarak anılmaya 

başlanır ve kuruluşu sırasında olduğu gibi on kişilik öğrenci 

kadrosuyla eğitim faaliyetlerini sürdürür. Reformcu vezir olarak 

bilinen Halil Hamid Paşa’nın (1782-1785) sadrazamlığı sırasında 

1784 yılında Fransız-Osmanlı işbirliği çerçevesinde askerî yardım 

ve istihkâmların güçlendirilmesi için İstanbul’a göndermiş olan 

Yüzbaşı Lafitte-Clavé ve Monnier Courtoise adlı iki Fransız istihkâm 

subayı, Mühendishane’de topçuluk ve istihkâmcılık dallarında 

ders verir. 

1735’te kurulmuş olan Humbaracı Ocağı’nda olduğu gibi burada 

da medrese hocalarının görev aldıkları görülür. 18. yüzyılın sonlarına 

kadar klasik Osmanlı ders kitapları yanında özellikle matematik, 

astronomi, istihkâmcılık, ateşli silahlar, savaş teknikleri ve seyrüsefer 

(Navigasyon) konularında, başta Fransızca olmak üzere, 

Avrupa kaynaklı ders kitaplarından yararlanılır. Rusya’nın baskısıyla 

bozulan Osmanlı-Fransız ittifakı sonucunda 1788’de bütün 

Fransız uzmanlar İstanbul’u terk eder ve Mühendishane’deki dersler 

yine Osmanlı medrese hocaları tarafından verilmeye devam 

edilir. 

III. Selim’in (1789-1807) tahta çıkmasından üç yıl sonra 1792 yılında 

başlattığı Nizam-ı Cedid hareketi çerçevesinde ilk olarak deniz 

ve kara mühendislik eğitimi ele alınır. 1793 yılında Tersane-i 

Amire’de bulunan Tersane Mühendishanesi’nde gemi inşası, seyrüsefer, 

haritacılık ve coğrafya dersleri verilmek üzere hazırlıklar yapılır. 

Başına Fransız deniz mühendisi J. Balthasar Le Brun getirilir. 

Le Brun’ün Fransa’ya dönüşünden sonra onun yerine, yanında yetişen 

Osmanlı deniz subayları görevlendirilir. Humbaracıların, lağımcıların 

ve topçuların eğitimini sağlamak amacıyla da yine 1793 

yılında Mühendishane-i Cedide (Yeni Mühendishane) adında ikinci 

bir mühendishane kurulur. 

Yeni Mühendishane’de dersler 1794 senesinde başlar. Burada on 


yıl kadar önce Tersane Mühendishanesi’nde Fransız uzmanlardan 

istihkâm teknikleri dersleri görmüş olan yeni nesil Osmanlı mühendis 

hocalar ders verir. Bunlar arasında sonraları Mühendishane-i 

Hümayun’un ilk başhocalığına getirilecek olan Hüseyin Rıfkı 

Tamanî de bulunur. Mühendishane-i Cedide’nin nizamı da önceki 

mühendishane gibi bir hoca, dört halife, on talebe ve diğer görevlilerden 

oluşur. Burada humbaracı ve lağımcı ocakları askerlerine 

geometri, trigonometri, irtifa alma ve keşif konuları öğretilir. 

1801-1802 yıllarında Humbaracı, Lağımcı Ocakları ve Mimar Ocağı’ndan 

seçilen 100 kadar aday, Mühendishane-i Cedide’ye alınır 

ve öğretim kadrosu bir hoca ile beş halifeye çıkartılır. 

Baron de Tott’un 

Türkler ve Tatarlar 

Hakk›nda An›lar 

konulu kitab›n›n 

kapak sayfas› 

(yanda) 

Frans›z Harita 

Mühendisi Kauffer 

taraf›ndan çizilen 

Haliç’te, 

Tersane’deki 

Mühendishane 

binas›n› gösteren 

‹stanbul 

Plan›’ndan detay 

(afla¤›da) 

1806 yılında III. Selim tarafından çıkarılan bir kanunname ile Mühendishane-i 

Cedide’nin adı, Mühendishane-i Berri-i Hümayun 

olarak değiştirilir. Mühendishane-i Berri-i Hümayun bu kanunla 

Avrupa-Osmanlı karışımı bir yapıya kavuşur. Mühendishane, kırk 

kişilik talebe kadrosu, her on kişi bir sınıf sayılarak dört sınıflı ve 

biri başhoca olmak üzere dört hocalı olarak yeniden yapılanır. 

Dördüncü sınıf başlangıç sınıfı, birinci sınıf ise son sınıf (mezuniyet 

sınıfı) olarak kabul edilir ve bu dört sınıfta sırasıyla şu dersler 

görülür 23 : 

Dördüncü sınıf dersleri: 

Resm-i hat (Çizim), İmla (Dil bilgisi), Arkam (Aritmetik), Sanat-ı 

ressamiye (Teknik resim), Arapça, Mukaddemat-ı hendesiye 

(Geometriye giriş), Hesap, Fransızca. 

Üçüncü sınıf dersleri: 

Nihayet-i ilm-i hesap ve hendese (Aritmetik ve geometrinin kalan 

konuları), Coğrafya, Arapça ve Fransızca. 

İkinci sınıf dersleri: 

Coğrafya, İlm-i müsellesat-ı müsteviye (Düzlem trigonometri), 

Cebr ve’l-mukabele (Cebir), Tahtit-i arazi (Arazi ölçümleri), Feni 

tevarih-i harbiye (Harp tarihi). 

Son sınıf olan birinci sınıfın dersleri: 

Fenn-i mahrutiyat (Koni kesitleri), Hesab-ı tefazülî (Diferansiyel), 

Hesab-ı tamamî (İntegral), İlm-i cerr-i eskal (Mekanik), 

İlm-i heyet (Astronomi), Ameliyat-ı fenn-i remi ve lağım (Hum- 


kadar varan süresi, yükselme ve atamaların silsileye bağlı olması, 

Avrupa’daki gibi her yıl çok sayıda mezun mühendis yetiştirilmesini 

engeller. Bu durum Osmanlıların geleneksel eğitim anlayışına 

ve mevcut askerî, idarî ve malî yapının yeni bir oluşuma olanak tanımamasından 

kaynaklanır. 

Mühendishane-i Berri-i Hümayun Binas› (1795) 

baracılık ve lağımcılık), Talim-i askerî (Askeri talim), İlm-i istihkâmat 

(İstihkâm). 

Sınıf geçme esası klasik Osmanlı bürokrasisinde olduğu gibi silsileye 

tabi tutulur ve buna göre her sınıfta bulunan on talebenin ancak 

bir üst derecede boşluk meydana geldiğinde sınıf geçme veya 

derece atlaması mümkün olur. 

1808 Mühendishâne kanunnamesi dâhil o güne kadar eğitimi verilen 

derslerin bir değerlendirmesi yapılacak olursa, bu derslerin 

Osmanlı bilim dünyasının hiç de yabancısı olmadığı bilim dallarını 

içerdiği görülür. Dolayısıyla Osmanlı yenileşme döneminde bilim 

açısından gelişme yeni bilim dallarının açılmasında değil, Osmanlı 

matematik eğitiminde sınıf geçmeye dayalı yeni bir sistemin 

uygulanmasındadır. 

Talebe sayısının daima on-oniki kişi ile sınırlı tutulması, Mühendishane’deki 

eğitimin imparatorlukta yaygınlaşmasını engeller. 

Bunun başlıca nedenleri arasında mühendishane talebelerinin aynı 

zamanda devlet hazinesinden maaş alan ve her türlü masrafları 

karşılanan bir nevi subay kabul edilmesidir. Eğitimin on beş yıla 

18. yüzyılın sonlarına doğru, subaylara modern bilimleri öğretmek 

için kurulmuş olan Mühendishane-i Hümayun’un hocaları, Batı’daki 

askerî teknik okullarda okutulan ders kitapları arasından 

seçilen bilim kaynaklarından çeviri ve uyarlama yoluyla kitaplar 

yazarlar. İlk bilimsel yayınlar, Hüseyin Rıfkı Tamanî’nin (ö. 1817) 

astronomi, matematik ve coğrafya konusunda telif ve tercüme yoluyla 

hazırladığı on cilt kitaptan oluşur. Bunu Tamanî’nin talebesi 

ve mühendishane başhocalığında halefi İshak Efendi’nin (ö. 1836) 

Batı ve özellikle Fransız kaynaklarına dayalı olarak hazırladığı 13 

ciltlik yayını takip eder. Bunlar arasında, dört ciltten oluşan Mecmua-ı 

Ulum-ı Riyaziye’nin özel bir yeri vardır. Çünkü bu eser, Osmanlı 

dünyasında birçok bilim dalında ilk geniş kapsamlı ders kitabıdır. 

Konular arasında, matematik, fizik, kimya, astronomi, biyoloji, 

botanik ve mineraloji sayılabilir. 

Sivil mühendislik hareketinin bafllang›c› 

1873 yılında dönemin Maarif Nazırı Safvet Paşa, Galatasaray’daki 

Mekteb-i Sultanî müdürü Sava Paşa’yı, hazineye yük olmamak koşuluyla, 

yeni bir darülfünun kurmakla görevlendirir. Kurulması 

tasarlanan darülfünun, bu sefer, 1868’den beri faaliyette bulunan 

Galatasaray Mekteb-i Sultanîsi’nin temeli üzerine oturtulmaya çalışılır. 

Böylece bir orta eğitim kurumunun bünyesine bir yüksek 

eğitim oluşumu aşılanır. 

Darülfünun-ı Sultanî olarak anılan bu yeni mektep, hukuk, fen ve 

edebiyat şubelerinden oluşur ve bu üç şubeye resmî yazışmalarda 

mekâtib-i aliye (Yüksek mektepler) denilir. 1874-75 yılında eğitime 

başlandığı zaman Edebiyat, Hukuk ve Mühendisîn-i Mülkiye (Sivil 

mühendislik) Mektepleri’nden oluşur. Mühendisîn-i Mülkiye 

Mektebi’nin adı birinci öğretim yılı sonunda Fransa’daki Ecole 


23

Mühendis Bölü¤ü’nde askeri mühendisler uygulama s›ras›nda 

Pontes et Chaussées’ye izafeten Turuk u Maabir Mektebi (Yollar ve 

köprüler) olarak değiştirilir. 


Tüzüğüne göre, Darülfünun-ı Sultanî’de dört yıllık öğretim gördükten 

sonra, bilimsel bir tez hazırlayıp bunu başarıyla savunan 

öğrenciler doktor unvanıyla mezun olurlar. Mezun olan hukukçular 

Adliye Nezareti’nde, mühendisler ise Nafia Nezareti’nde görevlendirilirler. 

Edebiyat Mektebi’nden mezun olanlar ise muallim-i 

edebiyat (Edebiyat hocası) olurlar. Tez hazırlamayan öğrenciler, 

doktoradan daha kolay bir imtihandan geçirilirler ve Hukuk Mektebi’nde 

ise dava vekili (avukat), Turuk u Maabir Mektebi’nde ise 

kondüktör (Makinist), Edebiyat’tan mezun ise ilkokul öğretmeni 

olabilir. 

1875-76 akademik yılı sonunda 21 öğrenci Hukuk Mektebi’nin, 

26 öğrenci ise Turuk u Maabir Mektebi’nin imtihanlarına katılır 

ve başarılı olur. Edebiyat Mektebi’nde ise derslere başlanıp başlanmadığı 

hakkında bilgimiz bulunmamaktadır. 1881 yılında 

Hukuk Mektebi ve Turuk u Maabir Mektebi biri Adliye Nezareti’ne 

diğeri Nafia Nezareti’ne bağlanarak faaliyetlerini bu bakan-

dığı ve bu konularda gerekli altyapının hazırlanması hususundaki 

ciddi çalışmaların, Sultan II. Abdülhamid devrinde yeniden başlatıldığı 

bugün birçok tarihçinin kabul ettiği bir gerçektir. Hakikaten 

kaderine terkedilmiş gibi görünen Mühendishane-i Berri-i Hümayun, 

II. Abdülhamid’in bu kurumu tamir ettirmesi ve 1878’de başına 

ünlü Osmanlı matematikçisi Vidinli Hüseyin Tevfik Paşa’yı 

atamasıyla adeta yeniden kurulmuş gibi olur. Halıcıoğlu’ndaki eski 

binasına taşınan Mühendishane çok geçmeden sivil mühendis 

mektebini de bünyesine katar. 1881 yılında kurmay sınıfları yanında 

bir de mümtaz sınıf (seçkin sınıf) adı altında yeni bir sınıf teşkil 

edilir. Dört yıl olan öğretim süresi beş yıla çıkarılır ve her yıl Harbiye 

Mektebi son sınıf öğrencilerinden daha yüksek öğrenim görmek 

isteyen ve yabancı dile yatkın olanlar bu beşinci sınıfa alınırlar. 

1900 yılında öğretim süresi üç yıla indirilen Mühendishane, 

Topçu Mektebi olarak tamamen Harbiye Mektebi’ne bağlı bir 

meslek okulu haline getirilir. 

Mülkiye Mühendis Mektebi’nin 

(Sivil Mühendis Okulu) kuruluflu 

Vidinli Hüseyin 

Tevfik Pafla 

(1838-1901) 

lıklara bağlı bağımsız birer mekteb-i âli (yüksek mektep) şeklinde 

başarıyla devam ettirir. 

19. yüzyıl sonlarına doğru ilk ve orta eğitim kurumları sayıca artar 

ve eğitim seviyeleri yükselir, bunun yanında mülkiye, tıp, hukuk, 

ticaret, sanayi, mühendislik ve mimarlık gibi sahalarda ihtisaslaşmaya 

yönelik yüksek eğitim okulları devletin ve toplumun ihtiyaçlarına 

cevap verebilecek seviyeye gelir 24 . 

Ülkenin kalkınmasında eğitim, sağlık ve imarın büyük önem taşı- 

Mülkiye Mühendis Mektebi veya Hendese-i Mülkiye Mektebi kuruluş 

safhasında, askeri mühendishane gibi idaresi Tophane Nezareti’ne 

bağlanır, ancak mezunları Nafıa Nezareti’nin (Bayındırlık 

Bakanlığı) kontrolüne bırakılır. Bu şekilde askerî makamlara bağlı 

olduğu halde mezunlarının sivil sahalarda görevlendirildiği bir kurum 

haline gelir. 20 Haziran 1884 tarihli padişah iradesiyle kabul 

edilen tüzüğüne göre mektebin eğitim süresi dört yıldır ve yatılı 

yüz talebesi bulunur. Mektep ancak 1 Kasım 1884 tarihinde, Halıcıoğlu’nda, 

yukarıda belirttiğimiz gibi Mühendishane-i Berri-i 

Hümayun’un bir odasında eğitimine başlar. Ancak çok geçmeden 

Mülkiye Mühendisleri için yeni bir bina inşa edilir ve sivil mühendisler 

bu yani binada eğitimlerini sürdürür. Yeteri kadar idadi (Lise) 

eğitimi görmüş öğrenci bulunmadığından Mülkiye Mühendis 

Mektebi için bir de üç yıllık hazırlık sınıfları açılır. Böylece yedi yıllık 

bir mektep olarak, yine Mühendishane-i Berri-i Hümayun’a 

bağlı, ancak yeni binasında hem gündüzlü hem yatılı olmak üzere 

100 kişilik kontenjanla eğitimini sürdürür. 


25

Fransa’daki Ecole des Pontes et Chaussées’nin örnek alındığı mektebe 

Avrupa’dan birçok hoca getirtilir. Bunlar arasında 1889-1891 

yılları arasında burada hocalık yapan devrin ünlü hidrolikçilerinden 

Avusturyalı Prof. Dr. Philipp Forchheimer de bulunur. 

Mektep ilk mezunlarını 1888 yılında verir ve 13 kişi olan bu mezunların 

tamamı Nafıa Nezareti tarafından ülkenin sivil birçok 

projesinde görevlendirilir. 1889’da, 25 kişiden oluşan ikinci yıl 

mezunlarından bazıları İstanbul’da serbest çalışmak için bir büro 

açar, ancak bu büro iş hacminin azlığından dolayı kısa zamanda 

kapanır. Bu örnek 19. yüzyılın son yıllarında bile Osmanlı toplumunda 

özel mühendislik hizmetine ihtiyacın azlığını kanıtlar. 

Mühendis Mekteb-i Âlisi’nden 

Teknik Üniversite’ye uzanan yol 

Osmanlı Devleti 20. yüzyıla 1908’de II. Meşrutiyet’in ilanı ile girer 

ve bu yeni dönem mühendislik eğitiminde de sivil anlayışı getirir. 

Bu ortam içerisinde Hendese-i Mülkiye Mektebi, 1909 yıllında 

Mühendis Mekteb-i Âlisi (Mühendis Yüksek Mektebi) adıyla askeriyeden 

ayrılarak Nafıa Nezareti’ne bağlanır 25 . Refik [Fenmen] bu 

mektebin ilk sivil müdürü olur 26 . Mektep 1913’te Tophane’deki 

Askeri Sanayi binasına, I. Dünya savaşı sırasında da Notre Dame 

de Sion okulunda eğitim faaliyetlerini sürdürür. Mütarekeden 

sonra buradan da çıkartılarak Halıcıoğlu’ndaki eski Mühendishane 

binasına taşınır. İşgal sırasında binasız kalan Mühendishane, 

önce bir müddet Gümüşsuyu Kışlası’nda, daha sonra da Yıldız’da 

kiralanan Şevket Paşa Konağı’nda faaliyetlerini sürdürür. İstanbul’un 

işgalden kurtuluşu ile Mühendis Mektebi de adeta göçebelikten 

kurtulur ve 1923 yılında Gümüşsuyu’ndaki eski binasına 

tekrar kavuşur. 


Cumhuriyet devrinde, ülkenin mühendis ihtiyacını karşılayabilmek 

için 1926’dan itibaren çeşitli çalışmalar yapılmaya başlanır. 24 

Mayıs 1928 tarihinde kabul edilen 1275 sayılı 8 maddelik bir Yüksek 

Mühendis Mektebi Yasası çıkarılır. Bu yasanın en önemli maddelerinden 

biri de okula tüzel kişilik verilmesidir. Okul her ne kadar 

Nafıa Nezareti’ne bağlılığını devam ettirmekteyse de, katma 

bütçeyle idare edilmeye başlanır. Yasanın altıncı maddesi gereğince 

hazırlanan Yüksek Mühendis Mektebi Nizamnamesi 12 Haziran 

1929 tarihinde kabul edilir. Bu nizamnamenin 31. maddesine göre 

de Mektep Müdürü, Rektör unvanını alır 27 . Aynı yıl Yüksek Mühendis 

Mektebi’nde Darülfünun’da olduğu gibi Müderrislikler açılır 

ve bu şekilde mektep statü yönünden İstanbul Darülfünunu’na 

eşit bir seviyeye gelir. 

Yüksek Mühendis Mektebi’nin ‹stanbul 

Üniversitesi’ne ba¤lanmas› giriflimleri 

1932 yılında İstanbul Darülfünunu reformu gündeme geldiğinde, 

tasarruf kaygıları yönünden Yüksek Mühendis Mektebi’nin bazı 

ortak kısımlarında okutulan dersler ile İstanbul Darülfünunu Fen 

Fakültesi’nde mevcut benzer derslerin ve yine Mekteb’in İnşaat 

Şubesi ile Güzel Sanatlar Akademisi’ne ait mimarî şubelerinin birleştirilmesi 

düşüncesi ileri sürülür. Ancak cüzi bir tasarruf elde 

edilecek diye, köklü geçmişe sahip bu iki eğitim kurumuna zarar 

verileceği düşüncesiyle bu girişimden vazgeçilir. 

Bu sırada 31.5.1933 tarihinde çıkan 2252 sayılı yasayla Darülfünun, 

bütün kurumları ve kadrolarıyla birlikte 31.7.1933’te lağvedilir. 

Yasanın ikinci maddesi, Maarif Vekâleti’nin İstanbul Üniversitesi 

adı ile yeni bir yüksek eğitim kurumu kurmasını emreder. Yine 

bu kanunun üçüncü maddesine göre de Yüksek Mühendis 

Mektebi’nin İstanbul Üniversitesi bünyesine alınması konusu Bakanlar 

Kurulu’na bırakılır. Yani Yüksek Mühendis Mektebi’nin İstanbul 

Üniversitesi’nin bir fakültesi haline getirilmesi düşünülür. 

Hatta Fen Fakültesi’ne bağlı Makine ve Elektrik Enstitüsü Elektro 

Mekanik Şubesi adıyla Yüksek Mühendis Mektebi’ne bağlanır. Sonunda 

İstanbul Üniversitesi açılır, fakat 2252 sayılı kanunun üçüncü 

maddesi gereğince Yüksek Mühendis Mektebi’nin buraya bağlanması 

fikri uygulanmaz 28 . 

Daha önceleri müdürler, kurum öğretim elemanları tarafından seçilirken, 

1935 yılında kurumun bağlı olduğu Nafıa Nezareti’nce

doğrudan tayin edilmesi kararlaştırılır. 26.5.1926 tarihinde kabul 

edilen “Konya Ovası Sulama İdaresi ile Yüksek Mühendis Mektebi 

ve Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü’nün Muvazene-i Umumiye’ye 

alınmasına dair” 2984 sayılı kanun ile mektebin tüzel kişiliği 

kaldırılır ve bağımsızlığı elinden alınır. Mühendis Mektebi’nin kuruluşundan 

beri devam ede gelen bu kararsızlık burada da gözlenir. 

Her şeye rağmen Türk eğitim tarihinde olduğu kadar, Türk sanayi 

ve teknolojinin gelişmesine de önemli katkılar sağlayan Mühendis 

Mektebi, kuruluşundan beri bağlı olduğu ve mezunlarının 

doğrudan bünyesinde görevlendirildiği Nafıa (Bayındırlık) Bakanlığı’ndan 

ayrılarak 22.9.1941’de 4121 sayılı kanunla Maarif (Milli 

Eğitim) Bakanlığı’na bağlanır ve adı Yüksek Mühendis Okulu olarak 

değiştirilir. 

Mektebin bu en hareketli yıllarında 1939’da müdürlüğüne tayin 

edilen Ord. Prof. Dr. Osman Tevfik Taylan zamanında öğretim süresi 

altı yıla çıkarılır ve yatılı öğrenci sayısı 566’ya kadar yükselir. 

Bu sayı 1942-43 öğretim yılında 750’ye ulaşır. Yine bu dönemde 

okulda Elektrik ve Makine şubeleri açılır; ayrıca Uçak Mühendisliği 

ile Deniz İnşaat Mühendisliği kısımları kurulur. 

Nafıa Nezareti’nden ayrılarak, Milli Eğitime bağlanan okul, daha 

bağımsız ve verimli çalışmalar yapar. Özellikle dönemin Maarif 

Vekili Hasan Ali Yücel’in, bu hususta önemli katkıları olur. Çünkü 

Hasan Ali Yücel, 4.2.1943 yılında okuldaki bütün profesörlerin 

katıldığı olağanüstü bir toplantı yapar ve mektebin geleceğini ve 

gelişmesini tartışır. 

Toplantıda iki ana mesele konuşulur: Bunların birincisi mevcut 

programları tadil ve tashih etmek, ikincisi ise okulu rasyonel esaslara 

göre yeniden yapılandırmaktır. Mektebin uzun yıllar fizik hocalığını 

yapmış olan Ord. Prof. Dr. Salih Murat Uzdilek, öğrencilerin 

eğitimde değil, sonrasındaki staj devresinde mühendisliği öğrendiklerini 

belirtir ve dünyada büyük sanayi kuruluşlarının da 

böyle çalıştığını ve Türkiye şartlarına uygun bir mühendislik eğitiminin 

yapılandırılması yoluna gidilmesi fikrini ileri sürer. Toplantıda 

Hasan Ali Yücel’in “Bunun bize göresi olmaz. İleri memleketler 

nasıl yapıyorsa ona uymak zorundayız. Bunun hakiki adı Politekniktir” 

şeklindeki yaklaşımı ile okulun bir üniversiteye dönüştürülmesi 

fikrini ortaya atar. Okulun hocaları da bu fikri benimser. 

20.7.1944 tarih, 4619 sayılı kanunla İstanbul Yüksek Mühendis 

Mektebi, bütün hak ve vecibeleriyle birlikte İstanbul Teknik Üniversitesi 

olarak teşkilatlanır. Kanun gereği müdürlüğü sona eren 

Prof. O. Tevfik Taylan, Teknik Üniversite’nin ilk rektörlüğüne tayin 

edilir 29 . Artık istikrarlı bir yapıya kavuşan, mühendislik eğitimine 

Gümüşsuyu’ndaki binasında devam eden Teknik Üniversite, 

ülkemizin birçok askerî ve sivil projelerinde vazife alır, dünyaya 

mal olmuş değerli mühendisler ve bilim adamları yetiştirir 30 . Bugün 

Ayazağa, Gümüşsuyu, Maçka, Taşkışla ve Tuzla’da olmak üzere 

beş büyük yerleşkede 12 fakülte, 5 enstitü, 1 konservatuar, 1 

meslek yüksek okulu, 1 yabancı diller yüksek okulu, 9 uygulama ve 

araştırma merkezi ve rektörlüğe bağlı 2 bölüm ile mühendislik eğitimi 

yanında insan ve toplum bilimleri eğitimini de başarıyla sürdürmeye 

devam ediyor 31 . 

Mühendishane Baflhocas› ‹shak Efendi: 

Türkiye’de modern bilimin öncüsü 

Mühendishane-i Berri-i Hümayun Başhocası ve Türkiye’de modern 

bilimlerin öncülerinden İshak Efendi, 18. yüzyılın sonu, 19. 

yüzyılın ilk yarısında yaşamış, Osmanlı modernleşme döneminde 

hazırlamış olduğu telif ve tercüme eserlerle modern fen bilimlerinin 

Osmanlı’ya girişinde büyük katkılarda bulunmuş önde gelen 

mühendis ve bilim adamlarındandır. Özellikle mühendislik yazımının 

oluşmasındaki katkıları, o güne kadar eğitimi yapılmayan 

bazı bilim dallarında ilk defa ders kitabı hazırlaması ve yeni bilimsel 

terimlerin türetilmesindeki öncülüğü İshak Efendi’nin, Türk 

bilim tarihindeki yerini belirleyen önemli özellikleridir 32 . 

İshak Efendi, bugün Yunanistan sınırları içinde kalan Yanya’nın 

Narda kasabasında doğmuştur. Aslen Musevi bir aileye mensup 

olup, küçük yaşta babasını kaybetmiş ve kardeşi Esad Efendi ile 

birlikte Müslüman olmuştur 33 . 


27

İlk eğitiminden sonra kardeşi Esad Efendi ile yolları ayrılır. Esad 

Efendi, sonraları Rumeli Ordu-yı Hümayun Defterdarlığı’na kadar 

yükselirken İshak Efendi, Osmanlı Devleti’nin yenileşme hareketleri 

ile kurulan Mühendishane-i Berri-i Hümayun’a öğrenci 

olarak girer. İshak Efendi’nin İbranice, Yunanca bilmesi onun çevresi 

ve ailesi hakkındaki bilgileri doğruladığı gibi, Türkçe yanında 

Arapça ve Farsça dillerini bilmesi ve daha sonraları Mühendishane’de 

İsagoci (Klasik mantık kitabı) okutması da, küçük yaşta medrese 

tahsili veya benzer bir eğitim gördüğüne delil oluşturur. 

1806-1815 yılları arasında Mühendishane-i Berri-i Hümayun’da 

öğrenci olan İshak Efendi’nin, 25 Aralık 1806 tarihli Mühendishane 

silsilesinde (Terfi listesi) bu kurumun üçüncü sınıfında mülazım 

(Aday) iken bir üst sınıf olan ikinci sınıfa şakird (Öğrenci) olarak 

yükseldiği görülmektedir. 1812’de ise aynı sınıfta üçüncü mülazımlığa 

yükselir. 1813’te ikinci mülazımlığa, 1814’te de mezuniyet 

sınıfı olan sınıf-ı evvele (Birinci sınıf) terfi eder. 

Öğrenciliği sırasında zekâsı, bilgisi ve çalışkanlığıyla Mühendishane-i 

Berri-i Hümayun Başhocası Hüseyin Rıfkı Tamanî’nin dikkatini 

çeker. Kutsal binaların tamirat ve inşaat işleri ile görevlendirilen 

hocasının yanında Medine’ye gider. Hocası Tamanî 

1817’de Medine’de ölünce Haremeyn Ağası (Mekke ve Medine’den 

sorumlu görevli), İshak Efendi’nin onun yerine görevlendirilmesini 

tavsiye eder. Ancak bu tavsiye dikkate alınmaz ve göreve 

Sultan II. Mahmud tarafından İstanbul’dan başka bir mühendis 

tayin edilir, İshak Efendi de onun yardımcılığına getirilir. 

İstanbul’a dönen İshak Efendi, Mühendishane’deki eğitimine kaldığı 

yerden devam eder. 


Mühendishane-i Berri-i Hümayun hocalarından ve Tercüme Kalemi’nde 

tercüman olan Bulgarîzade Yahya Naci Efendi’nin ölümü 

üzerine, yerine Temmuz 1824’te İshak Efendi getirilir. Mühendishane’deki 

kariyerine zarar gelmeden 1829 yılına kadar bu görevi 

yürüten İshak Efendi, 1829 yılının sonlarına doğru Balkan sahillerindeki 

istihkâmların kontrol ve tamirleriyle vazifelendirilir. Fakat 

bu tayinin asıl sebebi Sultan II. Mahmud’un onun hakkında göstermiş 

olduğu çekimser tutumu ve bir önlem olarak İshak Efendi’nin 

Divan-ı Hümayun tercümanlık hizmetinden uzaklaştırılmasıdır. 

Zaten bu görevi sırasında her ne kadar bir kusuru görülmemiş 

ise de kendisine tam olarak güvenilmemiş ve devlet sırları 

açıklanmamıştır. Ancak İshak Efendi hakkında gösterilen tereddüt 

ve suçlamaların yersiz olduğu çok geçmeden anlaşılır. Bir yıl sonra 

İstanbul’a çağrılan İshak Efendi, 1830 yılının son ayında Mühendishane-i 

Berri-i Hümayun’un başhocalığına getirilir. Bu görevi 

1834 yılına kadar fiilen, 1836 yılına kadar ise resmen devam ettirir 

34 . 

İshak Efendi’nin çalışmaları ve eserlerinin bir değerlendirmesini 

yapmak gerekirse o, özellikle Mühendishane-i Berri-i Hümayun 

başhocalığına tayin olunduktan sonra, bu kurumda görülen aksaklıkları 

düzeltmek ve eğitimin seviyesini yükseltmek için çalışmıştır. 

Başhocalığa tayin olur olmaz burada birçok değişiklik yapma ve 

düzeni sağlama yoluna gitmiş ve ilk olarak yetersiz hocaların işine 

son vermiştir. 

Mühendishane’deki dersleri ve öğretimi düzene sokmaya gayret 

eder. İshak Efendi, ilk iş olarak talebelerin sandalyelerde oturarak 

ders yapması sağlar. Başhocalığı zamanında Mühendishane son sınıfında 

yapılan günlük öğretimine ilişkin Takvim-i Vekayi gazetesinde 

şu şekilde aktarılır: 

n Birinci sınıfta (son sınıf) biri uygulamalı beş ders yapılır. 

n 36 mühendis adayı her sabah erkenden kütüphaneye gelerek 

kendilerine ait sandalyelerine oturarak derse başlar. 

n Öğrenciler üçlü takımlara ayrılır ve her takım nöbetleşe o günkü 

dersin hesap, yazı ve şekillerini sınıftaki büyük kara tahtaya işler. 

n Önce İshak Efendi dersi anlatır, nöbetçi takım bunu tahtaya yazar, 

talebeler de ellerindeki küçük yazı tahtalarına bunları kopya 

eder. 

n Daha sonra bunu hocanın değerlendirmesi, işlemlerin yapılması 

ve soru-cevap şeklindeki alıştırmalar takip eder ve talebeler ikinci 

derse kadar odalarına çekilir. 

n İshak Efendi, ilk derste Etienne Bézout’nun matematik kitabın-

dan (Cours de Mathématiques) Fransızca kısa bir metin çevisinden 

sonra yine bu kitaptan hidrolik konusunu işler. 

n İkinci derste ise İshak Efendi, kendi eseri Mecmua-i Ulum-ı Riyaziye’den 

İlm-i cerr-i eskal (Mekanik) okutur. 

n Camide öğle namazından sonra üçüncü derste İsagoci kitabı 

okutur. 

n Dördüncü derste hocanın yine kendi telifi olan Usul-ı Siyaga’dan 

(Top dökümcülüğü) ders işlenir, beşinci derste ise uygulama 

yapılır. 

İshak Efendi, 1834 yılında kutsal yapıların tamiri için gönderildiği 

Medine’deki görevinden dönüş yolunda İskenderiye’de Şubat 

1836’da vefat eder. Öğrencileri onun, hatırasına Hasköy’deki mezarlıkta 

üzerinde “Divan-ı Hümayun sabık ser-halifesi ve Mühendishane-i 

Berri-i Hümayun Başhocası el-Hac Hafız İshak Efendi” 

ibaresi bulunan bir taş dikerler. Böylece 1816’da Medine’de başlayan 

resmî görevi 20 yıl sonra 1836’da Medine’de son bulur. 

Divan-ı Hümayun tercümanlığı ve Mühendishane-i Berri-i Hümayun 

başhocalığı gibi devleti için çok önemli iki kurumun yeniden 

canlanmasında etkili olan İshak Efendi, kişilik olarak çok çalışkan 

ve vaktini boşa geçirmeyen bir kimsedir. Kuran-ı Kerim’i üç 

ay gibi kısa bir zamanda ezberlediği aktarılır. Hicaz’a ilk gidişinde 

hacı olur ve el-Hac Hafız İshak Efendi olarak anılır. Güçlü bir şahsiyete 

sahip olan İshak Efendi, çevresindeki kimselerin hayranlığını 

kazanmış bir bilim adamıdır. 1831-32 yıllarında İstanbul’da bulunan 

seyyah J. de Kay, onun için “İshak Türkler arasında çok takdir 

edilen bir adamdır” demiştir 35 . Bu parlak şahsiyeti bir taraftan 

da bazı çekemezlerin düşmanlığına yol açar. Devrin kaynaklarından 

ve bazı olayların analizinden onun hırslı olduğu, paraya ve 

şöhrete karşı zayıflığı bulunduğu anlaşılır. Bu iki yüzüyle İshak 

Efendi devlet adamları tarafından çalışkanlığı, bilgi ve yeteneği nedeniyle 

takdir edilip görevlerinde desteklenirken, zayıflıkları sebebiyle 

de tam bir güven layık görülmez. Özellikle Sultan II. Mahmud 

onun hakkında çekinceli davranmıştır. 

Dönemin kaynaklarına göre, Yavuz Selim semtinde, Çukurbostan 

mahallesinde kardeşi Esad Efendi ile birlikte bir evde oturan İshak 

Efendi’nin Baha ve Sami Efendi adlarında iki oğlu ve Tercüman 

Halil Esrar Efendi ile evli bir kız çocuğu vardır. Kendisine has bazı 

huyları ve merakları olan İshak Efendi, özellikle nargile içmeyi 

sever 36 . İshak Efendi, dokuz sene gibi kısa bir zamanda diğer vazifeleri 

yanında 13 cilt eser hazırlar. Yazdığı çok sayıdaki eseriyle, 

öğrencilerinin yetişmesine katkıda bulunduğu gibi Türk bilim ve 

eğitimine getirdiği yenilikler, onu devrin diğer bilim adamlarından 

ayırır. 

Osmanlı bilim ve eğitimine fen bilimlerine ait temel ders kitaplarını 

çeviri veya uyarlama yoluyla kazandırılmasında büyük katkısı 


Ahmed Ziya Bey’in 

f›rças›ndan 

Baflhoca ‹shak 

Efendi 

(Kandilli 

Rasathanesi 

Kütüphanesi) 

29

olan İshak Efendi, eserlerini iki ayrı dönemde yazar. Bunların büyük 

kısmını başhocalığı zamanında hazırlar. Ancak Rekz ve Nasbu’l-Hıyam 

(Konaklama yeri belirlenmesi ve çadır kurulması, Dersaadet 

1242/1826) ve Tuhfetü’l-Ümera fi Hıfz-ı Kıla (Kale savunması 

konusunda komutanlara bilgiler, Dersaadet 1243/1827) adlı 

iki eserini, Divan-ı Hümayun tercümanlığı sırasında hazırlayıp 

bastırır. 

İshak Efendi, Mühendishane başhocalığına gelir gelmez hazırladığı 

Medhal fi’l- Coğrafya (Coğrafyaya giriş) adlı eseri, 1831 yılında 

basılır. Bu eser, hocası Hüseyin Rıfkı Tamanî’nin astronomi konusundaki 

kitabının coğrafyaya ilişkin kısmını özetler. Yine 1831 yılında 

Fransızca kitaplardan aktarma yoluyla hazırladığı top dökümü 

konusundaki Usulü’s-Siyaga adlı eseri, Osmanlı bilim yazımında 

bu konuda Osmanlıca hazırlanmış ilk eserdir. 

İshak Efendi haklı şöhretini, dönemin Avrupa fen kitaplarından 

faydalanarak hazırladığı Mecmua-i Ulum-ı Riyaziye adlı dört ciltlik 

büyük eseriyle kazanır. Eser, 1831-1834 yılları arasında II. Mahmud’un 

emriyle Matbaa-yı Amire’de basılır. 1831’e kadar yayımlanmış 

Osmanlı bilim yazını göz önüne alındığında, matematik, fizik, 

modern astronomi, biyoloji, botanik, zooloji ve mineraloji gibi 

doğa ve matematiksel bilimlerin basılı Türkçe metinlerini bir 

arada sunar. Eser, modern kimya konusunda Türkiye’de basılan 

ilk Türkçe makaleyi de içerir. Bilimsel açıdan Avrupa’da yayınlanmış 

olan benzer eserlere yakın seviyede olan Mecmua-i Ulum-ı Riyaziye, 

1841-1845 yılları arasında Mısır’da da basılır ve orada da 

mühendislik eğitiminde etkili olur. 

‹shak Efendi’nin tercüme etti¤i Etienne Bézout’nun Cours de Mathématiques eserinin girifl 

kapa¤› ve ‹shak Efendi’nin kitap kapa¤›na çizdi¤i eskizler (üstte) ‹shak Efendi’nin çizdi¤i ve 

Sultan II. Mahmud’a sundu¤u niflan›n resmi –Baflbakanl›k Osmanl› Arflivi HH. 18293/1 (sol 

altta) ‹shak Efendi’nin E. Bézout’nun kitab›na çizdi¤i niflan eskizi (sa¤ altta) 

İshak Efendi’nin diğer eserleri arasında, 1832’de tamamlayıp ancak 

1834’te basılan ve Fransız matematikçi Gulliaume Leblond’un 

Eléments des Fortifications (Paris 1786) adlı eserinden çevirdiği 

Usul-ı İstihkâmat’ı (İstihkâmcılık) sayılabilir. 461 sayfa ve 21 tablodan 

oluşan tek ciltlik bu eser, üç makale halinde düzenlenmiştir. 

Bunlardan birinci makalede harp sanatı, muharebe, orduların kurulması, 

ikinci makalede hafif istihkâmlar ve üçüncü makalede ise 

ağır istihkâmlar ele alınır. Bu eser de Mühendishane’de ders kitabı 


Yazma halindeki eserleri ise şunlardır: Arazi ölçme kurallarından 

ve uygulamalarından bahseden Kavaid-i Ressamiye (İ.T.Ü Mustafa 

İnan Kütüphanesi, Nadir Eserler) zaman tespiti konusundaki 

eseri Risale-i Ceyb (İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi, 

Türkçe Yazmalar, nr. 714) ve buharlı gemilerin mucidi, ilk uskurlu 

(Arkadan pervaneli) denizaltıyı yapan Amerikalı gemi mühendisi 

Robert Fulton’ın (1765-1815) Torpedo war and Submarine 

Explosions adlı eserinin Fransızca’sından (Le Torpode, ou moyen de 

faire sauter en mer les navires ennemis) çevirdiği el-Risalat el-Barkiye 

fi Alat el-Ra’diyye (Kandilli Rasathanesi Kütüphanesi, nr. 168/2 

yap. 21b-49b) 38 . 

Yirmi yıla yakın bir süre içerisinde değişik görevlerde ve farklı konumlarda 

görev yapan İshak Efendi, 1830’da başhoca olunca kendisi 

için bir nişan talep etmiş, hatta madalyasının resmini bizzat 

kendisi tasarlayıp padişaha sunmuştur. Ancak II. Mahmud, daha 

az gösterişli bir başka madalya hazırlatıp İshak Efendi’ye verilmesini 

emretmiştir. 

Doç. Dr. Mustafa Kaçar, İÜ Edebiyat Fakültesi, Bilim Tarihi 

Prof. Dr. Atilla Bir, İTÜ Elektrik Elektronik Fakültesi 

D‹PNOTLAR 

II. Mahmud’un ‹shak 

Efendi’ye verilecek 

madalya hakk›ndaki 

Hatt-› Hümayunu 

–Baflbakanl›k Osmanl› 

Arflivi HH. 18293 

olarak okutulmuştur. Yine 1832’de yazdığı, 1835’te basılan Aksü’l- 

Merâyâ fi Ahzi’z-Zevâyâ adlı kitabı, 122 sayfa ve dört tablo ve üç 

bölümden oluşur. Eser, oktant, sekstant ve daire-i inikas (Cercle 

archomatique) gibi yükseklik ve uzaklık ölçmeye yarayan mühendislik 

aletlerinin kullanımı ile ilgili bilgileri kapsar 37 . 

(1) K. Beydilli, Mühendishâne, 181-183, 202-212. 

(2) Anne Blanchard, Vauban, Fayard, 1996, 502-507. 

(3) Mehmed ‹pflirli, “‹lmiye Teflkilat›”, Osmanl› Devleti ve Medeniyeti Tarihi, editör. 

E. ‹hsano¤lu, IRCICA yay. ‹stanbul 1994, 247-279. 

(4) Anne Blanchard, Les Ingénieurs du Roi, Montpellier, 1979, 400. 

(5) Roger Hahn, “L’enseignement Scientifique aux Ecoles Militaires et 

d’Artillerie”, Enseignement et Diffusion des Sciences en France au XVIIIe, Siècle, 

Ed. René Taton, Paris, Edition Herman, 1986, 513 541. 

(6) Anne Blanchard, Les Ingénieurs du Roy de Louis XIV à Louis XVI, II, Thèse Pour 

le Doctorat d’Etat Présentée à l’Universite Paris IV, 1976, 814-817. 

(7) “Avrupa ile her sahada münasebette bulunan Osmanl›lar onlar›n yeni icatlar›- 

n› görüyorlar, fakat gavur icad› diye hiç birine temayül göstermiyorlar. Dinî taassup, 

sosyal hayatta bafl gösteren rehavet ve cahil uleman›n menfaat kayg›s› Osmanl› 

Türklerini Avrupa’n›n yeni teknik bilgisi ile ba¤daflmaya imkan vermiyordu”, 

(Ça¤atay Uluçay, Enver Kartekin, Yüksek Mühendislik Mektebi, 11) 

(8) Alexander Vucinich, Science in Russian Culture, A History to 1860, Stanford 

University Press, 1963, California, 51-52. 

(9) A. Vucinich, a.g.e, 16, 52. 

(10) Rhoads Murphey, “Osmanl›lar›n Bat› Teknolojisini Benimsemedeki Tutumlar›: 

Efrenci Teknisyenlerin Sivil ve Askeri Uygulamalardaki Rolü”, Osmanl›lar ve Bat› 

Teknolojisi, 7-19. 

(11) Niyazi Berkes, The Development of Secularism in Turkey, Montreal 1964, 31- 

32; Mourad Wahba, “Influences of Occidental Ideologies on the Ottoman Empi- 


31


re”, Economie et Sociétés dans L’Empire Ottoman (Fin du XVIIIe-Début du XXe siécle), 

ed. Jean-Louis Bacqué-Grammont et Paul Dumont, Paris 1983, 167. 

(12) ‹brahim Müteferrika, Usûlü’l-Hikem fi Nizâmü’l-Ümem, Daru’t-t›baatü’l-Amire, 

1142/1731, 2b, ayr›ca bk. ‹brahim Müteferrika, Milletlerin Düzeninde ‹lmî Usûller, 

Milli E¤itim Bakanl›¤› yay., Türk Klasikleri nr. 32, ‹stanbul 1990, 114 s; Niyazi 

Berkes, a.g.e, 42. 

(13) Luici Ferdinando Marsigli, L’Etat Militaire de l’Empire Ottoman, K›s›m II, Amsterdam 

1732, t›pk› bas›m Graz Austria 1972, 33; Türkçesi için bk. M. Kaymakan 

Nazmi, Osmanl› ‹mparatorlu¤unun Zuhur ve Terakkisinden ‹nhitat› Zaman›na Kadar 

Askerî Vaziyeti, Ankara 1934, 165. 

(14) ‹.H. Uzunçarfl›l›, Osmanl› Tarihi, IV/1, 29-46. 

(15) 1784’te Duc de Luxembourg’un, Osmanl› askerî teflkilatlanmas›na dair vermifl 

oldu¤u reform plan›nda Osmanl› askerinin Avrupal›larca e¤itilmesi teklifine 

karfl› oldu¤unu belirten Tarihçi Ahmed Vas›f Efendi, Avrupa ordular›n›n silah ve 

donan›m yönünden daha önceleri de Osmanl›lardan kuvvetli oldu¤unu, ancak Osmanl›lar›n 

her zaman Avrupa ordular›ndan daha üstün oldu¤unu belirtmifltir. Ahmed 

Vas›f Efendi, Mehâsinü’l-Asâr ve Hakay›kü’l-Ahbâr, haz. Müctebe ‹lgürel, ‹stanbul 

1978, 147. 

(16) Claude-Alexsandre Comte de Bonneval, Fransa’n›n Limousin flehrinde 14 

Temmuz 1675’te do¤mufltur. Önce bir cizvit okuluna devam etmifl, babas› öldükten 

sonra, akrabas› olan Mareflal Tourvill taraf›ndan daha 12 yafl›nda iken Frans›z 

donanmas›na nefer olarak verilmifl, 1688 tarihinde deniz te¤menli¤ine terfi etmifltir. 

Daha sonra Mareflal Tourville kumandas›ndaki Frans›z filosunda, Dieppe, de la 

Hogue, Cadix savafllar›na kat›lm›fl ve gösterdi¤i kahramanl›klar onun flöhretini 

artt›rm›flt›r. Bir fleref meselesinden dolay› donanmadan ayr›larak 1698’de karac› 

olmufltur. 1701’de piyade alay kumandan› olarak Mareflal Catinat’n›n maiyetinde 

‹talya savafllar›na kat›lm›flt›r. 1706’da Fransa ordusundan ayr›larak, önce Venedik 

daha sonra ‹talya’ya s›¤›nm›flt›r. Fransa’ya karfl› savaflmak maksad›yla Avusturya 

ordusuna geçen ve Prens Euqène’nin idaresi alt›nda bulunan orduda vazife alm›flt›r. 

Provence ve Dauphmu harplerinde Frans›zlara karfl› savaflm›flt›r. Kuzey ‹talya 

(1709) ve Flandre (1710-12) savafllar›nda bulunmufltur. ‹mparator VI. Charles 

baflar›lar›ndan dolay› kendisini genelkurmay heyetinde görevlendirmifltir. 5 A¤ustos 

1716’da Varadin (Peterwarden) muharebesinde Avusturya kuvvetlerinden bir 

k›sm›n›n kumandan› olarak Osmanl›lara karfl› savaflm›fl ve bu savafl sonunda mareflalli¤e 

yükseltilmifltir. Fakat daha sonra Euqène ile aras› aç›ld›¤› için bütün rütbeleri 

geri al›narak befl y›l hapse mahkûm edilmifltir. Affedilince tekrar Venedik’e 

geçen Bonneval burada bir y›l kald›ktan sonra 1729 y›l›nda mülteci olarak Osmanl› 

Devleti’ne s›¤›nm›flt›r. (Biographie Universelle, Paris 1812, c. V, s. 153-136; Meydan 

Larousse, c. I, s.179). 

(17) fiemdânî-zâde F›nd›kl›l› Süleyman Efendi Tarihi Mür’i’t-tevârih, I, haz: Münir 

Aktepe, ‹stanbul 1976, s. 35. 

(18) Cenk Mimarbafl›s› Selim A¤a’n›n arzuhali, bk. BA, MD, nr. 5941, s. 100 derkenar 

kayd›. 

(19) Mustafa Kaçar & Atilla Bir, “Ottoman engineer Mehmed Said Efendi and 

his geodesical instrument (müsellesiye)”, Multicultural Science in the Ottoman 

Empire, Ed. E. ‹hsano¤lu, K. Chatzis, E. Nicolaidis, Diversis Artibus, Brpols, Belçika 

2003, 71-90. 

(20) C. ‹zgi, “Osmanl› Medreselerinde Aritmetik ve Cebir E¤itimi ve Okutulan Kitaplar”, 

Osmanl› Bilimi Araflt›rmalar›, 129-158. 

(21) Hendesehâne’nin aç›l›fl› hakk›nda Frans›z elçilik raporlar›nda “L’Ecole de 

Théorie a été ouvert le 29 Avril 1775 dernier à l’Arsenal sous la Direction du Sr. 

Kermovan et d’un renégat anglais nommé Mustapha Aga avec la surveillance de 

M. de Tott”, St. Priest’in 3 May›s 1775 tarihli raporu, AE, cp. Turquie, vol. 161, s. 

171R. 

(22) Hendesehâne’nin kurulufl tarihi hakk›nda biri 1773 (Fevzi Kurto¤lu, Deniz 

Mektepleri Tarihçesi, ‹stanbul 1941, s. 1-50), di¤eri 1776 olmak üzere iki farkl› görüfl 

ileri sürülmüfltür. Son araflt›rmas›nda Kemal Beydilli, bu müessesenin kuruluflu 

s›ras›nda Reis’ül-küttâb Râif ‹smail Bey’in (daha sonra pafla) bu vazifeye tayin 

tarihinin 1774 oldu¤una dayanarak bu müessesenin kurulufl tarihinin 1773 olamayaca¤›n›, 

do¤ru tarihin 1797 tarihli Küçük Hüseyin Pafla Layihas›’nda Hendesehâne’nin 

aç›l›fl tarihi olarak verilen 1190/1776 olmas› gerekti¤ini belirtmifltir. Kurulufl 

tarihi olarak 1773 senesinin verilmesinin sebebini ise hakl› olarak Toderini’den 

kaynaklad›¤›n› ve Toderini’nin (De la Litérature des Turcs, I, Paris 1789, 

159-167) Baron de Tott’un hat›rat›ndaki anlat›m karmaflas›n›n kurban› oldu¤unu 

söylemektedir. Kemal Beydilli, Türk Bilim ve Matbaac›l›k Tarihinde Mühendishâne, 

Mühendishâne Matbaas› ve Kütüphanesi 1776-1806, ‹stanbul 1995, 23. Frans›z 

arfliv kaynaklar›nda ise bu kurumun 29 Nisan 1775 tarihinde aç›ld›¤› yaz›l›d›r. 

(AE, cp. Turquie, vol. 161, s. 171R). Ayr›ca Hendesehâne’nin ilk hocal›¤›na tayin 

olunan Cezayirli Seyyid Hasan Hoca’n›n, kendi telifi olan Sefinetü’l-Fikr Meflhûnet 

fi’d-Dürer (‹stanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi, TY. nr. 2740) adl› eserinin 

mukaddimesinde bu müessesenin Sultan I. Abdülhamid’in saltanat›nda ve 

Dervifl Mehmed Pafla’n›n üçüncü sadareti zaman›nda (7 Temmuz 1775-5 Ocak 

1777: bk. Uzunçarfl›l›, Osmanl› Tarihi, IV/2, 422-423) aç›lm›fl oldu¤unu söylemesi 

ile Hendesehâne’nin faaliyetlerine 1775 tarihinde bafllam›fl, ancak 1776 tarihinde 

kurumlaflm›fl oldu¤unu söyleyebiliriz. 

(23) M. Kaçar, “Osmanl› ‹mparatorlu¤u’nda Askeri Teknik E¤itimde Modernleflme 

Çal›flmalar› ve Mühendishanelerin Kuruluflu (1808’e kadar)”, Osmanl› Bilimi araflt›rmalar› 

II, Ed. Feza Günergun, ‹stanbul 1998, s. 69-137. 

(24) Ekmeleddin ‹hsano¤lu, “Osmanl› Bilim Kurumlar›”, Osmanl› Devleti ve Medeniyeti 

Tarihi, c. II, ‹RC‹CA, ‹stanbul 1998, s. 325-328. 

(25) E. ‹hsano¤lu, a.g.m, s. 3286-287. 

(26) Kaz›m Çeçen, ‹stanbul Teknik Üniversitesinin K›sa Tarihçesi, ‹stanbul 1990, 

s.36. 

(27) Ça¤atay Uluçay, Enver Kartekin, Yüksek Mühendis Okulu, ‹stanbul 1958, s. 

282. 

(28) Emre Dölen, “‹stanbul Darülfünunu Fen Fakültesi Elektromekanik Enstitüsü 

(1926-1935)”, Türk Teknoloji Tarihi, Yay. Haz. Emre Dölen & Mustafa Kaçar, Türk 

BilimTarihi Kurumu Yay. ‹stanbul 2003, 115-154. 

(29) Ç. Uluçay, a.g.e, s.460-466. 

(30) K. Çeçen, a.g.e, s. 40-41. 

(31) Güncel bilgiler için bk. www.itu.edu.tr . 

(32) Ekmeleddin ‹hsano¤lu, Baflhoca ‹shak Efendi (Türkiye’de Modern Bilimin Ön-

cüsü), Kültür Bakanl›¤› Kaynak Eserler Dizisi, Ankara 1989. 

(33) A. Galante, Histoire des Juifs de Turquie, c. V. ‹stanbul, tarihsiz. 

(34) Mustafa Kaçar, Osmanl› Devleti’nde Mühendishanelerin Kuruluflu ve Bilim ve 

E¤itim Anlay›fl›ndaki De¤iflmeler, Bilim Tarihi Bölümü Doktora Tezi, ‹stanbul 1996. 

(35) J. de Kay, Sketches of Turkey 1831-1832, New York 1833. 

(36) Mehmed Esad Efendi, Mirat-› Mühendishane-i Berri-i Hümayun, ‹stanbul, 

1312. 

(37) Kemal Beydilli, Türk Bilim ve Matbaac›l›k Tarihinde Mühendishane, Mühendishane 

Matbaas› ve Kütüphanesi (1776-1824), Eren Yay›nc›l›k 1995. 

(38) Mustafa Kaçar, “Osmanl›larda Deniz Torpidolar› Hakk›ndaki ‹lk Tercüme Eser: 

E’r-Risâletü’l Berkiye Fî Alâti’rº-Ra’Diye”, Türk Teknoloji Tarihi 1. Türk Bilim ve 

Teknoloji Tarihi Kongresi 15-17 Kas›m 2001, yay. haz. M. Kaçar, E. Dölen, Türk Bilim 

Tarihi Kurumu yay. ‹stanbul 2003, s. 171-179. 


33

Bilgi ça¤›nda bilginin önemi 

Öz 

A. M. CELÂL fiENGÖR 

Üniversite, bir kütüphane etrafına toplanmış binalardan ibarettir 

Shelby Foote 1 (1916-2005) 

Bilgi canlı evriminin ayrılmaz bir parçasıdır ve insanlık ilk oluştuğundan 

beri bilgi çağında yaşamaktadır. Günümüzdeki “bilgi çağını” 

değişik yapan, bilgi üretim, depolama, kopyalama ve nakletme 

süreçlerinde son birkaç on yılda meydana gelen baş döndürücü gelişmelerdir. 

Ancak bu gelişmeler bir tehlikeyi de beraberinde getirmiştir. 

Günümüzde bilgi üretim hızı o denli artmıştır ki, depolama, 

kopyalama ve nakletme süreçleri bu hıza yetişememektedir. 

Üstelik bilginin çoğu sanal dünyada üretilmekte, depolanmakta, 

kopyalanmakta ve nakledilmektedir. Sanal dünyadaki bilgi alışverişi 

son derece küçük hacimler içinde gerçekleştiğinden, bu hacimlerin 

ne kadar kolay imha edilebileceklerini düşündüğümüz zaman 

bilginin geleceği için telâşlanmamak mümkün değildir. Bu 

nedenle tüm bilgi depolama işlemlerinin yalnız ve yalnızca sanal 

dünyaya emanet edilmesi akıllıca bir yol olarak görülmemektedir. 

Geleneksel kütüphanelerin, arşivlerin ve müzelerin korunmaları, 

en azından görünürdeki gelecek için, kesin bir zorunluluktur. 

Girifl: Bilgi hakk›nda 


Bilgi, üreme sürecinin temelini oluşturduğu için canlıların ortaya 

çıkmasıyla birlikte ortaya çıkmış bir zenginliktir. Her üreyen canlı, 

kendisini oluşturan biyolojik programı yavrusuna verir ve böylece 

bir bilgi akışı oluşturmuş olur. Bilginin birebir naklinde meydana 

gelebilecek her türlü aksaklık, yavruda, atasına nazaran farklılıklar 

doğmasına ve dolayısıyla yavrunun atadan farklı bir canlı 

olmasına neden olur. Biyolojide mütasyon 2 dediğimiz bu olayın 

bir başka çeşidini kulaktan kulağa oyununu oynarken görebiliriz. 

Sıranın ilk başındakinin yanında oturanın kulağına “kaşık” olarak 

söylediği kelime en son oyuncunun ağzında meselâ “aşık”, “âşık”, 

“eşek” veya “küçük”, “kaçık”, “keçe” şekillerinden birine bürünüp 

oyuncuları hayrete düşürebilir. Kulaktan kulağa oyununda 

oyunu eğlenceli yapan bilgi iletişiminde meydana gelen aksaklıklardır. 

Bilgi iletişimindeki aksaklık, her türlü çeşitliliğin ortaya çıkmasındaki 

temel âmillerden biri, belki de en temelidir. Her muntazam 

gelişme, bilgi akışındaki aksaklıkların etkisini giderek törpülemek 

suretiyle çeşitliliği azaltır. Bilgi akışındaki aksaklığın azalması, bilgiyi 

nakleden mekanizmanın karmaşıklığı ile ters orantılıdır. Basit 

mekanizmaların bilgi naklinde meydana gelebilecek bir aksaklık, 

birdenbire yavruyu atadan çok farklı hale getirir. Bunun nedeni 

şudur: 

Diyelim ki elimizde a ve b öğelerinden oluşan bir ab mekanizması 

olsun. Bu kendini mükemmelen çoğalttığı zaman başka ab’ler ortaya 

çıkacaktır. Çoğalmada olabilecek herhangi bir aksaklık a’yı veya 

b’yi ortadan kaldırır, yavru da dolayısıyla aa veya bb olarak ortaya 

çıkarsa, ata ile yavru arasındaki fark birdenbire % 50 olur. Buna 

mukabil, çoğalmakta olan bir mekanizmanın yapısı on üyeli 

olup abcdefghij ile ifâde edilebilirse ve meselâ çoğalma ânında bu 

on üyeden yalnızca birinin çoğaltılmasında bir aksaklık oluşarak,

diyelim ki yavru abcdefghi olarak ortaya çıkarsa, ata ile yavru arasındaki 

fark, yalnızca % 10 olur. Her iki durumda da yapının yalnız 

tek bir öğesi değiştiği halde, değişiklik oranları arasındaki fark 

muazzam olmuştur. 

Sık yapılan bir gözlem, karmaşık yapıların çevrelerinde meydana 

gelen değişikliklere, basit yapılardan daha zor ayak uydurabildikleri, 

bu nedenle de değişikliklerden daha çok etkilendikleridir. Örneğin, 

Güney İngiltere’deki Salisbury düzlüğünde bulunan Stonehenge 

(bkz. Şekil 1) astronomik tapınağı dünyada türünün bilinen 

tek örneğidir. Halbuki Stonehenge’i inşa eden kültürün onun pek 

çok benzerini yaptığı muhakkaktır. Ancak bunlar korunmamıştır. 

Buna mukabil aynı kültürün ürettiği tek parçadan oluşan monolitlerden 

bol bol bulunmaktadır. Bunun nedeni Stonehenge’den birkaç 

taşın kaldırılması binanın işlevini yitirmesi için yeterli olduğu 

gibi, onu yaratmak için pek çok sayıda iri taş kütlesinin hazırlanması, 

taşınması ve yerleştirilmesi gerekmektedir. Bir monolit yapmak 

ise çok daha basittir ve monolitin orasından burasından kopacak 

parçalar onun işlevini yitirmesine neden olmazlar. 

Ancak Stonehenge türü binaların başarısızlığı, yapılan başka binalarda, 

bina elemanlarını harçla birbirine tutturma ve karmaşık bir 

yapıya bir monolit özelliği kazandırma yollarını açarak yeni bina 

türlerinin ortaya çıkmasına neden olmuştur. 

Özetle bilgi ve bilgi nakli ilk canlı ortaya çıktığından beri olan şeylerdir. 

Bu açıdan günümüzün “bilgi çağı” olarak adlandırılması 

saçmadır, çünkü insanlığın “bilgi çağı” olmayan hiçbir çağı yoktur. 

Bu meselâ “sanayi çağı” terimi için böyle değildir, çünkü James 

Watt buhar makinesini keşfedene kadar fabrikalarda seri üretim 

yapabilecek makinelere hareket veren, yaygın kullanıma müsait 

küçük boylu ve pratik motorlar yoktu. Dolayısıyla bir sanayi seferberliği, 

dolayısıyla bir “sanayi çağı” olamazdı. 

Ancak tüm bunlar çağımıza “bilgi çağı” adını verenlerce de bilinmeyen 

şeyler değildir. Peki ilk bakışta bize saçma gelen bu ad niçin 

seçilmiştir Bunun basit nedeni, bilgi iletişiminde aksaklık meydana 

gelmesinin, genellikle arzu edilmeyen bir durum olmasıdır. Bunun 

için insanlar bilgiyi ürettikten sonra en iyi şekilde depolamak, 

kopyalamak ve nakletmek için sürekli arayış içinde olmuşlardır. 

Çağımızı geçmiş zamanlara nazaran çok özel yapan şey, bilgi depolama, 

kopyalama ve nakletme mekanizmalarında son birkaç on yıl 

içinde meydana gelen baş döndürücü gelişmelerdir. 

Bilgi üretimi 

fiekil 1, Stonehenge, ‹ngiltere 

Bilgi üretimi genellikle daha önce üretilmiş bilgilerin muhtelif nedenlerle 

değiştirilmesi yoluyla olur. Yukarıda dediğim gibi, bu değişme 

mevcut bilgi kopyalanırken veya nakledilirken meydana gelen 

“kazalar” sonucunda istenmeden ortaya çıkan bir durumu 

yansıtabilir. Buna karşın, bazen bilgi dediğimiz şeyden memnun 

olmayabiliriz: Ya gerçeği yansıtmadığı kanısındayızdır ya da yansıttığı 

gerçekten hoşlanmamaktayızdır. O zaman bilgiyi değiştirmek 

için elimizden geleni yaparız. İlk halde doğru olmadığını sandığımız 

bilgiyi elimizden geldiğince gerçek bilgi haline dönüştürmeye 

çalışırız. İkinci halde de doğru olduğunu bildiğimiz bilgiyi 

bir yalana tahvil etmek için uğraşırız. Fakat her iki halde de bilgiye 

ihtiyacımız vardır. 


35

İnsanlığın ortaya çıktığı 3 milyon yıldan yaklaşık 6000 yıl öncesine 

kadar bilgi sözle ifade ediliyor, duyularak veya görülerek öğreniliyor 

ve insan beyninin hafıza dediğimiz kısmında depolanıyordu. 

Genellikle bugün kabul edilen kurama göre, yazı ilk kez Sümer 

toplumu tarafından ticaretin ulaştığı düzeyin artık kişinin hafızasında 

tutulamayacak miktar ve karmaşıklığa varması sonucu icat 

edilmiştir. Bu ise ancak tarım toplumunun ortaya çıkmasından 

sonra mümkün olmuştur. Avcı toplumlar, besin kaynaklarının doğası 

gereği, çok sınırlı sayıda bireyin sürekli hareket halinde olduğu 

bir cemiyet modeli oluşturmuşlardı. Bunlarda bilgi, kısmen kalıtımsal 

(avcılık içgüdüsü) kısmen de icat edilen ve öğrenilen (avcılık 

teknikleri, silâhlar vb) imajlardan oluşuyordu. Avcının çocuğu 

(veya çırağı), avcılığın içgüdüsel olmayan kısmını babasına (veya 

ustasına) ve/veya babasının grubundaki diğer avcılara bakarak 

ve onları taklit ederek öğreniyordu. Avcılık için gerekli beceri genellikle 

bir balerinin, bir akrobatın veya bir tiyatro artistinin öğrendiklerinden 

daha karmaşık ve yüksek düzeyli değildir. Avcılığı 

ve tekniklerini öğrenmek için insan hafızası yeterlidir. Ancak avcı, 

bilgisini yalnızca o bilgiyi bizzat tatbik ederek nakletmez. Meselâ, 

bir arkadaşına av yollarının en uygun noktalarını göstermek isteyen 

bir avcının bunu hele elindeki ilkel lisan imkânlarıyla yapması 

çok zordur. Onun için avcı toplumlar çok erken zamanlarda resim 

ve harita çizimine başlamışlardır. Resimler, hangi av türünden 

bahsedildiğini, haritalar ise avın nerede bulunduğunu ve oraya nasıl 

ulaşılacağını göstermede kullanılan haberleşme yöntemleridir. 

Her ilkel toplumda bu tür bilgi depolama, kopyalama ve nakletme 

vasıtalarını görüyoruz 3 . 

Tarımın icadı, bir insanın bilmesi gereken bilgi miktarını avcı toplumlarındakine 

nazaran çok arttırmıştır. Bunun nedenlerinin en 

önemlisi tarımın insanları yerleşmeye ve bir arada yaşamaya zorlaması 

olmuştur. Bir arada yaşama iş bölümünü getirmiş, iş bölümü 

de haberleşme konularını çeşitlendirmiştir. Meselâ tohumlarını ne 

zaman ekmesi gerektiğini bilmek isteyen çiftçinin, ziggurat denen 

tapınaklarda oturan astronom-rahiplerin ürettikleri astronomik 

verilere ve bu verilerden türettikleri takvimlere ihtiyacı vardı. Hasadını 

toplayan çiftçi bu sefer bunu satmak zorundaydı. Bu satma 


işi, tartmadan paketlemeye, paketlemeden nakliyeye ve nakliyeden 

muhasebeye kadar çok geniş bir işler tayfı sunmuştu ona. Tüm 

bunları bir kişinin kafasında tutması mümkün değildi. Hele bir 

yerden diğerine gönderilen malların karışmaması için sandıkların, 

bohçaların, çuvalların vs. bir şekilde “etiketlenmesi” gerekiyordu. 

Bu etiketleme işi için, nakliyecilerin aklına ilk kez nakledilen malın 

resmini çizmek gelmiş olmalıdır. Buğday naklediliyorsa meselâ 

bir buğday başağının resmi çiziliyordu ambalajın üstüne. Daha 

sonra çuvalları mühürlemek ihtiyacı doğunca mühürler üzerine 

muhtelif resimler çizilmeye başlandı. İlk logogramların, yani bir 

kelimeyi resmederek yazı yazmanın, ilk adımlarının bu şekilde 

atıldığı sanılmaktadır. 

Logogramlardan sileber denilen hece sembollerinden oluşan işaretlere 

geçiş daha karmaşık olmuş olmalıdır, ama bunun nasıl olduğunu 

en güzel Mısır’ın hiyeroglifleri gösterir. Hiyeroglifte çizilen “resim” 

sırf bir kelimeyi değil, bir heceyi temsil ediyordu. Birkaç hiyeroglif 

yan yana getirilerek kelimeler oluşturulabiliyor, bu şekilde ses 

bilgisi korunup, nakledilebilir hale getiriliyordu. Bunun tek şartı, 

yazanla okuyanın, hiyeroglif sembollerine karşılık gelen seslerin neler 

olduğunu bilmeleriydi. Bunun da çok zor olmuş olmaması gerekir: 

Bugün meselâ eski Yunanlıların ß harfine bugünkü gibi v değil 

de b değeri verdiklerini bir koyunun melemesini ß ile tasvir etmelerinden 

anlıyoruz. İlk kez Rotterdam’lı hümanist Desiderius 

Erasmus (1469-1536) tarafından kapsamlı bir şekilde kullanıldığı 

için Erasmus yöntemi denen bu yöntemle pek çok sembolün ses 

değeri öğrenilebilir. Hiyeroglifleri ilk okuyan Jean-François Champollion’un 

(1790-1832), Rosetta taşı üzerindeki hiyeroglif metinde 

bir dikdörtgen içine alınmış bir kelimenin bir kral adı olabileceği ve 

bunun da muhtemelen Ptolemaios olması gerektiğini tahmin etmiş 

olması, tüm çözümün anahtarını oluşturmuştur. 

Zamanla, sileberler içerisindeki semboller tek tek sesleri temsil etmeye 

başladılar ve bu suretle ilk alfabeler doğdu. Ancak Girit’teki 

ön-Yunanlılar okuma yazma işini ele alana kadar alfabelerde sesli 

harfler kullanılmamıştır. Bunun nedeni aynı alfabeyi kullanan insanların 

zaten aynı dili konuşuyor olmaları ve alfabe ile yazılan ke-

limelerin de nihayet o kelimeyi temsil eden ve bugün internet üzerinden 

chat için kullanılan kısaltmalara benzeyen bir “sembollü kısaltma” 

olmasıdır. Onun için İbranice ve Arapça gibi sesli harfi olmayan 

veya alef ve elif gibi bir tek sesli harfi olan ilkel alfabelerle yazılmış 

yazılarda, eğer okuyucu yazılan kelimeyi daha önceden duymamış 

ve yazılışını görmemişse okuyamaz. Örneğin Arapça da 

mafsal (eklem) kelimesi ile mufassal (kapsamlı) kelimesi aynı harflerle 

yazılır. En tecrübeli Hebraist ve Arabistler bile eski metinlerde 

hiç tanımadıkları bir kelimeyle karşılaşınca bunu okuyamadıkları 

için, transliterasyonu yalnızca transkripsiyon ile sınırlamakta ve 

önlerindeki sessiz harflerin kullandıkları alfabedeki karşılıklarını 

yazmakla yetinmek zorunda kalmaktadırlar. İlk kez Yunanlılar sesli 

harfleri de alfabeye ilâve ederek gerçekten okunabilir bir yazı 

oluşturmuşlar, bunu da Romalılar onlardan öğrenmiştir. Dolayısıyla, 

1928’de Türkiye, prensipte yalnızca yazıya bağlı kalınarak 

doğru okunması imkânsız bir alfabeyi terk ederek, okunması 

mümkün bir alfabe sistemine geçmiştir. Arap harfi temelli eski Osmanlı 

alfabesinin, dilimiz için günümüzdeki Lâtin harfli Türkçe alfabeden 

daha uygun olduğu iddiaları yalnızca bir cehalet eseridir. 

Yazının ortaya çıkması, ilk kez insan hafızasının tutabileceğinden 

çok daha fazla bilginin depolanmasına imkân tanımıştır. Bu da bir 

insan aklında tutulabilecek bilgiden çok daha fazlasının elden geçirilerek 

değiştirilebilmesini mümkün kılmıştır. Örneğin Aristo 

meşhur fizik kitabını yazmamış olsaydı, Galile yaptığı mekanik deneylerini 

yapmak ihtiyacını duymayacaktı veya Batlamyüs (Ptolemaios) 

meşhur coğrafyasını yazmamış olsaydı belki de Amerika’nın 

keşfi yüzyıllarca gecikecek, Asya ile Avrupa birbirlerini yakından 

tanıyamayacaktı. 

Kitabın yararını burada anlatmak gereksiz. Yaşamınızda olumlu 

ne görüyorsanız onun temelinde, kökeninde, gelişmesinde kitaplar 

içinde bulunan bilgiler vardır. Ancak bugün her istediği konuda 

her elini attığında bir kitap bulabilen bizler, bunun belki de hep 

böyle olmuş olduğunu sanırız. Halbuki bizim anladığımız anlamda 

kitap çok geç keşfedilmiştir. Ninova’da Sir Austen Henry Layard’ın 

(1817-1894) 1847’de keşfettiği meşhur Asurbanipal (MÖ 

fiekil 2, 

Peisistratos 

685-627) kütüphanesinde bulunan 22 bin çivi yazılı tablet hemen 

tamamen din, hukuk ve ticaret hakkında olup, halkın okuması için 

üretilmiş metinler değildi. Zaten kütüphaneyi oluşturan Asurbanipal 

İlk Çağda okuması yazması olan nadir krallardan biriydi. O zamanlar 

halkın bilgisi hemen tamamen sözeldi. Okuma-yazma, 

devlet emrinde çalışan çok küçük bir kâtipler sınıfıyla sınırlıydı. 

Halk için kitap üretmek fikrinin ilk kez Atina tiranı Peisistratos’un 

(olgunluğu M.Ö. 6. yüzyıl, bkz. Şekil 2) aklına geldiği söylenir. Peisistratos, 

Karl Popper’in bir yazısından öğrendiğim üzere, yalnız 

politikacı değil, aynı zamanda yayıncıymış da 4 . Bu yayıncılığın çok 

özel bir yanı dünyada bilinen en eski yayıncılık kuruluşu olması. 

Tabiî yukarıda da değindiğim gibi Peisistratos’tan önce de pek 

çok “kitap” yazılmıştı. Ancak bu kitapların hemen tamamı ya dinsel 

içerikli “kutsal kitaplardı” ve yalnızca belli bir ruhban sınıfına 

hitap ediyorlardı veya politik antlaşma, vasiyet vb metinlerle ticarî 

tablolardan ibarettiler. Belli bir bilgiyi halka nakletmek amacıyla 

kitap yayınlamak fikrini ilk kez Peisistratos’un düşünmüş olduğu 

sanılmakta. Peisistratos’un yayınlattığı kitaplar Homeros’un 

(M.Ö. 8. yüzyıl) destanlarından ve benzeri edebiyat eserlerinden 

ibaretti. Ama bu kitaplar tüm Yunanca konuşan toplum tarafın- 


37

dan iyi bilinen hikâyelerden oluştukları için, metinlerin devamlı 

olarak el altında olması, onlar hakkında düşünmeye, onları eleştirmeye 

ve onların belki benzerlerini üretmeye insanları teşvik etti. 

Kısa sürede ilk nesir yazılı eserler de ortaya çıktı. Croiset’lerin meşhur 

“Yunan Edebiyatı Tarihi” adlı klâsik eserlerinde Alfred Croiset’nin 

bir tezi, nesir yazısının ilk kez eleştirel düşünmeyi yarattığı 

yönündedir. Croiset, nesrin yazılı metinleri belirli ve sık tekrarlanan 

formüllerden kurtardığını, yazılı metnin, düşünülen ve/veya 

gözlenen bir şey hakkında doğru bilgi nakletmek amacıyla yazıldığını 

vurgulamaktadır 5 . Nesir ile yazı, yalnızca bir din aracı veya sanat 

dalı olmaktan çıkarak bir haberleşme aracı haline gelmiştir. 

Haberleşme aracı olarak da yazılı metin naklettiği bilginin doğruluğu 

veya yanlışlığı nispetinde eleştiriye maruz kalmaya başlamıştır. 

Yazılı nesir metinlerinin herkesin satın alıp okuyabileceği kitaplar 

haline getirilmesi, kanımca insanlık kültür tarihinin en 

önemli aşamasıdır ve uygarlığın oluşum ve gelişimini mümkün 

kılmıştır. Bu nedenle uygar toplumlar yazılı nesir literatürleri en 

zengin olan toplumlardır. Örneğin, zengin bir edebiyata sahip Osmanlı 

toplumunun nesir eserleri bakımından son derece fakir olduğu 

gözlenmektedir 6 . Bu gözlem, bu imparatorluğun on dokuzuncu 

yüzyıl başına kadar bir Orta Çağ imparatorluğu şeklinde 

kalmış olması gözlemiyle uyum içerisindedir. 

İlginçtir ki, bilim de halk kitabı diyebileceğimiz kitap türünün doğumundan 

hemen sonra doğmuştur. 

Bu dünya ve alternatif dünyalar 

Bilimin ortaya çıkışı, insanoğlunun, bilginin üretilebilir ve saklanabilir 

bir zenginlik olduğunu keşfetmesiyle başlar. Bu keşif dönemi 

çok, ama çok uzun sürmüştür. O kadar ki, bilimle yaşadığımız 

dönemin yalnızca iki bin beş yüz yıl olmasına karşılık, bilginin üretilebilir, 

edinilebilir ve saklanabilir olduğunun keşfi süreci neredeyse 

üç milyon yıl almıştır! 

Yukarıda imâ ettiğim gibi, insanoğlu insan olduğundan beri bilgi 

çağını yaşamaktadır. Eğer insanı âlet yapan ve bunun yapılmasını 


öğreten bir hayvan olarak tanımlarsak, insan ilk baştan beri bilgi 

üretme, edinme ve depolama işini yapmaktadır. Ancak insan içinde 

yaşadığı doğanın kendi dışında bir varlık olduğunu keşfettiği 

zamandan itibaren onunla temasa gelmeye çalışmış, başta, bu doğaya 

kendinde bildiği özellikleri atfetmiştir. Şiddetli bir fırtınayı 

veya depremi öfke, güzel bir havayı ve bolluğu cömertlik, kendine 

sığınacak yer sağlayan mağaraları tabiatın şefkatli kucağı olarak 

yorumlamıştır. Aslında doğanın cansız ve düşüncesiz olduğu, ilk 

insanların düşünmedikleri ve kendilerini koruma açısından düşünemeyecekleri 

ve aslında düşünememeleri gereken bir gerçekti. 

Eğer insan henüz kendisini koruyacak hiçbir şeyi olmadığı çağlarda 

içinde yaşadığı doğada yalnız olduğunun bilincine varsaydı, sanırım 

korkudan yaşamını sürdüremezdi. 

İşte bu aşamada insan aklının evrimsel bir aşaması olarak “yalan” 

keşfedildi. İnsan, kendi aklında senaryolar uydurarak bunları gerçekmiş 

gibi sunmanın ve başkalarını buna inandırmanın mümkün 

olduğunu öğrendi. Bu bir nevi “alternatif dünya kurma” işleviydi. 

Şöyle bir olay düşününüz: Bir avcı yakaladığı avı ailesine götürürken 

çok hoşuna giden ancak paylaşılması gerektiğini de bildiği bir 

kısmı kendisi yesin. Grubunun tekdirine maruz kalmamak için, 

mağarasına geldiği zaman, eksik kısmın bir dalgınlık anında başka 

hayvanlar tarafından yenildiğini söyleyerek suçunu azaltma yolunu 

seçsin. Bu iş aslında gerçek dünyaya (yani eti kendisinin yediği dünyaya) 

alternatif bir dünya (eti aslında olmayan bir hayvanın yediği, 

aslında olmamış süreci içeren “hayalî” dünya) yaratma işlevidir. 

Bu örneği meselâ bir yıldırım düşmesi olayına da genişletebiliriz. 

Yıldırım doğa içinde tesadüfen meydana gelen bir elektrik olayıdır. 

Ama bunun zararını gören ilkel insan bunu kendi kafasında yarattığı 

alternatif dünyadaki bir gücün öfkesine bağlar. Bilinçli olduğu 

varsayılan bu güç de bildiği tek bilinçli güç olan insana benzetilir. 

Sonra kafada yaratılan bu şuurlu güce bir bir isim verilir: Meselâ 

Sümerlerde Enlil, Yunanlılarda Zeus, Romalılarda Jüpiter, Cermenlerde 

Thor... Bu şekilde bir yıldırım düştüğü zaman insan, yarattığı 

alternatif dünyada hemen bir neden de bulur: Yıldırım düşmüştür, 

çünkü fırtına tanrısı kızmıştır. O zaman tanrının kızgınlı-

ğını gidermek lâzımdır (ki bir daha yıldırım düşmesin, böylece yıldırımdan 

bir korunma mekanizması geliştirilmiş olsun). Bu nasıl 

yapılır Kızmış bir insanın kızgınlığı nasıl giderilir Onu okşayıcı 

tatlı sözlerle, belki verilecek hediyelerle... İnsan da kafasında var 

saydığı hayalî gücü yatıştırmak için ona dua etmeye, adaklar sunmaya 

başlar. Bu şekilde yalnız bir tanrı değil, onun çevresinde dua 

sistemleri, kurban ve adak yöntemleri oluşan, bunları düzenleyen 

ruhban sınıfları meydana gelen koca bir din oluşur. Bu çerçevede, 

anne ve babasından istekte bulunan çocuk gibi, büyümüş bir 

olgun insan da bu sefer tanrıdan veya tanrılardan istekte bulunur. 

Gördüğümüz gibi, insanın kafasında yarattığı alternatif dünya, 

onun bu dünyadaki yaşamına yön vermeye, yani onu etkilemeye 

başlar. Bazı dinlerde hattâ insan kurban edilmesi geleneği gelişmiştir 

ki, bugün üç büyük din kabul edilen Musevîlik, Hıristiyanlık ve 

Müslümanlığın temelinde dahî insan kurban edilmesi geleneğinin 

olduğunu bu dinlerin kitaplarında anlatılan İbrahim Peygamber’in 

oğlu İzak’ı (Musevi ve Hıristiyanlara göre) veya İsmail’i 

(Müslümanlara göre) kurban teşebbüsünden biliyoruz. 

14. yüzyıldaki korkunç kara veba salgınına karşı hiçbir tedbirin alınamamasının 

nedeni, bu dünyada meydana gelen doğal bir olaya, 

alternatif dünyada alınan tedbirlerle karşı çıkma teşebbüsüdür. 

Veba, bu dünyanın doğal bir olayıdır ve bu dünyadan edinilecek 

bilgiler üzerine kurulacak bir tıp bilimi ile bertaraf edilebilir (ki sonunda 

öyle olmuştur). Bunu alternatif dünyadaki hayalî tanrı veya 

tanrılara dua ile yapmaya kalkarsanız tabiî hiçbir sonuç elde 

edemezsiniz. On dördüncü yüzyıldan hemen sonra Rönesans ile 

Avrupa’da dinin otoritesinin sallanmasında, büyük, küçük, iyi, kötü, 

inançlı, inançsız herkesi ayırım yapmadan etkileyen Kara Ölüm 

karşısında din adamlarının çaresiz olduğunun görülmesi ciddî bir 

rol oynamıştır. 

Bilimin ortaya ç›k›fl› 

Bilimin ortaya çıkışına, alternatif dünyaların, bu dünyadaki yaşam 

kalitemizi arttırmada kifayetsiz olduğunun fark edilmesi neden olmuştur. 

İlk Çağ Yunanlılarının, Zeus’a ne kadar boğa kurban edilirse 

edilsin, fırtınaların karada ve denizde âfetler yaratmaya devam 

ettiğini, Poseidon’a ne kadar yakarılırsa yakarılsın, depremlerin 

şehirleri insanların başına yıkmayı sürdürdüğünü görerek, bu 

tanrılara ve sözüm ona onlara ulaşmayı sağlayan dinlere olan 

inançları azalmıştır. 

Eski Çağ literatürü, Miletos’lu Tales’in (olgunluğu MÖ 575, bkz. 

Şekil 3) Mısır’a gittiğini ve orada, Nil sellerinden sonra kadastrocuların 

arazi tespitlerini yenilerken bazı geometrik kurallar kullandığını 

görerek bunların aslında ispat edilebilecek ilişkilerin ifâdeleri 

olduğunu fark ettiğini yazar. Tales ispat edilebilecek bu ilişkileri 

teorem haline getirmiş, bu bilgiye de bu dünya dışından hiçbir 

müdahale yapılmadan, yani alternatif bir dünyadan medet umulmadan 

varıldığını göstermiştir. 

Bu çok önemli bir adımdı, çünkü Tales’e, başkaları tarafından tanrılardan 

medet umularak çözülmesi düşünülen sorunlara da yalnızca 

insanın olanaklarını kullanarak çözme girişiminde bulunmak 

cesaretini vermiştir. Bu şekilde Tales, fırtınalara, depremlere 

vb olaylara da doğal çözümler aramaya başlamıştır. Elimize geçen 

belgeler, Tales’in depremlere şöyle bir neden önerdiğini yazıyor: 

Dünya bir tepsi gibi düz olup her şeyin temel unsuru olan su üzerinde 

yüzen bir diskten ibarettir. Bu suda, yani okyanusta, şiddetli 

bir fırtına olduğu zaman bu disk de sallanır ve biz bu sallantıyı 

deprem olarak algılarız. 

Tales bu fikirleri kuşkusuz Mısır’dan ve Mezopotamya’dan öğrenmişti. 

Ama oralarda bu fikirler binlerce yıldan beri geçerliliklerini 

koruyan dinsel efsanelerin parçalarıydılar. Tales’in orijinalliği, bu 

fikirleri yalnızca varsayımlar olarak ele alıp bunların gözlemle denetlenmesini 

istemesiydi. Bunu hemşerisi, arkadaşı ve hattâ belki 

de bir tür öğrencisi olan Anaksimandros’a 7 (olgunluğu MÖ 560, 

bkz. Şekil 4) anlatarak, Anaksimandros’tan eleştiri istemiş olmalıdır, 

çünkü Anaksimandros derhal biri gözlemsel diğeri ise tamamen 

mantıksal iki itirazda bulunmuştur: 1) Dünyamızı oluşturan 

taşlar suda yüzmezler. Dolayısıyla dünyanın su üzerinde yüzen bir 


39

altı, üstü, önü, arkası olamaz. Bu nedenle de dünyanın “aşağı” düşmesi 

gibi bir şey bahis konusu değildir. Onun için dünya boşlukta 

durabilir. Üstelik dünyanın boşlukta durduğu fikri gözlemle denetlenebilir 

de. (Gerçekten de bu denetleme daha sonra yapılmış 

ve doğru olduğu görülmüştür.) 

Dünyanın boşlukta durduğu fikri o kadar muhteşem bir fikirdir ki, 

bunu daha sonra Tevrat’ın Eyyûb kitabının 26. bölümünün 7. beytinde 

tekrar görüyoruz: 

Kuzeyi boşluğun üzerine çekti 

Dünyayı hiçliğin üzerine astı 

fiekil 3, Tales 

disk olduğu varsayımı bu gözlemle çelişir. 2) Bir an için bu gözlemsel 

itirazı düşünmesek bile, dünyanın altındaki suyu ne tutmaktadır 

sorusuna nasıl cevap verebiliriz Ona bir cevap bulunsa 

bile, bu sefer suyun altındaki desteği tutan destek nedir sorusu karşımıza 

çıkar. Böylece problemin, bir çözüme hiç yaklaşılamadan 

sonu gelmeyen geri çekilmesiyle karşılaşırız ki bu mantıklı bir yaklaşım 

olamaz. Bunun üzerine Tales Anaksimandros’a kendisinin 

bir çözümü olup olmadığını sormuş olmalıdır ki Anaksimandros 

şu tarihî cevabı vermiştir: “Dünya boşlukta duruyor.” Tales niçin 

böyle düşündüğünü sorunca Anaksimandros “çünkü dünyanın 

oraya veya buraya gitmesi için bir neden yok” demiştir. 

Bu muhteşem cevap, hiç kuşkusuz, insan aklının tarihte atabildiği 

en büyük adımdır 8 . Bu adım o kadar büyüktür ki yanında Newton’un 

veya Einstein’in buluşları bile pek mütevazı kalır. Anaksimandros, 

Tales’in dünyanın suyun üzerinde yüzdüğü fikrinin, 

problemin çözümüne hiç yaklaşılamadan sonu gelmeyecek bir 

sorgulamaya neden olacağını görerek çok radikal bir çözüm önermiştir. 

Önerdiği çözüm, büyük düşünürün “aşağı”, “yukarı”, “yana”, 

“öne” gibi kavramların tamamen bağıl kavramlar olduğunu 

kavrayarak dünya dışındaki evrende bu kavramların hiçbir anlamı 

olamayacağını anlamış olduğunu gösterir. Dolayısıyla dünyanın 


fiekil 4, Anaksimandros 

Dinsel geleneğe göre Tanrı’nın ilham ettiği düşünülen bu kitap, 

gerçekte Anaksimandros’tan bir yüzyıl sonra yazılmıştır ve hiç 

kuşkusuz, burada alıntılanan beyit Anaksimandros’un sözlerinin 

bir iktibasından başka bir şey değildir! Bunu şuradan anlıyoruz 

ki, bu sözler Eyyûb’un kitabında sırıtmaktadır. Eyyûb kitabının 

yazarı olan kişi Anaksimandros’un yazdığını bildiğimiz kitabıyla 

Akdeniz dünyasına yayılan bu sözlerini duymuş ve bu kadar 

muhteşem bir düşüncenin ancak bir tanrı tarafından gerçekleştirilebileceği 

düşüncesiyle bunları kitabına almıştır. Ancak kitabının 

geri kalan kısmının bu muhteşem düşünce düzeyinde olmadığı 

görülmektedir ki, zaten Tevrat’ın değişik kişiler tarafından 

yazılan ve yer yer birbiriyle çelişen Ortadoğu putperest din geleneğinin 

ürünü metinlerden oluştuğu on dokuzuncu yüzyıldan 

beri yapılan detaylı tarihsel ve metin eleştirisi araştırmalarıyla ortaya 

çıkarılmıştı 9 . 

Ancak Anaksimandros’un çözümü, bu sefer depremlerin kökeni 

sorusunu cevapsız bırakmaktadır. Gerçekte Anaksimandros bu soruya 

Tales’inkinden değişik fakat daha kapsamlı bir cevap vermiştir. 

Bu cevap, aynı zamanda Miletos civarında görülen fosillerin 

kökenini de açıklayan bir cevaptır. Anaksimandros, Miletos civarında 

bugün denizlerde yaşayan canlılara benzeyen canlı kalıntılarının 

kayaçlar içerisinde bulunduğu ve (Büyük Menderes deltasının 

sürekli ilerlerlemesi nedeniyle –ki bunu Anaksimandros bilemezdi) 

eskiden suyla kaplı yerlerin karalaştığı gözlemlerinden ha-

eketle denizlerin sürekli bir çekilme içerisinde olduklarını, bir diğer 

deyişle, dünyamızın giderek kuruduğu kanısına varmıştı. Bu 

yüzden kuruyan dünya giderek gevrekleşiyor ve gevrekleşip kuruyan 

kayaçlar zaman zaman ufalanarak çöküntülere ve depremlere 

neden oluyordu. Üstelik bugünkü sürekli su çekilmesi, eskiden her 

yerin sularla kaplı olduğuna işaret ediyordu. Eğer bu böyleyse, diyordu 

Anaksimandros, ilk canlılar insan olamazlardı. İlk canlılar 

bir tür balığa benzer şeyler olmalıydılar. Bunlar daha sonra kabuklu 

kara canlılarına dönüşmüş, onlardan da sonunda insanlar türemişti. 

Bu şekilde Anaksimandros yaşamın evrimi konulu ilk kuramın 

da kurucusu olmuştu 10 . 

Anaksimandros, dünyamızın davul şeklinde olduğu kanaatindeydi. 

Bu davulun yüksekliği ile çapı arasındaki oran 1/3 idi. Bu davulun 

en güzel grafik bir betimlemesini Marcel Conche yayınlamıştır: 

Şekil 5’te görülen tabak resmi silindirik bir kolon başlığını göstermektedir. 

Bu başlığın sağında bir kartal bir direğe bağlı bir erkeğin 

ciğerini yemektedir. Prometheus’u temsil ettiği kuşkusuz 

olan erkeğin bağlı olduğu direk de hiç kuşkusuz Prometheus’un 

Zeus tarafından zincirlendiği Kafkas dağını, yani MÖ altıncı yüzyılda 

Yunanlılarca bilinen dünyanın en doğu ucunu temsil etmektedir. 

Buna mukabil, kolon başlığının solunda sırtında bir küre taşıyan 

başka bir erkek vardır. Bu da hepimizin bildiği Atlas, yani, 

MÖ altıncı yüzyıl Yunanlısının dünyasının en batısındaki Atlas dağıdır. 

Anaksimandros’a göre davulun bir yüzünde biz yaşıyorduk; 

diğer yüzünde yaşayanlar olabileceğine, ama bu konuda bilgimiz 

olmadığına da değindiği söylenir Anaksimandros’un. “Davulun alt 

ve üst yüzeylerinde yaşayanlar” düşüncesi gene Anaksimandros’un 

“aşağı” ve “yukarı” kavramlarının bağıl olduğunu ne kadar temelli 

bir şekilde anladığını göstermesi bakımından çok önemlidir. 

Anaksimandros astronomik bir model de geliştirmiştir. Davul şeklindeki 

dünyanın çevresinde tekerlek şekilli içi boş borulara benzer 

bulutlar farz etmiş, bu bulutların içlerinin de ateşle dolu olduğunu 

varsaymıştı. Bu tekerlek şekilli, buluttan borulardaki deliklerden içlerindeki 

ateş görülüyor, biz de bunları yıldızlar olarak algılıyorduk. 

Anaksimandros’un fikirleri muazzam bir kozmoloji oluşturur. 

Anaksimandros tüm mitolojilerin ve dinlerin kabul ettiği “dünyanın 

yaradılışı” fikrini de mantıksız bulmuş olacak ki, reddetmiştir. 

Ona göre her şey “sınırsızdan” (=apeiron) geliyordu. Yani evrenin 

ne başlangıcı ne de sonu vardı (herhalde başlangıcının olduğu fikrinin, 

başlangıçtan önceki şeyin başlangıcı sorusunu davet ederek 

gene problemi çözüme yaklaştırmayan bir sürekli sorgulama sürecini 

başlatacağını görmüş olmalıydı). 

Anaksimandros aynı zamanda doğa olaylarının belirli kanunlara 

göre cereyan ettiği fikrini de ilk kayda geçiren insanoğludur. 

Bu şekilde Tales ve Anaksimandros, bugün bilim diye bildiğimiz 

faaliyetin ilk habercileri olmuşlardır. Onların kendimiz, çevremiz 

ve içimizde yaşadığımız evren hakkında sorulan sorulara verdikleri 

cevapların, dinlerin, mitolojilerin vb verdikleri cevaplardan farkı, 

bu cevapların kendi içlerinde mantıken tutarlı ve gözlemle denetlenebilir 

ifâdeler olmasıdır. 

fiekil 5, bir davul olarak dünya 

İlginç olan, Yunan literatürü tarihçilerinin Anaksimandros’un kitabını 

ilk nesir eser kabul etmeleridir 11 . Fikirlerini kitap haline getirerek 

yaymak düşüncesi hiç kuşkusuz Peisistratos’tan İyonya’ya 


41

gelmiş bir gelenektir. Atina’da Homeros destanlarını halka ulaştırmak 

için ortaya çıkan “halk kitabı” kavramı, Miletos’ta bir bilim 

insanının düşüncelerini halkıyla paylaşmak için başvurduğu bir 

vasıta halini almıştır. Anaksimandros’tan sonra bilimsel kitap yazma 

geleneği hızla gelişmiş ve hemen her önemli Yunan düşünürü 

bir veya birkaç kitap yazmıştır. 

‹skenderiye Kütüphanesi ve Museion: 

‹lk uluslararas› araflt›rma merkezi 

İlkçağ’da Anaksimandros ve belki de çağdaşı Perekides gibi yazarlarla 

başlayan nesir kitap yazma alışkanlığı sonucu gelişen gelenek 

ve Peisistratos’un kurduğu yayıncılık geleneği birleşerek Yunanlılardan 

önce hiçbir toplumda görülmemiş bir okuma-yazma ve kitap 

üretme geleneği başlattı. Böylece sayıları hızla artan kitaplar, 

belki de ilk kez Asurbanipal’in farkına varmış olduğu bir sorun, 

daha doğrusu bir ihtiyaç ortaya çıkardı: Bu kitapların içerdiği ve 

bir insan hafızasının saklamasına imkân olmayan bilgi nasıl depolanacak 

ve insanların kullanımına en etkili bir şekilde nasıl sunulacaktı 

Bunun cevabı büyük bir kütüphane kurmak ve onu tüm 

araştırıcıların kullanımına açmaktı. MÖ üçüncü yüzyıl başlarında 

kurulan muhteşem İskenderiye Kütüphanesi ve onun yanında yer 

alan araştırma kurumu Museion (=İlham Evi) bu ihtiyacı karşılamak 

maksadıyla meydana getirilmiştir 12 . 


İskenderiye Kütüphanesinin insanlığın entellektüel tarihinde ve 

kültürel gelişmesinde eşsiz bir yeri vardır. Büyük İskender’in (MÖ 

356-323) imparatorluğunun, kendisinin ölümünü takiben ordu 

komutanları arasında paylaşılmasından sonra Ptolemaios’un payına 

Mısır düşmüştü. Burada, Ptolemaios Krallığının kuruluşunun 

hemen başlarında ya I. Ptolemaios (Soter) (MÖ 367-283) veya II. 

Ptolemaios (Filadelfus) (MÖ 309-246) dev bir kütüphane ve araştırma 

kurumu (Museion) kurdu. Bu kurum, krallığın başkenti 

olan İskenderiye’deydi. Daha İlk Çağ’da kütüphanenin şöhreti 

destansal boyutlara ulaşmıştı. İlk çağ dünyasının hemen tüm eserlerinin 

burada toplandığı rivayet edilir. Araştırma kurumunda çalışan 

bilginler, en eski metinlerden başlayarak tüm kitapların eleştirel 

yayınlarını yaptılar ve bu suretle metin eleştirisi geleneğini 

başlattılar (baskının olmadığı toplumlarda, kitaplar elden ele kopyalandığı 

için, yanlışlar sürekli birikiyordu. Metin eleştirisinin 

amacı, ilk yazarın elinden metnin nasıl çıktığını saptamaktır). Sonra, 

günün birinde bu dev kütüphane bir felâket sonucu tahrip oldu. 

Karanlık çağların bu kütüphanenin (ve Bergama’daki gibi daha 

küçük benzerlerinin) ortadan kalkmasıyla başladığı söylenir. 

Gelgelelim, tarih araştırmaları, durumun geleneğin bizlere bildirdiği 

gibi olmadığını ortaya koyuyor. Columbia Üniversitesi klâsikler 

ve tarih profesörü Roger S. Bagnall, Amerika Felsefe Derneği’nin 

(American Philosophical Society) dergisinin (Proceedings) 

Aralık 2002 sayısında yayınladığı “Alexandria: Library of Dreams” 

(İskenderiye: Rüyaların Kütüphanesi) başlıklı yazısında —kütüphanenin 

eşsiz önemini asla küçümsemeden— İskenderiye Kütüphanesinin 

dilden dile dolaşan ihtişamda olmuş olmasının imkânsızlığını 

savunuyor 13 . Kütüphanenin kitap stokunun 700 bin ruloyu 

(o zaman kodeks tipi, yani ciltli kitap henüz icat edilmemişti) 

bulduğunu iddia edenler bile olmuş (örn. Aulus Gellius, 125- 

180’den sonra, bize ulaşabilen tek eseri Attika Geceleri’nde). Kütüphanenin 

rulo zenginliğini dile getiren rakamlar genellikle 400 

bin ile 200 bin arasında değişiyor. Ancak, şöhretli bir tarihçi eski 

Yunan’da üretilmiş eserlerin bize ancak kırkta birinin ulaştığını 

tahmin etmişti. Bu da toplam eser miktarının 10 ile 15 bin rulo 

arasında olmasını gerektiriyor. Diyelim ki bunun on katı bir yanılgı 

payımız olsun. Gene de İskenderiye Kütüphanesinin geleneklerin 

bildirdiği kitap sayılarına ulaşamıyoruz. 

Kütüphanenin Sezar’ın (MÖ 100-44) M.Ö. 48’de sevgilisi ve müttefiki 

VII. Kleopatra (MÖ 69-30) ile birlikte İskenderiye limanında, 

Kral XIII. Ptolemaios (MÖ 61-47) ve Kraliçe IV. Arsinoe (MÖ 

67-41) karşısında yaptığı deniz savaşı esnasında kazayla yandığı 

söylenir. Başkaları ise kütüphanenin tahribi suçunu cahil Hıristiyan 

papazlarına yükler. İslâm’ın ikinci halifesi Hz. Ömer’in (581- 

644) İskenderiye Kütüphanesini imha ettirdiğini iddia edenler bile 

çıkmıştır. Bu yıkımın, insanlık tarihinin en büyük felâketi olduğu 

yaygın bir kanıdır. Ancak Bagnall kütüphanenin tek bir saldı-

ıyla, hattâ birkaç saldırı veya kaza ile yok olmuş olması ihtimalini 

zayıf buluyor ve bu tezlere karşı İskenderiye’nin nemli ikliminde 

papirüs rulolarının bir veya iki yüzyıldan çok yaşamasının mümkün 

olmadığı tezini ileri sürüyor. Kütüphaneyi ayakta tutabilmek 

için çok büyük bir kopyacılar personeline ihtiyaç olduğunu, papirüs 

rulolarının sürekli yenilenmesi gerektiğini söylüyor. Roma İmparatorluk 

idaresinin Kütüphaneye ihtiyaç duyulan miktarda personel 

temin ettiğinin veya yeni kitaplar alınması için bütçe ayırdığının 

hiçbir verisi yok elde. Bagnall’in vardığı sonuç, İskenderiye 

Kütüphanesini ihmalin ortadan kaldırdığı. Yani İyonya Aydınlanmasını 

Roma’nın yaşatamadığı. Giderek fakirleşen ve barbar akınları 

ve göçleri altında giderek çöken Roma, kütüphaneleri ve araştırma 

kurumlarını ihmal etti. Halk giderek entellektüel faaliyetten 

uzaklaştı ve sonunda koca Roma barbar kabilelerinin darbeleri altında 

ve Hıristiyanlığın yalancı cennetinde yok oldu gitti. Avrupa, 

Orta Çağda bir cahiller cehennemi oldu. 

İskenderiye Kütüphanesinin bu acıklı sonu, bana dünyamızın bugün 

içinde bulunduğu durumu hatırlatmaktadır. Aydınlanmadan 

giderek uzaklaşan dünya da kütüphanelerini, üniversitelerini, 

araştırma kurumlarını ihmal etmeye başladı; ihmal etmekle kalmadı, 

onları faal bir şekilde tahrip yoluna saptı ve aynen çöküşteki 

Roma gibi, halk, yazılı ve sözlü medya, vurdumduymaz oldu; 

bazı iş adamları, köşe yazarları da bu tahribi planlayan hükümetlere 

alkışta ifadesini bulan tam bir gaflet (ve kısa görüşlü çıkar) yarışında. 

Bu işin sonu nereye varır Biz kendimizi batırmakta direnirsek, 

bizi kim kurtarır (En uygar bildiğimiz Avrupa bile Jürgen 

Habermas veya Paul Feyerabend gibi bilim ve akıl düşmanlarını 

büyük felsefeci diye alkışlar oldu!) İşte İskenderiye Kütüphanesinin 

ve araştırma kurumunun çürümesine izin veren Roma’nın 

acıklı sonu. Tarih, ders almasını bilene derslerle doludur. 

Sanal dünya 

Ancak günümüzdeki tehlike, yalnızca cehaletin eline geçen ve entellektüel 

kurumları ihmal edilen dünya değildir. Bilgisayarların 

son yarım yüzyılda gösterdiği baş döndürücü gelişme bir başka 

tehlikeyi ortaya çıkarmıştır: Sanal dünya 14 . On dokuzuncu yüzyılın 

ortasında ölmüş olan büyük doğa bilimci Alexander von Humboldt’un 

(1769-1859) yaşamı boyunca elli bin mektup yazmış olduğundan 

bahsedilir. Bunların bazıları Berlin içindeki arkadaşlarına 

uşağı Siegfried eliyle gönderdiği kısa notlardan ibarettir; yani 

bugünkü telefon konuşmalarımıza karşılık gelirler. Gönderdiği bu 

mektupların pek çoğu saklanmış, onların da hatırı sayılır bir miktarı 

derleme kitapları içerisinde yayınlanmıştır. Bugün Alexander 

von Humboldt’un mektuplarını okumak isteyen her araştırıcı, ya 

bu eserlerde bu mektupların bazılarına kolayca ulaşır veya biraz 

daha zorlanarak mektupların korunduğu meselâ Münih’teki Deutsches 

Museum kütüphanesi gibi arşivlere başvurarak yayınlanmamış 

olanların kopyalarını edinebilir. Benzer bir şekilde Charles 

Darwin (1809-1882) ile Alfred Russel Wallace’ın (1823-1913) 1857 

yılında jeolog Sir Charles Lyell (1797-1875) ve botanikçi Joseph 

Dalton Hooker’ın (1817-1911) ortak çabaları ile Linné Derneği 

dergisinde yayınlanan çağ açıcı makalelerinin nasıl ortaya çıktığı, 

yalnızca Darwin, Lyell ve Hooker arasında teati edilen ve genellikle 

uşaklar vasıtasıyla taşınan mektup ve notlar sayesinde anlaşılabilir. 

Büyük bir şans eseri bu mektup ve notlar korunmuş ve yayınlanmıştır 

15 . 

Fakat yaşamının hatırı sayılır bir kısmını internet üzerinden elektronik 

posta ile haberleşmekle geçiren bizleri düşününüz: Kaç tanemiz 

yazdıklarımızı ve bize yazılanları biriktirmekteyiz Pek nadiren, 

yerbilimleri dünyasının en büyük isimlerinden olan jeofizikçi 

Dan McKenzie gibi kişiler, başından beri yazdıkları tüm elektronik 

postaları arşivlemek zahmetine katlanmışlardır. Çoğumuz 

bunu yapmamaktayız ve o haberleşmelerde teati edilen bilgilerin 

çoğu yok olup gitmektedir. Kaçımız, yazdığımız bilimsel makalelerin 

metinlerinin muhtelif aşamalarını muhafaza ederiz Yayınlanmış 

bir çalışmanın bilgisayardaki ham metni bazen tek bir tuş 

vuruşuyla bir daha ele geçmemek üzere kaybolup gider. 

Elektronik bilgi depolamak o derece kolay ve o derece ekonomik 

bir hale gelmiştir ki, milyonlarca ciltlik bir kütüphane bugün bir 

bavula sığdırılabilir. Ama bir bavulu yok etmek, boyutları nere- 


43

deyse bir mahalle büyüklüğüne ulaşmış bir kütüphaneyi yok etmekten 

çok, ama çok daha kolaydır. High-tec, yani yüksek teknoloji, 

yaşamımıza daha birkaç on yıl öncesinde hattâ hayâl bile 

edemeyeceğimiz kolaylıklar katmıştır. Ama bu kolaylıklar bir o 

kadar da yüksek risk faktörlerini beraberinde getirmektedir. Bilgi 

depolamak, kopyalamak ve nakletmek ne kadar kolaylaşmışsa, 

bilgiyi silmek veya sahte bilgiyle değiştirmek de bir o kadar kolaylaşmıştır. 

Günümüzün bilgi çağının en önemli sorunlarından 

biri, hızla gelişen ve toplum tarafından öğrenilme hızı gelişme hızının 

çoktan gerisinde kalmış olan teknolojinin, bilgi depolama, 

kopyalama ve nakletme mekanizmalarını nasıl etkileyeceğini anlayabilmektir. 

Bu nedenle teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, en 

az birkaç eski stil kütüphane ve müze her önemli kültür merkezinde 

korunmalıdır. 

Bugün ABD ve bazı Avrupa ülkelerinde önemli koleksiyonların 

“elektronik nüshaları nasıl olsa var” bahanesiyle kelimenin tam 

anlamıyla sokağa atıldığını görmekteyiz. Ben buna ABD’de, İngiltere’de, 

İsviçre’de ve Rusya’da şahit oldum. Böyle bir davranışın 

hiçbir özrü olamaz ve kanımca bilgi depolarının bu şekilde tahribi, 

insanlığa karşı işlenebilecek en büyük suçtur. 

Unutulmamalıdır ki, gelmiş geçmiş en büyük bilim filozofu addedilen 

Sir Karl R. Popper, insan uygarlığının üç dünyanın karşılıklı 

etkileşimi sayesinde ortaya çıktığı tezini geliştirmiştir. Bu üç dünyanın 

birincisi, gözlem yapan ve düşünen fiziksel insandır. İkincisi, 

insanın düşüncelerini ortaya çıkaran mekanizmalardır. Üçüncüsü 

de o mekanizmaların ürünü olan düşüncelerdir. Düşüncelerden 

oluşan üçüncü dünyanın (Popper daha sonra politik “üçüncü 

dünya” terimiyle karışıklığa engel olmak amacıyla buna Dünya III 

adını vermiştir) en büyük özelliği bir kere üretildikten sonra, kendisini 

üretenden bağımsız bir yaşam sürmeye başlamasıdır. Ben 

ürettiğim bir düşüncemi bir kez ortaya attığım zaman, artık onu 

alıp eleştirmek, onu reddetmek veya ondan yararlanarak başka düşünceler 

üretmek, onu ürüne dönüştürmek vs benden bağımsız 

olarak yapılabilir: Yeter ki o düşünce korunsun ve başkalarına 

ulaştırılabilsin. 


Bugün dünya nüfusunun önemli bir kesiminin ortadan kalkması 

insan uygarlığının gelişmesine önemli bir sekte vurmaz. Nasıl ki 

Kara Ölüm denen vebanın on dördüncü yüzyılda Avrupa nüfusunun 

neredeyse yarısını ortadan kaldırmış olmasına rağmen, bu büyük 

ölüm Avrupa’nın entelektüel gelişmesine hemen hiçbir etki 

yapmamıştır. Ama bir de kütüphanelerimizin, arşivlerimizin, müzelerimizin 

tamamının ortadan kalktığını bir düşününüz. İnsanlık 

bir-iki nesil içerisinde mağara devrine geri döner. Tüm dünyada 

örneğin üniversiteler daralan bütçeler karşısında ilk olarak kütüphane 

bütçelerini biçmektedirler. Bu yapılabilecek en yanlış harekettir. 

Bir üniversitede kütüphane, bütçe daralmasından en son etkilenen 

kısım olmalıdır. 

Sonuç 

Her ne kadar kulağa paradoksal geliyorsa da, günümüzün gelişmiş 

bilgi çağının en önemli sorunu bilgiyi depolamak, kopyalamak ve 

nakletmektir. Bu işlemlerin en önemli ayakları bugün hâlâ kütüphanelerimiz 

ve müzelerimiz olmakla beraber, artık toplanan verilerin 

oluşturduğu bankalar o boyutlara gelmiştir ki, bunların depolanma, 

kopyalanma ve nakledilme sorunları için çok temelli çözümlere 

ihtiyaç vardır. 

Kütüphanecilik, arşivcilik ve müzecilik, daha birkaç on yıl önce aklımızdan 

asla geçiremeyeceğimiz yepyeni sorunlarla karşı karşıyadır. 

Bu sorunların çözümü ise insanlığın bekası ile temelden ilgilidir. 

Prof. Dr. A. M. Celâl Şengör, İTÜ Maden Fakültesi 

D‹PNOTLAR 

(1) Amerikal› meflhur yazar ve Amerikan ‹ç Savafl› tarihçisi 

(2) Lâtince de¤iflmek anlam›na gelen mutare kelimesinden. 

(3) ‹lkel toplumlar›n harita ve resim kullanarak gelifltirdikleri bilgi depolama, kopyalama 

ve nakletme teknikleri hakk›nda etrafl› bir çal›flma için bkz: Adler, B. F., 

1910, Karti Pervobitnikh Narodov: Trudi Geograficheskayo Otdleniya, Izvestiya 

Imperatorskayo Lubitelei Estestvoznaniya, Antropologiya i Etnografiya, c. 119, VII- 

I+679 ss. fiu eserde de bu konuda genifl bilgi mevcuttur: Harley, J. B. ve Wood-

ward, D., yay›na haz›rlayanlar, 1987, The History of Cartography, cilt bir (Cartography 

in Prehistoric, Ancient, and Medieval Europe and the Mediterranean), The 

University of Chicago Press, Chicago, xxi+599 ss. 

(4) Popper, K. R., 1987, Bücher und Gedanken: Das Erste Buch Europas: Auf der 

Suche nach Einer Besseren Welt’de, Piper, München, ss. 117-126. Popper’in bu 

yaz›s› Türkçe’ye de çevrilmifltir: Popper, K. R., 2001, Kitaplar ve düflünceler: Avrupa’n›n 

ilk kitab›: Daha ‹yi Bir Dünya Aray›fl›’nda, çeviren ‹lknur Aka, Yap› Kredi Yay›nlar›, 

‹stanbul, ss. 115-125 

(5) Croiset, A. ve Croiset, M., 1914, Histoire de la Littérature Grecque, 2. cilt, Lyrisme-Premières 

Prosateurs-Hérodote, troisième édition, revue et augmentée: Fontemoing 

et C ie ,Paris, ss. 487 ve sonras›. 

(6) Köprülüzade Mehmed Fuad (Köprülü, M. F.), 1928, Türk Edebiyat› Tarihi: Maarif 

Vekâleti, Devlet Matbaas›, ‹stanbul, 386 SS.+7 katlan›r harita. Bu önemli eser 

Lâtin harfleriyle tekrar yay›nlanm›flt›r, ama bu bask› içerisinde ne yaz›k ki haritalar 

konmam›flt›r: Köprülü, M. F., 1980, Türk Edebiyat› Tarihi, gerekli sadelefltirmeler 

ve notlar ilâvesiyle yay›nlayanlar Köprülü, O. F. ve Pekin, N. Ötüken, ‹stanbul, 

XXIV+437 ss. 

(7) Bilimin ortaya ç›k›fl›n› anlamak için ‹lk Ça¤ Yunan dünyas›n› ve özellikle Anadolu’nun 

güneybat› sahillerini oluflturan ‹yonya’y›, ‹yonya’n›n önemli flehir devleti 

Miletos’u bilmek gerekir. Bu konuda bkz. (I) Miletos için: Gorman, V. B., 2001, 

Miletos–The Ornament of Ionia: The University of Michigan Press, Ann Arbor, viii+[i]+304 

ss; Greaves, A. M., 2002, Miletos–A History: Routledge, London, 

xi+[i]+177 ss. (Bu eserin Türkçe tercümesi vard›r: 2003, Miletos—Bir Tarih (çeviren: 

Hüseyin Ç›nar Öztürk): Homer Kitabevi, ‹stanbul, 240 ss.; (II) Tales ve onu izleyen 

‹yonya do¤a bilimcileri için genel olarak bkz: A) Türkçe kaynaklar: Saraç, C., 

1971, ‹yonya Pozitif Bilimi (Temel Kaynaklar ve Etkileri): Ege Üniversitesi Arkeoloji 

Enstitüsü yay›nlar› No.1, Bornova, ‹zmir, X+226 ss; Theil, P., 1979, Dünyam›z› Kuranlar 

(çeviren Sâmih Tiryakio¤lu): Faydal› Kitaplar serisi, no. 181, Varl›k Yay›nlar›, 

say› 1921, ‹stanbul, 160 ss; Kranz, W., 1984, Antik Felsefe—Metinler ve Aç›klamalar: 

Dünya Kültür Klasikleri Dizisi: 1, Sosyal Yay›nlar, ‹stanbul, 232+[III] ss; 

Thomson, G., 1988, ‹lk Filozoflar (çeviren M. Do¤an): Payel, ‹stanbul, 439 ss; Gökberk, 

M., 2002, Felsefe Tarihi, 6. Bas›m: Büyük Fikir Kitaplar› Dizisi: 38, Remzi Kitabevi, 

‹stanbul, özellikle SS. 20 ve sonras›; Tales ve Anaksimandros için ss. 20- 

23. B) Yabanc› dillerde kaynaklar: Heidel, W. A., 1910, A study of the 

conception of nature among the pre-Socratics: Proceedings of the American Academy 

of Arts and Sciences, c. 45, ss. 79-132; ayn› yazar, 1933, The Heroic Age of 

Science—The Conception, Ideals, and Methods of Science Among the Ancient 

Greeks: The Williams & Wilkins Company, Baltimore, vii+203 ss; Rey, A., 1933, La 

Jeunesse de la Science Grecque: La Renaissance de Livre, Paris, XVII+537 ss; Farrington, 

B., 1944, Greek Science—Its Meaning For Us (Thales to Aristotle): Penguin 

Books, Harmondsworth, 143 ss; Sarton, G., 1952, A History of Science—Ancient 

Science Through the Golden Age of Greece: Harvard University Press, Cambridge, 

xxvi+646 ss; Schrödinger, E., 1954, Nature and the Greeks: Cambridge 

University Press, Cambridge, [i]+97 ss. (Evet, bu kuantum fizi¤inin babas› olan 

meflhur Schrödinger’dir!); Sambursky, S., 1956[1987], The Physical World of the 

Greeks: Routledge & Kegan Paul, London, xv+255 ss; Lloyd, G. E. R., 1970, Early 

Greek Science Thales to Aristotle: W. W. Norton & Co., New York, [viii]+156 ss; Barnes, 

J., 1981, The Presocratic Philosophers, revised edition: Routledge & Kegan 

Paul, London, xxiii+703 ss; Kirk, G. S., Raven, J. E. ve Schofield, M., 1983, The Presocratic 

Philosophers. A Critical History with a Selection of Texts, 2 nd edition: 

Cambridge University Press, Cambridge, 501 ss; Stückelberger, A., 1988, Einführung 

in die Antiken Naturwissenschaften: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, 

Darmstadt, X+214+[3] ss.+VII levha; Heuser, H., 1992, Als die Götter Lachen Lernten: 

Piper, München, 330 ss; Lindberg, D. C., 1992, The Beginnings of Western 

Science—The European Scientific Tradition in Philosophical, Religious, and Institutional 

Context, 600 B.C. to A.D. 1450: The University of Chicago Press, Chicago, 

xviii+455 ss. bilhassa yeni bafllayanlar için kolay ulafl›labilecek ve anlafl›lmas› basit 

bir kaynak flu eserdir: Barnes, J., 1987, Early Greek Philosophy: Penguin, London, 

318 ss. French, R., 1994, Ancient Natural History: Routledge, London, xxii+357 

ss. C) Tales için bkz: Costantini, M., 1992, La Génération Thalès: Criterion, 

Paris, 210 ss (bu eser Tales ve zaman›n› genel olarak ele al›r); O’Grady, P. F., 2002, 

Thales of Miletus—The Beginnings of Western Science and Philosophy: Western 

Philosophy Series, Ashgate, Aldershot, Hants, XXII+310 ss. 

(8) Anaksimandros belki de gelmifl geçmifl en önemli insano¤ludur. Bu büyük 

adam, yaflam› ve eseri hakk›nda bkz: Heidel, W. A., 1921, Anaximander’s book, 

the earliest known geographical treatise: Proceedings of the American Academy 

of Arts and Sciences, v. 56, pp. 239-288; Kahn, C. H., 1960, Anaximander and the 

Origins of Greek Cosmology: Columbia University Press, xiii+[i]+249+[1] ss; Conche, 

M., 1991, Anaximandre—Fragments et Témoignages: Épiméthé, Presses Universitaires 

de France, Paris, 252+[1] ss; Schmitz, H., 1988, Anaximander und die 

Anfänge der griechischen Philosophie: Bouvier, Bonn, V+79 ss. 

(9) Eyyûb kitab›n›n eski ‹brani fliir gelene¤inin en güzel örneklerinden biri oldu¤u 

söylense de, metnin elimizdeki durumu, papirüs ve deri üzerine yaz›lan metin parçalar›n›n 

daha sonra bilgisiz kopyac›lar taraf›ndan gelifligüzel ço¤alt›lm›fl olmas› 

nedeniyle çok fenad›r. Eyyûb, Tevrat’›n peygamberlerden sonra gelen azizlerle ilgili 

k›sm›nda (=Ketubim) yer al›r, ancak de¤iflik Tevrat geleneklerinde Ketubim 

içindeki yeri de¤ifliktir. Asl›nda Eyyûb diye bir kiflinin yaflay›p yaflamad›¤› bile belli 

de¤ildir. Babil Talmud’unun Nesikin (=Zararlar) k›sm›n›n (=sedarim) “Son Kap›” 

(=Baba Bathra) ad› verilen bölümünde (Miflna risalesi) bildirilen bir gelene¤e 

göre, Eyyûb hikâyesi ders al›nmas› gereken bir masal olarak sunulmufltur... Tüm 

bu belirsizliklere ra¤men, kitab›n MÖ 4. yüzy›lda yaz›ld›¤› kesindir. 26. bölümdeki 

7. beytin kendisinden önce ve sonra gelen beyitlerde de Anaksimandros’un fikirlerine 

benzeyen, ancak onlar›n yanl›fl anlafl›lmas›ndan türedi¤i izlenimini veren 

ifâdelerin yer almas› (örne¤in, Ay tutulmas›n›n bulutlar›n Ay’› örtmesiyle aç›klanmas›), 

kozmoloji ile ilgili beyitlerin Anaksimandros’un eserinden mülhem oldu¤u 

izlenimini güçlendirmektedir. Eyyûb kitab›n›n metnindeki sorunlar için bkz: Torczyner, 

H., 1920, Das Buch Hiob— eine kritische Analyse des überlieferten Hiobtextes: 

R. Löwit Verlag, Wien ve Berlin, IX+[I]+342 ss. Genel ve güzel bir yorum için 

bkz: Dhorme, P., 1926, Le Livre de Job, deuxième édition: Étude Bibliques, Librairie 

Victor Lecoffre, Paris, CLXXVIII+611+[I] ss. Eyyûb kitab› en genifl olarak MÖ 

600 ile 200 aras›na tarihlenmekte ise de en yetkili tarihçiler, bu aral›¤› 400-300 

olarak kabul ederler. Bu konuda bkz. Fox, R. L., 1991, The Unauthorized Version— 


45

Truth and Fiction in the Bible: Vintage Books, New York, özellikle ss. 88 ve 410. 

(10) Bu konuda benim flu kitab›ma bkz: fiengör, A. M. C., 2004, Yaflam›n Evrimi 

Fikrinin Darwin Dönemi Sonuna Kadarki Tarihi: ‹TÜ Yay›nevi, ‹stanbul, 187 ss. 

(11) Asl›nda bu konuda on dokuzuncu yüzy›la kadar inen bir tart›flma vard›r. Tart›flman›n 

temeli, Anaksimandros’tan önce Perekides veya masals› bir kahraman 

olan Kadmus’un ilk nesir yaz›s›n› yaz›p yazmad›klar›d›r. Ama elimizdeki kesin tarihsel 

veriler Anaksimandros ile ilgilidir. Bu konuda da Croisset’lerin eserinde iflaret 

edilen sahifelere bkz. 

(12) ‹skenderiye Kütüphanesi için bkz: Canfora, L., 1990, The Vanished Library— 

A Wonder of the Ancient World: University of California Press, Berkeley, IX+205 

pp. Eski ‹skenderiye’nin ve tüm içerdiklerinin en güzel ve en kapsaml› tasviri Peter 

Fraser’in muhteflem kitab›d›r: Fraser, P. M., 1972, Ptolemaic Alexandria, c. I 

Text (xv+[i]+812 ss.+ 1 katlan›r harita); c. II Notes (xiii+1116 ss.); c. II- 

I Indexes ([i] +157 ss.): At the Clarendon Press, Oxford. ‹lk Ça¤ kütüphaneleri için 

genel olarak bkz: Balc› zade Tahir Harimi, 1931, Tarihi Medeniyette Kütüphaneler: 

Vilayet Matbaas›, Bal›kesir, 571 ss.; Y›ld›z, N., 1985, Eskiça¤ Kütüphaneleri: Marmara 

Üniversitesi Yay›nlar› No. 421, Fen-Edebiyat Fakültesi Yay›nlar› No. 3, ‹stanbul, 

XV+460 ss. 

(13) Bagnall, R. S., 2002, Alexandria: Library of Dreams: Proceedings of the American 

Philosophical Society, v. 146, pp. 348-362. 

(14) Bu konuda bkz: "Essay on Benefits and Dangers of Virtual Reality." 123Help- 

Me.com. 19 Jan 2008, http://www.123HelpMe.com/view.aspid=11033 

(15) Bu konuda künyesi yukar›da 10. notta verilen benim kitab›ma bkz. 


Bilgi ça¤›nda ‹TÜ’nün bilgiye bak›fl› 

AYHAN KAYGUSUZ 

Geleceğin cahilleri okuma yazma bilmeyenler değil, 

bilgiye nasıl erişileceğini bilmeyenler olacaktır. 

The ignorants of the future are not going to be the ones who do not 

know how to read and write but those who do not know how to find 

and get access to relevant information. 

Alvin Toffler 

İstanbul Teknik Üniversitesi bilginin eğitim, bilim ve toplum yaşamındaki 

önemini bilen ve bu doğrultuda yapılanan 235 yıllık köklü 

bir kurumudur. İTÜ’de kütüphanenin tarihçesi Mühendishane’nin 

ve Mühendishane Matbaası’nın gelişmesine paralel bir çizgi 

izler. Mühendishane-i Bahri-i Hümayun’dan sonra 1795’te kurulan 

Mühendishane-i Berri-i Hümayun’da İstanbul Teknik Üniversitesi’nin 

ilk kütüphanesi oluşturulmuştur. Mühendishane 

Matbaası ile Mühendishane Kütüphanesi’nin kuruluşu aynı tarihte, 

1797 yılında olmuştur. Mühendishane’nin kuruluşundan iki yıl 

sonra öğrencilerin ve hocaların kitap ihtiyaçlarını karşılamak için 

kurulan Mühendishane Matbaası bu dönemde başlı başına önemli 

bir olaydır. 1727 tarihinde İbrahim Müteferrika tarafından kurulan 

ilk matbaa 1745’te İbrahim Müteferrika’nın ölümü ile sekteye 

uğramıştır. 1990’lara kadar bilginin ve fikirlerin yayılmasında en 

önemli rolü oynayan, 1990’larda bilgisayar ve iletişim teknolojilerinin 

hızla gelişmesine rağmen bu önemini kaybetmeyen matbaa 

200 yıl önce çok daha büyük bir öneme sahipti. 1797’de Mühendishane-i 

Berri-i Hümayun’da açılan matbaada basılan kitaplar 

bugünkü Mustafa İnan Kütüphanesi’nin çekirdeğini oluşturmuştur. 

Bu nedenle bugünkü kütüphanenin temelinin 1797’de atıldığını 

söyleyebiliriz. Yine 1797’de kütüphane yönetmeliği anlamına 

gelebilecek ilk kütüphane nizamnamesi çıkarılmıştır. Bu nizamname 

ile Mühendishane’de bulunan kitapların kullandırılması, yeni 

kitaplar satın alınması ve Mühendishane hocasının aynı zamanda 

“hafız-ı kütüb (kütüphaneci) makamında olması” da karara bağlanmıştır 

(1). Bu tarihte Mühendishane Kütüphanesi’nde çok az 

kitap bulunmakta, kitaplar kilitli bir dolapta muhafaza edilmekte 

ve Mühendishane hocasının izni ile kullanılmaktadır. Hocanın bulunmadığı 

durumlarda kütüphanenin de kapalı kalması nedeniyle 

ortaya çıkan sorunlar 1804 yılında sadece kütüphane işiyle uğraşacak 

bir kütüphaneci atanmasıyla çözülmüştür. Kaynaklara göre ilk 

kütüphaneci Hasköylü Ali Veled-i Abdullah adında bir gençtir. 

Kütüphanecinin “güvenilir” bir kişi olduğu özel olarak vurgulanmıştır. 

Kütüphaneciye 15 kuruş maaş bağlanır ve mülazımlık yevmiyesinden 

de yararlanması sağlanır. 1795’te Mühendishane’de 

bulunan kitap sayısı 14 kitaptan toplam 20 cilttir. 

Aradan geçen süre içerisinde Mühendishane’nin geçirdiği evrim ve 

ülkenin içinde bulunduğu koşullara paralel olarak kütüphane çok 

sayıda mekân değiştirerek bugüne ulaşmıştır. Bugün İTÜ’de bilgi 

hizmetleri beş yerleşkede 7 kütüphane aracılığıyla sürdürülmektedir. 

Kütüphane hizmetleri Ayazağa yerleşkesinde Mustafa İnan 

Kütüphanesi ve Maçka, Taşkışla, Gümüşsuyu ve Tuzla yerleşkelerindeki 

altı şube kütüphanesi aracılığıyla verilmektedir. İTÜ merkez 

ve şube kütüphanelerinde çağdaş teknolojinin bütün olanaklarından 

yararlanılmakta ve çağdaş bir üniversite kütüphanesinde 

sunulan bütün hizmetler sunulmaktadır. 

2007 yılına kadar 4500 metrekare büyüklüğündeki binasında hizmet 

veren Mustafa İnan Kütüphanesi 2007 yılında yeni binasına 


47

taşınmış 10 Eylül 2007 tarihinde yeni binada hizmet vermeye başlamıştır. 

Yeni kütüphane binasının en önemli özelliği bu binanın tamamlanmasında 

üniversitenin genel bütçesinin yanı sıra, öğrenci sosyal 

hizmetler, döner sermaye ve en önemlisi İTÜ mensup, mezun ve 

dostlarının bağışlarının kullanılmış olmasıdır. Kamu kaynakları ile 

tamamlanması uzun zaman alacak binanın tamamlanması için 

2005 yılı sonunda mezunlara gönderilen mektupla katkıları istendi 

ve 22 Şubat 2007 tarihinde mezunlarla yapılan bir toplantıda 

konunun ayrıntıları anlatıldı. İzleyen tarihlerde mezunlara yeni 

mektuplar gönderildi, tanıtım kitapçıkları hazırlandı, mezunlarla 

çeşitli illerde ve KKTC’de toplantılar yapıldı, özel bir web sayfası 

hazırlandı, bağışçıların isimlerinin salonlara, masalara, sandalyelere 

yazılması için özel çalışmalar yapıldı. İTÜ mensup, mezun ve 

dostlarının bilgiye verdiği önemi gelecek kuşaklara aktarmak amacıyla, 

bağışçıların özgeçmişlerinin de yer aldığı bu kitap hazırlandı. 

Kafeterya: 1 adet 

Güvenlik ve konfor altyapısı: 30 kamera ile internet üzerinden izleme, 

acil çıkış kapılarında sesli uyarı, gazlı ve sulu yangın söndürme, 

depremde gaz kesici sensör, jeneratör, 45 kwa kesintisiz güç 

kaynağı, ısıtma, soğutma ve havalandırma otomasyonu, kesintilere 

ve yangın tehlikesine karşı su deposu. 

Büyük bir çaba ve katılımla tamamlanan yeni Mustafa İnan Kütüphanesinin 

fiziksel özellikleri ve bölümleri hakkında kısa bilgiler 

aşağıda sunulmuştur. 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi 

kimlik kart›: 

Mimari proje: Prof. Dr. Mine İnceoğlu, Yrd. Doç. Dr. Hüseyin Kahvecioğlu 

Kat sayısı: Alt kat dahil 5 kat 

Kapalı alanı: 10.000 metrekare 

Oturma kapasitesi: 1250 

Raf uzunluğu: 13.444 metre, (13.4 km) 

Raf kapasitesi: 500.000 cilt 

Kullanıcıya açık bilgisayar sayısı: 61 

İnternet erişimi: Bütün katlarda kablosuz ağ 

Toplantı salonu sayısı: 2 

Toplantı salonları oturma kapasitesi: 34+79=113 

Sergi salonu: 1 adet 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nin girifl kap›s› 

Mustafa İnan Kütüphanesinin işlevleri katlara göre aşağıda özetlenmiştir. 

Alt Kat 

Alt katta toplantı ve konferans salonları, geniş bir fuaye alanı, kitap 

deposu, teknik birimler, bilgi işlem atölyesi, mutfak ve makine 

daireleri bulunmaktadır. Bu kat daha çok teknik hizmetlerin yürütüldüğü 

ve teknik birimlerin bulunduğu bir bölüm olup kullanıcılar 

için önemli olduğunu düşündüğümüz bölümler hakkında kısa 

bilgiler aşağıda sunulmuştur 

Toplantı salonu: Toplantı salonunun kapasitesi 34 kişiliktir. Salon, 


49

kütüphanedeki bilgi kaynaklarının kullanılacağı grup etkinlikleri 

ile mesleki ve kurumsal küçük toplantılar için düzenlenmiştir. 

Salonda internet bağlantılı bir bilgisayarla birlikte DVD, VCD, 

VHS izleme olanağı bulunmaktadır. Bu salonda mono ses sistemi 

vardır ve kaynaktan alınan ses bir amfi yardımıyla salonun dört 

köşesine yerleştirilen kolonlara dağıtılmaktadır. Her iki salonda da 

kablosuz ağ bağlantısı bulunmaktadır. 

Görsel-işitsel bilgi kaynaklarından bireysel olarak yararlanmak için 

Ülkü-Ersin Arıoğlu Görsel İşitsel Bölümü’nde bulunan kabinler 

kullanılabilmektedir. DVD, VHS, VCD gibi bilgi kaynaklarına yönelik, 

beş kişi ve üzerindeki toplu kullanım talepleri için toplantı 

salonu kullanılmaktadır. Salonların kullanımı ile ilgili bir randevu 

sistemi oluşturulmuştur. Randevu sistemi ve salonların kullanımı 

ile ilgili detaylar www.kutuphane.itu.edu.tr sayfasında bulunabilir. 

Toplant› ve konferans salonlar›nda gerekli her türlü teknolojik donan›m mevcuttur 

Konferans salonu: Mustafa İnan Kütüphanesi’ndeki konferans salonu 

79 kişi kapasitelidir. Salonda konuşmacılar için 3 adet kablolu, 

izleyiciler için 1 adet telsiz mikrofondan oluşan mikrofon 

sistemi, 5+1 ses sistemi, internet bağlantısı, sunum "mouse"’u, 

elektronik yazı tableti gibi teknolojik olanaklar bulunmaktadır. 

Toplant› ve konferans salonlar›n›n bulundu¤u alt katta genifl bir fuaye alan› vard›r 


Salonda yer alan projektör sistemi toplantı ve film gösterimleri için 

olmak üzere iki ayrı konumda tasarlanmıştır. Kürsüde yer alan 

mikrofon sistemi, bilgisayar bağlantıları ve projeksiyon cihazının 

bağlantıları salonun arka tarafında yer alan kumanda dolabında 

birleşmektedir. Bu sayede salondaki donanım kullanıcıları ve ko-

nuşmacıları rahatsız etmeden tek bir noktadan kontrol edilmektedir. 

Konferans salonunda kurulu bulunan donanımla yüksek ses 

kalitesinde DVD, VCD izlenebilmekte, etkileşimli toplantılar düzenlenebilmektedir. 

Tanıtım, Organizasyon ve Akademik İlişkiler Ofisi 

Mustafa İnan Kütüphanesi giriş katı 

Tel: (0212) 285 66 25 

E-posta: keskinf@itu.edu.tr 

Ekrem Yavuz Rezerv Yay›nlar Salonu 

Birinci Kat 

Kütüphanenin en geniş katı olan birinci katta kitap koleksiyonu 

yer almaktadır. Bu katta oluşturulan 4 salona İTÜ mezunlarının 

adları verilmiştir. Bunlar Türk YTONG-Bülent Demiren Salonu, 

Hüseyin Ekrem Elginkan Salonu, İbrahim Tuğsuz Salonu ve H. 

Türk Loydu Vakf› Gazete Dergi Salonu 

Ülkü-Ersin Ar›o¤lu Görsel-‹flitsel Bölümü 

Feyzi Akkaya Salonu 

Dan›flma Masas› 

Türk YTONG-Bülent Demiren Salonu 

Hüseyin Ekrem Elginkan Salonu 

Girifl Kat› 

Giriş katında Türk Loydu Vakfı Gazete-Dergi Okuma Salonu, Feyzi 

Akkaya Salonu, Danışma kaynakları ve tezler, indeks-özet koleksiyonu, 

Ülkü-Ersin Arıoğlu Görsel İşitsel Bölümü, danışma, yönetim 

birimleri, sergi salonu, kafeterya, tuvaletler, öğrenci dolapları 

bulunmaktadır. 

‹brahim Tu¤suz Salonu 

H. Ayduk Koray Salonu 


51

İkinci katta sunulan en önemli olanaklardan biri de bireysel çalışma 

alanlarıdır. Bu alanda yüksek lisans ve doktora öğrencileri ile 

akademik personelin kullanabileceği 6 adet 3 kişilik oda ile herkesin 

serbestçe kullanabileceği 20 adet tek kişilik çalışma alanı bulunmaktadır. 

Bireysel çal›flma kabinleri ve odalar› 

Üçüncü kat salonu 

Üçüncü Kat 

Orhan Öcalgiray Salonu 

Ayduk Koray Salonudur. Birinci kattaki bu salonlardan ayrı olarak 

öğrencilerin grup çalışması yapabildiği ve ders kitaplarının bulunduğu 

Ekrem Yavuz Rezerv Yayınlar Salonu bulunmaktadır. Ödünç 

verme bankosu ve fotokopi birimi de bu katta yer almaktadır. 

‹kinci Kat 

İkinci kat Elektronik Kaynaklar ve Süreli Yayınlar Bölümü olarak 

düzenlenmiştir. Bu katta Orhan Öcalgiray Salonu yer almaktadır. 


Üçüncü katta Nadir Eserler Birimi, İTÜ Yayınları Arşivi, Eski Teknik 

Yayınlar Harita ve Sanat Koleksiyonu salonları bulunmaktadır. 

Ayrıca ikinci kattaki süreli yayın koleksiyonunun devamı bu katın 

genel salonunda açık raf sistemi ile hizmete sunulmaktadır. 

‹TÜ Kütüphaneleri: Hizmetler, 

olanaklar ve teknik altyap› 

Katlardaki fiziksel olanakların kısaca tanıtımından sonra aşağıda 

İTÜ Kütüphanelerinde sunulan hizmet ve olanaklar özet olarak 

verilmiştir. Hazırlanan altyapı ile kütüphane açık olmadığı zamanlarda 

bile hizmetlerinin önemli bir kısmı sunulmaktadır.

n Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanlığı beş yerleşkede, 

Mustafa İnan Kütüphanesi ve altı şube kütüphanesi ile hizmet vermekte, 

böylelikle 21 bin kullanıcıya ulaşabilmektedir. 

n Kütüphaneler haftada altı gün, toplam 72 saat açıktır. 

n 7/24 internet üzerinden online erişim mümkündür. 

n İTÜ kütüphanelerinde 32’si uzman olmak üzere 69 personel çalışmaktadır. 

n 2.800.000 YTL’lik yayın alım bütçesi vardır. 

n İTÜ kütüphanelerinde sınırsız kitap siparişi olanağı bulunmaktadır. 

n 2007 yılı itibariyle 500 bin ciltten fazla kitap ve dergi koleksiyonu 

mevcuttur. 

n Dünyanın en önemli yayıncılarının 15 binden fazla basılı ve 

elektronik dergisine İTÜ yerleşkelerinden ve üyeler için evlerinden 

erişim olanağı vardır. 

n Üniversitenin konu alanlarında 103 veri tabanına abone olunmuştur. 

n Yaklaşık 7000 Osmanlıca ve Latin harfli nadir eser bulunmaktadır. 

n Bütün dünyadan 450 bin adet tam metin ile yüksek lisans ve 

doktora tezine erişim olanağı vardır 

n 50 bin elektronik kitap, 1050 elektronik harita, 3000 elektronik 

elkitabı (handbook) ile DVD, VCD, video kasetten oluşan film ve 

müzik koleksiyonu bulunmaktadır. 

n Yaklaşık 15.000 güncel ASTM standardı, havacılık konusunda 

400.000’den fazla güncel belge, elektrik elektronik konusunda 

1600 IEEE standardı, 1700 başlıkta 700 binden fazla konferans bildirisi, 

TS, ASCE, NFPA, ATTCC, ASHRAE, ISO, BS, ASME, IEC 

standartlarına abonelik İTÜ kütüphanelerinde sunulan hizmet ve 

kaynaklardan bazılarıdır. 

n Diğer kütüphane ve bilgi merkezlerinden online kitap ve makale 

istenebilmektedir. 

n Web üzerinden kitap ayırtma ve ödünç alınan kitapların sürelerinin 

uzatılması mümkündür. 

n Gecikme cezaları elektronik kimlik kartları ile sanal olarak ödenebilir. 

n Geciken yayınlar ile ayırtılan yayınlar konusunda okuyucular e- 

posta aracılığıyla kütüphanenin açık olmadığı zamanlarda da bilgilendirilmektedir. 

n Çeşitlenen kütüphane materyalinin (CD, video, ses kaseti, slayt 

vb) kullanımı için gerekli her türlü cihaz Görsel-İşitsel Bölüm’de 

mevcuttur. 

n Bu yayınların hizmete sunulduğu tam donanımlı toplantı ve 

konferans salonları mevcuttur. 

n İTÜ mensuplarının istediği bütün kitaplar kütüphanelere sağlanmakta 

ve kullanıcılar siparişleri hakkında e-posta aracılığıyla 

bilgilendirilmektedir. 

n Kullanıcıların kendi kendilerine ödünç kitap almalarına olanak 

sağlayan ve ülkemizde ilk defa İTÜ Merkez Kütüphanesi’nde hizmete 

konulan shelf checkout sistemi ile kullanıcılar kendi kendilerine 

ödünç kitap alabilmektedirler. 

n İTÜ’de yapılan doktora tezlerinin bibliyografik kimliklerinin yanı 

sıra tez özetlerinin de sisteme aktarılarak okuyucuların kütüphaneye 

gelmeden tezler hakkında detaylı bilgi edinebilmeleri gibi hizmetler 

İTÜ kütüphanelerinde sunulan hizmetlerden bazılarıdır. 

İTÜ merkez ve şube kütüphaneleri akademik yıl boyunca haftada 

72 saat hizmet vermektedirler (Pazartesi-Cuma 9.00-22.00, Pazar 

12.00-19.00). Böylelikle yoğun bir çalışma içerisindeki öğretim 

elemanları ile çoğunluğu çalışan yüksek lisans ve doktora öğrencilerinin 

akşamları ve hafta sonları da kütüphanelere giderek araştırma 

yapmalarına olanak sağlanmaktadır. İTÜ kütüphanelerinden 

İTÜ mensupları ve mezunlarının yanı sıra diğer üniversitelerin 

yüksek lisans ve doktora öğrencileri ile akademik personeli ve araştırmacılar 

üye olmak koşuluyla yararlanabilmektedirler. 

İTÜ Kütüphaneleri 500 bin ciltten fazla basılı kaynağa sahiptir. 

1795’te Mühendishane-i Berri-i Hümayun’un kuruluşuna hazırlık 

amacıyla toplanan 14 kitap (20 cilt) ile işe başlayan Mühendishane 

Kütüphanesi bugün 500 binden fazla yayını bünyesinde bulunduran, 

Türkiye’nin en iyi kütüphanelerinden biri haline gelmiştir. 

Bu kaynakların yönetimi 1997 yılında kurulan ve her yıl daha da 

geliştirilen INNOPAC kütüphane otomasyon sistemi aracılığıyla 


53

yapılmaktadır. Bu otomasyon sistemi dünyanın en önemli kütüphane 

yazılımlarından biridir ve 10 yıldır İTÜ’de başarıyla kullanılmaktadır. 

İTÜ Mustafa İnan Kütüphanesi’nde bulunan 7000 civarında nadir 

eser aynı zamanda İTÜ kütüphanesinin farkını ve İTÜ’nün nasıl 

köklü bir kurum olduğunu kanıtlamaktadır. 1999 yılına kadar tamamen 

havasız bir depoda, sunta raflarda üst üste yığılmış halde 

duran bu koleksiyon bu tarihte başlatılan bir çalışmayla önce daha 

sağlıklı bir fiziksel ortama kavuşturulmuş, daha sonra kitaplar tek 

tek elden geçirilerek kayıt ve kataloglama işlemleri yapılmıştır. Fiziksel 

düzenlemeden sonra kitaplar tarihlerine ve dillerine göre ayrılmış, 

1928 öncesi Latin harfli eserlerle Osmanlıca yayınlar iki kategoriye 

ayrılarak teknik işlemleri yapılmaya başlanmıştır. 

Bu proje ile ilk aşamada 5000’den fazla nadir eserin bibliyografik 

künyeleri bilgisayar ortamına aktarılmış ve web üzerinden araştırmacıların 

kullanımına açılmıştır. 2006 yılından itibaren belirlenen 

öncelikler doğrultusunda eserlerin tam metin olarak bilgisayar ortamına 

aktarılmasına başlanmıştır. Böylelikle İTÜ’nün geçirdiği 

evrelere paralel olarak çok çeşitli mekânları dolaşan ve bu dönemlere 

tanıklık eden yayınlar gün yüzüne çıkarılmış ve kullanıcıların 

yararlanmasına sunulmuştur. Bu çalışma İTÜ’nün 235 yıllık mirasının 

gün ışığına çıkarılması ve kayıt altına alınması açısından son 

derece önemlidir. 

2008 yılı itibariyle kataloglanarak bibliyografik künyeleri bilgisayar 

ortamına aktarılan nadir eser sayısı 6977’dir. Bu eserlerin dijital 

ortama aktarılması işlemi son model teknik ekipman ve uluslararası 

standartlara uygun olarak sürdürülmektedir. 

Bu eserlerden; 

166 adedi 1420-1800, 

2697 adedi 1801-1900, 

3173 adedi ise 1901-1928 yıllarında yayınlanmıştır. Bu kitaplardan 

941 adedinin ise tam tarihleri bilinmemektedir. 6977 adet kitabın 

1976 adedi Osmanlıca, 5001 adedi ise Latin harflidir. Osmanlıca 

eserlerin transkripsiyonunda Sn. Mehmet Bilge’nin ve Sn. Aras 

Neftçi’nin uzun ve gayretli çalışmalarının katkısı çok büyüktür. 

Nadir eserler koleksiyonu hakkında bir fikir vermesi açısından aşağıda 

birkaç örnek verilmiştir 

Mühendishane’nin başhocalarından İshak Efendi’ni 1834 tarihli 

Osmanlıca elyazması “Kavaid-i ressamiye” adlı eserinden birkaç 

sayfa sağ yanda örnek olarak sunulmuştur. Son derece iyi durumda 

olan bu eser İTÜ Mustafa İnan Kütüphanesi’nde özenle korunmakta 

ve elektronik kopyası hizmete sunulmaktadır. 

Benzer bir örnek de Yahya Naci’nin 1816 tarihli “Hikmet-i tabiiye” 

(Fizik) kitabıdır. Bu kitaptan bazı sayfa örnekleri ilerleyen sayfalarda 

yer almaktadır. Kitabın hattatı ise Mühendishane hafız-ı 

kütüblerinden (kütüphaneci) Üsküdari Binyüzcü Hafız Ahmed 

Hafız’dır. 

Nadir Eserler Birimi 


Hoca İshak Efendi’nin bir başka eseri olan 1832 tarihli “Aksül me-

Kavaid-i Ressamiye kitab›ndan sayfalar 


55

Hikmet-i 

Tabiiye (fizik) 

kitab›ndan 

sayfalar 

1832 tarihli Aksül 

meraya fî ahz’üz 

zevaya adl› kitaptan 

sayfalar 


Thesus: Sive de 

ejus vita 

rebusque gestis 

kitab›n›n 

ilk sayfalar› 

raya fi ahz’üz zevaya” (Ters açılı prizmalar) adlı elyazması eserinden 

bazı sayfalar sol yandadır. 

Nadir Eserler Biriminde Osmanlıca eserlerin yanı sıra çok sayıda 

Latin harfli eser de bulunmaktadır. 

Bunlardan en eski olanlarına örnek, 1684 tarihli Ioannis Mevrsii’nin 

“Theseus: sive de ejus vita rebusque gestis” adlı kitabıdır. 

Nadir eserler koleksiyonunun yanı sıra İTÜ’nün bilimsel mirasını 

gelecek kuşaklara aktarmak amacıyla Mühendishane’den beri İTÜ 

tarafından yayınlanan kitapların tamamına yakınının birer kopyası 

İTÜ arşivinde korunmaktadır. 

İTÜ Yayınları Arşivinde bulunan yayınların; 

47 adedi Mühendishane-i Berri-i Hümayun, 

62 adedi Yüksek Mühendis Mektebi, 

110 adedi Yüksek Mühendis Okulu (Teknik Okul), 

2815 adedi İstanbul Teknik Üniversitesi yayınıdır. 


57

Toplam olarak 3034 adet kitap bulunmaktadır. 

3034 İTÜ yayınının 2992 adedi Türkçe, 52 adedi Osmanlıca’dır. 

İTÜ yayınlarının listesi www.kutuphane.itu.edu.tr adresinde bulunmaktadır. 

İTÜ yayınlarının korunması ve gelecek kuşaklara aktarılabilmesi 

için Mustafa İnan Kütüphanesi’nde bulunmayan fakat İTÜ mezun 

ve mensuplarının elinde bulunan yayınları İTÜ Kütüphane ve Dokümantasyon 

Daire Başkanlığına vermeleri bu koleksiyonun bir 

bütün olarak gelecek kuşaklara aktarılmasına olanak sağlayacaktır. 

Elektronik yay›nlar 

İTÜ Kütüphaneleri basılı koleksiyonunun yanı sıra çok sayıda 

elektronik yayına da erişim olanağı sağlamaktadır. Bunlar 

İTÜ’nün eğitim, öğretim ve araştırma alanları ile ilgili indeks ve 

özet veri tabanları ile tam metin veri tabanlarıdır. Bu sayede kütüphane 

kullanıcıları İTÜ yerleşkelerinden kendi alanları ile ilgili 

literatür taraması yapabilmekte ve 2008 yılı itibariyle 15 binden 

fazla elektronik dergiye tam metin olarak erişebilmektedirler. 

Elsevier, Springer, Wiley, Blackwell, Taylor & Francis, Sage, Oxford 

University Press, Cambridge University Press, IEEE, Institute 

of Physics, American Society of Civil Engineering, American 

Society of Mechanical Engineering, American Institute of 

Physics, American Chemical Society, American Geophysical 

Union, American Institute of Aeronautics and Astronautics vb. 

gibi dünyanın en önemli bilimsel dergi yayıncılarının bütün 

dergilerine İTÜ yerleşkelerindeki herhangi bir bilgisayardan erişim 

mümkündür. Ayrıca çok sayıda standart, kitap ve el kitabına 

(handbook) da İTÜ yerleşkelerinden online erişim mümkündür. 

Kütüphaneye üye olan mensuplara bu olanak evlerinden de 

sağlanmaktadır. 

İstanbul Teknik Üniversitesi kütüphanelerinin abone olduğu ve 


bütün İTÜ yerleşkelerinden erişilebilen veri tabanlarından bazıları 

aşağıda sıralanmıştır. 

n Web of Science 

n Science Citation Index 1970-2008 

n Social Science Citation Index 1970-2008 

n Arts & Humanities Index 1975-2008 

n Engineering Village 2 

n Compendex 1970-2008 

n ABI INFORM Global 

n Expanded Academic ASAP International 

n MathSciNet 

n Proquest Digital Dissertation 

n The New Grove Dictionary of Music & Musicians 

n Applied Science & Technical Index 

n Architectural Publications Index 

n Chemical Abstracts 

n Ebcohost 

n Econlit 

n Food Science & Technology Abstracts 

n Georef 

n Iconda 

n ISC Bulletin 

n Journal Citation Reports 

n Official Methods of Analysis of AOAC 

n Transportation Research 

Elektronik dergi veri tabanları: 

n ACM Digital Library, 

n American Institute of Physics 

n American Chemical Society 

n ASCE 

n ASME 

n Blackwells 

n Cambridge University Press 

n Elsevier 

n IEEE

n Institute of Physics 

n Oxford University Pres 

n Sage, 

n Springer, 

n Taylor & Francis 

n Wiley 

Diğer Tam Metin Elektronik Yayınlar: 

n ASTM, ASCE, API, ASHRAE, ASME, AATCC, BSI, EU/EC, EU- 

RO, GPA, IEC, ISO, NFPA, TS standartları 

n Ebrary 

n Safari 

n Springer 

n Engnetbase 

n Foodnetbase 

n Chemnetbase elektronik kitapları 

n Digital Dissertation tez veri tabanı 

n Global Books in Print gibi piyasada bulunan kitaplar ile ilgili bilgilerin 

yer aldığı veri tabanı. 

Gelişen teknoloji sunduğu bu olanakların yanı sıra bu olanakların 

nasıl kullanıldığını tespit etmeye yönelik araçları da birlikte sunmaktadır. 

Bu amaçla abone olduğumuz elektronik yayınların her 

ay ne kadar kullanıldığını tespit etmekte, kullanımla ilgili sorunlar 

varsa gerekli önlemleri almakta ve bu sonuçları İTÜ camiası ile 

paylaşmaktayız. 

274.424 makale indirmişlerdir. Basılı kullanıma ilave olarak bu kadar 

yoğun bir elektronik kullanımın gelecek yıllarda eğitim, öğretim 

ve araştırmaya yayın ve kalite artışı olarak yansıyacağı açıktır. 

Yine bütün dünyada yapılan 2 milyon teze ait bilgilerin yer aldığı 

ve bunlardan 450 bin adedine tam metin olarak erişim sağlanabilen 

Digital Dissertation adlı veritabanı İTÜ yerleşkelerinden sınırsız 

olarak erişime açıktır. Bu veri tabanı aracılığıyla mensuplarımızın 

bütün dünyada her alanda yapılan akademik çalışmaları izlemeleri 

son derece kolaylaşmıştır. 

İTÜ tarafından satın alınan ve abone olunan basılı ve elektronik 

kaynakların yanı sıra ülke içi ve dışındaki kütüphane ve bilgi merkezlerinden 

de yararlanılarak kullanıcıların bütün bilgi ihtiyaçları 

karşılanmaktadır. 

İTÜ Kütüphaneleri ile ilgili 1996-2008 yıllarını kapsayan bazı veriler 

aşağıda sunulmuştur. 

Yay›n al›m bütçesi 

İstanbul Teknik Üniversitesi kütüphanesine ayırdığı bütçe büyüklüğü 

açısından Türk üniversiteleri arasında üçüncü sıradadır. 2008 

yılında bütçeden ayrılan 2.8 milyon YTL bütçeye ilave olarak İTÜ 

Kütüphaneye gelmeksizin İTÜ yerleşkelerindeki herhangi bir bilgisayar 

aracılığıyla yararlanılabilen elektronik veri tabanları hem 

bilgiye erişimi kolaylaştırmış hem de kütüphane kaynaklarının 

kullanımının artması sonucunu doğurmuştur. 

Örneğin 2000 yılı öncesi sadece 147 adedine kütüphaneye gelmek ve 

fotokopi çekmek yöntemiyle erişilebilen Elsevier dergilerinin tamamına 

(2008 yılı itibariyle 1800’den fazla) tam metin olarak İTÜ yerleşkelerinden 

ve üyeler için istedikleri her yerden web üzerinden erişilebilmektedir. 

İTÜ mensupları 2007 yılında bu veri tabanından 


59

mezunu Orhan Öcalgiray tarafından yayın alımı için 225.000 YTL 

bağışlanmıştır. Ayrıca 2007 yılında yaklaşık 500.000 YTL tutarındaki 

elektronik kaynak ödemesi ULAKBİM tarafından yapılmıştır. 

Aynı tutardaki ödeme 2008 yılında da yapılacaktır. Böylelikle 2007 

yılında gerçekleşen kütüphane bütçesi 3.1 milyon YTL’dir. 2008 

yılında ise bağış ve ULAKBİM ödemesi ile birlikte toplam kütüphane 

bütçesi 3.5 milyon YTL olacaktır. 

Sat›n al›nan yay›n say›s› 

İTÜ öğretim elemanları ve öğrencilerinin alınmasını istediği bütün 

kitaplar satın alınmaktadır. 2007 yılında satın alınan basılı ve 

elektronik kitap sayısı 10.000’i aşmıştır. Abone olunan kitaplar bu 

sayıya dahil edilmemekte, basılı ya da elektronik sadece sahip olunan 

kitaplar sayıya dahil edilmektedir. 

içerisinde hızla artması beklenebilir. Bu artış İTÜ’nün bilimsel yayın 

sayısını ve eğitim-öğretim kalitesini daha da yükseltecektir. 

Ödünç al›nan yay›n say›s› 

İTÜ kütüphanelerinden ödünç alınan yayınların kayıtları otomasyon 

sisteminin kurulduğu 1998 yılından beri sağlıklı olarak tutulmaktadır. 

Bu tarihten itibaren düzenli biçimde artan ödünç alma 

sayıları elektronik kitap ve dergi sayısının artmasıyla birlikte düşme 

eğilimine girmiştir. 

Abone olunan dergi say›s› 

İTÜ Kütüphaneleri dünyanın en büyük ticari yayıncıları ile önemli 

dernek ve kuruluşların bütün bilimsel dergilerine abonedir. İTÜ 

kütüphaneleri aracılığıyla erişilebilen basılı ve elektronik dergi sayısı 

2008 yılı itibariyle 15 binden fazladır. Elektronik yayıncılığın 

ve internet teknolojisinin gelişmesi ile birlikte bu sayının kısa süre 


Science Direct veri taban›ndan indirilen makale say›s› 

İTÜ kütüphanelerince abone olunan veri tabanlarından en çok 

kullanılanı, içinde Elsevier yayınevinin 1800’den fazla dergisi bulunan 

Science Direct veri tabanıdır. Bu veri tabanının kullanımı 

2002 yılından beri düzenli olarak artmaktadır. 

IEE, IEEE yay›nlar›n›n kullan›m› 

ITÜ IEE, ve IEEE yayınlarını en çok kullanan iki üniversiteden biridir. 

At›f indekslerinin kullan›m› (SCI, SSCI, A&H Index) 

Üniversitelerimizde atama ve yükseltme ölçütleri açısından önemli 

bir kaynak olan atıf indeksleri İTÜ’de oldukça yoğun biçimde 

kullanmaktadır. 

Tam metin veri tabanlar›ndan indirilen makaleler 

2007 yılında tam metin veri tabanlarından indirilen makale sayısı: 

721.782 makale, tez, standart. 


61

İTÜ kütüphaneleri aracılığıyla 2008 yılı itibariyle 103 adet tam metin 

ve özet veri tabanına erişilebilmektedir. Bu veri tabanlarından 

istatistikleri alınabilen 19 adedinden 2007 yılında 721.782 makale, 

tez, standart ve kitap bölümü indirilmiştir. Bu sayı her yıl katlanarak 

artmaktadır. 

Bütün bu gelişmeler Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanlığı 

personelinin profesyonel, disiplinli ve kesintisiz çalışmaları 

ve İstanbul Teknik Üniversitesi’nin değişen yönetimlerle kesintiye 

uğramayan “kütüphane üniversitenin kalbidir” anlayışının bir 

ürünüdür. “Daha iyisi her zaman vardır” anlayışıyla çağdaş dünyadaki 

gelişmeler sürekli izlenmekte ve yeni uygulamalar kullanıcıların 

hizmetine sunulmaktadır. 

Bir kısmı yukarıda ayrıntılı açıklanan hizmetlere, kütüphanenin 

http://www.kutuphane.itu.edu.tr adresindeki web sitesinden erişilebilir. 

Ayhan Kaygusuz, Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanı 

YARARLANILAN KAYNAKLAR 

Beydilli, Kemal. Türk bilim ve matbaac›l›k tarihinde Mühendishane Mühendishane 

matbaas› ve kütüphanesi (1776-1826). ‹stanbul: Eren Yay›nc›l›k ve Kitapç›l›k, 

1995. ISBN 975-7622-31-1. 

Uluçay, Ça¤atay - Kartekin, Enver. Yüksek Mühendis Okulu: Yüksek mühendis ve 

yüksek mimar yetifltiren müesseselerin tarihi. ‹stanbul: ‹stanbul Teknik Üniversitesi, 

1958. T.C. ‹stanbul Teknik Üniversitesi Kütüphanesi Say›: 389. 

Çeçen, Kaz›m. ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nin k›sa tarihçesi. ‹stanbul: ‹TÜ Bilim 

ve Teknoloji Tarihi Araflt›rma Merkezi, 1990. ‹TÜ Bilim ve Teknoloji Tarihi Araflt›rma 

Merkezi yay›n no: 7. 

Ayr›ca ‹TÜ Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Baflkanl›¤›n›n verilerinden yararlan›lm›flt›r. 


Bir bilim sanatç›s›: Mustafa ‹nan 

ES‹N ‹NAN 

Mayıs 2007 başında Ankara Üniversitesi’nde yapılan bir toplantıya 

davet edilmiştim, Mustafa İnan’ı anlatmamı istemişlerdi benden. 

Celal Şengör de davetliydi aynı toplantıya. O da İhsan Ketin 

hocayı anlatacaktı. İkimizin konuşması aynı gündeydi. Onunki sabah 

saatlerinde, benim konuşmam ise öğleden sonra. Ben bir gün 

evvel gitmiştim Ankara’ya, diğer konuşmaları da dinlemek istiyordum. 

Bizim konuşmalarımızın olduğu gün erken saatlerde gittim 

üniversiteye. Ön sıralarda oturuyordum, Celal ortada yoktu henüz, 

ama konuşmalara ara verildiğinde arka sıralarda bir hareketlenme 

oldu ve ardından Celal’in gür sesi duyuldu. Biraz sonra geldi, 

yanıma oturdu ve beraberce konuşmaları dinlemeye başladık. 

Merak ediyordum sunumunu. İhsan Ketin hocayı tanıyordum 

kuşkusuz, ama çalışma konum farklı olduğu için onun bilim dünyası 

içindeki yerini tam olarak kestiremediğimi itiraf etmeliyim. 

Bir süre sonra sırası geldi ve Celal kürsüdeki yerini aldı. Bilgisinin, 

aklının, dilinin duruluğu ve aynı zamanda coşkusu ile konuşmaya 

başladı. Kısa bir sürede salonu etkisi altına aldı. İnsanlar çıt çıkarmadan 

Celal’i dinliyorlardı. Bir an için biraz gerilere gittim ve Celal’in 

1999 yılında University of California, Berkeley’de 1000’i aşkın 

bilim insanının olduğu çok büyük bir salonda konuştuğu günü 

anımsadım. Yine salonu dolduran insanlar tek kulak olmuşlar 

Celal’i dinliyorlardı. O konuşma bilimsel bir konudaydı, dünyanın 

konusundaki devleri Celal’i nefeslerini tutarak dinliyorlardı. Konuşma 

sonunda büyük bir alkış koptu ve tartışmalarda da kesin bir 


Mustafa ‹nan

üstünlükle yanıtladı Celal tüm soruları. Çok ama çok gurur duymuştum 

Celal ile o zaman. Ankara’daki toplantıda doğrudan yer 

bilimlerinden söz etmiyordu ama İhsan Hoca’yı yer bilimine yaptığı 

katkılarla anlatırken son derece dozunda bilgiler de veriyordu 

herkesin anlayabileceği şekilde. Bu arada bir bilim insanının bilim 

dünyasındaki yerini anlayabilmek için çok ilginç bir ölçüt verdi: 

“Çıkarın o insanı bilim dünyasından, hiç yaşamamış varsayın ve 

onun yokluğu nedeniyle doğacak olan boşluğa bakın,” dedi. “O boşluğun 

büyüklüğü o kişinin bilim dünyasındaki yerini anlatan en iyi 

ölçüdür. O kişinin bilim dünyasından çıkarılmasıyla herhangi bir 

boşluk oluşmuyorsa, o kişinin varlığı ile yokluğu bilim dünyasında 

hiç bir şeyi değiştirmiyorsa boş verin gerisini, bırakın daha fazla uğraşmayı, 

unutun gitsin”. Ve eğer İhsan Ketin bilim dünyasında yer 

almasaydı yer bilimlerinde ne denli büyük bir boşluk oluşacağını, 

pek çok konuda ne kadar geç kalınacağını salonu dolduran tüm kişilerin 

akıllarında hiç soru bırakmayacak şekilde anlattı. 

Doğal olarak düşünmeye başladım. Mustafa İnan bilim dünyasında 

yer almayıp, yakınlarının beklentileri doğrultusunda müteahhit 

olsaydı acaba nasıl bir boşluk olurdu bilim dünyasında diye. Mustafa 

İnan’ın neler yazıp çizdiğini araştırmak çok kolay. İnternet her 

konuda olduğu gibi bu konuda da ilk yardımcı. Oradan Hoca’nın 

kitaplarını ve makalelerini hemen öğrenmek mümkün. Ölümünden 

bu yana 40 yıl geçtiği halde güncelliğini kaybetmemiş olan kitapları 

ve hâlâ öğrencilerimize onun bize gösterdiği yol doğrultusunda 

ulaşıyor olmamız yukarıda sözü edilen boşluğun mertebesi 

hakkında bir fikir verebilir ama çok daha önemli başka bir nokta 

var. Acaba Mustafa İnan bilim dünyasında yer almasaydı bugün 

tüm dünya mekanikçileri tarafından kabul edilmiş olan “Türk mekanikçileri” 

bugünkü yerlerinde olabilirler miydi Hiç zannetmiyorum. 

Ne zaman yurt dışında bir toplantıya gitsem “Türk mekaniği 

ve mekanikçileri” ile gurur duyarım. Sorarlar hatta “sizde neden 

mekanikte bu kadar çok tanınmış bilim insanı var da diğer 

dallarda yok,” diye. Bilindiği gibi Mustafa İnan ölümünden dört 

yıl sonra TÜBİTAK Hizmet Ödülü almıştı. Genelde TÜBİTAK tarafından 

Hizmet Ödülü, “bilim insanı yetiştirmek, kendi bilim dalını 

kurumsallaşmasına katkıda bulunmak, bilimsel kurum kurmak 

yoluyla bilime üstün hizmet edenlere” verilmektedir. Mustafa 

İnan’a ölümünden dört yıl sonra verilen Hizmet Ödülü plaketinin 

üstünde “İTÜ’nde 1944’lerde başlayıp, 1967’de vefatına kadar tatbiki 

mekanik dalındaki bilimsel çalışmaları, eşsiz hocalığı ve çok sayıda 

genç araştırıcı ve bilim adamı yetiştirmek sureti ile modern anlamda 

bir ekol kurmuş olmasını dikkate alarak 1971 Yılı Hizmet 

Ödülü’nün verilmesini kararlaştırmıştır,” yazıyordu. İşte Mustafa 

İnan’ı bilim dünyasından çıkarırsak doğacak olan boşluk, onun 

kurmuş olduğu ekolün yoksunluğu ile dünya biliminde doğacak 

olan çok büyük boşluk olacaktır. 

Erdal İnönü’ye göre Mustafa İnan’ın en ilginç tarafı sanatçı yönünün 

çok baskın olmasıymış. Çok doğru. Aslında bir araştırıcının 

sanatçı ruhuna sahip olması olayı bütünleyen bir unsurdur. Araştırmaya 

değer konuları bulabilmek, problemleri sonuca götüren 

çalışmalar yapmak ve yaptırmak yalnızca kuru bir bilim adamı için 

olanaksızdır. Bunun için yaratıcı olmak, bir anlamda sanatçı ruhuna 

sahip olmak gerekir. İşte Mustafa İnan’da bu ruh vardı. Bu ruhla 

dışa dönük çalıştı, çalıştırdı ve bir ekol kurdu. Bugün hiç abartmadan 

söyleyebiliriz ki Mustafa İnan’ın kurduğu ekolle gelişen 

Türk mekaniği, dünya mekaniği içindeki saygın yerini almıştır. 

İTÜ topluluğu içinde Mustafa İnan adını duymayan yok gibidir. 

Herkes onun hakkında bir şeyler bilir. Örneğin; 

n Tüm okullarını birincilikle bitirdi. 

n Herkes yeterlikle yetinirken Mustafa İnan üniversiteyi bitirince 

İsviçre’ye doktora yapmaya gitti; hem de bin bir türlü maddi sıkıntı 

içindeyken bilim adamı olmayı seçti ve ömrü boyu parasal sıkıntı 

içinde yaşadı. 

n Ender rastlanan bir hocaydı, ders anlatırken bir kez bile sınıfa 

notla girmedi. 

n Çağının çok ilerisinde yaşayan bir insandı. 

n Müthiş bir hafızası vardı, bir duyduğunu bir daha unutmazdı. 

n Üniversitede başı sıkışan ona koşardı, gibi özelliklerini arttırmak 

çok kolay. 

Bunların çoğuna ve belki de yenilerine ilerleyen satırlarda yer ve- 


65

Mustafa ve Jale ‹nan 

receğiz. Ama önce kısaca Mustafa İnan’ın yaşama nasıl başladığını 

anlatmak istiyorum. 

Bu göz kamaştırıcı insan hiç de öyle parıltılar içinde başlamamış bu 

dünyadaki serüvenine. Kuşkusuz doğumuna çok sevinmiş ailesi. Bir 

sürü kızdan sonra gelen erkek çocuğu olduğu için sevinçle karşılanmış 

Mustafa bebeğin gelişi. Birkaç gün sonra doğsaymış Ramazan 

ayı içinde doğmuş olacak ve adı “Ramazan” olacakmış. İyi ki acelecilik 

etmiş de bir kaç gün erken gelmiş dünyaya. “Ramazan İnan…” 

Ona da alışırdık belki ama “Mustafa İnan” daha iyi. Ondan evvel 

doğan erkek çocukları yaşamadıkları için “nazar değmesin, bari bu 

yaşasın,” diye Mustafa’nın gelişine sanki hiç sevinmemiş gibi davranmış 

annesi ve babası. Yeni hiçbir şey almamışlar ona, ablalarının 

eskileri ile büyümüş. Bu arada Kurtuluş Savaşında iki buçuk yıl kalacakları 

Konya’ya göç etmişler. (Jale Hanım’ın bu göç ile ilgili olarak 

anlattığı çok hoş hikayeler var ama onların hepsini yazmaya kalkarsam 

ikinci bir Mustafa İnan romanı daha çıkacak ortaya. O nedenle 

yalnızca satırbaşları ile yetinmeye çalışarak devam edeceğim.) 

Kurtuluş Savaşı bittikten sonra Adana’ya geri dönmüşler. 


Mustafa ‹nan ve Ekrem Göksu 

Geç gitmiş ilkokula Mustafa. Damdan düşmüş çünkü. Sıcak Adana 

gecelerinde serin olduğu için damda yatarlarmış. O sıralarda 

dört yaşlarında olan küçük Mustafa’nın bir gün gözü ağrımış, annesi 

de kendine göre bir ilaç, daha doğrusu bulamaç hazırlayıp 

sürmüş Mustafa’nın gözüne ve komşularının önerdiği gibi de bağlamış 

çocuğun gözlerini. Sabah olunca erken kalkıp işe koyulmuş 

anne Rabia Hanım. Bir süre sonra gözü pencereye takılan Rabia 

Hanım beyaz bir çarşaf yumağının yere düştüğünü görmüş. Bu yumağın 

içinde Mustafa’nın da olduğu düşünen Rabia Anne feryat 

içinde dışarı fırlamış ve Mustafa’nın kanlar içindeki kafasını görünce 

baygınlıklar geçirmiş. Jale Hanım böyle anlatıyor olayı. 

Mustafa Hoca’nın yakın arkadaşı Ekrem Bayazıt ise farklı bir şekilde 

yazmış bu damdan düşme olayını. O zaman Mustafa’nın iki yaşında 

olduğunu yazıyor Sayın Bayazıt. Sabah telaşı içinde çocuğun 

düştüğünden ailenin haberi olmamış başlangıçta. Daha sonra yoldan 

geçen bir adam kapıyı çalmış ve Rabia Hanım’a “bu sizin galiba,” 

diye beyaz bir yumak vermiş. Rabia Hanım, dün kuruması 

için astığı çarşaflardan biri düştü de onu getirdi herhalde adam, diye 

düşünerek almış kendisine uzatılan beyaz paketi. Bu hikayeyi

anlatırken “belki o gece düşmeseydim aklım yerine oturmazdı” der, 

tatlı tatlı gülermiş Mustafa Hoca. Bu olaydan sonra çok korkmuşlar 

ve pamuklar içinde korumaya çalışmışlar Mustafa’yı. Yorulmasın 

diye de ilkokula geç göndermişler. 

İlkokulu ve ortaokulu Adana’da bitirmiş. Daha sonra parasız yatılı 

sınavını kazanarak liseyi yatılı okumuş. Burada giderek dikkat 

çekmeye başlamış ve zamanla Matematikçi Mustafa diye anılmaya 

başlamış. 1931 yılında yatılı okulu birincilikle bitirmiş. 

Ailesinin maddi durumu iyi olmadığı için hemen hayata atılmak 

amacı ile Fen Fakültesine kaydolmuş. Ama arkadaşı Ekrem Bayazıt, 

“Mühendis Mektebine (şimdiki İTÜ) gir,” diye çok ısrar etmiş. 

“İki yıl daha fazla okur, lise yerine yüksek mektep hocası olursun,” 

demiş. Maddi durumu iyi olan eniştesi Nedim Kozacıoğlu da 

desteklemiş bu fikri ve “bu arada ailene ben bakarım. Sen oku,” 

demiş. Bunun üzerine Yüksek Mühendis Mektebi için yapılan sınava 

girmiş Mustafa. O arada İstanbullu bıçkın delikanlılar “buraları 

sizin bildiğiniz okullardan farklıdır. Adana’dan gelip bu sınavı 

kazanmak kolay değildir,” demişler. Mustafa İnan’ın “deneyek 

bakak” dediği söylenir. Denemiş ve birinci olmuş o giriş sınavında. 

Okulu bitirdikten sonra eniştesi beraber çalışma önerisinde bulunmuş. 

Ama Mustafa İnan bu öneriyi kabul etmemiş. “Sen benim 

mecburi hizmet paramı ödesen de ben devlete olan borcumu 

ödeyemem. Bu kadar yıl baktı bana, bu okulda okuttu, bunca yatırım 

yaptı. Onun karşılığı parayla ödenemez,” demiş ve müteahhit 

olmamış, 1939 yılında İsviçre-Zürih’e gitmiş ve Eidgenössöschen 

Technischen Hochschule’de (ETH) doktora yapmış. İsviçre’de 

kendisine verilen burs parasından her ay bir miktar ayırarak annesine 

gönderirmiş. 

Doktorasını bitirdikten sonra ETH’dan orada kalması için öneri 

gelmiş. “Gitme, kal burada,” demişler. “Sen çok iyisin. Bilim basamakları 

hızla tırmanırsın, bu arada bizim de adımız duyulur.” “Olmaz,” 

demiş Mustafa İnan. “Kalamam, orada bana daha çok gereksinim 

var. Ayrıca devletim bana yatırım yaptı, gitmeliyim.” Ve Türkiye’ye 

dönerek mezun olduğu Mühendis Mektebi’ne muallim 

muavini olarak girmiş Mustafa İnan. 

Bundan sonra Mustafa İnan’ın İTÜ’lü günleri başlıyor. 1944 yılında 

arkeolog Dr. Jale Ogan ile evlenir Mustafa Hoca. 1944 yılında 

Yüksek Mühendislik Mektebi İstanbul Teknik Üniversitesi olur ve 

Dr. Mustafa İnan doçentlik kadrosuna atanır. 1945’de Hüseyin 

doğar ve o sene Mustafa İnan profesör olur. Bundan sonraki satır 

başlarını hızla geçecek olursak; 

n 1954-1957 yılları arasında İnşaat Fakültesi Dekanlığı yapar. 

n 1957-1959 yılları arasında Rektörlük görevinde bulunur. 

n Milli Birlik Hükümeti kurulunca Milli Eğitim Bakanlığı’na çağrılan 

Mustafa İnan teklif edilen Teknik Eğitim Müsteşarlığını kabul 

etmez. 

n Bundan kısa bir süre sonra da Cemal Gürsel’in Bayındırlık Bakanı 

olması için yaptığı teklifi de kabul etmez. (Kibarca “iyi bir bilim 

insanı ve hoca olmak iyi bakan olunacağı anlamına gelmez. Bırakınız 

ben iyi yaptığım söylenen şeyleri yapayım,” der.) 

n 1961 seçimlerinden sonra Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma 

Kurumu’nun (TÜBİTAK) kanunu çıkarıldıktan sonra oluşturulan 

bilim kurulunda görev alarak bunu vefatına kadar sürdürür. 

n 1966-1967 yılında hastalanır Mustafa İnan. İlk yarıyıl derslerine 

girer ama şubattan sonra kendisini iyi hissetmiyordur. Üniversiteye 

çok az gelir. 

n 1967 yılı Mayıs ayında tedavi için Almanya’ya, Freiburg’a gider. 

(Hoca’nın okuldan son ayrıldığı günü bugün gibi anımsıyorum. Yanılmıyorsam 

5 Mayıstı. Taşkışla’nın çatı katındaki odasındaydık. 

“Jale de tutturdu gidelim diye, hiç gerek yok oysa,” demişti. Kolay olmamıştı 

Hoca’yı Almanya’ya gitmeleri için ikna etmek. Hastalığını 

bilmiyordu. O zamanlar Gureba hastanesinde ihtisasını yapan doktor 

ablamdan öğrenmiştim ben durumunu. Kendimizi kontrol etmeye 

çalışarak sanki yurt dışına bir haftalık bir geziye gidiyormuş, biz 

de onu geçiriyormuş havasını vermek istiyorduk. Ama bunda pek de 

başarılı değildik sanırım. “Yakında geleceğim canım, bu kadar telaşlanmayın,” 

dedi bize. Kürsünün kapısına kadar beraber yürüdük, 

yanından ayrılamıyordum bir türlü. “Hadi, abartma, işinin başına” 


67

Mustafa ‹nan ve Mehmetcik Bayaz›t 


dedi bana. “Tamam,” dedim ama yerimden kımıldayamadım. Şapkasını 

giydi. Merdiven başına kadar gitti. Döndü tatlı tatlı baktı bize, 

şapkasını çıkarıp tekrar selam verdi ve gitti. İnşallah bu koridordan 

tekrar geçtiğini görürüm hocanın demiştim içinden. Ama olmadı. 

Ondan sonra yıllarını geçirdiği Taşkışla binasına yalnızca bir kere 

geldi, daha doğrusu getirildi ve o gün onu son yolculuğuna uğurladık.) 

n Jale Hanım ile beraber Amerika’ya gidecekti. 1 Eylül 1967 tarihinde 

Princeton’da bilimsel ve mesleki incelemeler yapmak için 6 

ay süreyle görevlendirilmişti. Ama gidemedi. 

n 5 Ağustos 1967 günü sabaha karşı 04.30’da vefat etti. 

n 10 Ağustos 1967 günü İstanbul Teknik Üniversitesi’nin Taşkışla 

binasında yapılan bir törenin ardından son kez Taşkışla’dan eller 

üzerinde çıktı ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi. 

İşte sıradan olmayan bir yaşam burada noktalanıyor ama “Mustafa 

İnan” bitmiyor. 10 Ağustos 1967’den sonra da Mustafa Hoca yaşamımızın 

içinde yer almayı sürdürüyor, nasıl mı Araya bir ufak 

anı sıkıştırarak yine satır başları ile veriyorum bunları aşağıda. 

n TÜBİTAK, Hoca’nın yaşamının roman şeklinde yazılması için 

Jale Hanım’a bir proje önerdi. (Bu projenin gerçekleştirilmesi çok 

da kolay olmadı. Bu romanla gençlere bir mesaj vermek isteniyordu. 

Adana’da mütevazı bir ailenin bebeği olarak dünyaya gelen ve dört 

yaşında damdan düşüp ilkokula çok geç başlayan Anadolu çocuğunun 

nasıl Mustafa İnan olduğu anlatılacak ve gençler için yüreklendirici 

bir roman olacaktı. Dolayısıyla amaçlanan noktaya ulaşabilmek 

için yazar olarak seçilecek kişinin hem hocayı tanıması, onu çok 

iyi hissetmesi, hem de iyi yazması gerekiyordu. Bu unsurlar dozunda 

olmazsa hem hocanın anısına saygısızlık olacak hem de amaca 

ulaşılamayacaktı. Önceleri Haldun Taner’i düşündü Jale Hanım. 

Koşulları sağlanıyordu. Haldun Taner, Hoca’yı yakından tanıyordu, 

hem de iyi yazıyordu... Yazarımız Ortaköy’deki eve davet edildi. 

Taner bu öneriden gurur duyduğunu söyledi ama kabul edemedi. 

Çünkü o aralar çok yoğun çalışıyordu, Devekuşu Kabare’ye angaje 

olmuş, onların oyunlarını yazıyordu. Bir süre proje askıda kaldı, ne 

yapsak acaba soruları arasında yaşandı. O sıralarda Oğuz Atay’ın 

“Tutunamayanlar” adlı romanı TRT dil ödülü almıştı ama mutsuzdu 

sevgili Atay. Çünkü kimse roman hakkında bir şey yazmıyor, tar-

O¤uz Atay’›n “Bir Bilim Adam›n›n Roman›” kitab›n›n 1975 tarihli ilk bask›s›n›n (Bilgi Yay›nevi) ve daha sonraki bask›lar›ndan birinin (‹letiflim Yay›nlar›) kapa¤› ve iç sayfas› 

tışmıyordu. Değişik gelmişti edebiyat dünyasına Oğuz Atay’ın tarzı. 

Ödül aldığı için olumsuz bir şey yazmıyorlar ama olumlu da konuşmuyorlardı. 

Bir akşam Hüseyin ile Profesör Erdoğan Şuhubi’lere yemeğe 

gitmiştik. Tesadüfen Oğuz Atay da oradaydı. Şuhubi ile Oğuz 

Atay İTÜ’den sınıf arkadaşıydılar ve çok iyi dosttular. O akşam sohbet 

ediyor ve “Tutunamayanlar”dan söz ediyorduk. Bir ara Hüseyin 

kulağıma eğilerek “babamın kitabını yazması için neden Oğuz Bey’e 

öneri götürmüyoruz,” dedi. Harika bir fikirdi. Eve gelip hemen Jale 

Hanım’a söyledik. O da aynı heyecanla karşıladı bu fikri ve olaylar 

kısa zamanda gelişerek, bugün pek çok gencin okuyup etkilendiği 

“Bir Bilim Adamının Romanı” ortaya çıktı. Kitap edebiyat çevrelerinde 

de olumlu eleştiriler aldı. Bir çocuk doğuyor, büyüyor, bilim 

adamı oluyordu, anlaması zor değildi… Oğuz Atay hep bu tür yazsın 

diyenler bile çıktı. Gülümseyerek karşıladı Oğuz Atay bu ilginç 

yorumları.) 

n İTÜ, kütüphanesine onun adını verdi. 

n 1971 yılında TÜBİTAK Hizmet Ödülü’nü aldı. 

n Ankara-İstanbul otoyolu üzerindeki en yüksel viyadüke onun 

adı verildi. 

n Ve bugün ben, ölümünden 40 yıl sonra sizlere onu anlatıyorum… 

1967 yılı Ağustos ayında Prof. Dr. Mustafa İnan’ın ölümünün ardından 

İnşaat Mühendisleri Odası tarafından çıkarılan Türkiye 

Mühendislik Haberleri adlı derginin özel sayısında hocayı yitirmenin 

acısı içinde yazılmış ve onun gibi üstün bir varlığı bu ka- 


Mustafa ‹nan (ayakta, sol baflta) ‹TÜ’de bir tören esnas›nda 

dar genç yaşta kaybetmenin yarattığı isyanla dile getirilmiş yazılar 

vardı. Bunlardan bir tanesi çok güzel bir gerçeği dile getiriyordu. 

“Türk Mühendislik alemi zaman geçtikçe efsane haline gelecek 

aziz bir varlığını kaybetti” diyordu. Bugün, yani 40 yıl sonra bu 

sözlerin abartı mı yoksa gerçeği tam olarak yansıtan sözler mi olduğuna 

rahatlıkla karar verebilecek durumdayız. Hâlâ güncelliğini 

yitirmemiş olan kitapları ile, yurdun ve dünyanın çeşitli yerlerine 

dağılmış olan öğrencileri ile bugünün gençlerine her an ondan 

bir şeyler aktarılıyor. Bu aktarılan şey tek bir şey değil. Yani 

yalnızca bilgi veya mühendislik veya mukavemet değil. Aktarılan, 

tüm bunların bir bileşimi ki işte bu ahenkli bileşim Mustafa Hoca’yı 

farklı yapan kişiliği oluşturuyor. 


Nedir Mustafa İnan’ı bu kadar farklı yapan Mustafa İnan belki 

çok akıllı idi, çok zeki idi, hafızası inanılmayacak kadar kuvvetli 

idi. Ama bu niteliklere sahip onlarca insanı birkaç dakika içinde 

bulup örnek gösterebiliriz. Mustafa İnan’ı efsaneleştiren bu ve sayabileceğimiz 

diğer özellikleri değil, bunların bileşimi ile insana 

ulaşmanın yolunu, sanatını bilmesi ve bu sanatı oya gibi işleyerek 

her konuda ortaya koyması idi. Ders anlatırken, sohbet ederken, 

idareciliğin sıkıcı dertleri ile boğulurken de bu sanatı büyük bir ustalıkla 

icra ediyordu. İnsana ulaşmak hiç kolay değildir. “Yalnız 

akıl ve zeka ile âlemin realitelerine erişmek kabil değildir,” der Mustafa 

İnan. Mustafa İnan zekâsı aklı, kültürü ile karşısındaki insanla 

arasındaki köprüyü gerektiği gibi kuruyor, bunun üzerinden de

gerekli aktarımları çok akıllıca ve çok nazik bir şekilde yaparak ona 

istediğini veriyor ve o kişiyi kesinlikle etkisi altına alıyordu. 

Mustafa İnan’a üç başlık altında yaklaşabiliriz: 

1. Bilimsel kişiliği, bilimsel çalışmaları, 

2. Hocalığı, 

3. İlgi alanları (Sanat, kültür, edebiyat). 

Bilimsel kişiliği: Hoca’nın bilimsel kişiliğini ve bilimsel çalışmalarını 

anlatırken mekaniğin ayrıntılarına girip orada ne harikalar yarattığını, 

kaç tane kitap yazdığını, makalelerinde nelere değindiğini 

bu kısa yazıda vermem hiç gerekli değil. Bu tür bilgileri internete 

girip herkes istediği anda bulabilir. Mustafa İnan’ı anlayabilmek 

için yalnızca bir süre için o günlere geri dönmek gerekebilir. Memleketin 

‘40’lardaki genel durumunu, üniversite anlayışını, bilimin 

algılanışını veya algılanamayışını anımsamak bize bu konuda yardımcı 

olabilir. Gerçekte o yıllarda Türkiye’de “Üniversitenin” ne 

demek olduğu tam olarak anlaşılamamıştı bile. Yani gerçek anlamda 

“Üniversite” yoktu o zamanlar Türkiye’de, yalnızca bazı okullar 

vardı. Orada bir takım kişiler öğrencilere bilgi aktarıyorlardı. 

Bu hocalar belki iyi hocalardı. Özellikle Mühendis Mektebi’ndeki 

hocalar gerçekten bilgiliydiler. Ama yaptıkları, bir aktarımdan başka 

bir şey değildi. Bilgi çabuk tükenen, yenisi üretilmedikçe zaman 

içinde yok olan veya yararsız hale gelen bir kavramdır. O günlerde 

bunu hisseden çok az insan vardı üniversitelerde veya yüksek okullarda. 

Mustafa İnan’ın mezun olduğu okul da diğerlerinden çok 

farklı değildi. Bu eksikliği çok iyi anlayan Mustafa İnan kendisine 

hiç yol gösteren olmadığı halde, etrafındaki kişiler yalnızca “yeterlikle” 

yetindikleri halde, ailesi bir an evvel mezun olup müteahhit 

olmasını ve aileye bakmasını istediği halde, o kendi iradesiyle, kendi 

isteği ile İsviçre’ye doktora yapmak için gitmeye karar verdi ve 

gitti. 

ETH’da doktora yapıp Türkiye’ye dönen ve çalışmaya başlayan 

Mustafa İnan’ın sıkıntıları bitti mi Kuşkusuz bitmedi. Sözünü 

ettiğim bu sıkıntılar yalnızca maddi, yani parasal dertler değil. 

Ailesini geçindirecek kadar para kazanamamanın verdiği güçlüklerin 

yanı sıra Mustafa İnan’ın dünyası ile içinde yaşamak zorunda 

olduğu dünya arasındaki farklar onu çok rahatsız ediyordu. 

Türkiye’ye döndükten sonra iki uç arasında kaldı Mustafa İnan. 

Bunlardan birisi Batı’nın getireceği değişikliklerden ürkerek konumunu 

koruma çabası içine girenler, diğeri ise (bu daha küçük 

bir grup) bu iş böyle yürümez görüşü ile doğrudan doğruya Batı’dan 

ithal malı bilim getirmek isteyenlerin oluşturduğu grup. 

Bunlardan o günlerde çok daha etkin olan birinci grubu anlamak 

kolay. İnsanlar anlamadıkları, algılayamadıkları şeylerden korkarlar. 

Bu üniversitelerde de geçerli. Batı dünyasının gelişen ve 

ilerleyen bilimsel atağını izleyebilecek alt yapıdan yoksunsanız, 

gelişime ayak uyduramıyorsanız bunu özümleyip koşullara uyamıyorsanız 

bir anlamda boşluk içine düşersiniz. Bu boşluk çok 

ürkütücü bir boşluktur, korku verir ve korkunun doğal sonucu 

olarak müdafaaya çekilirsiniz. Müdafaanın en iyi yolu kalın duvarlar 

örüp kendinize özgü bir dünya yaratmaktır. Bu dünyanın 

içinde giderek mutlak hakim siz olursunuz ve zamanla bu hoşunuza 

da gider. Bu manzarayı lütfen o günün yüksek okulları ve 

daha sonra da üniversiteleri ile karşılaştırınız. Yanına yaklaşılmayan 

hocalar, söylediği tartışılamaz profesörler, onların hazırladıkları 

yönetmelikler… 

Mustafa İnan bunları görüyor ve mutlak olarak değişmesi gerektiğine 

inanıyordu. Ama bu değişim yukarıda sözünü ettiğim azınlıktaki 

ikinci grubun düşündüğü gibi yapay çözümlerle yaratılmamalıydı. 

Yani değişim yalnızca ithal malı bilim ile olmamalı, çağdaş 

bilim Türkiye’ye gelmeli, etkinlikle uygulanmalı, yaşam biçimi buna 

göre şekillenmeli diye düşünüyordu. Aslında bütün bu değişimleri 

isteyen, gerçekleştirmek için uğraşan Mustafa İnan iç dünyası 

ile Doğu’ya tümüyle bağlı idi. Lise yıllarında başlayan bir merakla 

Divan edebiyatını çok severdi. Divan edebiyatının geleneklerine 

hayrandı. Geleneksiz olunca hiçbir yere varılmayacağına inanırdı 

Mustafa Hoca. İşte bu noktada tümden ithalci ikinci gruptan 

ayrılıyordu. Matematiğin de, mühendisliğin de kurulacak bir bilim 

geleneği içinde gerçek yerini alacağına, evrensel gözle bakmak gerektiğine 

ama bunun yanı sıra geleneksel yapıyı tümden göz ardı 

etmeden içten kalkınmanın gerekliliğine inanıyordu. 


71

Seminerler başlattı Mustafa İnan İTÜ İnşaat Fakültesi’nde. “Herkes 

çalışsın, her hafta birisi gelsin, bize yaptıklarını anlatsın, dinleyelim, 

sorular soralım, tartışalım, görüşlerimizi söyleyelim,” dedi. 

1940’lar için görülmemiş, alışılmamış bir başlangıçtı bu seminerler 

ve hâlâ sürüyor. Önceleri “Tatbiki Mekanik Seminerleri” idi bu 

serinin adı. Hocayı yitirdikten sonra “Mustafa İnan Tatbiki Mekanik 

Seminerleri” demeye başladık o toplantılara. Her yıl bahar yarıyılında 

yapılıyor bu seminerler. 

Hoca TÜBİTAK’tan Hizmet Ödülü almıştı yukarıda değindiğim 

gibi, her şeyin yanı sıra “Mekanikte bir ekol kurduğu” için almıştı 

o ödülü. Bugün tüm dünyada adı duyulmuş mekanikçilerimizin 

pek çoğu ilk çalışmalarını o seminerlerde anlatıp tartışmışlardır. 

Ben de ilk seminerimi orada anlattım 1967 yılında. Çok zorlanmıştım 

hazırlanırken. Moral bozukluğu içinde “çıkmıyor bu” diye sıkıntıyla 

hocanın odasına daldığımı bugün gibi anımsıyorum. Hocaya 

nerede takıldığımı anlatmaya çalışırken o benim kağıtlarıma 

bakmıyordu bile. “Bu probleme sen benden daha hakimsin şu anda. 

Ayrıca plastik mafsalın nerede çıkacağı o kadar da önemli değil. 

Onu neden aradığın, bulursan ne yapacağın önemli. Bunu düşün 

öncelikle,” dedi. “Bu arada onu da bulursun merak etme,” deyip 

bana bir konuyu sunarken nerelerde vurgu yapmam gerektiğini, 

gereksiz ayrıntıları hiç kimsenin merak etmediğini anlatmıştı. 

Bir süre sonra sanki problemi çözmüş gibi çıkmıştım hocanın odasından. 

Sonrasında da çok uğraştım kuşkusuz, ama ne aradığımı 

çok daha iyi biliyordum o andan sonra. 

Yukarıda değindiğim gibi Hoca bir sürü kitap yazdı hâlâ güncelliğini 

koruyan. Mukavemet, Düzlem Elastisite, Statik, Başlangıç Değerleri 

Metodu gibi. Örneğin Mukavemet kitabını ele alalım. Her 

mühendislik dalında okutulan bir konudur mukavemet. Şu anda 

piyasada yüzlerce mukavemet kitabı var, her gün de yenileri basılıyor 

Türkiye’de ve dışarıda. Ama onun kadar derli toplu, öğrenciye 

nasıl ulaşılabileceğini bilen bir ikincisi yok. Aslında düzeyi oldukça 

yüksek bir kitap, ama öğrenciyi fazla yormadan ne demek 

istediğini anlatıyor Hoca bu kitapta. O nedenle de aradan kırk yıl 

geçtiği halde hâlâ kullanıyoruz. 


Gelişime Mustafa İnan kadar heyecanla yaklaşan insana az rastlanır. 

Biraz da Doğulu yapısından kaynaklanan dürtü ile çabuk heyecanlanırdı. 

Bir gün Hoca bana, “al sana bir problem, çöz bakalım,” 

diye söze başlayıp heyecanla sürdürmüştü konuşmasını. Öğrencilik 

yıllarından sonra Mustafa İnan tutkusu ile asistan olarak 

girdiğim, Teknik Mekanik ve Genel Mukavemet kürsüsünde yapmış 

olduğum ilk çalışma Mustafa İnan’ın bu sözleri ile başlamıştı. 

Bu benim yaptığım ilk, onun da yönettiği son çalışmaydı. Basit bir 

denge problemiydi aslında. Hoca problemi bana anlatırken öylesine 

heyecanlandı ki başlangıçta ne yapacağımı bilemedim. Olup 

olacağı üç çubuk, iki dış kuvvet vardı sistemde; belirli oranlarda 

kuvvetleri değiştirdikçe denge formu değişiyordu sistemin. Problem 

çok basitti ama nonlineerdi. Hoca heyecanla olasılıkları sıralıyor, 

bana sorular soruyor, sanki fikrimi alıyormuş gibi beni konuşturmaya, 

konunun içine çekmeye çalışıyordu. Giderek ben de heyecanlanmaya 

başlamıştım. Ve sanki çok önemli bir iş yapıyormuşum 

gibi büyük bir hevesle çalışmaya başladım. Sonunda anladım 

o problemi bana vermesinin nedenini. Gerçek amacı Üniversitemize 

yeni gelmiş olan IBM 1620’yi kullanmak için bir olanak yaratmakmış. 

O bilgisayarın Üniversiteye gelişinde hocanın çocuklar gibi sevindiğini 

ve heyecanlandığını söylerler. Her türlü gelişim ve ilerleme 

hocayı heyecanlandırırdı. Her türlü yeniliğe açıktı. 

Hocalığı: Bu gerçekten inanılmazdı. Yukarıda, tüm satır aralarında 

değindiğim gibi insana ulaşmanın yolunu Mustafa İnan kadar iyi 

bilen bir ikinci kişiye daha rastlamadım. Bunu onu tanıyan herkesten 

duyabilirsiniz. Bu büyük hocanın hocalığı konusunda size birkaç 

anı aktarmak istiyorum. 

Teknik Üniversite’de 1943 yılında Profesör Rankine tarafından 

Elastisite konusunda verilen seri konferansların Türkçe’ye çevrilmesi 

gerekmiş. “Sen çevir,” demişler Mustafa İnan’a. “Nasıl olur, 

ben İngilizce bilmem,” demiş. “Ama konuyu biliyorsun, sen becerirsin” 

demişler. Çaresiz razı olmuş Mustafa İnan. Rankine anlatıyor, 

yazıyor ve Mustafa İnan’ın çevirmesi için de ara veriyormuş.

Hoca bu süreler içerisinde, yazılanları kendine göre açıklayarak 

anlatıyormuş. Salonda İngilizce bilen dinleyiciler bir süre sonra 

durumu fark etmişler. Mustafa İnan’ın söyledikleri ile Rankine’nin 

söyledikleri arasında birebir uyum yokmuş ama hiç ses çıkarmamışlar. 

Çünkü çeviri o kadar akıcı ve iyi gidiyormuş ki araya girip 

hocanın anlatışını bozmak istememişler. “Sanki konferansı veren 

Rankine değil Mustafa’ydı. Mustafa Türkçe anlatıyor ve Rankine 

de bunu İngilizce’ye çeviriyordu,” dedikleri söylenir. 

Benzer bir olay 1952 yılında İstanbul’da düzenlenen büyük IU- 

TAM konferansında da olmuş. Dokuz sene sonraki bu olayda hoca 

daha da ustalaşmış kuşkusuz. O konferansta Mustafa Hoca “Basit 

eğilmeye maruz silindirik şeritlerin vurgu stabilitesi” isimli Almanca 

bir bildiri sunmuş. Konuşmanın bitiminde orada bulunan 

tanınmış bir Alman mekanikçinin “konu çok güzel ama asıl kendisi 

çok büyük ve güzeldi…” dediğini söylerler. 

Hoca için ders anlatmak, bir öğrenciye bir şeyler aktarmak kutsal 

bir olaydı. “Rasgele yapamazsınız bu işi,” derdi. “Karşınızdaki öğrencinin 

karnı ağrıyabilir, canı sıkılabilir, ders dinlemek istemeyebilir, 

dalar gider, sınıftan kopar. Bu duruma izin verirsen bir numaralı 

suçlu sen olursun. Sen tahtada o çocuk ile bilgi arasındaki 

köprüsün. Onu alacaksın başka yollara gitmesine izin vermeden 

bilimin, bilginin güzelliğini hissettirerek o köprüden geçireceksin. 

Bunu yapabilirsen işte o çocuk tattığı lezzeti hep almak isteyecektir. 

Bunu yapabilmek için kendin konuyu çok iyi bileceksin. Yanına 

not, kitap almayacaksın, öğrencinle arana tahta ve tebeşirden 

başka bir şey sokmayacaksın”. Bu doğru, biz Mustafa Hoca’nın yaşadığını 

ve bizi yaşattığını derste hissederdik. Bu noktada kendi iki 

anımı aktarmak istiyorum. 

• Teknik Mekanik I dersinin Statik kısmını okurken kabloları anlatıyordu 

Hoca. Anlatmanın çok çeşitli yolları vardır. Denge koşullarını 

yazarsınız, kablo denklemini çıkartırsınız, bir iki işlem yaparsınız, 

biter. Benim bu sunuş biçimimle hiç heyecanlanmaya gerek 

olmadığı ortada. Ama Hoca dersi bitirip dışarı çıktığında sınıftaki 

heyecan düzeyinin yüksekliğini hangi biçimde ölçerek ileteceğimi 

bilemiyorum. Hepimiz kendimizi o anda dünyadaki tüm asma 

köprülerinin en ince ayrıntısını hesaplayabilecek inşaat mühendisleri 

olarak görüyorduk. 

• Aynı dersin izleyen bölümü olan Dinamik’te hoca yapay uyduları 

anlatıyordu. Yaklaşık kırk beş yıl evvelinden söz ediyorum. Pek 

çok şey yeni bizler için. Uzay araçlarını, gök mekaniğini yalnızca o 

zamanlar okuduğumuz çizgi romanlarından biliyoruz. Ayrıca 

ikinci sınıf öğrencisiyiz. Pek fazla matematik bilgimiz de yok. Hoca’nın 

işi zor, bu karmaşık konuyu anlayabileceğimiz düzeye inerek 

bize vermesi gerek. Hoca dersi anlatmaya başladı. Kürsüde, rolünü 

virgülüne kadar dikkat ederek oynayan bir aktör gibi konuyu 

sundu ve sınıftan çıktı gitti. Hocanın hiçbir hareketini ve sözünü 

kaçırmamak için tek kelime not tutamadım. Sınıfta gene heyecan 

düzeyi çok yüksekti. Bir süre sonra uzayda çıktığımız noktalardan 

ışık hızıyla geri gelerek yaşadığımız dünyaya döndük ve durumumuzu 

fark ederek birbirimizden not istemeye başladık. Ama herkes 

aynı durumdaydı, kimse not tutamamıştı. O zaman kitap falan 

da yok. Biraz zorluk çektik aslında. Şimdi ben aynı dersi veriyorum. 

Özellikle yapay uyduları uzaya fırlatırken hep Hoca’nın benimle 

beraber sınıfta olduğunu hissediyorum. 

Mustafa Hoca’nın hemen hemen her öğrencisinin bunlara benzer 

anısı vardır. Örneğin Prof. Dr. Günay Özmen; “Hoca’yı dinlerken 

kendimi Kepler sanıyordum” diyor. Daha sonra Newton gibi hissettiği 

de olmuş. Benzer şekilde Prof. Dr. Şenol Utku 1950/51 yıllarında 

Hoca’dan mekanik okumuş. “Eski Mezopotamya’dan başlayıp 

Newton’da gerçekleşen bu gelişimi Mustafa İnan’dan dinlemek 

ömrümün en ilginç ve heyecan veren güzeliklerinden biridir,” 

der. Sevgili dostum İzzettin Silier çok sevmemiş mühendisliği, fazla 

önem de vermemiş, arkadaşları ile inatlaşıp, dört senede bitiririm 

deyip hukuk fakültesini de bitirivermiş İTÜ’de okurken. Yani 

pek bağlanmamış mühendisliğe. İTÜ’nün mezunları için çıkardıkları 

bir kitapta okumuştum. “Benim için İTU’lü olmanın en büyük 

önceliği ve onuru Mustafa İnan gibi bir insanı tanımış olmamdır,” 

diye yazmış İzzettin Silier. 

İnternete girerseniz Sayın Süleyman Demirel’in hoca ile ilgili söylediklerini 

bulabilirsiniz. Benzer şeyleri Sayın Turgut Özal için de 


73

söyleyebilirim. Sayın Özal İTÜ’yü pek çok kez ziyaret etti, konuşmalar 

yaptı. O dönemlerde ben de idareciydim, İTÜ’de veya dışarıda 

çeşitli toplantılara katılmak durumundaydım. O nedenle pek 

çok konuşmasını dinledim Sayın Özal’ın. Benim dinlediğim hiçbir 

konuşması yok ki Mustafa İnan’dan söz etmesin. Hafta arkadaşlarla 

iddialaşırdık “bu sefer de Mustafa Hoca’dan söz edecek, yok, hayır 

etmeyecek,” diye, ama mutlaka ederdi. Özellikle kendisini 

Mustafa Hoca’nın çok beğendiğini, ille de “bırak elektriği mühendisliğini, 

inşaata gel,” dediğini vurgulayarak söylerdi. Yani bir Türkiye 

Cumhurbaşkanı için Mustafa İnan tarafından beğenilmiş olmak 

büyük gurur nedeniydi ve bunu her olanakta yineliyordu. 

İlgi alanları: Mustafa Hoca’nın kişiliğini anlatmaya çalışırken en 

çok hocalığından ve bilimsel yaklaşımlarından söz ettik. Onun 

renkli ve üstün kişiliğini, zengin dünyasını biraz daha yakından 

hissedebilmek için yalnızca bazı konferanslarının başlıklarını vermek 

yetebilir. 

n Din ve ilim, 

n Dil ve matematik, 

n İdare ve matematik, 

n Tolerans ve tabiat, 

n Yurdu terk eden kabiliyetler, 

n Akıl, hareketlerimizin tek rehberi olabilir mi 

n İnsan ve otomat, 

n Nefis kontrolü, 

n Büyük Arya-Drahma (Hindu Dini), 

n ABD’deki Kızılderililerin bugünkü durumu, 

n Tarih ve fizik. 

n Kibernetik, 

n Soyadı alırken takip edilen yollar, 

başlıklı el yazısı ile hazırlanmış konuşmaları da vardır. Mustafa 

İnan’ın düşünme yelpazesinin zenginliği hakkında başka söz söylemeye 

gerek olduğunu sanmıyorum. Bu konuşmalar İTÜ tarafından 

bir kitapta toplandı. Çok keyifle okunuyor. 

Yukarıda yalnızca adını verdiğimiz konferans konuları ile zenginleşen 

düşün dünyasında; bıraktığı eserler, kurduğu mekanik grubu 

araştırıcıları ile bilim dünyasında; tüm sınıfı etkisi altına alarak kara 

tahtanın başında elinde tebeşiri ile bir tiyatro sanatçısı inceliği 

ile ders anlatmasıyla Mustafa İnan gerçek bir bilim sanatçısıydı. 

Prof. Dr. Esin İnan, İnşaat 1966 

Ayrıca Mustafa İnan’ın 

n Mühendis nasıl yetiştirilir, 

n Kalkınmada eğitimin rolü, 

n Mühendislik eğitimine ait müfredat programları, gibi eğitimöğretimle 

ilgili konferanslar ile 

n Fizik ve kronoloji, 

n Düşünme üzerine bazı düşünceler, 

n Müzik ve matematik, 


Babam Mustafa ‹nan 

HÜSEY‹N ‹NAN 

Babamı 22 yaşında kaybettim, ölümünden önceki dört yılda da 

yüksek öğrenim için yurtdışında olduğumu düşünürsek, sağlığında 

onun üstün kişiliğini tam anlayacak olgunlukta olmadığım ortadadır. 

Onu ileri yıllarda başkalarından tanıdım, bu da bana her 

zaman hüzün vermiştir. 

Mustafa İnan ile ilgili birçok yayın yapıldı. Bunların başında Oğuz 

Atay’ın “Bir Bilim Adamının Romanı Mustafa İnan” adlı eseri vardır. 

Ayrıca ölüm tarihini izleyen günlerde başta Cumhuriyet olmak 

üzere tüm gazetelerde, İnşaat Mühendisleri Odası yayın organı 

Türkiye Mühendislik Haberlerinde (Eylül 1967) ve TÜBİTAK 

ile İTÜ’nün farklı yayınlarında Mustafa İnan’ın yaşamı ve meslek 

hayatına ait makaleler yer almıştır. Ayrıca verdiği konferanslar 

İTÜ tarafından bir kitapçıkta toplanmıştır. 

Ben ise burada Mustafa İnan’ı evde ve yakın çevresinde geçen ve 

hafızamda canlanan bazı anıları ile bir mozaik olarak sunmak istedim. 

Haydarpaşa Numune Hastanesi’nde 11 Ağustos 1945 yılında 

doğmuşum. Harp yıllarının yoklukları nedeni ile babam, doğumdan 

sonra, gece yarısında, o tarihte oturdukları Çatalçeşme’deki 

dedemlerin evine yürüyerek gitmek zorunda kalmış. 

Çocukluğumda babamı disiplinli ve sert tavrı ile hatırlıyorum; kısaca 

babamdan korkardım. Babam, aileden gelen şeker hastalığına 

meyilli oluşu ve çok yoğun iş temposu nedeniyle eve geldiğinde toleransı 

tükenir, ufak aksaklıklara tepki gösterirdi. Yemeğin hazır 

olmamasına sinirlenirdi, hazır olmasa bile “hazır” denilse, o arada 

çalışmaya dalar, yemeği unuturdu. 

Merak konularından biri “iyi yemek”ti. Katıldığı davetlerde en çok 

beğendiklerini evde tarif ederek yaptırırdı. Bir seferinde evde sucuk 

dahi yaptırmıştı. En çok babaannemin yaptığı Adana usulü 

(haşlama) içli köfteyi severdi. Sabahları çay bardağı, içinde kaşığı 

dahil ısıtılmış, ekmek kızarmış ve rafadan yumurta kıvamında pişmiş 

olmalıydı. Bu arada hemen belirteyim küçük çay bardaklarından 

hiç hoşlanmaz; “bunları kırmak yetmez, Paşabahçe’deki kalıplarını 

kırmalı” derdi. Sabah kahvaltısındaki ahenk (her şeyin aynı 

anda ve sıcak olarak hazır olması) aksadığında annemi sorumlu 

tutarak “sen bu evde pansiyonsun” diye takılırdı “pansiyoner” deyimini 

kasten yanlış kullanarak... Ancak, annemin de babam kadar 

yoğun bir meslek hayatı vardı. Annem kadınlığından beklenmeyecek 

bir şekilde teknik işlerin üstesinden gelirdi ve pratik çözümler 

üretirdi. 

Babamın el melekeleri çok zayıftı, hatta sakar denilebilecek kadar. 

Teorik olarak olayı çok iyi bilir, ancak elle yapamamanın sıkıntısını 

yaşardı. Bu nedenle hiçbir zaman araba kullanmayı istemedi. 

Annem, canını dişine takmış; ehliyet almış, yurt dışındaki kazançlarını 

belgeleyerek 1962 yılında bedelsiz ithalattan, kullanılmış 

1960 model bir Volkswagen getirmişti. Büyük bir gayretle, bir günde 

ve gümrük komisyoncusu olmadan arabayı geminin üzerinden 

indirtmiş ve gümrükten çıkarmıştı. 

Akşam annem arabayı getirdi, ancak evin önündeki dar boşluğa 


asit bir şekilde genel bir dinleyici grubuna nasıl anlatacağını düşünürdü. 

Tatil için İsviçre’den geldiğimde (İstanbul’da sömestr yeni başlamıştı), 

bir gün, babam derse giderken, annem “sen de git, bir dinle” 

dedi. Ben de Taşkışla’nın meşhur amfili dershanesine, babamdan 

önce gittim, ortalarda bir yere oturdum. Babam geldi, başladı 

dersi anlatmaya. 

Dersin konusu zincir eğrisi idi. Ders başladıktan sonra kapı “gırç” 

ederek açıldı ve gecikmiş bir talebe içeri girdi. Arkadan bir daha, 

bir daha. Babamın yavaş yavaş tolerans sınırının zorlandığını ben 

anlıyordum. En sonunda “Beyler, biz sizlerden önce derse geliyoruz, 

yoklama yapmıyoruz; gelmeye mecbur değilsiniz” diye tepkisini 

gösterirken, bunlardan bihaber birisi daha sınıfa girmeye yeltenirken, 

öğrenciler işaretlerle girmesini önlediler. Sonra da geç 

gelenin sınıfa girmemesini ihtar eden bir yazıyı kapıya astılar. Dersi 

hiç not kullanmadan, tahtayı hiç silmeden ve tam saatinde konuyu 

tamamlamış olarak bitirdiğini hatırlıyorum. Tüm öğrenciler 

ve ben adeta büyülenmiş gibiydik. 

Mustafa ‹nan ve o¤lu Hüseyin ‹nan 

bir türlü park edemedi. O zamana kadar yalnızca kitaplardan okuyarak 

ve başkalarını izleyerek edindiğim bilgilerle arabayı tek manevra 

ile park ettim. Bu becerimden dolayı çoğu kez akşam davetlerine 

beni de götürürlerdi; arabayı gidişte ehliyeti olduğu için annem 

kullanır, ben gidilen yerde park ettikten sonra otobüsle dönerdim. 

Böylece gidilen yerde annemin park etme sorunundan 

dolayı babamın sinirlenmesi önlenmiş olurdu. Araba bilhassa yağışlı 

havalarda sık sık stop eder, buna karşı jigle ile (çoğu zaman 

ben arkadan uzanarak) ayar yapılırdı. Babam sorun yaşamak istemezdi, 

hatta annemin onu bazı yerlere araba ile götürmesine itiraz 

eder; “köşeden dolmuşa binip bir lira veriyorum, istediğim yere 

götürüyor; ne jigle derdi var, ne park etme sorunu var!” derdi. 

Üniversiteye Teşvikiye’den yaya giderdi. Yol boyunca genellikle, ya 

Yahya Kemal’in bir şiirini ezberler, ya da merak ettiği bir konuyu 


Babam ile annem maddi açıdan hiç bir zaman çok rahat bir yaşam 

sürmediler. İkisi de devlet memurluğunun mütevazı şartları ile 

mutlu olmaya çalıştılar. Bugünlerde herkesin tabii bir hak olarak 

gördüğü konut edinme bile onlar için hayli zor gerçekleşti. 

Annem Prof. Dr. Jale İnan, 1946-1994 yılları arasında Antalya’nın 

çeşitli kentlerinde kazı ve restorasyon çalışmaları yönetmişti. Side’deki 

kazılar sırasında uzun yıllar çadırda yaşayan anneme köylüler 

zorla bir arsa satarak oraya yerleşmeye teşvik etmişlerdi. Yazlık 

evin inşaatı bin bir türlü zorluklarla dört-beş senede tamamlanabildi. 

Babam bu olayı şöyle anlatırdı: “Şaşkın ördek başını bırakıp 

kıçından dalarmış misali, biz İstanbul’da kirada otururken 800 

km. uzakta, yılda ancak bir ay oturabileceğimiz bir ev sahibi olduk.” 

Ayrıca bir mukavemetçi olarak evin çok kalın taş duvarlarını 

yadırgardı. Side’de köylülerle uzun sohbetler yapar, onların 

kendilerine has şive ve espri anlayışlarını ve hadiselere basit yakla-

şımlarını ilgi ile izler, onlara her konuda öğütler verirdi. Side Müzesi 

eski bir Roma Hamamı’nın orijinal duvarlarının üzeri kapatılarak 

elde edilmiş bir mekândadır. Hamamın çatı restorasyonunda 

orijinal halindeki tonozlara benzetilmek için dıştan nervürlü bir 

betonarme kabuk öngörülmüştü. Tam beton döküleceği sırada ustabaşı, 

nervürlerin altta olması gerektiğini söyleyerek annemi kararsızlığa 

sevk etmiş. O anda anneme evlilik yıldönümlerinde sürpriz 

yapmak için habersiz Side’ye gelen babam duruma müdahale 

edip projede hata olmadığını söyleyerek önceden karılmış betonun 

gecikmeden dökülmesini sağlamış ve annemi müşkül durumdan 

kurtarmıştı. 

Daha sonraları İstanbul’da kiradan kurtulmak için Ulus’ta bir daire 

almaya niyetlenmişlerdi. Babamın birilerinde alacağı varmış, 

“daire için lazım” diye kendisine ödeme yapmalarını istemiş. “Hoca, 

Boğaz’da Ortaköy’de bir arsamız var, sana para vermeyelim, 

önayak ol, oraya bir apartman yapalım, ortak olalım” demişler. 

Arsanın yeri güzel, Yüzme İhtisas’ın tam karşısında idi. Arsa birkaç 

kardeşe ait; kardeşlerden biri müteahhit ve mimar; inşaat başlamış 

ama ihtilaf ve sorunlar da beraberinde. İnşaat beş yıl sürdü; babam 

işin başında sorunlar çıkınca konu ile ilgilenmeyi bıraktı, hatta 

problemlerin evde konuşulmasını dahi yasaklamıştı. Beş yıl boyunca 

annem, ustalar ve diğer tüm sorunlarla uğraştı ve böylelikle 

1966’da babamın vefatından bir yıl önce bu daireye taşındılar. Daha 

sonra 1969 yılında bina, Karayollarınca istimlâk edildi ve uzun 

yıllar hizmet binası olarak kullanıldıktan sonra yıkıldı. Biz ise babamın 

dostlarından birinin yardımı ile Bebek’te bir daireye geçtik. 

Babamla ilgili birçok yazıda ortak nokta, onun uzmanlık alanından 

başka, ilim ve sanatın farklı yönleri ile ilgilenmesi ve bu konularda 

araştırmalar yapmasıdır. Alafranga ve alaturka müzik, edebiyat, 

yerli-yabancı şiir en çok zevk aldığı sanat dallarıydı. 

Türk sanat müziği, özellikle Dede Efendi hayranıydı. En çok sevdiği, 

Tanburi Mustafa Çavuş’un Hisarbuselik şarkısıydı: 

“Dök zülfünü meydane gel 

Sür atını ferzane gel 

Al dayreni hengame gel 

Bülbül senin gülşen senin 

Yar aman aman 

Aşıkınam hayli zaman 

Dil muntazır teşrifine 

Gel aman gel” 

Müzik ve matematik konusunda el yazısı ile kaleme alınmış bir 

konferans notu var, ancak metin kısmı tamamlanmamış olduğu 

için takip etmek güç. 

Jale ve Mustafa ‹nan çifti 

Kendisinin şiir defterinde divan edebiyatından Orhan Veli’ye kadar 

sayısız şiirler var. Pek çok yabancı şairin, özellikle Goethe’nin 

şiirleri de. Ancak Yahya Kemal şiirlerine özel ilgisi ve kendisiyle yakın 

dostluğu vardı. Üstadın şiirlerini en iyi okuyan kişi olarak, 

Yahya Kemal’in özel meclislerinde çoğu zaman hazır bulunurdu. 

Ünlü oryantalist Prof. Annemarie Schimmel aile dostumuz idi. 


77

Kendisi klasik batı dillerinin yanı sıra Türkçe, Arapça, Farisi ve Urdu 

dillerine, edebi tercümeler yapacak düzeyde hâkim idi. Türkçeden 

divan edebiyatının ve yakın zamanımızın şiirlerinin en güzel 

örneklerini Almancaya tercüme etmişti. Bu tercümelerinde çoğu 

kez babama danışmış, kitaplarından birini ona ithaf ederek de bu 

yardımlarından dolayı şükranını belirtmişti. 

Hiç bilmediği konuları kendi kendine çözümlemek için çaba harcamak, 

babamın hobilerindendi. Evde incelediği Rusça bir mekanik 

kitabını görünce annem “Rusça’yı nerden biliyorsun” diye sorar. 

Babamın cevabı: “Rusça bilmiyorum ancak kitabı anlıyorum” 

Rusça’yı mekanik bilgisi ve karine ile sökerek anlayabilmekte idi. 

Dini inançları güçlüydü. Konya’da bulunduğu sırada dini eğitim 

almıştı. Ancak ritüel (ibadet) konusunda farklı düşünürdü. Toleransa 

çok önem verirdi. Diğer din mensupları ile tartışır, mukayeseler 

yapardı. Dogmacı değildi, dayatmacılığa karşıydı. Sadece domuz 

eti yemezdi, ancak koyun etini de yağlı oluşundan dolayı sevmezdi. 

Ben yıllar sonra İsviçre’de pansiyoner olarak kaldığı ev sahibesi 

ile tanıştım ve “domuz eti” konusunu sordum; “o yıllar harp 

içindeydik, yemeklerde ne bulursam onu kullandım ve o da bunlardan 

yedi, fazla ayrım yapacak lüksümüz yoktu” dedi. 

İlginç benzetmeleri vardı. Örneğin, bir konuşmasında Amerika ile 

Adana’nın arasındaki benzerliğe işaret ederek: 

“Dünyada iki yer vardır ki asimilasyonu çok kuvvetlidir. Bunlardan 

biri Amerika, diğeri Adana’dır. Çünkü buraya hicret eden ve 

yerleşen kimseler kendini bir nesil sonra oralı zanneder. Mesela 

Sabancı’ların Kayserili olduğunu çok kimse hatırlamaz” derdi. 

Babamdan Süleyman Demirel ile ilgili politik bir anı aktarayım: 

Sayın Demirel babamın başarılı bir öğrencisi ve Ankara seyahatlerinde 

görüştüğü bir dostudur. Bir defasında Süleyman Demirel’in 

Adalet Partisi’ne gireceği söylentileri dolaşırken Ankara’da karşılaşırlar. 

Babam, 

“Yahu Süleyman, sen aklı başında adamsın, iyi mühendissin, siyasetle 

ne işin var” diye sorar. Demirel’in cevabı: “Hocam öyle bir 


Side’de müze aç›l›fl›nda 

şey olsa, size danışırdım” olur. 

Bir zaman sonra Demirel’in Adalet Partisi Başkanlığı bombası patlıyor. 

Ankara’da buluştuklarında babam: “Yahu Süleyman, ben sana 

ne dedim, sen ne yaptın” 

Cevap: “Sormayın hocam, kırk yılda bir size danışmadan bir iş 

yaptım.” 

Sayın Demirel’den bir başka Mustafa İnan anısı: 

“Teknik Üniversite’nin 5. yılında (Yüksek Mühendis Mektebi’nin 

6.yılı) son sömestr diploma projesi yaparken, sonradan 

konulmuş olan 16 saatlik Hararet Makineleri dersine girmedik. 

Bunun üzerine bize ‘diploma projenizi kabul etmiyoruz, bu dersi 

okumadan da sizi mezun etmiyoruz’ dediler. Bir çare buluruz 

ümidiyle sınıf mümessilimiz Hasan Vardar’la Hoca’ya gittik. Hoca, 

‘bakın, nihayet İTÜ bu sene mezun vermemiş olur; bu hareketiniz 

yanlıştır, altı ay sonra gelin’ dedi ve biz ondan medet 

umarken bizi nasihat ile gönderdi. Esasında Hoca haklıydı.”

kendi sahalarında yetişecek gençlere eğitim imkanı ve burs verilmesi 

için bağışlandı. İsimleri viyadüklere, kütüphanelere, seminerlere 

ve anı kitaplarına verildi. Neden diye soracak olursak: 

Bütün bunlar onların yaşam boyu kendilerini adadıkları aynı amaç 

için yapıldı; İlmin Meşalesi yeni nesillerin yolunu aydınlatsın ve 

kendi serüvenleri ve başarıları gençleri bu yolculuklarında yüreklendirsin 

diye. 

Hüseyin İnan, Makine 1970 

‹nan ailesi 

Annem 26 Şubat 2001 tarihinde vefat etti. Bütün kitaplarını, vasiyeti 

üzerine Antalya Müzesi’ne teslim ettik. Antalya Müzesi’ndeki 

kitaplığa “Prof. Dr. Jale İnan” adını verdiler. Kitaplığın içine annemi 

tanıtan bir vitrin yerleştirdik. Ayrıca ders notları, ayrıbasım koleksiyonu, 

dia ve fotoğraf arşivini de Mimar Sinan Üniversitesi ve 

Akdeniz Üniversitesi’ne verildi. 

Babamın “Cisimlerin Mukavemeti” kitabını da İTÜ Vakfı’na bağışladık. 

Geliri ile öğrencilere burs veriliyor. İTÜ Merkez Kitaplığı’na 

babamın ismi verildi ve şimdi de yeni bina aynı adla anılacak. 

Kendi alanlarında büyük üne kavuşmuş anne ve babanın oğlu olmak 

çok gurur verici. Geriye baktığımda onların birçok konuda 

birbirlerine benzediklerine daha çok inanıyorum. Ayrı ayrı programlarda 

her ikisi de TRT’nin “Cumhuriyete Kanat Gerenler” dizisine, 

hayat hikayelerinin başkalarına örnek olması için, konuk 

oldular. Bıraktıkları eserler kendilerinin feyiz aldıkları kurumlara, 


79

Müstesna bir kiflilik 

H. AYDUK KORAY 

Önce İTÜ İnşaat Fakültesi’nin dekanı (1954), sonra üniversitemizin 

rektörü (1957) olan Prof. Dr. Mustafa İnan hocamız, gelecek 

kuşaklara, önce insan, sonra da mühendis olarak, yaşamıyla ve 

yaptıklarıyla dersler veren müstesna bir kişiliktir. Vefatından bunca 

yıl sonra dinmeyen övgü ve sevgiyle anılması, derslerini öldükten 

sonra da hâlâ vermekte olduğunu bunun en güzel kanıtıdır. 

Hocamızın kişiliği de güven verici ve inandırıcıydı. Herkese yardımcıydı. 

Öğrettiği her şeyi çok iyi bilir ve çok iyi anlatırdı. Olağanüstü 

iyi yürekli ve yardımseverdi. Mütevazı ve güler yüzlüydü. 

Ayrıca Mustafa İnan hocamız, ülkemizin, Anadolu’muzun da sevgisini, 

yüreğinde ömür boyu saklayan bir kişi olmuştur. Her türlü 

onuru kazanmış, ancak hiç ayrıcalıklı havalarına girmeden bu toplumun 

hep sade bir bireyi olarak kalmıştır. 

Mustafa İnan hocamız yeni mezun mühendis iken, İsviçre’nin Zürich 

şehrindeki dünyaca ünlü ETH’ya gittiğinde "orada kalma ve 

orada ilerleme” önerilerini kabul etmemiştir. 

Bu kararının nedenlerini vefatından dört yıl önce, şöyle açıklamıştı: 

"Birleşmiş Milletler, Avrupa Konseyi gibi organizasyonlar sayesinde 

milletler birbirine çok yaklaşmıştır, sınırlar gevşemiştir"... 

“Bir ilim veya meslek adamının kendi yurdunda veya başka bir 


yerde çalışmış olması, bir problem teşkil etmemelidir"... "Kendi 

kabiliyetlerini kaybeden milletlerin seviye farkını kapatmaları, hiçbir 

zaman beklenemez, dolayısıyla da dünya barışına hizmet edilmiş 

olamaz." 

Mustafa İnan Hocamız bu düşünce biçimiyle, vatanseverlik ve fedakârlık 

konusunda da ders vermiş bulunuyordu. 

Öte yandan: "Biz ziyan olmuş bir nesle mensubuz" diyerek bu fedakârlığı 

kabullenmiş olmasının da işaretini vermiştir. 

Vefatından dört yıl sonra, Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma 

Kurumu’nun, kendisine ödül verme nedenleri çok ilginçtir: 

“İstanbul Teknik Üniversitesi’nde 1944’lerde başlayıp 1967’de vefatına 

kadar tatbiki mekanik dalındaki bilimsel çalışmaları, eşsiz 

hocalığı ve çok sayıda genç araştırmacı ve bilim adamı yetiştirmek 

sureti ile modern anlamda bir ekol kurmuş olmasını dikkate alarak, 

1971 yılı Hizmet Ödülünün verilmesini kararlaştırmıştır." 

Mustafa İnan hocamız, mühendislikteki engin görüşlerine ve başarılarına 

rağmen, bu çok geniş çerçeveye de sığmamıştır. Arkadaşlarına 

sürekli olarak: “Okumalısınız” derdi. “Astronomiyi, Kepler’i, 

Kopernik’i öğrenmelisiniz". 

Yahya Kemal’in yönettiği ünlü edebiyat toplantılarında, şair, 

hep Mustafa İnan’a mutlaka haber verilmesini isterdi. Kimse 

Yahya Kemal’in şiirlerini, İnan hocamız gibi ezberleyemez ve 

duyarak okuyamazdı. İnan hocamızın sevimli kişiliği, zevkli 

sohbeti, ayrıca üstün hafıza gücü, hayranlık uyandırırdı. Öte

yandan Nedim, Baki ve Fuzuli’den, sırası geldikçe, o ana uygun 

örnekler verirdi. 

Mustafa İnan hocamız nesillere örnek bir insan olmasının yanında 

olağanüstü mükemmel bir bilim adamıydı. Üstelik kendisi, bilinenleri 

tekrar eden bilim adamlarından değil, bilime katkılarda 

bulunan, müstesna bir kişilikti. 

Vefatından bunca yıl sonra kendisini hâlâ artan bir sevgi ve övgü 

ile anmamız, Mustafa İnan merhumun, çok müstesna hocalarımızdan 

biri olduğunun kanıtıdır. 

Belirli çerçeveler içinde kalmayan, girdiği çerçevelere sığmayan 

Mustafa İnan hocamızın 1911-1967 yılları arasındaki sadece 56 yıllık 

ömrü, hak edilmiş deyimiyle, gerçekten erken ölümdür. Hatta 

çok erken ölümdür. 

Daha uzun yaşasaydı daha neler yapabilecek olduğunu, ancak kendisi 

bilebilirdi. 

H. Ayduk Koray, İnşaat 1949 


81

‹TÜ’nün bizlere lütfetti¤i bir hazine 

OKAN GÜREL 

Hocamız Mustafa İnan (1911-1967) İTÜ’nün bizlere lütfettiği bir 

hazineydi. 1953 mezunların yayınladığı Arı kitabında talebelerin 

mezuniyetinden duyduğu sevinci kendileriyle şöyle paylaşıyordu: 

“Biz hocalar için her ders yılı sonu bir hasat mevsimidir. İyi ve bol 

mahsul daima yetiştireni memnun ettiği gibi bizler de yeni yetişen 

genç mühendislerle iftihar ederiz. Esasen hoca olmanın en büyük 

zevki de bu olmalıdır ki çeşitli zahmet ve emekler hep böyle mesut 

devrelerde fazlasıyla ödenmiş olur.” 

Üç önemli noktaya temas ederken: 

1. Öğrendiklerinizle katiyen iktifa etmeyip daima yenilikleri takip 

etmelisiniz, 

2. İlmin ve bilginin kudretine inanmalısınız, 

3. Sizi yetiştiren müesseseyle irtibatınızı daima muhafaza edip, 

onun ilerlemesinde hissenize düşecek vazifeyi severek ve isteyerek 

yapınız, diye yuvadan uçacak nesillere öğütte bulunuyordu. Mustafa 

İnan bir mühendis (hendese bilen) idi ve bu üç noktayı kendisine 

de uygulardı. 

Fransız maden mühendisi (ingenieur –deha sahibi) Henri Poincaré 

(1854-1912) dinamik analize en yoğun buluşları getirmiş bir 

yazardır. Eserleri 11 ciltlik “Oeuvres” olarak dünya kütüphanelerini 

zenginleştirmiştir. İngilizce dilinde mühendis engineer (makine 

işleten) olarak tanımlanır. Rus asıllı Stephen Timoshenko (1878 – 

1972) Amerika’ya göç edip, oradaki mühendisliğe yeni bir anlam 

vermişti. Emekliliğinden sonra, kurduğu mühendislik bölümünün 

başkanlığını damadı İngiliz elastisite uzmanı James Norman Goodier 

(1905-1969) üstüne almıştı. Timeshenko’yu ve Goodier’i 

İTÜ’lülere tanıtan Mustafa İnan olmuştu. Mustafa İnan bilgisini 

ve düşüncelerini öğrencileri ve meslektaşları ile paylaşmak amacı 

ile kitap basmanın gerektiğine inanıyor, bunun güçlüğünü biliyordu. 

TÜBİTAK Bilim Kurulu Başkanı iken bir sohbet sırasında, bizlere 

büyük bir başarısından bahsetmişti. Çok güç bir işi başarabilmişti, 

kitabını İTÜ’de bastırmış olmaktan büyük bir kıvanç duyuyordu 

[İTÜ Library : QA9311.T56tp 1964 ve QA931.I53.1964]. Bu 

İTÜ’ye getirdiği yenilikler yanında onun için en önemli olanlarındandı. 

Okan Gürel, İnşaat 1954 

(Okan Gürel’in, İnşaat 54 mezunlarının çıkarmış oldukları “50 Yılın Ardından Sesleniş” 

adlı anı kitabı için hazırlamış olduğu yazıdan alınmıştır.) 


Hocalar›n hocas› 

O⁄UZ GÜRSEL 

Muhterem hocamızdan öğrendiklerimizi meslek hayatımız boyuca 

kullandık. Elastik zemine oturan mütemadi sömeller tatbikatında 

birçok takdirler aldık. Çünkü derin problemlerin basite, kavranabilir 

terimlere indirgenmesi Tanrı vergisi yeteneği, onu olağanüstü 

bir hocalar hocası yapıyordu. 

Türkiye’nin başka bir, Mustafa İnan görmesi pek olası değildir. 

Oğuz Gürsel, İnşaat 1955 


83

2.BÖLÜM 

Mezunlar›n›n kaleminden ‹TÜ

“Reis Feyzi” anlat›yor 

FEYZ‹ AKKAYA 

1926 senesinin Eylül ayında Yüksek Mühendis Mektebi’ne tam 120 

kişi girdik. Sezai Türkeş, o zaman 18 yaşında, lise diplomalı tüy 

sıklet bir delikanlıydı. Bense 19’dan 20’ye yönelmiş, orta mektep 

diplomalı, şaşkın bir Üsküdarlı’ydım. 

Hiç sınıfta kalmadım, kötü bir öğrenci de değildim fakat orta mektebin 

8. sınıfını, 19 yaşımın sonlarına doğru bitirebildim. Bu havaya 

giden seneleri, Birinci Cihan Harbi’nin darlıklı günleri sırasında 

durmadan mektep değiştirmem yüzünden kaybetmiş olmalıyım. 

Bir aralık Alman Mektebi’ne de gittiğimi hatırlıyorum. (Nasıl 

unuturum: Das ist ein Mann aus Schnee... Er hat keine Beine...) 

Mütareke olunca bizi oradan da dehledilerdi. 

Şaşkınlığım, dört sene gecikmeyle elime aldığım orta mektep diplomasıyla 

başladı: Hangi mektebi seçeceğim Marangoz Servet ve 

Balıkçı Sait hariç, arkadaşlarımın çoğu Ticaret Mektebi’ne kaydoldular. 

Açıkta serseri gezen bir ben kaldım! Nihayet, haftalar sonra, 

Üsküdar vapur iskelesinde, arkadaşım Necati’den öğrendim ki, 

Türkiye’de bir mühendis mektebi mevcuttur. Buraya liselileri doğruca 

alıyorlar, eksiği de orta mekteplileri sınavdan geçirip tamamlıyorlar. 

Karar vermek için düşündüğümü hatırlamıyorum. Başka 

sual de sormadım. Hatırladığım şey, yıldırım hızıyla evden evrakımı 

alıp mektebe, Gümüşsuyu’na koştuğumdur. 22 numarayla geçici 

kaydımı yaptırdım. İki ay Gümuşsuyu’ndaki hazırlık kurslarına 

devam ettim. Ağustos sonlarında yaptıkları sözlü ve yazılı sınavları 

kazandım. 825 numarayla Yüksek Mühendis Mektebi’ne 

kabul olundum. Ben şaşmayayım da kim şaşsın 

Ben, size öğrencisi olduğumuz “Mühendis Mektebi Ali’si”ni anlatayım: 

Cumhuriyet ilan edileli, üç sene daha yeni doluyor. Gümüşsuyu 

Kışlası’nın üçte biri Mühendis Mektebi, üçte biri Fen Mektebi, üçte 

biri de harp sırasındaki yangın tarafından paylaşılmış durumda... 

Bizimle beraber kışlaya inşaat da girdi ve diploma alışımızdan 

bir sene evvel bitti. Mektebin, Milli Eğitim Bakanlığı’yla hiçbir ilişkisi 

yoktu. Tam yatılı ve tam parasız olmak üzere Bayındırlık Bakanlığı’na 

(eski ismi ile Nafia Vekaleti’ne) bağlıydı. 10 senelik mecburi 

hizmet senedini peşinen imzalamış olan bizlere, vekalet her 

sene birer kat elbise, palto, kundura, çamaşır, havlu, pijama veriyor, 

kalem, kağıt ve ders malzemesini bedava sağlıyordu. (Dikkat!.. 

Çetelede kitap yok... Çünkü kitap zaten yok!..) 

Yangın yerindeki bu cennetin esrarını, hemen ilk günlerde öğrendik. 

Evvela gördük ki bizim bir üstümüzdeki 2. sınıfın mevcudu 

45’dir. Onlar da 120 kişi girmişler, 45 kalmışlar. (Biz de ikinci sınıfta 

50 ‘nin altına düşmüştük.) Üst sınıfların mevcuduysa ya 5, ya 

6 kişi... Sonra elimize, bir el ilanı geçti... Hani şu kenar mahalle tiyatrolarının, 

sokaklarda herkesin eline tutuşturduğu, artistleri ve 

programı metheden, tek sayfa reklamları vardır ya, işte onlardan... 

Bir tanesini saklamıştım. Diyordu ki: 

“Mektebimiz, Gümüşsuyu’nun abu havası latif bir yerinde kain 

olup, Boğaza karşı... 

MEZUNLARININ KALEMİNDEN İTÜ 

87

İaşe ve ibade mektebimize ait olup bila bedel, her sene bir kat elbise... 

Muktedir aşçı kadrosuyla bol ve muganni yemek... 

Diploma alanlar, kur’a ile vilayete, aylık 84 lira maaşı aslı ile... 

Üç senede bir, bir üst dereceye terfi... 

Vilayat’da emrine bakımlı bir at ve seyis tahsis ile yem bedeli olarak 

vs.” 

Mektep methediliyor, ana babalara çocuklarını korkmadan kaydettirmeleri 

tavsiye edilip cesaret verici sözlerle ilan sona eriyordu. 

En sondaki cümle şuydu: 

“Mektebimize Hamidiye suyu da alınmıştır.” 

Esrarı çözen ve memleketin o günkü halini gösteren bu üzücü ilana 

o zaman gülmüştük. Halbuki bu ilanın: “Mektep çok zormuş, 

girenler verem oluyorlarmış” dedikodularını önlemek ve yanmış 

yakılmış, bahtsız memleketin şiddetli ihtiyacını karşılamak için 

çırpınanların elinden çıktığını pekâlâ anlıyorduk, fakat o yaşta 

gençler her şeye gülerler. Hikâyemize dönelim: 120 kişilik birinci 

sınıfta, kimse kimseyi tanıyamadı, fakat 2’inci sınıfta mevcudumuz 

50’nin altına düşünce, tüm sınıf birbirine ısındı. Vefalı, Kabataşlı, 

Kıbrıslı gruplar eridi, yerlerine daha küçük, kafa dengi gruplar 

oluştu. Tadına doyulmaz gece yatısı hayatının sağladığı samimi hava, 

bizi altı sene sardı. 

Daha ikinci sınıfta gerekli görülenlere gerekli lakaplar takılmıştı: 

Fosfor Necdet, Jandarma Necati, Papaz Salih, Boğaz Ziya, Hacıbalık 

Hulusi, Fil Sedat, Ali Bey (asıl adı Ahmet Şükrü) gibi... Sezai’yle 

bana; Darling Sezai, Reis Feyzi münasip görülmüştü. 

Sezai’nin iki grubu vardı; Pokerciler ve sporcular... Poker partileri, 

geceleri yatakhanede, karyola üstünde, gündüzleri arka sıralar arasında, 

yere bağdaş kurarak, altı sene devam etti. Biz, ancak futbolda 

veya deniz partilerinde beraber olabiliyorduk. Son üç sene, 

bunlara mektepten gece firarları da eklendi. (Dizi burkulduğu 

günlerde onu kapının üstündeki daracık “vasistas”tan nasıl aşırırdık) 

O gecelerde muvazene sihirbazlıkları gösterirdik! 

88 MEZUNLARININ KALEMİNDEN İTÜ 

Üçüncü sınıfı, hatırı sayılır sürprizlerle geçirdik. O sene sınıfın en 

başında gelenlerden Hulki Yanat, Halterci Mümin, Fosfor Necdet 

vekâletin teklifini kabul ederek Fransa’ya uçak mühendisliği 

tahsiline; Emin Onat, Fuat Külünk, Hilmi İleri de, dönüşlerinde 

mektepte asistanlığı taahhüt ederek Zürich Üniversitesi’nde tahsillerini 

ikmale gittiler. Sınıf üniform hale geldi, rahat ettik, daha 

sıkı kaynaştık. Sırası gelmişken söyleyeyim ki bu iki teklifi geri 

çevirmemdeki sebep kaldırım mühendisliğine olan aşkım değildi. 

Bu, şuur altındaki “dış memleket fobisi” olmalı... Bununla beraber, 

gidenlerin seçtikleri müstakbel mesleklerini de onaylamıyordum. 

Uçak mühendisliği o gün için memlekette bir hayaldi. 

Mektepte hocalıksa pek pasif... Bu parlak zekalar arasında bu gün 

yalnız Fosfor Necdet hayatta... Onlar, Fransa’dan döndükten 

sonra, mektepte hocalığa talip oldular. Yakışırlardı da... Fakat olmadı. 

Hulki, uzun müddet MKE Genel Müdürlüğü yaptı. Necdet, 

hocalığı biraz denedi, fakat bir profesörün gözünü morartıp 

iki dişini kırdığı için çabuk ayrıldı. Uzun seneler Amerika’da 

New Orleans’ta üniversitede profesörlük, harp sıralarında da 

Montgomery’nin ordusunda irtibat subaylığı yaptı. (Orada başı 

belaya girmediğine göre Elalemeyn’deki orduda bir profesörle 

karşılaşmadı demek!) 

Üçüncü sınıfın son sürprizi yol, su, yapı şubelerine ayrılmamız olmuştur. 

Seçimi, isteğe bağlı bıraktılar. Hidrolikçiden korkanların 

hepsi “Su”ya ayrıldılar. Sucu Burhan’ın kuyruğunun altına sığınmayı 

daha emin gördüler. “Yapı”ya üç dört kişiden fazla rağbet 

eden çıkmadı. Geri kalanlar, Sezai dahil, hiçbirimiz tabanı delik 

kaldırım mühendisliğinden ayrılmadık. Ayrılmak, bana o zaman 

vefasızlık gibi görünmüştü! İktisatçı Tevfik Bey, Kimyacı Nurettin 

Münşi, üst kategoridendi... Kimyacı, Girit şivesiyle konuşurdu: Fenol 

ftalein!.. Mavimitrak, yeşil mavi, sarı, kırmızı, mor! 

Elektrikçi Burhan Hoca’yı unutmayalım. “Kafasında bilgisi çok, 

fakat öğrenmeye yeteneği yok” olanların başında gelirdi. Hocanın 

hiçbir şey öğretememesini fakat, öğretmek için çırpınmasını üzüntüyle 

hatırlıyorum. Anlatacağım şu kısa hikaye beni senelerce 

utandırmıştır:

O sene elektriğe, ikinci devre sınavlarında girmiştim. Sınav odasındaki 

kara tahta başında iki kişiyiz. Kapıya yakın tahtada meşhur 

“çene çelik, kulak delik” Mithat var. Hoca bana çok basit fakat, cevabı 

çok kısa olan bir soru sordu: 

- Trifaze bir motoru devreye bağla... 

Bu soru benim hiç hoşuma gitmedi. Çünkü bu sorunun kısa yanıtından 

sonra, arkasından başka soruların geleceği muhakkaktı ve 

ben bunları bilmeyebilirdim. Bu tek soruyla kurtulmanın çaresini, 

basit bir elektrik motoru yerine, Sliprin bir motor seçmekte buldum. 

Renkli tebeşirlerle motorun iç sargılarını –gerektiği kadar 

yavaştan alarak– çizmeye başladım. Çizgi bir saat sürdü ama güzel 

oldu. Hoca çok memnun kaldı, teşekkür etti. Kapıya yaklaştığım 

zaman arkadan seslendi: 

- Sen elektriği nerede öğrendin 

- Tatil boyunca, kitaplardan... Evet, bu mektepte... 

dedim ve uyandım! Keşke çenem tutulsaydı!.. 

Kapıdan çıkıncaya kadar Mithat, sözde fısıltıyla beni geçirdi: 

- Eşek!.. Eşek!.. Zat-ı alinizden öğrendim efendim, diyeceksin, 

eşek!.. 

Hocanın bu fısıltıları duyduğuna yüzde yüz eminim. Hepsi göçtüler... 

Hepsinin ruhu revanları şad olsun! 

Bu arkadaşlarımız zamanla kudretlerini ispat ettiler. İçlerinde, 

uzun seneler Demiryol Genel Müdürlüğü yapanlar, büyük barajlar 

ve ağır işler taahhüt eden inşaat şirketlerinin başına geçenler oldu. 

Feyzi Akkaya, İnşaat 1932 

(Bu röportaj İTÜ Mezunları Dergisi’nin 1992 yılı yaz baskısından alınmıştır.) 

Son sınıfa 32 mevcutla ulaşmıştık. Sene sonu sınavları gelip çattığı 

zaman, başta Papaz Salih olmak üzere herkes bağırıyordu: 

- Herkes söz versin... Herkes haziranda, birinci devrede bütün sınavlara 

girecek. İkinci devreye sınav bırakmak yok... 

- Eylül’e sınav bırakan namerttir. 

- 1932’de 32 mühendis!.. 

1932’de 32 kişi değil, 27 kişi diploma alabildik. Vekalet, altı senelik 

çalışmayı çöpe atmaya kıyamadı. Onlara diploma yerine “Mühendislik 

Ruhsatnamesi” adı altında birer kağıt verdi. Bunlardan 

birisi de “1932’de 32 mühendis” diye en çok bağıran Papaz Salih’ti. 

Rahmet olsun, ümidi kırıldıktan sonra nişanlısına kendisi haber 

vermeye cesaret edememiş, beni yollamıştı. Kız beni kapıda görür 

görmez: 

- Anladım, çaktı değil mi diye karşılamıştı. 

Sarılmadan kız teselli etmek de çok zormuş! 


89

‹TÜ’lü olmak 

SEVDA ARIKAN 

İçinde bulunduğumuz 2008 yılında, bu eşsiz okula genç bir İTÜ 

öğrencisi olarak gireli tam 45 yıl, deneyimsiz bir Kimya Yüksek 

Mühendisi olarak mezun olalı ise 40 yıl geçmiş oldu. 1963 yılında 

üniversitemizin ilk Kimya Mühendisliği Fakültesi açılmış ve 

biz tam 60 genç fakültenin ilk öğrencileri olmuştuk. Bu genç fakültenin 

her sene son sınıf öğrencisi olmak gerçekten güzeldi. Sadece 

fakültemizin kurucuları değerli kimya hocaları değil tüm 

Makine, Elektrik, Maden Fakültesi hocaları da tüm bilgi hazinelerini 

bize aktarmak için adeta yarışıyorlardı. Ve bizler de İTÜ 

Kimya Yüksek Mühendisi olma yolunda şaha kalkmış, tüm enerjimizle 

Gümüşsuyu, Taşkışla ve Maçka üçgeninde sabah 

09:00’dan akşam 17:00’ye kadar oradan oraya koşturup bu şansımızı 

değerlendirmeye çalışıyor, adeta bizden sonra geleceklerin 

öncü kuvvetleri gibi kimya mühendislik eğitiminin yolunu açıyorduk. 

Bu maraton tam beş yıl sürdü ve hayatımızın en unutulmaz, 

en güzel yılları oldu. 


Geçtiğimiz 45 yıl boyunca sevgili okulumuzun gerek alt yapı gerekse 

fakülte çeşitliliği ve eğitim ve öğretim zenginliği bakımından 

gerçekten büyük bir gelişim gösterip adına ve kendine layık bir 

noktaya gelişini dikkatle izledim ve mutlu oldum. Okulumuzun 

bugünlere gelmesinde başta saygıdeğer hocalarım ve kıymetli mezunlarımız 

olmak üzere tüm emeği geçenlere teşekkür etmeyi bir 

borç biliyorum. Hayatta başarıya ulaşmak için en geçerli olan, bilgi, 

çalışkanlık, disiplin ve dürüstlük ilkelerini İTÜ’deki eğitimimin 

sağladığını açık yüreklilikle söylemek isterim. 

İTÜ’deki eğitimimin bana sağladığı diğer önemli değer de matematiksel 

düşünce ve analiz becerisidir. Gerek iş gerekse özel hayatta 

karşılaşılan problemlere matematiksel düşünce ile yaklaşıldığında 

çok kısa zamanda doğru çözüme ulaşıldığına inanıyorum. Hayata 

atıldığımda okulumuzda edindiğim tüm bilgi hazinemin yanında 

en az o kadar değerli, belki de daha fazla, bir başka değerle 

kimliklerimizin yoğrulduğunu fark ettik. Hepimiz ülkesini seven, 

ona aşık, son nefesine kadar ona hizmet etmeye azmetmiş adeta birer 

neferdik. Kendisi de İTÜ’lü olan kızıma mezuniyetinden yıllar 

sonra bugün İTÜ’lü olmak nedir, diye sordum. Aldığım cevap şu 

oldu: 

İTÜ prestij demektir. 

Ve devam etti: 

İTÜ güven demektir ve mezunlarının hayatları boyunca böyle bir 

okuldan mezun oldukları için gurur duydukları bir ilim yuvasıdır. 

Sevda Arıkan, Kimya 1968

Genç ‹TÜ’lülere hizmet 

ÜLKÜ ARIO⁄LU 

Ben İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi 1963 yılı mezunlarından 

Ülkü (Uluğ) Arıoğlu’yum. Liseyi bitirirken Teknik Üniversite 

İnşaat Fakültesi’ne girmek idealimdi. Ancak bu o kadar da 

kolay bir iş değildi. O zamanlar meslekler hakkında bilgi verecek 

rehberlik servisleri yoktu. Üniversiteler de liselere yönelik herhangi 

bir bilgilendirme programı yapmazlardı. Bizler etrafımıza bakarak 

kendimize idealler belirlerdik. Ancak o zamanki gençler olarak 

bizler de heyecanlı, kendinden emin ve idealisttik. Cumhuriyet öğretmenleri 

en büyük modellerimizdi. Ailelerimiz de bizlere çok güvenirdi. 

Bu ortamda 180 öğrencili inşaat bölümünün tek kız öğrencisi 

olarak Taşkışla’da öğrenim görme şansını yakaladım. 44 yıl 

sonra yazdığım satırlarda idealine erişmenin mutluluğunu ve gururunu 

yansıttığımı düşünüyorum. 

İnşaat mühendisliğini geniş perspektifi, dinamizmi, yaratıcılığı, 

öğrenmeye açıklığı ve yapıcılığı açısından seçmiştim. Kararımdan 

hep çok mutlu oldum. Bugün de “ben bir inşaat mühendisiyim” 

demekten övünç duyuyorum. Üniversitem bana pırıl pırıl, cıvıl cıvıl 

bir meslek yaşamı sundu. Mesleğim ise çok sevdiğim takım çalışmasını 

öğretti. Eğer yönetimde bir şeyler yapabildiysem bunu 

mesleğimin “projeler üreten” yapısına borçluyum. 

kültür ve kampüs olanakları sunan bir dünya üniversitesi var karşımızda... 

Yeni Mustafa İnan Kütüphanesi bunun en güzel örneği... 

Üniversitemizin mezun ilişkileri de en iyi düzeyi hedeflemektedir. 

Mezunları da yetiştikleri yuva etrafında daha çok kilitlenecek. 

Mensubu olduğum Yapı Merkezi Kurumu bana Mustafa İnan Kütüphanesi’nin 

görsel-işitsel bölümüne sponsor olma imkanı verdi. 

Yapı Merkezi eşim ve sınıf arkadaşım Ersin Arıoğlu’nun 1965’te 

kurduğu bir mühendislik şirketidir. Bugün ailemizdeki 7, şirketimizdeki 

80’e varan İTÜ’lü ile ülkemizin ve dünyanın büyük projelerinde 

yer almaktayız. Her yıl en az 10 İTÜ’lü öğrenciye burs vererek 

ailemizi genişletiyoruz. 

Yapı Merkezi Görsel-İşitsel Bölümü genç İTÜ’lülere hizmet ettiği 

sürece, bizler de İTÜ’de yaşayacağız... 

Ülkü Arıoğlu, İnşaat 1963 

Teknik Üniversite’ye teşekkür ederken şunu da belirtmek isterim. 

Bugünün İstanbul Teknik Üniversitesi benim okuduğum dönemden 

çok daha ileri gitmiş ve gelişmiş bir üniversitedir. Bugün İngilizce 

öğreten, daha iyi kütüphane, laboratuar, araştırma, sanat, 


91

Gurur duydu¤um üniversitem: 

‹stanbul Teknik Üniversitesi 

BÜLENT DEM‹REN 

Mezunu olmakla büyük gurur duyduğum İstanbul Teknik Üniversitesi’nde 

hocamız merhum Prof. Dr. Mustafa İnan’ın ismini taşıyacak 

bir merkez kütüphanesinin kurulmakta olduğunu, bunu 

mezunlarımıza bildirecek bir yayın hazırlanmakta bulunulduğunu 

bildiren ve benden burada yayınlanacak kısa bir yazı isteyen Sayın 

Rektör Faruk Karadoğan’a teşekkür ederim. 

Benim İstanbul Teknik Üniversitesi’ne olan sevgi, saygı ve bağlılığım 

çok uzun yılların gerisine kadar uzanır. 

1933 yılı yazında Yalova’da yapılan bir çocuklar gecesini şereflendiren 

Atatürk, elini öpmek fırsat ve mutluluğuna eriştiğim zaman, 

bana nerede okuduğumu ve ileride ne olmak istediğimi sormuştu. 

Okulumun Sen Josef olduğunu ve ileride mühendis olmak istediğimi 

söyleyince, “Aferin, iyi çalış, ülkenin lisan bilen mühendislere 

ihtiyacı vardır ve bu ihtiyaç ileride daha da artacaktır,” demişti. 

Ben bu büyük emirden kuvvet ve ilham alarak okulumu ikincilikle 

bitirdim. 1940 yılında Yüksek Mühendis Mektebi’nin giriş ve 

ikinci sınıfa atlama sınavlarını da başarı ile geçerek, “leyli meccani” 

yani yatılı ve parasız olarak mühendislik eğitimine başladım. 


O yıllarda öğrenciler yemekhanede okula giriş sınavına göre ayrılan 

dörder kişilik masalarda yemeklerini yerlerdi. Bizim masada 

oturanlar: 

n Son görevi Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü olan merhum Sabahattin 

Sayın, 

n Devrin Cumhurbaşkanının oğlu olan merhum Ömer İnönü, 

n Son görevi USA, Lucent Technology şirketinin yönetici genel 

müdürlüğü olan Yako Yafet 

n Ve halen Türk Ytong’un başkanlığını yürütmekte olan, benden 

ibaretti. 

Bizler, 1940-1945 yılları arasında İkinci Dünya Savaşının sebep olduğu 

güçlüklerle geçen öğrenim hayatımızda –Salih Murat, Kerim 

Erim, Ali Yar, Hatip Berker, Mustafa İnan, Feridun Arısan, Abdullah 

Türkmen, Tevfik Taylan, Hamdi Peynirci, Fikret Narter, İhsan 

İnan, Burhanettin Berken gibi– hocalarımızdan feyz aldık. 

Yetişmemizi ve başarılarımızı bir ölçüde borçlu bulunduğumuz İstanbul 

Teknik Üniversitesi, Cumhuriyet tarihinde, ülke gelişiminde 

yapmış olduğu hizmetlerle, çok mutena bir yer işgal etmiş bulunmaktadır. 

Halen yüksek ve teknik eğitimde ülkemizde en başta gelen bir müessese 

olan İstanbul Teknik Üniversitesi mezun sayısı, bugün altmış 

bin mertebesindedir. 

Mezunlarının göstereceği ilgi ve katkılarla, İstanbul Teknik Üniversitesi’nin 

önümüzdeki yıllarda, ülkemize çok daha büyük hizmetlerde 

bulunacağından kuşkumuz yoktur. 

Bülent Demiren, İnşaat 1945

Daha görkemli bir gelecek için 

dayan›flmaya devam! 

DO⁄AN HASOL 

“Okul ikinci ailedir.” 

Abdurrahman Şeref Bey 

Liseyi bitirdiğimiz yıllarda İTÜ, lise mezunlarının gözde hedefiydi. 

O yıllar ülkenin sanayileşme ve yeniden yapılanma yıllarıydı 

ve o süreçte İTÜ’lü olmak erişilmesi güç bir ayrıcalıktı. Sonraki 

dönemde başta eski cumhurbaşkanımız Sayın Süleyman Demirel 

olmak üzere, ülkenin kaderinde ve üst yönetiminde uzunca bir 

süre söz sahibi olacak kişiliklerin İTÜ mezunları arasından olması 

bir rastlantı değildir. 1950’lerde ülkede üniversite sayısı azdı, 

girişte istemin çok olduğu fakülteler için yine sınav vardı. Her 

üniversite kendi giriş sınavını yapardı. O günlerde YÖK de yoktu, 

ÖSS de. 

1956-57 döneminde, giriş için yanılmıyorsam yaklaşık 3 bin lise 

mezunu başvurmuştu İTÜ’ye... 5 fakülteye alınacak toplam öğrenci 

sayısı 650 idi. Fakülteler inşaat, mimarlık, makine, elektrik 

ve madenden ibaretti. Bir akşamüstü Taşkışla’nın giriş holüne 

asılmış listede Mimarlık Fakültesi’ni kazananlar arasında adımı 

gördüğümde heyecandan neredeyse uçacaktım. Taşkışla’dan Kabataş’a 

kadar bir solukta koştum. Bir an önce Üsküdar’a, eve ulaşıp 

sevincimi ailemle paylaşmak istiyordum. Aslında, girmeye hak 

kazandığım üçüncü okuldu İTÜ, ilk ikisinin sonucunu daha önce 

öğrenmiştim, ancak beni en çok sevindiren İTÜ Mimarlık Fakültesi 

olmuştu. 

Sonraki günlerde, öğrenci olarak beş yılımı geçireceğim o görkemli 

binayı, Taşkışla’yı içime sindire sindire gezmiştim. Daha tatil bitmemişti, 

ancak bütün ıssızlığına karşın insanı saran büyülü bir havası 

vardı Taşkışla’nın. O büyülü havayı yalnızca öğrencilikte değil, 

okul sonrası asistanlık görevim boyunca da solumak olanağını 

bulacaktım. Bugün de Taşkışla her gidişimde beni bir kez daha büyüler 

ve eski yıllara götüren bir nostalji tapınağı olur. Taşkışla’nın 

görkemli koridorlarında okul arkadaşlarımı, hocalarımı hayal 

eder, yeniden görmüş gibi olurum, içim sevinçle dolar. 

O zamanlar İnşaat, Mimarlık ve yeni kurulmuş olan Maden fakülteleri 

Taşkışla’daydı. Rektörlük de oradaydı; Taşkışla İTÜ’nün 

amiral gemisiydi. 

1980’lerde Taşkışla’nın her türlü duyarlılıktan uzak bir kararla, para 

uğruna otele dönüştürülme macerasını biraz öfke ve çok üzüntüyle 

anımsar, bu badireyi atlatmış olmasına hep şükrederim. 

Kendimi her zaman İTÜ’ye borçlu hissederim. İTÜ sahip olduğu 

bütün olanaklarını sonuna kadar sunarak bizleri meslek adamı 

olarak yetiştirdi. Meslek yaşamımızdaki başarılarımızın pek çoğunu 

okulumuza borçlu olduğumuz bir gerçektir. 

Burada başka bir gerçeğe daha değinelim. Bir okul yalnızca öğretim 

kadrosu ve öğrencilerden, altyapı ve üstyapı olanaklarından 

ibaret değildir. O toplama, mezunları eklemek, onların varlığını 

hiç göz ardı etmemek gerekir. Mezunlar ailenin erginleşip hayata 

atılmış bireyleridir; yuvadan ayrılmışlar ama kopmamışlardır. 

Kopmamalıdırlar. Onların yaşam boyu başarıları okullarının başarılarına 

eklenecektir. Onlar okullarıyla, okulları onlarla gurur duyacaktır. 

Tıpkı ailelerde olduğu gibi her zaman üniversitenin, mezunların 

güçlü desteğine gereksinmesi olacaktır. 


93

Dünyanın ünlü pek çok büyük üniversitesi, mezunlarının başarı, 

destek ve katkılarıyla “büyük” olmuşlardır. İstanbul Teknik Üniversitesi 

son yıllarda bu potansiyeli devreye sokma becerisini göstermiş 

ve yeni atılımlarla, hakkı olan görkemli yerine yeniden ulaşmıştır. 

Katkılar arttıkça gelişmenin daha da hızlanarak artacağı 

kuşkusuzdur. İşte, Prof. Dr. Mustafa İnan Merkez Kütüphanesi’nin 

bitirilme sürecinde yaşanan deneyim de dayanışmanın en 

güzel örneklerinden birini oluşturmuştur. 

Daha görkemli bir gelecek için dayanışmaya devam! 

Doğan Hasol, Mimarlık 1961 

94 MEZUNLARININ KALEMİNDEN İTÜ

‹stanbul Teknik Üniversiteli 

olman›n ayr›cal›¤› üzerine 

YÜCEL ERDEM 

İstanbul Teknik Üniversiteli olmak biz ikinci kuşak cumhuriyet 

gençlerinin en büyük ideali idi. Üniversiteye başladığımız 1954 

yılında, Anadolu’nun farklı noktalarındaki liselerin en iyi öğrencileri 

olan bizler, bizden önceki ağabeylerimiz gibi mühendis olmaktan 

önce İTÜ’lü olmak için her türlü zorluğa razıydık. 

İTÜ’lü olmanın ayrıcalığını yaşadığımız beş yıl boyunca Taşkışla’da 

Prof. Dr. Mustafa İnan’ın, Prof. Dr. Turgan Sabis’in, Prof. 

Dr. Hamdi Peynircioğlu’nun ve diğer değerli hocalarımızın öğrencileri 

olarak hem çok iyi bir eğitim aldık, hem de yıllar boyu 

Anadolu’nun en ücra köşelerinde Türkiye’yi inşa ederken omuz 

omuza çalışacağımız mühendis ağabey ve kardeşlerimizle köklü 

dostluklar başlattık. 

çok İTÜ’lü (yani Taşkışlalı ve Gümüşsuyu’lu cumhurbaşkanları ve 

başbakanlarla) yönetilmiş olması da ayrıcalıklı bir durumdur. 

Bu noktada; bayrağı devredeceğimiz genç kardeş ve meslektaşlarımıza 

hatırlatmak istediğimiz bir şey var: Ayrıcalıklar ancak farkındalıklarla 

anlam kazanır. İTÜ’nün kurum olarak köklü geçmişinin 

farkında olmak, bugün sağladığı çağdaş koşulların ve öncü eğitimin 

farkında olmak, İTÜ’lü olmanın sadece üniversite öğrencisi 

ya da mezunu olmanın ötesinde olduğunun farkında olmak, içinden 

geçtiğiniz Taşkışla’nın ya da Gümüşsuyu’nun sadece geçmişin 

ve bugünün değil geleceğin de liderlerini yetiştirme potansiyelinin 

farkında olmak gibi... 

Yücel Erdem, İnşaat 1959 

İstanbul Teknik Üniversitesi mensubu olmak bir ayrıcalıktır. Zira 

İTÜ sadece Türkiye’nin bilfiil inşasında önemli emeği olan mühendisler 

yetiştirmekle kalmamıştır. Aynı zamanda Cumhuriyet 

tarihinin İTÜ’yü dışında bırakarak yazılamayacağı en üst üst düzeyde 

kamu yöneticilerini –Cumhurbaşkanlılarını, Başbakanları, 

sayısız Bakanları, teknokrat ve bürokratları– yetiştirmiş bir kurumdur. 

Bu nedenle Taşkışla, Gümüşsuyu ve Maçka kampüsleri 

sadece Türkiye mühendislik tarihinin kaynağı bir eğitim kurumunun 

yapıları olma önemini taşımazlar; aynı zamanda siyasal tarihimizin 

önemli kişilerinin entelektüel gelişmelerine tanıklık etmeleri 

açısından da simgeleşmiş yapılardır. Türkiye’nin Mülkiyeliden 


95

Ar› rozetinin tarihçesi 

MUKB‹L GÖKDO⁄AN 

Yıl 1926. Mühendis Mekteb-i alisi, Gümüşsuyu’nda al-u-havası 

ile meşhur yerde, Nafia Vekaleti’ne bağlı parasız yatılı, her yıl elbise, 

palto, ayakkabı, çamaşır ve okuma malzemesi veren bir kuruluş. 

Fakat, pek tanınmamış olacak ki, basılı el ilanları ile talebe 

arama peşinde. O senelerde 6 yıllık mektebin mezun sayısı 9-10’u 

geçmiyor. 

İşte 1925 ve 1926 senelerinde üst üste 90 talebelik ve seçme imtihanlı 

girişler mektep mevcudunu kat kat arttırmış ve küçük sınıfların 

(1, 2, 3) ekseriyetini sağlamıştı. 

İdman Ocağı ve İdman Yurdu adlı iki spor kulübü ile bir de Talebe 

Cemiyeti vardı ve her üçü, ekseriyet içinde üye kaybetmek için 

yarışırlardı. 


Bu sıralarda bir “rozet” konusu Talebe Cemiyetince ortaya atıldı. 

4. sınıfta Üsküdarlı Cevat adlı bir ağabeyimiz bazı eskizler yapıp 

dolaştırdı. Arı ve örümcekli desenleri hatırlıyorum. Her sınıfta 

sanata merakı olanlarla da fikir alışverişinde bulunuldu. Nihayet 

cemiyet, Beyoğlu Yüksek Kalkındırma, Viyana ile münasebeti 

olan bir hakkaka, anlaşarak “arı”dan bir numune yaptırdı. Bu 

yaklaşık 2x3 cm’lik mavi zeminli bir elips içinde, şimdikine benzer 

bir arı idi. Beğenilmedi, büyük bulundu, mavi yerine beyaz istendi 

ve örnek talep edildi. Arının resim olarak değil de projeksiyon 

olarak geometrik çizimi de bu devrede müzakere edilmiş, kabul 

edilmemiştir. 

Bu gelmeler gitmeler, seçmeler birkaç kere sürdü ve siparişin sonu, 

biz dördüncü sınıfta iken, Hidrolik okurken, 1929’da geldi ve rozetleri 

hocalarımıza da taktırmak üzere ekipler halinde harekete 

geçtik. Ben rahmetli Sucu Burhan ve Suphi hocalara musallat olmuştum. 

Rozetin üzerindeki tarih 1883 idi ve ilk yapılan modellerde 

o şekilde devam etti. Rozetin bugünkü daha küçültülmüş hali 

ve tarihin 1773 olmuş hali rahmetli Ord. Prof. Hamdi Peynircioğlu’nun 

etütlerine göre ve rektörlüğü zamanındadır. Maalesef maliyet 

hakkında, hafızamda bir şey yok. Arşivde, Talebe Cemiyeti evrakını 

araştırabilirsiniz. 

60 yaşını dolduran İTÜ Arı’sının sonsuza kadar yaşamasını, taşıyanların 

da İTÜ Ruhu’nu kardeşliğini yaşatmalarını can ve yürekten 

Ulu Tanrı’dan niyaz ediyorum. 

Mukbil Gökdoğan, Mimarlık 1932 

(Bu yazı İTÜ’den Haberler, 1989, no: 22’den alınmıştır.)

Mühendis olmak istiyorsan›z 

‹TÜ’yü tercih ediniz 

ORHAN ÖCALG‹RAY 

Bugün İTÜ, 20 binden fazla öğrencinin, 12 fakülte ve 5 enstitüde, 

derslerinin en az %30’unu İngilizce olarak aldığı çağdaş bir üniversitedir. 

1947 mezunu bir İTÜ’lü olarak, mühendis olmayı isteyen 

gençlere tavsiyem, İTÜ’yü tercih etmeleridir. 

Dünya ile yarışacak laboratuar ve araştırma alt yapısına sahip bir 

üniversite olarak İTÜ, lisans ve lisansüstü öğrencilerine sonsuz imkânlar 

sunmaktadır. Benim de şahsi bağışımla 2004 yılında kurulmuş 

olan Moleküler Biyoloji-Biyoteknoloji ve Genetik Araştırmaları 

Merkezi’nde halen 85’in üzerinde öğrenci lisansüstü eğitim 

görmekte ve her yıl 10’un üzerinde öğrenci ABD başta olmak üzere 

birçok ülke ile öğrenci değişim programı çerçevesinde AR-GE 

ve akademik kariyere yönelik çalışmalar yapmaktadır. 

İTÜ gibi modern bir üniversitede alacağınız iyi eğitimin üzerine; 

her işi iyi etüd etmek, rakiplerinizi iyi tanımak, kendinizle mukayese 

ederek eksiklerinizi gidermek, dünyadaki gelişmeleri yakından 

takip etmek, mesleğinde ilerleme hırsına sahip olmak ve her 

şeyden önce sözüne güvenilir ve dürüst bir insan olmak niteliklerini 

de eklerseniz, hayatta başarılı olmanızın temellerini atmış 

olursunuz. 

Orhan Öcalgiray, Makine 1947 


97

Anlamak, yaratmak ve üretmek 

‹ZZETT‹N S‹L‹ER 

Her şey 1946’da İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi’ne 

girmemizle başlamıştı. Çoğumuz birbirimizi lise iftihar kitaplarından 

veya o günlerde neşredilen Matematik-Fizik-Kimya dergisinde 

yayınlanan isimlerden tanıyorduk. 

Biz Teknik Üniversite’ye çok şey borçlu olduğumuzun bilincindeyiz; 

yücelmemizde, olgunlaşmamızda onun büyük payı olduğunu 

hiçbir zaman unutmadık. Öğrencilik günlerimizde Teknik Üniversite’den 

haklı-haksız şikayetlerimiz oldu kuşkusuz. Bizim sınıf 

Teknik Üniversite’nin daha iyi bir eğitim yapmasının gerektiğini 

resmen vurgulayan ilk sınıf oldu. “Gayemiz daha iyi yetişmektir” 

sloganını taşıyan tabelanın arkasında yürüyenler bizim sınıfımızın 

öğrencileriydi. 

Belki de günler, aylar, yıllar geçip bazı şeylere uzaktan bakmaya 

başladıkça, üzerimizdeki etkisi giderek büyüyen hocalarımızı daha 

iyi anladık ve şimdi onları büyük bir saygıyla anıyoruz. O Mustafa 

İnan ki bize okul sıralarındayken mühendisliğin ne demek olduğunu 

hissettiren, her bilgimizin altında yatan matematiğin, fiziğin, 

bilimsel düşüncenin iç içe nasıl geliştiğini bize tatlı tatlı anlatan 

büyük insan, dersin sonunda örneğin “boynu kalın olanın günahı 

çok olur,” esprisiyle dersinin özetini kafamıza çakardı. Yalnız 

Mustafa İnan’ın öğrenciliğini bize sunsaydı bile İstanbul Teknik 

Üniversite’sinde beş yıl okumaya değerdi. 


Teknik Üniversiteli olmak bir onurdur. Biz İTÜ’de edindiğimiz 

kaliteleri sürekli kullandık. Altmışlı yıllardan sonraki 35-40 yıl 

içinde Türkiye’nin yalnız teknik değil toplumsal, ekonomik ve politik 

hayatına da İTÜ’lüler damgasını vurmuştur. Bütün büyük 

eserlerin altında İTÜ’lülerin hizmetleri ve imzaları vardır. 

Sonraları İTÜ mezunu olarak bize öğretilenleri doğrudan kullanmadığımız 

bir sürü sorunu çözmek durumunda kaldık. Ama 

İTÜ’de kazandığımız kaliteden dolayı onları çözmenin yöntemini 

kolayca belirledik ve bize gösterilen güveni hak ettik. Arkadaşlarımızın 

büyükçe bir bölümünün “pür mühendislik” sayılan alanların 

dışına kayması ve oralarda da başarılı olmaları bu kalitenin bir 

göstergesidir. “Anlamak”, “yaratmak”, “üretmek”, “en iyi olduğunu 

hissetmek” insanların pek azına nasip olan büyük mutluluk 

kaynaklarıdır. Biz İTÜ’den mezun olduğumuz gün bunlara rahatça 

erişebilecek uzaklıkta olduğumuzu gördük. 

Bizler Atatürk devrimlerinin sona erdiği yıllarda okulları doldurduk. 

Atatürkçü, idealist öğretmenler tarafından yetiştirildik. 

1948’de bir İstanbul Teknik Üniversiteli olarak, ilk stajımı yapmak 

fırsatı çıkınca, kapısını çaldığım Karayollarından beni Anadolu’nun 

en uzak bölgesine göndermelerini istemiş, oraya varınca da 

en uzak şubede çalışmak istemiştim. Böylece, Diyarbakır bölgesinin 

Van şubesine gönderilmiş mühendis ağabeylerimle Van-Hakkari 

Devlet Yolunun, Zap Çayı kenarından geçecek yeni güzergâhının 

ilk kazıklarını çakmakla uğraşmıştım. O yıl hükümet “Doğu’yu 

Kalkındırma Programını” ilan etmişti. Yanında çalıştığım 

mühendisler, bu amaçla oraya gönderilmişti. Kaldıkları çadırda 

tek battaniye ile yattıkları için, sabahları soğuktan ayağa kalkamazlar, 

çift battaniye ile gelen benim, yataktan kalkıp battaniyelerimi

onların üstüne paylaştırmamı beklerlerdi. Bütün sınıf arkadaşlarım 

gibi ben de, mezun olduktan sonra, çadırda veya şantiye barakalarında 

yaşadım; üstelik, memleketimiz için bir şeyler yarattığım 

inancı ile mutlu oldum. 1958 yılında, Karayollarının Kızılcahamam 

Şantiyesi’ndeki mühendisleri için buzdolabı alındığını duyunca, 

“bu israfla Devleti batırırız,” diyenlerin içinde ben de vardım. 

Tek kuruşun kötü harcanmaması için, her türlü özveriye hazırdık. 

O günlerde, önemli mühendislik işlerini, yabancı müteahhitler ve 

yabancı mühendisler yapardı. Basit bina işlerinde bile, bize gözlemcilik 

veya çıraklık düşerdi. Adım adım onların işlerini devraldık. 

1973’de İnşaat Mühendisleri Odası Başkanı olarak, “bırakın 

asma köprüyü Türk mühendisleri yapsın,” dediğimde, kendi meslektaşlarım 

dahil, çok kişiden büyük tepki almıştım. Günler geçti, 

1980’lerde Türk mühendisleri, ikinci asma köprüde ortak çalıştılar; 

üçüncü asma köprüye tek başlarına teklif verdiler; 1990’larda, 

Türk mühendisleri, dünyanın en ileri teknolojilerini kullanarak, 

dünya piyasalarında iş yürüttüler. 

Yukarıdaki anlattıklarımı yeniden hatırlayınca, duygulanıyorum, 

gözlerim yaşarıyor. Bizler destanımsı bir hikayenin kahramanları 

olmuşuz. 

Bizler, hemen hepimiz, mutlu aileler kurduk, eşlerimize saygı ve 

sevgi ile bağlı kaldık; çocuklarımıza özverili ve şefkatli birer baba 

olmayı başardık. Üniversite yıllarımızda, bu neticeyi almak, rüyalarımıza 

girdiğinde bile kuşku ile karşıladığımız bir ümitti. Artık, 

kendimiz için daha fazla bir şey isteyebilecek durumda değiliz. Babalarımız 

kendi hayatlarını yaşayarak ömürlerini bitirdiler; çocuklarımız 

da kendi yaşamları içinde olacaklar. Ötesi ayrıntı... 

İzzettin Silier, İnşaat 1951 


99

Kurumsallaflma, dayan›flma ve ‹TÜ 

fiENOL UTKU 

2002’de emekli olup eşim Bisülay’ın Bandırma’da inşa ettiği evimize 

yerleştiğimden beri, İstanbul Teknik Üniversitesi’nin (İTÜ) Maslak 

yerleşkesini, her ay, en düşük kotlu yerinden (İTÜ Etiler Kapısı 

denen Kanlıkavak girişi) en yüksek kotlu yerine (İstanbul Metrosunun 

yakında açılacak Teknik Üniversite İstasyonu) kadar, yürüyerek 

dolaşmak yaşamımın en zevkli anlarından biri haline geldi. On sekiz 

yaşında ufak tefek çelimsiz bir genç olarak, 1949 yılında, İTÜ’nün 

şimdiki Gümüşsuyu yerleşkesindeki A500 amfisinde üç yüzü aşkın 

yaşıtımla başladığım eğitilme yolculuğum, İTÜ’nün şimdiki Taşkışla 

yerleşkesinde, beraberlik ve paylaşmanın kuvvetini, bilim ve teknolojinin 

insanlığın ciddi zorluklarını yenmedeki önemini, düzenin 

ve organize olmanın verimli ve barış içinde yaşam için kaçınılmaz 

olduğunu bir daha silinmemek üzere bilincime yerleştirerek devam 

etti. Maslak yerleşkesinde, yokuş yukarı ve terleyerek yaptığım aylık 

yürüyüşlerim sırasında mutlulukla izlediğim gibi, bu eşsiz eğitim 

hâlâ başarı ile ve imrenilecek şekilde devam ediyor. 

İnşaat Fakültesi’nin şimdiki yerinin hemen batısında başlayan Baltalimanı 

Deresi’nin dar ve derin vadisinde tarihi Kanlıkavak suyu 

kaynağının yanından geçerek düzgün ve tatlı eğimle tırmanan yol, 

son iki yılda, sağlıklarına düşkün yeni nesil için, eşsiz bir eksersiz 

yolu olmuş. Yolun bitiminde Uzay ve Uçak Bilimleri Fakültesi’nin 

subsonic ve supersonic rüzgar tünelleri yer alıyor. Hemen karşıda 

İTÜ’nün yapılmakta olan yeni futbol ve atletizm stadyumu ve az 


üstünde İTÜ kapalı Spor Salonu ve gerideki kız öğrenci yurtları, 

siz potansiyel ziyaretçiyi, İTÜ’deki beraberlik ve paylaşmanın harika 

yapıtı, yeni Mustafa İnan Merkez Kütüphanesi’ne getirir. Devam 

ederseniz olimpik ölçüdeki İTÜ Kapalı Yüzme Havuzu’na, 

modern teknolojinin harikası olan Uydu Gözlemlerini Değerlendirme 

Binası’na ve ona bağlı uydu iletişim antenine, Gemi İnşaat 

Fakültesi bina ve laboratuarları yanından beraberlik ve paylaşmanın 

diğer örneklerinin bulunduğu Gölet Öğrenci Yurtları ile ortalarındaki 

her zaman hizmette olan öğrenci kantinine varırsınız. 

Buradan istediğiniz şekilde hazırlanabilen kumanyanızı satın alıp 

eşsiz manzaralı Gölet’te doğa ile baş başa piknik yapabilirsiniz. Devam 

ederseniz orman içindeki toprak yoldan yine beraberlik ve 

paylaşmanın İTÜ felsefesi ile eğitimi ana, ilk ve orta öğretime uzattığı 

okullara ve Enerji Enstitüsü’ne gidersiniz. Başkaca, Mustafa 

İnan Kütüphanesi yanından, isterseniz Elektrik Fakültesi komşuluğunda 

gençlerle beraber bir şeyler yemek için 75. Yıl öğrenci lokali 

kantinlerine uğradıktan sonra Elektrik ve Maden Fakülteleri 

kompleksine, oradan da Süleyman Demirel Kültür Merkezi’ne 

(SDKM) uğrayıp süper menülü ve servisli Petek lokantasında 

zevkli bir öğle yemeği yiyebilirsiniz. Bilmelisiniz ki SDKM de beraberlik 

ve paylaşmanın güzel bir örneğidir. Buradan yerleşkenin en 

yüksek yerindeki, üniversitede düzen, verimlilik, bileşenler arasında 

ahenkli çalışmayı ve en mühimi, her anlamda şehirde, ülkede ve 

dünyada İTÜ’ye güveni temsil eden İTÜ Rektörlüğü ve onun yeni 

binasını ziyaret edip, çok yakında açılacak olan İstanbul Metrosu 

Teknik Üniversite İstasyonu’nda güzel ve eşsiz İstanbul’un diğer 

noktalarına süratle ulaşabilirsiniz. 

Sevgili sınıf arkadaşım Şarık Tara’nın her zaman dediği gibi güzel 

ve faydalı şeylere sahip çıkmak gerekir. Sahip çıkılmayan güzel bir

üniversiteye olabilecek kötülüklerle başarılı şekilde mücadele etmiş 

olan sayın eski Rektör Gülsün Sağlamer bunu gayet iyi bilir. 

Ben bütün İTÜ ailesinin üniversitemize sahip çıkıp onun dünyanın 

sayılı üniversiteleri arasına girme potansiyelini her fırsatta arttırmaya 

çalışacağından eminim. 

Aklımdan geçenleri, Cumhuriyet gazetesinin genç yazarlarından Sayın 

Mustafa Balbay’ın (bence soyadı Bal-Bay olmalı) 2007 ilkbaharında, 

Tandoğan ve Çağlayan Mitinglerinden önce, Bandırma’daki 

Cumok Toplantısında anlattığı güzel hikaye ile bitireceğim. 

Maslak yerleflkesinde bir gezinti: Üstte Süleyman Demirel Kültür Merkezi, altta ‹TÜ Göleti, 

Rektörlük binas›, Teknoyol 

Bayburt civarından elli kadar köylü şehirde toplanıp beraberce 

Gümüşhane’ye alış verişe giderler. Aldıklarını yüklenip Bayburt’a 

dönerken yüksek dağlarda üç silahlı kişi tarafından soyulurlar. Elleri 

boş olarak Bayburt’a döndüklerinde, şehirli “hayrola, niye eli 

boş geldiniz” diye sorar. “Dağda üç eşkıya bizi soydu” der köylüler. 

“Nasıl” sorusuna yanıt “onlar üç kişi beraberdi, biz ise elli kişi 

yalnızdık” olur. 

Yeni Mustafa İnan Kütüphanesi’nin, İstanbul’a Türkiye’ye, dünyaya 

ve bilhassa ondan yararlanacak bütün İTÜ’lülerle, İTÜ’de eğitim 

gören ve görecek bütün kuşaklara hayırlı ve faydalı olmasını 

dilerim. 

Şenol Utku, İnşaat 1954 


101

‹TÜ’lü olmak bir onurdur 

SEDAT ÜRÜNDÜL 

Yüksek Mühendis Mektebi’ne girişimden, İTÜ mezunu olup bugünlere 

gelişte 60 yılı aşan bir zaman geçmesine rağmen halen 

kendimi bir İTÜ mensubu olarak üniversitenin içinde addediyorum. 

Mesleki faaliyetimin çok yoğun olmasına rağmen İTÜ’nün 

vakıfları ve dernekleri ile ilgimi zamanımın elverdiği nispette devam 

ettiriyorum. İTÜ atılım programına maddi ve manevi desteklerim 

sürmektedir. Bu meyanda merhum Profesör Dr. Mustafa 

İnan Merkez Kütüphanesi’nin açılışı dolayısıyla ortağı bulunduğum 

Türk Ytong AŞ.’nin bu konudaki katkısı da bulunmaktadır. 

Sedat Üründül, İnşaat 1946 

(Bu yazı İTÜ, Haberler 2000, sayı 61, “Mezunlarımızın Dilinden” sayfasından alınmıştır.) 


Mustafa ‹nan Kütüphanesi ve 

kurumsallaflmayla ilgili düflünceler 

ORHAN YAVUZ 

Öğrencileri olan bizleri bütün yönlerimizle tanıyan, ender de olsa 

yörüngesinden çıkmış bazı davranışlarımıza sevgi ve şefkatle yön 

veren, bilim adamlığı yanında engin kültürü ile gönüllerimize hayranlık 

ölçüsünde taht kurmuş Prof. Dr. Mustafa İnan; hayatlarımıza, 

kimliklerimize yön verdin. Beyin hücrelerimize mühendislik 

mesleğinin temellerini attın. 

Öğrencileri olmakla gurur duyan biz mezunların hocalarına olan 

borçlarının küçük bir bölümünü ödemek amacıyla tamamladıkları 

Mustafa İnan Kütüphanesi’nde, bugünün öğrencileri eşsiz hocamızı 

örnek alacaklar, ona ulaşmaya çalışacaklar. 

Elimizde zamansız yitirdiğimiz öğrencilerinden Y. Müh. Oğuz 

Atay’ın hocamızın hayatını konu alan “Bir Bilim Adamının Romanı” 

eserinin yirmi dördüncü baskısı var. 

Nobelli yapıtların dahi ulaşamadığı bu olağanüstü ilgi şüphesiz 

toplumumuzun örnek bir bilim adamının kişiliğine duyduğu merakı, 

saygıyı yansıtıyor. Gelişmiş toplumlarda dahi benzerine çok 

ender rastlanan bu ilgi ve merakı görsel yayın yoluyla eğitim alanına 

yansıtmak hocamızın kişiliğini ve öğreticiliğini yeni kuşaklara 

taşıyarak ölümsüzleştirecektir. 

Vakfımızda görevli olduğum dönemde, tanınmış bir film yapımcısı, 

Oğuz Atay’ın kitabından çok etkilendiğinden bahisle hocamızın 

hayatını beyaz perdeye yansıtacak bir film için senaryo dahil bütün 

çalışmaların son aşamaya geldiğini belirterek, işbirliği yapmak 

amacıyla başvuruda bulundu. 

Ön hazırlıkları inceledik. Oldukça ciddi bir çalışma yapıldığını 

gördük. Çekimlerin bir bölümünün üniversitemiz ortamında yapılması 

planlanmıştı. Ayrıca kısa pasajlarda hocamızın yakın arkadaşlarına, 

öğrencilerine de yer verilmişti. 

Vakfımız bu teklifi başta üniversite yönetimi olmak üzere vakıf, 

dernek gibi yan kuruluşlarımıza iletti. Anadolu’muzun bağrından 

çıkmış, bilim sınırlarını aşmış, incelemeleri ile Din ve İlim, Dil ve 

Matematik, İdare ve Matematik, İnsan ve Otomat, Nefis Kontrolü 

vb. gibi toplum ve kültür konularına da yönelebilmiş hocamızı 

konu alan görsel yapıt girişimi şüphesiz ki genç katmanlara sanal 

ortamda hocalık yapma işlevini de üstlenecek bir nitelik taşımaktaydı. 

Bu ölçüde duygusal yönü de olan proje için yaptığımız yazılı başvuru, 

üzülerek belirtelim ki, üniversite yönetimince el yazısı notu 

eşliğinde “gereksiz” sözcüğü ile iade edildi. Proje –şimdilik diyelim– 

başarısızlıkla sonuçlandı. 

Girişim aşamasında başarısızlıkla sonuçlanmış bu ve benzeri projelere 

verdiğimiz bir örnekle yetinip, iletişim eksikliğinin yarattığı 

ve yaratacağı olumsuzluklara olanak tanımamak amacıyla üniversitemizde 

“kurumsallaşma”nın gerçekleştirilmesi için kapsamlı 

bir çalışmanın başlatıldığını müjdeli bir haber olarak duyurmak 

isterim. Kurumsallaşmış bir yönetim yapısına ulaşmak için üni- 


103

versite yönetiminin başlatmış olduğu çalışmalar bu konuda haklı 

bir üne sahip Prof. Dr. Haluk Erkut hocanın yönetimi altında 

üniversite-mezun işbirliği ile devam ediyor. Her toplantıda katılım 

gittikçe artıyor. Katılanların heyecan ve kararlılığı ümitlerimizi 

güçlendiriyor. 

Bu toplantılarda bir kurumun gelişmesine engel sayılabilecek her 

türlü uygulama, alışkanlık, olumsuz kişisel amaçlar ve reflekslerin, 

bilimsel tabiri ile “tehdit” olarak adlandırıldığını öğreniyoruz. Kurumsallaşmanın 

gerçekleştirilmesi bu “tehdit” unsurlarının ortadan 

kaldırılması ve yenilmesi için alınacak önlemler, çalışmaların 

odağında yer alıyor. 

Kurumsallaşma çalışmalarında “iç üstünlükler” bölümünün 

“mevcut mezunların yarattığı potansiyel” başlığı, üniversitemizin 

mezunlarından pek çok alanda ilgi beklediğini vurgulamaktadır. 

Bu beklentinin, mezunların bir kurusallaşmış yapı içinde ve birlikte 

üniversitelerine sahip çıkmaları ile karşılanabileceğinden kuşku 

duymamak gerekir. Bu düşüncelerle; üniversitemizin bu kapsamlı 

çalışmalarına paralel olarak, vakıf, dernek gibi mezun kurumlarının 

da üniversitelerine destek olabilmek için kurumsallaşma çalışmalarına 

katılmalarını, hangi etkenler ortamında oluştuğunu anlayamadığımız, 

üniversiteleri ile yargı sistemine kadar ulaşmış olan 

ilkelerden yoksun maddi faktörlerin yer aldığı anlaşmazlıklara, bir 

kardeşlik anlayışı içinde son verilmesini dileyerek bir öneride bulunmak 

istiyorum. 

Bu örneklerden hareketle üniversitemizin de yönetim, öğrenci, 

mezun, yan kurumlar arasındaki ilişkileri, yardımlaşmayı düzenleyerek, 

karşılıklı sevgi ve saygıyla pekiştirecek, disiplinleri sergileyecek 

tabiri caiz ise bir “İTÜ Anayasası”na her zamandan daha fazla 

gereksinim duyulması gerektiği düşüncesiyle bu yönde bir yapılaşmanın 

kurumsallaşma çalışmalarında gündeme alınmasını öneriyorum. 

Mustafa İnan Kütüphanesi konusunda üniversitemiz yönetimi biz 

mezunlarından ilgi istedi. Tamamlanmamış yapının imece usulüyle 

sonuçlandırılması amaçlandı. Bağışçıları simgeleyen isimlere gereksinim 

duyulunca üniversitemiz 1. sınıfındaki öğrenciliği döneminde 

vefat eden kardeşim Ekrem Yavuz’un adının kitaplığın uygun 

görülecek bir yerinde yer almasının daha anlamlı olacağını 

düşündüm. 

Müzik alanında olağanüstü denilebilecek ölçüde yeteneğe sahip 

1511 numaralı İTÜ öğrencisi kardeşim Ekrem Yavuz müzik eğitimine 

yönelmek isterdi. Konservatuara da kabul edilmişti. Mühendisliği 

tercih etti. Tanrı’nın rahmeti üzerinde olsun. 

Bana bu duygu ve görüşlerimi açıklama fırsatı veren Sayın Rektörümüz 

Prof. Dr. Karadoğan’a teşekkür ederken yazımı hocam 

Prof. Dr. Mustafa İnan’ın 1964 yılında yaptığı bir söyleşisinden aldığım 

aşağıdaki üçlükle sonlandırarak hocama rahmetler diliyorum. 

Nur içinde yatsın. 

Akıl ve hikmet hareketlerimizin ruhları olsun 

Kuvvet onu tamamlasın 

Güzellik onu süslesin. 

(Mustafa İnan, 03.05.1964) 

Orhan Yavuz, İnşaat 1949 

Bilindiği gibi katmanlar arasındaki ilişkilerin yaşamsal önemde olduğu 

kurumlarda, bu ilişkileri düzenleyecek olan kurallar, örneğin 

“Aile Anayasası”, “Şirket Anayasası” adları altında yer almaktadır. 


Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nden gece ve gündüz manzaralar›

3. BÖLÜM 

Bilgiye ve birlikteli¤e 

gönül verenler

adlar› salonlara verilen ba¤›flç›lar 

FEYZ‹ AKKAYA ‹nfl’32 

Yüksek Mühendis Feyzi Akkaya 23 Aral›k 

1907’de Osmanl› Paflalar›’ndan Tatar Osman 

Pafla’n›n torunu olarak ‹stanbul Üsküdar’da 

do¤mufltur. 1926’da girdi¤i ‹stanbul Yüksek 

Mühendis Mektebi’nden 1932 Haziran’›nda 

‹nflaat Yüksek Mühendisi olarak birincilikle mezun olmufltur. 

‹TÜ’de ‹nflaat Mühendisli¤i’nde okurken tan›d›¤› s›n›f arkadafl› 

Sezai Türkefl ile aralar›ndaki dostluk, 1998’de Sezai Türkefl ölene 

kadar ömür boyu sürecek fikir ve ifl ortakl›¤›na dönüflmüfltür. 

1932-1935 y›llar› aras›nda Feyzi Akkaya Bay›nd›rl›k Bakanl›¤›’nda 

bir süre çal›flt›ktan sonra ilk askerli¤ini yapm›flt›r. 1934’de Sezai 

Türkefl zaman›n tan›nm›fl müteahhitlerinden Sad›k Diri-Halit Köprücü 

‹nflaat Kolektif fiirketi’nde çal›fl›rken 1935’de Feyzi Akkaya 

da ayn› firmaya Teknik Büro Mühendisi ve fiantiye fiefi olarak girmifltir. 

1938’lerde her ikisi ortak olarak ayn› firmaya tafleronluk 

yapmaya bafllam›fllard›r. 

1943 y›l›nda Feyzi Akkaya ikinci askerli¤ini yapt›ktan sonra isimlerinin 

bafl harflerini kullanarak “ST-FA ‹nflaat Müteahhitli¤i” unvan›n› 

alm›fllar ve 1976’da kurulan ve zaman içinde çat›s› alt›nda 

43 flirket toplayan STFA Holding’in de temelini atm›fllard›r. 

1943-1973 döneminde, yurt sath›na yayg›n çeflitli köprü, iskele, 

liman, baraj, tünel ve yüksek gerilim hatlar› Sezai Türkefl-Feyzi 

Akkaya taraf›ndan infla edilmifltir. Bu faaliyetlere örnek olarak: 

1- Sivas-Erzurum demiryollar› köprüleri, 

2- Kufladas›, Bart›n ve Ere¤li limanlar›, 

3- Kad›nc›k hidro-elektrik santral›n› saymak mümkündür. 

Sezai Türkefl ve Feyzi Akkaya’n›n Türk müteahhitlerine en önemli 

katk›s›, o tarihlerde Türkiye’de genellikle yabanc› firmalar eliyle 

yapt›r›lan a¤›r inflaat sektörünün yerli müteahhitlerimize aç›lmas›d›r. 

‹kinci önemli katk› da yurtd›fl›na giden ilk müteahhitler olarak 

Türk müteahhitlerine yabanc› ülke kap›lar›n› açmak olmufltur. 

Sonralar›, STFA ad›yla bilinen Sezai Türkefl, Feyzi Akkaya ortakl›- 

¤› h›zla, yapt›klar› ifllerdeki yüksek kalite, taahhüt ettikleri her ifli 

mutlaka zaman›ndan önce bitirmeleri, modern teknoloji ve usulleri 

h›zla Türkiye’ye getirmeleri, mühendislik bilimleri dallar›nda 

özellikle inflaat kesiminde literatüre geçen yeni usuller, makineler, 

prosesler bulmalar› ile dikkati çekmifltir. 

Firma faaliyetlerini önceleri köprü inflaatlar› ve temel kaz›klar› ihtisas 

alanlar›nda yo¤unlaflt›rm›fl, sonraki y›llarda a¤›r inflaat sahalar›na, 

liman inflaatlar›na, temel kaz›klar› üstündeki derin su tipi 

iskelelere, anahtar teslim endüstri tesislerine ve enerji nakil 

hatlar› inflaatlar›na girmifltir. STFA’n›n tamamlad›¤› her büyük iflte 

bir teknik ve bilimsel orijinalite vard›r. Türkiye’nin 1940-1960 

dönemindeki bay›nd›rl›k hamlesinde STFA’n›n ve özellikle Feyzi 

Akkaya’n›n üstün teknik yeteneklerinin önemli bir yeri vard›r. 

Örne¤in, Feyzi Akkaya, Erzincan demiryolu inflaat›nda 44 no’lu 

köprüye keman telleri ba¤lay›p “la” sesine akort ederek çelik elemanlar›n›n 

fazla gerilip gerilmedi¤ini izlemesi, bugün ayn› ifl için 

kullan›lan “Meihak Gauge”lerin ilk habercisiydi. Zemin inceleme 

sondajlar› ve kaz›k çak›lmas› ile ilgilenmeye bafllay›nca “Zorluk 

Emsali”ni ortaya atm›fl ve uzun y›llar baflar› ile kullan›lan ve kaz›k 

boyunun pratik olarak ve büyük bir isabetle tayinini sa¤layan bir 

yöntem oluflturmufltur. 

Sezai Türkefl - Feyzi Akkaya ikilisi, ifl hayatlar› boyunca mühendislik 

sektöründe 500’ün üzerinde yeni bulufl getirdiler. Bu bulufllar›n 

bir k›sm› mühendislik literatürüne geçti, baz›lar› ise Türk tezi 

olarak tan›nd›. 

BİLGİYE VE BİRLİKTELİĞE GÖNÜL VERENLER 

109

Memleket ekonomisinin zor duruma düflmeye bafllad›¤› 1970 y›- 

lar›nda, genifl ve tecrübeli personel kadrosu ile makine park›ndan 

oluflan potansiyeli at›l b›rakmamak ve memleket ekonomisine de 

katk›da bulunmak amac› ile d›fl ülkelere aç›lman›n kaç›n›lmaz oldu¤unu 

gördüler ve 1972 y›l›nda Libya’da Trablus Liman› ‹nflaat› 

‹halesi’ne kat›ld›lar ve büyük u¤rafllar sonunda 1973 bafl›nda ilk 

yurtd›fl› sözleflmesini imzalad›lar. Böylece inflaat sektörümüzün 

yurt d›fl›na aç›lmas›nda, bir öncülük vazifesini de yerine getirdiler. 

Bu tarihten sonra, Libya, Suudi Arabistan, ‹ran ve Tunus’ta 

önemli ifller ald›lar. 

1970-1980 aras›nda yurtd›fl›nda al›nan ifller aras›nda Libya’da 

Trablus Liman› 1+2, Tobruk Liman›, Sidi Belal Liman›, Fiat kamyon 

ve otobüs fabrikas›, Misurata liman›; Suudi Arabistan’da Mekke 

yöresinde toplam 10 bin metre uzunlukta çeflitli tüneller, Yanbu 

‹skelesi, Kass›m Çimento Fabrikas› montaj ve iflletmesi say›labilir. 

1982’den sonra STFA Grubu dikkatleri yeniden Türkiye’ye çevirerek 

‹kinci Bo¤az Köprüsü ve çevre yollar›, Orhaneli Termik Santrali, 

Haliç Tünelleri, Galata Köprüsü gibi çok önemli konularda teknik 

yetene¤ini Türkiye’nin hizmetine sunmufltur. 

‹stanbul Teknik Üniversitesi mühendislik bilimlerine yapt›¤› büyük 

katk›lar, modern teknolojinin ülkemize getirilmesi, Türk Teknolojisinin 

d›fla tan›t›lmas› ve böylece, teknik ve ekonomik gücümüzü 

uluslararas› sahaya aç›lmas›nda üstün hizmetlerini takdir 

ederek Feyzi Akkaya’ya 25 Mart 1976 tarihinde “Doktor” unvan›- 

n› vermifltir. Benzer flekilde, 17 Haziran 1989 tarihinde Bo¤aziçi 

Üniversitesi taraf›ndan “Fahri Doktor” unvan› tevcih edilmifltir. 

Türkiye’de ilk defa “Devlet Üstün Hizmet Madalyas›” 18 Nisan 

1990’da Sezai Türkefl ve Feyzi Akkaya’ya verilmifltir. 

Feyzi Akkaya Paris Eyfel Kulesi’nin 100.Y›l Kutlama Töreni’ne Türk 

mühendisli¤ini temsil ederek kat›lm›flt›r. 

Feyzi Akkaya’n›n engin mühendislik birikimini genç kuflaklara 

nakleden “fiantiye El Kitab›” ad› alt›nda yay›nlanan 11 ciltlik seri 

eseri ve “Ömrümüzün Kilometre Tafllar›” ad› alt›nda yay›nlanan 

“STFA’n›n Hikayesi”ni kaleme ald›¤› bir kitab› da bulunmaktad›r. 

Sosyal Hizmetler alan›nda ise yurdun iyi yetiflmifl teknik elemanlara 

olan ihtiyac›na katk›da bulunmak amac› ile Feyzi Akkaya 

1978 y›l›nda Feyzi Akkaya Temel E¤itim Vakf›’n› kurarak servetinin 

110 BİLGİYE VE BİRLİKTELİĞE GÖNÜL VERENLER 

tamam›na yak›n bir k›sm›n› bu vakfa ba¤›fllam›flt›r. 

Bu vak›f, orta dereceli teknik okullarda e¤itim görenlere karfl›l›ks›z 

burs temin etmektedir. Vakf›n kuruldu¤u 1978 y›l›ndan bugüne 

kadar, yaklafl›k 50 bin ö¤renciye burs verilmifltir. Vak›f ayr›ca 

biri Bayramo¤lu’nda, di¤eri Malazgirt’de olmak üzere iki endüstri 

meslek lisesi infla edip, donatarak, Milli E¤itim’e devretmifltir.

ERS‹N ARIO⁄LU ‹nfl’63 

ÜLKÜ ARIO⁄LU ‹nfl’63 

Ülkü Ar›o¤lu: Orta ö¤retimdeki ö¤rencilik y›llar›nda ideali olan ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi Betonarme Bölümü’nden 

tek k›z inflaat yüksek mühendisi olarak 1963 y›l›nda mezun 

olmufltur. K›sa bir süre devam eden Bay›nd›rl›k Bakanl›¤› Yap› 

‹mar ‹flleri’ndeki görevinde pek çok okul ve hastane projelerine 

imza atm›flt›r. Daha sonra Yap› Merkezi’nde mühendislik projelerinde 

görev alm›flt›r. 

1965 y›l›nda faaliyete geçen Yap› Merkezi Beton Laboratuar›n› kurarak, 

Kalite Kontrol ve Beton Kar›fl›m Tasar›m› üzerinde uzmanlaflm›flt›r. 

Laboratuar çal›flmalar› ile bafllayan kalite yolculu¤u, Yap› 

Merkezi Grubu flirketlerinden YM Prefabrikasyon A.fi.’nin Türkiye’deki 

inflaat sektöründe, gruba ait olan Irmak Okullar›n›n da 

e¤itim alan›nda ilk ISO 9001 belgelerini almas›yla devam etmifltir. 

Proje ve flirket yönetim kademelerindeki tüm sorumluluklar›nda 

“Kalite Yönetimi”ni ön planda tutmufltur. Grubun inflaat, prefabrikasyon, 

konut ve e¤itim konular›nda faaliyet gösteren flirketlerinde 

Yönetim Kurulu üyesidir. Beton, kalite, yönetim ve e¤itim 

konular›nda çeflitli tebli¤ ve makaleleri yay›nlanm›flt›r. Dr. Ersin 

Ar›o¤lu ile 1966 y›l›nda evlenen Ülkü Ar›o¤lu üç erkek ve bir k›z 

çocuk sahibidir. 

MIT mezunu olan büyük o¤lu d›fl›nda di¤er iki o¤lu ‹TÜ mezunudur. 

‹stanbul Teknik Üniversiteli olman›n ayr›cal›¤›n› tüm yaflam›nda 

hissetmifltir ve halen de hissetmektedir. 

2007’de ‹TÜ Mezunlar Toplulu¤unun birlefliminde görev alm›flt›r. 

‹TÜ Mezunlar Kurulu’nun Yürütme Kurulu Baflkanl›¤› görevini ifa 

etmektedir. 

Dr. Ersin Ar›o¤lu: 1940’da ‹stanbul’da do¤an Ersin Ar›o¤lu, 1963 

y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’nden ‹nflaat 

Yüksek Mühendisi olarak mezun olmufltur. 1969 y›l›na kadar ayn› 

fakültenin yap› stati¤i kürsüsünde asistan olarak akademik hayat›n› 

sürdürmüfltür. 

1965 y›l›nda Yap› Merkezi ‹nflaat ve Sanayi A.fi.’ni kurmufl ve 

1969’dan Kas›m 2002 y›l›nda milletvekili seçilene kadar YM Grubu’nun 

baflkanl›¤›n› yapm›flt›r. Halen Yap› Merkezi Grubu Onursal 

Baflkan›’d›r. 

Yönetim Kurulu Baflkan› olarak Ersin Ar›o¤lu, araflt›rma ve gelifltirme, 

mühendislik, tasar›m ve müflavirlik, genel inflaat müteahhitli¤i, 

e¤itim ve sanayi alanlar›nda faal, 10’u ulusal ve ikisi uluslararas› 

kurulufl olmak üzere 12 flirketi yönetmifltir. 

Ersin Ar›o¤lu’nun uzmanl›k sahalar› inflaat mühendisli¤i, beton 

teknolojileri, inflaat metotlar›, ulafl›m sistemleri, deprem mühendisli¤i, 

yap›lar›n tamir ve güçlendirilmesinden oluflmaktad›r. Yönetim 

uzmanl›¤› ise proje gelifltirme, finansman, projelerde yat›- 

r›m-uygulama ve inflaat mühendisli¤inde katma de¤er yarat›m› 

sahalar›ndad›r. 

Ersin Ar›o¤lu’nun muhtelif yerli ve uluslararas› teknik dergilerde 

80’den fazla makalesi yay›nlanm›fl olup, Yap›sal Dinamikler konulu 

bir de kitab› vard›r. 

Ersin Ar›o¤lu, çeflitli alanlardaki katk›lar› dolay›s›yla niflanlar ve 

özel beratlarla takdir edilmifl ve Fahri Doktor Derecesi ile taltif 

olunmufltur. 1995-2002 döneminde ‹stanbul Bilim Merkezi Vakf›’n›n 

Baflkanl›¤›n› yapm›flt›r. 1996’da Slovenya Cumhuriyetinin ‹stanbul 

Fahri Konsolosu olarak atanm›flt›r. 1997’de Uluslararas› 

Kriz Gurubu’nun Yönetim Kuruluna girmifltir. 1997’de Marmara 

Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, inflaat mühendisli¤inde kalite 

gelifltirilmesi ve Türkiye’de bilim merkezleri fikrinin teflvikinde 

gösterdi¤i liderlik dolay›s›yla Fahri Doktor niflan› ile ödüllendirilmifltir. 

Kas›m 2002’de Cumhuriyet Halk Partisi’nden ‹stanbul’u 

temsilen TBMM’ne milletvekili olarak seçilmifltir. 

Ar›o¤lu’na 2004’de Slovenya Cumhurbaflkan› taraf›ndan, Slovenya-Türkiye 

aras›nda ekonomik iflbirli¤ini geliflmesine de¤erli hizmetlerinin 

takdiri olarak, yabanc›lara verilen en itibarl› “Silver 

Honorary Order of the Republic of Slovenia” niflan verilmifltir. 

Mühendis olarak ald›¤› en son ödül; El Mek Nimir Köprüsü’nün 

yap›m› ile ilgili olarak Sudan Cumhurbaflkan› Omar Hassan Ahmed 

Albasheer taraf›ndan kendisine takdim edilen “Devlet niflan›”d›r. 

Yap› Merkezi’nin öyküsü: Yap› Merkezi Eylül 1965’te Ersin Ar›o¤- 


111

lu ve Köksal Anadol taraf›ndan kurulmufltur. Kurulufl amac› o günler 

için hayli öncü say›lacak iki motto ile özetlenmifltir: 

“Yap›da Bilim” 

“Toplumumuza ve Ça¤›m›za Sorumluyuz”. 

‹lk ifli “Galata Kulesi Restorasyon Projesi”dir. Bafllang›çta bir yandan 

çeflitli binalar, ulafl›m yap›lar›, kavflak çözümleri ve otopark 

tasar›mlar› yap›l›rken di¤er yandan beton, betonarme ve deprem 

konusunda araflt›rma projeleri gelifltirilmifl; tebli¤, makale ve kitaplar 

yaz›lm›flt›r. 1986’da genel müteahhitlik hizmetleri bafllat›lm›fl, 

arkas›ndan prefabrikasyon ve öngerme-ardgerme teknolojileri 

ile desteklenmifltir. 

1975 y›l›nda “Sö¤ütlüçeflme Tren ‹stasyonu ve Viyadükleri”nin 

projelendirilmesi ile üretilen “Rayl› Sistem” bilgi birikimi, 

1989’da ‹stanbul Hafif Metrosu’nun anahtar teslimi iflini do¤urmufl 

ve kurumun önünde yeni bir uzmanl›k alan› aç›lm›flt›r. 

Bugün ‹stanbul’da çal›flan rayl› sistemlerin ço¤u Yap› Merkezi taraf›ndan 

infla edilmifltir. 

‹zmir Metrosu, Eskiflehir ve Kayseri Rayl› Sistemleri, Taksim-Tünel 

Nostaljik Tramvay›, Konya ve Antalya Tramvay› Yap› Merkezi’nin 

anahtar teslimi projelerinden örneklerdir. UITP Uluslararas› 

Toplu Tafl›n Birli¤i’nin 2004 Dünya Rayl› Sistem Ödülü, Yap› Merkezi’nin 

Estram (Eskiflehir Rayl› Sistemi) projesiyle Türkiye’ye verilmifltir. 

Bugün ray teknolojileri ve sinyalizasyon konusunda da Yap› Merkezi 

dünya markas› olma yolundad›r. Dubai Metrosu ve Cezayir 

Rayl› Sistem projeleri devam etmekte olan uluslararas› projelerdir. 

Ankara-Konya H›zl› Tren Projesi de rayl› sistem deneyiminin 

yeni halkas› olacakt›r. 

2005’te yeni bir uzmanl›k alan› köprüler olarak seçilmifl ve Sudan-Hartum’da 

El Mek Nimir Köprüsü baflar›yla tamamlanm›flt›r. 

Grup flirketleri olarak CTP boru üreten Subor ve e¤itim sektöründe 

Irmak Okullar› da kendi alanlar›ndaki özgün faaliyetlerini sürdürmektedirler. 

Ar-Ge Bölümü 7 günlük beton dayan›m›n› 2346 kgf/cm 2 ’ye ulaflt›rm›fl 

ve ›fl›k geçiren betonu üretmifltir. 

Yap› Merkezi tüm üretimlerinde daima Türkiye’nin kalk›nmas›n›, 

dünya uygarl›¤›n›n geliflmesini, insan mutlulu¤unu, çal›flanlar›- 


n›n ve müflterilerinin memnuniyetini ön planda tutmay› ilke edinmifltir. 

Ald›¤› her ifli zaman›nda, bütçesinde ve kalite de¤erleri 

içinde bitirmifltir. 

Yap› Merkezi; bilgi birikimine, bilgi ifllemeye ve teknoloji gelifltirmeye 

özel önem vermektedir. Mühendislik baflar›lar› yurt içi ve 

yurt d›fl› bilimsel çevreler ve ifl yapt›¤› kurumlar ya da devletler 

taraf›ndan ödüllendirilmifltir. 

“Mutluluk infla ederek mutlu oluruz.” 

Yap› Merkezi’nin faaliyetlerinden örnekler: Köprüler ve rayl› sistemler

BÜLENT DEM‹REN ‹nfl’45 (TÜRK YTONG) 

14 Eylül 1923 tarihinde ‹stanbul’da do¤mufltur. ‹lk, orta ve lise ö¤renimini 

Kad›köy, St. Joseph Lisesinde tamamlad›ktan sonra 

1940’ta 6 y›ll›k Yüksek Mühendis Mektebi’nin girifl ve birinci s›n›f 

imtihanlar›n› baflar›yla vererek, do¤rudan 2. s›n›fa kabul edilmifltir. 

Bu tarihten sonra kurulan ‹TÜ, ‹nflaat Fakültesi’nin 5 y›ll›k ilk 

mezunlar›ndan olarak, Haziran 1945 tarihinde, ‹nflaat Yüksek Mühendisi 

diplomas›n› alm›flt›r. 

‹fl hayat›na, Cumhuriyet döneminin ilk demiryolu müteahhitlerinden 

olan babas› Yük. Müh. Ahmet Sait Demiren’in yan›nda bafllayarak, 

Maltepe betonarme iskelesi, Zonguldak-Bal›k›s›k demir 

köprüsü, Kozlu Kömür iflletmeleri çelik konstrüksiyonlar›, Karabük 

fabrikalar› temel inflaatlar›, Devrek-Dorukhan karayolu ve 

köprüleri, Kokaksu-Bart›n karayolu, Ankara kanalizasyonu, ‹stanbul 

Hilton oteli inflaat› taahhütlerinde, flantiye mühendisi, flantiye 

flefi, yetkili temsilci ve ortak müteahhit olarak çal›flm›flt›r 

(1945-1955). 

Memleketimizde çivi, çimento gibi en mübrem inflaat malzemelerinin 

henüz ithal edildi¤i bir dönemde, Yunanl› bir sanayicinin teflebbüsü 

ile Mümtaz Taylan ve Türkiye Sanayi Kalk›nma Bankas› 

ifltiraki ile kurulan, Türk Demir Döküm Fabrikalar› inflaat›n› B. Demiren 

deruhte etmifl ve Alman Hilden Lisans› ve bilahare Vehbi 

Koç’un da ifltirakiyle, ülkemizde ilk olarak Döküm Radyatör üretimi 

1956’da gerçeklefltirilmifltir. 

1953 y›l›nda flantiye flef yard›mc›l›¤› yapt›¤› Hilton Oteli inflaat› s›- 

ras›nda temelde tesadüfen ç›kan teknik bir sorun ve bu sorunu 

çözmek için yap›lan teknik araflt›rmalar Bülent Demiren’i, bugün 

bütün dünyada çok önemli olan enerji konusunda, tasarruf sa¤lay›c› 

bir malzeme olarak ortaya ç›kan Ytong ile karfl›laflt›rm›flt›r. ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi laboratuarlar›nda hocalar›m›z R›fat Yarar 

ve Bekir Postac› ile yapt›¤› çal›flmalar sonunda, bugün dört 

fabrika ile ülkeye sa¤lad›klar› kazanc›n 6 milyar $ mertebesine 

ulaflm›fl bulundu¤unu söylenebilir. 

Yapt›¤› incelemelerle Bülent Demiren, ‹mar ve ‹skan Bakanl›¤› 

ödülüne lay›k görülmüfltür. Gazbeton ve ›s› yal›t›m›na dair araflt›rma 

ve yay›nlar›, DIN normlar›n›n ülkemizde tatbiki ve TSE Gazbeton 

Standartlar›n›n tanzimi ile Konutlarda Enerji Tasarrufu konular›, 

çal›flmalar›n›n esas›n› teflkil etmifltir. 

Daha sonra ‹nönü Baflkanl›¤›ndaki Bakanlar Kuruluna, Bülent Demiren’in 

verdi¤i özel bir birifing neticesi 19.12.1963 tarih 6/2516 

say›l› Bakanlar Kurulu karar›yla Türk Ytong Sanayi A.fi Pendik fabrikas› 

kurularak, Türkiye imtiyaz› al›nan Ytong ad›ndaki ça¤dafl 

malzemenin üretilmesine 1965’te bafllanm›flt›r. 

Bu arada ‹stanbul, Kocaeli, Tekirda¤, Antalya, Gaziantep olmak 

üzere, memleketin befl merkezinde kurulan Ytong fabrikalar›ndan 

2008 y›l›na kadar 14 milyon m 3 Ytong üretilmifl ve duvar, döfleme 

ve çat› malzemesi olarak kullan›ma arz edilmifltir. Yaklafl›k 500 

bin konutun yap›lm›fl oldu¤u bu miktar Ytong ile, enerji tasarrufundan 

dolay›, memleketin döviz kazanc› 6,5 milyar $ seviyesine 

ulaflm›flt›r ve bu mebla¤ her y›l yaklafl›k olarak 150 milyon $ artmaktad›r. 

Bülent Demiren, merkezi Ankara’da bulunan Türk Gazbeton Üreticileri 

Birli¤i’nin (TGÜB) 1990 y›l›nda kurulmas›nda öncülük ve 

Baflkanl›k görevini yapm›flt›r. Ayr›ca ›srarl› takipler neticesi, memleketimiz 

Avrupa Birli¤i’ne dahil olmad›¤› halde, Türk Ytong ve 

Türk Ytong’un kurdu¤u Türk Gazbeton Üreticileri Birli¤i (TGÜB), 

(EAACA) Avrupa Gazbeton Üreticileri Birli¤i’ne üye olarak kabul 

edilmifltir. (1993) 

Daha sonra (1998-2001) 2 dönem süresince B. Demiren, merkezi 

Brüksel’de bulunan EAACA (Avrupa Gazbeton Üreticileri Birli¤i) 

Baflkanl›¤›na seçilmifl ve baflkanl›¤› süresinde, EAACA statüsünde 

önemli de¤ifliklikler yapt›rm›flt›r. 

Bülent Demiren, halen yönetim kurulu baflkan› bulundu¤u Ytong 

flirketinden baflka, Türk Demir Döküm Fabrikalar›’n›n kurucu orta¤›d›r. 

Ayr›ca 1976’da Sifafl ve Polylen flirketleri ortakl›¤›nda bulunmufl 

ve bir müddet baflkanl›¤›n› da deruhte etmifltir. 

Bülent Demiren 1985’te Nixdorf Computer (bilahare Siemens Nixdorf) 

Alman flirketi ile yar› yar›ya Türk Nixdorf Bilgisayar flirketinin 

kurulmas›n› sa¤lam›flt›r ve baflkanl›¤› s›ras›nda, ‹fl Bankas›’n›n 

ve Maliye Bakanl›¤›’n›n bilgisayarl› reorganizasyonlar› yap›lm›flt›r. 

Halen, birçok Alman firmas›n›n Türkiye temsilcisi olan Taylan Et- 

BİLGİYE VE BİRLİKTELİĞE GÖNÜL VERENLER 113

ker ve Demiren Holding aile flirketlerinin de Yönetim Kurulu Baflkan›’d›r. 

Bülent Demiren Türk-Alman iliflkilerine yapt›¤› katk›lar dolay›s›yla 

Federal Alman Devlati Liyakat Niflan› ile ödüllendirilmifltir 

(1998). 

TMMOB ‹nflaat Mühendisleri Odas›, Rotary, Golf, Moda Deniz ve 

Büyük kulüplerin de üyesi olan Bülent Demiren, Frans›zca, Almanca 

ve ‹ngilizce bilmektedir. 

Perihan Demiren ile evli ve 2 çocu¤u, 3 torunu vard›r. O¤lu, Makine 

Yüksek Mühendisi Selim Demiren (49), k›z› Bilgisayar Yüksek 

Mühendisi Nükhet Demiren’dir (45). 


HÜSEY‹N EKREM ELG‹NKAN Mak’48 

Hüseyin Ekrem Elginkan, 31 May›s 1924 tarihinde ‹zmir’de do¤du. 

Lise tahsilini 1942 y›l›nda ‹zmir ‹nönü Lisesi’nde tamamlad›. 1948 

y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nden Makine Yüksek Mühendisi 

olarak mezun oldu. 

Türk sanayiine hizmet veren birçok ifl dal›nda ilk üretimi yapman›n 

gururunu tafl›yan Elginkan Toplulu¤u’nun temeli, 1950 y›l›nda Ekrem 

Elginkan Mühendislik Bürosu ile at›ld›. 

1957 y›l›nda, Ahmet Elginkan ile o¤ullar› Ekrem ve Cahit Elginkan 

taraf›ndan, isimlerinin bafl harflerinden oluflan “E.C.A. Presdöküm 

Sanayii Limited fiirketi” ad› ile sanayiye yönelen topluluk, s›hhi tesisat 

armatürleri üretimine bafllad›. Kurdu¤u fabrikalarla Türk sanayiinde 

pek çok at›l›ma öncülük etti. 

Türk sanayiinin en köklü topluluklar›ndan birini yaratan Elginkan ailesi, 

yar›m as›rl›k flirket kültürünün daha ilk y›llar›nda çok önemli bir 

karar alm›flt›r: Vak›f kurarak, flirketlerden elde edilecek gelirlerle 

Türk insan›n›n e¤itimine ve kültürel geliflmesine katk› sa¤lamak. Bu 

amaçla Elginkan ailesinin kurmufl oldu¤u sanayi kurulufllar›n› ebedilefltirmek 

ve Türkiye’nin her alanda ça¤dafl bir anlay›flla ilerlemesine 

destek olmak amac›yla 1985 y›l›nda Elginkan Vakf› kuruldu. 

Bugün çeflitli sektörlerde yaklafl›k 3000 çal›flan› ve 19 flirketi ile faaliyet 

gösteren Elginkan Toplulu¤u’nun kurucusu Hüseyin Ekrem 

Elginkan 2 Nisan 1999 tarihinde ebediyete intikal etmifltir. 

Elginkan Vakf›, kurucular›n›n ad›n› yaflatmak amac›yla, Elginkan 

Vakf›na intikal eden tüm malvarl›¤›n›, Vakf›n amaçlar› do¤rultusunda 

Türkiye’nin her alanda ça¤dafl bir anlay›flla ilerlemesine destek 

olmak için kullanmaktad›r. 

Elginkan Vakf› ülke sanayinin ihtiyaç duydu¤u vas›fl› iflgücünün yetifltirilmesine 

ve böylelikle ülke genelinde istihdam imkanlar›n›n 

artt›rabilmesine katk›da bulunmak amac›yla; Manisa, Bolu ve ‹zmit’te 

kurdu¤u Mesleki ve Teknik E¤itim Merkezlerinde, aç›l›fllar›ndan 

bugüne kadar 150 bin kifliye verdi¤i ücretsiz e¤itimlerle faaliyetlerine 

devam etmektedir. 

Ayr›ca, Milli E¤itim Bakanl›¤›’na ba¤›fllad›¤›, ‹zmit Cahit Elginkan 

Anadolu Lisesi ve Ümraniye’de iki derslikli Elginkan Vakf› Anas›n›f›

inas› ile ‹TÜ Maslak kampüsünde yap›l›p ‹TÜ Rektörlü¤ü’ne ba¤›fllanan 

‹TÜ Ekrem Elginkan Lisesi, e¤itim alan›nda yapt›¤› birçok faaliyetten 

baz›lar›d›r. Hepsi iki y›l içinde gerçeklefltirilen bu okullara, 

Eylül 2008’de e¤itime geçmesi planlanan Maltepe E.C.A. Elginkan 

Anadolu Lisesini de eklenecektir. 

Bunun d›fl›nda Vak›f, ‹TÜ, ODTÜ, EGE, ‹Ü ve Bo¤aziçi Üniversitelerinde 

ö¤renim gören, maddi durumu yetersiz ve baflar›l› lisans ö¤rencilerine 

burs imkan› sa¤lamaktad›r. 

Vak›f, 2006 y›l›nda ilki gerçeklefltirilen Türk kültürü ve teknoloji 

alan›ndaki araflt›rma, çal›flma ve hizmetleri “Türk Kültürü Araflt›rma 

Ödülü” ve “Teknoloji Ödülü” olmak üzere iki ödülle desteklemeye 

bafllam›flt›r. 

Türk Dil Kurumu ile iflbirli¤i içerisinde Türk Dili ve Edebiyat› alan›ndaki 

çal›flmalar›n desteklenmesi amac›yla bu alanda ö¤renim gören 

doktora ö¤rencilerine yönelik burs program›n› uygulamaya 

koymufltur. 

Ayr›ca, ‹TÜ Rektörlü¤ü’nün Mustafa ‹nan Kütüphanesinde Vakf›m›- 

za ihdas edilen salona “Hüseyin Ekrem Elginkan” isminin verilmesi 

için 150.000 YTL ba¤›flta bulunmufltur. 

Elginkan Vakf›, kurucular›n›n vasiyet etti¤i gibi ve kurulufl amaçlar› 

kapsam›nda; Türk insan›n›n e¤itimine ve kültürel geliflmesine katk› 

sa¤lamak, Elginkan Ailesi’nin kurmufl oldu¤u sanayi kurulufllar›n› 

ebedilefltirmek ve Türkiye’nin her alanda ça¤dafl bir anlay›flla ilerlemesine 

destek olmak amac›yla faaliyetlerine devam etmektedir. 

‹TÜ Ekrem Elginkan Lisesi 

H. AYDUK KORAY ‹nfl’49 

1927 ‹stanbul do¤umluyum. Baba taraf›m Mabeyn’den Esat 

Bey’e, anne taraf›m Prizren ve Erenköylü Albay ‹smail Hakk› Bey’e 

dayan›r. Babam ‹fl Bankas› müdürlerinden merhum Sait Koray, 

Annem merhume Cemile Koray’d›r. 

‹lk, orta ve lise tahsilimi, zaman›n koflullar› ve 2.Dünya Savafl› 

karmaflas› nedeniyle yedi de¤iflik okulda yapt›m. 1944’de Ankara 

Atatürk Lisesi’nden mezun oldu¤um için çok ünlü ö¤retmenlerimiz 

oldu. 

‹TÜ’nün Gümüflsuyu binas›nda, ‹nflaat Fakültesi’nde ço¤u efsaneleflmifl 

olan Prof. Mustafa ‹nan, Prof. Cahit Arf gibi hocalar›m›z 

oldu. 1950 fiubat döneminde ‹TÜ’den mezun olup derhal askere 

gittim. 1951 sonunda terhisimi müteakip Ankara’da Metcalfe-Hamilton 

inflaat flirketinde büro mühendisi olarak çal›flma¤a bafllad›m. 

Üniversite y›llar›nda ve sonras›nda basketbol oynad›m. ‹TÜ 

Spor Kulübü’nün kurucular› aras›nda yer ald›m. ‹TÜ, Fenerbahçe, 

Harp Okulu tak›mlar›nda oynad›m. Türk Millî Tak›m›’nda da 26 

kez millî oldum. 

1952 y›l›nda Nurcan Türsen’le evlendim. Bir k›z›m ve iki o¤lum oldu. 

Evlili¤imizi 55 y›ld›r mutlulukla sürdürüyoruz. Damad›m Erdo- 

¤an Turgut ve o¤ullar›m Murat Koray ve Selim Koray, Koray flirketlerinin 

yönetiminde görev yap›yorlar. Üç k›z ve bir erkek torunum 

var. 

1953 y›l› bafl›nda Haymil ‹nfl. Ltd.fiti’nde görev al›p ‹zmit ve Ankara 

fiantiyelerinde 1956 y›l›na kadar flantiye mühendisi olarak görev 

yapt›m. 1956’da kendi flah›s firmam› kurup serbest olarak çal›flmaya 

bafllad›m. Bu dönem 1976’ya kadar sürdü ve Ankara’n›n 

iddial› mimarî yap›tlar›n›n yan› s›ra ‹zmir Er E¤. tesisleri ve Bart›n/Amasra 

NATO tesislerini, ‹skenderun Demir Çelik Fabrikalar› 

Çelikhane ve Haddehanelerini, Ad›yaman Çimento Fabrikas›n›, 

Manisa Coca-Cola tesislerini (halen Vestel) müteahhit olarak üstlenip 

gerçeklefltirdik. Ankara’da iddial› mimarî yap›tlar aras›nda 

‹fl Bankas› Genel Müdürlük gökdeleni, DS‹ Genel Müdürlük binas›, 

Ziraat Bankas› Genel Müdürlük ilâve binalar›, Sanayi Bakanl›- 

¤› binas›, Yap› Kredi Bankas› K›z›lay binas›, Amerikan Tuslog Balgat 

Tesisleri, Akbank Yeniflehir binas›, birçok banka flube binala- 


›, konut ve ifl merkezleri inflaatlar› yer ald›. 

1976 y›l›nda yak›n ve genç mühendis arkadafllar›mla Koray Yap› 

A.fi.’yi kurduk. Takip eden y›llarda yurtiçinde, halen T.C. D›fliflleri 

Bakanl›¤› binas› olarak kullan›lmakta olan DES‹YAB Genel Müdürlük 

Binas›, T.Çimento Sanayi Genel Md. Binas›, T.C. Ziraat Bankas› 

Tando¤an Genel Md. Binas› inflaatlar›n› yapt›k. Daha sonra 

Zorlu Holding gökdeleni, Yap› Kredi Bankas› Genel Müdürlük binas›, 

Demirbank, Finansbank ve SYKB Genel Müdürlük binalar›n› 

yapt›k. Ankara T.E.K. Genel Md. Binas› ve Milliyet gazetesi tesisleri, 

Yap› Kredi Plaza, Sabanc› Center gibi ifl merkezlerinin yan› s›- 

ra Karum Ticaret Merkezi gibi ifl ve al›flverifl merkezleri, Ankara 

Sheraton ve Adana HiltonSA otelleri ve Bebek Eliyeflil Villalar›, 

Vaniköy villalar›, ‹stanbul-‹stanbul, Zen Konutlar›, Kasaba Projesi 

ve Elit Residence gibi lüks konut siteleri, Metin Sabanc› Spastik 

Çocuklar Rehabilitasyon Merkezi ve Sabanc› Üniversitesi gibi e¤itim 

tesisleri de yapm›fl oldu¤umuz ifller aras›ndad›r. 

Yurtd›fl›nda ise Suudi Arabistan’›n Mekke flehrinde Ajyad-Mekke 

Intercontinental Oteli, Rusya Federasyonunda Moskova Vergi Bakanl›¤›, 

Ekonomi Bakanl›¤›, Say›fltay binas›, Neftagas, Mülkiyet 

Fonu ‹dare Binas› ve IKEA Mos Al›flverifl Merkezi gibi önemli projeler 

gerçeklefltiren bu firma, özellikle yüksek binalar›n ve prestijli 

projelerin öntasar›m›ndan anahtar teslimine uzanan yap›m sürecinde 

yer alan tüm hizmetleri tek çat› alt›ndan verebilen bir genel 

müteahhitlik firmas› olarak, Türkiye’nin inflaat sektöründe 

önemli bir yer kazand›. 

1995 y›l›nda, baz› büyük bankalar›n kurumsal kimlik yenileme çal›flmalar› 

do¤rultusunda renove etmeleri gereken flubelerinin renovasyon 

ifllerini üstlenmek üzere bir çal›flma grubu oluflturduk. 

Türkiye’nin çeflitli illerinde ayn› anda 750’den fazla banka flubesi 

renovasyonu ve bölge müdürlük binas› inflaat› gerçeklefltiren bu 

grup 2003 y›l›nda kurulan Koray ‹nflaat A.fi.’nin çekirdek kadrosunu 

oluflturdu. Bu yeni flirketimiz de ihtisaslaflt›¤› renovasyon ve 

restorasyon ifllerinin haricinde, Evidea, Neo Al›flverifl Merkezi, 

Göcek Portville gibi önemli projeler üstlendi ve Ürdün’de, Ürdün 

Kral›n›n himayesi alt›nda gerçeklefltirilen Kraliyet Akademisinin 

yap›m›n› baflar› ile bitirdi. 

1980’li y›llardan bu yana ‹TÜ Vakf›, T. E¤itim Vakf›, T. E¤itim Gö- 


nüllüleri Vakf›, TEMA Vakf› kurulufllar›n›n Mütevelli Heyetlerinde 

yer ald›m. Halen TEMA Vakf› Yönetim ve ‹cra Kurulu üyesiyim. 

2007 y›l› itibariyle Koray Yap› A.fi.’nin Yönetim Kurulu Baflkanl›¤›- 

n› sürdürüyorum. 

Hobi olarak kendi teknemle u¤rafl›r›m. Yazlar› Marsilya’dan Girit’e 

kadar olan denizlerde, Bat› Akdeniz-Adriyatik-Do¤u Akdeniz ve 

Ege’yi ailem ve dostlar›m ile defalarca dolaflt›m. 

Fenerbahçe Spor Kulübü’nün de 60 y›ll›k üyesi ve 70 y›ll›k hararetli 

bir taraftar›y›m.

‹. ORHAN ÖCALG‹RAY Mak’47 

‹. Orhan Öcalgiray 13 A¤ustos 1922’de ‹stanbul’da do¤du. ‹stanbul 

Erkek Lisesi Fen fiubesinden mezun oldu. 

1947’de ‹TÜ Makine Fakültesi’nden mezun olduktan sonra, 1948- 

1956 aras› Sümerbank Merinos Yünlü Sanayi Müessesesinde, 

1956-1976 aras› Benal Mensicat A.fi.’de Teknik Müdür ve Müdür 

olarak çal›flt›. 

Kurmufl oldu¤u firmalar tarih s›ras›na göre afla¤›da verilmifltir. 

• 1960’da Yüksek Mühendis Orhan Öcalgiray Mümessillik ve Müflavirlik 

A.fi. 

• 1968’de Orimpex Tekstil ‹thalat ve ‹hracat Ticaret A.fi. (Ticaret) 

• 1971’de Oray El Örgü Yünleri A.fi. (Ticaret) 

• 1976’da Ormo Yün ‹plik Sanayi Ticaret A.fi. (Sanayi) 

• 1983’de Oran Tekstil Sanayi A.fi. (Sanayi) 

• 1984’de Ortops Yün Tarama Sanayi A.fi. (Sanayi) 

• 2003’de Nako El Örgü Yünleri Ticaret A.fi.’yi sat›n ald›. (Ticaret) 

• 2003 – 2006 y›llar› aras›nda üretim flirketlerini tek isim alt›nda 

birlefltirerek d›fl pazarlamada Ormo Yün ‹plik Sanayi Ticaret A.fi., 

iç pazarlamada da Nako El Örgü Yünleri Ticaret A.fi. ad› alt›nda 

toplad›. 

• 2000 y›l›nda Öcalgiray Yat›r›m Holding A.fi.’yi kurdu. 

1976’da kurulan Ormo Yün ‹plik Sanayi A.fi.’nin sanayi tesisi kendi 

branfl›nda dünyan›n en büyük üretim kapasiteli fabrikas› olup, 

kuruldu¤u günden itibaren üretiminin %60 - %75’i befl k›taya ihraç 

edilmektedir. 

2006’da Kolza Biodiesel Yak›t ve Petrol Ürünleri A.fi. ile Bionano 

Teknoloji Üretim A.fi.’yi kurup, halen bu flirketlerin Yönetim Kurulu 

Baflkanl›¤›n› yapmaktad›r. 

Bunlar›n yan› s›ra, ‹stanbul Teknik Üniversitesi Gelifltirme Vakf›’nda 

ve bir dönem Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› da yapt›¤› Vak›f ifltiraki 

Ar› Teknokent A.fi.’de Yönetim Kurulu Üyelikleri devam etmektedir. 

Yine ‹TÜ Gelifltirme Vakf› ifltirakleri olan Kültürel A.fi. ve Ar› Kültürel 

A.fi.’de Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› yapmaktad›r. 

Saadet Han›m ile evli olup, Handan Mengü (1947) ve Adnan Öcalgiray 

(1951) isimli iki çocu¤u, Emre Mengü (1976), Giray Öcalgiray 

(1977) adl› iki torunu ve bir de D. Orhan Öcalgiray isimli, torununun 

o¤lu vard›r. 


117

‹BRAH‹M TU⁄SUZ Mak’63 

1937 y›l›nda Besni’de do¤du. ‹lk ve ortaokulu Besni’de tamamlad›. 

1955 y›l›nda ‹stanbul Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra ‹TÜ’ye 

girdi. 1963 fiubat’›nda ‹TÜ’den Makine Yüksek Mühendisi olarak 

mezun oldu. 

TCDD Genel Müdürlü¤ü’ndeki k›sa dönem proje mühendisli¤ini 

takiben askerlik hizmetini Deniz Kuvvetleri Kumandanl›¤›, ‹skenderun 

Deniz Fabrikas›nda Plan ve Dizayn Mühendisi olarak tamamland›. 

1965 y›l› Ekim’inden 1970 y›l›na kadar DS‹ Genel Müdürlü¤ü emrinde 

Keban Baraj› inflaat›nda çeflitli inflaat›nda çeflitli kademelerde 

çal›flt›. DS‹ taraf›nda ‹ngilizce e¤itimini takiben Amerika’da 

termik ve hidroelektrik santralleri konusunda incelemelerde bulundu. 

1971 y›l›nda Gaziantep’te kendi flirketini kurarak ifl hayat›na at›ld›. 

‹lk önce tesisat taahhüt iflleri ile kalorifer ve buhar kazan› üretimine 

bafllad›. Daha sonra a¤›r makine imalat› ile taahhüt ifllerine 

yöneldi. 

Özellikle baraj hidromekanik donan›mlar›, cebri borular, radyal ve 

tekerlekli kapaklar, vinçler, büyük çapl› vanalar, termik santral, 

buhar kazanlar›, çelik yap› ve teçhizatlar›, çimento sanayi, petrol 

ve petrokimya sanayiine yönelik a¤›r makineler, tanklar ve boru 

hatlar›, vinç imalat ve montaj› iflleri yapt›. 

Hidromekanik makine ve teçhizat›n›n imal ve montaj›n› gerçeklefltirdi¤i 

projeler aras›nda Karakaya, Atatürk, Batman, S›r, Birecik 

ve Karkam›fl barajlar› ile ‹ran’da Jiroft Baraj› ve Pakistan Pehur 

sulamas› kapak ve çelik yap›lar›n› sayabiliriz. 

Bunlara ilaveten suni deri sanayi, tekstil sanayi yat›r›mlar› ile turizm 

sahas›nda Gaziantep’te befl y›ld›zl› otel yat›r›m›n› gerçeklefltirdi. 

Nazan Han›m ile 1968 y›l›nda Ankara’da evlenen ‹brahim Tu¤suz’un 

1969 do¤umlu Elvan, 1974 do¤umlu Evren Ayfle isimli 

k›zlar› ve 1986 do¤umlu Mehmet Can isminde erkek çocu¤u 

vard›r. 

TÜRK LOYDU VAKFI 

Türkiye’nin ulusal klas kuruluflu olan Türk Loydu Vakf› 1962 y›l›nda 

TMMOB Gemi Mühendisleri Odas› taraf›ndan Türkiye Sigorta 

ve Reasürans fiirketleri Birli¤i’nin katk›lar› ve Türkiye Odalar ve 

Borsalar Birli¤i (TOBB), Deniz Ticaret Odas›, ‹stanbul Sanayi Odas›, 

TMMOB Makine Mühendisleri Odas›, Elektrik Mühendisleri 

Odas›, Gemi Makineleri ‹flletme Mühendisleri Odas›, ‹TÜ, Armatörler 

Birli¤i, Gemi ‹nfla Sanayicileri Birli¤i, Kazan ve Bas›nçl› Kap 

Sanayicileri Birli¤i vb. gibi kurulufllar›n da kat›l›m›yla kurulmufl 

ba¤›ms›z, tarafs›z, güvenilir ve uzman bir klaslama, belgelendirme 

ve muayene kurulufludur. 

Gemi ve her türden yüzer araç klaslama, klas sörveyleri ve bayrak 

devletleri ad›na sörveyler, endüstrinin her alan›nda ürün/personel 

belgelendirme, üçüncü taraf kontrollük hizmetleri ile yönetim 

sistem standartlar› kapsam›nda ISO 9001 Kalite, ISO 14001 Çevre, 

OHSAS (TS) 18001 ‹fl Güvenli¤i ve Sa¤l›¤›, ISO 22000 ve HACCP 

G›da Güvenli¤i, ISO 27001 Bilgi Güvenli¤i Yönetim Sistemleri belgelendirmesi 

ile Avrupa Birli¤ince 1785 kimlik numaral› onaylanm›fl 

kurulufl olarak faaliyet alan›nda yer alan ürünlerde CE iflareti 

kapsam›nda uygunluk de¤erlendirmesi hizmetleri vermektedir. 

EN ISO/IEC 17020 ve EN45012 standartlar›na göre akredite bir 

kurulufl olarak alan›nda uzman çok say›da personeli ile klaslama, 

muayene, belgelendirme ve gözetim hizmetlerini yurtiçi ve 

yurtd›fl› yerel kaynaklar› da de¤erlendirerek baflar›yla sürdürmektedir. 

Gerçeklefltirdi¤i çal›flmalardan elde etti¤i gelir fazlas› Türk Loydu 

Vakf› taraf›ndan, e¤itimin ve AR-GE faaliyetlerinin desteklenmesi, 

ö¤renci burslar›, tesis kurmak gibi ulvi amaçlar için harcanmaktad›r. 

118 BİLGİYE VE BİRLİKTELİĞE GÖNÜL VERENLER

EKREM YAVUZ Ö¤renci 46, No:1511 

(Afla¤›da, ‹TÜ ö¤rencisiyken genç yaflta yitirdi¤i kardefli Ekrem Yavuz ad›na ba¤›flta 

bulunan Orhan Yavuz’un özgeçmifli verilmifltir.) 

Orhan Yavuz 1924 y›l›nda Afyonkarahisar’da do¤du. ‹lk, orta ve lise 

ö¤retimini Afyonkarahisar’da tamamlad›. 1942 y›l›nda Yüksek 

Mühendis Mektebinde mühendislik e¤itimine bafllad›. 1949 Y›l›nda 

‹stanbul Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi Su Bölümünden 

mezun oldu. 

1953 y›l›na kadar Karayollar› Genel Müdürlü¤ü’nde görev yapt› ve 

ayn› y›l serbest çal›flma hayat›na bafllad›. ‹nflaat müteahhitli¤i 

alan›nda faaliyet gösterecek firmas›n› kurdu. 

Müteahhitlik çal›flmalar›nda ülkemizin muhtelif yörelerinde yollar, 

demiryollar›, hava alanlar›, petrol boru hatlar›, köprüler, içme 

suyu tesisleri, s›nai yap›lar vb. projeleri gerçeklefltirdi. 

1954 y›l›nda ayl›k olarak yay›nlanan “Türkiye Mühendislik Haberleri” 

dergisini yay›n ve meslek hayat›m›za kazand›rd›. Mühendisli¤in 

toplumla iliflkilerini gelifltirmeyi amaçlayan bu dergi iki y›l 

sürede Orhan Yavuz editörlü¤ü ve seçkin bir yay›n kurulu yönetiminde 

yay›nlar›n› sürdürmüfltür. 

“Türkiye Mühendislik Haberleri” dergisi Orhan Yavuz’un üyeleri 

aras›nda yer ald›¤› ‹nflaat Mühendisleri Odas› Yönetim Kurulunun 

›srarl› istekleri do¤rultusunda, program›nda de¤ifliklik yap›lmamas› 

kayd› ile bütün arflivi, yay›n hakk› ve aboneleri ile birlikte ‹nflaat 

Mühendisleri Odas›na hibe edilmifltir. 

Bu dergi güçlü program›n› muhafaza edilerek (kurucusu: Orhan 

Yavuz) bafll›¤› alt›nda k›rk üç y›l yay›n›na devam ederek bu güne 

ulaflm›fl olup ülkemizin en uzun ömürlü ayl›k yay›n organ› olarak 

görevini sürdürmektedir. 

1954-1958 Y›llar› aras›nda ‹nflaat Mühendisleri Odas› ve oday› 

temsilen TMMO Birli¤i yönetim kurulunda görev yapt›. 

1964 y›l›nda "Türkiye ‹nflaat ve Tesisat Müteahhitleri ‹flveren Sendikas›" 

(‹NTES) kurucular› aras›nda yer ald›. Yönetim Kurulu’nun 

ilk baflkan› olarak görev üstlendi. 

1967 y›l›nda "Ümran Çelik Boru Sanayii A.fi." ad› alt›nda kurdu¤u 

tesisle endüstri alan›na girdi. Halen Orya Holding Anonim fiirketine 

ba¤l› çelik boru, g›da, kara ve deniz tafl›mac›l›¤›, inflaat sektörlerinde 

çal›flan firmalar›n› ve Belçika’da çelik boru üreten “Tube 

Meuse Industry” firmas›n› yönetmektedir. 

‹stanbul ve Akçakoca tesislerinde petrol, gaz, su, kaz›k borular› 

üreten Ümran Çelik Boru Sanayii Anonim fiirketi 500 büyük sanayi 

kuruluflu s›ralamas›nda 168. s›rada yer almaktad›r. Yurt içinde 

ve d›fl›nda pek çok boru hatt› projelerinin boru sa¤lay›c›s› olan 

Ümran son olarak Bakü-Ceyhan petrol boru hatt› projesinin 

önemli bölümünün borular›n› üretmifltir. 

Firmalar› aras›nda bulunan Ümran Tafl›mac›l›k Anonim fiirketi 50 

adetlik t›r filosu ile yurtiçi karayolu boru tafl›mac›l›¤›, ‹skomrin 

Anonim fiirketi üç gemilik filosu ile ihraç edilen borular›n deniz 

tafl›mac›l›¤›n› yapmaktad›r. 

Orhan Yavuz Ankara E¤itim Vakf›, Afyon E¤itim Vakf›, ‹TÜ Vakf›, 

Atatürk Vakf›, Ankara Teknik Üniversitesi Vakf›, TEMA Vakf›, ‹ktisadi 

Araflt›rmalar Vakf›, Deprem Vakf›, Türk Musikisi Vakf› kurucular› 

aras›nda yer ald›. Bu vak›flar›n bir k›sm›n›n yönetim kurullar›nda 

görev yapt›. 2000-2002 y›llar› aras›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi 

Vakf› yönetim kurulu baflkanl›¤› görevinde bulundu. 

Afyonkarahisar’da Ekrem Yavuz, ‹stanbul’da Ahmet Yavuz, Akçakoca’da 

Gönül Yavuz ‹lkö¤retim kurumlar›n›, Akçakoca’da Ayfle 

Han›m sa¤l›k tesisini toplumumuz hizmetine sunan Orhan Yavuz, 

Türkiye K›z›lay Derne¤i ve ‹NTES’in onur üyesidir. 

Halen, efli Gönül Yavuz, çocuklar› Ayfle Bu¤dayc›, Murat Yavuz, 

Bilge R›zvani, torunlar› Kerim, ‹rem, Orhan, Selim, Cem ve Kaan’dan 

oluflan aile bireyleri çerçevesinde aktif çal›flma hayat›na 

devam etmektedir. 


119

adlar› masalara verilen ba¤›flç›lar 

kifliler 

AHMET AÇIKGÖZ ‹nfl’51 

1952 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun oldu. 1952-1954 

aras›nda ‹ller Bankas›’nda çal›flt›. 1954-1955 y›llar› aras›nda askerlik 

görevini yapt›. Daha sonra 1955-1956’da Türkiye fieker Fabrikalar› 

Erzurum fiantiyesinde çal›flt›. 1956-1998 y›llar› aras›nda 

serbest çal›flt›, taahhüt iflleri yapt›, ticaret ve sanayide çal›flt›. 

1998’de emekli oldu. 


FAHAMETT‹N AKINGÜÇ ‹nfl’50 

‹nflaat Yüksek Mühendisi ve ‹stanbul Kültür Üniversitesi Mütevelli 

Heyet Baflkan› ve Kültür Okullar› Yönetim Kurulu Baflkan›d›r. 

8 Ocak 1926 y›l›nda ‹stanbul’da do¤du. ‹lk, orta ve lise ö¤renimini, 

babas›n›n görevi nedeniyle bulunduklar› Eskiflehir’de tamamlad›. 

1943 y›l›nda Yüksek Mühendis Okulu’na girdi. Ö¤renimi s›ras›nda 

‹stanbul Teknik Üniversitesi’ne dönüflen okulun ‹nflaat Fakültesi’ni 

1950 y›l›nda bitirdi. Askerlik hizmetini tamamlad›ktan 

sonra, ‹stanbul Teknik Üniversitesi Proje ve ‹nflaat Dairesi’nde 

mühendis ve büro flefi olarak iki y›l çal›flt›. Daha sonra kendi müteahhitlik 

firmas›n› kurdu. 1958 y›l› sonuna kadar çeflitli binalar›n 

ve tesislerin müteahhitli¤ini yapt›. 

1960 y›l›nda Kültür Koleji’ni kurarak ö¤retime açt› ve bundan sonraki 

çal›flmalar›n› yaln›zca e¤itim sektörüne yöneltti. 12 y›l boyunca 

Kültür Koleji’nin müdürlü¤ünü de yapan Fahamettin Ak›ngüç, 

bu okulda e¤itim aç›s›ndan birçok ilki gerçeklefltirdi. Bu çabalar 

sonucu Kültür Koleji, gerek e¤itim-ö¤retim bak›m›ndan gerekse 

ö¤renci say›s› bak›m›ndan önde gelen özel okullardan biri oldu. 

1978 y›l›nda, Kültür Koleji ö¤renime ara vermek zorunda kald›. Bu 

dönemde Fahamettin Ak›ngüç, Yay›n Bas›m E¤itim Araç ve Gereçleri 

(YA/BA) Ticaret Afi’yi kurdu. Bu flirketin yöneticisi olarak, çocuk 

kitaplar›, ilkokullara yönelik Ünitelerle Befl Y›l ve ÖSYS’ye haz›rl›k 

amaçl› Basamak dergilerini yay›mlad›. Bu dergilerin yay›m›- 

n› 1993’e kadar sürdürdü. 

1980’de Kültür Koleji’ni yeniden faaliyete geçiren Fahamettin 

Ak›ngüç, bu yeni yap›lanma içinde Kültür Okullar› Genel Müdürü 

olarak görev ald›. Bu dönemde uzun y›llar Özel Okullar Derne¤i 

Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› yapt›. 1989 y›l›nda, ailesi ile birlikte

Kültür Koleji Vakf›’n› (KEV) kurdu, Vakf›n baflkan› oldu. Bu Vak›f 

taraf›ndan finanse edilen ‹stanbul Kültür Üniversitesi’nin kurulufl 

çal›flmalar›n› yürüttü. 1997 y›l›nda Kültür Okullar› Genel Müdürlü- 

¤ü’nü k›zlar›na devreden Fahamettin Ak›ngüç, çal›flmalar›n› bu tarihten 

itibaren Kültür Okullar› Yönetim Kurulu Baflkan› ve ‹stanbul 

Kültür Üniversitesi Mütevelli Heyet Baflkan› olarak sürdürmektedir. 

MEKO AKOVA ‹nfl’73 

06.04.1949 tarihinde Karada¤ Cumhuriyeti Biyelopolje (Akova) 

flehrinde do¤du. ‹lkokulu oradaki Rodiyelja okulunda okudu. 

22.09.1960 tarihinde Türkiye’ye göç ederek s›ras› ile fiehremini 

Ortaokulu, Pertevniyal Lisesi ve ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun 

oldu. Mart 1979’da ‹TÜ Mühendislik-Mimarl›k Fakültesi’nde doktoras›n› 

tamamlad›. 

1974 Nisan bafl›nda Mühendislik çal›flma hayat›na TCK 17.Bölge 

Müdürlü¤ünde bafllad› ve k›sa süre sonra o zamanki ‹stanbul 

DMMA’da ‹nflaat Bölümünde asistanl›k ve 1978-1982 y›llar› aras›nda 

da Bal›kesir DMMA’da ö¤retim üyeli¤inde bulundu. 

YÖK kanununun ç›kmas› ile birlikte üniversite çal›flma hayat›na 

son verdi ve özel sektörde çeflitli proje ve flirketlerde yöneticilik 

yapt›. 

Bunlar›n aras›nda s›ras› ile, Libya’da yol inflaatlar›, Kemerköy Termik 

Santrali fiantiye fiefi Vekilli¤i (Enka), K›nal›-Sakarya Otoyolu 

‹kinci Bo¤az Köprüsü ‹nflaat› Lot 2B Teknik Müdür ve fiantiye fiefli¤i 

(IGL-STFA J.V), Tarsus-Adana-Gaziantep Otoyolu Proje Müdürlü¤ü 

(Tekfen-‹mpresit J.V.), Bay›nd›r ‹nflaat otoyollardan sorumlu 

Genel Müdür Yard›mc›l›¤›, Bay›nd›r-Yüksel Ortakl›¤› Genel Müdürlü¤ü 

(Ankaray Projesi), Astald› Türkiye Genel Müdürlü¤ü, Entes-Kolin 

Ortakl›¤› Genel Müdürlü¤ü, Gülsan ‹nflaat Yurtd›fl› ‹flleri 

Genel Sorumlulu¤u bulunmaktad›r. 

Bu arada 2002 y›l› bafl›nda Arten ‹nflaat Jeoloji ve Ticaret Anonim 

fiirketi Yönetim Kurulu baflkanl›¤›na getirildi ve halen bu görevi 

sürdürmektedir. 

Meko Akova 1976 y›l›nda Avukat Sadiye Selma Akçar ile hayat›n› 

birlefltirmifl ve Deniz Günal (1978) ‹le Emre Akova (1982) ad›nda 

iki çocuk sahibidir. 

Arten ‹nflaat, Çukurova ‹nflaat ile J.V. olarak Afganistan’da, 3500 

kotundaki dünyan›n en yüksek ve o yükseklikte en uzun tüneli 

olan ve Mezar› fierif-Kabil aras›ndaki yegâne geçit olan Salang 

Tüneli yap›m ve tamir iflini, savafl sonras› zor flartlar›nda baflar› 

ile bitirmifltir. 

Ayn› zamanda y›k›lma tehlikesi alt›ndaki Sar-e-Haus Baraj› tamir 


iflini de baflar› ile tamamlayan Arten ‹nflaat, daha sonra yine Afganistan’da 

çeflitli yol projelerinin yap›m›n› üstlenerek baflar› ile tamamlam›flt›r. 

Arten ‹nflaat halen Datça-Mu¤la’da bir turistik tesis ve konut-ticari 

yap› inflaat› faaliyetini sürdürmektedir. 


ERDAL AKSOY Elektrik 67 

1943 y›l›nda do¤an Erdal Aksoy lise ö¤renimini Kabatafl Erkek Lisesi, 

yüksek ö¤renimini ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nde Yüksek 

Elektrik/Elektronik Mühendisi olarak tamamlam›flt›r. 

Erdal Aksoy’un uzun y›llara dayanan Türkiye enerji sektörü tecrübesi 

1971 senesinde akaryak›t ticareti ve Mobil Oil bayili¤i ile bafllam›flt›r. 

Ayn› zamanda deniz tafl›mac›l›¤› sektörüne giren Erdal 

Aksoy Türkiye’nin en büyük filolar›ndan birine sahip armatörlük 

flirketlerini 1980 y›l›nda Aksoy Holding A.fi. çat›s› alt›nda toplam›flt›r. 

Erdal Aksoy, uluslararas› petrol tafl›mac›l›¤› ve ticaretine 

1983 y›l›nda Enka Holding ile eflit ortakl›k baz›nda kurdu¤u Enak 

Pazarlama Depolama ve Nakliyat A.fi. ile girmifltir. 

1980’li y›llar›n bafl›nda yerli ortaklar›yla birlikte bugün Turcas 

Petrol A.fi. olarak faaliyet gösteren Tabafl Petrolcülük A.fi.’yi kurmufltur. 

Erdal Aksoy halen petrol, elektrik ve do¤algaz sektörlerinde 

ifltirakleriyle faaliyet gösteren Turcas Petrol’ün ve ba¤l› ortakl›klar›n›n 

Yönetim Kurulu Baflkanl›¤›’n› sürdürmektedir. Ayn› 

zamanda Aksoy Holding, Aksoy Petrol, Enak Yap›’n›n Yönetim Kurulu 

Baflkan› ve Shell & Turcas Petrol A.fi. ile Socar & Turcas Enerji 

A.fi.’nin de Yönetim Kurulu Üyesi’dir. 

Erdal Aksoy 1992 senesinde iflletmeye aç›lan Conrad ‹stanbul 

Oteli’nin de kurucusu, ana orta¤› ve Yönetim Kurulu Baflkan›’d›r. 

1980-1985 y›llar› aras›nda Türk Armatörleri ‹flverenler Sendikas› 

Baflkanl›¤›, 1982-1986 y›llar› aras›nda Deniz Ticaret Odas› Kimyevi 

Madde ve LPG Yük Gemicili¤i Meslek Komitesi Baflkanl›¤›, 1986 

y›l›nda T‹SK Yönetim Kurulu Üyeli¤i, 1976-1990 y›llar› aras›nda 

Sar›yer Spor Klübü Baflkanl›¤›, 1993-1997 y›llar› aras›nda Anavatan 

Partisi ‹stanbul ‹l Baflkanl›¤› yapan Erdal Aksoy, 1998 y›l›ndan 

beri Türkiye Sanayici ve ‹fladamlar› Derne¤i (TÜS‹AD) Üyesi ve 

2000 y›l›ndan beri Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etütler Vakf› (TE- 

SEV) Yüksek Dan›flma Kurulu Üyeli¤i yapmaktad›r. 

Erdal Aksoy ayr›ca “Eduard Shevardnadze Türkiye Gürcistan ‹flbirli¤i 

Vakf›” ve “Türk Gürcü E¤itim ve Kültür Vakf›”n›n kurucular›ndand›r. 

Erdal Aksoy’a verilen ödüller aras›nda, 1980 y›l›nda ‹TO Türki-

ye’nin en yüksek gelir vergisini ödeyen 5. mükellef olarak alt›n 

madalya, 1996, 1997, 1998, 2002, 2003, 2004 ve 2005 y›llar›nda 

ana orta¤› ve Yönetim Kurulu Baflkan› oldu¤u flirketler ad›na ‹stanbul 

ve Türkiye çap›nda en yüksek vergi ödemeleri, yüksek döviz 

girdisi, alt›n plaketler, alt›n, gümüfl, bronz madalyalar ve takdirnameler 

bulunmaktad›r. 

‹ngilizce ve Almanca bilen Erdal Aksoy’un 1975 do¤umlu Banu Aksoy 

Tarakç›o¤lu isimli bir k›z› ve 1977 do¤umlu S. Batu Aksoy 

isimli bir o¤lu vard›r. 

EROL AKSOY Mim’65 

1942 Erzurum do¤umlu olup evli ve 2 çocuk babas›d›r. ‹lk ve orta 

ö¤renimini Sar›yer ve Erzurum’da tamamlam›flt›r. 1964-65 y›l› ‹TÜ 

Mimarl›k Fakültesi mezunudur. Askerlik görevini 77. dönem piyade 

yedek subay olarak Deniz Kuvvetleri Gölcük ‹nflaat Emlak Dairesinde 

tamamlam›flt›r. Yeditepe Beynelmilel Otelcilik Turizm ve 

Ticaret A.fi. (Conrad Otel) yönetim kurulu üyesi ve kurucu orta¤›, 

Aksoy ‹nflaat ve Ticaret A.fi.’nin sahibi ve yönetim kurulu baflkan›, 

Aksoy Group Batumi flirketinin sahibi ve yönetim kurulu baflkan›d›r. 

Mesleki hayat›n›n önemli eserlerinden baz›lar›; Garanti Bankas›, 

‹mar Bankas› ve Yap› Kredi Bankas›na ait birçok say›da flubenin, 

genel müdürlüklerin projelendirilmesi ve inflaatlar›, Grundig Fabrikas›, 

Demirer Kablo Bozüyük Fabrikas›, Conrad Oteli projesi, 

Pepsi Cola Çorlu fabrikas› ve Tamek Holding ‹dari binas›, muhtelif 

konut ve iflyerlerinin projelendirme, inflaat ve dekorasyonu 

fleklinde s›ralanabilir. 

Halen mimarl›k mesle¤inde turizm ve konut projeleri üzerinde çal›flmaktad›r. 

Mimarlar Odas›, ‹stanbul Ticaret Odas›, Fatih Rotary Kulübü, 1907 

Fenerbahçeliler Derne¤i, Türkiye-Çin Dostluk Derne¤i üyesidir. 

Türk Tan›tma Vakf›, Türkiye Turizm Yat›r›mc›lar› Derne¤i, Y›ld›z Saray› 

Vakf›, ‹stek Vakf› ve Nevin Baykent Sa¤l›k ve E¤itim Vakf› yönetim 

kurulu üyesi, Geyre Vakf› onursal üyesidir. 


123

MEHMET ALTINTOP ‹nfl’66 

1942 y›l›nda Malatya’da do¤dum. ‹lk, orta ve Lise tahsilimi Malatya’da 

yapt›m. 1966 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi Tatbiki Mekanik 

Bölümü’nden mezun oldum. 1966-1970 y›llar› aras›nda DS‹’nin 

muhtelif bölgelerinde, 1970-1978 y›llar› aras›nda özel sektörde 

proje müdürü olarak çal›flt›m. 1980 y›l›ndan beri kendi firmamda 

genel müdür, yönetim kurulu baflkan› olarak çal›flmaktay›m. Evli, 

bir k›z bir erkek, iki çocuk babas›y›m. 

Proje, altyap› inflaatlar›, hidroelektrik santralleri inflaat› ile ilgili; 

1- ‹MA Mühendislik ‹nflaat ve Ticaret Ltd. fiti. 

2- ÖZ‹MA ‹nflaat Sanayi ve Ticaret Afi. 

3- ‹MA Proje Müflavirlik Müteahhitlik Afi. 

4- YAfiAM Enerji Ltd.fiti. 

ad›nda dört adet flirketim mevcuttur. 


ALTAY ALTU⁄ 

1925 Bal›kesir do¤umludur. Ortaokul ve liseyi ‹zmir’de okudu 

(Nam›k Kemal Lisesi). Çocukluk ve gençli¤ini ‹zmir Karfl›yaka sahilinde 

denizle iç içe geçirerek yaflad›. Liseyi bitirince yüksek tahsil 

için ‹stanbul’a gitti. Denize olan yak›nl›¤› ve sevgisinden ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi’ne gitti, orada gemi mühendisi olmak istiyordu. 

Çünkü ilkokul 4. s›n›ftayken ka¤›t ve kartondan tekneler 

yapar, park havuzunda yüzdürürken, tenekeden yapt›¤› bir tekneye 

annesinin çalar saatini tak›p bir de pervane ekleyerek bir motor 

yapm›fl ve yine havuzda yüzdürmüfltü. Memleketin kaymakam› 

bunu gördü¤ünde “evlad›m sende bu istek ve hüner varken 

büyüyünce gemi mühendisi ol, gemi yap,” demiflti. ‹flte bu söz 

onun içinde kalm›fl, hiç ç›kmam›flt›. 

‹stanbul’a geldi¤inde Teknik Üniversite ile Yüksek Denizcilik Okulu 

aras›nda bir bocalama geçirdiyse de talih onu Yüksek Denizcilik 

Okulu’na götürdü. 1952 y›l›nda mezun oldu. Gemilerde çal›flt›. 

Son görevini ‹zmir Liman› Bafl K›lavuz Kaptan (fief) olarak yapt›. 

Çocuklar›n› da ayn› okulda okutarak denizci yapt›. Baba ve çocuklar 

beraber çal›fl›yor. Denizcili¤i o kadar seviyorlar ki; denizden 

ald›klar›n› yine denize yat›r›m olarak vererek, çocuklar gibi seviniyorlar. 

Fakat Teknik Üniversite Denizcilik Fakültesi’ni hiçbir zaman unutmad›. 

Nihayet bu merak› neticesinde 72 yafl›ndan sonra gemi inflas›na 

at›ld›. Sahibi oldu¤u Uzmar özel k›lavuzluk ve römorkörcülük 

hizmetleri için römorkör yapmaya ve yurtd›fl›na ihraç etmeye 

bafllad›lar. 

Yine o¤ullar› Kaptan fiefik Kaan Altu¤ ve Gemi Makine ‹flletmeleri 

Mühendisi Ahmet Noyan Altu¤ ile beraber hem yard›mc› gemi 

yapmaktalar, hem de flu s›ralarda Kocaeli Serbest Bölgesindeki 7 

adet tersaneden birisine sahip olup Uzmar Tersanesi inflaat›n› tamamlamaya 

çal›flmaktad›rlar. 

Ve sonunda, “Bu memleket bizi denizler için, denizlerin çocuklar› 

olarak yetifltirdi. Her fley denizcili¤imiz ve bizi bu hale getiren 

Yüksek Denizcilik Okulu veya ‹stanbul Teknik Üniversitesi Denizcilik 

Fakültesidir,” diyorlar... Ne mutlu onlara…

ATT‹LA AfiKAR ‹nfl’66 

1966 y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’nden 

mezun olan Attila Aflkar 1969 y›l›nda Princeton Üniversitesi’nden 

doktora diplomas› ald›. Bir süre ABD-Brown Üniversitesi’nde doktora 

sonras› çal›flmalar yapt›ktan sonra Türkiye’ye dönen Attila 

Aflkar önce TÜB‹TAK Marmara Araflt›rma Merkezi’nde araflt›rmac› 

olarak çal›flt›, daha sonra Bo¤aziçi Üniversitesi’ne geçti. Bo¤aziçi 

Üniversitesi’nde Matematik Bölümü ö¤retim üyeli¤i ve Bölüm 

Baflkanl›¤›, Temel Bilimler Fakültesi Dekan Yard›mc›l›¤›, Senato 

üyeli¤i yapt›. Bu arada çeflitli zamanlarda Paris ve Princeton Üniversitelerinde, 

Max-Planck (Göttingen) ve Royal Teknoloji (Stockholm) 

Enstitülerinde ziyaretçi profesör olarak bulundu. 

Attila Aflkar, 1993 y›l›nda kurulan Koç Üniversitesi’nde befl y›l süre 

ile Fen-‹nsani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi’nin ilk Dekan› olarak, 

üç y›l süre ile akademik ifllerden sorumlu Rektör Yard›mc›s› 

(Provost) olarak çal›flt›. Halen Koç Üniversitesi’nde Rektör olarak 

görev yapan Prof. Dr. Attila Aflkar Türkiye Bilimler Akademisi asli 

üyesidir ve TÜB‹TAK Bilim Ödülü, TÜB‹TAK Teflvik Ödülü ile Kültür 

Bakanl›¤› taraf›ndan verilen "Bilgi ça¤›" ödülleri sahibidir. 

Attila Aflkar, Elsie Nicole Vance ile evlidir. 31 yafl›nda Kemal Aflkar 

isimli bir o¤lu vard›r. 

TEMEL ATAY Mak’63 

‹stanbul’da 1940 y›l›nda do¤du, orta ö¤renimini Saint Joseph Lisesi’nde 

tamamlad›, ‹stanbul Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’nden 

1963 y›l›nda mezun oldu. 

Koç Toplulu¤u’ndaki çal›flmas›na 1966’da Otosan fabrikas›nda 

ürün gelifltirme mühendisi olarak bafllad›. Daha sonra üç y›l süresince 

Ford Motor Company - Detroit Amerika’da ürün gelifltirme 

mühendisi olarak çal›flt›, bu sürede Wayne State University’de iflletme 

master program›na kat›ld›. Tekrar 1972 y›l›nda yurda döndükten 

sonra Koç Toplulu¤u’nda Otomotiv Grubu’nda çal›flmaya 

bafllad›, s›ras›yla Otoyol Genel Müdürlü¤ü, Tofafl Genel Müdürlü- 

¤ü, Koç Holding Otomotiv Grubu Baflkanl›¤›, Yönetim Komitesi 

üyeli¤i ve Yönetim Kurulu Baflkan Vekilli¤i pozisyonlar›ndan sonra 

2000 y›l›nda Koç Holding CEO’su oldu. 

Daha sonra 2002 y›l›nda yafl haddinden CEO pozisyonundan ayr›lmakla 

beraber halen Koç Holding Yönetim Kurulu Baflkan Vekilli¤i 

ve Koç Ailesi Ofisi Sorumlusu görevlerini sürdürmektedir. 


125

Prof. Dr. ADNAN ÇAKIRO⁄LU 

6 Temmuz 2001 günü, ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nin ve yurdumuzun 

yetifltirdi¤i, ender bilim adamlar›ndan ve ‹nflaat Mühendisli¤inin 

en büyük ustalar›ndan birini son yolculu¤una u¤urlad›k. 

Ac›m›z tarif edilemeyecek kadar büyüktür. Ancak inan›yorum 

ki, o büyük adam öldü¤ü gün bile, hiç birimizin, hele yak›nlar›n›n 

üzülmesini istemezdi. Gerek bilimsel alanda, gerekse insan olarak 

paylaflt›¤›m›z geçmifl güzel günleri an›msamam›z›, onun bizlere 

yaflatt›¤› güzelliklerin tekrar tad›n› ç›karmam›z› isterdi. Gerçekten 

de, geçmifle bakt›¤›mda, iyi ki Adnan a¤abey varm›fl ve bize 

o güzel günleri yaflatm›fl, sonsuz bilgisinden alabildi¤imiz k›- 

r›nt›lar› aktarm›fl diyorum. 

Onu ilk kez, ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nde bir ö¤renci iken, genç, yetenekli, 

bilgili, sevecen ve hoflgörülü bir doçent olarak tan›m›flt›m. 

O zamanlar onun bize ö¤rettiklerinin, Yap› Stati¤i ile ilgili klasik 

bilgiler oldu¤unu, Adnan Bey’in katk›s›n›n sadece, bu bilgileri düzenli 

ve becerili bir biçimde bizlere aktarmaktan ibaret oldu¤unu 

san›yorduk. Gerçek durumu fakülteyi bitirip Yap› Stati¤i Kürsüsüne 

asistan olarak girdi¤im zaman ö¤rendim. Bize anlatt›klar›n›n 

büyük ço¤unlu¤u, tamamen kendi özgün bulufllar›yd› ve pek ço- 

¤u Yap› Stati¤i bilim dal›nda devrim yapacak nitelikteydi. Ama o, 

bilinen mütevaz› üslubu içinde, teoremleri numaraland›rm›fl, kendi 

gelifltirdi¤i özgün yöntemlere, “‹ndirekt Matris Deplasman Metodu” 

gibi tan›mlay›c› isimler takm›flt›. 

Genç asistanlar olarak, elbette kafam›z› kurcalayan baz› sorular, 

çözümünü merak etti¤imiz problemler vard›. Bunlar› ona sordu- 

¤umuzda, önceleri, her soruya ayr›nt›l› yan›tlar almam›z, pek çok 

problemle ilgili ayr›nt›l› bir araflt›rma dosyas› ile karfl›laflmam›z 

bizleri flafl›rtmam›flt›. Ama sonralar› gördük ki, genel olarak ‹nflaat 

Mühendisli¤i, özel olarak da Yap› Stati¤i konular›nda, akla gelebilecek 

hemen her sorun ile ilgili, baz›lar› tamamlanm›fl olan 

araflt›rmalar, Adnan Bey’in çekmecelerindeki dosyalarda, gün ›fl›- 

¤›na ç›kmay› bekliyorlard›. 

O y›llarda, hepimizin bilimsel yaflam›n› bir günefl parlakl›¤› ile etkileyen 

ve sonradan “Mustafa ‹nan Seminerleri” ad›n› alan bilim- 


sel seminerler, iki büyük ustan›n, Prof. Dr. Mustafa ‹nan ile Prof. 

Adnan Çak›ro¤lu’nun yönetiminde düzenli olarak sürdürülüyor ve 

her yeni bilimsel yaklafl›m olabildi¤ince genifl olarak tart›fl›l›p irdeleniyordu. 

O seminerlerin Türkiye’deki “Uygulamal› Mekanik” 

çal›flmalar›na katk›lar›, herhangi bir baflka çal›flma ile karfl›laflt›r›- 

lamayacak kadar de¤erli, kapsaml› ve etkiliydi. 

Hocam›z, 1944 y›l›ndan itibaren, kesintisiz olarak, yar›m yüzy›l› 

aflk›n bir süreyi kapsayan aktif e¤itimcilik ve araflt›rmac›l›k yaflam›n›, 

1987 y›l›nda emekli olduktan sonra da, h›z›n› hiç kesmeden 

sürdürebilmifl nadir bilim adamlar›ndan biriydi. O kadar ki, ölümünden 

birkaç gün önce bile, kendi yetifltirdi¤i genç bilim adamlar› 

ile önümüzdeki yar›y›lda açmay› düflündü¤ü “yeni” bir dersin 

içeri¤ini tart›fl›yordu. Çak›ro¤lu, uzun ve verimli bilimsel yaflam› 

boyunca, yaklafl›k on bin ö¤renci yetifltirmifl, bunlar›n büyük bir 

bölümü aktif mühendislik yaflamlar›nda çok önemli görevlere 

gelmifller ve büyük baflar›lara imza atm›fllard›r. Hocam›z›n hizmetleri 

yaln›z yak›n çevresini ve ö¤rencilerini etkilemekle kalmam›fl, 

‹nflaat Fakültesi’nde, ‹TÜ’nün di¤er fakültelerinde, Türkiye’nin 

çeflitli yörelerinde ve hatta yurt d›fl›nda görev yapmakta 

olan genç bilim adamlar›n›n yetiflmelerine do¤rudan veya dolayl› 

olarak büyük katk›larda bulunmufltur. 

Yay›nlam›fl oldu¤u 10 kitab›n her biri, ‹nflaat Mühendisli¤i alan›nda 

birer an›t niteli¤indedir. Bilimsel uygulamalarda al›fl›lagelmifl 

yöntemin, önce özgün araflt›rmalar›n sonuçlar›n› içeren makale 

ve bildiriler yay›nlamak, daha sonra bunlardan kal›c› olanlar› kitaplar 

haline getirmek oldu¤u bilinir. Oysa Adnan Bey’in kitaplar›n›n 

her birinin içinde, ayr›ca yay›nlanmam›fl özgün yöntemleri 

içeren bölümler bugün bile de¤erlerini korumaktad›r. Yay›nlad›¤› 

70’ten fazla makale ve bildirinin tümü de uluslararas› nitelikte 

olup ülkemizde yap› mühendisli¤inin geliflmesine önemli katk›lar› 

olan eserlerdir. 

Üstün yeteneklerinin ve özverili çal›flmalar›n›n do¤al sonucu olarak, 

Türkiye Bilimsel ve Teknik Araflt›rma Kurumu, 1969 y›l›nda 

verdi¤i “‹lk” Bilim Ödülü’ne Prof. Adnan Çak›ro¤lu’nu lay›k görmüfltür. 

Daha sonra ayn› kurum taraf›ndan verilen “Hizmet Ödülü”nü 

de alan hocam›z Bilim ve Hizmet ödüllerini birlikte alan ilk 

bilim adam›d›r. Kuflkusuz, afl›r› ölçülere varan tevazuu olmasa,

dünyada da pek çok ödüle lay›k görülebilecek bir bilimsel kiflilik 

olacakt›. 

Prof. Adnan Çak›ro¤lu, seçkin bilimsel nitelikleri yan›nda, özverili, 

hoflgörülü, sevecen ve mütevaz› kiflili¤i ile, tüm ö¤rencilerinin 

ve yurdumuzdaki tüm inflaat mühendislerinin sevgi ve sayg› ile 

anaca¤› bir Ulu Ç›nar’d›. Nur içinde yats›n. 

(Bu yaz›, ö¤rencisi Prof. Dr. Günay Özmen taraf›ndan yaz›lm›flt›r.) 

(Ba¤›flta bulunanlar: Nuray Ayd›no¤lu, Sera ‹nce, Faruk Karado¤an, Erkan 

Özer, Günay Özmen, Sumru Pala, Ahmet Saygun) 

NAF‹Z ÇUBUKÇU Elektrik 62 

SEVG‹ MOLVALILAR ÇUBUKÇU Elektrik 60 

Sevgi Molval›lar Çubukçu: 1936 y›l›nda Burhaniye’de do¤an Sevgi 

Molval›lar Çubukçu 1955 y›l›nda Erenköy K›z Lisesi’nden (‹stanbul) 

mezun olmufl ve ‹TÜ Elektrik Fakültesi’ne girmifltir. 1960 y›- 

l›nda ‹TÜ’den Elektrik Yüksek Mühendisi olarak mezun olan Sevgi 

Çubukçu 01.08.1960-01.02.1962 tarihleri aras›nda ‹TÜ Elektrik 

Fakültesi’nde araflt›rma asistan› olarak çal›flm›flt›r. Daha sonra, 

01.02.1962-01.04.1988 tarihleri aras›nda, PTT Genel Müdürlü- 

¤ü’nde elektrik yüksek mühendisi olarak çeflitli görevlerde bulunmufl 

ve Telsiz Grup Baflmühendisi iken emekli olmufltur. Halen 

20.10.1989 günü ortak oldu¤u Aktel Yap› Sanayi ve Ticaret Ltd. 

fiti’nde görev yapmaktad›r. 

Nafiz Çubukçu ile evli olan Sevgi Çubukçu’nun Arzu Ayfle ve Erol 

isimli iki çocu¤u vard›r. 

Nafiz Çubukçu: 1934 y›l›nda Kadirli’de do¤an Nafiz Çubukçu 1955 

y›l›nda Adana Erkek Lisesi’nden mezun olmufl ve ‹TÜ Elektrik Fakültesi’ne 

girmifltir. 1962 y›l›nda ‹TÜ’den Elektrik Yüksek Mühendisi 

olarak mezun olan Nafiz Çubukçu 1962-1964 y›llar›nda, askerlik 

görevini yedek subay olarak yapm›flt›r. 1964-1966 y›llar› 

aras›nda NATO Enfrastrüktür Dairesi’nde Elektronik Yüksek Mühendisi 

olarak çal›flm›fl, 1966-1970 y›llar› aras›nda TRT Genel Müdürlü¤ü’nde 

Tesis Cihazland›rma Müdürü olarak görev yapm›flt›r. 

01.12.1970-26.06.1974 aras›nda PTT Genel Müdürlü¤ü’nde Bak›m 

ve Planlama-Araflt›rma Grup Baflmühendisi olarak görev yapan 

Nafiz Çubukçu 26.06.1974 - 24.07.1978 aras›nda Ulaflt›rma 

Bakanl›¤› Haberleflme Genel Müdürü olarak çal›flm›flt›r. Daha 

sonra 25.07.1978 - 01.02.1982 (istifa günü) tarihleri aras›nda 

Ulaflt›rma Bakanl›¤›’nda Bakanl›k Müflaviri olarak görev yapm›flt›r. 

1982’den 1986 y›l›na kadar serbest çal›flan Nafiz Çubukçu 

25.08.1986 gününden bugüne kadar kurucu orta¤› oldu¤u Aktel 

Yap› Sanayi ve Ticaret Ltd. fiti’nde, fiirket Müdürü olarak görev 

yapmaktad›r. 


Aktel: Aktel flirketi 1986 y›l›nda Adana’da kurulmufltur. fiirket ortaklar› 

Nafiz Çubukçu, Erol Çubukçu ve Sevgi Çubukçu’dur 

Aktel kuruluflundan itibaren altyap› taahhüt sektörü a¤›rl›kl› olarak 

faaliyet göstermifltir. ‹lk iflleri 1987’de Ceyhan (Adana) PTT Telefon 

fiebekesi, PTT Kayseri Bölge Baflmüdürlü¤ü ve PTT Adana 

Bölge Baflmüdürlü¤ü’nden ald›¤› grup ihaleleridir. 

1990 y›l›nda ASK‹ Genel Müdürlü¤ü’nden Macun Mahallesi Pissu 

Kan. ‹nfl iflini Ekflitafl A.fi. ile ortak olarak alm›fl ve tamamlam›flt›r. 

Çeflitli ortakl›klarla 1991 y›l›nda Eskiflehir-Kütahya-Bilecik, 1996 

y›l›nda Adana II. Bölge Global fiehiriçi Telefon fiebeke ‹nflaat ifllerini 

alm›flt›r. 

Daha sonra 1998’da Uzunköprü (Edirne) Kanalizasyon fiebeke ‹nflaat› 

ve Keflan (Edirne) ‹çmesuyu Tesisi ‹nflaat› ifllerini alm›fl, ard›ndan 

Tafll›dere Vadisi Islah› 1. K›s›m S.E. ‹nfl. iflini, 2002’de de 

‹ZSU Genel Müdürlü¤ü’nden kanalizasyon ve dere ›slah› ifllerini 

yüklenmifl ve bitirmifltir. (Bu alandaki etkinli¤i art›rmak üzere, ‹zmir 

Bölgesindeki Mordo¤an Göleti ve Sulamas› ‹nflaat› ifli ve göletin 

içme suyu baraj›na dönüfltürülmesi ifli al›narak geçici kabule 

haz›r hale getirilmifltir.) 

Türk Telekom A.fi. ile Fiber Optik Kablo Tesisi iflinin bir bölümünü 

üstlenen Türk Kablo A.O. için günümüze kadar 600 km’nin üzerinde 

fiber optik telefon flebekesi Aktel firmas› taraf›ndan tesis edilmifltir. 

05 fiubat 2002 tarihinde Adana-Hatay-Osmaniye Eriflim fiebekeleri 

global ihalesi, 2005 y›l› bafl›nda, Kocaeli ve Sakarya illerindeki 

eriflim flebekelerinin yap›m› ifli al›nm›fl ve tamamlanm›flt›r. Son 

olarak telekomünikasyon alan›nda Türk Telekom’un 1.805 km Fiber 

Optik Kablo Temin ve Tesisi ifli, Abdurrahim Temiz ile ortak 

olarak (Aktel hissesi %51 olup, pilot ortak konumundad›r) al›nm›flt›r. 

fiirketin devam eden iflleri: Uzunköprü (Edirne) Kanalizasyon fiebekesi, 

aç›k kanall› Cimra Ovas› Sulamas›, Telmeta Sulamas›, Keflan 

Belediyesi’nin Kanalizasyonu, Organize Sanayi Bölgeleri’nin 

altyap›s›, Malatya II. OSB Altyap› Yap›m› fleklinde s›ralanabilir. 


CELAL ECE ‹nfl’61 

09.09.1935 tarihinde Kastamonu ili Cide ‹lçesi Ece Mahallesi’nde 

do¤du. (Celal Ece nüfus cüzdan›n› ilkokula kay›t yap›lmas› için ihtiyaç 

duyuldu¤u zaman, kendisi bizzat nüfus memurlu¤una giderek 

ald›. Do¤um tarihindeki ay ve gün nüfus cüzdan›n›n al›nd›¤› 

tarihtir. Y›l ise babas›n›n beyan›na göre yaz›lm›flt›r). ‹lkokulu Cide 

Cumhuriyet ‹lkokulunda 1948 y›l›nda tamamlad›. 

O tarihte Cide de ortaokul olmad›¤› için tahsiline devam edemedi. 

1951 y›l›nda, ortaokul aç›lmas›ndan sonra tahsiline devam etme 

olana¤›n› buldu. 

Okul müdürünün yönlendirmesi ile devlet paras›z yat›l› (leyli 

meccani) imtihan›na girdi ve kazanarak,1953 y›l›nda Kastamonu 

Abdurrahman Pafla Lisesi’ne paras›z yat›l› ö¤renci olarak bafllad›. 

1957 y›l›nda liseden mezun oldu. Ayn› y›l s›navla ‹stanbul Teknik 

Üniversitesi ‹nflaat Mühendisli¤i Bölümü’ne girdi ve 1961 y›l›nda 

mezun oldu. 

1963 y›l›nda Emel Gün ile evlendi. Çocuklar› Sema (1965), Cüneyt 

(1967) ve Ercüment (1971) Ece’dir. 

Mezuniyetini takiben ‹ller Bankas›’nda kontrol mühendisi olarak 

ifle bafllad›. Muhtelif kentlerin altyap› inflaatlar›nda kontrol mühendisi 

olarak görev yapt›.1965 y›l›nda ‹ller Bankas›’ndan kendi 

iste¤i ve özel sektörde çal›flma amac›yla ayr›ld›. Birçok flehrin içme 

suyu ve kanalizasyon inflaatlar›nda flantiye flefi olarak çal›flt›.1972 

y›l›nda kendi ad›na "Celal Ece - ‹nflaat Mühendisli¤i” firmas›n› 

kurdu ve kentsel altyap› projelerinde yüklenici olarak ifle 

bafllad›.1980 y›l›ndan sonra da Yönetim Kurulu Baflkan› oldu¤u 

“Ecesan A.fi, Ecetafl A.fi, Beyatafl A.fi ve Ece Gaz A.fi flirketlerini 

kurarak, birçok kentsel altyap› projesini yüklenici olarak tamamlad›. 

2000 y›l›nda ülkemizin uluslararas› tan›t›m›na ve yat turizmine 

katk› sa¤lamak maksad›yla Fethiye/Mu¤la’da (Ecesaray Marina 

& Resort) marina ve butik otel iflletmecili¤i alanlar›nda yat›- 

r›mlar yapt›. Halen yüklenici olarak içme suyu ve kanalizasyon gibi 

altyap› inflaatlar›, bu projelerin ihtiyac› olan uluslararas› standartlarda 

boru üretim tesisleri ve turizm alan›nda ayn› konularda 

ifl hayat›na devam etmektedir.

ARZU ERDEM Mim’83 

YÜCEL ERDEM ‹nfl’59 

Arzu Erdem: 1961 y›l›nda Ankara’da do¤du. ‹lkokulu TED Ankara 

Koleji’nde, ortaokul ve liseyi Üsküdar Amerikan K›z Lisesi’nde 

bitirdi. 1983 y›l›nda ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’nden dönem üçüncüsü 

olarak mezun olduktan sonra, 1985’te ‹TÜ’de yüksek lisans 

e¤itimini tamamlayarak Yüksek Mimar, 1995’te ise doktora çal›flmas›n› 

tamamlayarak Doktor unvan›n› ald›. 1991-1992 y›llar› aras›nda 

Amerika Birleflik Devletleri, University of California, Los 

Angeles’ta misafir ö¤retim üyesi olarak mesleki incelemelerde 

bulundu. 1985-1989 y›llar› aras›nda STFA Yap› Yat›r›mlar› A.fi.’de 

çal›flt›. 1989 y›l›ndan bu yana ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’nde ö¤retim 

üyesidir. 

Dr. Yücel Erdem: 1939 Y›l›nda Kars’ta do¤dum. 1958-1959 ders y›- 

l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden ‹nflaat Yüksek Mühendisi olarak 

mezun oldum. 1997 y›l›nda ‹Ü ‹ktisat Fakültesi’nde doktora çal›flmam› 

tamamlad›m. Avusturya Cumhurbaflkan›, 1995 y›l›nda mühendislik 

alan›nda ve özellikle “Yeni Avusturya tünel açma metodu”nun 

(NATM) uygulamas› ve gelifltirilmesi konusundaki katk›- 

lar›m dolay›s›yla bana Avusturya Federal Cumhuriyetinin Büyük 

fieref Madalyas›n› tevcih etmifltir. ‹ngilizce biliyorum. 

‹fl tecrübelerim afla¤›daki gibi s›ralanabilir: 

1959-1972: Karayollar› Genel Müdürlü¤ü bünyesindeki çeflitli birimlerde 

fleflik, bölge müdürlü¤ü görevleri, 

1970-1972: Özel sektör: Ekinciler A.fi. - Genel Müdür, 

1972-1975: ‹skenderun Demir ve Çelik Fabrikalar›; ‹nflaat ve montajdan 

sorumlu müessese müdür muavini, 

1975-1977: Ermaksan A.fi. - Genel Müdür, 

1977-1983: Enka ‹nflaat ve Sanayi A.fi. Genel Müdürü ve Enka Holding’e 

ba¤l› baz› flirketlerde yönetim kurulu üyeli¤i, 

1983-1987: Mimtafl A.fi. ve Mimeks A.fi. yönetim kurulu üyesi (ortak) 

ve Maya A.fi. yönetim kurulu üyesi. 

Ocak 1987’de Erer Müflavirlik, Mühendislik ve Müteahhitlik 

A.fi.’yi kurduk. Halen bu flirketin orta¤› ve yönetim kurulu murahhas 

üyesiyim. 

1987 y›l›ndan bugüne kadar yönetim kurullar›nda görev ald›¤›m 

firmalar: 

1. Sezai Türkefl - Feyzi Akkaya Holding: 

Yap› Yat›r›mlar› A.fi.: Yönetim Kurulu Baflkan› 

Temel Kaz›klar› A.fi.: Yönetim Kurulu Baflkan› 

Temel Mühendislik A.fi.: Yönetim Kurulu Baflkan› 

2. Enka Holding: 

Set A.fi.: Yönetim Kurulu Baflkan Vekili 

Entafl A.fi.: Yönetim Kurulu Üyesi 

3. Özköseo¤lu fiirketler Grubu: 

Entes A.fi.: Yönetim Kurulu Üyesi 

Balfour Beatty - Entes J.V.: Yönetim Kurulu Baflkan› 

4. T.M.L. A.fi.: Yönetim Kurulu Üyesi 

5. Erer A.fi. Grubu: 

Erer Müflavirlik, Mühendislik ve Müteahhitlik A.fi.: Yönetim Kurulu 

Murahhas Üyesi 

Erer - Mayreder (Avusturya) - Geoconsult (Avusturya) J.V.: Yönetim 

Kurulu Üyesi 

6. Erdem ‹nflaat, Sanayi ve Ticaret A.fi.: Yönetim Kurulu Baflkan› 

7. CGR: Kredi ve Yönetiflim De¤erlendirme Hizmetleri A.fi. Yönetim 

Kurulu Baflkan›. 

Üyesi oldu¤um kurulufllar: 

1. Yollar Türk Milli Komitesi (Baflkan Yard›mc›s›) 

2. International Tunnelling Association (IRF-Cenevre Program 

Merkezi Yönetim Kurulu Üyesi ve Dünya Board’› Yönetim Kurulu 

Üyesi) 

3. ‹TÜ Vakf› Yönetim Kurulu Üyesi 

4. ‹ktisat Fakültesi Mezunlar Derne¤i 


129

AHMET COfiKUN EREL ‹nfl’56 

27.06.1932 ‹zmir-Alsancak do¤umluyum. Evli ve 3 çocuk babas› 

olup mezuniyeti müteakip 30 y›l süre ile resmi ve özel taahhüt ifllerinde 

çal›flt›ktan sonra, 22 y›ldan bu yana ithalat flirketimiz vas›tas›yla 

çocuk-bebek gereçleri konusunda de¤iflik Avrupa ve Çin 

firmalar›n›n Türkiye distribütörü olarak faaliyet göstermekteyim. 


MUSTAFA GED‹KTAfi Mak’54 

TÜL‹N GED‹KTAfi 

Tülin Gediktafl: 1953 y›l›nda ‹stanbul’da do¤du. ‹lkö¤renimini 

Harbiye ‹lkokulu, Orta ö¤renimini de Feyziye Mektepleri Vakf› 

Özel Ifl›k Lisesi’nde tamamlayarak 1970 y›l›nda mezun oldu. 1972 

y›l›nda ‹TÜ Makine Fakültesi’nde Dekan Sekreteri olarak göreve 

bafllad›. Ayn› zamanda yüksek ö¤renimine (gece ö¤retimi) devam 

ederek, 1979 y›l›nda Marmara Üniversitesi ‹ktisadi ve ‹dari Bilimler 

Fakültesi Kamu Yönetimi Bölümünden mezun oldu ve ayn› y›l 

‹TÜ Makine Fakültesi’ne Fakülte Sekreteri olarak atand›. 1997 fiubat 

ay›nda emekli oldu. Emekli olduktan sonra, F.M.V. Ifl›k Üniversitesi’nde 

Yaz› ‹flleri Daire Baflkan› olarak befl y›l görev yapt›. 

26.12.2002 y›l›nda Prof. Dr. Mustafa Gediktafl ile evlendi ve Ifl›k 

Üniversitesindeki görevinden ayr›ld›. 

Mustafa Gediktafl: 1932 y›l›nda ‹stanbul’da do¤du. ‹lk ve orta ö¤renimini 

‹stanbul’da tamamlayarak, 1949 y›l›nda Vefa Erkek Lisesi’nden 

mezun oldu. Ayn› y›l ‹TÜ Makine Fakültesi’ne girdi ve 5 

y›ll›k Yüksek Mühendislik ö¤renimini tamamlayarak 1954 y›l›nda 

“Makine Yüksek Mühendisi” unvan›n› ald›. Mezuniyetini müteakip 

Makine Fakültesi, Makine Elemanlar› Kürsüsü’ne asistan olarak 

girdi, 1957 Ekim ay›nda Almanya’ya Stuttgart Teknik Üniversitesi’ne 

gönderildi. Stuttgart’ta 1961 y›l›nda Dr.- Ing. unvan›n› ald› 

ve ‹stanbul’a dönerek tekrar Makine Elemanlar› Kürsüsündeki 

asistanl›k görevine bafllad›. Askerlik görevini 1962-1964 y›llar› 

aras›nda Heybeliada-Deniz Harp Okulunda teknoloji ve teknik resim 

ö¤retmeni olarak yapt›. Askerlik görevini tamamlad›ktan sonra 

üniversiteye döndü ve 1966 y›l›nda Makine Elemanlar› Kürsüsü’nde 

“Doçent”, 1971 y›l›nda da “Profesör” oldu. Ö¤retim üyeli- 

¤i süresince, ‹TÜ Gemi ‹nflaat›, Maden, Elektrik Fakülteleri ile 

Trabzon Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde de dersler verdi. Kendi 

bilim alan›nda araflt›rma ve makaleleri, telif ve tercüme kitaplar› 

mevcuttur. 

1972-1980 y›llar› aras›nda ‹TÜ Makine Fakültesi, 1983-1988 y›llar› 

aras›nda da ‹TÜ ‹flletme Fakültesi’nde “Dekan” olarak görev

yapt›. 1974-1998 y›llar› aras›nda ‹TÜ Standartlar Merkezi Müdürlü¤ü 

ve Türk Standartlar Enstitüsü (TSE) ‹stanbul fiubesi Belgelendirme 

Komisyonu üyeli¤i, 1976-1980 y›llar› aras›nda da Üniversite-Sanayi 

‹liflkileri Kurulu Baflkanl›¤›n› yapt›.1975-1977 y›llar›nda 

‹TÜ Otomatik Kontrol Kurumu Baflkanl›¤› görevini yürüttü. 

Uzun süreler TÜB‹TAK Dan›flma Kurulu Üyeli¤i, Sanayi E¤itim ve 

Gelifltirme Merkezi (SEGEM), Türkiye Sanayi Sevk ve ‹dare Enstitüsü 

(TÜSS‹DE), Tak›m Tezgahlar› Sanayi A.fi. (TAKSAN) Yönetim 

Kurulu Üyeli¤i, ‹TÜ Makine Fakültesi Dan›flma Kurulu Üyeli¤i yapt›. 

1972-1974 y›llar›nda da Makine Mühendisleri Odas› ‹stanbul 

fiubesi Baflkanl›¤› yapt›. 

2000 y›l›nda emekli oldu. Emekli olduktan sonra iki y›l Do¤ufl 

Üniversitesi’nde ders verdi. 2002 y›l›nda Tülin Gediktafl ile evlendi. 

21 Eylül 2005 tarihinde vefat etti. 

fiAM‹L G‹RG‹N Mak’66 

1943 ‹zmir-Tire’de do¤dum. 1966 ‹TÜ Makine Fakültesi’nden mezun 

olduktan sonra ‹flletme ‹ktisadi Enstitüsü’nü bitirdim. Askerlik 

dönüflü ‹zmir Rafinerisinde yedi y›l çal›flt›m. 1976 y›l›nda G‹- 

MAS firmas›n› kurdum. G‹MAS, rafineri, petrokimya, çimento fabrikalar›n›n 

makinelerini yapmaktad›r. Üretimin %80’i Avrupa ve 

Amerika’ya sat›lmaktad›r. Meslektafl›m olan bir o¤lum, Endüstri 

Mühendisi olan bir k›z›m ile aile flirketi olarak çal›flmaktay›z. 


131

O⁄UZ GÜRSEL ‹nfl’55 

O¤uz Gürsel 1932’de do¤mufl, 1955’de ‹TÜ’ den mezun olmufltur. 

Okuldan sonra serbest mühendislik yapm›fl olup, 1966’da kurulan 

Kiska fiirketinin bafl›na getirilmifltir. Bu flirket yurt içinde, Ortado¤u, 

Rusya ve Amerika’da inflaat iflleri faaliyetinde bulunmaktad›r. 

Daha sonra bu flirket grup haline dönüflmüfl ve kireç imalat›, 

kimya sanayi, flarap üretimi ve otelcilik (The Marmara) sahalar›nda 

da geliflmifltir. Antalya’da tümüyle yüzerek dönen otel de 

grubun eseridir ve dünyada emsali yoktur. 

Evlidir ve Bike, Ka¤an, Ard›ç adlar›nda üç çocuk sahibi olup üç tane 

de torunu vard›r ve 2006’dan beri iflleri devralmaktad›rlar. 

Ayr›ca kendisi 30 y›l süre ralli sporu ile u¤raflm›fl ve kros dal›nda 

üç defa Türkiye birincisi olmufltur. 


AYSEL HACALO⁄LU TO Mim’62 

CEVDET HACALO⁄LU TO Mim’63 

Aysel Hacalo¤lu: Fethiye’de do¤du. ‹lkokulu Malatya Barbaros ‹lkokulu’nda, 

ortaokulu Ankara Anafartalar Ortaokulu’nda okudu. 

Lise ö¤renimine Ankara K›z Lisesi’nde bafllad›. Lise iki ve üçüncü 

s›n›flar› Kars Lisesi’nde okuyarak 1958 y›l›nda bu liseden mezun 

oldu. 

1958 y›l›nda ‹TÜ Teknik Okulu Mimarl›k fiubesi’ne girdi. 1962 y›- 

l›nda mimarl›k diplomas› ald›. 1963 y›l›nda Y›ld›z Teknik Okulu 

Yüksek Lisans bölümünü bitirerek yüksek mimarl›k diplomas› ald›. 

Bir müddet Yüksek Mimar Y›lmaz Sanl› proje bürosunda çal›flt›. 

Daha sonra T.C. Emekli Sand›¤› Emek ‹nflaat ‹flletme A.fi. proje 

bürosuna girdi. 1966 y›l›nda evlendi. 

1967 y›l›nda Bay›nd›rl›k Bakanl›¤› Büyük Yap›lar Proje Müdürlü¤ü 

proje bürosunda çal›flmaya bafllad›. Bu büroda Yüksek Mimar Dr. 

Hayati Tabanl›o¤lu ile birlikte Atatürk Kültür Merkezi ‹nflaat› ve 

Yeflilköy Atatürk Havaliman› eski D›fl Hatlar flimdiki ‹ç Hatlar Terminali 

avan projelerinin haz›rlanmas›nda görev ald›. 

1973 y›l›ndan itibaren Hacalo¤lu ‹nflaat A.fi.’de çal›flmalar›na devam 

etti. 1984-1992 y›llar› aras›nda efliyle birlikte kurduklar›, Avrupa 

ülkelerine ihracat yapan firmalar›n›n planlama ve imalat ifllerini 

yürüttü. 

Cevdet Hacalo¤lu: 1934 y›l›nda F›nd›kl›-Rize’de do¤du. ‹lkokulu 

Ça¤layan köyünde, ortaokulu Pazar ilçesinde, liseyi Trabzon’da 

bitirdi. 1963 y›l›nda ‹TÜ TO Mimarl›k bölümünden mezun oldu. 

‹ki dönem Mimarl›k fiubesi Talebe Cemiyeti Baflkanl›¤› yapt›. Türkiye 

Milli Talebe federasyonu Yönetim Kurulu Üyeli¤i, Genel Kurul 

Baflkanl›¤› ve 3 ay TMTF baflkanl›¤› yapt›.1963 y›l›nda Türkiye 

Milli Gençlik Teflkilat› Genel Müdürlü¤ü proje bölümünde çal›flt›. 

1964-66 aras› yedek subayl›k yapt›. 

1966 y›l›nda s›n›f arkadafl› Aysel Hacalo¤lu ile evlendi. Her ikisi 

de lisansüstü e¤itimini yapm›fl bir k›z› ve bir o¤lu vard›r. Sevgilerin 

en güzeli torun sevgisini Eda ve Serra ile tatt›lar. 

1973-80 aras› iki dönem ‹stanbul Belediyesi Meclis Üyeli¤i ve ye-

di y›l ‹mar Komisyon Baflkanl›¤› yapt›. 

1966 y›l›ndan itibaren kay›nbiraderi Yüksek Mimar Hilmi Ayd›n ve 

efli Yüksek Mimar Aysel Hacalo¤lu ile kendi flirketlerinde apartman, 

iflyeri, han ve okul inflaatlar› yapt›lar. 1984-92 y›llar› aras›nda 

konfeksiyon ihracat› yapan anonim flirket faaliyetlerinde bulundu. 

Mimar odas› ve çeflitli dernek ve vak›flarda uzun y›llar yöneticilik 

ve baflkanl›klar yapt›. Kayak, su alt› sporu, deniz ve kara 

avc›l›¤› hobilerindendir. 

MEHMET TEK‹N HASEK‹ Kimya 80 

1957 Ceyhan do¤umlu Mehmet T. Haseki, babas› Ertu¤rul Haseki’nin 

t›p doktorlu¤u görevi dolay›s› ile 1960-66 y›llar› aras›nda 

Almanya’da bulundu ve ilkokula orada bafllad›. Türkiye’ye dönüfl 

yapt›ktan sonra ilkö¤retimine dördüncü s›n›ftan devam etti ve 

Adana Erkek Lisesinden 1974 y›l›nda mezun oldu. Ayn› y›l ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi Kimya Mühendisli¤i bölümüne girdi. 1980 

y›l›nda Kimya Mühendisi olarak mezun olduktan sonra ABD’nde 

bir y›l Columbia Üniversitesinde yabanc› dil ve iki y›l New Hampshire 

College’de ifl idaresi üzerine yüksek lisans yaparak MBA- 

Master in Business Administration derecesini ald›. 

1983 y›l›nda askerli¤ini tamamlamak üzere Türkiye’ye döndü. 

Akabinde kendi ifli; Mikro Bilgi Kay›t ve Da¤›t›m A.fi.’yi kurarak 

Teknik Bilgi Veri Tabanlar› konusunda yurtd›fl› yay›mc› firmalar›n 

temsilcili¤ini yapmaya bafllad› ve günümüze kadar ayn› konuda 

çal›flmaya devam etmektedir. 

1989 y›l›ndan beri Kamuran Haseki ile evli ve 1991 y›l›nda do¤an 

Can’›n babas›d›r. 

ITÜ Mezunlar Derne¤i, TMMOB Kimya Mühendisleri Odas›, Türkiye 

Biliflim Derne¤i ve ‹stanbul-Levent Rotary Kulübü üyesidir. 


133

AYfiE HAYZURAN HASOL Mim’61 

DO⁄AN HASOL Mim’61 

Ayfle Hayzuran Hasol: 1938’de do¤du. 1956’da Atatürk K›z Lisesi’ni, 

1961’de ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’ni bitirdi. 1961 y›l›nda ‹stanbul 

Belediyesi Planlama Müdürlü¤ü’nde görev ald› ve daha sona 

Suriçi ‹stanbul Bölgesi fiefli¤i görevine getirildi. 1964-69 y›llar› 

aras›nda Ifl›k Mühendislik ve Mimarl›k Yüksek Okulu’nda asistanl›k 

yapt›.1969-71 y›llar› aras›nda Ankara Üniversitesi ‹nflaat 

Dairesi’nin Diyarbak›r ve Ankara bürolar›nda proje mimar› olarak 

çal›flt›. 

Efli Do¤an Hasol ile birlikte tasarlad›¤› projelerden bir bölümü 

dergilerde yer ald› ve sergilendi, kat›ld›¤› proje yar›flmalar›nda 

çeflitli ödül ve mansiyonlar kazand›. Yine efliyle birlikte, yap› dal›nda, 

Mimar Odas›’n›n 1990 Ulusal Mimarl›k Ödülü’nü kazand›. 

Serbest mimarl›k çal›flmalar›n› efli Do¤an Hasol ve k›zlar› Ayfle 

Hasol Erktin ile 1985 y›l›nda kurduklar› Has Mimarl›k Grubu içinde 


Do¤an Hasol: 1937’de do¤du. 1956’da Galatasaray Lisesi’ni, 

1961’de ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’ni bitirdi, bir süre ayn› fakültede 

asistanl›k yapt›. 1961’de daha ö¤renciyken Mimarl›k ve Sanat Dergisi’ni 

ç›karan gruba kat›ld›. 

1965-66’da Mimarlar Odas› ‹stanbul fiubesi’nin Sekreter Üyeli- 

¤i’ni, 1966-69 aras›nda da Oda’n›n dergisi Mimarl›k’›n Yaz› ‹flleri 

Müdürlü¤ü’nü yapt›. Oda Yönetim Kurullar›nda görev ald›. 

1968’de bir grup arkadafl›yla birlikte, yap› alan›nda bir bilgi merkezi 

olan Yap›-Endüstri Merkezi’nin kuruluflunu gerçeklefltirdi. 

YEM’in üyesi oldu¤u Uluslararas› Yap› Merkezleri Birli¤i’nin 

(UICB) 1989 ve 1992’de üçer y›ll›k dönemler için baflkanl›¤›na seçildi; 

baflkanl›¤› sona ererken kendisine UICB Genel Kurulu’nca 

Onursal Üyelik verildi. 

Yaklafl›k k›rk y›ldan beri Yap›-Endüstri Merkezi’nin bafl›nda olan 

Do¤an Hasol, bu kurumun bilgi merkezi ifllevi do¤rultusunda Yap› 

Dergisi’nin yan› s›ra, meslekî kataloglar ve mimarl›k kitaplar›- 

n›n yay›mlanmas›na, kurslar, konferanslar, seminerler, sergiler 


düzenlenmesine öncülük etti. Yay›n etkinlikleriyle, Türk Serbest 

Mimarlar Derne¤i’nin 1994/95 dönemi Bas›n-Yay›n Ödülü’nü kazand›. 

Serbest mimarl›k çal›flmalar›n› efli A. Hayzuran Hasol ve k›z› Ayfle 

Hasol Erktin ile birlikte kurduklar› Has Mimarl›k grubu içinde sürdürmektedir. 

Bu kapsamda efli ile birlikte, yap› dal›nda, Mimarlar 

Odas›’n›n 1990 Ulusal Mimarl›k Ödülü’nü kazand›. 

Dokuz kez bas›lan “Ansiklopedik Mimarl›k Sözlü¤ü” ile daha 

sonra yay›mlanan ‹ngilizce-Frans›zca-Türkçe “Mimarl›k ve Yap› 

Sözlü¤ü” önemli kaynak yay›nlar olmufltur. ‹ngilizce-Frans›zca 

olarak haz›rlad›¤› bir sözlük Frans›z yay›nevi Le Moniteur taraf›ndan 

“Architecture et Bâtiment/ Architecture and Building” ad› alt›nda 

1997’de Paris’te yay›mland›. Hasol’un ayr›ca, “Ya¤ma Var!” 

(1997), “Her fieyin Mimar› Var” (1998) ve “Mimarî ‹zlenimler” 

(1999) adl› kitaplar› ve çok say›da mesleki makalesi bulunmaktad›r. 

Hasol, 1990-96 aras›nda Galatasaray Spor Kulübü yönetiminde 

2.Baflkan olarak görev alm›fl, Cumhuriyet gazetesinde de spor yaz›lar› 

yay›mlanm›flt›r. 

Kendisine, 1998 y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nce, 1999’da 

Y›ld›z Teknik Üniversitesi’nce Onursal Doktor unvan›, 2000’de de 

Mimarlar Odas›’nca Mesle¤e Katk› Baflar› Ödülü verilmifltir.

HÜSEY‹N ‹NAN Mak’70 

MARIONA, ESRA, JAN VE MARK ‹NAN 

Jale ve Mustafa ‹nan’›n o¤lu Hüseyin ‹nan 11 A¤ustos 1945’te ‹stanbul’da 

do¤du. Orta ö¤renimini ‹stanbul Alman Lisesinde tamamlad›ktan 

sonra makine mühendisli¤i e¤itimine Eidgenössische 

Technische Hochschule Zürich’te bafllad›. Babas›n›n vefat›ndan 

sonra yurda döndü ve ‹TÜ’den 1970’te Makine Yüksek Mühendisi 

olarak mezun oldu. Özel sektörde müteahhitlik ve meflrubat 

firmalar›nda çal›flt›. 2003’te ailesi ile Barselona’ya yerleflti. 

Halen orada çelik profil üretim ve da¤›t›m› yapan bir flirkette yönetici 

olarak çal›flmaktad›r. 

Mariona de Perez-Cabrero Batllo 9 Aral›k 1962’de Barselona’da 

dünyaya geldi. Ö¤renimini tamamlad›ktan sonra çokuluslu flirketlerde 

yönetici asistan› olarak çal›flt›. Barselona Üniversitesinde 

Sanat Tarihi e¤itimine bafllad›. Bizans sanat›na olan merak› 

onu ‹stanbul’a yönlendirdi. Hüseyin ‹nan’la evlendikten sonra yo- 

¤un olarak Türkçe ö¤renip Mimar Sinan Üniversitesinde Sanat Tarihi 

e¤itimini sürdürdü. Halen Barselona’da Türkçe sertifikal› tek 

resmi turizm rehberi olarak çal›flmaktad›r. 

Esra ‹nan 26 Eylül 1972’de ‹stanbul’da do¤du. Orta e¤itimini ‹stanbul 

Erkek Lisesinde tamamlad›ktan sonra Bo¤aziçi Üniversitesi’nde 

Endüstri Mühendisli¤i bölümünü bitirdi. Üniversitede ma- 

¤arac›l›¤a olan merak› onu Jeoloji bilimine yöneltti. ABD’de Stanford 

üniversitesinde Master diplomas›n›n ard›ndan ayn› üniversiteden 

Doktor unvan›n› ald›. Halen Houston’da Shell flirketinde 

araflt›rmac› olarak çal›flmaktad›r. 

Jan ‹nan 18 A¤ustos 1997’de Barselona’da do¤du. Halen ilkö¤renimini 

sürdürmekte, ana lisan› ‹spanyolca, baba dili Türkçeden 

baflka Katalanca da biliyor, ayr›ca ‹ngilizce ve Almanca ö¤renmekte. 

Judo, bisiklet ve kayak sporlar› ilgisini çekiyor. ‹lerde babas› ve 

dedesi gibi mühendis olmay› arzuluyor. 

Mark ‹nan 03 Kas›m 1999’da Barselona’da dünyaya geldi. O da 

a¤abeyi ile ayn› okula devam ediyor. ‹spanyolca, Türkçe ve Katalanca 

konufluyor. Okulda ‹ngilizce de ö¤reniyor. Futbola çok merakl›, 

okulundaki tak›mda kalecilik yap›yor; ayr›ca kayak sporunu 

seviyor. Büyüdü¤ünde kâflif olmak istiyor. 

Babam›z ve dedemizin ad› ile an›lan bu kütüphaneye küçük bir 

katk›da bulunmufl olmak bizlere büyük mutluluk veriyor. Mustafa 

‹nan çok k›s›tl› olanaklarla üstün bir bilim adam› olmay› baflarm›fl 

ve çok say›da ö¤renci yetifltirmiflti. Ö¤rencileri onun ölümünün 

üzerinden 40 y›l geçmifl olmas›na ra¤men ad›n› yaflat›yorlar. 

Umuyoruz ki Mustafa ‹nan’›n ö¤renme aflk›, yetiflen gençleri etkilesin 

ve bu kitapl›¤›n sa¤lad›¤› üstün imkanlarla onlar ça¤dafl bilim 

alan›nda daha ileriye ulafls›nlar. 


135

Prof. Dr. JALE ‹NAN 

Prof. Dr. Jale ‹nan, Aziz ve Mesture Ogan’›n k›z› olarak ‹stanbul 

Erenköy’de dünyaya gelmifltir. ‹stanbul Arkeoloji Müzeleri’nin 

kurucusu olan ressam-arkeolog Osman Hamdi Bey, Aziz 

Ogan’n›n Gebze’deki yazl›k evlerinden komflusu olup, onun güzel 

sanatlar ile eski eserlere olan ilgi ve yeteneklerini sezmifl, bu 

konularda çal›flmas› için yönlendirmifltir. Aziz Ogan Sanay-i Nefise 

Mektebi’nde resim e¤itimi ald›ktan sonra Asar-› Atika Müzeleri’ne 

girerek uzun y›llar hizmet vermifltir. 

Cumhuriyetin ilk ayd›n kufla¤›n›n bir temsilcisi olan Aziz Ogan 

befl çocu¤unun da e¤itimine önem vermifltir. K›z› Jale, babas›n›n 

farkl› görev yerleri nedeniyle orta e¤itimini ‹zmir Frans›z Mektebi’nde, 

lise e¤itimini ise ‹stanbul Erenköy Lisesi’nde tamamlam›flt›r. 

1933 y›l›nda lise e¤itimini tamamlayan Jale Ogan, çocuk 

yafllar›ndan itibaren tan›d›¤› arkeolojiyi kendine meslek olarak 

seçme¤e karar vermifltir. O y›llarda Türkiye’de henüz arkeoloji 

e¤itimi verecek bir kurum olmad›¤›ndan, arkeoloji e¤itimine 

bafllamak üzere Alexander von Humboldt bursuyla Berlin’e gitmifl, 

bir y›l sonra Türk hükümetinin verdi¤i devlet bursuyla e¤itimine 

Almanya’da devam etmifltir. Jale Ogan Almanya’da zoru 

baflarm›fl, bir yar›y›l gibi k›sa bir sürede Almancan›n temel gramerini 

kavram›fl, daha sonra bu Almancas› ile Grekçe ve Latince 

ö¤renmifltir. Daha sonra 2. Dünya Savafl› s›ras›nda en fazla 

+10 0 ’ye kadar ›s›t›lan kütüphanelerde çal›flm›fl, bombard›manlar 

s›ras›nda elinde doktoras›yla s›¤›naklara koflmufl ve bu a¤›r 

flartlar alt›nda 1943 y›l›nda Prof. Dr. G. Rodenwaldt’in yan›nda 

arkeoloji e¤itimini doktor unvan›yla tamamlam›flt›r. 

1943’te ‹stanbul’a döndü¤ünde, ‹stanbul Üniversitesi’nde henüz 

arkeoloji bölümü olmad›¤›ndan, ‹lkça¤ Tarihi Bölümü’nde 

Prof. Dr. M. Emin Bosch’un yan›na asistan olarak atanm›fl ve Roma 

Sikkeleri üzerine araflt›rmalar yapm›flt›r. 1944 y›l›nda bugünkü 

ad› ‹stanbul Teknik Üniversitesi olan Mühendis Mektebi’nin 

doçentlerinden Mustafa ‹nan ile evlenmifl ve bir süre sonra biricik 

o¤ullar› Hüseyin ‹nan dünyaya gelmifltir. 1946 y›l›nda yeni 

üniversite kanunuyla ‹stanbul Üniversitesi’nde Prehistorya ve 


Jale ‹nan, 30’lu y›llarda arkeoloji mesle¤ine ad›m att› 

Arkeoloji Bölümü kurulmufl, Prof. Dr. A. Müfit Mansel, Bölüm 

Baflkanl›¤›’na atanm›flt›r. Dr. Jale ‹nan’da onun yan›nda asistan 

olarak çal›flma¤a bafllam›flt›r. Ancak kurulufl aflamas›nda bölümde 

sadece iki kifli olduklar›ndan, Jale ‹nan bir yandan ders 

verirken, di¤er yandan da Türkçe kaynak bulma s›k›nt›s›nda 

olan ö¤rencilerin çevirilerine yard›mc› olmufl, Bölüm Kitapl›¤›’n› 

ve Foto¤raf Laboratuar›’n› kurmufl, hatta Prof. Dr. A. Müfit Mansel’in 

derslerinde projeksiyonu kullanm›flt›r. 

Ayn› y›l Perge’de bafllat›lacak kaz›lar›n ön haz›rl›klar›n› yapmak 

üzere Prof. Dr. A. Müfit Mansel taraf›ndan Antalya’ya gönderilmifltir. 

Bunu ertesi y›l Side kaz›s› takip etmifltir. Savafl sonras› 

y›llarda arkeolojik çal›flmalar› gerçeklefltirmek büyük zorluklar›n 

afl›lmas›n› gerektiriyordu. O günlerin zorluklar›n› Jale ‹nan 

“Side’nin Roma Devri Heykelt›rafll›¤›” kitab›n›n önsözünde flöyle 

dile getirir: “Bu ifller bugünkü gibi pek kolay de¤ildi. Aksu 

Köy Enstitüsü’nden sa¤lad›¤›m›z bir kamyonetle kaz› malzemesini 

de yan›m›za alarak bir ö¤le yeme¤inden sonra yola ç›kt›k.

Yollar çok bozuktu, sürat yapam›yorduk. Peri Köprüsü çökmüfl 

oldu¤undan ›rmak yata¤›n› aflmak zorunda kald›k; bu s›rada 

kamyonet ar›za yapt›, saatlerce orada kald›k ve ancak karanl›k 

bast›¤›nda Side’ye varabildik. Sideliler, daha önceden haberli 

olduklar›ndan, köy meydan›nda toplanm›fllar, merak ve heyecanla 

bizi bekliyorlard›. Kamyoneti elbirli¤iyle boflalt›p kamp 

için uygun gördükleri büyük liman taraf›ndaki kumsala iki çad›r 

kurarak yatacak yerimizi sa¤lad›lar.” 

Jale ‹nan’›n 1946 y›l›nda bafllayan kaz› hayat›, 1975 y›l›ndan sonra 

resmen kaz› baflkanl›¤›n› da üstlendi¤i Perge, Side kaz›lar›n›n 

yan› s›ra Kremna, Boubon, Lyrbe-Seleukeia kurtarma kaz›lar›yla 

devam etmifltir. Çal›flt›¤› tüm antik kentlerde restorasyon çal›flmalar›na 

önem vermifl, akrabas› Selma ve Rag›p Devres’in maddi 

katk›lar›yla 1962 y›l›nda Side Müzesi’nin kurulmas›n› sa¤lam›flt›r. 

Ayn› flekilde Side’deki Vespasian An›t›’n›n onar›m›n› ve 

yine Side’deki Apollon Tap›na¤›’n›n “Anastylosis”ini (k›smi aya- 

¤a kald›rma) gerçeklefltirmifltir. 

2. Dünya Savafl› y›llar›nda, Almanya’da 

Side kaz›s› y›llar›nda 

Meslek hayat›nda çok say›da yay›n yapan Jale ‹nan’›n en önemli 

uzmanl›k alan› heykel sanat› olmufl, bu konuda çok say›da 

de¤erli eser vermifltir. Heykel sanat› konusundaki ilk araflt›rmalar›, 

1947 y›l›nda bafllayan Side kaz›lar›nda heykelt›rafll›k yap›tlar›n›n 

yay›n›n›n Prof. Dr. A. Müfit Mansel taraf›ndan kendisine 

verilmesiyle bafllam›fl, bu da mesleki yaflam›nda bir dönüm 

noktas› olmufltur. Berlin’deki ö¤renimi s›ras›nda büyük ilgi duydu¤u 

bu alanda çal›flma flans› onun zaman içersinde dünyaca 

ünlü bir heykel uzman› olmas›n› sa¤lam›flt›r. Özellikle heykel 

parçalar›n›n birlefltirmesindeki yetene¤i, 80’li y›llarda Perge’den 

Boston’a kaç›r›lan bir Herakles Heykeli parças›n› foto¤raflardan 

tespit etmesini sa¤lam›flt›r. Jale ‹nan Antalya Müzesi’nde 

bulunan bu heykelin alt parças›n›n mülaj›n› al›p, Boston’a 

giderek parçalar› birlefltirmifl ve bu flekilde eserin Türkiye’den 

kaç›r›lm›fl oldu¤unu ispatlam›fl ve heykel parças›n›n iade 

edilmesini için yasal süreci bafllatm›flt›r. Foto¤rafla belgeleme 

arkeolojik çal›flmalar›n ilk ve en önemli aflamalar›ndan biridir. 

Bu konuya çok önem veren Jale ‹nan özellikle çekimlerde 

çok titiz davranm›fl ve arkeoloji dünyas›nda baflar›l› foto¤rafç›- 

l›¤›yla tan›nm›flt›r. 

Arazi çal›flmalar›n›n ço¤unu Antalya Bölgesi’nde gerçeklefltiren 

Jale ‹nan, Antalya Arkeoloji Müzesi’nin geliflmesine de, bizzat 


137

Jale ‹nan arkeoloji dünyas›nda baflar›l› foto¤rafç›l›¤›yla da tan›nd› 

katk›da bulunmufl, hatta zengin kiflisel kitapl›¤›n› da bu kuruma 

ba¤›fllam›flt›r. 

‹stanbul Üniversitesi’nde k›rk y›l hizmet vermifl olan Jale ‹nan, 

iki nesil boyunca çok say›da arkeologun yetiflmesine katk›da 

bulunmufl, yaflam› boyunca gerçeklefltirdi¤i çok yönlü çal›flmalar›yla 

da arkeoloji dünyas›n› damgas›n› vuran bir kifli olmay› 

baflarm›flt›r. 

(Bu yaz› N. Atik ve A. Öztürk taraf›ndan haz›rlanm›flt›r.) 

Perge’den Boston’a kaç›r›lan Herakles Heykeli üzerinde çal›fl›rken 


RUH‹ KAFESÇ‹O⁄LU Mim’43 

8 Ocak 1919’da Kayseri’de do¤du. ‹lk ö¤renimini Kayseri’de orta 

ö¤renimini Sivas’ta tamamlad›. 1937’de Yüksek Mühendis Mektebi’ne 

girdi. 1943 Haziran›nda mezun oldu. Evli ve iki çocuk babas›d›r. 

Ekim 1947’de ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi Yap› II Kürsüsünde asistan 

olarak göreve bafllad›. 1949’da yeterlilik çal›flmas›n› tamamlad›, 

1954’de doçent, 1965’te profesör oldu. 1986’da emekli oldu. 

1955-1957 aras›nda uzun süreli inceleme araflt›rma program› çerçevesinde 

Bat› Almanya’ya gitti. Hannover TH’da Prof.Graubner 

ile yap› ve malzeme derslerinin uygulamalar›na ve Institüt für 

Bauforschung e.V.’de araflt›rma çal›flmalar›na kat›ld›. 

1957’de ‹TÜ’deki Mimarl›k ö¤rencileri için oluflturdu¤u Yap› Malzemesi 

dersinin yürütülmesini üstlendi. E¤itim amaçl› bir malzeme 

arflivi ve e¤itim ve araflt›rma amaçl› bir malzeme laboratuar› 

kurdu. ‹TÜ Teknik Okulu, Özel Ifl›k Mühendislik Okulu ve Trabzon 

Teknik Üniversitesi mimarl›k bölümlerinde de malzeme derslerini 

yürüttü. 

Kurucular› aras›nda bulundu¤u Yap› Endüstri Merkezi 1968’de 

aç›ld›. 

‹TÜ Mimarl›k Fakültesi Yap› Araflt›rma Kurumu genel sekreterli¤i 

ve baflkanl›¤› s›ras›nda konut, okul ve deprem konular›nda disiplinleraras› 

periyodik paneller düzenlenmesini sa¤lad›. 

TÜB‹TAK’›n MAG 505 kodlu, “Topra¤›n Alç› ile Stabilizasyonu” 

konulu temel araflt›rma projesi Haziran 1980’de tamamland›. 

Bu temel araflt›rmaya dayan›larak de¤iflik koflullarda uygulama 

olanaklar›na yönelik araflt›rmalar günümüze kadar sürdürülmektedir. 

Emekli olduktan sonra Doç. Dr. Bilge Ifl›k’›n yürüttü¤ü çal›flmalara 

dan›flman olarak kat›lmaktad›r. 

Ülkede alç›n›n daha yayg›n kullan›lmas›, üretimin gelifltirilmesi 

amac›yla 1995’te Alç› Üreticileri Derne¤i’nin kurulmas›na öncülük 

etmifl ve üç dönem yönetim kurulu baflkanl›¤›n› yürütmüfltür. 

Yurt içinde ve d›fl›nda birçok seminer ve kongreye bildiri ile kat›ld›, 

konferanslar verdi, gazete ve dergilere yazd›. 5 kitap, 50’nin 

üzerinde bildiri ve makale yazar›d›r. Proje yar›flmalar›na kat›ld›, 

çeflitli ödüller ald› ve mesleki uygulamalar yapt›. 

Emekli olduktan sonra Yap› Endüstri Merkezi’nin teknik dan›flmanl›¤›n› 

yapt›; çeflitli kongre ve seminerlere kat›larak çal›flmalar›n› 

sürdürdü. 

“‹TÜ’nün Kuruluflu ve Yetmifl Sene Öncesinden Birkaç An› ve Çizgi” 

isimli kitab› tamamlanma aflamas›ndad›r. 


139

MUSTAFA KALEL‹O⁄LU ‹nfl’73 

1949 y›l›nda Çorum’da do¤du. 1973 y›l›nda ‹TÜ’den Yüksek ‹nflaat 

Mühendisi olarak mezun oldu. 1975 y›l›nda Evren Mühendislik 

ad›yla ilk firmas›n› kurdu ve uzun y›llar proje ve müflavirlik hizmetlerinde 

bulundu. 1981 y›l›ndan itibaren Evren ‹nflaat ve Mühendislik 

flirketiyle taahhüt sektöründe faaliyet göstermeye bafllad›. 

1997 y›l›nda Eser ‹nflaat ve Ticaret Afi’yi sat›n alarak uluslararas› 

altyap› projelerini faaliyet alan›na ekledi. Kurucusu ve Yönetim 

Kurulu Baflkan› oldu¤u Evren Group, bugüne kadar 1 milyar 

USD’nin üzerinde projeye imza atm›fl ve halen 3 k›tada, birçok ülkede 

faaliyetlerine devam etmektedir. 

Referanslar› aras›nda Formula 1 ‹stanbul Pisti, Siemens ‹stanbul 

Genel Müdürlü¤ü, Ege Çelik, Assan Alüminyum, Bank Ukraine, 

‹DTM Fuar Merkezi, Türk Hoechst ‹laç gibi birçok anahtar proje 

bulunan Evren Group, 10 flirket, 1500’ün üzerinden çal›flan›yla, 

Türkiye, Romanya, Cezayir, Özbekistan ve Kazakistan baflta olmak 

üzere yurtiçi ve yurtd›fl›nda çeflitli konut, ofis, endüstriyel tesis, 

köprü, baraj ve flehirsel altyap› projelerine devam etmektedir. 

Hizmetleri ISO 9001 belgesine sahip olan grubun bayrak gemisi 

görevini ‹stanbul merkezli Evren ‹nflaat ve Mühendislik (www.evrengroup.com) 

ve Ankara merkezli Eser ‹nflaat ve Ticaret Afi 

(www.eserconstruction.com.tr) yürütmektedir. Evren Group flirketleri 

Türkiye Müteahhitler Birli¤i (TMB) ve Türkiye ‹nflaat Sanayicileri 

‹flveren Sendikas› (‹NTES) baflta olmak üzere birçok yurtiçi 

ve yurtd›fl› üyeli¤e sahiptir. 

EM‹N KAPLAN ‹nfl’73 

1 Ocak 1951’de (nüfusta böyle yaz›yor!) Konya ili Do¤anhisar ilçesi 

Karaa¤a kasabas›’nda bir iflçi/çiftçi ailesinin çocu¤u olarak 

do¤du. ‹lkokulu köyün ilkokulunda orta 1 ve 2’yi Do¤anhisar ortaokulunda 

okudu. Ortaokul 2.s›n›ftan sonra devlet paras›z yat›l› 

s›navlar›n› kazanarak orta 3 ve liseyi Ni¤de lisesinde paras›z yat›- 

l› olarak okudu. 1968 y›l›nda Ni¤de lisesinden birincilikle mezun 

oldu. 1968-69 ö¤retim y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nde e¤itimine 

bafllad› ve 1973 y›l›nda ‹nflaat Fakültesi tatbiki mekanik dal›ndan 

mezun oldu. 

Mezuniyetten sonra proje ve mühendislik firmalar›nda çal›flmaya 

bafllad›. 1974 y›l›nda Sistem Planlama Proje ve Mühendislik Limited 

fiirketine girdi. Daha sonra bu flirketin ortaklar› aras›nda yer 

ald›. Uzun süre çeflitli mühendislik yap›lar›nda proje mühendisli- 

¤i yapt›. 

1977 y›l›nda sistem planlamadaki ortaklar› ile sistem Yap› ‹nflaat 

ve Ticaret A.fi. ve sonrada Sismat A.fi, Sispa Ltd fiti gibi sistem 

grubu flirketlerinin kurucu ortaklar› aras›nda yer ald›. 

Sistem Grubu, çevre koruma teknolojileri ve endüstriyel tesisler 

konusunda anahtar teslimi mühendislik, imalat, müteahhitlik ve 

ticaret hizmeti vermektedir. 

Emin Kaplan halihaz›rda Sistem Yap› ‹nflaat ve Ticaret A.fi. ile di- 

¤er Sistem Grubu flirketlerinde icra kurulu ve yönetim kurulu üyesi 

olarak görevine devam etmektedir. 


H. FARUK KARADO⁄AN ‹nfl’66 

Hüseyin Faruk Karado¤an Mersinlidir. 1944 y›l›nda Mersin’de 

do¤du, Kas›m ay›n›n on üçüncü günü. 

1966 Haziran’›nda ‹TÜ’den ‹nflaat Yüksek Mühendisi olarak mezun 

oldu; 21’ini doldurmam›flt›. 

Askere gitti. Motorlu Topçu oldu. ‹ki y›l askerlik görevini tamamlarken 

resim yapacak vakit de buldu, inflaat mühendisli¤i yapacak 

vakit de ve okuyacak. 

Sonra bakt› ki ö¤retim üyesi olma iste¤i a¤›r bas›yor, aranmaya 

bafllad›. Aray›fl KTÜ’den ‹TÜ’ye tafl›d› Faruk Karado¤an’›. 

‹flte o s›ralarda önemli bir olay gerçekleflti ve Hülya Saraço¤lu ile 

yaflam›n› birlefltirdi ki Bar›fl, Yal›n, Sofia, Lara, Sinan, Ayla, Alp 

dünyaya gelsin. Bunlardan ilk ikisi p›rlantan›n p›ylantas›, son befli 

p›ylantalar›n p›ylantalar›. Ondan sonras› teferruat. Doktora, 

Doçentlik, Profesörlük ve yöneticilik vs. 

Sene 2008, çal›fl›yor; sabah sekiz akflam sekiz. 

AYSEL KARAS Mim’76 

‹SMA‹L KARAS ‹nfl’75 

Aysel Karas: 11.10.1953 tarihinde K›br›s’›n Mo¤usa (Geçitkale) 

kentinde do¤dum. ‹lkokulu Atatürk ‹lkokulunda (Lefkofla), ortaokulu 

ve liseyi Lefkofla Türk K›z Lisesinde okudum ve 1971 y›l›nda 

mezun oldum. ‹zleyen senede ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’ne kay›t oldum. 

Mimarl›k Fakültesi’nden (1975-1976) mezun olduktan sonra K›br›s’ta 

bir devlet dairesinde ve bir süre özel mimari büroda proje 

mimar› olarak çal›flt›m. Daha sonra aile iflletmesinde çal›flmaya 

bafllad›m. Mimarl›k-mühendislik d›fl› u¤rafl›s› olan bu iflletmede 

halen yöneticilik yapmaktay›m. 

Eflim ‹smail Karas inflaat mühendisidir ve iki k›z›m›z var. 

‹smail Karas: 20.04.1952 tarihinde K›br›s’›n Mo¤usa (Çaml›ca) 

kentinde do¤dum. ‹lkokulu Çaml›ca ‹lkokulu’nda, ortaokulu Göndere 

Ortaokulu’nda okuduktan sonra 1970 y›l›nda Lefkofla Türk 

Lisesi’nden mezun oldum. Ortaokul (2 y›l) lise ve lise sonras› bir 

y›l olmak üzere toplam alt› y›l mücahitlik hizmeti yapt›ktan sonra 

1971-1972 ders y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ne girdim. 

‹nflaat Fakültesi’nden (1974-1975) mezun olduktan sonra TC Karayollar› 

Gebze-Hereke aras› (E5 Karayolunu) Öngerilmeli Sanat Yap›lar› 

inflaat›nda (ENKA ‹nflaat fiirketinde) iki y›l fiantiye Mühendisi 

olarak çal›flt›m. 

1977 y›l›ndan günümüze de¤in KKTC’de Bay›nd›rl›k ve Ulaflt›rma 

Bakanl›¤›na ba¤l› kamu kurumlar›nda mühendislik hizmetlerinde 

çal›flt›m. Kamu görevim sürmektedir. ‹ngilizce biliyorum. 


141

KESK‹N KESER Mak’63 

Keskin Keser,1940 y›l›nda Antakya’da do¤du. ‹lk ve orta ö¤renimini 

orada tamamlad›. 1958 y›l›nda girdi¤i ‹TÜ Makine Fakültesi’nden 

1963 Haziran›nda mezun oldu. Askerlik hizmetini tamamlad›ktan 

sonra do¤rudan sanayi hayat›na at›ld›. 1970 y›l›nda 

‹TÜ’den bir s›n›f arkadafl› ile birlikte kurduklar› ve sonradan anonim 

flirkete dönüflen MA-PA Kolektif fiirketi’nde ba¤lant› elemanlar› 

ve otomotiv parçalar› üretimine bafllad›. Sanayimizin ithal 

ikamesi aflamas›nda birçok ba¤lant› eleman› ve otomotiv parças›- 

n›n Türkiye’deki ilk üretimini gerçeklefltirdi. Daha sonralar› tümüyle 

kendi yönetimine geçen MA-PA Anonim fiirketi’nde AR-GE 

yat›r›mlar›na, üniversite ile iflbirli¤ine ve firma içi e¤itime a¤›rl›k 

vererek firmas›n› kendi teknolojisini yarat›r konuma getirdi ve bugünkü 

ça¤dafl fabrikas›na tafl›d›. Burada kendi gelifltirdikleri makineler, 

test cihazlar› ve otomasyon sistemleri ve yine kendilerine 

ait tasar›m ve teknolojiler kullan›larak üretilen debriyaj setlerinin 

büyük ço¤unlu¤u dünyan›n dört yan›na sat›lmakta ve s›n›rl› say›- 

daki uluslararas› firmalarla rekabet edilmektedir. 

Keskin Keser halen ‹TÜ Makine Fakültesi Dan›flma Kurulu, ‹TÜ 

Vakf› Mütevelli Heyeti ve ‹TÜ Mezunlar› Derne¤i üyesidir. E¤itim 

imkanlar›n›n gelifltirilmesi ve Türkçe teknik literatürün zenginlefltirilmesi 

konular›nda çaba harcamaktad›r. 


AL‹ fiÜKRÜ KIRAN Mak’71 

1949 y›l›nda ‹stanbul’da do¤du. Vefa Lisesi’nden mezun olduktan 

sonra ‹stanbul Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’ne girdi. 1971 

y›l›nda bu bölümden mezun oldu. ‹TÜ’de Endüstri Mühendisli¤i 

konusunda Doktoras›n› yapt›ktan sonra Üretim Yönetimi konusunda 

ö¤retim görevlisi olarak ‹TÜ’ye hizmet etti. 

1980 y›l›nda ö¤retim görevlisi olarak ABD’ne giderek, Profesörlük 

unvan›n› kazand›. Akademik kariyerine ABD’nin belli bafll› 

üniversitelerinden Texas Technical University ve University of Southern 

California’da devam etti. Tayvan’›n önde gelen üniversitelerinden 

olan Dai-Yeh Institute of Technology’den ald›¤› davet 

üzerine 1990-1991 y›llar›nda, üniversitenin Endüstri Mühendisli- 

¤i bölümünün kurucu baflkan› olarak, akademik çal›flmalar›na 

devam etti. 

Ayn› zamanda 1990 y›l›nda, ABD’nin Kaliforniya eyaletinde, San 

Diego flehrinde K›ran Consulting Group ad› alt›nda kendi dan›flmanl›k 

firmas›n› kurdu. Firman›n müflterileri aras›nda Disney, 

Universal Studios, General Motors, General Electric, IBM, Compaq, 

Hewlett Packard ve Dell gibi Fortune-500 flirketleri yer almaktad›r. 

Ali fiükrü K›ran, 2001 y›l›nda ikinci flirketi olan ve yaz›l›m konusunda 

faaliyet gösteren Exametric’i kurdu. fiirket özellikle bankac›l›k 

alan›nda gelifltirdi¤i yaz›l›m ile dikkatleri çekti. Exametric’in 

gelifltirdi¤i yaz›l›m Wells Fargo Bank, Bank of America, HSBC, National 

Australia Bank gibi dünyan›n önemli bankalar› taraf›ndan 

kullan›lmaktad›r. Exametric flirketinin geliflmesine yapt›¤› katk›- 

lardan dolay› 2004 y›l›nda Ernest & Young taraf›ndan verilen “Y›- 

l›n Giriflimcisi” ödülünü kazand›. Bir y›l sonra 2005 y›l›nda, firman›n 

gelifltirdi¤i yaz›l›m San Diego’da “En ‹yi Yaz›l›m” ödülüne lay›k 

görüldü. 2006 y›l›nda ise Exametric firmas› dünyan›n en büyük 

yaz›l›m firmalar›ndan biri ile birleflti. 

2008 y›l›nda K›ran Analytics ad›nda yeni bir yaz›l›m firmas› kuran 

Ali fiükrü K›ran, halen hem K›ran Analytics hem de K›ran Consulting 

Group firmalar›n›n Yönetim Kurulu Baflkan› olarak profesyonel 

hayat›na devam etmektedir.

ABD’deki Türk toplulu¤unun sevilen bir simas› olan Ali fiükrü K›- 

ran, iki y›ld›r San Diego’daki House of Turkey derne¤inin baflkanl›¤›n› 


Evli, üç çocuk babas› olup Kaliforniya-San Diego’da yaflamaktad›r. 

Bu ba¤›fl San Diego Foundation alt›nda faaliyet gösteren Ali ve 

Linda K›ran Vakf› taraf›ndan yap›lm›flt›r. San Diego Foundation, 

özel ve tüzel kiflilerin oluflturdu¤u vak›flar› yöneten bir kurulufl 

olup 1000’den fazla vakf›n yönetimini yapmaktad›r. 

NAC‹ KOLO⁄LU ‹nfl’68 

1946 y›l›nda Elaz›¤’da do¤an Naci Kolo¤lu, 1968 y›l›nda ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’nden mezun oldu. 

1968-1972 y›llar› aras›nda, DS‹ Genel Müdürlü¤ü 7. Bölge Müdürlü¤ü 

Do¤ankent Hidroelektrik Santrali kontrol mühendisli¤i 

ve flube baflmühendisli¤i, Hasan U¤urlu Baraj› mukavele tatbikat 

bafl mühendisi olarak görev yapan Naci Kolo¤lu, 1974 y›l›nda inflaat 

taahhüt firmas›n› kurdu. 1977 y›l›nda inflaat sektöründe faaliyet 

göstermek üzere Kolin ‹nflaat A.fi.’nin kurucu orta¤› oldu. 

Halen, baflta inflaat olmak üzere; enerji, liman iflletmecili¤i, turizm 

ve madencilik sektörlerinde faaliyet gösteren, Kolin fiirketler 

Grubu’na ba¤l› 27 flirketin kurucu orta¤›d›r. 1984-1988 y›llar› 

aras›nda Elaz›¤ Sanayi ve Ticaret Odas› Baflkanl›¤› yapm›flt›r. 

Kolin ‹nflaat, yurtiçinde ve yurtd›fl›nda 74 ulaflt›rma, tar›m ve 

enerji, bina-konut-endüstriyel tesis projesini tamamlam›fl, halen 

29 yeni projeyi devam ettirmektedir. Merkezi Ankara’da bulunan 

Kolin Grubu, yurtiçindeki flantiyeleriyle birlikte, yurt d›fl›nda, Bakü, 

Tripoli, Kabil, Amman, Lefkofla ofislerinde görev yapan uzman 

ve deneyimli bir kadro ile çal›flmalar›n› yürütmektedir. Birçok yöneticisi 

ile Uluslararas› Yol Federasyonu, Dünya Su Konseyi gibi 

kurulufllarda temsil edilmektedir. 

Kolin Grubu sosyal sorumluluk projelerini, e¤itime destek vererek 

gerçeklefltirmifltir. Samsun’da bir ilkö¤retim okulu yap›lm›fl, 

Elaz›¤’da Türkiye’nin en önemli e¤itime destek projelerinden biri 

tamamlanm›flt›r. Uluslararas› standartlardaki imkânlar› ile 

üniversite kampüsü niteli¤indeki e¤itim kompleksinde; Anadolu 

lisesi, k›z yurdu, sosyal ve spor tesisleri bulunmaktad›r. Bu 

okullarda yaklafl›k 1000 ö¤renci e¤itim ö¤retim görmekte, 

150’ye yak›n k›z ö¤renci yurtlarda kalmakta ve burslarla desteklenmektedir. 

Kolin ‹nflaat ve Kolin Grubu flirketleri, gerçeklefltirdi¤i projeler, 

yat›r›mlar, yaratt›¤› istihdam olanaklar› ile ülke ekonomisine 

katk› sa¤lamaktad›r. Kolin Grubu’nun, 31 y›la dayanan ulusal ve 

uluslararas› baflar›s›nda büyük rol oynayan Naci Kolo¤lu, mühendislik, 

yöneticilik, ulusal yat›r›mc›l›k, toplumsal konulara 


duyarl›l›¤› ile ülkemizin önemli ifladamlar› aras›nda yer almaktad›r. 

‹nflaat Mühendisleri Odas›, ‹TÜ Yüksek Mühendisleri Birli- 

¤i üyesi olan Kolo¤lu, evli ve iki çocuk babas›d›r. 


CENG‹Z KÜÇÜK Mak’71 

10.06.1949 y›l›nda Çatalca’da do¤dum. Kaleiçi ‹lkokulu ve Çatalca 

Ortaokulu’nu bitirdikten sonra 1963 y›l›nda Kabatafl Erkek Lisesi’ne 

girdim. Liseyi zaman›nda bitirdim ve 1966 y›l›nda ‹TÜ Makine 

Fakültesi’ne girerek 1971 y›l›nda Makine Yüksek Mühendisi 

olarak piyasaya ç›kt›m. Ayn› y›l Akçimento San. ve Tic. A.fi’de çal›flarak 

1972 y›l›nda askere gittim, 1973 y›l›nda askerden geldikten 

sonra Alarko Holding’in Bursa Tofafl tesislerinde fiantiye fiefi 

olarak çal›flt›m ve 1976 Ekim ay›nda tekrar Akçimento San. ve Tic. 

A.fi’de çal›flmaya bafllad›m. 1980 Haziran ay›nda flirketten ayr›larak 

Termot Müh. fiirketini kurdum. 1983 y›l›nda ise Ceta Mak. 

San. ve Tic. A.fi’nin orta¤› olarak ifle bafllad›m ve halen flirket yönetim 

kurulu üyesi olarak çal›flmaktay›m. 

CETA en son dünya teknolojisini ve Türk mühendisli¤ini kullanarak 

yurtiçi ve yurtd›fl›nda yüksek kaliteli ürünler ve mühendislik 

hizmetleri sunmay› hedefleyen bir kurulufltur. 14.000 m 2 alana 

yay›lan Büyükçekmece Tesisinde ayl›k 800 ton çelik imalat kapasitesi 

olan CETA, 21 tecrübeli mühendis, 23 sertifikal› teknisyen, 

toplam 257 çal›flandan oluflan yetenekli bir kadroyla müflterilerine 

hizmet vermektedir. 

Müflteri ihtiyaç, flart ve isteklerini ön plana alan çal›flma düzenimiz 

problemlere taahhüt edilmifl zamanlama ile en yüksek kalitede 

çözümler getirir. Kalite yönetim sistemimiz uluslararas› kabul 

görmüfl ISO-9000 standartlar› baz al›narak oluflturulmufl ve zaman›n 

flartlar›na ve teknolojisine uygun olarak sürekli gelifltirilmektedir. 

CETA’n›n tarihçesi: 

1981: CETA kuruldu; hedefimiz en son dünya teknolojisini ve Türk 

mühendisli¤ini kullanarak yurtiçi ve yurtd›fl›nda yüksek kaliteli 

ürünler ve mühendislik hizmetleri sunmak. 

1981: ‹lk yurtd›fl› iflimizi Libya’da ald›k. 

1987: Çimento fabrikas› bak›m ve iflletme hizmetlerine bafllad›k. 

‹lk müflterimiz Akçimento’ya (flimdiki ismi ile Akçansa) hizmet 

vermeye hâlâ devam ediyoruz.

1988: Partner program›m›z kapsam›nda ilk temsilcili¤imizi ald›k. 

Bugün temsilciliklerimiz sayesinde müflterilerimize yüksek kalitede 

ve en son teknoloji ürünleri sa¤l›yoruz. 

1991: Fabrika elektrifikasyonu ve otomasyonu alan›nda elektronik 

mühendislik hizmetleri verebilmek amac›yla kardefl firmam›z 

Cimes kuruldu. Bu sayede müflterilerimize otomasyon dahil 

anahtar teslim tesisler kurabilmek için gerekli olan tüm hizmetleri 

sunmaya bafllad›k. 

1993: 2005’e kadar genel merkezimiz olarak hizmet veren Levent’teki 

binam›za tafl›nd›k. 

1993: Büyükçekmece tesisimiz 500 m 2 kapal›, 2000 m 2 aç›k alan› 

ile imalata bafllad›. 

1999: Kurumsallaflma yolunda flirket yönetimimiz profesyonel 

yöneticilere teslim edildi ve ilk profesyonel genel müdürümüz iflbafl› 

yapt›. 

2000: Büyükçekmece tesisimizin kapasitesi ayl›k 800 ton imalat 

yapabilecek flekilde artt›r›ld›. Kapal› alan›m›z› 5657 m 2 ’ye, aç›k 

alan›m›z› da 8238 m 2 ’ye ç›kartt›k ve de makina park›m›z› günün 

ihtiyaçlar› do¤rultusunda en son teknolojiyle yeniledik. 

2003: CETA, Alman Kaynak Enstitüsü SLV Berlin-Brandenburg taraf›ndan 

DIN 18800 ve DIN 4133 Sertifikas› ile belgelendirildi. 

2004: CETA, ba¤›ms›z denetim kuruluflu BVQI taraf›ndan ISO 

9001:2000 Sertifikas› ile belgelendirildi. 

Günümüzde Ceta 257 çal›flan› ile yurtiçi ve yurtd›fl›nda yüksek kaliteli 

ürünler ve mühendislik hizmetleri sunmaya devam etmektedir. 

Bugün de yeni teknolojileri ö¤renmeye devam ederek ürünlerimizi, 

hizmetlerimizi ve süreçlerimizi gelifltirmeye devam ediyoruz. 

CETA: Kaliteli Hizmet, Mutlu Müflteriler. 

AHMET GÖRGÜN NECAT‹ Mak’63 

1940 y›l›nda Lefkofla-KKTC’de do¤du. ‹lk, orta ve lise ö¤renimini 

K›br›s’ta tamamlad›. 1958’de ‹TÜ Makine Fakültesi’ne girdi ve 

1963 Haziran döneminde mezun olup 1964-1966 y›llar›nda Almanya’da 

Hannover Teknik Üniversitesi, Motorlu Tafl›tlar Kürsüsünde 

doktora çal›flmas› yapt›. 

1967-1967 y›llar›nda ayn› kürsüde teknik araflt›rmac› olarak görev 

ald›. 1969 y›l›ndan emekliye ayr›ld›¤› 2004 y›l›na kadar Köln-Almanya’daki 

Ford Otomobil Fabrikas› araflt›rma-gelifltirme bölümünde, 

baflta ar-ge mühendisi, daha sonralar› yönetici olarak çal›flt›. 

Bafll›ca görev alanlar›n› saymak gerekirse; gelecekteki araba 

konsepsiyonlar›n›n gelifltirilmesi, tafl›t dinami¤i, tafl›t aerodinami¤i, 

termodinamik problemlerin (motor, flanz›man, fren vs.) ve 

tafl›t içi ›s›tma, havaland›rma, A/C performanslar›n›n rüzgar tüneli 

ve yol testleriyle gelifltirilmesi, tafl›t NVH (titreflim ve gürültü) 

problemlerinin çözümü, ileri NVH ve aerodinamik test metotlar›- 

n›n gelifltirilmesi çal›flmalar› say›labilir. Ayr›ca, Ford’un ifltirak etti¤i 

muhtelif Avrupa Birli¤i müflterek teknik ar-ge projelerine firmas› 

ad›na kat›ld›. Teknik araflt›rma sonuçlar›n›n bir k›sm›n› Almanya 

ve uluslararas› düzeydeki teknik kongrelerde bildiri olarak 

sundu. 

Canan Necati ile evlidir. Hukuk tahsili ve doktoras› yapm›fl olan 

k›z› Lale halen Almanya’da hakim olarak görev yapmaktad›r. 


145

SEL‹M N‹MET NEJAD ‹nfl’66 

Tatbiki Mekanik kolundan mezun olduktan bir süre sonra ‹sviçre’ye 

giden Selim Nimet Nejad daha sonra Londra’ya tafl›nd›. fiu 

aralar New York’ta oturuyor. Uzun y›llar kendisinden haber alamad›k 

ama Otuzuncu Y›l kitapç›¤›n› haz›rlarken izini bulduk, telefonla 

konufltuk, çok ilgi gösterdi ve s›n›f toplant›s›na kat›ld›. K›rk›nc› 

Y›lda plaketimizi al›rken de Selim’i aram›zda görmek istedik. 

Birçok kez kendisini arad›¤›m›z halde baflar›l› olamad›k ama 

Faruk Karado¤an denemelerinden birinde kendisini bulabildi ve 

13 May›s’ta paket törenine gelece¤ini söyledi ve gerçekten geldi. 

Yo¤un iflleri nedeniyle yaln›zca 24 saat kalabildi ‹stanbul’da. Mezun 

olduktan sonra en az görüflme olana¤› buldu¤umuz arkadafllardan 

biri olmas›na ra¤men dostlu¤un ve arkadafll›¤›n s›cakl›¤›- 

n› derinden hisseden ve hissettiren Selim’i tekrar görebilmek tüm 

arkadafllar›n› sevindirdi. 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nde okuyan ö¤rencilere verdi¤imiz “66 ‹nflaat 

Bursu”nun bugüne dek sürebilmesinde çok büyük katk›y› Sevgili 

Selim yapt›. (Bunu burada yazmam›zdan hiç hofllanmayacak 

ama biz gene de yazal›m istedik). Bize bugüne dek neler yapt›¤› 

konusunda bilgi göndermedi ama Vida ile evlendi¤ini Anetta 

ad›nda bir k›z› ve Rom, Michell adl› iki o¤lu oldu¤unu biliyoruz. 

Belki torunu da vard›r ama o konudaki bilgiyi henüz elde edemedik. 

50. y›l›m›z için geldi¤i zaman daha çok bilgi al›r›z kendisinden. 

“66 ‹nflaat Bursu”na göstermifl oldu¤u yak›n ilgiyi Mustafa ‹nan 

Kütüphanesi için yap›lan ba¤›fl ça¤›r›s›nda da gösteren Selim’e ve 

Nejad ailesine esenlikler dileriz. 

(Yaz›, s›n›f arkadafl› Esin ‹nan taraf›ndan haz›rlanm›flt›r.) 


ÖZKAN OLCAY ‹nfl’59 

1934 y›l›nda Samsun’da do¤du. 1954’te Galatasaray Lisesi’nden, 

1959’da ‹stanbul Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’nden mezun 

oldu. 

Evli ve iki çocuk babas› olan Olcay, ‹ngilizce ve Frans›zca bilmektedir. 

1959 Haziran-Aral›k aras›nda Eralko Statik Bürosunda Statiker 

olarak çal›flan Özkan Olcay 1960-1961 aras›nda yedek subay olarak 

askerlik görevini yapt› ve daha sonra 1961-1963 aras›nda Enver 

Ayanlar Ahmetli Ovas› Sa¤ Sahil 2.K›s›m ‹nflaat arazi mühendisi 

(DS‹ Genel Müd.) olarak çal›flt›. Bu tarihten sonra Pekin ‹nflaat 

fiirketi orta¤› ve flantiye flefi olarak çal›flmalar›n› sürdürdü. Bu 

çal›flmalar afla¤›daki gibi s›ralanabilir: 

1963-1964: ‹zmir Seydiköy Subay Lojmanlar› inflaat› (DS‹ Genel 

Müd.) 

1964-1966: Antalya Düden Ovas› Sulamas› ana kanallar› inflaat› 

(DS‹ Genel Müd.) 

1966-1968: Bolu Ovas› Sol Sahil Sulamas› inflaat› (DS‹ Genel 

Müd.) 

1968-1973: Adana, Afla¤› Seyhan Ovas› (1-3-5 TP) Projesi (DS‹ Genel 

Müd.) 

1973-1975: Kütahya-Çavdar Hisar Sulamas› inflaat› (DS‹ Genel 

Müd.), Bursa-Orhangazi Keramet Sulamas› inflaat› (DS‹ Genel 

Müd), Bursa-Yeniflehir Pompaj Sulamas› inflaat› (DS‹ Genel Müd.) 

1974-1977: Düzce Ovas› Sa¤ ve Sol Sahil Sulamalar› inflaat› (DS‹ 

Genel Müd.) 

Özkan Olcay 1974 y›l›ndan bu yana Pekintafl A.fi Yönetim Kurulu 

Baflkan› olarak görev yapmaktad›r. 

Pekin fiirketler Gurubu bünyesinde yer alan prefabrike öngerilmeli 

prefabrike beton sanayinde (1974) y›l›ndan beri faaliyetlerini 

sürdürmekte olan Pekintafl (Düzce) Tesislerinde bu güne kadar 

toplam (3.000.000 m 2 ) kapal› alanda muhtelif endüstriyel yap›lar 

gerçeklefltirilmifltir. Ayr›ca has›r çelik ve so¤uk çekme Z profil 

imalat› yap›lmaktad›r. 

Özkan Olcay ayr›ca, grup bünyesinde yer alan ve 1997 y›l›nda

sandwich çat› ve cephe elemanlar› üretmek üzere faaliyete geçen 

Aluform-Pekintafl A.fi’nin kuruldu¤u günden bu yana Yönetim Kurulu 

Baflkan› olarak görev yapm›flt›r. Özkan Olcay bu görevini halen 

sürmektedir. Tesislerin y›ll›k kapasitesi 1.000.000 m 2 ’dir. 

Özkan Olcay’›n sportif ve sosyal çal›flmalar› afla¤›daki gibi özetlenebilir: 

Riva-Milli Tak›mlar Kamp ve E¤itim Tesisleri’nin arazi tahsisinden 

plan ve proje çal›flmalar›na ihale gözetimi ve denetiminden tesisin 

hizmete aç›l›fl›na kadar her kademede Teknik ve ‹dari Sorumlu 

olarak görev alm›flt›r. 

Federasyon görevinden ayr›ld›ktan iki sene sonra, Haluk Ulusoy 

Baflkanl›¤›ndaki TFF Yönetim Kurulu karar› ile tesislere “Özkan 

Olcay Kamp ve E¤itim Tesisleri” ad› verilmifltir. 

Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi (TMOK) asli üyesi. 

Türkiye Futbol Adamlar› Derne¤i (TÜRFAD) üyesi. 

Galatasaray Spor Kulübünde üstlenilen görevler: 

1982-1986: Prof. Ali Uras’›n Baflkanl›k döneminde Galatasaray 

Spor Kulübü Tesislerinden Sorumlu Asbaflkan›. 

1986-1988: Ali Tanr›yar Baflkanl›k döneminde Galatasaray Spor 

Kulübü Asbaflkan›. 

2002- 2004: (Özhan Canayd›n Baflkanl›k döneminde Yönetim Kurulu 

Üyesi. 

Tesisleflme faaliyetleri: 

Florya Tesisleri bünyesindeki Kapal› Spor Salonu’nun yapt›r›lmas› 

(büyük ölçüde kendi olanaklar› ile), 

Florya Kompleksinin Genel Planlamas› ve gerçeklefltirilmesinde 

Teknik ve ‹dari Sorumlu olarak görev alm›flt›r. 

Türkiye Futbol Federasyonunda üstlenilen görevler: 

1989-1991: Türkiye Futbol Federasyonu Yönetim Kurulu Üyesi. 

1991-1997: Türkiye Futbol Federasyonu Asbaflkan›. 

1997-5.9.1997: Türkiye Futbol Federasyonu Baflkan›. 

Tesisleflme faaliyetleri: 

Beylerbeyi Atatürk Spor Tesisleri genel planlamas› ve gerçekleflmesinde 

Teknik ve ‹dari Sorumlu olarak görev alm›flt›r. 

Türkiye Futbol Federasyonu Levent Merkez Binas› (Perili Köflk) 

tahsis ifllemlerinden projesine, ihale, gözetim ve denetiminden 

aç›l›fl›na kadarki bütün aflamalar›nda Teknik ve ‹dari Sorumlu olarak 

görev alm›flt›r. 


147

Prof. Dr. EM‹N ONAT 

Prof. Dr. Emin Onat coflkulu bir mimar, parlak bir hoca ve üstün 

baflar›l› bir yöneticidir. 

1926’da Yüksek Mühendislik mektebine giren Emin Onat ö¤rencili¤indeki 

üstün baflar›s› üzerine hükümet taraf›ndan yurt d›fl›na 

gönderilmifl ve Zürih’teki ETH’yi birincilikle bitirmifltir. 

1935 y›l›nda, 27 yafl›nda, Yüksek Mühendislik Mektebi Mimarl›k 

flubesinde doçent olarak göreve bafllayan Emim Onat 30 yafl›nda 

profesör olmufltur. 34 yafl›nda iken Orhan Arda ile birlikte uluslararas› 

An›tkabir yar›flmas›n› kazanm›flt›r. Daha sonra Sedat Eldem 

ile birlikte ‹stanbul Üniversitesi Fen ve Edebiyat Fakültesi ve ‹stanbul 

Adalet Saray›’n› infla etmifltir. 

‹TÜ’ de Mimarl›k Fakültesi’nin kurucusu olan Emin Onat, fakültenin 

ilk dekan› olmufl, daha sonra 1951-1954 y›llar› aras›nda ‹TÜ 

Rektörü olarak görev yapm›flt›r. Pek çok ö¤renci yetifltirmifltir. Ö¤rencilerinden 

bir k›sm› da daha sonra Mimarl›k Fakültelerinin ö¤retim 

üyeleri olmufltur. Fakülteye, Üniversiteye büyük hizmetleri 

geçmifltir. 

1954-57 y›llar› ars›nda Milletvekilli¤i de yapm›fl olan Emin Onat, 

1961’de 53 yafl›nda, kendisinden daha büyük hizmetler, baflar›lar 

beklenirken aram›zdan ayr›lm›flt›r. Sevecen, zeki ve özverili kiflili- 

¤i ile parlak bir hoca olan Emin Onat ö¤rencileri ve meslektafllar› 

taraf›ndan çok seviliyor ve say›l›yordu. 

Kendisine Mimarlar Odas› kuruluflunda oybirli¤i ile 1 numaral› 

üyeli¤in verilmesi, bu sevgi ve sayg›n›n sonucu olmal›d›r. 

(Emin Onat’›n özgeçmifli ba¤›fl› yapan ö¤rencisi Do¤an Tekeli taraf›ndan 

haz›rlanm›flt›r.) 


AHMET N‹HAT ÖZSAN ‹nfl’53 

1930 y›l›nda Bursa’da do¤du. Subay olan babas›n›n görevi dolay›- 

s›yla ilkokula Bursa’da bafllad›, Lüleburgaz’da devam etti, Konya’da 

bitirdi. 

Orta ö¤renimine ‹stanbul’da Saint George Lisesi’nde bafllad›. II. 

Dünya Savafl› dolay›s› ile okul kapan›nca orta 3. s›n›fta okulunu 

nakletti ve Ankara Atatürk Lisesi’nden mezun oldu. 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ne 1948 y›l›nda girdi. 1953’de Yüksek Mühendis 

olarak mezun oldu. 

Büyük organizasyon kabiliyeti ve giriflimcili¤i nedeniyle s›n›f arkadafllar›n›n 

“Çayc› Nihat”›, dost canl›s›, iyiliksever karakteri nedeniyle 

ifl arkadafllar›n›n “Baba Nihat”› oldu. 

‹stanbul Hilton Oteli inflaat›nda ve Almanya Hamburg Strom und 

Hafenbau idaresinde k›sa sürelerle çal›flt›. 41. dönemdeki askerlik 

hizmetini takiben 1956 y›l›nda taahhüt sektöründe serbest 

olarak çal›flmaya bafllad›. 

Meslek hayat›n›n ilk y›llar›nda ‹ller Bankas›’na içme suyu projeleri 

müteahhitli¤i yapt›. Daha sonralar› ‹stanbul Belediyesi’nden 

al›nan ifller geldi. 

fiah›s firmas›n› 1983 y›l›nda çal›flanlar›n ifltiraki ile kendi ad›n› tafl›yan 

Anonim fiirkete dönüfltürdü. 

Gerek flah›s firmas› gerekse Anonim fiirket olarak ‹stanbul Belediyesi, 

Karayollar› Genel Müdürlü¤ü, D.S.‹., Demiryollar›, Limanlar 

ve Hava Meydanlar› ‹nflaat› Genel Müdürlü¤ü, D.H.M.‹., Milli 

Savunma Bakanl›¤›, Petkim, T.K.‹., T.E.K. gibi müesseselere çeflitli 

inflaat taahhüt ifllerinde bulundu. 

Yönetim kurulu baflkanl›¤›n› 1976-1996 y›llar› aras›nda yürüttü¤ü 

ve yar› hissesine sahip oldu¤u Tanksan A.fi. ile Tüprafl, Petkim, 

Gübre Fabrikalar›, Delta gibi çeflitli müflterilere akaryak›t depolama 

tanklar›, boru hatlar› inflaat›n› taahhüt etti ve bitirdi. 

Karaköy Meydan› Yeralt› Geçidini, çeflitli boru hatlar› inflaatlar›n›, 

Levent Altgeçit Köprüsünü ve Zincirlikuyu Üstgeçidini, Bak›rköy 

ve Yenibosna Üstgeçit Köprülerini, Yeflilköy Hava Liman› Kargo 

Tesislerini, Erzincan, Diyarbak›r, Eskiflehir, Kayseri Havaalanlar›- 

n›, Yunanistan s›n›r›nda ‹psala Köprülerini, Nahçivan s›n›r›nda

Hasret Köprüsünü, Manavgat köprüsünü gerek flah›s olarak gerekse 

yönetim kurulu baflkanl›¤›n› yürüttü¤ü flirketler yoluyla taahhüt 

ederek tamamlad›. 

Teröristlerin flantiyesini basarak personelini flehit etmeleri nedeniyle 

idarenin onay› ile devretti¤i Dicle-Dibni köprüleri ifli d›fl›nda 

taahhüt etti¤i bütün iflleri baflar› ile bitirdi. 

Kuruluflundan vefat›na kadar Ahmet Nihat Özsan ‹nflaat Sanayi 

A.fi.’nin Yönetim Kurulu Baflkanl›¤›n› yürüttü. ‹TÜ Gelifltirme Vakf›’n›n 

mütevelli heyeti üyeleri aras›nda yer ald›. ‹TÜ Mühendisler 

Birli¤i Vakf›, ‹stanbul Mikrocerrahi Vakf›, ‹ntes Yüksek Dan›flma 

Kurulu üyeliklerinde bulundu. 

Birçok kez Türkiye ve ‹stanbul vergi rekortmenleri aras›nda yer 

ald›. 

Özel önem verdi¤i, tasar›m›ndan montaj›na kadar bizzat ilgilendi- 

¤i Manavgat köprüsü TMMOB ‹nflaat Mühendisleri Odas›n›n kuruluflunun 

50. y›l›nda Türkiye Cumhuriyeti ‹nflaat Tarihi’nin en baflar›l› 

50 eseri aras›na seçildi 

1959 y›l›nda Alev Özsan ile evlendi. Yusuf Can, Ethem Alp ve Ayflegül 

ad›nda üç çocu¤u, Gülnaz, Ayfle, ‹layda, Dilara ve Alara adlar›nda 

befl k›z torunu oldu. 

18 Kas›m 2006 tarihinde vefat etti. 

‹LHAM‹ ÖZSOY Mak’71 

Özsoy Mühendislik Ticaret A.fi.’nin Yönetim Kurulu Baflkan› ‹lhami 

Özsoy, 17.01.1950 y›l›nda Karabük’te do¤du. 1966 y›l›nda Demir 

Çelik Lisesi’ni bitirip 1971 y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi 

Makine Fakültesi’nden Makine Yüksek Mühendisi olarak mezun 

oldu. ‹lk olarak 02.01.1972 ile 30.06.1972 tarihleri aras›nda Etibank 

Seydiflehir Alüminyum Tesisleri merkezi teshin flantiyesinde 

39 atü 300 ton/saat toplam 4 adet kazan ve su haz›rlama ifllerinde 

Makine Mühendisi olarak çal›flt›. Askerlik dönüflü, 12.02.1974 

ile 30.07.1976 tarihleri aras›nda Alarko Sanayi ve Ticaret A.fi. Zincirlikuyu-‹stanbul’daki 

Aygaz ve Tofafl Genel Müdürlük binalar›n›n 

komple HVAC ve s›hhi tesisat ifllerinin flantiye flefli¤ini yapt›. 

1976 y›l›nda kendi iflini yapmaya karar verdi ve Özsoy Mühendislik’i 

kurdu. 

Özsoy Mühendislik Tic. A.fi. endüstriyel tesislerin enerji dönüflümleri 

ve tesisat iflleri konusunda uzmanlaflm›fl ve bu konuda 

ülkemizde ilk ISO 9001:2000 sertifikas›n› alabilmifl mühendislik 

flirketidir. 

32 y›l› aflan tecrübesiyle, Türkiye’nin birçok zor flartlara sahip 

bölgelerinde, Özsoy afla¤›daki çal›flma alanlar›nda aran›lan firma 

olmufltur. 

Ana çal›flma alanlar›: 

• Organize sanayi bölgelerinin do¤algaz, içme suyu, at›k su gibi 

altyap› iflleri, 

• Endüstriyel tesislerin do¤algaza, LNG ve LPG’ye dönüfltürülmesi, 

• Endüstriyel tesislerin buhar, kaynar su, k›zg›n ya¤, bas›nçl› hava, 

so¤utma suyu, vakum vb. tesisatlar›, 

• Is›tma, so¤utma, havaland›rma sistemlerini içeren mekanik tesisat 

iflleridir. 

Evli ve üç çocuk babas› olan ‹lhami Özsoy, kendisine meslek edindiren 

‹stanbul Teknik Üniversitesi’ne minnetini gösterebilmek ve 

üniversitenin sürekli ilerlemesi sa¤lamak amac›yla her türlü yard›mlaflma 

kampanyas›na destek verebilmeyi bir borç bilir. 


149

NA‹M PEKTAfi TO ‹nfl’62 

1940 do¤umlu olan Naim Pektafl, ilk, orta 

ve lise e¤itimini Malatya’da tamamlam›flt›r. 

1958 y›l›nda kazand›¤› ‹TÜ ‹nflaat Mühendisli¤i 

Bölümü’nden 1962 y›l›nda mezun olmufltur. 

Çeflitli inflaat firmalar›nda deneyim 

kazand›ktan sonra, serbest çal›flmaya bafllad›¤› dönemde köprü, 

ifl merkezi, konut, fabrika gibi projelere imza atm›flt›r. Kalk›nman›n 

tek yolunun üretim ve sanayiden geçti¤ine inanan Naim Pektafl, 

Türkiye’nin ilk rulman fabrikas›n›, oluflturdu¤u ortakl›k yap›- 

s›nda projelendirerek, 1987’de Ankara-Polatl›’da faaliyete geçirmifltir. 

1995 y›l›nda, bir jakarl› dokuma tesisi olan Pektafl Tekstil’i, 

Tekirda¤-Çorlu’da kurmufltur. Kendisi gibi mühendis olan o¤lu 

ve k›z›, halen Pektafl Tekstil’in yönetimini yürütmektedirler. 

Güçlü analitik düflünme yetene¤ini müteflebbislikle birlefltiren 

Naim Pektafl, kalk›nm›fl ve müreffeh bir Türkiye idealiyle çok çal›flm›flt›r. 

Ekonomi, tarih, edebiyat ve özellikle Türk müzi¤i konusunda 

derin bilgi ve tutkuya sahip olmufl, çok yönlü kiflili¤iyle 

gerçek bir kültür insan›d›r. Yakaland›¤› hastal›¤› yenemeyerek 

2006 y›l›nda vefat eden Naim Pektafl, baflta ailesi, arkadafllar›, 

çal›flanlar› olmak üzere onu uzaktan yak›ndan tan›m›fl camia içinde 

daima sevgi, sayg›, hayranl›k, minnettarl›k ve özlemle an›lmaktad›r. 

GAZANFER SANLITOP Mak’63 

28 May›s 1940’da Gölmarmara’da do¤dum. 1951’de ilkokulu, 

1954’de Ankara Cebeci Ortaokulu’nu, 1957’de Manisa Lisesi’ni bitirdim. 

Bir y›l T›p’ta oyalanman›n ard›ndan girdi¤im ‹TÜ Makine 

Fakültesi’nden 1963’te mezun oldum. Devlette 10 ay çal›flt›ktan 

sonra özel sektöre geçtim. 26 A¤ustos 1966’da Sevgili Cavide ile 

evlendik. Murat, Asl› ve Hulki Can isimlerinde iki o¤lumuz, bir k›- 

z›m›z var. Arda ile 66 yafl›nda torun mutlulu¤unu yaflad›m. 

EMAS grubu olarak 1 Ocak 1969’dan beri elektroteknik ve otomotiv 

konular›nda faaliyet gösteren çeflitli firmalar›m›z yan›nda, 

bask› dal›nda Avrupa ödüllü Esen Ofset’te çal›flmalar›m› sürdürmekteyim. 

fiiire ilkokulda bafllad›m. Ortaokulda gurbeti, lisede gençlik heyecanlar›n› 

kaleme ald›m. Üniversite dönemim, ‹stanbul coflkusuyla 

yaz›lm›fl dizelerime yans›d›. ‹fl hayat›na at›lmamla birlikte, 

fliirden koptum. Aral›k1992’de kanserle tan›flt›m. 32 y›l aradan 

sonra tekrar fliire bafllay›fl›m, Kâbe’de tavaf esnas›nda, dua niyetine 

söyledi¤im sözcüklerden oluflan “Pervane” iledir. 1997’de 

“Bir Katre Sevgi”, 2000’de “Burada Sevgi var” ile “Pervane” adl› 

kitaplar›m yay›mland›.”Mutlulu¤un fiifreleri” ile yaflanm›fl olaylardan 

yola ç›karak, mutlulu¤a giden yollar› anlatmaya çal›flt›m. 

“Kuvözde Çocuk Büyütmek” k›rk y›l› aflk›n ifl deneyimlerimi genç 

deneyimcilere aktarma amac› tafl›yor. ”Çanakkale Geçilmedi” bir 

gazete taraf›ndan 150 bin adet bas›larak 18 Mart 2006’da da¤›t›ld›. 

Son kitab›m yakaland›¤›m hastal›ktan sonra karfl›laflt›¤›m zorluklar›, 

bazen dünü, bazen günü yaflayarak arada bir de olsa yar›nlar›n 

hayallerini kurarak bugünlere geliflimi anlatmaya çal›flt›- 

¤›m “Benim Kanserim” oldu. Kitaplar›m›n tüm geliri sosyal amaçl› 

vak›f ve derneklere ba¤›fllanm›flt›r. 

Bütün h›z›mla çal›flmay› ve yazmay› sürdürüyorum. 

“Dur” yüce emrine kadar! 


AL‹ SELÇUK ‹nfl’90 

1969 y›l›nda Elaz›¤’da do¤du. ‹lk ve ortaokulu Karakoçan’da, liseyi 

Kartal Lisesi’nde okudu. 1990 y›l›nda, ‹TÜ’den, ‹nflaat Mühendisli¤i 

bölümünden mezun oldu. Üniversite mezuniyetinden sonra 

STFA ‹nflaat ve Balkar Mühendislik (‹rfan Balo¤lu) firmalar›nda 

inflaat mühendisi olarak çal›flt›ktan sonra 1993 y›l›nda Dost ‹nflaat 

ve Proje Yönetimi A.fi.’yi kurdu ve inflaat müteahhitli¤ine bafllad›. 

1998 y›l›nda Teknosel Teknolojik Yap› Ürünleri A.fi.’yi kurdu. 

Bu firmayla birlikte de¤iflik ülkelerde, çeflitli inflaat malzemeleri 

üreticilerinin Türkiye temsilcili¤ini ald›. 2004 y›l›nda Balans Music 

& Performance Hall unvanl›yla faaliyetinde olan Bohem Turizm 

A.fi. firmas›n› kurdu. 2008 y›l›nda Rua Dan›flmanl›k Ltd. fiti. 

unvanl› firmay› da kurmufl olup, çal›flma hayat›na devam etmektedir. 

Ali Selçuk ‘un üye oldu¤u kurulufllar; Türkiye Deprem Vakf›, ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi Mezunlar Derne¤i, ‹stanbul Ticaret 

Odas›, ‹nflaat Mühendisleri Odas›, Çat› Sanayi ve ‹fl Adamlar› Derne¤i 


Umut Selçuk (1999) ve Roza Selçuk (2005) isimli iki çocu¤u olan 

Ali Selçuk ‹ngilizce ve Almanca dillerini bilmektedir. 

‹ZZETT‹N S‹L‹ER ‹nfl’51 

‹zzettin Silier 1929 y›l›nda Malatya’da do¤du, 1946 y›l›nda Malatya 

Lisesi’ni bitirdi ve ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ne girdi. 1952’de ‹nflaat 

Fakültesi’ni bitiren ‹zzettin Silier ayn› zamanda ‹stanbul Üniversitesi 

Hukuk Fakültesi’ne de devam etti ve 1955 y›l›nda bu fakülteden 

de mezun oldu. 

1952-1957 aras›nda inflaat taahhüt iflleri yapt›. Bu arada avukatl›k 

staj›n› tamamlayarak (1955-1956) Ankara’da avukatl›k yapt› 

(1956-1960). Daha sonra yine taahhüt ifllerine döndü (1960- 

1997). 

1967 y›l›nda ‹stanbul’da Fen Bilimleri Merkezi isimli e¤itim kurumunu 

kurdu ve burada yönetici olarak 1997 y›l›na kadar çal›flt›. 

1957-1974 y›llar› aras›nda T.M.M.O.B. ‹nflaat Mühendisi Odas› ‹stanbul 

fiubesi’nde ve Anakara’daki Oda Merkezinde dönem dönem 

yönetim kurulu üyeli¤i ve baflkanl›¤› yapt›. 

1997-2000 y›llar› aras›nda Bilim Merkezi Vakf› Kurucusu ve Genel 

Sekreteri olarak görev yapt›. 

Evli ve bir erkek çocuk babas›d›r. 


151

YILMAZ SOYAK ‹nfl’55 

1932 y›l›nda Refahiye’de do¤du. ‹lk tahsilini Erzurum’da orta ve lise 

tahsilini ‹stanbul’da tamamlad›. ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden Haziran 

1955 döneminde mezun oldu. 

1955 y›l›nda Bilge Soyak ile evlendi. Gülden, Ayfer ve Erkut ad›nda 

üç çocu¤u oldu. Üç erkek ve üç k›z olmak üzere alt› torunu vard›r. 

Erkek torunlar›ndan birisi halen Amerika’da üniversitede okumakta, 

di¤eri Amerika’ya gitmek üzeredir. 

1959 y›l›na kadar bir sene Ankara’da devlet dairesinde çal›flt›. Üç 

sene Antalya’da Dokuma Fabrikas› ‹nflaat› müteahhit mühendisi 

ve flantiye flefi olarak çal›flt›. Yedek subayl›k hizmetini 1961’de ‹zmit’te 

bitirdi. Ayn› yerde bürosunu açarak müteahhitli¤e bafllad›. 

Köy okullar›ndan bafllayarak okullar, askeri tesisler, garnizonlar, 

hastaneler, lojmanlar fabrikalar ve konut projeleri yapt› ve halen 

yapmaya devam etmektedir. 

1967 y›l›nda sanayi ifline girdi. Demir döküm ve ka¤›t üzerine tesisler 

kurdu. 

1975 y›l›ndan sonra yurtd›fl›nda Libya, Cezayir, Suudi Arabistan 

ve Rusya’da birçok projeler gerçeklefltirdi. Yurt içi ve yurt d›fl›nda 

inflaat projeleri ve sanayi projelerini iyi bir tahsil yapm›fl ve tecrübe 

kazanm›fl çocuklar› ile beraber yürütmektedir. 

Halen Soyak Holding Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› yapmaktad›r. 

Soyak Holding: 

1961 y›l›nda inflaat mühendisi Y›lmaz Soyak taraf›ndan kurulan 

Soyak, ilk önemli projesini 1962 y›l›nda Tuzla Piyade Okulu yatakhanesi 

ve subay lojmanlar›n› infla ederek gerçeklefltirdi.1960’l› 

y›llarda çeflitli fabrika ve sosyal tesis projeleri ve 1975 y›l›nda Libya 

projeleriyle ad›n› uluslararas› alanda da duyurmaya bafllad›. 

1970 y›l›nda ilk konut projesini gerçeklefltirdi. 2000’li y›llarda ise 

art›k “konut” denince akla gelen ilk marka olan Soyak, gerçeklefltirdi¤i 

projelerle ça¤dafl yaflam alanlar› sunmaya devam etti ve bu 

zamana kadar 50 bin kifliyi ev sahibi yapt›. 

Soyak, ulusal ve uluslararas› boyutlarda edinmifl oldu¤u güvenilir 

ve istikrarl› yap›s›ndan taviz vermeden kal›c› hizmetler sunma- 


s›n›n yan›nda; Türkiye’nin e¤itimde tüm sorunlar›na çözüm sa¤lanmas› 

amac›yla Milli E¤itim Bakanl›¤› taraf›ndan “E¤itime %100 

Destek” projesinin bafllat›lmas›yla Y›lmaz Soyak ‹lkö¤retim Okulu, 

Bilge Soyak ‹lkö¤retim Okulu ve Erkut Soyak Lisesi projelerini 

gerçeklefltirerek e¤itime kazand›rm›flt›r. 

Baflar›s›n›n temelinde müflteri ve tedarikçi memnuniyetinin oldu- 

¤u Soyak, gerçeklefltirdi¤i “Soyak Team” ve “Gelece¤e Bir Damla 

Sakla” gibi kurumsal sosyal sorumluluk projeleri ile kazanc›n› 

topluma geri vermeyi hedef edinmifl, bu bilinçle hareket etmifl 

sektörünün lider bir markas›d›r. 

Bu baflar›l›lar›n› 2007 y›l› içerisinde “Ulusal Kalite Baflar› Ödülü” 

ve “Yurtd›fl› Müteahhitlik Hizmetleri Baflar› Ödülü” alarak taçland›rm›flt›r. 

Bugün itibar›yla Soyak Holding; inflaat grubu, hizmet ve ticaret 

grubu ile enerji grubunu bünyesinde bar›nd›rmaktad›r.

AL‹YE fiAH‹N 

DO⁄AN fiAH‹N ‹nfl’55 

Do¤an fiahin: 04.02.1931 ‹stanbul do¤umlu olan M. Do¤an fiahin 

Vefa Lisesi (1948) ve ‹Ü Fen Fakültesi’ni takiben 1949’da girdi¤i 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 1954 Haziran›nda mezun oldu. 

1954 y›l›nda TMO Haydarpafla Silosu inflaat›nda k›sa bir süre çal›flt›ktan 

sonra ayn› y›l girdi¤i ‹TÜ Teknik Mekanik ve Mukavemet 

kürsüsünden askerlik görevi nedeniyle 1959’da ayr›ld›. 

Deniz Kuvvetlerinde Bal›k Adam ve Mühendis olarak Haliç Taflk›- 

zak Tersanesi Tekne Fabrikas› onar›m›yla görevlendirildi. 

1961 ve sonras› aile flirketleri, Mansur fiahin Ltd. fiti. ve daha sonra 

M.fi.M. Afi’de ortak yönetim kurulu üyesi ve mühendis olarak 

çal›flt›. Çal›flm›fl oldu¤u yerler: 

• Dz. Kuvvetleri Gölcük / Ere¤li depolar iklimleme tesisat›, 

• Urfa / Ceylanp›nar D.U. çiftli¤i pompa istasyonlar› sulama tesisi 

ve elektrik santrali inflaat›, 

• Bursa / Yeniflehir (NATO) Hava Meydan› ikmal inflaat›, 

• Erzurum (NATO) Hava Meydan› Uçak Hangarlar› - Apronlar ve 

F.L.B inflaatlar›, 

• M.fi.M. A.fi. Büyükdere Fabrika ve tesisleri ile fiahin Çelik A.fi. 

Tuzla Tersanesi ve çekek yeri inflaatlar›, 

• M.fi.M. A.fi.’nin R›ht›m ve Konteyner Kreynleri imalat›, montajlar›,yönetimi 

ve denetimi ile muhtelif imalat ve inflaat iflleri olarak 

özetlenebilir. 

1967 y›l›nda fiekerci Hac› Bekir firmas›na girerek Hac› Bekir San. 

A.fi’nin kurucu orta¤› oldu ve mühendis olarak Pendik Dolayoba’daki 

flekerleme fabrikas› inflaat›n› yapt›. Daha sonra kiflisel 

olarak da baz› inflaat iflleri yapt›. 

Halen Hac› Bekir fiekerli Mamuller Sanayi A.fi ve Ali Muhiddin Hac› 

Bekir fiekercili¤i Ticaret A.fi. murahhas azas›d›r. 

Mesleki faaliyetleri d›fl›nda maraton yüzme sporunda uluslararas› 

isim yapm›flt›r. Fransa’dan ‹ngiltere’ye 14 saat 21 dakikada yüzerek 

geçen Türkiye rekortmeni ve Türkiye Olimpiyat Komitesi 

üyesi olup TMOK ve Avrupa Fair Play ödülleri sahibidir. 

Halen dul olup, ‹flletme Mühendisi olan Emine Hande Celalyan 

ve Nazl› Nilüfer ‹mre isimli iki k›z› ve Alis Leyla Celalyan ve Kaya 

fiahan Celalyan isimli iki torunu vard›r. Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nde 

k›zlar› ve torunlar› için de birer sandalye alm›fl bulunmaktad›r. 


153

‹BRAH‹M fiENCAN ‹nfl’53 

1931 y›l›nda Bucak’›n Ürkütlü köyünde do¤dum. Antalya lisesinden 

mezun oldum. 1953 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni bitirdim. 

Kas›m 1953’de Antalya Ticaret ve Sanayi Odas›’na kaydolarak taahhüt 

ifllerine bafllad›m. 2003 y›l›nda Antalya Ticaret Odas›’ndan 

Ticarette 50. Y›l ve ‹TÜ Rektörlü¤ünden de Mühendislikte 50. Y›l 

rozet ve plaketlerini ald›m. 

‹fl yaflam›m k›saca afla¤›daki gibi özetlenebilir. 

• Kas›m 1953’den beri, Y. Müh. ‹brahim fiencan firmas› (‹lk taahhüt 

iflini Kas›m 1953’de DS‹’den alm›flt›r) 

• Nisan 1976’dan beri Çall›o¤lu ‹nflaat A.fi. - Antalya 

• May›s 1982’den beri Çall›o¤lu Prefabrik A.fi. - Antalya 

• Kas›m 1991’den beri Çall›o¤lu Beton A.fi. - Antalya 

• Kas›m 1995’den beri Çap ‹nflaat A.fi. - ‹stanbul 

Bu flirketler vas›tas›yla özellikle Antalya, Burdur, Isparta, Afyon, 

Ayd›n ve Hatay’da sulama tesisleri, barajlar, köprüler, bina inflaatlar› 

ile ‹stanbul, Antalya, Burdur, Isparta ve Eskiflehir’de muhtelif 

sanayi tesislerinin prefabrik karkas inflaatlar›n› yapt›m. 

Özellikle, 1981 y›l›nda k›z›m ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni, 1988 y›l›nda 

o¤lum Bo¤aziçi Endüstri Mühendisli¤i bölümünü bitirdikten ve 

‹TÜ mezunu damad›m›n da 1987’de aram›za kat›lmas›ndan sonra 

grubumuz daha da güçlenmifltir. 

Çocuklar›mdan her biri flirketlerden birinin yönetimini üstlenmifllerdir. 

Tarih s›ras›na göre sosyal yaflam›m›n özeti de afla¤›da verilmifltir: 

1968-1970: AP (Adalet Partisi) Antalya ‹l Baflkan› 

1973-1977: Antalya Belediye Meclisi ve Ticaret Odas› Yönetim Kurulu 

Üyesi 

1993 Nisan-2001: Kas›m ‹NTES ‹flveren Sendikas› Baflkan› 

2002 Ekim-2005: Kas›m ‹NTES Yüksek Dan›flma Kurulu Baflkan› 

1995 Aral›k-2001: Aral›k T‹SK Yönetim Kurulu Üyesi 

1996 A¤ustos-2000: Ocak TÜS‹AD Üyesi 

1998 Temmuz-1999: Haziran AGH (Antalya Güçbirli¤i Holding) Kurucu 

Baflkan› 

1995: Amatör Çall›spor Satranç Kulübü kurucusu (kulüp halen 


Türkiye Satranç 1. liginde flampiyonluk mücadelesi vermektedir) 

1968: Çall›o¤lu Camii ve Külliyesi Vakf› kurucusu ve Mütevelli Heyet 

Baflkan› olarak caminin inflaat›n› gerçeklefltirdi. 

1995 Nisan-1999 fiubat: Belköy A.fi. (Antalya Beldibi Turizm Yat›- 

r›mlar› ve ‹flletmecili¤i A.fi.) 234 ortakl› halka aç›k bu flirketin baflkan› 

olarak 1600 yatakl› Club Belköy tatil köyünün yap›m›n› tamamlad›. 

2001: Antalya-Manavgat Odaönü köyünde kendi ad›n› alan 15 

derslikli ilkö¤retim okulunu yapt›rd›. 

2003: Antalya-Düzlerçam› ‹pek fiencan Sa¤l›k Oca¤›n› yapt›rd›k. 

21 Eylül 1958’de ‹pek fiencan (Selekler) ile evlendik. 1959 da k›z›- 

m›z Nur do¤du. O da 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni bitirdi ve ‹nfl. Müh. Tahsin Aksoy ile evlendi. 

1964’te o¤lumuz 

Mehmet do¤du. Mehmet Bo¤aziçi Üniversitesi Endüstri Bölümünü 

bitirdi ve Mimar Renk fiencan (‹çli) ile evlendi. Torunlar›m›z 

Hande Aksoy (1989), ‹pek Aksoy (1996), Sinan fiencan (1997), 

Murat ‹brahim fiencan (2000) ve Levent fiencan (2004) ailemizin 

nefle ve mutluluk kaynaklar›d›r.

fiARIK TARA ‹nfl’54 

1930’da Üsküp’te do¤du. 12 yafl›nda Türkiye’ye göçmen olarak 

geldi. fiiflli Terakki Lisesi’nden sonra 1954’te ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 

mezun oldu. 

Haydarpafla So¤uk Hava Deposu ve Arnavutköy R›ht›m ‹nflaat› 

flantiye flefli¤i yapt›. Müteahhit olarak ‹stinye Köprüsü temel inflaat›na 

1957’de enifltesi, s›n›f arkadafl› Sadi Gülçelik’le bafllad› ve 

Enka’y› kurdular. Türkiye’de otoyollar, silo, baraj, rafineri, petrokimya 

ve sanayi tesisleri, ka¤›t ve baflka birçok fabrika inflaat› gibi 

büyük ifller yapt›lar. Türkiye’deki en büyük iflleri Ankara Çevre 

Yolu ve Ankara-Gerede otoyol inflaat›d›r. 

1971’de yurtd›fl›na aç›ld›lar. Libya, Suudi Arabistan, Irak, Ürdün, 

Rusya, Beyaz Rusya, Kazakistan, K›rg›zistan, Almanya, Etiyopya, 

Cezayir, H›rvatistan, Romanya, Mali, Sierra Leone, Kamerun, Guinea’da 

çal›flt›lar ve çal›flmaktad›rlar. 25 ülkeden 100’ün üstünde 

firma ile ortakl›k yapt›lar. 

Moskova’da devlete ve özel sektöre ait 71 bina inflaat› yapt›lar. 

Halen Hollanda da 800 NW’l›k, anahtar teslimi bir elektrik santrali 

yapmaktalar. Atlas Okyanusu’ndan Pasifik Okyanusu’na, St. Petersburg’dan 

Orta Asya’ya, Orta Asya’dan Ekvator’un alt›na kadar 

olan bölgelerde 25’in üstünde flantiyeleri faaliyet halindedir. H›rvatistan, 

Romanya, Moskova, Sibirya’n›n do¤usunda Sahalin 

Adas›’da, Kazakistan, Tengiz petrol arama bölgesinde çal›fl›rken, 

Libya’da konut, Cezayir’de baraj inflaat›, Mali, Sierra Leone, Kamerun, 

Guinea’da ABD Büyükelçilikleri inflaatlar› yapmaktad›rlar. 

Enka Grubu bugün Moskova’da Koç Grubu ile eflit flartlarda toplam 

230.000 m 2 alan› olan 5 hipermarket ve al›flverifl merkezi ile 

20 süpermarketin sahibidir. Ayr›ca Moskova’da 276.000 m 2 kiralad›klar› 

ofis binas›na sahiptirler. Ayr›ca sahip olduklar› 234.000 

m 2 ’lik bir bina kompleksi inflaat› da devam etmektedir. 

Türkiye’nin elektri¤inin %21’ini karfl›layan ve 32 Milyar/KWs 

elektrik üreten ‹zmir, Gebze, Adapazar› santrallerinin %74’üne 

Yap-‹fllet modeliyle Enka sahiptir. 

Enka grubunda Pimafl, Kelebek, Çimtafl gibi sanayi tesisleriyle 

beraber 40 flirket vard›r. Enka’n›n senelik cirosu bugün 3,5 milyar 

dolar› geçmifl bulunmakta ve bünyesinde 18 bin kifli çal›flmaktad›r. 

Enka bugüne kadar yurtd›fl›na 156 bin kifliyi çal›flmak üzere 

göndermifltir. 

fiar›k Tara Enka Spor, Kültür ve E¤itim Vakf›’n›n Kurucu Baflkan› 

olarak görevine devam etmektedir. Enka Spor kulübünü kurdu, 

baflkanl›¤›n› yapt›. ‹stinye Enka okullar›n› ve 1999 Adapazar› depreminden 

sonra ana babas›n› kaybeden çocuklar için Adapazar› 

Enka okullar›n› kurdu. Türk-Japon ‹fl Konseyi’nin 15 sene kurucu 

baflkanl›¤›n› yapt›. Türk-Yunan konseyinin halen baflkan›d›r. Uluslararas› 

birçok cemiyete üyedir. Birço¤unda yönetim kurullar›nda 

bulundu. World Economic Forum, Apsen Roma gibi. Finlandiya eski 

cumhurbaflkan› M. Ahtisaari ile birlikte Kuzey Avrupa-Güney 

Avrupa iliflkilerini gelifltirmek üzere North-South Economic Forum’u 

kurdu. 

Ödülleri: ‹TÜ’den Fahri Doktora, Moskova T›p Akademisi’nden fieref 

Doktoras›, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Senatosu ‹flletme 

Fakültesi’nden Fahri Doktora, TC Devleti Üstün Hizmet Madalyas›, 

D›fliflleri Bakanl›¤› Üstün Hizmet Ödülü, Türkiye Gazetesi Y›- 

l›n ‹fl Adam› Ödülü, Polonya Halk Cumhuriyeti’nden Alt›n Madalya, 

Japon ‹mparatoru Kutsal Hazine Alt›n ve Gümüfl Hizmet Madalyas›, 

Uluslararas› Müteahhitler Birli¤i Baflar› Ödülü, ‹TÜ Alt›n 

Ar› Ödülü, Abdi ‹pekçi Bar›fl ve Dostluk Ödülü… 


155

SUAY UMUT 

Y.D.O. 1958-59 yaz dönemi Gemi Makine mezunu olan Suay 

Umut, mezuniyetten sonraki dört y›l›n› denizde geçirmifltir. D.B. 

Deniz Nakliyat’ta çal›flt›ktan sonra bilahare vatani hizmetini Yass› 

Ada’da yapm›fl, Koçtu¤ müessesesinin Bodrum gemisinde hizmetlerde 

bulunmufltur. 

1963 Eylül’ünde Petrol Ofisi, Madeni Ya¤lar fiubesinde teknik eleman 

olarak göreve bafllayan Suay Umut, denizcilik, hava ikmal 

hizmetleri, baz› yeni fabrikalar›n kurulmas› gibi konularda öncülük 

etmifltir. Bu arada Ticaret Dairesi Baflkanl›¤›na yükselmifl, 

“Yak›tlar ve Ya¤lar” adl› bir kitap ç›karm›fl, yurtd›fl›nda yabanc› 

petrol flirketlerinde ABD, Hollanda ve ‹ngiltere’de e¤itim ve kurslara 

kat›lm›fl, bunlar› takiben 1971 y›l›nda kendi arzusu ile bu flirketten 

ayr›lm›flt›r. 

Yak›nlar›n›n itirazlar›na ra¤men, ayn› y›l Londra’ya yerleflmeye 

karar veren Suay Umut, 1973 May›s’›nda Türk petrol piyasas›n› ve 

denizcilik sektörünü tan›man›n verdi¤i avantajla ilk flirketi olan 

Ganmount Limited’i kurmufltur. 

Bugün ad› Ganship International Ltd. olan Londra’daki flirket 

1985’de Türkiye’de kurulan Dünya Denizcilik ve Tic. A.fi.’nin Londra 

temsilcili¤ini yapmaktad›r. 

Dünya fiirketler Grubu’nun Yönetim Kurulu Baflkan› olarak Suay 

Umut bugün, 9 tankerden oluflan yaklafl›k 400.000 DWT’lik filosuyla 

ve de sipariflteki tankerler ile birlikte toplam 1 milyon 190 

bin DWTon’luk bir filoya sahiptir. 

Kendisi ayn› zamanda Intertanko Executive Committe (toplam 14 

kifli) (www.intertanko.com) ve The Swedish Club Board Üyesidir 

(toplam 22 kifli). (www.swedishclub.com). 

‹BRAH‹M HAKKI UYSAL Mak’66 

05.12.1944 tarihinde Trabzon’un Sürmene ilçesinde do¤dum. 

1946 y›l›nda ailemle birlikte ‹stanbul’a geçtim. ‹lk, orta ve lise 

tahsilimi ‹stanbul’da tamamlad›ktan sonra 1961 y›l›nda ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’nde e¤itim görmeye bafllad›m. 

1966 y›l›nda üniversitenden mezun olarak T.C. Karayollar›ndaki 

Makine kursuna kat›ld›m. Askerlik sebebiyle k›ta hizmetini 

‹zmir’de gerçeklefltirdikten sonra aste¤men rütbesiyle Erzincan 

A¤›r Bak›m fabrikas›nda müdür yard›mc›s› olarak vatani görevimi 

tamamlad›m. 

Askerlik dönüflü Profilo-AEG firmas›nda ar-ge mühendisli¤i ve 

plastik fabrikas› müdürlü¤ü yapt›m. 1971 y›l›nda Tüm Plastik 

ad›yla kendi firmam› kurudum. Yan sanayi ürünleri üretimi ile 

bafllayan firma çal›flmalar› her geçen gün geliflerek 1985 y›l›nda 

kurumsallaflarak Tüm Plastik Ltd fiti. unvan›n› alm›flt›r. Tüm Plastik 

Ltd. fiti. tescilli Nozbart (Trabzon’un tersi) markas› alt›nda yüzme-süs 

havuzu, at›k su ar›t›m› ve her nevi ak›flkan transfer hatlar›na 

yönelik plastik; pompa, küresel vana, kelebek vana, çekvalf, 

rakor, filtre, fittingsler dâhil olmak üzere bütün tesisat ve ba¤lant› 

ekipmanlar›n›n tasar›m›, imalat› ve sat›fl› konusunda ülkemizin 

lideri durumuna gelmifltir. ‹nsanlar›m›z için sa¤l›kl›, kaliteli ve güvenilir 

özgün ürünler üretip ülke ekonomimizin kalk›nmas›na katk› 

sa¤lamaktad›r. 42 ülkeye ihracat›m›z artarak devam etmektedir. 

2000 y›l›n›n bafl›nda ülkemize ve dünyaya daha genifl hizmet, 

kaliteli ürün sunabilmek amac›yla Çorlu’da 20.000 m 2 arazi üzerinde 

7.000 m 2 kapal› alandaki modern fabrikam›zda; polyester 

filtre üretimi konusunda Evren Sanayi Sitesi’nde, sat›fl ve merkez 

depo olarak Merter Keresteciler Sitesi’nde hizmetlerimize devam 

etmekteyiz. 

Evli, üç k›z ve befl torun sahibiyim. 


‹SMET ÜNER Mak’63 

Gemi ‹nfla sektörünün yenilikçi birçok ilkine imza atan ‹smet Üner 

1939 y›l›nda Çank›r›’n›n Çerkefl ilçesinde dünyaya geldi. 

1963 y›l›nda ‹TÜ Makina Fakültesi Gemi ‹nflaiye bölümünü bitiren 

‹smet Üner, askerlik görevini 1966 y›l›nda Deniz Kuvvetleri Komutanl›¤› 

Plan Keflif Büro’da tamamlad›. 

Bureau Veritas ve Denizcilik Bankas› Haliç Tersanesi’nde profesyonel 

olarak çal›flt›ktan sonra sanayici kimli¤ini göstererek 1969 

y›l›nda kurdu¤u ilk flirket ile gemi infla ve donat›m ifllerine bafllad›. 

Sürekli yat›r›m ve büyüme felsefesini ilke edinen Üner, k›sa 

sürede flirketini ortakl›klar ile gelifltirerek 1977 y›l›nda Gemak ‹nflaat 

Sanayi ve Ticaret A.fi.’yi kurdu. Bu flirket ile ar-ge çal›flmalar›na 

h›z verdi ve flirketini sektörde sayg›n ve bilinir bir marka haline 

getirdi. Gemi onar›m ve bak›m kapasitesinde ulafl›lan hedef 

ve baflar›ya yeni inflaatta da ulaflman›n›n gereklili¤ine inanan 

Üner 2000 y›l›nda Tuzla Gemi Endüstrisi A.fi.’yi Gemak Tersanesi 

bünyesine katarak, bu amaca ulaflma yolunda en önemli ad›m› atm›flt›r. 

Yeni flirkette de ar-ge, yat›r›m ve organizasyon çal›flmalar›- 

na a¤›rl›k veren ‹smet Üner halen bu amaçla kurulan ekibin bafl›nda 

yer almakta ve inovasyon için mesai harcamaktad›r. ‹smet 

Üner denizcilik sektörünün önde gelen meslek oda ve birliklerine 

aktif kat›l›m›yla dikkat çekmekte ve sektörün geliflmesine yönelik 

çal›flmalar› sürmektedir. 

Evli ve iki çocuk babas› olan Üner ingilizce bilmekte ve halen Gemak 

Gemi ‹nflaat Sanayi ve Ticaret A.fi., Tuzla Gemi Endüstrisi 

A.fi., P›nar Denizcilik ve Ticaret A.fi. ve Promak ‹nfl. Gem. Den. 

Araç. ‹fll. San. ve Tic. A.fi.’nin Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› görevini 

yürütmektedir. 


157


s›n›flar 

‹TÜ 48 MEZUNLARI 

Grubumuzun nüvesini 1942 y›l›nda, o zaman 4 bölümden oluflan 

Yüksek Mühendis Okuluna girerek 6 y›ll›k e¤itimle 1948 devresinde 

‹stanbul Teknik Üniversitesi’nden Yüksek Mühendis Unvan› ile 

mezun olanlar oluflturmaktad›r. Okul’un Üniversite’ye dönüflümü 

s›ras›nda Bölümler Fakülte oldu, ayr›ca Uçak ve Gemi Bölümleri 

aç›ld›. Bu arada 6 y›ll›k ö¤retim 5 y›la indirildi fakat bu bizim süremizi 

etkilemedi. Bu de¤iflimler s›ras›nda ‹nflaat Fakültesi’ne konan 

ihtisas d›fl› ek bir ders üzerinde ç›kan bir anlaflmazl›k nedeniyle 

bu fakültedeki arkadafllar›m›z bu dersi son s›n›ftan sonraki 

yar›y›lda okumak zorunda kald›lar. Bu grup “5 y›ll›k ö¤retimi hiç 

s›n›fta kalmadan 7 y›lda bitirdiklerini” belirterek kendilerini “7 inflaat 

ö¤rencisi” olarak tan›tt›lar. Do¤al olarak bu grup 48'liler 

içindedir. 

Ayr›ca 1943 y›l›nda girifl s›nav›n› kazananlardan 25 kiflilik üst s›- 

n›fa nakil kontenjan›na girme beceri ve flans›na sahip olan olarak 

tan›nanlar, bizimle birlikte 5 y›l okumufl ve ana guruba dâhil olmufllard›r. 

Bunun ilerisinde 48'liler büyük s›n›f›, bizimle bir süre 

okuduktan sonra ö¤renimlerini yurt d›fl›nda tamamlayanlar ve bize 

üst s›n›flardan hediye olanlar› da kapsamaktad›r. 

E¤er çekirdek grup ile büyük s›n›f›n say›lar› hakk›nda kaba bir fikir 

vermek gerekirse girifl kontenjan›n›n 4 fakülte için 170 iken, 

listemizdeki toplam say›n›n 250 oldu¤unu söyleyebiliriz. 

‹TÜ 48’liler yurt içinde ve d›fl›nda baflar›l› mühendislik faaliyetlerinde 

bulunmalar› d›fl›nda siyasette, bilim hayat›nda, ifl hayat›nda 

ve bürokraside isimlerini duyurarak yurdumuza hizmet etmifllerdir. 

4 fakülte ö¤rencisinden oluflan bizlere Mukavemet dersi 

veren ve hepimizin idolü olan büyük hoca Mustafa ‹nan’›n an›s›n› 

yaflatan bu kütüphaneye destek vermekten onur duyuyoruz. 

Bugün aram›zdan ebedi olarak ayr›lm›fl olanlar›n say›lar› % 

50'nin üzerinde olmas›na karfl›n biz kalanlar›n, feyiz ald›¤›m›z 

üniversitemize maddi ve manevi katk›lar›m›z devam etmifl ve ömrümüz 

oldukça devam edecektir 

1948 y›l› ‹TÜ mezunlar› ad›na Cahit Özgür 


‹NfiAAT 54 

‹TÜ bize mesle¤imizi kazand›rm›fl, kolumuza alt›n bilezik, zihnimize 

bilgi hazinesi takm›fl ve hayat yolunda önümüzü daima ayd›nlatan 

bir meflale olmufl dünyaca ünlü bir ilim ve irfan yuvas›d›r. 

Mekanik, Mukavemet, Yüksek Mukavemet, Elastisite ve Plastisite 

derslerini veren Hocam›z Mustafa ‹nan ise, s›n›rs›z bilgi zenginli¤i, 

efline ender rastlan›l›r bir ö¤retme kabiliyeti ve müstesna insani 

de¤erleri ile hepimizin kalbini fethetmifl bir sevgi ve sayg› 

abidesidir. ‹TÜ’nün kitapl›¤›na, feyiz ve örnek ald›¤›m›z bu muhteflem 

hocam›z›n isminin verilmifl olmas›ndan dolay›, çok engin 

vefa, gurur, iftihar ve flükran duygular› ile yüklü oldu¤umuzu belirtmek 

isteriz. 

S›n›f arkadafllar›m›z›n (171 kifli) istisnas›z hepsi, ömürleri vefa etti¤i 

sürece, yurdun her köflesini kar›fl kar›fl gezerek, da¤ tafl demeden 

su, yol, demiryolu, kanal, baraj, tünel, liman, okul, hastane, 

otel, köprü, meydan, boru hatt›, bina, fabrika vb infla ederek 

Türkiye’nin ekonomik kalk›nmas›nda ve özellikle inflaat sektörünün 

geliflmesinde 54 y›ldan beri al›n teri döktüler. Projeci, müteahhit, 

kontrol, müflavir, müteflebbis, sanayici, akademisyen, yönetici, 

politikac› olarak s›n›f arkadafllar›m›z, sadece ulusal arena 

da de¤il, befl k›tada parmakla gösterilecek ve hepimizin gururla 

anaca¤› hizmetler verdiler ve eserler yaratt›lar. S›n›f arkadafllar›- 

m›z›n meslek serüvenlerini, sosyo-kültürel yaflamlar›n› tüm ayr›nt›lar› 

ile 50’inci Y›l kitab›m›zda (Y . Ö . E¤itim ve Araflt›rma Vakf›, 

ISBN 975 - 93 005 - 2 - 4, www.egitim-arvakfi.org ve tezokan@superonline.com, 

Eylül 2004) bulabilirsiniz. 

Siyasi arenada; G›da Tar›m Hayvanc›l›k, Ticaret Bakan› Fehim 

Adak’›, ‹mar ve ‹skân, Ulaflt›rma Bakan›, Senatör Selâhattin Babüro¤lu’nu, 

Bay›nd›rl›k ve ‹skân, Milli Savunma, D›fliflleri Bakan› 

Safa Giray’›, Senatör Kâz›m Karaa¤açl›o¤lu’nu, milletvekilleri 

Gurhan Çelebican’› ve Abdurrahman Ünsal’›, 

Taahhüt ve sanayi arenas›nda; Cevdet Akan’›, Cevdet Aksoy’u, 

Hikmet Arutan’›, Ali Nihat Baran’›, Ergun Ça¤lar’›, Edip Erten’i, Orhan 

Evin’i, Sadi Gülçelik’i, O¤uz Gürsel’i, Coflkun Genç Hazer’i, 

fiar›k Tara’y› ve Nejat Varo¤lu’nu, 

Akademik arenada; Fevzican Akyüz’ü, Enver Çetmeli’yi, Okan Gürel’i, 

Faz›l Kip’i, Bülent Övünç’ü, Mustafa Öz’ü, Tevfik Tar›mc›o¤lu’nu, 

fienol Utku’yu ve Ender Özden Yazar’›, 

Spor arenas›nda; Özkent Akbilek’i, Y›ld›r›m Altav’›, Sadi Gülçelik’i, 

O¤uz Gürsel’i, Faruk Keskinel’i, Faz›l Kip’i, Do¤an fiahin’i ve 

Nahit Turhan’›, 

Sanat arenas›nda; Eflref Denizhan’› ve Okan Gürel’i, 

fiiir arenas›nda; Berç Araz’›, Gurhan Çelebican’›, Hayri Eriflen’i ve 

Nat›k Ölçen’i, örnek gösterebiliriz. 

Yaflam›m›zdaki bu çeflitlili¤in oluflmas›nda önemli rolü olan Mustafa 

‹nan Hocam›z›n ruhu flad olsun… 

1954 ‹nflaat mezunlar› ad›na Semih Tezcan 

50 Y›l›n Ard›ndan Seslenifl: ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olduktan 

sonra geçen yar›m as›rl›k bir dönemi tamamlad›k. Üniversite 

hayat›m›z›n büyük bir bölümü çok partili sisteme geçiflin sonucunda, 

Türkiye’de yaflanan alt›n y›llara rastlad›. Biz, daha talebelik 

y›llar›ndan bafllayan ve daha sonra uzunca bir süre devam 

eden flansl› bir dönem içinde geliflme olana¤› bulduk. Hemen bütün 

arkadafllar›m›z bu olanaklar›ndan yüksek ücretler almak ve 

üst mevkilere eriflmek fleklinde yararland›. Bir bölümümüz ise, 

yarat›c›l›klar›n›, zaman› ve beklentileri do¤ru olarak de¤erlendirip 

müteahhitli¤e yönelerek büyük at›l›mlar yapt›lar. Ancak, bu 

baflar›lara ulaflma azmi zaten onlar›n genlerinde vard›. Bu arkadafllar›m›z›n 

bugünkü flartlarda mezun olup hayata at›lmalar› halinde 

dahi, ayn› baflar›ya ulaflacaklar›na bütün kalbimle inan›yorum. 

Tabiat› ile baflar›lar›, sadece müteahhitlik sektörüyle s›n›rlamak 

do¤ru de¤il. Ben baflar›lar›n her konuda gösterilen performans ve 

elde edilen sonuçlara göre de¤erlendirilmesinin daha do¤ru olaca¤›na 

inan›yorum. Bugün, akademik kariyeri seçenlerimizin geldi¤i 

konumlar ile veya projelendirme sahas›nda isim yapan arkadafllar›m›zla, 

baflar›lar›n› paylaflmaktan öte, ayr› bir zevk alarak 

övünüyoruz. Onlar bilgilerini, çal›flmalar›n› ve yarat›c›l›klar›n› bu 


yönde de¤erlendirdiler. 

Genlerinde teflebbüs ruhu yerine yöneticilik ve hizmet anlay›fl› 

yer alanlar›m›z ise, devlet veya özel sektörde görev ald›lar. Geldikleri 

üst mevkiler, çal›flmalar› ve verimlilikleri ile yurt içinde ve 

d›fl›nda önemli projelerin ve eserlerin gerçekleflmesine katk›da 

bulundular ve baflar›lar› anonim oldu. ‹çlerinde politika atefli yananlar 

ise, Milletvekili, Senatör ve Bakan olarak ülkemizin yönetiminde 

devreye girdiler uzun y›llar baflar›l› hizmetler verdiler ve 

siyasi tarihimizde iz b›rakt›lar. 

Bence bizim en büyük baflar›m›z, efllerimizi de yan›m›za alarak, 

bir 54’lüler ruhu yaratmam›z ve 25 y›ld›r sürdürdü¤ümüz toplant›larla 

bir araya gelebilmemizdir. Bilvesile, bu giriflimleri bafllatan, 

sürdürülmesine de maddi ve manevi katk›da bulunan arkadafllar›m›za, 

candan teflekkür ve sayg›lar sunma durumunday›z. 

‹kinci olarak, üniversitemize ve tedrisat sistemimize de¤inmek istiyorum. 

54’lüler olarak bizim belki ‹TÜ’nün yetifltirdi¤i en iyi mühendisler 

oldu¤umuza inanmam›z için birçok neden var. Mezuniyetimizden 

sonra ‹TÜ tedrisat›nda da büyük geliflmeler oldu¤u ve 

bizden sonra gelenlerin bunlardan daha fazla yararlanma olana¤› 

bulduklar› da flüphesizdir. 

Her ne kadar bizim devremizde e¤itim veren eflde¤er ö¤retim kurumlar› 

s›n›rl› idi ise de, ‹TÜ isminin sadece Türkiye’de de¤il, tüm 

dünyada en ön s›ralarda yer almas› ve üniversiteye girmek isteyen 

tüm ö¤rencilerin ilk tercihi olmas› da, di¤er önemli bir husustur. 

Ancak, geçenlerde bir arkadafl›m›z›n s›n›f toplant›s›nda aç›klad›¤› 

gibi, ‹TÜ ile ilgili bu ilk s›radaki tercihin art›k dokuzuncu s›- 

raya düfltü¤ünü, (ben daha önceleri on birinci olarak duymufltum), 

ö¤renerek üzüldük. Gerçi tercih aç›s›ndan, teknik e¤itim d›- 

fl›nda, yurt temini, burs verilmesi, lisan ö¤retilmesi yurtd›fl› olanaklar› 

gibi baflka k›staslar say›labilirse de s›ralamada ‹TÜ’nün 

bu kadar gerilere gitmemesi gerekti¤i ve düzeltilece¤inin inanc› 

içindeyim. 

(Bu yaz› ‹nflaat 54 ad›na Nurhan Motugan taraf›ndan 50. y›llar› için haz›rlanm›flt›r.) 


‹NfiAAT 56 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi 1951 giriflli ö¤rencileriz bizler: 

Sene 1951, Eylül veya Ekim ay›, Gümüflsuyu’nda büyük girifl kap›- 

s›nda bafllad› maceram›z. 

Y›l ortas›nday›z, günlerden Pazartesi, büyük kap›n›n önündeyiz. 

Tüm arkadafllar not defterlerine e¤ilmifller fizik çal›fl›yorlar, imtihan 

var. Birden tüm dikkatler yokufltan afla¤› gelen s›n›f arkadafl›m›z 

Züp’e kayd›. Çünkü fizik imtihan›na resim tahtas›, T cetveli, 

resim ka¤›tlar› getirmiflti. Kabahatin onda olmad›¤›n› herkes biliyordu. 

Kabahat “Pazartesi ne imtihan› var” diye sordu¤u arkadafl›m›zda 

idi. Arkadafl›m›z her Cumartesi trenle Ankara’ya gider, 

Pazaresi günü bulabildi¤i express, yük katar›, ne bulursa binerek 

derse, 2. ders, 3. ders muhakkak yetiflirdi. 

‹kinci y›l Taflk›flla’ya tafl›nd›k. ‹ç avluda yap›lan ve ay›lar›n futbol 

maç› diye adland›r›lan korkunç futbol maçlar›n› ilan eden, 1952 

y›l›nda tebeflirle yaz›lm›fl duvar yaz›s›n›, 1995’de tekrar gördü¤ümüzde 

çok sevinmifltik. Okulumuz bizi unutmam›fl ve duvarlar›n› 

k›rk y›l boyatmam›flt›. 

Baz› arkadafllar›m›z hem okur hem çal›fl›rlard›. Birisi geceleri sokaklar› 

dolafl›r yanmayan sokak lambalar›n›n direk numaralar›n› 

Belediye’ye bildirirdi. Bir müddet sonra rüyas›nda görüp bildirdi- 

¤i direk numaralar›n›n daha do¤ru ç›kt›¤›n› keflfetti ve rahat etti. 

Üst kattaki amfideyiz. Hocam›z Cemil Ilgaz ders anlat›yor. Bu s›- 

n›flar sonradan amfi olarak yap›ld›klar› için arka kap›lar›n› açt›¤›- 

n›zda karfl›n›za tahtadan bir duvar ç›kard›. 150-160 cm’den sonras› 

aç›kt›. Biraz zor olmakla beraber üstteki delikten hocaya görünmeden 

s›n›fa girerdiniz. S›n›f sessiz, (kufllar) ön s›ralarda not tutuyorlar, 

saat 9:30- 10:00. Arka kap› aç›ld›. Abisi lakapl›, gür sesli 

bir kula¤› az duydu¤u için konuflmalarda ton ayar› yapamayan 

bir arkadafl›m›z girifl operasyonuna bafllad›. Aya¤›ndaki son model 

burnu düz ayakkab›lar gerekli sesleri ç›kar›yorlard›. Abisi ç›kt›, 

arka s›raya otururken Hoca döndü bak›yor, bütün kufllar da yar› 

bellerine kadar geri döndüler. Abisinin akortsuz sesi ç›nlad› s›- 

n›fta: “Ne bak›yorsunuz” Bütün kufllar ve Hocam›z da önlerine 

dönerek derse devam ettiler.

Hemen herkesi bir lakab› vard›. Sapl›, Piflmifl, Abisi, Saçsakal, Hoflaf, 

Kürekçi, Vatman, Zozo, Haybeci, Arnavut, Su Tak›m›, Baldudak, 

Turgut Abi, Bal›k Surat, Kaptan, K›lkatar, Dondurmac›, Bey, 

Hüsam, Safi Sinir, Mercimek, Züp ve daha hat›rlayamad›¤›m birçok 

isim. 

130 kifli kadard›k, tek k›z arkadafl›m›z vard›, Süheyl ilk baflta biraz 

tedirgindi. Sonra bize al›flt›, uydu. 

Bütün dersleri birlikte okurduk. En güzel günlerimizi yazlar› gitti- 

¤imiz stajlarda geçiriyorduk. Bizden bir s›n›f büyükler a¤abeyimiz, 

küçükler kardeflimizdi. Yurttakilere g›pta ederdik. Ama bizler 

de vapur veya trenlerde buluflur, beraber seyahat ederdik. 

S›n›f›m›zdan birçok bilim adam›, profesör, yazar (O¤uz Atay), Atatürk 

baraj› müteahhitleri, baraj, demiryollar›, karayollar› ve daha 

yüzlerce ifli yapanlar ç›kt›. 

Türkiye’nin kalk›nmas›nda katk›m›z oldu¤una inan›yorum. Yaflant›m›z› 

okulumuza, hocalar›m›za borçluyuz. 

Mustafa ‹nan Kütüphanemizi, yeni yat›r›mlar›n takip edece¤inden 

eminim. 

Hikayelerimiz o kadar çok ki, onlar› yeni yat›r›mlar›m›z›n kitaplar›nda 

yazaca¤›m›z› düflünüyoruz. Bu arada, burs ihtiyac› olan çok 

say›da ö¤rencimizi oldu¤unu hat›rlatmak isterim. 

Tüm arkadafllara teflekkür ederken bizlerle beraber kütüphaneye 

katk›da bulunan Yaflar Teoman Atan ve Do¤an Dölgel’ in efllerine 

özellikle teflekkürü bir vazife sayar›z. 

‹NfiAAT 61 

‹nflaat Fakültesi 1961 mezunlar›, befl y›ll›k ö¤retimlerini ‹TÜ’nün 

efsaneleflen alt›n döneminin onur ve gururuyla yaflam›fllard›r. 

1956’da bafllayan ‹TÜ’lülük kader ve mutluluklar›n› yar›m asr› 

aflan bir süreden beri paylafl›yorlar. 

Yaln›zca biri k›z olmak üzere 150 kifli Taflk›flla’n›n 111 numaral› 

dersli¤inde ola¤anüstü güzellikte bir yolculu¤a bafllad›k. S›n›f›- 

m›zda komflu ülkelerden gelen yabanc› ö¤renciler de vard›. Belki 

de son derece basit nesneler ve olaylar bizi derinden etkiliyordu. 

Örne¤in, Almanya’dan aylarca süren bir bekleyiflten sonra gelen 

“Aristo” sürgülü cetvelleri ö¤rencili¤imizin en de¤erli ödülü olmufltu. 

Baz› kitaplar›, ayd›ngeri ve çizim araçlar›n› edinmemiz kolay 

olmuyordu. Fakat onlar› elde edince “çocuklar gibi” seviniyorduk. 

Bir rüya gibi geçip gitti 5 y›l. 

Ülkenin bay›nd›rl›¤› yönündeki yo¤un çabalar içinde mezuniyetimizin 

yaklaflt›¤› günlerde Karayolu ve Devlet Su ‹flleri baflta olmak 

üzere kamu kurulufllar›n›n, bizleri kendi kadrolar›na almak 

üzere yapt›klar› ça¤r›lar ve düzenledikleri gezi programlar› ilginç 

an›lar›m›z aras›nda. Ço¤unlukla kamu kurulufllar›nda ülkenin 

dört bir yan›ndaki flantiyelere da¤›lan arkadafllar›m›z, birçok büyük 

yap›ta al›n terleriyle imzalar›n› att›lar. Daha sonra kendi ifllerini 

kuranlar, büyük baflar›lar kazand›lar ve yurtd›fl› inflaat mühendisli¤i 

çal›flmalar›n›n öncülü¤ünü yapt›lar. 1961 ‹nflaat, 6 kifliyle, 

o günlerin, akademik yaflama en büyük kat›l›m› sa¤layan 

‹nflaat Fakültesi dönemi olabilir. 

Mezuniyetimizi izleyen y›llar›n yaflam mücadelesinden sonra, ilk 

birlikteli¤imiz 20. y›lda ‹stanbul’da Tarabya Otelinde oldu. Sanki 

ondan sonra da hiç ayr›lmad›k. Her y›l çok kat›l›ml› toplant›larda 

bir araya geldik. ‹stanbul’da ise her ay toplanma gelene¤imizi 

sürdürüyoruz. Gerçekten kaynaflm›fl bir aile oluflumuz, s›n›f olarak 

ö¤ündü¤ümüz ve örnek olmas›n› diledi¤imiz önemli bir özelli¤imizdir. 

Bu kaynaflmada, efllerimizin ola¤anüstü katk›lar›n› 

flükranla anmam›z gerekir. Onlar›n içten dostluklar› olmaks›z›n 

böylesine s›cak aile ortam› oluflturulamazd›. Ayr›ca, baz› arkadafllar›m›z›n 

olanaklar›n› birlikteli¤imiz için seferber etmelerinin 


katk›lar›n› da unutamay›z. 

‹nflaat Fakültesi 1961 mezunlar›n›n, belki de belirleyici niteli¤i, 

üniversitelerine ba¤l›l›klar›d›r. Bu ba¤lamda, olanaklar› k›s›tl› ö¤renci 

kardefllerimize destek verme konusunda ilk ya da ilk örneklerden 

oldu¤umuzu düflünüyoruz. 1984 y›l›ndan itibaren, esas 

olarak lisans ö¤rencilerine olmak üzere, y›lda 5 ile 12 aras›nda 

de¤iflen, 23 y›l süresince ise toplamda yüzlerce ‹nflaat Mühendisli¤i 

ö¤rencisine burs sa¤lanm›flt›r. Yine ayn› bölüm ö¤rencilerinden 

birinci, ikinci ve üçüncülere ödüller verilmifltir. Bu çabalar 

sürmektedir, daha uzun bir süre sürdürülebilmesi en büyük dile- 

¤imizdir. Bu amaçla, uygun görülerek uygulamaya konulmas› düflünülen 

formül, üniversitelerine ba¤l› hay›rsever arkadafllar›m›- 

z›n katk›lar› ile oluflturulan “1961 ‹nflaat Fonu”nun önümüzdeki 

y›llarda flartl› ba¤›fl olarak ‹TÜ Vakf›’na devredilmesidir. 

‹nflaat Fakültesi 1961 mezunlar› olarak, dile¤imiz ‹TÜ’nün tüm 

mezunlar› ile dayan›flma içine girme çabas›n›n h›zla amac›na 

ulaflmas›, bu sayede gücünün katlanarak artmas› ve sonuçta özlemini 

duydu¤umuz tarihsel önderlik özgörevini (misyonunu) yeniden 

üstlenmesidir. 

1961 ‹nflaat mezunlar› ad›na Güngör Evren 

(Ba¤›flta bulunanlar: Hüsnü Ak›n, Akman Alkumru, U¤ur Ar›man, Metin 

Erdemli, Ergun Gençeren, Orhan Güven, ‹hsan ‹fllier, Ceyhan Kalafat, 

Orhan Kalayl›, Metin Latifo¤lu, Ahmet S›rmac›, Reflat fiaflmaz, Gönül 

Talu, Barlas Turan.) 


‹NfiAAT 62 

Yurt içi ve yurt d›fl› çeflitli liselerden mezun olan ve s›n›flar›n›n en 

gözde ö¤rencileri bulunan arkadafllar›m 1957 y›l›nda yap›lan klasik 

s›navlardan geçerek ‹stanbul Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’ne 

girmeyi baflarm›fl, befl y›l bu kutsal yuvada ö¤renimlerini 

sürdürmüfl ve 1962 y›l›nda Yüksek ‹nflaat Mühendisleri olarak 

mezun olmufllard›r. Ö¤renim dönemimiz politik ve ö¤renci olaylar›n›n 

bafllamad›¤› zamana rastlam›fl, huzurlu bir ö¤renim hayat›- 

m›z olmufltur. 

‹nflaat fakültesi 1962 mezunu s›n›f arkadafllar›m, devlet hizmetlerinde 

ve ifl dünyas›nda önemli yerlere gelmifllerdir. Üniversitelerde 

bir elin parma¤›n› aflmayan arkadafl›m›z olmas›na karfl›, mum 

dibine karanl›kt›r örne¤i, nedense ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nde 

kalan arkadafl›m›z olmam›flt›r. Gene nedense politik hayata 

at›lan da bulunmamaktad›r. 

Mezuniyetimizden bu yana birbirimizden kopamad›k. Y›llarca birlikte 

olmam›z› sa¤layan çimento görevi yapan arkadafllar›m›z olmufltur. 

Bunlar›n bafl›nda hala bu a¤›r ve onurlu görevi Ankara’dan 

yürüten Necdet Ersoy gelmektedir. Bu sayede tüm s›n›f arkadafllar›m›z 

her y›l Cumhuriyet Bayramlar›nda eflleri ile birlikte 

üç gün bir arada olmufllard›r. Bu arkadafl›m›z›n giriflimleri sayesinde 

‹nflaat Fakültesi’nde okuyan ö¤rencilere bir süre burs verilmifl 

ve aniden aram›zdan ayr›lan ve kirada oturan bir arkadafl›m›- 

za ev al›nmas›nda yard›mc› olmufltur. Bunu övünçle belirtiyorum. 

S›n›f arkadafllar›m›z aras›nda en kalabal›k grubu yaklafl›k 60 kifli 

ile ‹stanbul grubu oluflturmakta, bunu yaklafl›k 30 kifli ile Ankara 

grubu, yaklafl›k 15 kifli ile ‹zmir ve Ege grubu takip etmektedir. ‹stanbul 

grubu olarak 2000 y›l›ndan beri her ay›n son Perflembe’si 

saat 12:00-16:00 aras› birlikte olmaktay›z. Bu birlikteliklerimizin 

sa¤lanmas›nda arkadafl›m›z Rana Vedat Ekici’nin çok gayretleri 

olmaktad›r. Ayn› flekilde efl zamanl› olarak Ankara’daki arkadafllar›m›z 

toplanmaktad›r. Bizim için unutamayaca¤›m›z günler 1957 

y›l›nda zor s›navlar aflarak ‹TÜ ö¤rencisi olmak, ikincisi 1962 y›l›nda 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi mezunu olmak ise, üçüncüsü de 10 May›s 

2002 tarihinde mezuniyetimizin 40 y›l plaketlerini ve rozetlerini

Say›n Rektör Prof. Dr. Gülsün Sa¤lamer’in elinden almak olmufltur. 

Bu törenlere çeflitli kentlerden gelen yaklafl›k 100 arkadafl›- 

m›z kat›lm›fl ve biyografilerimiz “‹stanbul Teknik Üniversitesi 

229.Y›l›” kitab›nda yay›nlanm›flt›r. 

Di¤er üniversitelerde çok az görülen ve üniversitemizde köklü bir 

gelenek haline gelen böyle bir yay›n içinde bulunmak bizlere büyük 

mutluluk vermektedir. 

Bundan ayr› olarak mezuniyet öncesi ç›kar›lm›fl Ar› Y›ll›¤› (1962), 

arkadafllar›m›z Necdet Ersoy’un gayreti ile mezuniyetimizin 20. 

y›l›nda ve 30. y›l›nda ç›kar›lm›fl albümler yer almaktad›r. Özellikle 

30. y›l albümü içinde renkli aile foto¤raflar›m›z bulunmaktad›r. 

Bunlar›n d›fl›nda ben Mehmet Bildirici taraf›ndan da CD ortam›nda 

haz›rlanm›fl “K›rk y›l›n ötesinden, hocalar›m ve s›n›f arkadafllar›m 

“ isimli bir çal›flma bulunmaktad›r. Burada kar›nca karar›nca 

bizleri yetifltiren de¤erli hocalar›m›z›n hayat hikayeleri, s›n›f 

arkadafllar›m›z›n adresleri, ö¤rencilik y›llar›na ait an›lar ve kaybetti¤imiz 

yaklafl›k 20 arkadafl›m›za ait derlenen bilgiler yer almaktad›r. 

Son olarak da Say›n Rektör Faruk Karado¤an’›n teflvikleri ile bizleri 

yetifltiren hocalar›m›z›n en bafl›nda sayd›¤›m›z Mustafa ‹nan 

ad›na kurulacak Kütüphane için tüm s›n›f arkadafllar›m›z ad›na 

çok küçük bir katk›da bulunmam›z› bir onur sayarak kabul ediyoruz. 

62 ‹nflaat mezunlar› ad›na Mehmet Bildirici 

(Ba¤›flta bulunanlar: Hasan Ali Acar, Cemal A¤ca, Mehmet Bildirici, Bulut 

Buharal›, Önder Da¤›fltan, Teoman Do¤tafl, Rana Vedat Ekici, Güngör 

Ergin, Necdet Ersoy, Hayati Ertan, Ali R›za Gencer, Mehmet ‹ndap, Hilmi 

Mehmet , Ömür Önder, Tuncay Orhan, Muhammed Özkavaf, Mehmet Özlü, 

Do¤an Ramazano¤lu, Mustafa Sayar, ‹rfan Sa¤lam, fiahin Sevin, fien 

Sülün, Mehmet Taba¤, Ülkü Tatl›dil.) 

‹NfiAAT 63 

K›saca biz kendimize 63’lüler deriz. ‹TÜ ‹nflaat’› hepimiz en yüce 

ideal olarak istedik. Tutku ile haz›rland›k ve s›nava girdik. Kazand›¤›m›z› 

ö¤rendi¤imizde duydu¤umuz sevinç hepimizin yüre¤inde 

hale taptazedir. 

Say›m›z azalsa da senede bir kere mutlaka toplan›r›z. Bedirhan 

Tuncer, bizlere dokunakl› ve anlam yüklü fliirlerini okumaya bafllamadan 

mutlaka hat›rlat›r: 

“Bizler Türkiye’nin 1957-58 y›l›nda yetifltirdi¤i en iyi fizik ve matematik 

bilen gençleriyiz, övünmek bir yana…” O y›llarda e¤itim 5 

y›ld›, uzmanl›kla birlikte tamamlan›r ve mezunlar Yüksek Mühendis 

unvan›n› al›rd›. Her gün 09.00-16.00 aras›nda, cumartesileri 

de 09.00-13.00 aras›nda dersler sürerdi. ‹yi havalarda Taflk›flla’n›n 

111 no’lu amfisinde s›ralar boflalsa da genelde hep birlikte, 

uzun okul günlerinde s›cac›k bir arkadafll›k yaflan›rd›. Güzel sesli 

arkadafllar teneffüs aralar›nda moda flark›lar› seslendirirler, küçük 

gruplarda çeflitli konular tart›fl›l›r, 217 no’lu salonda h›zl› para 

maçlar› yap›l›rd›. 

‹stanbul’un nüfusu henüz 1 milyonlar› bulmam›flt›. Beyo¤lu’nda 

iyi tiyatrolar, filmler ve konserler icra edilir, bizler de elimizden 

geldi¤ince flehrin kültür olanaklar›ndan yararlan›rd›k. Hepimiz ülkemizi, 

bayra¤›m›z›, Atatürk’ü çok severdik. ‹deallerimiz, iyi bir 

e¤itim al›p ülkemizin bay›nd›rl›¤›nda önemli görevler yüklenmek 

heyecan›nda birleflirdi. 

1960 ihtilalinde 3. s›n›ftayd›k. Baz› arkadafllar›m›z olaylar›n gelecek 

için önemini daha derinden anlam›flt› ve ‹stanbul Üniversitesi’ndeki 

harekete etkin destek koymufltu. 60’l› y›llar›n ülkede yaratt›¤› 

ayd›nl›k, mezuniyet için gösterdi¤imiz çaban›n zorlu mücadelesinde 

bize güç ve mutluluk vermiflti. 

Gerçekten 180 iyi niyetli, kapasiteli, çal›flkan, heyecan dolu yürekti 

koflan. Mutluyduk, ‹TÜ’lü olmaktan gururluyduk. Ortak buruklu¤umuz 

e¤itimin daha iyi olmas›n› bekledi¤imizde birleflirdi. 

Daha bilinçli çal›flmak, daha iyi yetifltirilmek isterdik. Daha iyi kitaplar, 

daha iyi laboratuarlar, daha iyi yabanc› dil, daha iyi stajlar 

ve konferanslar beklerdik… 


Gene de mezuniyetten sonra hepimiz bir yana heyecanla da¤›ld›k. 

Kendimize güveniyorduk. Karayollar›nda, DS‹’de ülke s›n›rlar›n› 

zorlayan arkadafllar›m›z önemli görevlere yükseldiler. Barajlar, 

köprüler, yollar yapt›lar. Özel sektörü seçenler de ayn› heyecanla 

müteflebbis ya da profesyonel olarak ülkemizin önemli ifllerine 

imza att›lar. Akademik hayat› isteyenlerimiz hala yeni mühendisleri 

yetifltirmenin heyecan›n› yafl›yorlar. Uluslararas› olmay› 

dileyenlerimiz de oldu. 40. Mezuniyet törenimiz 2003’te idi. 

Say›m›z yar›dan azd›. Mutlaka meslekte umdu¤unu bulamayanlar 

oldu. Gelmeyenlerin bir k›sm›n› onlar olufltursa da, erkenden 

ebediyete göçenlerimiz vard›. Onlar› sevgi ve rahmetle an›yoruz 

ve de özlüyoruz… 

Bugün kazand›¤›m›z her fleyi ve k›ymetini daha iyi anlad›¤›m›z arkadafll›¤› 

bize ‹stanbul Teknik Üniversitesi verdi. Sevindiricidir ki, 

üniversitemiz gittikçe büyüdü. Bugün daha güçlü. Bizim beklentilerimizin 

ço¤unu ö¤rencilerine verme olana¤›na sahip. Biz 63’lüler 

de her zaman üniversitemizin yan›nda olmaktan mutluyuz, kütüphanemizde 

bir masa sahibi olmak görevimizdi. 

De¤erli hocam›z Mustafa ‹nan ad›na gerçeklefltirilen kütüphane 

yat›r›m›, üniversitemiz için çok önemlidir. Ça¤dafl bilgi, ö¤rencilerimizin 

elinin alt›ndad›r art›k. Bizim geliflmemizde eksikli¤ini duydu¤umuz 

unsurlar onlar için söz konusu olmayacak. Bizim önümüzde 

Türkiye vard›, onlar›n önünde dünya var… 

Her türlü olumsuz flartlar içinde dahi her ‹TÜ’lü; bilginin, ülkesinin 

cumhuriyetinin ve Atatürk’ün yolunda geliflerek yürüyecek… 

Ne mutlu ‹TÜ’lü olanlara, ‹TÜ’lü olmay› yürekten duyanlara… 

‹NfiAAT 66 

135 (+15 yabanc› uyruklu) kifliydik, 1961 y›l›nda ilk kez bir araya 

geldi¤imizde. Türkiye’nin en iyi üniversitesinin en iyi fakültesini 

kazanm›fl olman›n gururu ve yakam›zda ar› rozetleri ile Taflk›flla’n›n 

111 numaral› amfisinde toplanm›flt›k. Hepimiz çok heyecanland›k 

ders y›l›n›n o ilk gününde ve biraz flaflk›nl›kla dinlemifltik 

Selma Han›m’›n anlatt›¤› ilk Yüksek Matematik I dersini. Çok çabuk 

geçti 5 y›l, göz aç›p kapay›ncaya kadar. Mezun olduk, her birimiz 

bir taraflara gitti gelece¤ini aramak için. Ama bizim aram›zdaki 

ba¤ hiç kopmad›. S›kl›kla bir araya geldik. 

Art›k 135 (+15) de¤iliz ne yaz›k ki. Yitirdi¤imiz arkadafllar›m›z›n bu 

sayfalar› okuyamayacak olmalar› içimizi burkuyor. Tüm toplant›- 

lar›m›zda onlar› sevgi ve özlemle an›yoruz. 

Ankara ve ‹stanbul’da yap›lan ayl›k toplant›lar›n yan› s›ra zaman 

zaman tüm s›n›f bir araya gelmeye çal›fl›yoruz. Hepimizin yo¤un 

çal›flma temposu nedeniyle, çok istememize ra¤men her y›l s›n›f 

toplant›s› yapam›yoruz ama bu toplant›lar›m›z›n aras›n›n iki y›l- 

1963 ‹nflaat mezunlar› ad›na Ülkü Ar›o¤lu (Ulu¤) 

(Ba¤›flta bulunanlar: Engin Arif Aç›ksöz, Ersin Ar›o¤lu, Ülkü Ar›o¤lu, Numan 

Atasayar, Ömer Ayd›n, ‹lhan Bak›ryol, Muharrem Balat, Ali R›za Bozkurt, 

Cavit Çetinbahad›r, Zeki Demirci, Mete Galatal›, Ünal Gökçen, Mehmet 

Göknur, Atilla Gürp›nar, Sera ‹nce, Huriye Zeynep Kumcuo¤lu, fiükrü 

Kürkçüo¤lu, Ak›n Özay, Fahri Özparlak, Y›lmaz Seven, Bedirhan Tuncer, 

Suner Utku, Dündar Ünlü, Ahmet Yavuz, Hasan Y›ld›r›m) 

1963 yaz›nda Ayval›k Topo¤rafya kamp›nda: Can, Aydeniz, Yalç›n, Esin, Tamer, Mustafa, 

Hamit, Yalç›n ve oturan Say›n Rektörümüz Faruk Karado¤an 


dan daha fazla uzamas›na da izin vermemeye çal›fl›yoruz. 

Yetmiflli y›llardan birinde Uluda¤’da yapm›fl oldu¤umuz bir toplant›da 

bu beraberli¤imizi yararl› bir sonuca götürelim dedik ve 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nde okuyan genç arkadafllar›m›z› desteklemek 

için burs verme karar› ald›k. O tarihten bu yana her y›l ‹TÜ ‹nflaat 

Fakültesi’nde okuyan befl ile on aras›nda ö¤renciye “66 ‹nflaat” 

bursu veriyoruz. Umar›z o arkadafllar›m›z da y›llar içinde bir 

araya geldiklerinde benzer bir uygulama ile kendilerinden sonra 

gelenlere ellerini uzat›rlar ve kurumlar› ile olan ba¤lar›n› hiç koparmazlar. 

Yukar›da de¤indi¤im gibi her y›l bir araya gelemesek de s›kl›kla 

beraber olduk ve 25’inci 30’uncu ve 40’›nc› y›llar›m›zda birer an› 

kitab› ç›kard›k. Bofl zamanlar›m›zda sayfalar›n› çevirip y›llar›n 

ötesine gidiyoruz. 

Mustafa ‹nan hocam›z Teknik Mekanik I, Teknik Mekanik II ve 

Elastik Teorisi derslerine gelerek 10 yar›y›ll›k üniversite yaflam›- 

m›zda tam 5 yar›y›l bize hocal›k yapt›. Stati¤i, Dinami¤i, Mukavemeti, 

Elastisiteyi, Plastisiteyi biz ondan ö¤rendik. Mukavemet 

yani Teknik Mekanik II’nin ilk dersinde Mukavemetin temel ilkelerini 

sayarken “güvenlik ve tasarruf “ demiflti, “bunlar›n uygun 

bileflimi ile yap›lar›m›z› boyutland›rmal›s›n›z. Ama hiçbir zaman 

‘esteti¤i’ unutmayacaks›n›z. Ucuz ve sa¤lam yapaca¤›m düflüncesiyle 

ortaya çirkin bir yap› ç›kar›p insanlar›n ruhunu karartmamal›s›n›z,” 

diye ekleyerek yaflam felsefemizin ilk tafllar›n› yerlefltirmiflti. 

S›n›f arkadafl›m›z Prof. Dr. Faruk Karado¤an’›n Rektörlü¤ü döneminde 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nin ça¤dafl bir bilim, bilgi ve 

kültür yuvas› haline dönüfltürülmesi “66 ‹nflaat” için özel bir gurur 

kayna¤› olmufltur. Mustafa Inan Kütüphanesi’nin yenilenmesi 

için katk›da bulunan tüm ‹TÜ’lülere teflekkürlerimizi ve sevgilerimizi 

yolluyoruz. 

1966 ‹nflaat mezunlar› ad›na Esin ‹nan 

(Ba¤›flta bulunanlar: Mehmet Alt›ntop, Mehmet Bakio¤lu, Tamer Bilgiçer, 

Sezgi Canpolat, ‹zzet Nedim Dursun, Oktay Ertu¤rul, Yunus Gök, Yetkin 

Gürsel, Esin ‹nan, Faruk Karado¤an, Yusuf Karasulu, Necati K›r, Ak›n 

Oyat, Çetin Peker, Selahattin Seyis, Hamit Suyabatmaz, Do¤an Yemiflen.) 

1964’de Taflk›flla’n›n orta bahçesinde, Bülent, ‹lter, Y›ld›r›m, Refik, Yavuz, Pier, Esin 


165

‹NfiAAT 67-68 

Bizler ‹TÜ’ye 1962 ve 1963 y›llar›nda girmifl, 67, 68 ve sonras›nda 

mezun olmufl ‹nflaat Yüksek Mühendisleriyiz. Üniversiteye 

girifl ve mezuniyet y›llar›m›z farkl› olsa da, bu kitapta kendimizi 

tek bir grup olarak anlatma ihtiyac› duymam›z›n nedeni çok 

önemli bir ortak noktam›z›n olmas›d›r: 50’ye yak›n “ortak” s›n›f 

arkadafl›. 

1962’de getirilen ve sadece o y›la özgü olarak kalan baraj uygulamas›, 

üst s›n›flara devam edebilmek için ikinci s›n›f sonunda 

tüm derslerden geçmeyi flart kofluyordu. Böylece 1962 giriflli 50 

arkadafl –bu da s›n›f›n kabaca üçte biri demekti– baraja tak›ld› ve 

ö¤renimine 1963 girifllilerle devam etti. 

Ama bizim tek ortak noktam›z bu de¤ildi. 1967- 68, Türkiye’de siyasal 

iklimin de¤iflti¤i, ö¤renci hareketlerinin, boykotlar›n, iflgallerin, 

kutuplaflmalar›n yo¤unlaflmaya bafllad›¤› y›llard›. ‹TÜ’de, 

yükselen bu ö¤renci hareketlerinin sivrilen bir öncüsü, önce ‹nflaat 

Fakültesi Talebe Cemiyeti baflkanl›¤›, sonra ‹TÜ Talebe Birli- 

¤i baflkanl›¤› yapan, iki s›n›f›n ortak arkadafl› olan ve ne yaz›k ki 

çok erken kaybetti¤imiz Harun Karadeniz oldu. Gümüflsuyu Yurdu’nun 

Milli Türk Talebe Birli¤i üyelerince bas›lmas›, bunun karfl›l›¤›nda 

‹TÜ’lülerin Milli Türk Talebe Birli¤i’ni basmas›, 6. Filo’nun 

denize dökülmesi, Gümüflsuyu yurdunun polisçe bas›larak 

ilk kez bir üniversitenin özerkli¤inin ihlal edilmesi o dönemin 

önemli olaylar›ndand›r. 

Bizler ö¤rencilik y›llar›nda, bilgisayar flöyle dursun, elektronik 

hesap makinesini bile tan›mam›fl, olsa olsa kollu, mekanik Facit 

hesap makinesiyle tan›fl›k, ama ço¤unlukla onu bile bulamam›fl 

ve neredeyse bütün hesaplar›n› sürgülü hesap cetveliyle yapm›fl 

bir kufla¤›z. Bizim için okul hayat›m›z›n en zor dönemi olan 

kamplar bir o kadar da e¤lenceli ve her s›n›f› kendi içinde kaynaflt›ran 

çok önemli etkinliklerdi. Biz ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nin bu 

kaynaflmay› yaflam›fl, son demesek de son yak›n flansl› kuflaklar›ndan›z. 

O nedenle, ne zaman bir araya gelsek topografya kamp› 

an›lar› anlatmaktan kendimizi alamay›z ve bu an›lar t›pk› askerlik 

an›lar› gibi, anlatmakla bitmez. 


Biz 1967-68’lilerin bir ortak özelli¤i daha var, o da yeni kütüphanemize 

ad›n› veren çok de¤erli hocam›z Prof. Dr. Mustafa ‹nan’- 

dan ders dinlemifl son ‹TÜ ö¤rencileri olmam›z… Bu ayr›cal›k, ne 

kadar flansl› bir kuflak oldu¤umuzun göstergesidir. 

Bu flansl› kuflak okulu bitirince neler yapt› Arkadafl ad› vermeye 

sayfalar yetmeyece¤i için, isim vermeden sadece birkaç tanesini 

anal›m: 

‹fl Kuleleri, Akmerkez, Moskova Kulesi gibi yap›lar›n proje müellifleri, 

FSM Köprüsü, Kanyon, ‹skenderun Demir Çelik Fb. , Sabanc› 

Center, Atatürk, Esenbo¤a ve Dubai Hava Limanlar›, Moskova 

Tveskaya ‹fl ve Al›flverifl merkezi inflaatlar›n›n teknik sorumluluklar›; 

Dalaman Akköprü Baraj›, Urfa Tüneli inflaatlar›n›n 

teknik ve taahhüt sorumlular› ve Libya’dan Türki Cumhuriyetlere 

kadar birçok yerde daha bir çok otoyol, fabrika, liman sulama 

projesi ve inflaat›n›n çeflitli düzeydeki sorumlular› bu iki s›n›ftan 

ç›kt›. 

Akademisyen s›n›f arkadafllar›m›z pek çok bilimsel ödül ald›lar. 

S›n›f ailemizden biri, bir s›n›f arkadafl›m›z›n 67’lilerle ayn› dönemde 

‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’nden mezun olan efli ‹TÜ Rektörlü¤ü, 

bir s›n›f arkadafl›m›z da KTÜ rektörlü¤ü yapt›. 

Üç arkadafl›m›z milletvekili seçildi. NATO ve Avrupa Toplulu- 

¤u’nda komisyon ve efl komisyon baflkanl›¤› yapt›lar. Savunma 

Sanayii Müsteflarl›¤›, DS‹, Toplu Konut ‹daresi gibi kurumlarda 

müsteflar, genel müdür olmufl arkadafllar›m›z var. 

Ayr›ca, bizim için büyük bir onur vesilesi olan, uluslar aras› yar›flmalarda 

ödüller alm›fl bir karikatüristimiz, Türkiye flampiyonu olmufl 

bir atletimiz var. 

Üniversitemizden ald›¤›m›z üstün e¤itim ve ‹TÜ’lülük ruhumuz, 

mezuniyet sonras›nda a¤abey ve ablalar›m›zla pekifltirildi. 

Kazand›¤›m›z deneyimi ve dayan›flma ruhunu bizler de elimizden 

geldi¤ince kardefllerimize aktard›k. 

‹TÜ’müzün üstünlükleri bizleri daima gururland›rd›. 

‹TÜ’müzün daha ça¤dafllaflma hamleleri bizleri heyecanland›rd›. 

‹TÜ’müzün dahalar› için bizden istenenleri olanaklar›m›z ölçüsünde 

karfl›lad›k. 

‹TÜ’lü olman›n sorumlulu¤unu daima tafl›d›k. 

‹TÜ’lü olman›n gururunu daima yaflad›k.

Bizleri daha yak›ndan tan›mak isterseniz lütfen afla¤›daki ba¤lant›lara 

t›klay›n›z: 

1967 mezunlar›: http://groups.google.com.tr/group/itu67insaat 

http://groups.google.com.tr/group/67insaatiletiflim 

1968 mezunlar›: http://groups.google.com.tr/group/itu68ins 

1967-68 ‹nflaat mezunlar› ad›na Yücel Özdemir 

(‹nflaat 67 ad›na ba¤›flta bulunanlar: Mete Akal›n, ‹lker Akar, Saadet Ar›- 

kan, Suat Bafler, Erol Çal›ml›, Do¤an Demir, R›fat Diker, Athanassios Eftimyadis, 

Oba Emek, Yaflar Eren, Ökkefl Güdemez, Akman Gülegen, Haydar 

Gürbüz, Remzi Kayahan, Nurettin Korkmaz, Hasan Özdemir, Yücel 

Özdemir, Ersin Takla, Orhan Terzio¤lu, Recai Toydemir, Yüksel Tiryakio¤lu, 

Ali Ya¤c›, Macit Yavuz.) 

(‹nflaat 68 ad›na ba¤›flta bulunanlar: Veli Akçao¤lu, ‹lkin Balta, R›fat Diker, 

Athanassios Eftimyadis, Niyazi Galipo¤ullar›, Celal Karaca, Ender Kayan, 

Naci Kolo¤lu, Remzi Lakerta, Kemal Mihmar, Yücel Özdemir, M. Ali 

Özkaya, O¤uz fienel, Ersin Takla, Yalç›n Tanverdi, Yüksel Tiryakio¤lu, 

fiükrü Uzun, ‹lyas Ürey, Turgut Yal›z, Orhan Yüksel.) 

‹NfiAAT 69 

“K›rk›nc› mezuniyet y›l›”na bir kala, çok farkl› yörelerden, farkl› 

nitelikleri olan kifliler olarak geldik ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ne. Yap›- 

c›, birlefltirici bir meslek olan ‹nflaat Mühendisli¤i’ni ö¤renirken, 

farkl›l›klar›, içinde eritip birlefltiren bir mozaik oluflturduk. 1960’l› 

y›llar›n fikir ak›mlar›ndan hem etkilendik, hem onlar› gençlik heyecanlar›m›zla 

yo¤urduk, yeniden yap›land›rd›k. 

Mutluluk yaflanmaz, hat›rlan›r derler. 

‹nsan›n o alt›n ça¤›n›n, gençli¤inin neflesi, enerjisi ve umursamazl›¤› 

ile yaflad›¤›m›z o günlere ait o kadar çok an›lar var ki y›llard›r 

bizlerle yaflayan. 

Hangi birinden bahsedelim 

Hani baz›lar› daha dün yaflanm›fl gibi y›llar›n y›prat›c› etkilerine 

karfl› koymufl taptaze duruyor haf›zalar›m›zda: 

Sabah›n yedisinde gelip amfide en ön s›rada yer kapan “derskolikler”; 

bir aç›n›n pergel ve cetvel kullan›larak üç eflit parçaya bölünemeyece¤ini 

söyleyen rahmetli Kabakç›o¤lu Hoca’ya “Peki tebeflir 

kullanabilir miyiz”, diye soranlar; befl kenarl› poligonlar›n 

bir türlü hata s›n›r› içinde kapanamad›¤›ndan, bir anda alt› kenarl› 

oluverdi¤i Ayval›k Topografya Kamp›’nda, bizlere k›z›p “Hepiniz 

vizesizsiniz!” deyip kendinden geçmesine sebep oldu¤u Deniz’in 

baflucunda Aytaç Hoca’n›n ç›rp›n›fllar›; yine Ayval›k Kamp›’nda 

aya¤›na dolanan çal›y› k›z›p tutuflturan As›m’›n ç›kard›¤› ve Ayval›k’› 

haritadan silebilecek yang›n› itfaiye ile birlikte söndürüflümüz; 

10 Lira’ya ‹lhan’la bahse tutuflan Halil’in üstü buzla kapl› Orta 

Bahçe’deki havuza elbiseleriyle atlay›fl›; yine karl› bir k›fl gününde 

“Foto Erdo¤an”›n havuz bafl›nda foto¤raf›n› çekmekte oldu¤u 

“Gauss” lakapl› arkadafl›m›za: “Bir ad›m geriye gidersen 

daha güzel ç›kacak” deyip havuza düflürüflü; bir milli futbol maç› 

seyrederken heyecandan kolundaki paltosunu kaybeden Hamulu’nun 

a¤›zdan a¤za dolanan konuflmalar›n sonunda: “Hamulu 

Maçka Park›’nda dü¤meleri ilikli, kufla¤› ba¤l›, elleri de cebinde 

dolafl›rken üzerinden paltosunu çald›rd›” haline dönüflen söylentiye 

kendisinin bile inanmas›; 4. s›n›f›n sonunda not tutmak için 

ald›¤› Betonarme defterini kaybetti¤inde kendisine çok k›zan Me- 


tin’e, Ünal’›n “Ay›p oluyor, alt› üstü bir defter için bu kadar söylenilir 

mi Al flunu üstü kals›n” diyerek 5 Lira vermeye kalk›flmas›; 

1. s›n›flar fiampiyonu Basketbol tak›m›m›z; Üniversite fiampiyonas›’nda 

finali k›l pay› kaç›ran futbol tak›m›m›z; proje çal›flmalar› 

için gidilen 217 no’lu odada yap›lan iddial› poker, briç partileri, 

para maçlar›; fedakar “Çaya¤as› Zekeriya”; rahmetli Ali Fuat 

Berkman’›n (Dede), yoklama esnas›nda kap›y› kilitledi¤inde, pencereden 

girip yoklamaya kat›lanlar; yine Dede’nin bir s›navda yakalad›¤› 

“palamut”un (rulo haline getirilmifl, lastikleflmifl ka¤›da 

yaz›lm›fl kopya) lasti¤i kopup uzayarak boyunu geçti¤inde kat›la 

kat›la gülüflü; amfinin alt bofllu¤una girerek s›navda son hakk›na 

giren arkadafl›na kopya vermeye çal›flanlar; yapt›¤›m›z teknik geziler, 

mitingler, yürüyüfller, boykotlar, iflgaller; bize zaman zaman 

kendimiz kadar yak›n olan Toni’nin telafl›, Sabri’nin sabr›, Polat’›n 

esprileri, Hilmi’nin titizli¤i, Mithat’›n disiplini, Ayd›n’›n inceli¤i, 

Nusret’in sevecenli¤i, Batu’nun flakac›l›¤›, Teoman’›n insanc›ll›¤›, 

Hamulu’nun kalenderli¤i… nas›l unutulabilir ki 

fiu anda, nas›l vard›¤›m›za bir türlü inanamad›¤›m›z yafllarday›z. 

Kimimiz akademik kariyer sahibi, kimimiz ünlü politikac›, kimimiz 

üst düzey bürokrat, kimimiz ifl adam›, kimimiz müteahhit, kimimiz 

dan›flman, kimimiz de emekli. 

‹liflkilerimizi kaybetmedik. ‹ki ayda bir tek numaral› aylar›n ikinci 

Perflembe günleri ö¤le yeme¤inde, y›lda bir defa da ailelerimizle 

birlikte çeflitli yörelere yapt›¤›m›z üç-dört günlük gezilerde bulufluyoruz. 

Aram›zdan ayr›lan Osman Alt›nda¤, Nisso Ruso, Hikmet Yanar, 

Cenap Baflaran, Mustafa Ürgüplü, Eyüp Yusufi, Önder Güngör, 

Barbaros Öztürk, Ömer Kiremitçi, Erdal Birlik, Cemal Genç ve Dinçer 

Topac›k’› rahmetle an›yoruz. 

Eskiden hayallerle ve umutlarla yaflam›m›za güç katarken, flimdi 

hat›ralarla avunuyoruz. 

(Ba¤›flta bulunanlar: Ahmet Aktan, Erdo¤an Aksoy, H›zal Aküren, Teoman 

Alansal, Hilmi Ataman, Ayd›n Bayr›, Sabri Çepni, Abdullah Durdu, 

Hüseyin E¤inç, Nusret Elgül, O¤uz Erbifl, Mennan Ertin, Abdullah Gürder, 

Enver Haydaro¤lu, Mehmet ‹brahimiye, Murat Kocasoy, Metin Manisal›- 

o¤lu, Mehmet Oktay, Eyüp Özek, ‹lhan Özgözükara, Polat Saka, ‹smail 

Hakk› Sar›bafl, Hüseyin Tezel, Emin Naz›m Usluel, Mithat Yenigün, Selahattin 

Y›ld›r›m, Sedat Y›lmaz, Ziya Yürür.) 

“Gençlikte defterimiz dürüldü, sayfalar bitti, 

Ömrün o sevinçli ça¤› o ilkbahar bitti. 

Gençlik ad› verdi¤imiz o flen flakrak kufl 

Bilmedik ne zaman geldi, nas›l uçup gitti” 

Ömer Hayyam 


‹NfiAAT 71 

‹TÜ 225. y›l toplant›s› 1998’de Kufladas› Pinebay otelinde yap›ld›. 

Bizler, ‹nflaat Fakültesi’nin 1971 dönemi mezunlar› olarak bu toplant›ya 

on dört kiflilik bir grup olarak kat›ld›k. Bu kat›l›m›m›zla balonun 

en kalabal›k s›n›f grubuyduk. Bizim grubumuzdan sonra 

befl-alt› kifli ile, bizden on y›l kadar önce mezun olmufl bir Makine 

Fakültesi s›n›f› vard›. Bu durum hepimizi kendi ad›m›za çok 

mutlu etmiflti. Bizler ‹TÜ ‹nflaat 1971 Mezunlar›, birlikteli¤imizi, 

ö¤rencilik y›llar›m›zdan bafllayarak bugüne kadar kopmadan tafl›- 

yabildik. Bunu sa¤layabilmemizdeki en önemli etken birkaç arkadafl›m›z›n 

öncülük etmesiydi. Her y›l ülkemizin güzel bir köflesinde, 

efllerimizle birlikte toplanmaktay›z. Önceleri bu toplant›lar›- 

m›za çocuklar›m›z da kat›lmaktayd›, ama art›k onlar kendi yaflamlar›n› 

kurduklar› için kat›lam›yorlar toplant›lar›m›za. Birço¤umuzun 

çocuklar›, Üniversitemizin çeflitli bölümlerinde okuma flans›- 

na erifltiler, bundan büyük k›vanç duyuyoruz. 

1996 y›l›nda yapt›¤›m›z Ayval›k toplant›s›nda bir burs fonu kurmaya 

ve baflar›l› ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi ö¤rencilerine ihtiyaç bursu 

vermeye karar verdik. Bu karar do¤rultusunda, her y›l ‹nflaat Fakültesi 

Dekanl›¤› taraf›ndan seçilen iki tane baflar›l› üçüncü yar›- 

y›l ö¤rencisine burs vermeye bafllan›r ve bu burs ö¤rencilerimiz 

mezun oluncaya kadar devam eder. Bu uygulama halen devam etmektedir 

ve yaklafl›k 20 ö¤rencimizi mezun etmifl bulunmaktay›z. 

Üniversitemizin Maslak Yerleflkesinde yap›lmakta olan yeni kütüphane 

binas›na yard›m yapma karar›m›z› bu y›l ‹stanbul’da yapt›¤›m›z 

35. y›l toplant›m›zda, Üniversitemize yapt›¤›m›z bir ziyaret 

s›ras›nda ald›k ve bunu gerçeklefltirebildi¤imiz için ayr› bir mutluluk 

duyuyoruz. 

Mezuniyetimizden sonra da, her birimiz ülkemizin bir baflka köflesinde 

çal›flt›¤›m›z halde, aram›zdaki birlikteli¤i hâlâ okuldaym›fl›z 

gibi sürdürebilmemiz, okulumuza ve birbirimize olan sevgimizin 

aç›k bir delilidir. Önceleri aram›zda ziyaretler, mektuplaflma, 

kart gönderimi vard›. Sonra ülkemizdeki geliflime paralel olarak 

telefonlaflma, son olarak da bilgisayar ortam›nda yaz›flmalar 

bafllad›. Art›k birbirimizden haber alamad›¤›m›z gün yok gibidir. 

Yirmi kadar arkadafl›m›z ö¤retim üyesi olarak çeflitli üniversitelere 

görev yapm›fllard›r. Baz› arkadafllar›m›z hâlâ bu görevlerine devam 

etmektedirler. Bu arkadafllar›m›zdan sekizi ‹stanbul Teknik 

Üniversitesi Ö¤retim Üyeleri aras›nda yer almaktad›r. 

Bu y›lki s›n›f buluflmam›z, Antakya’da olacak. Gitti¤imiz flehirde 

yaflayan arkadafllar›m›z bize ev sahipli¤i yapacaklar ve çok iyi bildikleri 

yörelerinde, görmemiz gerekti¤ine inand›klar› yerleri dolaflt›racaklar 

ve güzel ülkemizin bir baflka yöresini daha iyi tan›- 

mam›za yard›mc› olacaklar. Bundan sonraki y›llarda üniversitemizi 

bitirecek ö¤rencilere, yeni ‹TÜ mühendislerine birbirlerini, üniversitelerini 

ve ülkelerini en az bizler kadar sevmelerini ve hizmet 

edebilmelerini diliyoruz. 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi 1971 dönemi, yaflayan ve art›k yaflamayan mezunlar› 

02.02.2007 

(Ba¤›flta bulunanlar: Adnan Akyarl›, Ertan Alayat, Mehmet Ali Alt›nöz , 

Ayd›n Askero¤lu, Mehmet Baysak, Onur Çaml›bel, Fehmi Çubukçu, Halil 

Gümüflel, Adem Kuzulu, Cahit Karahan, Kerim Kutlu Memiflo¤lu, Mustafa 

U¤ur Okay, Eray Özkara, Sumru Pala, Tayfun Pala, Veli Paydafl, Mümtaz 

Togay, Ziya Ya¤c›, Güven Ya¤man, Nüsret Yonsel.) 


169

‹NfiAAT 73 

Bizler de di¤er mezunlar›m›z gibi kendimizi k›saca 73'lüler diye 

adland›r›yoruz aram›zdaki konuflma ve yaz›flmalar›m›zda.. Ama 

1968-1969 Ö¤retim y›l›nda zorlu s›navlardan geçerek ‹TÜ ‹nflaat 

Fakültesine girdi¤imiz zaman, ço¤umuz fark›nda bile de¤ildik 

Cumhuriyetimizin 50. y›l› ve ‹TÜ'nün de 200. y›l› mezunlar› olaca¤›m›z›... 

Ayr›ca bizler 5 y›ll›k e¤itimle Yüksek Mühendis unvan›n› kazanacak 

son kuflak olacakt›k; bundan sonra ‹TÜ, Anglo-Sakson e¤itim 

düzenine geçecek ve 4 y›ll›k lisans e¤itimine bafllayacakt›. 

Bununla da bitmiyordu bizim s›n›f›n ‹TÜ'ye girifl maceras›.. San›yorum 

ilk defa bizim dönemde ‹TÜ Girifl S›navlar› iki kademeli 

yap›lmak istenmiflti. Muhtemelen ‹TÜ Senatosu, giderek artan 

ö¤renci yo¤unlu¤u karfl›s›nda, klasik s›nav sonuçlar›n›n de¤erlendirilmesi 

çok zor oldu¤undan, önce Merkezi Sistem Ö¤renci 

Yerlefltirme S›nav›nda 225 puan alanlar›n ‹TÜ s›navlar›na kat›labilece¤ini 

duyurmufltu. Hayallerinde ‹TÜ'ye girebilmek yatan bizim 

gibi ö¤renciler, bir aksilik karfl›s›nda aç›kta kalmamak için, 

kay›tlar›n› baflka Üniversitelerin Fakültelerine yapt›rmaya bafllam›fllard›. 

Bunlar›n aras›nda T›p Fakülteleri, ODTÜ Mühendislik 

Fakültesi, ‹stanbul Üniversitesi’nin Kimya ve Jeoloji Mühendisli- 

¤i Bölümleri en bafllarda geliyordu.. Bizler bütün s›nav haz›rl›klar›m›z› 

yap›p ‹stanbul'a gelmek üzere yola ç›kt›¤›m›zda, muhtemelen 

s›nav›n bir gün öncesi akflam›nda, Dan›fltay'›n ‹TÜ s›navlar›n› 

iptal etti¤i haberi geldi. Bir aday ö¤rencinin açt›¤› dava 

sonucunda, Mahkeme 225 puan baraj›n› iptal etmiflti. Ço¤umuz 

okudu¤umuz fakültelerden veya yaflad›¤›m›z flehirlerden büyük 

bir heyacanla ‹stanbul'a gelmifltik ve bu haberle tam bir flok yafl›yorduk. 

Yeniden okullar›m›za ve flehirlerimize döndük ve büyük 

bir sab›r ve eziyetle yeni s›nav tarihini beklemeye bafllad›k. 

Sonunda gecikmeyle de olsa ve bir k›sm›m›z baflka fakültelerde, 

pek de arzulu olmad›¤›m›z branfllarda ö¤renimimize devam 

ederken, s›nav günü geldi çatt›. Sonuçlar aç›kland›¤› zaman 

‹TÜ'yü ve bizler gibi ‹nflaat'› kazananlar büyük bir sevinç içindeydik. 

Aram›zda puan› tuttu¤u için fakültemizi seçen veya ne- 


reyi kazand›¤›n› bilmeden gelen hiç kimse yoktu. Hemen hemen 

bütün arkadafllar›m›z›n ilk tercihleriydi fakültemiz. Bunu derslerimiz 

bafllad›¤›nda, kimya hocam›z ilk cümlesinde söylemiflti zaten. 

''Sizler en yüksek puanlarla buraya geldiniz; sadece 

‹TÜ'nün de¤il Türkiye'nin en baflar›l› ö¤rencilerisiniz, sizleri tebrik 

ediyorum,'' dedi¤i zaman bafl›m›z›n gö¤e erdi¤ini hissetmifltik. 

Ar›l› ‹TÜ rozetini tak›p Beyo¤lu'na ç›kt›¤›m›z zaman, herkesin bize 

bakt›¤›n› san›yor ve gururlan›yorduk. Gerçekten de bakanlar, 

ilgilenenler oluyordu o zamanlar. Biz, 1968 kufla¤›n›n da son 

halkas›yd›k ayr›ca. 1968 y›l› yaz›nda, lise bitirme s›navlar›na haz›rlan›rken, 

Fransa'da masum ö¤renci talepleriyle bafllayan üniversite 

ö¤rencilerinin gösterileri, boykotlar› ve üniversitelerini 

iflgalleri dalga dalga yay›l›yor, Almanya, ‹talya derken Türkiye'ye 

kadar geliyordu. Bu gösterilerden ve k›p›rdan›fllardan nasibini 

‹TÜ de alm›flt›; hatta ‹TÜ, karizmatik ö¤renci liderleri ile 

bu hareketlerde en önde yer al›yordu. Bizler baflar›l› lise e¤itimimiz 

ve zorlu s›navlar›m›z›n geriliminden sonra, ‹TÜ'nün genifl 

özgürlük ortam›nda bu hareketleri önce izledik ve sonra da kat›ld›k 

tabii. ‹lk boykotumuz, ilk yar›y›l sonundaki s›navlarda geldi. 

Daha sonra onu ''Asistan Maafllar›''n› protesto eden boykotumuz 

izledi. Ülke ad›m ad›m 12 Mart 1971 Muht›ras›'na do¤ru 

gidiyordu. Bizler daha sonra yap›lan tüm boykot ve protestolarda 

yer ald›k. Düflünce yap›s› bu eylemlere uymayan arkadafllar›m›z, 

az›nl›kta olsalar da, zorunlu olarak uymak zorunda kal›- 

yorlard›.. ‹lk düflünsel ayr›flmalar o zamanlar bafllad› ve bu durum 

giderek baz› arakadafllar›m›zla iletiflimsizli¤e kadar götürdü 

bizleri. Daha sonralar›, mezuniyetten sonraki buluflmalar›- 

m›zda, bizler bu kopuklu¤u ortadan kald›rmak için çok u¤rafl 

verdik ve baflard›k da. Birbirimizin k›ymetini geç de olsa anlam›flt›k. 

1973 y›l› mezuniyetimiz s›ras›nda Fakülte'nin ilan panolar›ndaki 

yat›r›mc› kamu kurulufllar›n›n, ifl ilanlar›n› unutmam›z mümkün 

de¤ildi. Hatta o s›ralar yeni organize olan Türkiye Elektrik Kurumu'nun, 

Genel Müdür seviyesinde gelerek, Taflk›flla'n›n orta 

bahçesinde bizlere,'' Tan›t›m ve ‹fle Davet Kokteyli'' vermesi an›- 

lar›m›zda önemli bir yer alm›flt›. ‹fl yaflam›m›z›n bafllang›c›nda

da, hemen hemen bütün arkadafllar›m›z kolayl›kla pozisyonlar 

buldular. Burslu okuyan arkadafllar›m›z d›fl›nda, kamuda fazla 

çal›flan›m›z olmad›. Sa¤l›kl› bir istatisti¤imiz olmamas›na ra¤men, 

büyük ço¤unlu¤umuz özel proje, müflavirlik ve müteahhitlik 

flirketlerinde çal›flmaya bafllad›k, pek az›m›z da, mezun olur 

olmaz, kendi proje ve taahhüt flirketlerini kurdular. Baz› arkadafllar›m›z 

daha da flansl›yd›. Ailelerinin yürütmekte oldu¤u inflaat 

ifllerine hemen kat›ld›lar ve önemli bir yol alm›fl oldular. Baz› 

arkadafllar›m›z çal›flmak ve lisansüstü çal›flmalar için yurtd›- 

fl›na gittiler ve oralarda kalarak evlendiler ve halen oralarda çal›fl›yorlar. 

Mezun oldu¤umuz 1973 y›l› ve sonras›nda ülkemiz 

müteahhitli¤i için çok önemli bir kilometre tafl› olan ve flimdilerde 

dünyada bile çok öne ç›kan yurtd›fl› müteaahhitlik hizmetleri 

yeni yeni bafll›yordu. Özellikle Libya, Türk müteahhitlik flirketleri 

için büyük bir f›rsat kap›s› olmufltu. Daha sonra bunu Suudi 

Arabistan ve di¤er Arap Ülkeleri izledi. Arkadafllar›m›z bu ülkelerde 

çok yüksek ücretlerle ifl buldular ve daha sonraki y›llarda 

da çal›flmaya devam ettiler. 

Mezuniyetten sonra, bizim devremizden befl arkadafl›m›z, Üniversitemizde 

asistan olarak göreve bafllad›lar ve baflar›l› akademik 

çal›flmalar›na devam ettiler.. Bu arkadafllar›m›zdan Prof. Dr. 

Ethem Gönenç emekli bile oldu, Prof. Dr. O¤uz Müftüo¤lu ‹nflaat 

Fakültesinde bafllatt›¤› akademik yaflam›na ‹TÜ Mimarl›k Fakültesinde 

devam ediyor.. Prof. Dr. Ertaç Ergüven Mekanik; Prof. 

Dr. Metin Aydo¤an Yap› Anabilim Dal›n›n k›demli ö¤retim üyeleri 

art›k.. Prof. Dr. Mehmet Ali Tafldemir ise Yap› Malzemesi Anabilim 

Dal› Baflkanl›¤›ndan sonra, flimdi de hepimizin mezunu olmaktan 

gurur duydu¤umuz ‹nflaat Fakültemizin Dekanl›¤›n› yürütüyor.. 

Aram›zdan bir de Parlementer ç›kard›k. Nihat Gökbulut, 1998- 

2002 y›llar› aras›nda K›r›kkale Miletvekilli¤i yapt› ve partisinin 

grup baflkanvekilli¤ine kadar yükseldi. Az say›da kamu çal›flan›- 

m›zdan, önemli yat›r›mc› kurulufllar›n›n genel müdürlü¤ü görevlerini 

üstlenen arkadafllar›m›z da oldu.. 

Bizler 1983 y›l›nda, onuncu mezuniyet y›l›m›zdan itibaren düzenli 

olarak her y›l ekim ay›n›n son günlerinde, bir hafta sonunu 

efllerimiz ve çocuklar›m›zla beraber Bolu, Abant gibi merkezi konumda 

bir bölgede buluflma toplant›lar› düzenlemeye bafllad›k. 

Daha sonra bu yerlere Pamukkale, Kapadokya, Bodrum da eklendi. 

Efllerimizin ve çocuklar›m›z›n önemli bir k›sm› birbirleriyle 

buralarda tan›flt›lar ve arkadafl oldular. Bizler de üniversite 

y›llar›nda az görüfltü¤ümüz baz› arkadafllar›m›zdaki cevherleri 

buralarda keflfettik ve dostluklar›m›z pekiflti. Ne yazik ki, son 

y›llarda bu toplant›lar›m›z çok aksad›. K›smen bu iflin yükünü 

çeken arkadafllar›m›z›n yorgunlu¤u, k›smen de baz› baflka nedenlerle 

bu toplant›lar yap›lam›yor. Asl›nda dostlar›m›zla tekrar 

tekrar kavuflmak, bizlere as›l flimdi laz›m. En k›sa zamanda, bu 

gelene¤imizi yeniden ihya edece¤imizi düflünüyoruz. Ayr›ca bizim 

yuvam›z, ‹TÜ Maçka Tesislerinde ‹stanbul'da olan veya buraya 

seyahat eden arkadafllar›m›z›n kat›laca¤› ve her ay›n ilk cuma 

akflam› yap›lacak yemekli toplant›lar yapmaya bafllad›k. ‹nternette, 

Yahoo-Groups'ta ve Facebook'ta ''‹TÜ ‹nflaat Fakültesi 

1973 Mezunlar›'' ad› alt›nda gruplar oluflturduk. 

Bu arada aram›zdan ayr›lan arkadafllar›m›z› anmadan geçemeyece¤iz. 

Kimileri hayat›n›n bahar›nda, hatta henüz daha mezun 

olmadan ayr›ld› aram›zdan; kimileri de genç bir mühendisken ya 

trafik kazalar›na kurban gittiler ya da ameliyat masalar›ndan 

uyanamad›lar. Ama son y›llarda, orta yafl vefatlar› da artmaya 

bafllad›. Bu da bizlere, o arkadafllar›m›z›n ac›s›yla birlikte, sa¤l›¤›m›za 

dikkat etmemiz gerekti¤ini tekrar tekrar hat›rlat›yor. 

Sonsuzlu¤a göçen bu arkadafllar›m›z›n aziz hat›ras› önünde 

sayg›yla e¤iliyor ve onlar› rahmetle an›yoruz. 

Dönemimizin di¤er sosyal faaliyetleri aras›nda, Üniversitemizin, 

Dekanl›¤›m›z›n ve baz› ö¤retim üyesi arkadafllar›m›z›n öncülü- 

¤ünde ‹nflaat Fakültesi ö¤rencilerine burslar vermemizi sayabiliriz. 

Ayr›ca, ‹TÜ Mustafa ‹nan Kitapl›¤›’na olanaklar› daha iyi 

olan arkadafllar›m›z Mustafa Kalelio¤lu, Emin Kaplan ve Meko 

Akova da birer masa hediye ettiler. Üniversitemizin biz mezunlar›ndan 

talep etti¤i ve edece¤i isteklere kat›lmak için dönemimizin 

gayretleri devam ediyor. 

Son y›llarda Rektörlü¤ümüzün ve Dekanl›¤›m›z›n, ö¤retim kalitesinde 

ve Üniversitemizin fiziki flartlar›nda yapt›¤› büyük ilerlemeleri 

gururla izliyoruz ve destekliyoruz. Hepimizin mezuniyet 

sonras› ifl yaflam›m›zda eksikli¤ini çok fazla hissetti¤imiz ''Ya- 


anc› Dil, ‹ngilizce E¤itim Program›nda'' Üniversitemizdeki gayretlerin 

daima savunucusu olaca¤›z. 

‹TÜ'lü olmaktan ve ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi mezunu olmaktan duydu¤umuz 

hakl› gurur bütün yaflam›m›z boyunca devam ediyor 

ve edecektir... 

‹nflaat 1973 mezunlar› ad›na Do¤an Göksoy 

‹NfiAAT FAKÜLTES‹ 

YAPI MALZEMES‹ KÜRSÜSÜ 81 

Anabilim Dal›m›z, YÖK öncesinde, di¤er bir deyiflle 1981 y›l›na 

kadar ‹nflaat Fakültesi Yap› Malzemesi Kürsüsü olarak bilinirdi. 

Afla¤›da kürsümüzle özdeflleflmifl olan laboratuar›m›z›n k›sa bir 

tarihçesi verilmekte ve ö¤retim üyelerimiz ile ilgili bilgiler sunulmaktad›r. 

1773 y›l›nda Mühendishane-i Bahri-i Hümayun ad›yla III. Mustafa 

döneminde kurulan ‹TÜ, bafllang›çta gemi inflaat› ve haritac›- 

l›k e¤itimi verilen bir kurum iken, daha sonra kara ordusunun 

mühendis kadrosunu yetifltirmek amac›yla 1795 y›l›nda Mühendishane-i 

Berri-i Hümayun’a dönüfltürüldü. 

Bu okul 1847’de mühendislik e¤itimi yan›nda mimarl›k alan›nda 

da e¤itim vermeye bafllad›. 1883 y›l›nda kurulan Hendese-i Mülkiye, 

1909’da Mühendis Mekteb-i Alisi ad›n› alarak ülkenin alt 

yap› inflaatlar›nda görev alan kadrolar› yetifltirdi. 

1909 y›l›na kadar Hal›c›o¤lu’ndaki binada e¤itim-ö¤retime devam 

eden Mühendis Mektebi o s›rada askeri birliklerden kalan 

ve tamir ettirilen Tophane’deki Askeri Alaylar K›fllas›na nakledildi. 

Bir süre Taksim K›fllas›’nda kalan mektep, daha sonra Divan 

Yolundaki Kondoktör Mektebinde e¤itime devam etti. 1914’den 

1918’e kadar dört y›l süreyle bugünkü Notre Dame de Sion Lisesi’nde 

kald›. 

Mühendis Mektebine ait Yap› Malzemesi Laboratuar›n›n Ayaza- 

¤a Yerleflkemizde bugün de mevcut olan ve 1910’lu y›llarda sat›n 

al›nan Amsler marka baz› cihazlar›n Notre Dame de Sion’daki 

laboratuarda çekilen bir foto¤raf› Yük. Müh. Saadettin Ozil’in 

koleksiyonunda mevcuttur (Kaynak: Ça¤atay Ulusoy ve Enver 

Kartekin’in, “Yüksek Mühendis Okulu”, ‹TÜ Kütüphanesi, 

No:389, ‹stanbul, 1958, 749 sayfa). 

Kas›m 1918’de Mondros Mütarekesi’nin kabulünden sonra Frans›z 

Kuvvetleri taraf›ndan mektep boflalt›ld›. Daha sonra, Mühendis 

Mektebi Hal›c›o¤lu’ndaki binas›na tafl›nd›. ‹stanbul’un ‹ngilizler 

taraf›ndan iflgal edilmesi üzerine mektep, 1920’de Gümüfl- 


suyu’ndaki binaya tafl›nd›. Ancak, ‹ngilizler bu binay› iflgal ederek 

askerleri için hastane yapt›lar. Bunun üzerine, Y›ld›z’da bulunan 

fievket Pafla Kona¤› Mühendis Mektebi olarak kiraland›. 

Mektep için çok küçük olan binada hocalar yemekhanede ders 

vermek zorunda kald›lar. 

‹tilaf Devletleri ‹stanbul’u terk edince Gümüflsuyu binas› tekrar 

Mühendis Mektebine verildi. Sonuçta, yukar›da sözü edilen 

kayna¤a göre mektep, 14 y›l içinde 7 kez yer de¤ifltirmifl ve 

1909–1923 y›llar› aras›nda yaflanan savafllar ve kar›fl›kl›klar nedeniyle 

ö¤renciler laboratuarlardan tam yararlanamam›fllard›r. 

1981 y›l›na kadar, bu binan›n ‹nönü Stadyumuna bakan alt kat›ndaki 

yaklafl›k 1000 m 2 ’lik bir kapal› alanda e¤itim, araflt›rma 

ve endüstriye hizmet etkinliklerini sürdüren laboratuar›m›z 

1981’de ‹TÜ’nün Ayaza¤a Yerleflkesi’nde bugün kullan›lmakta 

olan yaklafl›k 6000 m 2 ’lik çeflitli bölümlerinden oluflan mekan›- 

na kavufltu. 

‹nflaat Mühendisli¤i e¤itiminin bafllang›c›n›n ‹TÜ ile birlikte 

uzun bir geçmifle dayand›¤› düflünülürse, Yap› Malzemesi Laboratuar›m›z›n 

da önemli bir deneyime ve bilgi birikimine sahip oldu¤u 

anlafl›l›r. 

Laboratuarlar›m›zla özdeflleflmifl olan Yap› Malzemesi Kürsüsünün 

yeri Taflk›flla’da Merkez Bina’da idi. Ö¤retim üyelerimizin ço- 

¤unlu¤u Taflk›flla’da kürsümüze ayr›lan mekanda, Prof. Dr. Kaflif 

Onaran ise Gümüflsuyu’ndaki ofisinde çal›fl›rd›. Kürsü baflkan›- 

m›z Prof. Bekir Postac›o¤lu ve di¤er hocalar›m›z haftan›n belirli 

günlerinde laboratuara gelirlerdi. 

O y›llarda kürsümüzün kadrosunda bulunan ö¤retim üyelerimizin 

üniversite öncesinde ve/veya sonras›nda ald›klar› e¤itim çok 

çeflitli idi ve köklü ekollere dayanmaktayd›. 

Hocalar›m›zdan Prof. Postac›o¤lu, Prof. Akman, Prof. Akyüz ve 

Dr. Oktar Frans›z ekolüne, Prof. Kocataflk›n ve Prof. Atan Alman 

ekolüne, Prof. Kocataflk›n (Alman ekolü yan›nda) ve Prof. Onaran 

Amerikan ekolüne mensuptular. 

1795: Mühendishane-i Berri-i Hümayun, 2008: MSB Askerlik fiubesi binas› 

Kendileri hakk›nda afla¤›da k›sa bilgiler sunulmaktad›r. 

• Prof. Bekir Postac›o¤lu; 1944’de ‹TÜ’den mezun olmufl, bu tarihten 

emekli oldu¤u 1986 y›l›na kadar 42 y›l süre ile fakültemize 

ve kürsümüze hizmet etmifl olan hocam›z Cumhuriyet döneminde 

ülkemizde yetiflen ilk Yap› Malzemesi Profesörüdür. 

1919’da ‹zmir’de do¤mufl olan Prof. Postac›o¤lu 1987’de vefat etmifltir. 

‹MO Ulusal Beton Kongrelerinden ilki (1989) onun an›s›- 

na düzenlenmifltir. Yap› malzemesi konusunda kitaplar yazm›fl, 

yabanc› dilde eserler vermifltir. 

• 1947 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olduktan sonra 

Stuttgart Üniversitesi’nde doktora yapm›fl olan Prof. Dr. Ferruh 

Kocataflk›n, 1948’den itibaren 42 y›l kürsümüze ve üniversitemize 

hizmet etmifl, Kanada’da ve ABD’de araflt›rmalar yapm›fl, bir 

y›l Cornell Üniversitesi’nde ve bir süre de Robert Kolej’de (Bo¤aziçi 

Üniversitesi) Malzeme ve Yap› Malzemesi dersleri vermifltir. 

1923 y›l›nda ‹stanbul’da do¤an hocam›z, 1990 y›l›nda emekli¤e 

ayr›lm›flt›r. 


• 1928 y›l›nda Saray-Tekirda¤’da do¤mufl olan Prof. Dr. Kaflif 

Onaran, 1951 y›l›nda ‹TÜ Makine Fakültesinden mezun olmufl ve 

1954’den 1995 y›l›na kadar fakültemize 41 y›l hizmet vermifl, MIT 

ve Brown Üniversitelerinde araflt›rmalar yapm›fl olup kürsümüzde 

yabanc› dilde en çok yay›n yapm›fl olan bir hocam›zd›r; Amerikal›larla 

birlikte yazd›¤› “Creep and Relaxation of Nonlinear 

Viscoelastic Materials” adl› kitab› günümüze dek 400’e yak›n 

at›f alm›flt›r. Prof. Dr. Onaran 25 y›l süreyle Bo¤aziçi Üniversitesi’nde 

Malzeme dersleri de vermifltir. 

• 1930 y›l›nda ‹stanbul’da do¤an Prof. Dr. M. Süheyl Akman, 

1956 y›l›nda ‹nflaat Fakültemizden mezun olduktan sonra 1961 

y›l›na kadar uygulamada mühendislik yapm›fl, bu tarihten 1997 

y›l›na kadar fakültemize 36 y›l hizmet vermifltir. ‹sviçre’de Lausanne 

Polytechnique’de de iki y›l kadar doktora sonras› araflt›rmalar 

yapan hocam›z, Uluslararas› Yap› Malzemesi Laboratuarlar› 

Birli¤inin (RILEM) üyeli¤ini aktif olarak sürdürmüfl, yabanc› 

dilde ve Türkçe’de çok say›da eser vermifltir. 

• 1934 y›l›nda Yusufeli’nde do¤an Prof. Dr. Yaflar Atan 1956’da 

‹nflaat Fakültemizden mezun olmufl, Karlsruhe Teknik Üniversitesi’nde 

doktoras›n› tamamlad›ktan sonra 1964’den itibaren vefat 

tarihi olan 25.07.1979’a kadar 15 y›l süre ile fakültemize hizmet 

etmifl ve 1 y›l süre ile Cornell Üniversitesi’nde araflt›rmalar 

yapm›flt›r. 1974–1977 tarihleri aras›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi Dekan 

Yard›mc›l›¤› ve 1977–1979 y›llar› aras›nda ‹TÜ Rektör Yard›mc›l›¤› 

görevlerini yüklenmifltir. Kas›m 2005’te yap›lan 6. Ulusal 

Beton Kongresi onun an›s›na düzenlenmifltir. 

• 1937 y›l›nda Kemaliye-Erzincan’da do¤an Prof. Dr. Saim Akyüz, 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 1961 y›l›nda mezun olmufl, 1964’den 

bafllayarak emekli oldu¤u 2004 y›l›na kadar fakültemizde 40 y›l 

görev yapm›flt›r. ‹TÜ Nükleer Enstitüsü’nden de mezun olan hocam›z 

doktora sonras› Paris’teki Laboratoire Central des Ponts 

et Chaussées’de araflt›rmalar yapt›. Doktoras› ve Doçentlik tezi 

Uygulamal› Mekanik a¤›rl›kl› olan Prof. Akyüz’ün Türkçe ve ‹ngilizce 

yay›nlanm›fl çal›flmalar› vard›r. 


• 1945 y›l›nda ‹stanbul’da do¤an Prof. Dr. Mehmet Uyan, 1968 

y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olmufl, 1975 y›l›nda 

doktoras›n› tamamlam›fl ve bir y›l kadar Edinburgh Üniversitesinde 

doktora sonras› araflt›rmalar yapm›flt›r. 1986 y›l›ndan vefat 

tarihi olan 02.09.2006’ya kadar aral›ks›z 20 y›l Yap› Malzemesi 

Laboratuar›’n›n sorumlulu¤unu yüklenmifltir. Fakültemize 

38 y›l hizmet etmifl olan Prof. Uyan, Betonun de¤iflik konular›nda 

Türkçe ve ‹ngilizce yay›nlar yapm›flt›r. Kas›m 2007’de yap›lan 

7. Ulusal Beton Kongresi onun an›s›na düzenlenmifltir. 

• 1944 y›l›nda ‹stanbul’da do¤an Ö¤r. Gör. Dr. Osman Nuri Oktar, 

1967 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olmufl, 1974 y›l›nda 

ayn› fakültede doktoras›n› tamamlam›flt›r. Dr. Oktar 1969 y›- 

l›nda Yap› Malzemesi Kürsüsünde asistan olarak çal›flmaya bafllam›fl 

ve 2001 y›l›nda erken emeklili¤e ayr›lm›flt›r. Dr. Oktar, halen 

‹TÜ’de Yüksek Lisans ve Doktora dersleri vermektedir. Özellikle 

çimento esasl› malzemelerin iç yap›s› konusunda özgün çal›flmalar 

yapm›flt›r. 

• 1954 y›l›nda ‹zmir’de do¤an Yrd. Doç. Dr. Harun Moral, 1976 y›- 

l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olduktan sonra 1979 y›- 

l›nda Fen Bilimleri Enstitüsü’nde Yüksek Lisans ve 1986 y›l›nda 

Doktora derecelerini alm›flt›r. 1979–1989 y›llar› aras›nda Yap› 

Malzemesi Kürsüsünde önce asistan sonra yard›mc› doçent olarak 

çal›flm›fl, 14.02.1989 tarihinde vefat etmifltir. Dr. Moral, betonun 

iç yap›s› ve tekrarl› yükler alt›ndaki davran›fl› konular›nda 

çal›flm›fl ve yay›nlar yapm›flt›r. 

Yap› Malzemesi Kürsüsü, 1981 y›l›ndan sonra Yap› Malzemesi 

Çal›flma Grubu ve daha sonra anabilim dal› olarak devam etmifltir. 

1981’deki kadroda asistan olan bugünkü anabilim dal›m›zda 

sadece iki ö¤retim üyesi mevcuttur. Anabilim Dal›m›zda flu anda 

3 profesör, 1 doçent, 4 yard›mc› doçent ve 5 araflt›rma görevlisi 


Hocalar›m›z›n devretti¤i bayrak yar›fl›n›n sürdü¤ünü, b›rakt›klar› 

kürsünün baflta uluslararas› iliflkileri, al›nan araflt›rma projeleri, 

yeni kurulan ça¤dafl laboratuarlar› ve yap›lan yay›nlar› ile

güçlenerek geliflece¤ini ve daha da iyiye gidece¤ini umuyoruz. 

Anabilim dal›m›za flimdiye dek katk›da bulunan ve aram›zdan 

ayr›lan hocalar›m›z› sayg›yla an›yor, hayatta olanlara yaflamlar› 

boyu sa¤l›k ve mutluluk diliyoruz. 

(Ba¤›flta bulunanlar: Süheyl Akman, Saim Akyüz, Yaflar Atan, Ülker Gököz, 

Abdurrahman Güner, Ferruh Kocataflk›n, Harun Moral, Kaflif Onaran, 

Osman N. Oktar, M. Hulusi Özkul, Turan Özturan, Prof. Bekir Postac›o¤lu, 

Mehmet Uyan, Mehmet Ali Tafldemir.) 

MAK‹NE 54 

1954 y›l›nda ‹TÜ Makine Fakültesi son s›n›f›nda 98 kifli idik. Ülkemizin 

kalk›nma hamlesini yo¤un flekilde yapt›¤› bu dönemde arkadafllar›m›z 

yurdun çeflitli bölgelerinde baflar›l› görevler yapm›fllard›r. 

Üniversitede ald›klar› mühendislik bilgileri ile devlet ve 

özel kurulufllarda kendilerini gelifltirerek çok önemli üst düzey 

yönetici olmufllard›r. S›n›f›m›zdaki arkadafllar›m›zdan bir kifli bakanl›k, 

bir kifli milletvekilli¤i, iki kifli müsteflarl›k yapm›flt›r. 

Önemli iktisadi devlet teflekküllerinde sekiz arkadafl›m›z genel 

müdür olarak çal›flm›flt›r (Seka, TCDD, Petkim, T. Demirçelik, T. 

Hava Yollar›, Etibank, Çaykur, T. Elektrik Kurumu). Ayr›ca baz› arkadafllar›m›z 

da özel sektörün önemli müesseselerinde baflar›l› 

görevlerde bulunmufllard›r. Yedi s›n›f arkadafl›m›z üniversitede 

Profesör olarak genç mühendislerin yetiflmesine katk›da bulunmufltur. 

S›n›f arkadafllar›m›zla her zaman beraber olmaya çal›fl›yoruz. 

Kurdu¤umuz bir turizm flirketinin (Elli dört Makine Tur. ve Tic. 

A.fi.) ‹stanbul’daki ofisinde, her hafta, gelebilen arkadafllarla bulufluyoruz. 

Bu tarihe kadar baflar›l› hizmetler yapm›fl arkadafllar›m›zdan 42 

kifli aram›zdan ayr›ld›lar. Onlar› da sayg› ve sevgi ile an›yoruz. 

1954 Makine mezunlar› ad›na E. Kubilay Akp›nar 


175

MAK‹NE 60 

1955 y›l›nda ‹TÜ’nün yapm›fl oldu¤u girifl s›nav›n› kazanarak Makine 

Fakültesi’nin Genel Makine, Uçak ve Gemi fiubelerinden birinde 

okuma olana¤›na sahip olan bizler, 1960 y›l›nda mezun olduk. 

Liselerdeki ö¤renim süresini dört y›ldan üç y›la indirilmesi 

nedeniyle, 1955 y›l›nda ülkemizdeki liseler hem üçüncü hem de 

dördüncü s›n›flardan mezun verince üniversitelere baflvuran aday 

say›s› neredeyse ikiye katland›, ancak kontenjanlar ayn› kald›¤› 

için s›nav› kazanan ö¤renciler çok s›k› bir eleme ile seçilmifl oldular. 

Böylece gerçekten ola¤anüstü baflar› kazanmaya aday bir ö¤renci 

grubu oluflturduk. 

‹lk y›llarda Gümüflsuyu yurduna s›ra gelmedi¤i için çeflitli yurt, 

pansiyon ve civardaki evlere da¤›ld›ktan sonra 4. s›n›f bafl›nda 

Gümüflsuyu yurdunda toplanarak daha iyi kaynaflma olana¤› bulduk. 

Fakülteye girifl y›l›nda oldu¤u gibi mezuniyet y›l›nda da baz› 

ilginç durumlar yaflad›k. Dönemin siyasi olaylar› üniversiteleri de 

etkiledi. Üniversiteler ve yurtlar kapat›larak ö¤retime ara verildi. 

27 May›s 1960 hareketiyle üniversiteler tekrar aç›ld›ktan sonra 17 

-18 Temmuz 1960 tarihlerinde mezuniyete esas teflkil eden “Bitirme 

Ödevi” s›navlar›na girerek Makine Yüksek Mühendisi unvan› 

ile mesleki hayat›m›za ilk ad›m› att›k ve ülkenin dört bir yan›na 

da¤›ld›k. Birbirimizi özledi¤imizi hissederek ilk s›n›f toplant›m›z› 

1965 y›l›nda Bebek Gazinosu’nda birlikte bir akflam yeme¤i, ikinci 

toplant›m›z› 10. y›lda Tarabya’da bir akflam yeme¤i fleklinde 

gerçeklefltirdik. Mezuniyetimizin 15. y›l›n› o zaman yeni aç›lm›fl 

bulunan Çeflme Alt›nyunus tesislerinde üç günlük bir beraberlikle 

kutlad›k. 20. y›lda Fethiye, 25. y›lda Abant, 30. y›lda Sapanca’da 

üçer günlük beraberliklerimiz oldu. Bu toplant›da befler y›ll›k 

aral›klarla bir araya gelmenin bize az geldi¤ine karar vererek 

daha sonraki y›llarda her y›l toplanmaya karar verdik ve bu kararlar›m›z› 

düzenli bir flekilde uygulad›k. Genellikle de yurdumuzun 

tarihi ve turistik yörelerinde organize etti¤imiz bu toplant›lar›m›z 

bizi çok mutlu etti¤i gibi motivasyonumuzu da artt›rd›. Bizim 

mesleki baflar›m›z›n arkas›nda, ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nin 

her y›l düzenli, disiplinli ve güncel e¤itim sistemi ile deneyimli ve 


bilgili hocalar›m›z›n gayretlerinin bulundu¤unu hep hat›rlad›k. 

Üniversitemize, fakültemiz ö¤rencilerine önemli say›da burslar 

vererek, çeflitli taleplerde, katk›larda bulunarak hep destek vermeye 

çal›flt›k, bundan sonra da çal›flaca¤›z. Say›m›z y›ldan y›la 

azalsa da 50’nci, 60’›nc› ve takip eden on y›llarda mezuniyet plaketlerimizi 

almay› heyecan ve ümitle bekliyoruz. 

‹TÜ’lü olman›n ayr›cal›¤›n› bir ömür yaflayarak hep gururland›k, 

ar› rozetlerimizi yakalar›m›zdan hiç eksik etmedik. ‹yi ki vars›n 

‹TÜ ve ilelebet olmaya devam edeceksin. 

1960 Makine mezunlar› ad›na 5671 Ataç Soysal 

(Ba¤›flta bulunanlar: Oktay Aras, Baha Atabek, Tamer Atauz, Mehmet Ça- 

¤›l, Mehmet Çapa, Talha Dinibütün, Ifl›l H›zver, Önder H›zver, Aykut Göker, 

Haluk Güner, Muammer Karabey, Nahit Kitapç›o¤lu, Mahir Mutlu, 

Oktay Özyi¤it, Ataç Soysal, Sevgen Ya¤l›, Mehmet Yazar, Güngör Y›lmaz)

MAK‹NE 71 

Ülkelerinin endüstriyel gelece¤ine gönül vermifl fen derslerinde 

baflar›l› gençlerin hayaliydi ‹TÜ’lü olmak. Ar› rozetini tak›p Ar› gibi 

çal›flkan olmak, ülkelerini muas›r medeniyetler mertebesine ç›- 

kartmak. ‹TÜ mezunu olmak hem bir ayr›cal›k, hem de sorumluluk 

gerektirirdi. Ayr›cal›kt›, karmafl›k teknik problemlerin kap›s›n› 

aralayabilmek; sorumluluktu, ö¤rendiklerini ülkesinin gelece¤ine 

uygulayabilmek. 

Makine 71 bu amaç u¤runa ‹TÜ ailesinden gerekli ilk tecrübe ve 

bilgi birikimini ö¤retimi boyunca edinir. 

“Bir gün Makine Elemanlar› dersinde Prof. Lütfullah Ulukan dersin 

sonuna do¤ru bir c›vata somun ba¤lant›s›nda bir noktay› iflaret 

eder ve sürtünme kuvvetinin yönünü sorar. Bir arkadafl›m›z 

parma¤›n› kald›r›r ve yönü söyler. Hocam›z sorar ‘neden’ Arkadafl›m›z 

dersin bafl›nda kendisinin söyledi¤ini söyler. Hocam›z›n 

cevab› ‘Hayatta düflünceleri alacaks›n›z, kendi beyin süzgecinden 

geçireceksiniz ve sonra da do¤ru bulduklar›n›z› kendi düflünceleriniz 

olarak savunacaks›n›z’ olur.” 

‹TÜ’de, ö¤renciler, hayat› analiz etmeyi ve sonuçlar›na göre yaflamay› 

ö¤renerek e¤itilir. Arkadafllar›yla ömür boyu sürecek dostluklar›n› 

sportif, kültürel ve teknik faaliyetlerle gelifltirir. Ülkesinin 

kalk›nmas›n›n ekonomik ba¤›ms›zl›ktan, ekonomik ba¤›ms›zl›¤›n 

da endüstriyel kalk›nmadan geçti¤ini düflünmektedir. Bunlar› 

irdeleyebilece¤i ö¤renci hareketleri hemen her gün olmaktad›r. 

Makine 71 mezuniyetten sonraki bireysel çal›flma yaflam›nda girdi¤i 

her ortamda çal›flkanl›¤› ve becerileriyle, ‹TÜ’de benli¤ine yaz›lm›fl 

hizmet, baflar›, önderlik ve ayd›nlanma ilkeleriyle Türk endüstrisinde 

filizler yeflertir. Ülkenin akademik, imalat, demir-çelik, 

otomotiv, gemi infla ve havac›l›k sektörleri dahil olmak üzere 

birçok sahada ‹TÜ Makine 71’in al›n teri bulunmaktad›r. 

‹TÜ’lüler bu savafllar›nda daima ‹TÜ ailesini yanlar›nda bulmal›- 

d›r. ‹TÜ ailesiyle tecrübelerini paylaflmal›d›r. Baflar›s›zl›klar›m›z 

bir baflka arkadafl›m›za kesinlikle kaç›nmas› gereken hatalar› 

gösterebilmelidir. Biz de di¤er devrelerin yapt›¤› gibi ilk önce birbirimizi 

kaybettik, seneler sonra tekrar ayr›lmamacas›na buluflmaya 

bafllad›k. Arkadafllar›m›z›n giriflimleri ile yeni yetiflen arkadafllar›m›za 

burs katk›s›yla destek olmak bizleri mutlu etti. 

‹TÜ’nün ülke kalk›nmas›nda varolmas› ‹TÜ’lülerin dayan›flmas› ile 

güçlenerek mümkün olabilir. ‹TÜ’nün bu dayan›flmay› son y›llarda 

politika olarak benimsemesi, güç al›nacak kaynak olarak tüm 

mezunlar› görmesi en do¤ru seçimdir. 

Ça¤›m›z bilgi ça¤›d›r. Bilgiye sahip olan daima rakiplerinin önündedir. 

‹stiyoruz ki bu ülkenin gelece¤ini emanet edece¤imiz gençler, 

ülkeyi gelece¤e güvenle tafl›yacak bilgilere sahip olsunlar. 

Okulumuz bu günlerde dayan›flmay› yeni infla edilen kütüphanemize 

katk› konusunda bütünleflmemizde görmüfltü, ‹TÜ Makine 

71 olarak bu dayan›flman›n içinde yer almaktan mutluluk ve onur 

duyuyoruz. 

Bu ülkenin gelece¤i Ulu Önder’in söyledi¤i gibi Ak›l ve Bilimle ayd›nland›¤›nda, 

hiçbir gücün bu ülkenin gelece¤ini karartabilece- 

¤ine inanm›yoruz. 

Gelin ‹TÜ’lüler bir can olal›m 

(Ba¤›flta bulunanlar: Nuri Ahmeto¤lu, Bekir Aluç, fievket Börtücen, Erdo- 

¤an F›rt›no¤lu, Ercan Güç, Mesut Gülfidan, Velit Günay, Erol Güvenç, Tayfun 

Kanbero¤lu, Haluk Karado¤an, Ali fiükrü K›ran, Cemal Kirkit, ‹lhan 

Koço¤lu, Gazanfer Köro¤lu, Ertu¤rul Önal, Ersin Peker, Ferit Suat Serinan, 

fieref fiermet, Süleyman Tolun, Halil Tunal›, Kemal Türkben, Ahmet 

Y›lmaz.) 


177

1972 G‹R‹fiL‹ MAK‹NE, UÇAK, GEM‹ VE 

SANAY‹ MÜHEND‹SLER‹ 

1972 y›l›n›n Eylül ay›nda Türkiye’nin bir çok yerinden, yaflad›klar› 

topraklar›n kültürü ile yo¤rulmufl farkl› yap› ve karakterdeki 180 

kiflinin bir araya geliflinin k›sa bir geçmiflidir anlatacaklar›m. 

Bizler birer damlayd›k, bulut olman›n, toprak olman›n, deniz olman›n 

ve sonunda okyanus olman›n özlemiyle dünyay› kaplamaya, 

keflfetmeye gelmifltik. 

Kimlerdik biz 1972 giriflli Genel Makine, Uçak, Gemi ‹nflaat ve 

Sanayi Mühendisi adaylar›yd›k. Yani flu anda MUGS diye isimlendirdi¤im 

orta yafl grubumuz. O y›llar, gençli¤in verdi¤i heyecanla 

acele karar veren, herkesten farkl› olmaya ve düflünmeye özen 

gösteren, ayr›ca düzene karfl› gelen taraflar›m›z ön plandayd›. 

Kararlar verirken, hem de çok düflünmeden verirken, bunun “akl›n 

durma hali oldu¤unu’’ kavrayamazd›k. Halbuki, biz bu s›ralara, 

akl›m›z› gelifltirmeye, ülke yönetiminde söz sahibi olmaya gelmifltik. 

Bilindi¤i gibi geliflme halinde olmak, düflünmek ve yorum 

yapmak tehlikelidir, insan› huzursuz yapar. Bunlar› yaflayarak 

kendimize yeni kap›lar açman›n yollar›n› ö¤rendik. 

Ve sonunda; hatalar›m›z› düzeltmeyi, yap›c› olmay›, hayat›n her 

aflamas›nda ö¤renmeyi baflard›k. ‹skoç politikac› Lord Brougham 

yapt›¤› bir konuflmas›nda flöyle demifltir; “e¤itim görmüfl bir halk› 

bir yöne sevk etmek kolay, sürüklemek güçtür, idare etmek kolay, 

kölelefltirmek imkans›zd›r.” 

Ne mutlu ki bizlere, halen 1972 giriflli Makine, Uçak, Gemi ve Sanayi 

Mühendisi arkadafllar›m›z›n büyük ço¤unlu¤u ile bir araday›z. 

Halen sevinçlerimizi, kederlerimizi, güzelliklerimizi paylaflabiliyoruz. 

Aram›zdan ayr›lan arkadafllar›m›z› da rahmetle anarken, 

okulumuza, biz 1972 senesinin damlalar›ndan birer damla 

düflsün istedik. Umar›z bu düflen damlalar da bulut olur, toprak 

olur, deniz olur belki okyanus olur t›pk› bizler gibi... 

S›n›f Temsilcisi Halis Ero¤lu 


ELEKTR‹K 75 G‹R‹fiL‹LER 

O y›llarda “Elektronik ve Haberleflme” ile “Enerji” bölümlerinden 

oluflan Gümüflsuyu binas›ndaki fakültemiz, hem gündüz hem de 

gece bölümüne ö¤renci kabul ediyordu. Toplam 150 kadar ö¤renciydik. 

Gündüz Elektronik ve Haberleflme bölümü o y›larda 

ÖSS’de en yüksek taban puanla ö¤renci alan dördüncü bölümdü. 

(‹lk üç bölüm s›ras›yla: ‹TÜ Uçak, Hacettepe T›p, ‹TÜ Genel Makineydi.) 

Üniversite y›llar›m›z 12 Eylül öncesinin çalkant›l› dönemine rastlad›. 

Olaylar nedeniyle ö¤renim aksad› ve tüm s›n›f olarak mezuniyetimiz 

bir y›l gecikti. Yine olaylar yüzünden gece ö¤retimi bizim 

dönemimizde kald›r›ld› ve gündüzle birlefltirildi. Baz› arkadafllar›- 

m›z ö¤renimlerini yurtd›fl›ndaki üniversitelerde tamamlamak zorunda 

kald›. Bu gibi sebepler yüzünden grubumuzu mezuniyet y›- 

l›na göre de¤il, üniversiteye girifl y›l›na göre isimlendiriyoruz. 

Siyasal çat›flmalar›n odak noktas›ndaki ‹TÜ, o dönemde birçok faflizan 

ve geçici sald›r›ya hedef oldu. Erdo¤an Yalç›ngil gibi arkadafllar›m›z 

hain kurflunlara hedef oldular. Ord. Prof. Bedri Karafakio¤lu 

gibi hocalar›m›z bilim ve halk düflman› gericiler taraf›ndan 

katledildi. Yaflad›¤›m›z ço¤u ac›l› ve hüzünlü günler, birbirimize 

daha çok yak›nlaflmam›zda ve kaynaflmam›zda etkili oldu. 

Mesleki ve toplumsal yaflamlar›m›za çok de¤erli katk›lar yapm›fl 

ve belleklerimizde güzel an›lar b›rakm›fl sevgili hocalar›m›z› hep 

and›k ve anaca¤›z. 

S›n›f›m›zdan on arkadafl›m›z akademik kariyerlerini sürdürerek 

profesör ve doçent unvan› ald›. Halen yurt içi ve yurtd›fl›nda çeflitli 

üniversitelerde çal›fl›yorlar. Baz›lar›m›z serbest çal›flmay› seçerek 

kendi ifllerini kurdu. Ço¤unlu¤umuz ise çeflitli kamu ve özel 

kurulufllarda teknik personel olarak çeflitli kademelerde çal›flmaya 

devam ediyor. 

Mezuniyetimizin üzerinden ortalama 25 y›l geçmesine ra¤men s›- 

n›f arkadafllar›m›z aras›nda hem mesleki hem özel dayan›flma sürüyor. 

Belli zamanlarda bir araya gelip yemek yiyoruz. ‹nternette 

sadece s›n›f arkadafllar›m›z›n üye oldu¤u 2001 y›l›ndan beri aktif 

olan; sevinçlerimizi, üzüntülerimizi paylaflt›¤›m›z, ülkemizin so-

unlar›n› tart›flt›¤›m›z bir sitemiz var. 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi kampanyas›n›n amac›na uygun olarak, 

arkadafllar›m›z aras›nda yayg›n bir kat›l›m sa¤lad›k ve hepimizden 

eflit miktarda para toplad›k. 

Rektörlü¤ü bu girifliminden dolay› kutluyoruz. S›n›f›m›z›n ad›n›n 

bu flekilde yaflat›lacak olmas›ndan ve bu önemli kampanyada 

Elektrik Fakültesinden kat›l›mda bulunan tek s›n›f olmaktan gurur 

ve mutluluk duyuyoruz. 

‹TÜ Elektrik Fakültesi 1975 giriflliler ad›na Haluk Taner ve Cem Yaz›c› 

(Ba¤›flta bulunanlar: Ergun A¤cabay, Ali Naci Akansu, Mahir Ak›nc›, Levend 

Akkan, Zerrin (Beyaz)-Ahmet Aflkan, Cem Bayraktar, Ertu¤rul Baydar, 

Feridun Bora, Fehmi Börekçio¤lu, Gülen (Paçac›) Camgöz, Engin (Artur) 

Coçar, Enis Çakar, Ömer Faruk Çand›r, fiule (Mentefl)-Ahmet Çarpar, 

Sinan Çöl, Süleyman Erdo¤an, Gülten (Pamukçu)- Kemal Ergezen, O¤uz 

Erhamza, Ali R›za Ersoy, Behiç Harmanl›, fiahap Hepaksot, Nergiz (Berkman) 

Göktay, Müfit Gören, Levent Gülbahar, Mehmet Gürses, Cüneyt Güzelifl, 

fiahap Hepaksoy, Bahad›r ‹çel, Belma (Dinçer) ‹kiz, Sevdiye (Ay) 

Kavafyan, Erhan Karaçay, Fikret Küçükdeveci, ‹smet Kozluca, Günak (Süzer)- 

Fuat Mahiro¤lu, ‹lhan Özseven, Bener Öztürk, Mücella (Gültekin) 

Özyer, Nurhan Muhtaryan, Ömer Morgül, Haluk Taner, Levent Tavac›o¤lu, 

Turgay Olgay, Bülent Tülek, Faik Türdü, Necati Varl›, Osman Y›ld›z, Osman 

Sabri Yolsal, A. Cem Yaz›c›.) 

ELEKTR‹K 76 G‹R‹fiL‹LER 

Birlikteli¤imizi, ülkenin tüm gençlerinin kaderini y›llardan beri belirleyen 

ÖSS belirlemiflti. Kimimiz tercih k›lavuzundan etkilenmifl 

kimimiz ise bu bölümün zaten hayalini kurmufltuk. 

Ülkenin o günlerdeki olumsuz flartlar›na ra¤men biraz da seçilmiflli¤in 

gururuyla ‹TÜ’lü olman›n tad›n› ç›kartmaya çal›fl›yorduk. 

Güzel ülkemizin hemen her ilinden ve ‹stanbul’un çeflitli semtlerinden 

toplanm›fl bu genç yüreklerde insan sevgisi, gelece¤e yönelik 

güzel umutlar› görmek mümkün müydü, bilemiyorum. 

Hemen hepimiz, bir yandan sürekli kesintiye u¤rayan e¤itimin 

karmaflas›na al›flmaya çal›fl›rken, s›nav maratonlar›ndan baflar›yla 

ç›kmaktan baflka amac›m›z olmadan en güzel y›llar›m›z› birlikte 

ama birlikteli¤imizin çok fark›na varmadan geçirdik. 

Y›llar geçip mezun olduktan sonra hayat telafl›n›n kofluflturmas› 

içine dald›¤›m›zda, alm›fl oldu¤umuz e¤itimin ve kurumumuzun 

ayr›cal›¤›n› hissetmek hepimiz için bir gurur kayna¤› oldu. 

Kimimiz dünyan›n bir ucunda, kimimiz ‹TÜ’nün koridorlar›nda kariyerlerine 

devam etti. Pek ço¤umuz çal›flma hayat›n›n kofluflturmas› 

içinde birbirini y›llarca göremedi. Bu y›llar içinde aram›zdan 

uzakta Almanya’da yaflayan ama kalben yan›m›zda olan sevgili 

arkadafl›m›z Mustafa Kemal Çokgüngör bizi gene bir araya getirmeyi 

baflard›. 

Y›llar sonra bir araya gelmemizin küçük bir an›s›n› okulumuzla 

paylaflmaya karar verdik. Maddi olarak çok fazla olmasa da bu 

paylafl›m hepimizi çok mutlu etti. Bu güzel organizasyonu yaparak 

bizlere bu mutlulu¤u yaflatan yöneticilere ayr›ca teflekkür 

ederiz. 

‹TÜ’de okuman›n ve ‹TÜ’lü olman›n ayr›cal›¤›n› gelecek kuflaklar›n 

da ayn› flekilde hissetmesi en büyük mutlulu¤umuz olacakt›r. 

(Ba¤›flta bulunanlar: Levent Akçasu, Ömür Akman, Mehmet Aktürk, Mert 

Atayurt, Levent Bayçin, Osman Büyükcan, Mustafa Çokgüngör, Cengiz Karaosmano¤lu, 

‹nci Kartal, fiükrü Okur, Tuncer Oral, Selda Ortaç, Mine Özkan, 

Raflit Özyi¤it, Veyis Sar›o¤uz, Kubilay Sönmez, Sermet Ünel, Asuman 

Gülay Y›ld›r›m, Lale Zeynelgil) 


MADEN FAKÜLTES‹ MEZUNLARI 

1953 y›l›nda kurulan Maden Fakültesi ilk mezunlar›n› 1958 y›l›nda 

vermifltir. 2008’de fakültenin ilk mezunlar›n›n 50. y›l› dolmaktad›r. 

Fakülte mezunu maden, jeofizik ve petrol mühendislerinin ülkenin 

do¤al kaynaklar›n›n gelifltirilmesi ve iflletilmesinde önemli 

katk›lar› olmufltur. Mezunlar ‹stanbul Teknik Üniversitesi ve Maden 

Fakültesine ba¤l›l›klar›n›, Fakülteye yapt›klar› önemli katk›- 

larla kan›tlam›fllard›r. Mustafa ‹nan Kütüphanesi’ne ise kampanyadan 

haberi olan s›n›rl› say›daki mezun ba¤›flta bulunmufltur. 

Maden Fakültesi mezun ve mensuplar›n›n üniversitelerine hizmetleri 

bundan sonra da devam edecektir. 

(Ba¤›flta bulunanlar: Özer Altay, Erhan Barutçu, Melih Çelikkol, M. Turgut 

Çopuro¤lu, Ali Emiro¤lu, Mustafa Erdo¤an, Tu¤rul Erkin, Mehmet 

Ero¤lu, Yüceer Göver, Kemal Güleç, Nijat Gürsoy, Ümit ‹zibelli, ‹smet Kasapo¤lu, 

Kemal Kaynar, Orhan Kural, Salih Özen, Abdullah M›s›rl›o¤lu, 

Çetin Onur, Güven Önal, At›lgan Sökmen, Mustafa Sönmez, Ali Türko¤lu, 

Atilla Yalç›n, Çetin Yemyeflil, Günayd›n Yirmibeflo¤lu, Erdo¤an Yüzer.) 


MMF MAK‹NE 80 

Geçmifl zaman olur ki, hayali cihan de¤er… 

1975 y›l›n›n bir Eylül günü 80 kadar genç, ‹TÜ Maçka Binas›’nda, 

özlük ifllerinin kap›s›nda toplanm›flt›. Kimi Anadolu’dan kimi ‹stanbul’dan, 

Bursa’dan… Biri aile zoruyla, di¤eri makine mühendisi 

olursam, k›z isterken faydas› olur, ya da askerli¤imi yedek 

subay olarak yapar›m düflüncesi ile, di¤eri evde can›m s›k›l›r 

kayg›s›yla, kimi de burada bir devrim yapal›m, hem iki-üç nesli 

harcar›z, hem de vakit geçirmifl oluruz düflüncesiyle kay›t yapt›- 

r›yordu. 

Öncelikle Can (Alap›nar) Baba ‹TÜ’ye girmifl olmaktan dolay› 

artm›fl olan havam›z› biraz ald›. Hamit (Öztepe) Hoca da bizim 

asla makine mühendisi olamayaca¤›m›z›, olsak olsak makine 

mühendisi olabilece¤imizi bildirdi. Kalan hammaddeyi de fiukufe 

(Yamantürk) Han›m toplamaya bafllad›. Cim-Bom-Bom Hadi 

(Tamer) Hocam›z, ozon tabakas›n›n delinece¤ini daha o zamanlardan 

ortaya atarak, zaten az kalan oksijenimizi hepten kesti. 

Gaz alt› kayna¤›na gelmifl oldu¤umuzu ise Selahattin (An›k) Hocam›z 

müjdeledi. Arkadan Aksel (Öztürk) ve Abdurrahman (K›- 

l›ç) Hoca’lar bize entropi verip ›s› ifllem yapt›lar. Art›k k›p›r k›p›r 

oynuyorduk ki Kaan (Edis) ve Yavuz (Tekin) Hoca’lar su verdiler. 

Bafl›m›z Kaplan türbini gibi dönmekte, verim de neredeyse 

%100’ü geçmek üzereydi. (Bu noktada gülmeyiniz, pek çok kereler 

hesaplar›m›zda verimi % 100’ün üzerinde ç›karmay› baflarm›fl›zd›r.) 

Fuat (Pasin) Hoca’m›z bize bafl dönmemizin periyodunu 

ölçmeyi ö¤retmeye çal›fl›yor, Temel (Belek) Hoca da verileri 

Holzer metoduna uygulay›p harmonik sal›n›m›m›z›n nas›l sönümlenece¤ini 

bulmaya u¤rafl›yordu. Gerçi dersler Statik’ten 

Dinamik’e geçifl yapm›flt› da, biz tam ayak uyduramam›flt›k. 

Ailelerimizden “Okulu bitirin, kolunuzda bir alt›n bilezi¤iniz 

olur,” yönünde klasik bask›lar vard›, ancak Mustafa Akkurt bize 

“Bilezikli ya da bileziksiz veya her ikisi fleklinde” de olabilece- 

¤ini anlatm›fl, Talat (Tevruz) Hoca da, kafas›n› yukar› afla¤› yavaaafl 

yavafl sallayarak onay vermiflti. Koflarak kendisine imtihanlar›m›z›n 

nas›l geçti¤ini sordu¤umuz Metin (Gürgöze) Ho-

ca’m›z›n “Üzülmeyin… Geçirdik” müjdesi de afla¤› yukar› bu zamanlara 

rastlar. Behçet (Safgönül) Hoca’m›z›n motorlar› gibi içten 

yan›yorduk. Saçlar›m›z aç›k denizde Ahmet Rasim (Büyüktur) 

Hoca’n›n bir Sulzer Motoru’nun egzozunu yemifl gibi dik dik 

olmufl olmas›na ra¤men, ümitlerimizi ham cevherimizden bir 

p›rlanta, hadi olmad› en az›ndan bir elmas ç›kacak hayalleri 

besliyordu… Amma velakin dört y›l sonunda ortaya ç›kan bu sanayi 

elmas›na bile fit olduk. Belimiz de nedense hep 75 derece 

e¤ik kald›. 

Zamanlar, mukavemet kitab›n› elinde tafl›yanlar›n tutuklan›p 

merkeze götürüldü¤ü zamanlard›. S›n›f›m›z›n daha önce ihtilal 

görmüfl olanlar›, bir fleyler döndü¤ünü seziyor, ama bize çakt›rm›yorlard›. 

Celal Bayar, her k›fl “komünizm gelecek” dedi¤i için, 

biz ihtilali soldan bekliyorduk, velakin eylem askerlerden geldi. 

Böylelikle okul sonras› askerli¤e de biraz haz›rl›k yapma imkan› 

bulduk. Ancak s›n›f›m›zda bir de k›z ö¤renci vard›. Onun hem askere 

gitmeyece¤i hem de k›z istemeyece¤i bilindi¤inden, okula 

neden yaz›ld›¤›n› bu güne kadar anlayan olmad›. 

Okullarda foto¤raflar›n alt›nda yukar›dakine benzer yaz›lar vard›r. 

Meflhur sözü bilirsiniz,”Grup foto¤raflar›nda nas›l ç›kt›¤›n›- 

z›n önemi yoktur, zira herkes sadece kendine bakar.” Bu yaz›y› 

da, muhtemelen yaln›z bizim s›n›f, belki bir kifli daha okur. Gelecekte 

belki bir ikimizin çocuklar› da okur. Bir devir de böyle 

kapan›r, gider. 

Sonsuza dek baki kalaca¤›n› umdu¤umuz bu kubbeden geçerken 

hofl bir seda b›rakabildikse ne mutlu… 

(Ba¤›flta bulunanlar: Zeki Bükçüo¤lu, ‹zzet Bayraktar, ‹smail Cantürk, 

Bülent Çak›ro¤lu, Metin Duygun, Tamer Gerçek, Ömer Caner Gezgin, Osman 

Zühtü Göksel, ‹shak Güleç, fiemsettin Ifl›l, Mesut ‹nceo¤lu, O¤uz 

Kahraman, Deniz Metin Kaya, O¤uz K›l›ç, Cahit Oruç, Haldun Özbek, 

Eyüp Sabri, Ali San, Eyüp Sevimli, Mustafa Cengiz fiirin, Dahi Tozlu, Ahmet 

Tusavul, Erhan Türko¤ullar›, Oktay Uyav, Mehmet Uzuner, Meral Yamaç, 

Halit Ziya Yaz›c›, Recep Y›ld›z, Tahir Y›lmaz.) 


181


kurumlar 

‹STANBUL KÜLTÜR ÜN‹VERS‹TES‹ 

‹stanbul Kültür Üniversitesi 15 Temmuz 1997 tarihinde 4281 say›l› 

yasa ile kurulan kamu tüzel kiflili¤ine sahip bir vak›f üniversitesidir. 

2547 say›l› Yüksekö¤retim Kanunu uyar›nca e¤itim ve 

ö¤retim yapmaktad›r ve bir devlet üniversitesinin her türlü hak 

ve yetkisine sahiptir. ‹stanbul Kültür Üniversitesi’nin temellerini 

atan Kültür Koleji Vakf›, Türk e¤itim-ö¤retim sistemine katk›lar› 

1930’lu y›llardan beri süren Ak›ngüç ailesi taraf›ndan kurulmufltur. 

fiirinevler ve Ataköy’de bulunan iki kampüste akademik faaliyetlerini 

yürüten ‹KÜ, ö¤rencilerine e¤itim ve ö¤retim yan›nda 

zengin kültürel, sanatsal ve sosyal olanaklar sunarak ve onlar› 

kent yaflam›ndan koparmadan gelece¤e haz›rlamaktad›r. 2006- 

2007 akademik y›l›nda 10. y›l›n› kutlayan ‹stanbul Kültür Üniversitesi’nin 

5 fakültesindeki 18 bölümde, 2 meslek yüksekokulundaki 

9 programda ve 2 enstitüsündeki 3 doktora ve 28 yüksek lisans 

program›ndaki toplam 6476 ö¤renciye, 550 ö¤retim eleman› 

e¤itim vermektedir. ‹stanbul Kültür Üniversitesi YÖK taraf›ndan 

yap›lan denetlemeler ve de¤erlendirmeler sonucu 1999 y›- 

l›ndan itibaren üst üste 7 y›ld›r devlet deste¤ine hak kazanmaktad›r. 

‹lk önlisans ve yükseklisans mezunlar›n› 1998-1999, ilk lisans 

mezunlar›n› 2000-2001 akademik y›l›nda veren ‹stanbul 

Kültür Üniversitesi’nin mezunlar›, kaliteli bir e¤itim ve sosyal yaflam 

sonras›nda ifl yaflam›nda aranan bireyler olarak yaflama 

at›lmaktad›rlar. 


‹TÜ MEZUNLARI DERNE⁄‹ (BURSA) 

Derne¤imiz, üyelerine sosyal, kültürel, bilimsel, mesleki ve sportif 

hayatlar›nda ve sanat çal›flmalar›nda yard›mc› olmak, mezunlar aras›nda 

iliflkileri gelifltirmek, Üniversite ve ö¤rencileri ile iliflkileri artt›rmak, 

‹TÜ birimlerinin yap›lanma onar›m ve donat›mlar› için mezunlar›n 

ilgi, yard›m ve deste¤ini sa¤lamak, yerel yönetimlere ve valili¤e 

ba¤l› kurumlara kent yaflam›n› kolaylaflt›r›c› projeler ve öneriler 

sunmak gibi amaçlar› gerçeklefltirmek üzere, ‹nflaat Mühendisleri 

Berat Tunakan, Hasan Tu¤cu, Fettah Bilalo¤lu, Cahit Yard›mc›, Servet 

Büyükpoyraz, Do¤an Tu¤cu, Mimarlar Ayla Bayrak, ‹brahim Y›lmaz, 

Ali Tu¤cu, Hrt. ve Kad. Mühendisleri E. Gürkan Kanbir, Gürkan 

Öz, Hüseyin Sezer’in bir araya gelmesiyle 20 Nisan 1998 tarihinde 

kurulmufltur. Faal 158 üyemiz vard›r. 

Kuruluflundan bugüne Bursa için pek çok proje üreterek ilgililere sunan, 

yürürlükteki çal›flmalar› titizlikle takip eden derne¤imiz, çal›flmalar›n› 

ayn› kararl›l›kla sürdürmektedir. Özellikle 2004 y›l›ndan itibaren 

üniversitemizin deste¤i ile ÖSS s›navlar›nda ve Bursa çap›nda 

derece yapan ö¤rencilerin üniversitemize kazand›r›lmalar› için birebir 

iliflki kurarak yo¤un çal›flmalar yap›lm›fl, s›navlar öncesinde üniversitemizi 

tan›t›c› afifl ve dergiler baflar›l› liselerimize ulaflt›r›lm›flt›r. 

Üyelerimiz aras›nda birlik ve beraberli¤in tesisi amac›yla yemekler 

düzenleyen derne¤imiz, üniversitemizde okuyan ve maddi durumu 

iyi olmayan Bursal› ö¤rencilere burslar da temin etmifltir. Çal›flmalar›n› 

üniversitemiz ve mezunlar›n›n deste¤i ile yürüten derne¤imiz, 

her geçen gün artan üyelerinden ald›¤› güçle kurulufl amaçlar›n› gerçeklefltirmek 

ad›na azim ve kararl›l›kla yoluna devam edecektir. 

(Bu yaz› Yönetim Kurulu Baflkan› Berat Tunakan taraf›ndan haz›rlanm›flt›r.)

‹STANBUL TEKN‹K ÜN‹VERS‹TES‹ VAKFI 

‹TÜ Vakf›, üniversitemizi desteklemek amac›yla 1984 y›l›nda 

Rektör Kemal Kafal› öncülü¤ünde bir grup mezun ve mensubunun 

özverili çabalar› ile kurulmufl öncü örgütlenmelerden biridir. 

Vak›f yönetimi, kurulufl aflamas›ndaki geliflme, kaynak sa¤lama 

ve yat›r›m felsefesini belirlerken; mensup, ö¤renci ve mezunlara 

hizmet verecek iktisadi iflletmelerin oluflturulmas›n› ve 

tüm yat›r›mlar›n ‹TÜ yerleflkelerinde yap›lmas›n›, özellikli hedefler 

olarak belirlemifltir. Bu hedefler do¤rultusunda k›sa sürede 

önemli at›l›mlar gerçeklefltirilmifl, üniversite taraf›ndan kullan›lmayan 

bina ve alanlarda, yap-ifllet-devret modeli uygulanarak 

Sosyal Tesisler, E¤itim Tesisleri, Spor Tesisleri, Araflt›rma- 

Gelifltirme Merkezi ‹flletmeleri ve K›z Ö¤renci Yurtlar› kurularak, 

bunlar›n hedeflenen kitleye hizmet vermeleri sa¤lanm›flt›r. Üniversitemiz 

için prestij kayna¤› olan ve sosyal yap›y› güçlendiren 

bu tesisler için üniversite bütçesinden hiçbir harcama yap›lmam›fl, 

tüm yat›r›mlar Vakf›n olanaklar› ve ba¤›fllarla gerçeklefltirilmifltir. 

‹stanbul Maçka’daki Sosyal Tesisler’deki yüzme havuzu 

‹TÜ Vakf›, bu tesislerin iflletilmesi ile sa¤lad›¤› gelirlerini ‹TÜ ö¤rencilerine 

burs, yurt imkan› ve üniversiteye katk› olarak sunmakta; 

bu çerçevede her y›l ortalama 500 ö¤renciye karfl›l›ks›z 

burs, bar›nma bursu, baflar›l› ö¤rencilere ve ‹TÜ’ye ön s›rada gören 

ö¤rencilere ödüller vermektedir. Yay›n faaliyetlerine de destek 

veren ‹TÜ Vakf›, bugüne kadar 50 civar›nda ders kitab›n›n 

‹TÜ Vakf› Sosyal Tesisleri’nde toplant› ve koferans salonlar› ‹TÜ’lülerin hizmetinde 


183

as›m›n› gerçeklefltirmifl, üç ayl›k periyotlarla yay›nlanan ‹TÜ 

Vakf› Dergisi ise mezunlarla üniversite aras›nda bir köprü oluflturmufltur. 

Bilimsel araflt›rmalar› desteklemek üzere her y›l Bilim ve Teknoloji 

Ödülü vermekte olan Vak›f, ‹TÜ birimlerince gerçeklefltirilen 

bilimsel etkinliklere de katk›da bulunmaktad›r. 5000 civar›nda 

mezun ve mensubun üye oldu¤u ‹TÜ Vakf› Sosyal Kulübü ise, 

üyelerin tesislerden öncelikli ve indirimli yararlanmalar›n› sa¤lamaktad›r. 

‹TÜ Vakf›, iflletmelerinin baz›lar›n›, yasal zorunluluk 

gere¤i üniversiteye devretmifl olup, halen Maçka Sosyal Tesisleri, 

Hisarüstü Vak›ftepe Restoran, Verda Üründül K›z Ö¤renci Yurdu 

ve Turizm-Otelcilik Okulu ile hizmetlerini sürdürmektedir. 

Vak›f, ‹TÜ mezunlar›n›n sahip oldu¤u potansiyeli ülke yarar›na 

sunmak için gerekli ortam› oluflturmak ve elde edilecek geliri üniversitemizin, 

ö¤retim kadrosunun ve ö¤rencilerin gereksinimlerini 

karfl›lamada kullanmak üzere 2005 y›l›nda kurulan ARGEM 

A.fi.’nin (% 48 hisse pay› ile) ortaklar› aras›nda yer almaktad›r. 

‹TÜ Vakf› Maçka Sosyal Tesislerinde restaurant ve 

konaklama birimlerinden görüntüler 

‹TÜ VAKFI SOSYAL VE 

KÜLTÜREL H‹ZMETLER KOM‹TES‹ 

‹TÜ Vakf› Sosyal ve Kültürel Hizmetler Komitesi, mezun ve mensup 

eflleri ile ö¤retim elemanlar›ndan oluflan bir grup öncü kad›- 

n›n giriflimleri ile 1989 y›l›nda kuruldu. Komite’nin kurulufltan itibaren 

küçük ad›mlarla, ancak büyük heyecanla bafllatt›¤› etkinlikler 

zamanla büyük hedeflere dönüflerek, üniversitemize kal›c› 

eserler kazand›rman›n yan› s›ra, camian›n sosyal ve kültürel hayat›na 

da yeni bir soluk getirdi. 1992 y›l›nda yap›m› tamamlanan 

Gümüflsuyu K›z Ö¤renci Yurdu, sevgi, emek ve gönül birli¤i ile bir 

araya gelmifl Sosyal ve Kültürel Hizmetler Komitesi üyelerinin özverili 

çal›flmalar›n›n bir simgesi olarak bugün 50 k›z ö¤rencimize 

bar›nma olana¤› sa¤l›yor. Bugüne kadar ülkemizin önde gelen 

kurulufllar›n›n sponsorlu¤unda düzenledi¤i say›s›z klasik müzik 

konserinde, dünyaca ünlü pek çok Türk ve yabanc› sanatç›y› ‹TÜ 

camias› ile buluflturan Komite, “Burs Kampanyas›na Destek” 

amac›yla konser organizasyonlar›n›n yan› s›ra, bale, gezi, kermes, 

defile, yemek, brunch, sergi, tiyatro, panel, konferans, briç 

kurs ve turnuvalar›, resim kurslar› gibi etkinliklerini sürdürüyor. 

Tüm etkinliklerden elde etti¤i geliri ‹TÜ Vakf› Burs Fonu’na aktaran 

Sosyal ve Kültürel Hizmetler Komitesi, y›lda ortalama 150 ‹TÜ 

ö¤rencisine verdi¤i karfl›l›ks›z burslar, geri ödemeli maddi katk›- 

lar, yemek yard›mlar›n›n yan› s›ra, ayn› zamanda ö¤rencilerin pek 

çok sorununda çözüm üreten, kucak açan bir aile. 

(Ba¤›flta bulunanlar: Kamuran Aköz, Suna Atat›k, Yurdanur Aydo¤an, 

Nuran Baykal, Emine Bilgin, Tülin Çetinbafl, Zeliha Dilek, Ertan Do¤an, 

Ayla Eren, Sermin ‹peko¤lu, Hülya Karado¤an, fiadiye Karado¤an, Ifl›k 

Kumbasar, Sevimser Mörel, Zerrin Müftüo¤lu, Nefle Önal, Mukaddes Özdemir, 

fierife Özkaynak, Mihriye Salto¤lu, Fügen Sar›o¤lu, Mahiye Seçkin, 

Öney Tamero¤lu, Mine Tar›m, Güler U¤ur, ‹rem Vardar, ‹clal Vatandost, 

Emine Ya¤c›, Aysun Yücekal.) 


‹STANBUL TEKN‹K ÜN‹VERS‹TEL‹LER 

B‹RL‹⁄‹ DERNE⁄‹ VE ‹STANBUL TEKN‹K 

ÜN‹VERS‹TEL‹LER B‹RL‹⁄‹ VAKFI 

Ankara’n›n genç Türkiye Cumhuriyeti’ne yak›fl›r bir baflkent olmas› 

için her türlü fedakârl›¤› gösteren genç Türk mühendisleri, mesailerinden 

arta kalan zamanlar›n› en iyi flekilde de¤erlendirmek 

çabas› içinde, sorunlar›n› bir araya gelerek tart›flmak, dayan›flmak, 

birlik ve beraberliklerini sa¤lamak için 17.05.1926 tarihinde 

Türk Yüksek Mühendisler Birli¤i’ni kurmufllard›r. Tamam› ‹TÜ’lü 

yedi müteflebbisin kurdu¤u bu birlik üniversitemiz mezunlar›n›n 

en eski örgütü olma özelli¤ini tafl›maktad›r. 

Birlik, Büklüm Sokak No:71 adresinde ‹TÜ camias›na yak›fl›r bir 

dernek merkezi infla ederek “‹TÜ Evi” ad› alt›nda üyelerimizin kullan›m›na 

açm›flt›r. 

Türk Yüksek Mühendisleri Birli¤i ad› ile 1926’da kurulan örgütün 

ad›, 1973 y›l›nda “‹TÜ Yüksek Mühendisler Birli¤i Derne¤i” ve 

26.03.2006 y›l›nda da “‹stanbul Teknik Üniversiteliler Birli¤i Derne¤i” 

olarak de¤ifltirilmifltir. Derne¤imiz 09.12.1992 tarihinde 

amaçlar› “Ça¤›m›z›n geliflen teknolojisine ülkemizin h›zla ulaflmas›na 

yard›mc› olmak, gelecek kuflaklar› her yönü ile teknolojik 

geliflmelere, ekonomik, sosyal ve kültürel alanda ça¤›n›n çözümlerine 

ulaflt›rmak ve ‹TÜ’de meslek e¤itimini her yönü ile en üst 

düzeye ç›kartmak” flekilde özetlenebilen ‹TÜ Yüksek Mühendisler 

Birli¤i Vakf›’n› kurarak tüm tafl›nmazlar›n› bu vakfa ba¤›fllanm›flt›r. 

Derne¤in ismindeki de¤iflikli¤e paralel olarak Vakf›n ismini de 

12.12.2007 tarihinde “‹stanbul Teknik Üniversiteliler Birli¤i Vakf›” 

olarak de¤ifltirilmifltir. 

Dernek ve Vak›f halen çal›flmalar›n› ‹TÜ Evi’nde uyum içinde yürütmekte 

ve ‹TÜ camias›n›n birlik, beraberlik ve dayan›flmas›na 

hizmet etmeye çal›flmaktad›r. 

YAPI PROJE MERKEZ‹ 

1971 y›l›nda ‹nfl. Yük. Müh. Metin Manisal›o¤lu ile Yük. Müh. Mimar 

Orhan Ç›nlar taraf›ndan Tasar›m Bürosu olarak kuruldu. 1978 

y›l›na kadar birçok konut, ifl yeri, turistik tesisler, fabrika, okul, 

hastane, yurt, üniversite, spor tesisleri projelerine imza att›. 1973 

y›l›ndan itibaren proje çal›flmalar› yan›nda konut ve ifl yeri yap›mlar›na 

yöneldi. 1977 y›l›ndan itibaren Elek. Müh. ‹brahim Cephanecigil, 

Yük. Müh. Mimar Metin Cephanecigil ve ‹nfl. Müh. Sabri 

Karatafl’›n kat›l›mlar› ile faaliyet sahas›n› geniflleterek resmi ve 

özel sektör taahhüt iflleri ile de ifltigal etmeye bafllad›. 

1982 y›l›nda Yap› Proje Merkezi Anonim fiirketi ad› alt›nda kurumsallaflt›. 

Bugüne kadar çeflitli konut, ifl yeri, sanayi ve endüstri tesisleri, 

turistik tesisler, spor tesisleri, yol, köprü, tünel, gölet, sulama, 

hidroelektrik tesisleri, ar›tma tesisleri, liman vb. deniz yap›lar›, 

kentsel altyap› ve çevre düzenlemeleri konular›nda birçok 

projeyi hayata geçirdi. 

Bugün yurt içinde ve yurt d›fl›nda özellikle uzmanlaflt›¤› alt yap› 

projeleri’nde faaliyetini yo¤unlaflt›rarak sürdürmektedir. 

(Ba¤›flta bulunanlar: ‹brahim Ersin Cephanecigil, Metin Cephanecigil, 

Orhan Ç›nlar, Sabri Karatafl, Metin Manisal›o¤lu.) 


185

adlar› sandalyelere verilen ba¤›flç›lar 

TAHS‹N AKSOY ‹nfl’82 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi 1982 mezunu olup çelik yap›lar, sulama, köprü 

inflaat›, altyap› gibi de¤iflik projelerde mühendis, müteahhit 

olarak görev yapm›fl olup 12 y›ld›r prefabrik sektöründe faaliyet 

gösteren Çall›o¤lu Prefabrik Yap› ve Ticaret Anonim fiirketi’nin ortak 

ve Yönetim Kurulu Baflkan›, Çap ‹nflaat ve Çall›o¤lu Haz›r Beton 

Anonim fiirketi’nin ortak ve yönetim kurulu üyesidir. 

Ayr›ca kendi firmas› ile genel müteahhitlik hizmetleri yürütmektedir. 

F‹KRET ALAKOÇ ‹nfl’55 

25.01.1932 y›l›nda Bursa’da do¤dum. ‹lkokul ve ortaokulu okuduktan 

sonra 1948-1949 y›l›nda Bursa Erkek Lisesi’nden mezun oldum. 

1949-1950 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni kazand›m. 2734 numaral› 

fakülte numaramla, fakültemin Su Getirme ve Kanalizasyon Bölümü’nden 

mezun oldum. S›ras›yla, 1955 y›l›nda bir sene müddetle 

Sezai Türkefl-Feyzi Akkaya Firmas›’n›n yapmakta oldu¤u ‹skenderun 

Liman› inflaat›nda çal›flt›m. 1956 y›l›nda askerlik hizmetimi, 

Tuzla Uçaksavar Okulu’ndan sonra yedek subay olarak bir y›l süre 

ile Erzurum’da, ‹nflaat-Emlak Müdürlü¤ü’nde yapt›m. 

1957 senesinde Bursa ‹ller Bankas› 1. Bölge Müdürlü¤ü’nde alt› ay 

süre ile yevmiyeli personel olarak çal›flt›m. Ayn› sene sonunda 

1957 y›l›nda Yük. ‹nfl. Müh. Hüsamettin Örüç ve Yük. Mimar Gönen 

Çakmakç› ile Petek ‹nfl. Ltd. fiti.’yi kurdum ve serbest çal›flmaya 

bafllad›m. 

1959 y›l›nda eflim Mine Alakoç ile evlendim. Nigün (1960), Berna 

(1965) adlar›nda iki k›z›m ile Sinan, Zeynep ve Selim adlar›nda üç 

torunum vard›r. 1968 y›l›nda Bursa’da Aroma Meyve Sular› ve G›da 

Sanayi fabrikas›n› kurduk. Uzun seneler ‹dare Meclisi üyeli¤i ve 

baflkanl›¤› görevlerinde bulundum. 1974-1975 y›l›nda Bursa Lions 

Kulübü baflkanl›¤›n› yapt›m. 1978-1979 y›l›nda BUS‹AD (Bursa Sanayici 

ve ‹fl Adamlar› Derne¤i) kuruluflunda bulundum. Yönetim 

Kurulu üyeli¤inde çal›flt›m. 1977 senesinden itibaren Petek ‹nflaat 

ve Ticaret A.fi.’yi Yük. Mimar Gönen Çakmakç› ile birlikte yürütmekteyiz. 

Halen flirketimizin ‹dare Meclisi Baflkan› olarak çal›flmaktay›m. 


M. FER‹DUN ALPAT Mim’54 

1959 Denizli Lisesi ve 1955 fiubat Mimarl›k Fakültesi mezunuyum. 

Mu¤la Orman Bölge Müdürlü¤ü’nde Kontrol Mühendisli¤i ve Denizli 

Belediyesi’nde Fen ve ‹mar ‹flleri Müdürlü¤ü yapt›m. 1959 y›- 

l›ndan beri serbest mimarl›k, mühendislik ve müteahhitlik yap›- 

yorum. Pek çok resmi ve özel bina, iki adet küçük sanayi sitesi, 

çok say›da sanayi tesisi ile bir adet organize sanayi bölgesi infla 

ettim. 

Ticaret Odas›, Sanayi Odas›, Parti ‹l Baflkanl›¤›, Belediye Meclisi 

Grup Baflkanl›¤›, TOBB Yönetim Kurulu Üyeli¤i, TOBB Genel Kurul 

Baflkanl›¤›, RCD, ‹KV, PETK‹M, UMAT, Denizlispor, Pamukkale Üniversitesi 

(PAÜ) Vakf› Yönetim Kurulu Üyelikleri, OSB Baflkanl›¤›, 

Atatürk An›t› Yapt›rma Derne¤i Baflkanl›¤› yapt›m. 

Evliyim, bir o¤lum, iki k›z›m, befl torunum vard›r. 

VEDAT ALVER ‹nfl’76 

1951 Y›l›nda Samsun Terme’de do¤du. ‹lk, orta e¤itimini Terme ve 

Liseyi ‹stanbul Kabatafl Erkek Lisesi’nde tamamlad›. 

1970-71 Ö¤retim y›l›nda bafllad›¤› ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni 1976 y›- 

l›nda ‹nflaat Mühendisi olarak bitirdi. 1977-80 DS‹ Samsun 7. Bölge’de 

Yedik›r Baraj› ve Sulamas› inflaat›nda flantiye flefi olarak çal›flt›. 

1981 Deniz Kuvvetleri K.’da deniz aste¤men olarak askerlik 

görevini yapt›. 1981-1991 Özyap› ‹nflaat Sanayi ve Ticaret A.fi.’de 

genel müdürlük, 1991-2008 Alver ‹nflaat Sanayi ve Ticaret .A.fi. 

kurucu orta¤› ve Yönetim Kurulu Baflkan› olarak çal›flt›. 

Hacettepe Üniversitesi, Zonguldak Kara Elmas Üniversitesi, Karabük 

Üniversitesi ve Milli E¤itim Bakanl›¤›’nda çeflitli fakülte binalar›, 

Anadolu liseleri, kongre merkezi inflaatlar› yapt› ve halen 


2005-2008 ‹stanbul Teknik Üniversiteliler Birli¤i Yönetim Kurulu 

üyesi (Sayman Üye) olarak çal›flt› 


187

HAL‹L ATAMAN ‹nfl’83 

1960 y›l›nda Antalya’da do¤dum. Galatasaray Lisesi’nden sonra 

‹TÜ’ye girdim ve 1983 y›l›nda ‹nflaat Fakültesi’nden mezun oldum. 

‹flletme ve Su Yap›lar› konusunda yüksek lisans yapt›ktan 

sonra Yap› ‹flletmesi konusunda bafllad›¤›m doktora tahsilimi yar›da 

kestim. 

fiu anda Ataç ‹nflaat ve Sanayi A.fi.’de murahhas üye olarak çal›flma 

hayat›m› sürdürmekteyim. Evli ve iki çocuk babas›y›m. Frans›zca, 

‹ngilizce ve Almanca dillerini konuflabilmekteyim. 

FETTULLAH BAKKAL ‹nfl’67 

Tarih 1961, mevsim sonbahar, meflakkatli geçen bir yaz›n sonunda 

mutluyuz. Taflk›flla’n›n o muhteflem koridorlar›nda gelece¤imize 

ilk ad›mlar› at›yoruz. Tarih 2006, ne çabuk geçti y›llar, arkama 

bak›yorum; özel sektörde geçen k›rk y›ll›k çal›flma hayat›, bir yast›kta 

geçen k›rk y›ll›k mutlu bir evlilik ve üç evlat, üç torun. Ve de 

çal›flmaya devam, iflte bu benim yaflam felsefem. Dostluklar kolay 

kazan›lm›yor, hele bu saatten sonra; elimizdekilerin de¤erini 

geçen y›llarda daha iyi anlayabiliyorum ve arkadafllar›m› çok seviyorum. 

Kaybettiklerime de çok üzülüyorum. Bundan sonra da 

nice y›llarda hep beraber olma dile¤i ile... 

Sayg›lar, sevgiler. 


ABDURRAHMAN BEREKET ‹nfl’26 

1900 y›l›nda do¤an Abdurrahman Bereket 1926 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat 

Fakültesi’nden mezun olmufl ve yurdun çeflitli yerlerinde çok say›da 

köprü, yol, su kulesi ve benzeri inflaatlar yapm›flt›r. 

1977 y›l›nda yitirdi¤imiz Abdurrahman Bereket için ailesi Mustafa 

‹nan Kütüphanesi’ne ba¤›flta bulunarak ad›na üç sandalye alm›flt›r. 

Türkiye’nin imar›nda büyük katk›lar› olan Say›n Abdullah Bereket 

ad›na yap›lan ba¤›fllarla al›nan bu üç sandalye özellikle Say›n 

Bereket’in; 

• Erzurum ve Diyarbak›r hava alanlar› ile çok say›da köprü, yol, su 

kulesi yapmas›, 

• Feyzi Akkaya’n›n (‹TÜ, ‹nfl’32) flantiye hayat›nda yetiflmesine 

yard›mc› olmas›, 

• Bisülay Bereket Utku’nun (‹TÜ, Mim’62) ö¤renimini ‹TÜ’de yapmas› 

konusunda rol oynamas›, an›s›na al›nm›flt›r. 

YALÇIN B‹C‹O⁄LU ‹nfl’66 

27.04.1944 tarihinde Bursa’da dünyaya geldi. ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 

1966 y›l›nda mezun oldu. 1967 y›l›nda Aysan ile evlendi. 

K›sa bir süre statik proje müellifli¤inin ard›ndan ‹stanbul Belediyesi 

Yollar fiubesinde çal›flt›. Daha ilerideki y›llarda benzin istasyonu 

iflletmecili¤ine bafllad›. 2002 y›l›nda aniden ortaya ç›kan 

hastal›¤›na yenildi. Burak ve Cihan ad›nda iki o¤lu Bicio¤lu soyad›n› 

devam ettiriyorlar. 

“Yalç›n yokken onu yazmak çok zor. Hele ben hâlâ onun yoklu¤unu 

kabullenememiflken… Yazmay› hele kendinden bahsetmeyi 

hiç sevmedi. Bunun için de 25. Y›l An› Kitab›’ndaki tan›t›m yaz›s›- 

n› s›n›f arkadafl› Esin Hoca (Prof. Dr. Esin ‹nan) yazm›flt›. fiimdi 

ismiyle de olsa okulunun bir köflesinde yaflamas› beni ve o¤ullar›m› 

çok mutlu edecek.” Efli Aysan Bicio¤lu 


189

‹RFAN BUDACI ‹nfl’65 

1940 y›l›nda Bekilli/Denizli’de do¤du. ‹lkokulu Bekilli’de orta ve 

liseyi Denizli’de bitirdi. 1960 y›l›nda girdi¤i ‹stanbul Teknik Üniversitesi’nden 

1965 y›l›nda ‹nfl. Yük. Mühendisi olarak mezun oldu. 

Mezuniyet sonras› T.C. Karayollar› ‹zmir Böl. Md.’nde çal›flt›. 

Askerlik sonras› 1967-1975 y›llar› aras› Ankara’da, 1975 y›l›ndan 

sonra ise Denizli’de serbest mühendislik ve müteahhitlik yapmaktad›r. 

1989-1994 döneminde Denizli Belediye Meclis Üyeli¤i 

yapm›flt›r. 

FAHR‹ BULUT TO Maden 63 

1938 y›l›nda Tarsus’ta do¤dum. ‹TÜ T.O. Maden Mühendisli¤i 

1963 y›l› mezunuyum. 

Evli, üç çocuk ve iki torun sahibiyim. 

Çal›flma hayat›mda afla¤›daki kurulufl ve görevlerde bulundum: 

1963-1965 y›llar› aras›nda Türkiye Petrolleri A.O. Sondaj Servisi, 

Batman’da çal›flt›m. 1963-1965 aras›nda askerlik görevimi 23 Syy. 

Jandarma Tugay› Ulfl.Tgm. Gaziantep’te yapt›m. 1965-67 y›llar›nda 

Çukurova Çimento Sanayi T.A.fi.’de Hammadde Haz›rlama, Makine 

Bak›m ve ‹malat fiefi olarak çal›flt›m. 1967-1972 aras›nda 

Merçimtafl Mersin Çimento Sanayi ve Ticaret A.fi.Yönetim Kurulu 

Üyesi, 1971’de Çimsa Çimento Sanayi ve Ticaret A.fi. tesislarinde 

‹malat ve Planlama Müdürü, 1972-1976’de Silsan Silindir ve Motor 

Elemanlar› San. ve Tic. A.fi. Yönetim Kurulu Üyesi ve Genel 

Müdürü, 1977-1980 Toksan Makine Sanayi ve Ticaret Afi. Genel 

Müdürü, 1980-1981 Fabu Mühendislik ‹nflaat Taahhüt Maden Makine 

San. ve Tic. A.fi. Kurucu Üye ve Yönetim Kurulu Baflkan› olarak 

görev yapt›m. 1981-… Mesleki kariyerimde ve kiflisel hobilerim 

içinde bugüne kadar yapt›¤›m özgün çal›flmalar; 23.Syy. Jandarma 

Tugay Komutanl›¤›ndan takdirname, 02.11.1966 Çukurova 

Çimento Sanayi T.A.fi. hammadde istihrac›nda kullan›lan dinamit 

ve amonyum nitrat patlamalar›nda husule gelen sars›nt›lara mani 

olan ateflleme aparat›, 16.02.1971 Pnömatik makineler, 85 Proje, 

fliir, Türk sanat müzi¤i dal›nda besteler fleklinde say›labilir. 


ALTU⁄ Ç‹N‹C‹ Mim’59 

1935 y›l›nda ‹stanbul’da do¤an Altu¤ Çinici, 1959 y›l›nda ‹TÜ Mimarl›k 

Fakültesi’ni bitirdi. 

Tekeli ve Çinici bürolar›nda çal›flt›ktan sonra, 1960 y›l›nda Behruz 

Çinici ile evlendi. 1961 y›l› Eylül ay›nda jürisi uluslar aras› olan 

ODTÜ kampüs yar›flmas›n› birlikte kazanmalar›n›n ard›ndan atölyelerini 

Ankara’ya tafl›d›lar. 

Çok yo¤un geçen 18 y›ll›k ODTÜ planlama faaliyetleri yan›nda Ayval›k-Burhaniye’de 

2000 konutluk Ar-Tur Sitesini gerçeklefltirdiler. 

fiu anda mimar olan o¤ullar› Can 1962 y›l›nda, grafiker olan k›zlar› 

Ayfle Gül 1971 y›l›nda do¤du. 

Çeflitli konkurlara kat›ld›lar, projeler yapt›lar. ‹TÜ konkurunda birincilik 

ödülünü, Diyarbak›r kampüsünde ise üçüncülük ödüllerini 

ald›lar. 1987’de Uluslararas› Taksim konkurunda ald›klar› ikincilik 

ödüllü çal›flmalar›nda o¤ullar› Can da vard›r. Bundan sonra 

da beraber çal›flt›lar, birbirlerini desteklediler. 

Behruz Çinici’nin yaflam öyküsünde yer alan “Simavi-‹fl Bankas› 

Kent ve Mimarl›k” –1997, ODTÜ Mimarl›k Fakültesi ve 2003 ODTÜ 

Senato ödüllerinde de beraber çal›flt›lar. 

10 y›l kadar önce geri döndükleri ‹stanbul’da Salacak’taki ofislerinde 

çal›flmalar›n› sürdürüyorlar ama Altu¤ Çinici art›k daha çok 

iki torunu, Lal ve Paflahan ile birlikte… 

V. BEHRUZ Ç‹N‹C‹ Mim’54 

Behruz Çinici yar›m as›rl›k bir geçmifli bar›nd›ran mesle¤inde mimarl›k 

›fl›¤›na koflan bir kalfa oldu¤unu söyler. 

Eserlerinden-ödüllerinden uzunca söz edilmesini istemez. 

1932 ‹stanbul do¤umlu olup ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi, 1954 mezunudur. 

1954-1961 aras› ‹TÜ’de akademik görevlerde bulundu. Ö¤retim 

görevlili¤ini bu y›llara kadar çeflitli aralarla ço¤unlukla da Anadolu 

Üniversitesinde sürdürdü. 

Gerçeklefltirdi¤i planlama ve uygulamalar ço¤unlukla kent ölçe- 

¤inde ve devlet yap›lar›d›r. 

1957 Atatürk Üniversitesi, 1961 ODTÜ Kampüs ve yap›lar›n› 18 y›ll›k 

süreçte planlad›, uygulamalar›n› denetledi. ‹TÜ Kampüsü konkurunu 

da kazand› fakat uygulamas› verilmedi. 

1978-1995 y›llar› aras›nda Ankara’da TBMM Halkla ‹liflkiler ile devam›nda 

meydan - ibadet - kitapl›k komplekslerini planlad›, inflaatlar›n› 

denetledi. Bu sürede Milletvekili Sitesi de infla edildi. 

Çeflitli dönemlerde devlet hizmetlerinde bulundu. 

1972-1974 Turizm Bakanl›¤› dan›flmanl›¤›, 1993-1998 Büyükelçilik 

payesiyle Baflbakan fiehircilik-Mimarl›k Bafldan›flmanl›¤›, 1998- 

2003 T.C. Kültür Bakanl›¤› ‹st. 2 No’lu Koruma Kurulu Baflkanl›klar› 

ve benzeri görevlerde bulundu. 

Ulusal ve uluslararas› pek çok yar›flmalarda çeflitli ödüller ald›. 

Proje ödülleri d›fl›ndaki onursal üyelik ve ödülleri afla¤›daki gibi 

s›ralanabilir: 

1977-1979 TBMM Vakf› Sanatç› üyeli¤i, 

1980 UIA Kentsel-k›rsal çal›flma grubu üyeli¤i 

1982 FAS’ta Tarihi FES kentini koruma amaçl› Hadara Derne¤i 

üyeli¤i, 

1984 Simavi, 1986 ‹fl Bankas› kent ve mimarl›k, 1990 Türkiye Prefabrik 

Birli¤i 

1995 Uluslararas› Aga Khan mimarl›k ödülü – TBMM ibadet yap›- 

s› (Can Çinici ile) 

2001 Kazakistan Devlet ödülü, Astana Baflkenti fleref madalyas›, 

Uluslararas› Almaata - Kazgor Akademisi onursal üyeli¤i, 2003 


ODTÜ senatosu özel ödülü, 2004 Mimarlar Odas› Sinan ödülü 

A¤a Han mimarl›k ödülleri Genel Sekreteri Doç. Dr. Süha Özkan 

bir makalesinde onu flöyle yorumlar. “Tarih süreci içinde Sinan, 

Balyanlar, Vedat Tek, Seyfi Arkan’dan sonra Behruz Çinici, Osmanl› 

Devleti ve Türkiye Cumhuriyeti’nin en üst düzey iliflkileri ile devletin 

d›flavurumunu mimarl›k arac›l›¤›yla üstlenmifller ve devleti, 

bir bak›ma, yap›yla betimlemifllerdir”. 

AHMET AKAD ÇUKUROVA Elektrik 66 

24 Nisan 1943’de Kadirli’de (Adana) do¤du. ‹lk ve orta ö¤retimini 

Kadirli’de; lise ö¤renimini Adana Erkek Lisesi’nde tamamlad›. 

1960 y›l›nda ‹TÜ Elektrik Fakültesi’ne girerek 1966 y›l›nda Zay›f 

Ak›m bölümünden mezun oldu. 

Ankara’da ‹ller Bankas›’n›n yan kuruluflu olan Simel Limited fiirketinde 

14 ay çal›flt›ktan sonra, Ankara’da muhabere okulunda 

askerlik hizmetini yapt›. Bilahare TEK Akköprü Elektronik Araflt›rma 

laboratuar›nda bir y›l araflt›rma mühendisi olarak çal›flt›. 1970 

y›l›nda naklen TRT’ye geçerek Etüt, Proje, Tesis Dairesinde mühendis, 

baflmühendis ve tesis müdürü olarak radyo ve televizyon 

vericilerinin kurulmas› ve ülkemize yay›lmas› çal›flmalar›n› yürüttü. 

1989 y›l›nda TRT vericilerinin PTT’ye devri üzerine PTT’ye geçerek 

17 ay PTT Radyo ve Televizyon Dairesi Baflkan Yard›mc›s› 

olarak çal›flt›. 1990 y›l›nda TBMM’ne geçerek sekiz ay TBMM’nde 

Baflkan dan›flman› olarak çal›flt›. 1991 y›l›nda TRT’ye dönerek Genel 

Müdür Yard›mc›s› (Teknik) oldu. Bu görevi üç y›l yürüttükten 

sonra ayr›larak Genel Müdür Müflaviri oldu. 2004 y›l› Temmuz 

ay›nda emekliye ayr›ld›. 

1970 y›l›nda bir dönem Elektrik Mühendisleri Odas› Yönetim Kurulunda 

Genel Sekreterlik görevini yürüttü. Teknik Personel Sendikas› 

Yönetim Kurulu üyeli¤inde bulundu. ‹ki dönem ‹TÜ Spor 

Kulübü’nde Yönetim Kurulu üyeli¤i yapt›. Halen ‹stanbul Teknik 

Üniversiteliler Birli¤i Derne¤i Baflkanl›¤› ve ‹stanbul Teknik Üniversiteliler 

Birli¤i Vakf› Baflkan Yard›mc›l›¤› görevlerini yürütmektedir. 


DEN‹ZC‹L‹K FAKÜLTES‹ MEZUNLARI 

Derne¤imiz 1949 y›l›nda kurulmufltur. Üyelerimizi Güverte (Uzakyol 

Güverte Zabiti / Uzakyol Kaptan›), Makine bölümü (Uzakyol 

Gemi Mak. ‹fllt. Mühendisi / Uzakyol Bafl Mühendisi) oluflturur. 

Derne¤imizin 2008 y›l› itibar›yla 3500 üyesi bulunmaktad›r. ‹stanbul 

merkez olmak üzere Ankara ve ‹zmir’de flubelerimiz mevcuttur. 

Faaliyet alanlar›m›z çeflitli olup her iki ayda bir yay›mlanan mesleki 

Denizcilik dergimizin yan›nda e-mail grubumuzla üyelerimiz 

ile haberleflme imkan› sa¤lamak, konferans, sempozyum, panel 

gibi mesleki seminerler düzenleyerek üyelerimizin mesleki geliflimlerine 

yard›mc› olmakt›r. Her y›l Denizciler fiöleni ve Bal›k Günü 

düzenleyerek üyeler aras›nda dayan›flmay› pekifltirir, özel 

günlerde flilt-plaket vererek eski üyelerini onurland›r›r. Dernek 

üyelerinin demokratik hak ve menfaatlerinin daima takipçisi olur. 

TAL‹P DURANYILDIZ 

Talip Durany›ld›z, 15 Haziran 1925 tarihinde ‹stanbul’un Aksaray 

semtinde ailenin ikinci çocu¤u olarak dünyaya geldi. Çok küçük 

yaflta babas›n› kaybetti. Aksaray 64’üncü ilkokulda ö¤renim hayat›na 

bafllad›. Ö¤retmeninin teflvikiyle Darüflflafaka okuluna girdi. 

Buradan 1944-1945 y›l›nda mezun oldu. 

Lise hayat› boyunca ö¤rencili¤inin yan› s›ra, okulun voleybol, 

basketbol ve hentbol tak›mlar›nda oynad› ve son s›n›fta umumi 

kaptan olarak rol ald›. 

‹stanbul imar müdürlü¤ünde mühendis olarak de¤iflik kademelerde 

görev ald› ve bu görevden emekli oldu. Akabinde inflaat müteahhitlik 

çal›flmalar›na bafllad›. 1990 y›l›nda geçirdi¤i kalp rahats›zl›¤› 

ile bu çal›flmalar›na son verdi. Bu tarihten beri deniz ve kara 

avc›l›¤› ve çiftli¤iyle meflgul olarak ailesiyle yaflamaktad›r. 

Evli iki çocuk babas›d›r. ‹ki torunu vard›r. Darüflflafaka Cemiyeti 

Haysiyet Divan› üyesi ve Darüflflafaka Spor Kulübü Yönetim Kurulu 

üyesidir. 


193

ERGÜN ERÜNAL ‹nfl’56 

24.6.1932’de Suadiye-Kad›köy’de do¤du. Orta, lise tahsilini Moda 

St. Joseph Erkek Lisesi’nde tamamlad›. ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni 

1956’da bitirdikten sonra Ergene istikflaf› projesinde çal›flt›. 

1957’de askerlik görevini yapt›. 1958-1959’da Eskiflehir’de gar 

markizleri, Erkek Sanat, Motor Sanat Okullar›, defterdarl›k gibi 

birçok inflaat›n taahhüt ifllerini Yük. Mühendis Sedat Baycan’la 

ortak olarak üstlendi. 1960 ihtilalinden sonra A. S.T.E.F. bursu ile 

Paris’te Ecole Nationale des Ponts et Chaussee’de ön gerilimli beton 

ihtisas› yapt›. 1962-1963 y›llar›nda Almanya’da ayn› konuda 

ve Prekast eleman üzerinde araflt›rma yapt›. 1964 y›l›nda yurda 

dönüflünde s›n›f arkadafllar› Orhan Baykal ve Mehmet Ayd›ner’le 

Bekol Koll. fiirketini kurdular ve prekast eleman ve suni mermer 

imalat› ile Elaz›¤ Keban variant›; karayolu ve demiryolu inflaatlar›n›n 

sanat yap›lar›n› tamamlad›lar (1964-1970). 

30 Mart 1974’de Atila fienol’un kardefli ‹kbal fienol ile evlendi. 

1971-90 y›llar› aras›nda Uluda¤’da otel ve mekanik tesis inflaat› ve 

iflletmecili¤i yapt›. 1984’de Antalya Beldibi’nde Erman Kamping’i 

iflletmeye açt›. 1922’de Antalya’da Ayd›ner ile ortak olarak Ayer 

Tar›m’› kurdu. Ayer Tar›m kesme çiçek üretimi (gül ve Anthurium) 

ve her türlü sebze fidesi üretimi yan›nda 2001’de Özel ‹slah Kurumu 

sertifikas› ile sebze tohumu ›slah› ve sebze tohumu üretimini 


AL‹ NAF‹Z EV‹RGEN ‹nfl’51 

1951 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden mezun olan Ali Nafiz Evirgen 

1951-52 y›llar›nda Karayollar› Trabzon Bölge Md. Proje fiefi 

olarak çal›flt› ve 1952-54 aras›nda askerlik görevini yapt›. 

1954-55’te Mesudiye Hidroelektrik Santral› fiantiye fiefi, 1955- 

56’da DS‹ Küçük Barajlar K›s›m fiefi olarak çal›flt› ve 1956-57’de 

Amerika Birleflik Devletleri’nde Baraj ve Sulama ihtisas› yapt›. 

Daha sonra Türkiye’ye dönen Ali Naf›z Evingen 1957-59 y›llar› aras›nda 

DS‹ Barajlar Dairesi Proje Fen Heyeti Müdürü olarak görev 

yapt›. 1959 y›l›ndan beri serbest çal›fl›yor ve inflaat müteahhitli¤i 

yap›yor. 


ERCAN EVREN Mim’56 

1932 y›l›nda Ankara’da do¤an Ercan Evren 1956 y›l›nda ‹TÜ Mimarl›k 

Fakültesinden mezun oldu. 

1960-62 y›llar› aras›nda aras› ‹sviçre’de mimari bürolarda çal›flt›. 

Antalya Belediyesi Meclis ve Encümen üyeli¤i yapt›. Motel Antalya, 

Lara Oteli ve Antalya Oteli projelerinde çal›flt›. Ayr›ca 1968- 

1994 y›llar› aras›nda otel iflletmecili¤i yapt›. Çeflitli konut ve okul 

projeleri yapt›, prefabrike yap› elemanlar› imalat› ile u¤raflt› 

(EPES cephe giydirme sistemleri). Bu arada çeflitli dergi ve gazetelerde 

mesleki makaleler yazd›, çeviriler yapt› (Aç›k Hava Oyunlar›, 

Yeni Okul, Renkler). 

Muhtelif yar›flmalarda dereceler ald›. C. Erkal ve G. Kama ile beraber 

çal›flt›¤› Samsun ve Moda kolejleri proje yar›flmas›nda birincilik 

ödülü ald›. 

Ercan Evren evli ve dört çocuk babas›d›r. 

YELMAN GAZ‹M‹HAL Mak’54 

1931 y›l›nda ‹stanbul’da do¤du. ‹lkokulu ‹stanbul, Hereke, Kütahya 

ve Eskiflehir’de; ortaokulu Kurtulufl, 1. Orta ve Bahçelievler Ortaokulu’nda 

okuyup, liseyi Ankara Gazi Lisesi’nde bitirdikten 

sonra ‹TÜ Makine Fakültesi’nden 1954 Haziran döneminde mezun 

oldu. 1954-64 y›llar› aras›nda Karayollar› Genel Müdürlü¤ü Makine 

‹kmal Dairesi’nde çal›flt›. 1964-1966 y›llar›nda askerlik görevini 

ifa etti. 

1966-1976 y›llar› aras›nda Burla Biraderler fiirketi’nin Ankara bürosunda, 

1976-1977’de Hema fiirketi’nde, 1977-1978’de Kutlutafl 

A.fi.’de çal›flt›ktan sonra 1978’de SEKA Genel Müdürlü¤ü’ne atand›. 

Bu görevi 1980 Temmuz’una kadar devam etti. O tarihte Sanayi 

Bakanl›¤› Müsteflar Yard›mc›l›¤› kadrosuna atand›. 1981 y›l› bafl›nda 

tekrar SEKA Genel Müdürlü¤ü’ne getirildi. 1982 Temmuz 

ay›nda SEKA’dan emekli olduktan sonra o tarihten 1997 sonuna 

kadar GAMA Pazarlama A.fi.’nin Genel Müdürlü¤ü görevini yapt›. 

Ayn› y›l tamamen emekli oldu. 

1996-1998’de ‹TÜ Ankara Yüksek Mühendisler Birli¤i Baflkanl›¤› 

yapm›flt›r. Yüksel Gazimihal ile evlidir. Yüksek mühendis bir o¤lu 

vard›r. 


195

MUSTAFA GEREDEL‹ ‹nfl’63 

1939 y›l›nda Safranbolu’da do¤du. ‹lk ve ortaokulu Safranbolu’da, 

liseyi Karabük’te bitirdi. ‹TÜ’den 1963 y›l›nda mezun oldu. 

1963-65 y›llar›nda Ankara’da Harita Genel Müdürlü¤ü’nde askerlik 

görevini yapt›. 1966 y›l›nda Karabük’te serbest mühendislik 

bürosu açt›. Çok say›da özel inflaat projesini ve kontrollük ifllerini 

yapt›. 1968 y›l›nda ilk müteahhitlik firmas›n› Karabük ‹nflaat 

Ltd.’yi kurdu. Bu firma olarak çok say›da özel ve resmi inflaat yapt›. 

1975’de kimya sanayiinde üretim yapan tesisini kurdu. 1980’de 

inflaat malzemeleri ticareti yapan flirketini kurdu. 1990’da d›fl ticaret 

flirketini kurdu. 

1996 y›l›nda inflaat ifllerini b›rakt›. Di¤er flirketlerinde görevi devam 

etmektedir. 

Evli olup iki çocu¤u ve üç torunu vard›r. 

NECMETT‹N HAL‹T GÜLBOY Elektrik 52 

12.01.1929’da ‹zmir’de do¤dum. ‹lkokul, Orta ve Lise ö¤renimimi 

‹zmir’de tamamlad›m. 1947 y›l›nda idealim olan ‹TÜ Elektrik Fakültesi’ne 

girdim. 1952 y›l›nda Elektrik Yüksek Mühendisi olarak 

mezun oldum. 

Mecburi hizmetim dolay›s›yla Ankara ‹ller Bankas›’nda göreve 

bafllad›m. Emet - Kayaköy, Tortum ve Göksu hidrolik santrallerinin 

ihale çal›flmalar›nda görev ald›m. 

1956 y›l›nda Pervin Han›mla evlendim. Sonra Almanya’da Schoroch 

bir y›l çal›flarak mesle¤imi gelifltirdim. 

Dönüflte ‹zmir 3. Bölge Müdür Muavini olarak Ege Bölgesi belediyelerinin 

elektrik tesislerinin yap›m›nda kontroldüm. 

Bu arada ‹zmir EMO’yu tesis ettim. 1970’den sonra serbest hayata 

at›ld›m. ‹zmir Ticaret Odas›nda sekiz y›l meclis üyeli¤inde bulundum. 

fiu anda Efe Rak› fabrikas›n›n Yönetim Kurulu üyesi olarak görev 

yapmaktay›m. 

Biri k›z üç çocuk babas›y›m. Çocuklar›m›n hepsi meslek sahibi 

olup Amerika’da yüksek lisans yapm›fllard›r. 


KAMURAN GÜRAKAN ‹nfl’55 

1933 ‹zmir do¤umluyum. ‹lk, orta ve lise tahsilimi Darüflflafaka Lisesi’nde 

tamamlad›ktan sonra 1950 senesinde ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ni 

kazand›m. (1950 y›l›nda ‹TÜ girifl imtihan› koymufltu.) 1955 

y›l›nda mezun oldum. 1955-56 ders y›l›na ‹nflaat Fakültesi fiehir 

Sa¤l›¤› ve teknik kürsüsünde, Sn Profesör ‹hsan Göz’e asistanl›k 

yapt›m. Daha sonra Hava Kuvvetleri Nato-Enf. Dairesinde, daha 

sonra Karayollar› Genel Müdürlü¤ünün muhtelif yerlerinde görevlerde 

bulundum. Her kademesinde görev yapt›¤›m Karayollar›nda, 

Genel Müdürlü¤e kadar yükseldim. 

Enerji Bakanl›¤›nda Müsteflar yard›mc›l›¤› ile daha sonralar› Türkiye 

Kömür ‹flletmeleri Genel Müdürlü¤ü’nde, Genel Müdür olarak 

görev yapt›m. 

1987 y›l›nda emekli olup, Koç Holding’in Garanti-Koza ‹nfl. 

fiti.’nde 10 y›l koordinatörlük görevi yapt›ktan sonra, rüzgar enerjisi 

üzerine çal›flmalarda bulundum. 

fiimdi ‹TÜ Yük. Müh. Birli¤i Vakf›n›n baflkanl›¤› görevini sürdürmekteyim. 

EV‹S CAMA - UMUR HÜRSEVER 

Evis Cama Hürsever-Umur Hürsever çifti Londra’da yaflayan genç 

profesyoneller olarak Türkiye’de yüksek e¤itime katk›da bulunma 

dileklerini arkadafllar› Yal›n Karado¤an’a belirttiler ve ‹TÜ Mustafa 

‹nan Kütüphanesi’nde bir sandalye sat›n alarak isimlerini yaflatmak 

istediler. 

Umur Hürsever ‹stanbul Alman Lisesi’ni bitirip ABD’de Macalester 

College’da yüksek ö¤renimini tamamlad›ktan sonra finans sektörüne 

girdi ve halen bu sektörde çal›fl›yor. Evis Cama Hürsever de 

Arnavutluk’ta büyüdükten sonra ABD’de önce Macalester College’da 

yüksek ö¤renimini, ard›ndan University of Pennsylvania’da 

doktoras›n› tamamlad›. fiu anda dan›flmanl›k yap›yor. 


197

FAH‹R ‹NCE ‹nfl’38 

1912 y›l›nda Midilli adas›nda do¤mufl, 1926’daki mübadelede tüm 

ailesi ile birlikte Ayval›k’a göç etmifltir. Galatasaray Lisesi’ni bitirmifltir. 

1932’de girdi¤i Yüksek Mühendis Mektebi’ndeki alt› senelik 

tahsil süresini 1938’de birincilikle tamamlam›flt›r. 1939’da s›n›f arkadafl› 

Mülhime Yazar’la evlenmifl, hemen ard›ndan askere gitmifltir. 

1941’de terhis olmas›na ra¤men harp nedeniyle iki kez daha askerlik 

görevine ça¤r›lm›flt›r. Harpten sonra Tekel’in Paflabahçe ‹spirto 

fabrikas› inflaat›nda flantiye flefi olarak göreve bafllam›flt›r. 

Daha sonra Silivri ‹skelesi inflaat›, Çivril Baraj› inflaat› flantiye flefliklerinde 

bulunmufltur. Tekel Ankara fiarap Fabrikas› ve K›z›l›rmak 

köprüleri inflaatlar›n› müteahhit olarak alm›fl ve tamamlam›flt›r. ‹ller 

Bankas›’na Tosya ve ‹skilip su projelerini de yapt›ktan sonra 

1952 senesinde ‹stanbul Belediyesi Yollar fiubesi Müdürü olarak 

görev yapm›flt›r. 1954’de bu görevden ayr›larak kendi flantiyesi ve 

ekibini kurmufl ve müteahhit olarak çeflitli inflaat ifllerini yürütmeye 

bafllam›flt›r. 1977’de sa¤l›k problemleri nedeniyle Ba¤ Kur’dan 

emekliye ayr›lm›flt›r. Biri erkek di¤eri k›z iki çocuk babas› olup iki 

de k›z torun sahibidir. 1989’da hayata veda etmifltir. 

Sevgili annemiz ve babam›z, 1938’de Yüksek Mühendis Mektebi’nden 

mezun olup 1939’da evlenmifller. Elli y›ll›k birlikteliklerinde, 

karfl›laflt›klar› zorluklar› yere sa¤lam basarak, birbirlerine destek 

olarak ve en önemlisi prensiplerinden ödün vermeden aflm›fllar. 

Bizlere de hep böyle olmay› ö¤rettiler. 

Annemizi birkaç sözcükle tan›tmak biraz zor olsa da, hiç kuflkusuz 

en belirgin özellikleri parlak zekas›, liderlik vas›flar›, sa¤lam karakteri, 

hayata olumlu bak›fl› ve hiç tükenmeyen umudu, flefkati, yard›mseverli¤i 

ve haz›r cevapl›¤› idi... Babam›z› anlat›rken dürüstlü- 

¤ünden, güvenilirli¤inden, yapt›¤› iflin en iyi olmas› için ömür boyu 

süren çabas›ndan ve afl›r› titizli¤inden söz etmemek mümkün de¤il. 

Onlar›n ad›n›, çok sevdikleri bir kurumda yaflatabilme f›rsat›n› buldu¤umuz 

için çok mutluyuz. 

Onlar› her zaman sevgi ve gururla anaca¤›z... 

MÜLH‹ME (YAZAR) ‹NCE ‹nfl’38 

1913 y›l›nda Kad›köy’de do¤mufltur. 1932’de Erenköy K›z Lisesi’nden, 

alt› senelik tahsil süresinden sonra 1938’de de Yüksek 

Mühendis Mektebi’nden fleref derecesiyle mezun olmufltur. Türkiye’nin 

üçüncü kad›n mühendisidir. S›n›f›n›n tek k›z ö¤rencisi 

olarak 1939’da s›n›f arkadafl› Yüksek Mühendis Fahir ‹nce ile evlenmifltir. 

Çal›flma hayat›na ‹stanbul Belediyesi Sular ‹daresi’nde 

bafllam›fl, 1978’de k›rk sene hizmetten sonra Bak›m Onar›m Müdürü 

olarak görevinden ve ifle bafllad›¤› Sular ‹daresi’nden emekli 

olmufltur. Bu tarihten sonra, baflta mezun oldu¤u Erenkoy Lisesi 

Mezunlar Derne¤i olmak üzere, çeflitli derneklerde görev alm›flt›r. 

Biri erkek di¤eri k›z iki çocuk annesidir, iki de k›z toruna sahiptir. 

2001’de hayata veda etmifltir. 

O¤ullar› Mehmet Sera ‹nce, k›zlar› Fatma Münire Ar›kol 


‹TÜ 1963 YILI K‹MYA YÜKSEK 

MÜHEND‹SL‹⁄‹ ‹LK Ö⁄RENC‹LER‹ 

Bizler üniversitemizde 1963 y›l›nda aç›lan Kimya Yüksek Mühendisli¤i 

Fakültesi’nin ilk ö¤rencileriyiz. Tam 57 kifliydik. Yeni aç›lan 

bir fakültenin her sene son s›n›f ö¤rencileri olarak gerçekten özeldik. 

‹lk iki y›l›m›z Maçka, Gümüflsuyu ve Taflk›flla üçgeninde müthifl 

bir koflturma ile geçti. Hem fakültenin yenili¤i hem de kürsülerin 

eksikli¤i nedeniyle kendi kimya derslerimiz d›fl›nda birçok mühendislik 

derslerini Maden, Makine ve Elektrik Fakültelerinin de- 

¤erli hocalar›ndan o fakültelerin ö¤rencileriyle birlikte ald›k. Fakültemiz 

iddial› idi. Hedefi sanayide ihtiyaç duyulan hem makine 

hem elektrik bilgisine sahip iflletmeye hakim kimya mühendisleri 

yetifltirilmesiydi. Müthifl Matematik, Termodinamik, Mekanik, 

Elekroteknik bilgileriyle donand›k. 

Tüm bu a¤›r e¤itimin yan› s›ra çok önemli bir ayr›cal›¤›m›z daha 

vard›. Her sene son s›n›f oldu¤umuz için ‹TÜ’deki son s›n›f ö¤rencilerine 

tahsis edilen Teknik Gezi Bütçelerini hep biz kulland›k. 

Antalya’dan Zonguldak’a, ‹zmir’den Ankara’ya kadar ülkemizdeki 

önemli birçok sanayi tesislerini gördük, tan›d›k. Bu arada ülkemizi 

tan›ma f›rsat› da bulmufl olduk. Bu gezilerin birbirimizi tan›ma 

ac›s›ndan da çok faydas› oldu. Art›k birbirine kenetlenmifl candan 

bir arkadafl toplulu¤uyduk. 

Kitaplar›m›z çok s›n›rl›yd›. Daha sonra ifl hayat›m›zda çok yararl› 

olacak h›zl› not tutma al›flkanl›¤›m›z› burada edindik. En iyi notlar› 

tutan arkadafllar›m›zdan karbon kopyalar, teksirler ald›k, da¤›tt›k. 

Bilgiyi paylaflmay› ö¤rendik. ‹TÜ’lü olmaktan sonsuz bir mutluluk 

duyuyor, T cetvellerimizi, ar› rozetlerimizi gururla tafl›yor, 

adeta herkesin bizi fark etmesini diliyorduk. 

Bizden sonra gelen küçük s›n›flar›n a¤abey ve ablalar›yd›k. Onlara 

örnek olmam›z gerekti¤ini hiçbir zaman unutmad›k. 

‹lk kalabal›k grup olarak 30. y›l›m›zda Silivri Klassis Otel’de topland›¤›m›zda 

sanki fakültemizin ilk günündeki ö¤rencilerdik. Birbirimizin 

baflar›lar›n› kutlad›k. Bir k›sm›m›z, fakültemizde kalanlar 

kariyerlerini baflar›yla sürdürmüfl, profesör olmufl, di¤erleri 

gerek devlet gerek özel sektördeki çeflitli kurulufllarda önemli 

yerlere gelmifllerdi. Kimisi de kendi flirketini kurmufl baflar›l› üretimler 

yapmakta idi. Hepimiz adeta “daha çok fleyi daha mükemmel 

nas›l yapabiliriz”e kilitlenmifltik. 

K›z ö¤rencileri çok olan ilk fakülte olmam›z da bir baflka özelli¤imizdi. 

S›n›fta tam 11 k›z ö¤renciydik ve bugün birbirimizi hâlâ çok 

s›k görebiliyoruz. Bu y›l tüm gayretimizle tüm arkadafllar›m›za 

ulaflmak, 40. mezuniyet y›l›m›z için efllerimiz, çocuklar›m›z hatta 

torunlar›m›zla birlikte unutulmaz bir kutlama yapma çabas›nday›z. 

‹TÜ’lü olmaktan her zaman özel bir haz ve gurur duyduk. ‹lkemiz 

Atatürk’ün Türkiye’sinde bu güzel Cumhuriyeti ça¤dafl bir ülke s›- 

n›f›na getirmek oldu. 

Ne Mutlu ‹stanbul Teknik Üniversiteliyim diyene… 

Kimya Yüksek Mühendisi, 1968 mezunu Sevda Ar›kan 


199

‹LKAY ‹ZER ‹nfl’64 

Erzurum 1942 do¤umlu. ‹lkokulu Erzincan’da, ortaokulu Erzincan 

ve Gölcük’te okudu. Bursa Erkek Lisesi’nden 1959 y›l›nda, ‹TÜ ‹nflaat 

Fakültesi’nden (Betonarme yap›lar) 1964 y›l›nda mezun oldu. 

Mezuniyetinden sonra Bursa Bay›nd›rl›k Müdürlü¤ü’nde proje 

kontrol mühendisli¤i yapt›. 1965-67 y›llar›nda Ankara’da askerlik 

görevini tamamlad›. 1967 y›l›nda Bursa Çimento Fabrikas› inflaat›nda 

kontrol mühendisli¤i yapt›. 1968 y›l›nda Hacettepe Üniversitesi 

proje bürosunda 1969-70 y›llar›nda Karadeniz Bak›r ‹flletmelerinde 

proje mühendisi olarak çal›flt›. 1972-78 y›llar›nda 

Dapta proje flirketinde proje mühendisi ve flirket orta¤› olarak; 

Ankara, Gaziantep, Eskiflehir, Bursa içme suyu vb. alt yap› projelerinde, 

müflavir mühendis olarak; ‹stanbul Bo¤az› boru geçifli 

projesinde çal›flt›. 1978 y›l›ndan bu yana ar›tma tesisleri infla 

eden Sartes A.fi. kurucusu ve yöneticisi olarak, yerli teknoloji ile 

ar›tma tesisleri yap›m›na öncülük etti. 

1970 ve 71 y›llar›nda Oda yönetim kurulu sekreter üyesi olarak, 

1974 ve 75 y›llar›nda Oda Baflkan› olarak, TMMOB ‹nflaat Mühendisleri 

Odas› yönetiminde bulundu. 

Aysun ‹zer ile evli, iki o¤lu var. 

AT‹LLA HASAN KAPAKLI ‹nfl’66 

15.02.1945 Fethiye do¤umluyum. ‹lk ve ortaokul ö¤renimimi Fethiye’de, 

lise ö¤renimimi ‹zmir Atatürk Lisesi’nde tamamlad›m. 

1966 y›l›nda, ‹TÜ Teknik Okulu ‹nflaat Bölümünde, ‹nflaat Mühendisi 

olarak ö¤renimimi tamamlay›p ifl hayat›na at›ld›m. 

D.S.‹.’ye ifl yapan taahhüt firmalar›nda flantiye flefi olarak bir süre 

çal›flt›ktan sonra ayn› sektörde tafleron ve müteahhit olarak 

uzun y›llar faaliyet sürdürdüm. 

Dönem flartlar› nedeniyle giderek verimsiz olmaya bafllayan taahhüt 

ifllerini b›rakt›ktan sonra ‹zmir-Ayd›n ve Ankara-Pozant› otoyol 

inflaatlar›nda müflavir firmalara ba¤l› tünel kontrol mühendisi 

olarak görev ald›m ve mesle¤imde 40. y›l› doldurdu¤um 2006 y›- 

l›nda çal›flma hayat›na son verdim. 

Bugüne kadar yapt›¤›m çal›flma ve hizmetlerle, beni yetifltiren bu 

topluma ve ülkeme borcumu ödedi¤imi san›yorum ve bundan dolay› 

huzur ve mutluluk duyuyorum. 

Bundan sonraki yaflant›mda sa¤l›k ve huzuru ön planda tutarak, 

ülke ve çevre sorunlar›yla daha yak›ndan ilgilenerek, sade ve 

mutlu bir vatandafl olarak yaflamay› düflünüyorum. 


OYA - YALIN KARADO⁄AN 

Yal›n Karado¤an - Oya Taba¤ Karado¤an çiftinin hayatlar›nda 

‹TÜ’nün yeri büyük. Yal›n Karado¤an’›n babas› H. Faruk Karado- 

¤an ‹TÜ ‹nflaat 66 mezunu ve ‹TÜ’nün Rektörlü¤ünü yap›yor. Kendisi 

ayr›ca 80’li y›llarda ‹TÜ’nün minik ve küçük basketbol tak›mlar›nda 

da forma giymifl eski bir ‹TÜ sportmeni. Oya Taba¤ Karado¤an’›n 

babas› Mehmet Taba¤ ‹TÜ ‹nflaat 62 mezunu. Yal›n Karado¤an 

yüksek ö¤renimini ABD’de Lafayette College’da tamamlad› 

ve ard›ndan halen çal›flt›¤› finans sektörüne girdi. Oya Taba¤ Karado¤an 

ise yüksek ö¤renimini ABD’de Stanford Üniversitesinde 

tamamlad›ktan sonra Londra’da Imperial College’da MBA derecesini 

ald›. Karado¤an çifti yaflad›klar› Londra’dan Türk yüksek e¤itimine 

destek olmak için ‹TÜ Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nde bir 

sandalye sat›n ald›lar. 

N‹HAL - OSMAN KULLUK TO ‹nfl’61 

Osman Kulluk 1938 y›l›nda ‹stanbul’da do¤mufl, Sultanahmet 44. 

‹lkokulu, Kad›köy Saint Joseph Lisesi’ni ve ‹TÜ Teknik Okulu 

‹nflaat bölümünü (1961) bitirdikten sonra bir y›l Salzgitter 

Industriebau firmas›nda çal›flm›flt›r. Askerli¤ini yapt›ktan sonra 

‹stanbul ‹mar Ltd. Firmas› Kad›rga Talebe Yurdu ve Yeni Levent 

Ordu Yard›mlaflma Sitesi flantiyelerinden çal›flm›fl, daha sonra 

TPAO Tüprafl ‹zmir Rafinerisi ‹nflaat ve Montaj›nda görev yaparak 

emekli olmufltur. 


201

‹BRAH‹M ETEM LEYLEK ‹nfl’54 

17 Temmuz 1931’de Demirci, Manisa’da do¤mufltur. 1942 y›l›nda 

Demirci Abdurrahman fieref Bey ‹lkokulu’ndan mezun olduktan 

sonra ayn› y›l 100 km. uzaktaki Salihli’deki yeni aç›lan ortaokula 

bafllam›flt›r. 1946 y›l›nda ortaokulu bitirdikten sonra, 1949 y›l›nda 

‹stanbul, Aksaray Pertevniyal Lisesi’nden mezun olmufltur. Ayn› 

y›l kay›t oldu¤u ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 1955 fiubat döneminde 

mezun olmufltur. Kas›m 1955 sonunda özel dövizli ö¤renci olarak 

Viyana üzerinden Almanya’ya gitmifl, Münih Goethe Enstitüsü’ndeki 

dört ayl›k Almanca lisan ö¤renimini müteakip Darmstad 

Tecnische Hochschule’sinde ihtisas ö¤renimine bafllam›flt›r. ‹nflaat 

mühendisli¤i disiplininin geliflmesine çok büyük katk›lar› olan 

ve bilhassa ön gerilimli beton ve betonarme bilim dal› üzerinde 

ilk kitab› bulunan Prof. Dr. Mehmet’in ve çelik yap› bilim dal›n›n 

adeta kurucusu olan Prof. Dr. Klöppel’in dersleri ve seminerlerine 

1958 y›l› sonuna kadar devam etmifltir. Ayn› zamanda Ing. Büro J. 

Born ve Ing. Büro Bachmann’›n mühendislik bürolar›nda, statik, 

statik denetim ve konstrüktör olarak çal›flm›flt›r. 1964-65 y›llar› 

aras›nda ‹zmir’de askerlik görevini tamamlayarak ald›¤› davet 

üzerine tekrar Almanya’ya gelmifl, 1979 y›lbafl›na kadar Wiesbaden’deki 

Dr. Ing. Zschiedrich Mühendislik Bürosu’nda çal›flm›fl ve 

Lagos/Nijerya’daki yerinde döküm 2 km uzunlu¤undaki ön görelimli 

üst geçit köprüsü statik hesaplar› sorumlu mühendisi olarak 

görev yapm›flt›r. 1968 y›l›nda ö¤retmen Lütfiye Leylek ile evlenen 

Leylek çiftinin k›zlar› Bengü evli olup halen Dr. med. olarak çal›flmaktad›r. 

Büyük k›zlar› Alpin 22 yafl›nda Mainz Üniversitesi ö¤rencisi 

iken vefat etmifltir. 

1970 ve 1977 emekli yafl›na kadar Dieterich Beratende Ingenieure/Mainz 

firmas›nda köprü ve özel mühendislik yap›lar› proje mühendisi, 

sonra da proje baflkan› olarak çal›flm›flt›r. Bu zaman zarf›nda 

NATO ile ilgili ve dinami¤e çok hassas askeri yap›lar›n etüd, 

statik ve dinamik analiz ve proje uygulama sorumlusu olarak görev 

yapm›flt›r. 1985 ve 1988 y›llar› aras›nda Hannover Technische 

Üniversitesi’ndeki ve pratikte çal›flan statik mühendisleri için aç›- 

lan ve alt› sömestre devam eden yüksek ihtisas kurslar›n› da ba- 


flar› sertifikas› alarak tamamlam›flt›r. Deneyimlerini içeren bilhassa 

ö¤renci ve ayn› zamanda mühendislerin el kitab› niteli¤indeki 

Yap› Dinami¤i ve Depremde Dayan›kl› Yap›lar adl› ve 100’ün üzerindeki 

say›sal örnekler içeren kitab›; flimdi bask› haz›rl›¤› aflamas›ndad›r. 

Türk Mimar ve Mühendisler Birli¤i / Frankfurt Derne¤i 

üyesidir.

MAH‹R MUTLU Mak’62 

1936 Y›l›nda Merzifon’ da do¤du. Lise ö¤renimini Eskiflehir’ de, 

Üniversite e¤itimini de ‹TÜ’ de Makine Yüksek Mühendisi olarak 

tamamlad›. 1960-1962 y›llar›nda Deniz ‹flletmeleri Camialt› Tersanesinde 

planlama mühendisi olarak çal›flt›. Daha sonra DS‹ Barajlar 

Dairesinde Almus Baraj› inflaat›nda makine flefi olarak çal›flt›. 

1967 y›l›nda askerlik hizmetini tamamlayarak ayn› y›l Y. Mühendis 

Nafiz Yürekli firmas›nda yapt›¤› Kozan Baraj› inflaat›nda Makine 

fiefi olarak görev yapt›. Kozan baraj› tamamland›ktan sonra Y. 

Mühendis Emrullah Altay firmas›nda Kahramanmarafl-Göksu Yolu 

(Püren Varyant›) inflaat›nda ve ‹skenderun Demir Çelik Fabrikas› 

inflaatlar› ifllerinde flantiye flefli¤i yapt›. 1976 y›l›nda ‹stanbul’da 

serbest çal›flmaya bafllad›. 

Mahir Mutlu 1988 y›l›nda kurdu¤u Petek Makine ve Paslanmaz 

Çelik San.Ltd.fiti. isimli firmas›nda ifl hayat›n› halen sürdürmektedir. 

EREN OCAKVERD‹ ‹flletme 2001 

Eren Ocakverdi 1977 y›l›nda Isparta’da do¤du. Lise ö¤renimini 

Konya Meram Fen Lisesi’nde tamamlad›. ‹stanbul Teknik Üniversitesi 

‹flletme Mühendisli¤i bölümünden 2001 y›l›nda mezun oldu. 

Lisansüstü ö¤renimini de ayn› bölümde tamamlayarak 2003 

y›l›nda “Yüksek Mühendis” derecesi almaya hak kazand›. Türk 

Sanayicileri ve ‹fl Adamlar› Derne¤i (TÜS‹AD) Ekonomik Araflt›rmalar 

Bölümü’nde 2002-2006 y›llar› aras›nda, uzman yard›mc›s›, 

uzman ve bölüm sorumlusu olarak görev yapt›. 2007 y›l›nda Türk 

Giriflim ve ‹fl Dünyas› Konfederasyonu (TÜRKONFED) bünyesinde 

Ekonomi Dan›flman› görevini üstlendi. Eren Ocakverdi halen Yap› 

ve Kredi Bankas› A.fi. Stratejik Planlama ve Araflt›rma Biriminde 

Makroekonomik Araflt›rma Yetkilisi olarak görev yapmaktad›r. 


203

TAH‹R ODABAfi ‹nfl’65 

1941 y›l›nda Torul kazas› E¤ri Güney köyünde do¤dum. ‹lk, orta ve 

lise tahsilini Ordu ilinde yapt›ktan sonra 1960-1961 döneminde 

‹TÜ Makine Fakültesi’ne girdim. 1961-1962 döneminde ‹TÜ ‹nflaat 

Fakültesi’ne geçifl yapt›m. 15 Mart 1966 y›l›nda ‹TÜ’den mezun 

oldum. 

1966-1967 y›llar› aras›nda Ordu Naf›a Müdürlü¤ü’nde çal›flt›ktan 

sonra, 1967-1969 y›llar› aras›nda Befliktafl ‹nflaat Emlak Müdürlü- 

¤ünde mühendis olarak askerli¤imi yapt›m. 1969 y›l›ndan bugüne 

serbest mühendis ve müteahhit olarak mesle¤imi icra ettim. 

Çeflitli dönemlerde Ordu Ticaret ve Sanayi Odas›, Orduspor, Ordu 

Sanayici ve ‹fl Adamlar› Derne¤i, Adalet ve Anavatan Partileri ile 

baz› yard›m kurulufllar›n›n yönetimlerinde bulundum. Ordu Rotary 

Kulübünün 1988-1989 dönemi baflkanl›¤›n› yapt›m. Muhtelif 

y›llarda Ordu ili gelir vergisi ödemelerinde birinci ve üst s›ralarda 

bulundum. 

1965 y›l›nda ö¤retmen Gülcan Odabafl ile evlendim. Talat, Tansu, 

Tu¤rul ve Asl› ad›nda dört çocuk, Tahir ile Deniz isimli iki torun 

sahibiyim ve hala Ordu’da ikamet etmekteyim. 

fiEREF ONAY Mim’53 

1930 y›l›nda Bal›kesir’de do¤du. ‹lk, orta ve lise ö¤renimini Bal›- 

kesir’de tamamlad›. ‹TÜ Mimarl›k Fakültesi’nden 1953 Haziran 

döneminde mezun oldu. Yedek Subay Okulu’ndan sonra Bal›kesir 

Askeri ‹nflaat ve Emlak Müdürlü¤ü’nde askerlik görevini tamamlad›. 

1955 y›l›nda Bal›kesir Bay›nd›rl›k Müdürlü¤ü’nde mimar olarak 

ve 1956 ile 1959 y›llar› aras›nda Türkiye Çimento Sanayii A.fi. 

Bal›kesir Çimento Fabrikas› inflaat›nda kontrol mühendisi olarak 

görev yapt›. Ayr›ca 1958-66 y›llar› aras›nda bir meslektafl› ile kurduklar› 

Önas ‹nfl. Koll. fiti. ad›na taahhüt ettikleri; Bal›kesir Hükümet 

Binas›, Ticaret Lisesi, Grup Köy Okullar›, Karacabey-Band›rma 

karayolu ›slah›, Karayollar› Grup Köprü ‹nflaatlar› ve Hava Kuvvetleri 

Bal›kesir Hava Lojmanlar›’ndan bir k›sm›n›n inflaatlar›n› ikmal 

ve teslim ettiler. 1966’da flirket tasfiyesinden sonra 1970 y›l›- 

na kadar kendi ad›na devlet ve özel inflaat taahhüt iflleri yapt›. 

1970 y›l›ndan günümüze kadar da Bal›kesir ili merkezinde konut 

inflaatlar› (Yap-Sat) yapmaktad›r. Bal›kesir Üniversitesi Vakf› ve 

Bal›kesir Yüksek Ö¤retim Vakf› kurucu üyesidir. Erden Önay ile 48 

y›ll›k evlidir. 


HAYAT‹ ORALKAN ‹nfl’53 

1928’de do¤an Hayati Oralkan Kabatafl Erkek Lisesi’ni bitirmifl, 

1953’de mezun oldu¤u ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nde 1958’e kadar 

asistanl›k yapm›flt›r. 

1962’ye kadar Almanya’da Dr.Geiger ve Dr.Kreutzfeldt firmalar›nda 

çal›flm›fl, 1973’e kadar Bay›nd›rl›k Bakanl›¤› Yap› ‹flleri 1.Bölge 

Müdür Muavinli¤i görevini üstlenmifl ve ayn› zamanda Y›ld›z Üniversitesi’nde 

ö¤retim görevlisi olarak çal›flm›flt›r. 

1977’ye kadar özel bir makine imalat firmas›nda genel müdür, 

1992’ye kadar serbest müflavir mühendis, bilirkifli, hakem, ve 

Sankur A.fi.’de müflavir olarak görev yapm›flt›r. Serbest çal›flmas› 

halen devam etmektedir. 

Efli eczac› Birgan Oralkan 40 y›ll›k eczanesini devrederek 2005’de 

emekli olmufltur. K›z› Dr.Gaye Oralkan (Bo¤aziçi / Stanford Ü.) yönetim 

dan›flman› olarak özel sektörde çal›flm›fl, halen Koç Üniversitesi’nde 

yar› zamanl› ö¤retim görevlisi olarak ders vermektedir. 

REFET H. ÖZADA Elektrik 54 

1927 de K›br›s’ta do¤du. ‹lkokul ve Liseyi K›br›s’ta okudu. 1954 y›- 

l›nda ‹TÜ Elektrik Fakültesinden mezun olduktan sonra, 1954- 

1957 aras›, Manchester (‹ngiltere) Metropolitan Vickers Electrical 

Engineering firmas›nda “Mezuniyet sonras› elektrik kursu” yapt›. 

1957-1959 aras›, Ankara’da Elektrik ‹flleri Etüt ‹daresi’nde Yüksek 

Elektrik Mühendisi olarak çal›flt›. 

1954-1974 aras› K›br›s Elektrik ‹daresi’nde Elektrik Mühendisi, 

fiube fiefi olarak çal›flt›. Bar›fl Harekat›’ndan sonra, 1974-1978 y›llar› 

aras›nda K›br›s Türk Elektrik Kurumunda, k›demli planlama 

mühendisi olarak çal›flt›. 

1978-1982 y›llar›nda Libya ve Suudi Arabistan gibi Arap ülkelerinde, 

bafl Elektrik Mühendisi olarak çal›flt›. 

1982 y›l›ndan bugüne dek Londra’da serbest, flahsi emlak (ev) iflleri 

ile meflgul olmaktad›r. 

Evli olup Amerika’da yaflayan üç o¤lu vard›r. 


205

DUMLU ÖZCAN ‹nfl’64 

1942 y›l›nda Alanya’da do¤du. ‹lk ve ortaokulu Alanya’da, liseyi 

Kabatafl Erkek Lisesi’nde okudu, 1964 y›l›nda ‹TÜ Teknik Okulu 

‹nflaat Mühendisli¤i Bölümü’nden mezun oldu. 

1964-1965 y›llar›nda Karayollar› 13. Bölge Müdürlü¤ünde Köprü 

fiantiye Mühendisi olarak çal›flt›. 

1969-1972 y›llar› aras›nda Isparta-Senirkent Ovas› sulama inflaat› 

flantiye flefi olarak çal›flt›. 

1973-1975 y›llar› aras›nda DS‹ Antalya Bölge Müdürlü¤ü’ne ba¤l› 

taahhüt iflleri yapt›. 

1975-1978 y›llar› aras›nda KGM Mersin flehir içi geçifl yolu inflaat› 

taahhüdü iflini yapt›. 

1979-1987 y›llar› aras›nda Karayollar› Mersin Bölge Müdürlü- 

¤ü’ne ba¤l› taahhüt iflleri yapt›. 

1988 y›l›nda madencilik sektörüne yöneldi. 

1994’den bu yana Dumlu Özcan Madencilik olarak Alanya’da dolomit 

üretmekte ve Akdeniz Siyah› siyah mermer oca¤›n› iflletmektedir. 

Nilgün Özcan ile evlidir. Ö¤retmen bir k›z›, maden mühendisi bir 

o¤lu vard›r. 

FER‹DUN ÖZCAN ‹nfl’66 

1966 y›l› Temmuz ay›n›n bafl›nda son s›nav olan malzeme dersinin 

s›nav›ndan ç›kt›ktan sonra statik asistan›m›z Ersin Ar›o¤lu’nun 

kart› ile fiiflhanede Yap›tafl isminde bir flirkette ifle bafllad›m. Burada, 

Galata Kulesi Restorasyonu, Derince’de alt geçit (projesi bana 

ait), K›rklareli’nde yol inflaatlar› yapt›m. 

1968’de askere gittim. Bu dönemde 28. Tümen inflaat ifllerini ve 

MSB ‹nflaat Emlak Dairesinde Subay Lojmanlar› inflaatlar›n›n 

kontrol mühendisli¤ini yapt›m. 

1970’de askerden gelince evlendim. ‹ki o¤lum oldu. ‹simleri Cem 

ve Emre. 1972’ye kadar bir baflka inflaat firmas›nda çeflitli yol inflaatlar›nda 

flantiye flefi olarak çal›flt›m. 1972 y›l›n›n mart ay›nda 

ayr›ld›m ve müteahhitli¤e bafllad›m. On y›l devlet müteahhitli¤i 

yapt›m. 1980 bafl›nda devlet müteahhitli¤ini b›rakt›m, ‹stanbul’da 

özel inflaat iflleri yapmaya bafllad›m. Bo¤az’da 20’den fazla özel 

flah›sa yal› ve villa yapt›m ve bitirdim. 

Mimarlar Odas›nda çizim kurslar›na gittim, çeflitli çizim programlar› 

ö¤rendim. Projeleri bana ait okul, hastane ve de¤iflik yerlerde 

villalar yapt›m. Halen bu tarz çal›flmaya devam etmekteyim. 


Prof. Dr. ENDER YAZAR ÖZDEN ‹nfl’54 

Atatürk prensipleri ile, ruhaniyi dünyeviden, hakikiyi hayalden, 

do¤ruyu yanl›fltan, iyiyi kötüden, güzeli çirkinden ay›rt ederek yetifltirilmifl 

di¤er 180 arkadafl›yla beraber, 1949-1954 y›llar›nda, ‹stanbul 

Teknik Üniversitesi ‹nflaat Fakültesi’nde, mühendislik metodolojisi 

ve mühendislik tasar›m›n›n ne oldu¤unu ö¤renen Ender 

Yazar, karfl›l›kl› sayg›ya içtenlikle inanmas›, yard›mseverli¤i, nefsine 

hakimiyeti, kendine güveni ve zekas› ile s›n›f›n›n en sevilen 

üyesi olmufltur. ‹lgi, bilgi, yeti ve sosyal sorumlulu¤u onu mühendislik 

e¤itiminde baflar›l› bir kariyere yerlefltirmifltir. ‹TÜ Elektronik 

Hesap Merkezindeki çal›flma ve yay›nlar› onun, flimdi sosyal, 

mali, idari, teknik ve bilimsel yaflam›m›z›n ayr›lmaz parças› olan 

“dijital simülasyon”u Türkiye’ye ilk getiren, uygulayan ve ö¤reten 

bir avuç bilim insan›ndan biri oldu¤unu gösterir. K›sa yaflam›na 

s›¤d›rd›¤›, bütün insanl›¤a faydal› katk› ve ürünleri ile, bu Türk bilim 

ve teknoloji kad›n› her zaman sevgi, sayg›, hayranl›k ve minnetle 

an›lacakt›r. 

(Bu yaz› Prof. Dr. Ender Özden Yazar’›n s›n›f arkadafl› fienol Utku 

taraf›ndan kaleme al›nm›flt›r.) 

‹LHAN ÖZER ‹nfl’51 

1928 y›l›nda Eskiflehir’de do¤du. ‹lkokulu Tekirda¤ ve Edirne’de, 

ortaokul ve liseyi Eskiflehir’de bitirdi. ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nin Betonarme 

Bölümü’nden mezun oldu. Bir y›l kadar Karayollar› Köprüler 

Fen Heyeti Proje Bölümü’nde çal›flt›. Mecburi hizmetini SSK 

Genel Müdürlü¤ü ‹nflaat ‹fller Dairesi’nde, Ankara’da tamamlad›. 

SSK’da 500 yatakl› Ankara Hastanesi, Atatürk Bulvar›’nda muhtelif 

bina inflaatlar›, ‹flçi Evleri Kontrol Amirlikleri, Konya Hal Binalar›, 

K›z›lcahamam’da turistik otel emanet inflaat flantiye fleflikleri, 

genel merkezde, Kontrol ve Statik Proje Daire Müdürlü¤ü yapt›. 

1971 y›l›nda SSK’dan ayr›larak s›ras›yla, Bingöl’de 480 daireli 

deprem inflaatlar›, ‹stanbul Alibeyköy’de deri fabrikas› inflaat›, 

Ankara Or-An Sitesi ‹nflaat Müdürlü¤ü, ‹skenderun Demir-Çelik’te 

Harmak fiirketi Altyap› Tesisleri ‹nflaat Bölüm Baflkan›, 1977-80 

aras› ‹stanbul Kurtköy’de 30 bin civciv kapasiteli piliç yetifltirme 

ve tesisi (kendi ad›na) ifllerinde çal›flt›. 1980 y›l›ndan itibaren Hidro-Dinamik 

Gemi Sanayi ve Ticaret A.fi’de hissedar ve yönetici 

olarak çal›flmakta olup, birisi evli iki k›z› ve bir torunu vard›r. K›zlar› 

‹TÜ Çevre ve Bilgisayar bölümlerini bitirmifltir. 


207

BEDR‹ ÖZKAZANÇ ‹nfl’44 

1919 y›l›nda Artvin vilayetinin Arhavi ilçesinde do¤du. 1944’de ‹TÜ 

‹nflaat Fakültesi’nden mezun oldu. 1944 ve 1945’te Divri¤i Etibank 

‹flletmesinde Demir Cevheri Silolar› ve Havai 

Hat Tesislerini tafleron olarak infla etti. 1945-1949 y›llar› aras›nda 

Sivas ilinde çeflitli müteahhitlik hizmetleri yapt›. 1949 ve 

1950’de askerlik hizmetini tamamlad›. 1950-1953 y›llar› aras›nda 

Divri¤i H. Elektrik tesislerini müteahhit olarak ve Divri¤i ‹çme Su 

inflaat›n› kontrol mühendisi olarak tamamlad›. 1954-1957 y›llar› 

aras›nda Siirt H. Elektrik tesislerinin inflaat›nda kontrol amiri olarak 

çal›flt›. 1958-1962 y›llar› aras›nda Söke Milas yolu inflaat›n›n 

flantiye flefli¤ini yapt›. 1962-1965 y›llar› aras›nda da kendi inflaatlar›n› 

yapt›. 1966-1970 y›llar› aras›nda çeflitli müteahhitlik ve flantiye 

flefli¤i hizmetlerini ifa etti. 1970 ve 1971 y›llar›nda Karadeniz 

Bak›rlar› ‹flletmesi Umum Müdürlü¤üne ait Murgul tesisleri Tesis 

Müdürlü¤ü görevinde bulundu. 

Evli ve bir çocuk babas› olan Bedri Özkazanç 1971 y›l›nda emekli 

oldu. 11 Eylül 2000 tarihinde ‹stanbul’da vefat etti. K›z› ve damad› 

‹TÜ mezunudur (1970-1971). 1996 ve 1997 y›llar›nda ‹TÜ’den 

mezun olmufl iki torunu vard›r. 

HAN‹FE ‹SMET ÖZKAZANÇ 

1926 y›l›nda ‹stanbul’da do¤mufltur. 1946 y›l›nda ‹stanbul Çapa 

Ö¤retmen Okulu’nu bitirmifltir. 1947 y›l›nda ‹nflaat Yüksek Mühendisi 

Bedri Özkazanç ile evlenmifl ve bir k›z› olmufltur. Halen ‹stanbul’da 

yaflamaktad›r. 


NECMETT‹N BAYRAM ÖZMEN ‹nfl’50 

1927 y›l›nda Kayseri’nin ‹ncesu kazas›nda do¤mufltur. 1944’de Afyon 

Lisesi’ni bitirmifl, ayn› y›l ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’ne girerek Haziran 

1950’de mezun olmufltur. 1950-58 y›llar› aras›nda bir y›l askerlik 

hizmetini yapm›fl, daha sonra üç y›l Karayollar› Genel Müdürlü¤ü’nde 

ve dört y›l da Türkiye fieker Fabrikalar›’nda görev 

yapm›flt›r. 1959 y›l›nda kendi ad›na kurdu¤u firmas›yla inflaat müteahhitli¤ine 

bafllam›fl olup halen devam etmektedir. Bu 42 y›ll›k 

müteahhitlik hayat›nda çok say›da ve çeflitli inflaat ve tesisat iflini, 

kesin kabullerini yapt›rarak devlete teslim etmifltir. Bunlar 

aras›nda; T.C.K’ya 170 km. devlet yolu, 15 km. otoyol alt yap›s›, 

D.S.‹.’ye üç büyük sulama, iki gölet ve çeflitli ifller, Yap› ‹mar ‹fllerine 

iki Hükümet Kona¤›, Makina Kimya Endüstrisi Kurumu’na 

hastane, ‹skenderun Demir Çelik Fabrikalar›’nda komple befl ünite, 

Divri¤i Pelet Tesisleri’nde bir bölüm, Türkiye Çay Kurumu Samsun 

Bölge Müdürlü¤ü Tesisleri, Türkiye fieker Fabrikalar› Genel 

Müdürlü¤ü Samsun Çarflamba fieker Fabrikas›’n›n tüm inflaat› 


Evli olup bir o¤lu, bir k›z› ve üç torunu vard›r. 

RIZA ALPASLAN ÖZMEN Mak’61 

1938 y›l›nda do¤an R›za Alpaslan Özmen, 1961 ‹TÜ Makine Fakültesi 

mezunudur. 

‹ngilizce ve Frans›zca bilen R›za Alpaslan Özmen Tekfen ‹nflaat 

A.fi Proje Direktörü, Proje Müdürü olarak çal›flm›flt›r. 

‹fl tecrübeleri, 

Azerbaycan projeleri (2001-2005) 

• BP, C& WP Petrol Platformu ‹nflaat› (Maliyet: 226 Milyon $) 

• Bakü 40”x 87 km. Do¤algaz Boru Hatt› (EPC) (Maliyet: 33 Milyon 

$) 

Suudi Arabistan projeleri (2000-1988) 

• SWCC - Shoaibah-Cidde 60”x 160 km su hatt› 

• SWCC - Dammam 60”& 30” x 50 km su hatt› 

• WSD - Taif Altyap› projesi (Maliyet: 335 milyon $) 

Türkiye projeleri 

1987-1986: BOTAfi (Irak-Türkiye 2.Ham Petrol Boru Hatt›) (Maliyet: 

262 milyon $) 

1986-1983: Yumurtal›k-K›r›kkale Ham petrol boru hatt› (EPC) (Maliyet: 

80 milyon $) 

1983-1977: Serbest 

1977-1975: ‹GSAfi –Amonyak üre tesisleri (‹NTES Proje Müdürü) 

(Maliyet: 25 milyon $) 

1975-1969: CALTEX-‹PRAfi rafinerisi 3 milyon tonluk, komple yeni 

bir rafineri tevsii 

projesi (Maliyet: 60 milyon $) 

1969-1966: Zonguldak Kömür ‹flletmeleri 

1966-1963: Karayollar› 

olarak s›ralanabilir. 


209

ARSLAN SAYGIN Mak’61 

Ladik ‹lkokulu’nu, Erbaa Ortaokulu’nu ve Samsun 19 May›s Lisesi’ni 

bitirip ‹stanbul Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’nden 

1961’de mezun olmufltur. 

Makine Yüksek Mühendisi olarak Camialt› Tersanesi, Mensucat 

Santral Fabrikas›, Zeytinburnu Çimento Fabrikas›nda 1973’ten itibaren 

serbest olarak çal›fl›p makine imalat› yapm›flt›r. 

Evli olup, iki k›z evlad› ve iki erkek torun sahibidir. 


M. KUDRET SELÇUK Mak’54 

1954 y›l›nda ‹stanbul Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’nden 

mezun olan M. Kudret Selçuk 1969 y›l›nda McGill Üniversitesi’nden 

mühendislik dal›nda Doktor unvan›n› alm›flt›r. 1970 y›l›nda 

ODTÜ’de doçent olmufl, 1979 y›l›nda da Sakarya Müh. Akademisi’nde 

Profesör unvan›n› alm›flt›r. 

Üyelikleri: 

- Amerikan Makine Mühendisleri Cemiyeti, ASME (Günefl Enerjisi 

Bölümü) eski baflkan yard›mc›s›, (1973-1974), 1970’den beri üye. 

- Amerikan Is›tma, Havaland›rma ve So¤utma Mühendisleri Cemiyeti, 

ASHRAE (Günefl Enerjisi Komite üyesi), 1969 

- Milletleraras› Günefl Enerji Cemiyeti, ISES (Yönetim Kurulu üyesi, 

1978- 1984), 1962’den beri cemiyet üyesi 


‹fl Yaflam›: 

- K›r›kkale Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Yar› zamanl› Profesör, 

1993-1977 

- Baflbakanl›k Çevre Müsteflarl›¤›, Ankara; 1990- Nisan 1991, Müflavir, 

AR-GE, Planlama, Teknik konularda Müflavirlik 

- TÜB‹TAK Marmara Araflt›rma Merkezi, Gebze: 1988-1989, Makine 

ve Enerji Sistemleri Bölüm Baflkan›, AR-GE ve idarecilik 

- Selçuk Engineering Consultans, La Canada, California: 1987- 

1989, Enerji sahas›nda müflavir müsteflarl›k 

- Jet Propulsion Laboratory, Pasadena,CA: 1974-1987, Enerji depolama 

teknolojileri, enerji tahvili, yeryüzünde ve uzay istasyonunda 

günefl/elektrik sistemleri 

- Honelwell, Inc., Minneapolis, MN, Systems & Res. Centr.: 1973- 

1974, Günefl ›s›tma ve so¤utma sistemleri. 

- University Of Arizona, Environmental Research Labor.: 1969- 

1970, Kontrollü ortam seralarda ›s› ve kitle transferinin bilgisayarla 

incelenmesi. 

- University Of Wisconsin, Solar Energy Labol.: 1963- Yüksek s›- 

cakl›k düz levhal› toplay›c›lar. 

- Brace Research Inst, McGill University,: 1962-1963, Güneflle tuzlu 

su tatland›rma, Rüzgar Enerjisi

Akademik tecrübesi: 

- Mükine Müh Bölümü, ODTÜ, Ankara: 1959-1972, Doçent, Termodinamik, 

Günefl Enerjisi, Is›l Güç, Is›l Çevre mühendisli¤i, Makina 

Müh., Laboratuar dersleri, Is› Gücü ve Günefl Enerjisi Laboratuarlar› 

tesisi 

- Patentler: NASA’ya devredilmifl dört USA patenti 

- Yay›nlar›: 45 Makale ve 1 Kitap Bölümü fleklinde özetlenebilir. 

H. SERVET SERTÇEO⁄LU Maden 65 

Hasan Servet Sertçeo¤lu, 27 Aral›k 1941 günü Bursa’da do¤du. 

Nam›k Kemal ‹lkokulu (1948-1953), Çelebi Mehmet Ortaokulu 

(1953-1956) ve Bursa Erkek Lisesi (1956-1959) ö¤renimlerinden 

sonra ‹TÜ Maden Fakültesi’ne girdi (1959). 

1961 y›l›nda Petrol Mühendisli¤i Bölümü aç›ld›¤›nda, tercihini bu 

yönde kullanarak fakültenin 1965 mezunu Petrol Yüksek Mühendisleri 

aras›ndaki yerini ald›. 

1965-1976 y›llar› aras›nda Türkiye Petrolleri A.O. Batman Bölge 

Sondaj Müdürlü¤ü nezdinde çal›flt›. Haziran-1976’da TPAO’dan istifa 

ederek ayr›ld›. Bu tarihten sonra, meslek içi konular› sürekli 

koruyarak, meslek içi ve meslek d›fl› de¤iflik sektörlerde faaliyet 

gösterdi. 

Halen, yine petrol ve do¤algaz arama, sondaj ve kuyu tamamlama 

konular›nda faaliyette bulunmaktad›r. 

H. Servet Sertçeo¤lu evli ve bir çocukludur. 


211

ABDÜLHAL‹M fiENDEM‹R TO Mak’65 

1939 y›l›nda ‹stanbul’da do¤dum. Ortaokulu Karagümrük’te okudum 

ve Vefa Lisesi’nden mezun olarak ‹TÜ’ye girdim. 1965 Haziran 

dönemi Makine Mühendisi olarak mezun olduktan sonra; Eylül 

1965 - Eylül 1967 aras› iki sene Kayseri Uçak Fabrikas›nda yedek 

subayl›k yapt›m ve 1967 sonundan 1970 bafllar›na kadar Karabük 

Demir Çelik iflletmelerinde Montaj fiantiye fiefi olarak çal›flt›m. 

1970 bafl›nda Bat› Anadolu Çimento Fabrikas›na ‹flletmeler 

Müdürü olarak transfer olduktan sonra, 1971 sonundan 1990’a 

kadar ayn› fabrikan›n 19 y›l Genel Müdürlü¤ünü yaparak emekli 

oldum. Ayn› y›l yurtiçinde ve yurtd›fl›nda özellikle çimento sanayi 

tesisleri projelendirme, montaj ve iflletmeye al›nmas› konular›nda 

çal›flan MÜSAN Müflavir Mühendislik Montaj Sanayi ve Ticaret 

Limited fiirketini kurdum. 1999 senesinde de proses ve otomasyon 

konusunda PRODAT Data Kontrol Sistemleri A.fi.’yi kurdum. 

Halen her iki flirketinde Yönetim Kurulu Baflkan› olarak çal›flmalar›ma 

devam etmekteyim. 1970 y›l›nda Eczac› Sergül fiendemir ile 

evlendim, 38 senedir devam eden bu mutlu evlilikten her zaman 

iftihar etti¤im iki k›z›m oldu. 1972 do¤umlu Aylin Bo¤aziçi Üniversitesi 

Makine Mezunu olup ABD UIUC üniversitesi’nde doktoras›- 

n› 2006 y›l›nda tamamlayarak yurda döndü. 1977 do¤umlu Tülin 

1998 y›l›nda ‹TÜ Elektrik Fakültesi’nden mezun olup, halen özel 

sektörde çal›flmaktad›r. 


OSMAN NUR‹ TAfiKIN ‹nfl’70 

BEYZA TAfiKIN ‹nfl’92 

SELDA TAfiKIN, SEV‹M TAfiKIN 

1965 y›l›nda Taflk›flla’da bafllad›¤›m ‹nflaat Mühendisli¤i e¤itimimi 

tamamlamamdan k›sa bir süre sonra üzerinde çal›flt›¤›m projede 

karfl›laflt›¤›m “iki eksenli e¤ilmeye maruz çekme çubu¤u” 

problemini çözmem gerekiyordu. Yard›m talep etmek üzere sonsuza 

göçmüfl de¤erli hocam Prof. Dr. Kemal Özden’e gittim. K›saca 

verdi¤i yan›t: “De¤erli mühendis kardeflim kütüphaneye gidiniz 

ve araflt›r›n›z” olmufltu. Arad›¤›m› bulabilmek için epeyce zaman 

harcad›¤›m› ancak o tarihlerde hem kaynak hem de bilgi olarak 

pek bir fleylere eriflemedi¤imi an›ms›yorum. 

O s›ralar, 1988 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Mühendisli¤i bölümüne girecek 

ve 2001 y›l›nda Yap› Mühendisli¤inde doktora çal›flmas›n› tamamlayacak 

olan büyük k›z›m Beyza Taflk›n henüz 1-2 yafllar›ndayd›. 

Y›llar sonra kendisine bu öykümü aktard›¤›mda, hiç tereddüt etmeden 

‹nflaat Mühendisli¤i, Betonarme Çal›flma Grubunda Ö¤retim 

Üyesi olmay› kafas›na koymufltu. Kendisi, betonarme yap›lar 

konusunda, o zamanlar s›n›f arkadafllar›m olan, bugün ise üniversitemizin 

de¤erli ö¤retim üyelerinden ›fl›k almaya ve ald›¤› ›fl›¤› 

ö¤rencileriyle paylaflmaya halen devam eden bir ö¤retim üyesi 

oldu. 

Sevgili hayat arkadafl›m, s›n›f ö¤retmeni Sevim Taflk›n’›n 28 y›ll›k 

e¤itmenlik hayat›nda çekti¤i zorluklar› an›msad›¤›mda, bugün 

bilgi ve bilgiye eriflmek çok daha kolay diye düflünüyorum. Kan›mca 

sorun bilginin algoritmik bir yap› içinde tasnifi ve saklanmas› 

sorununa dönüfltü. Bu ifli de, bilginin kayna¤›nda bilgi ile 

u¤raflanlar en do¤ru flekilde baflarabileceklerdir. Endüstri Yüksek 

Mühendisi küçük k›z›m Selda Taflk›n, bilgi ça¤›n›n gere¤i olarak 

bizlerden çok uzaklarda doktora çal›flmas›n› tamamlamaya u¤raflsa 

da, günümüz teknolojisiyle her an karfl›m›zda olabilmesini 

bile gerçeklefltirilen yeni yap›n›n ve bu gerçe¤in bir sentezi oldu- 

¤unu biliyorum. 

Bizlere birer çivi çakmak f›rsat›n› veren tüm eme¤i geçen yöneticilere 

sonsuz teflekkürlerimi sunarken, dayan›flman›n en güzel

eseri olan bu mutlu son, –gönlüm öyle istiyor– üniversitemizi, gelecek 

nesillerimizi evrensel de¤er ve baflar›lara tafl›s›n. 

Katk›s› olan herkes! 

Teflekkürler. 

(Yaz› Osman Nuri Taflk›n taraf›ndan haz›rlanm›flt›r.) 

GÜLNAR - HÜSEY‹N TEK‹NEL Elektrik 55 

Hüseyin Tekinel 24 Kas›m 1932 tarihinde ‹zmit’te do¤du. 1950 y›- 

l›nda ‹zmit Lisesi’nden mezun oldu ve ‹TÜ Elektrik Fakültesi’ne 

kaydolarak, 1955 y›l› Haziran ay›nda ‹TÜ Elektrik Fakültesi Kuvvetli 

Ak›m Bölümünden Elektrik Y. Mühendisli¤i diplomas› ald›. 

Daha sonra, Etibank Enerji Grubunda, K.B. Elektrik ‹flletmelerinde 

1966 y›l›na kadar mühendis, mesul mühendis, baflmühendis ve 

müdür görevlerinde bulundu. Daha sonra Etibank Enerji Grubunda 

daire baflkanl›¤›, 1970 y›l›nda TEK Türkiye Elektrik Kurumu Genel 

Müdür Yard›mc›l›¤› ve Yönetim Kurulu üyeli¤i görevlerini yüklendi. 

1977 y›l› Mart ay›nda TEK’ten ayr›larak, Kartal-‹stanbul’da bulunan 

ESAfi Elektrik Sanayi ve Ticaret A.fi.’nin Genel Müdürlü¤üne 

atand›. 1988 y›l›n›n Nisan ay›nda ESAfi’tan ayr›larak kendi flirketi 

HT Tekinel Elektrik Müt. Müh. San. Ve Tic. Ltd. fiti.’ni kurarak, 

muhtelif yabanc› flirketlerin ürünlerini ülkemizde pazarlamaya 

bafllad›. Halen bu ifli yürütüyor. 

Bu arada 1999-2005 y›llar› aras›nda ‹stanbul’da Nynas Naphthenics 

Ya¤lar› Ticaret Ltd. fiti.’nin Genel Müdürlük görevini yürüttü. 

Evli olup, biri k›z, biri erkek iki çocuk babas›d›r. TMMOB Elektrik 

Mühendisleri Odas›, IEEE ve IEEE Power Engineering Society, ICC 

Türk Milli Komitesi Enerji ve Çevre Komisyonu üyesi. “Elektrikle 

Enerji Tafl›ma” ve “Yüksek Gerilim Tekni¤i” isimli iki yay›nlanm›fl 

kitab› vard›r ve 1964-1977 aras›nda ODTÜ ve Ankara Müh. Mim. 

Akademisi’nde ayn› konularda yar› zamanl› ö¤retim görevlisi olarak 

görev yapm›flt›r. 


213

DUYGU ÖZKAZANÇ TEYMUR Kimya 70 

Duygu Özkazanç Teymur 1948 y›l›nda Sivas’da do¤mufltur. 1965 

y›l›nda Ankara K›z Lisesi’nden mezun olmufltur. 1965 y›l›nda ‹TÜ 

Kimya Fakültesi’ni kazanm›fl ve 1970 y›l›nda bu fakülteden Kimya 

Yüksek Mühendisi olarak mezun olmufltur. 1976 y›l›nda da ‹TÜ 

Nükleer Enerji Enstitüsü’nden Nükleer Uzmanl›k derecesi alm›flt›r. 

1970 ve 1971 y›llar› aras›nda Etibank Murgul Bak›r ‹flletmeleri 

Müessesesinde flotasyon mühendisi ve 1971-1973 y›llar› aras›nda 

da TÜB‹TAK Marmara Araflt›rma Enstitüsü Uygulamal› Matematik 

Bölümünde araflt›rma görevlisi olarak çal›flm›flt›r. 1973 y›l›nda 

Professör Dr. Mevlüt Teymür ile evlenmifltir ve ikiz çocuk sahibidir. 

Halen ‹stanbul’da yaflamaktad›r. 

MEVLÜT TEYMUR ‹nfl’71 

1949’da Gümüflhac›köy (Amasya)’da do¤mufltur ve 1966 y›l›nda 

Amasya lisesinden mezun olmufltur. 1971 y›l›nda ‹TÜ ‹nflaat Fakültesi’nden 

‹nflaat Yüksek Mühendisi olarak mezun olmufltur. 

1971 y›l›nda TÜB‹TAK Marmara Araflt›rma Enstitüsü Uygulamal› 

Matematik Bölümünde araflt›rma görevlisi olarak çal›flmaya bafllam›fl 

ve 1975 y›l›nda ‹TÜ Temel Bilimler Fakültesi’nde doktoras›- 

n› tamamlam›flt›r. 1982 y›l›nda Üniversite Doçenti unvan› alan 

Mevlüt Teymür 1987 y›l›na kadar TÜB‹TAK’daki görevine devam 

etmifltir. 1987-1989 y›llar› aras›nda ‹ngiltere Dundee Üniversitesi 

Matematik bölümünde çal›flm›fl ve 1989 y›l›nda Marmara Üniversitesi 

Matematik Bölümü’ne Profesör olarak atanm›flt›r. 1992 y›- 

l›nda da ‹TÜ Matematik Bölümü’nde çal›flmaya bafllam›fl olup halen 

bu görevine devam etmektedir. Evli ve ikiz çocuk babas›d›r. 


TMMOB ‹NfiAAT MÜHEND‹SLER‹ ODASI 

‹STANBUL fiUBES‹ 

‹nflaat Mühendisleri Odas› 1954 y›l›nda kurulmufl kamu kurumu 

niteli¤inde bir meslek örgütüdür. 70 bin üyesi bulunan odam›z›n 

26 ilde flubesi ve 126 il ve ilçede de temsilcili¤i bulunmaktad›r. 

Odan›n amac›; dünyada ve ülkemizde inflaat mühendisli¤i alan›ndaki 

geliflmeleri ülke ç›karlar›na uygun bir biçimde yayg›nlaflt›rmaya 

çal›flmak, ülke d›fl›ndaki ilgili meslek örgütleriyle iliflki kurmak, 

üyelerinin okul sonras› e¤itimine önem vermek, teorik ve 

pratik olarak bilgi birikimlerini artt›rmakt›r. Bunlar›n yan› s›ra inflaat 

mühendisli¤i ile ilgili yasa, kararname, yönetmelik ve flartnamelerin 

haz›rlanmas› s›ras›nda etkin çal›flma yapmak ve bu 

do¤rultuda ilgili kamu ve akademik kurumlarla iflbirli¤i içinde bulunmak; 

inflaat mühendisli¤i konusundaki geliflmeleri tart›flmaya 

açarak, kamu ve meslektafllar›n ilgisine sunmak da görevlerinin 

aras›nda bulunmaktad›r. 

‹nflaat Mühendisleri Odas› ‹stanbul flubemiz de, 18 bin üye say›- 

s›na sahip olup, üyelerimize yönelik mesleki bilgi ve tecrübelerini 

gelifltirmek anlam›nda her y›l sonbahar-k›fl, ilkbahar-yaz düzeni 

olmak üzere meslek içi e¤itim kurs, seminer ve konferanslar 

düzenlemektedir. 

Ayr›ca mesle¤imizin uzmanl›k alanlar› içerisindeki beton, ulaflt›rma, 

deprem, zemin, inflaat yönetimi alanlar›ndaki bilimsel kongreleri 

ulusal ve uluslararas› düzeyde gerçeklefltirmektedir. fiubemize 

ba¤l› anakent temsilciliklerimiz olarak Kad›köy, Bak›rköy, 

d›fl temsilciliklerimiz olarak da Edirne, K›rklareli, Lüleburgaz ve 

Silivri temsilciliklerimiz bulunmaktad›r. 

fiubemizin tüm etkinlikleri üyelerimize e-posta, faks bülten ve 

cep telefonu ile k›sa mesaj olarak iletilmektedir. Ayr›ca flubemizin 

üyelerimize yönelik olarak iki ayda bir yay›nlam›fl oldu¤u ‹stanbul 

Bülten ad›nda bir dergisi bulunmaktad›r. fiubemiz bünyesinde 

kurulan Beton Araflt›rma ve Gelifltirme Laboratuar› da yap›larda 

kullan›lan beton ve çeli¤in kalitesini ölçmek için önemli bir test 

yeridir. 

MET‹N ÜLGÜRAY ‹nfl’62 

1940 y›l›nda Edirne’de do¤dum. Çocukluk ve gençlik y›llar›m Sivas, 

Malatya ve ‹stanbul flehirlerinde geçti. Yüksek ö¤renimimi 

‹TÜ’de tamamlad›m ve 1962 y›l›nda ‹nflaat Yüksek Mühendisli¤i 

diplomas›n› ald›m. Evliyim ve iki k›z›m var. 

Askerlik görevimi Kore’de yapt›m. Yüksek ö¤renimim s›ras›nda ve 

daha sonra Almanya ve ‹sveç’te mühendislik firmalar›nda çal›flt›m. 

‹ngiltere, Belçika ve ‹talya’da görev için bulundum. 

1964-66 y›llar›nda M.S.B. NATO Enf. D. Bflk.’nda proje ve kontrol 

mühendisi olarak görev ald›m. Bu y›llarda yap› stati¤i ve betonarmesi 

proje haz›rlama teknikleri ve bina inflaat›nda prefabrikasyon 

konular›nda kiflisel araflt›rmalar yapt›m ve bunlar›, Bay›nd›rl›k ve 

Türkiye Mühendislik Haberleri dergilerinde yay›nlad›m. 

1966 y›l›nda Unitek Mühendislik ‹flleri Ltd. fiirketine proje mühendisi 

olarak girdim. Bu firmada liman, iskele, kurudok, bina, 

yeralt› s›¤›naklar› ve sanayi tesislerine ait mühendislik hizmetlerini 

kapsayan projelerde çal›flt›m. 

1968 y›l›nda Aç›kgöz-Unitek ‹nflaat Ltd. fiti.’ ne Unitek Müh. ‹fll. 

Ltd’ nin temsilcisi olarak kat›ld›m ve ülkemizin hava savunma sisteminin 

modernlefltirilmesine ait bir projede yönetici mühendis 

olarak görev ald›m. Bu projede, inflaat, makine, elektrik mühendisli¤i 

hizmetleri ve modern proje sevk ile idaresi tekniklerine ait 

uygulamalar› yönettim. 

1971 y›l›nda Paysa Önüretimli Yap›lar› firmas›n› kurdum. Paysa 

Önüretimli Yap›lar›, yurtd›fl›ndan herhangi bir lisans, know-how 

al›nmaks›z›n, tümüyle yerli malzemeler ve iflgücü kullan›larak 

hizmet vermektedir. 


215

AHMET ÜNSAL Elektrik 51 

29 Eylül 1924’de Antalya’da do¤du. 

Orta ö¤renimini Antalya lisesinde tamamlayarak 1945-1951’de 

‹TÜ Elektrik Fakültesi’nde yüksek ö¤renimini yaparak Elektrik 

(Kuvvetli Ak›m) Yüksek Mühendisi oldu 

Sümerbank Malatya Mensucat; ‹zmit SEKA fabrikalar›nda mühendislik, 

bak›m ve üretim fleflikleri yapt›. Bu arada Sivas’ta askerlik 

hizmetini ifa etti. 

Ekim 1954 - Ocak 1962 aras›nda Antalya Belediyesi Elektrik Su ‹flletme 

Müdürlü¤ü görevini yürüttü. Bu arada Antalya’da Kepez 

Elektrik A.fi. kurulufl aflamas›nda yer alarak 27 Mw’lik bir projenin 

gerçekleflmesi faaliyetlerinde bulundu. 

1962-1992 aras›nda kesintisiz olarak 30 y›l Kepez Elektrik A.fi.’nin 

genel müdürlü¤ü yapt›. Bu çal›flma y›llar›nda Antalya ‹linin bütün 

ilçe ve köylerine elektrik götürme faaliyetleri ile Kepez I (27 Mw), 

Kepez II (6,5 Mw), Manavgat (48 Mw) ve Karacaören 2 (47,4 Mw) 

Hidroelektrik Santrallerinin kurulufl ve iflletmelerini yapt›. 

Ek hizmet olarak 1966-1970 aras› Antalya’da kurulu Etibank-Pechiney 

(Frans›z) ortakl›¤› ESAfi (Elektrometali¤i San. A.fi.) Genel 

Müdürlü¤ü, 1980-1992 aras› Ankara’da Eltem TEK Elektrik Müflavirlik 

ve Mühendislik Hizmetleri A.fi.; 1981-1992 aras› Adana ÇES- 

TAfi (Çukurova Elektrik Sanayi ve Ticaret Afi); 1993-2003 Barmek 

Holding Yönetim Kurulu Üyeli¤i; 2000-2004 AGH (Antalya Güç 

Birli¤i Holding ) Yönetim Kurulu Baflkanl›¤› yapt›. 

Ayr›ca 1992’den beri Antalya Serbest Bölgesi’de Türk-Hollanda 

Ortakl›¤› olarak kurulu Draka-Wagner Kablo A.fi.’nin Orta¤› ve Yönetim 

Kurulu Baflkanl›¤› yapmaktad›r. Dünya Enerji Konseyi Türk 

Milli Komitesi (DEK), Antalya ‹TÜ Mezunlar› Derne¤i, Antalya Rotary 

Kulübü üyesi olan Ahmet Ünsal evli ve iki çocuk, dört torun 

ve bir torun çocu¤u sahibidir. 

KAZIM YALÇINTAfi 

1905’te Selanik’ten Mu¤la’ya göç etmifl bir ailenin mensubu olarak 

dünyaya gelmifl. ‹lkö¤renimden sonra Mu¤la ‹dadisi’nde 

okurken Cumhuriyet dönemi öncesi sorunlardan etkilenerek, yerel 

bir gazetede, görüfl ve düflüncelerini dile getirerek yaz›lar yazm›fl 

ve o dönemin gençlik hareketlerinde yer alm›flt›r. 

Cumhuriyet döneminde ö¤retmen yetifltiren ilk muallim mektebi 

olan ‹zmir Muallim Mektebi’ni bitirdikten sonra, Elaz›¤ Ö¤retmen 

Okulu’nda görevliyken evlenmifltir. 

Daha sonra Fethiye, Milas, Ankara An›ttepe ilkö¤retim okullar›nda 

44 y›l e¤itimcilik ve yöneticilik serüvenini birçok baflar›larla 

sürdürmüfl bir e¤itim gönüllüsüdür. 

‹ki ö¤retmen k›z evlad› ve Nükleer Fizik Profesörü bir o¤lu olan 

Kaz›m Yalç›ntafl 1996 y›l›nda aram›zdan ayr›lm›flt›r. 

(Yaz›, k›z›, emekli ö¤retmen Özen Gürbakan taraf›ndan haz›rlanm›flt›r.) 


YAPI MERKEZ‹’NDE ÇALIfiAN ‹TÜ’LÜLER 

‹stanbul Teknik Üniversitesi’nden farkl› y›llarda mezun olan afla- 

¤›daki Yap› Merkezi çal›flanlar› dört adet sandalye alarak Mustafa 

‹nan Kütüphanesine katk›da bulunmufllard›r. 

(Ender Aksuna ‹nfl’70, Gürsu Aktafl ‹nfl’2006, Ergin Ar›o¤lu ‹nfl’69, Turgut 

Engino¤lu Mak’73, Coflkun Erkay ‹nfl’60, Demet Gelir ‹nfl’95, Ömer 

Güzel ‹nfl’95, Gökalp Kahraman ‹nfl’99, Erkut Karagöz ‹nfl’98, Seyfettin 

K›l›nç Uçak’83, Sezgin Kurtuldu ‹nfl’94, Kemal Öztürk ‹nfl’82, Kadriye 

Parlak ‹nfl’81, Tansel Pekdemir ‹nfl’92, Mustafa Saatçi ‹nfl’95, Murat fiener 

‹nfl’91, Mustafa Tanr›verdi ‹nfl’88, ‹dris Türk ‹nfl’97, Nurettin Hasan 

Yel ‹nfl’2002) 

fiEHR‹ YILDIZ Mak’63 

fiehri Y›ld›z 16.04.1940’ta Ayval›k’ta do¤du. ‹lk ve ortaokul e¤itimini 

Ayval›k’ta, Lise e¤itimini Ankara Atatürk Lisesinde tamamlad›. 

1958 y›l›nda girdi¤i ‹TÜ Makine Fakültesi’nden 1963 y›l›nda 

mezun oldu. Askerlik görevini 1965 y›l›nda tamamlad›ktan hemen 

sonra Almanya’da meslek hayat›na bafllad›. Klima ve so¤utma konular›nda 

befl y›l çal›flt›ktan sonra 1970’te yurda döndü. Alarko 

grubunda Alda¤ So¤utma A.fi.’de 10 y›l süre ile çal›flt›. 1970 y›l›nda 

KSI So¤utma Ltd. fiti.’ni kurdu. Endüstriyel so¤utma sistemleri 

imalat- proje ve taahhüt konular›nda çal›flt›. Yurtiçinde ve 

yurtd›fl›nda büyük projelerin taahütlerini gerçeklefltirdi. G›da sanayii, 

endüstriyel so¤utma sanayii ve buz üretimi konular›nda 

özel teknolojiler üretti ve uygulad›. 


217

ZEKA‹ YÜZBAfiIO⁄ULLARI 

25.03.1941 Aksaray do¤umluyum. 1958’de Haydarpafla Lisesi’ni 

bitirdikten sonra, 1958-61 aras› ‹TÜ Makine Fakültesi, 1961 Ocak 

sonu KRUPP Bursu ile Aachen Teknik Üniversitesi Makine Fakültesi’nde 

ö¤renim gördüm ve 1967’de mezun oldum. Krupp’da ve 

Frans›z ‹sviçre’sinde 12 ay staj yapt›m ve daha sonra ‹ngiltere’de 

alt› ay lisan kurslar›na devam ettim. 

1967-69 aras›nda KKK Teknik Dairede yedek subayl›k olarak askerlik 

görevimi yapt›m. 

1969’dan sonra çeflitli kurulufllarda, 1972-75 y›llar› aras›nda Robert 

Bosch Türk Bursa Fabrikas›nda, 1975-87 y›llar› aras›nda Klinger 

Yakac›k Makina Fabrikas›nda çal›flt›m ve halen bu fabrikan›n 

orta¤›y›m. 

1987‘de Fortram Ltd. fiirketini kurdum ve her tür vana, pompa, 

at›k su ar›tma ekipmanlar› konusunda tan›nm›fl d›fl firmalar›n 

temsilcili¤ini yapmaktay›z. 

Almanca, ‹ngilizce ve Frans›zca bilmekteyim. 


hezarfen ahmet çelebi heykeli 

MEHMET AKSOY (Heykelt›rafl) 


1939 Yaylada¤›-Hatay’da do¤du. 1961-67 y›llar› aras›nda ‹.D.G.S. 

Akademisi Heykel bölümünde Prof. fiadi Çal›k atölyesinde ö¤renim 

gördü. 1969-70’de ‹.D.G.S.A Heykel bölümünde asistanl›k 

yapt›. 1970-77 devlet bursuyla yurtd›fl›nda ö¤renim gördü ve 

1972’ye kadar Londra’da kald›. 

1972 Berlin Türk Akademiker ve Sanatç›lar Derne¤i’nin kurucu 

üyeli¤ini ve baflkanl›¤›n› yapt›. 1972-78 Berlin Yüksek Sanat Okulu 

Heykel bölümünde “Meisterschule” bulundu. 

1976 Antalya Film ve Sanat Festivaline kat›ld›. ‹ki ay süresince Belediye 

meydan›nda kamuya aç›k heykel çal›flmas› yapt›. 1977 N. 

Hikmet projesinin yönetimini yapt›. 1978-81 ‹.D.G.S.A Heykel bölümü 

tafl atölyesinde ö¤retim görevlisi olarak çal›flt›. 

1981-1989 y›llar› aras›nda Berlin’de serbest sanatç› olarak çal›flt›. 

1989 tarihinde Türkiye’ye döndü. O tarihten beri Türkiye’de çal›flmaktad›r. 

1982-86 aras›nda Kranoldplatz Berlin’e “Buluttan Sevgililer” adl› 

heykeli, 1984-87 aras›nda Berlin Schlesischestor’a “‹fl Göçü”adl› 

heykel ansamblesini yapt›. 1986-88’de Berlin’de ”Cemal’in 

Rüyas›” isimli tafl heykeli bitirdi ve Stedhaus Böcklepark 

gençler yurdu binas› önüne dikti. 

1989-91 Potsdam’a dikilen “Meçhul Asker Kaça¤›” heykelin yapt›. 

1989 II. Uluslararas› ‹stanbul Bienaline Aya ‹rini’deki “fiahmeran 

Öyküleri” adl› proje ile kat›ld›. 

1990 de III. Aysa-Avrupa Bienaline kat›ld›. 1990 “Ayr›l›k” adl› heykeli 

‹stanbul Bebek Türk Merchant Bank’›n önüne dikildi. 1990 

Karacaahmet’te, bir aile mezarl›¤› için heykel yapt›. 

1991 Ankara Esenbo¤a giriflinde do¤al kayalar› içine alan “Toprakana” 

heykel projesi üstünde çal›flt›. 1992 Ankara Alt›npark için 

“Gökkufla¤›n›n Alt›nda” heykel projesine bafllad›. 1995 Ankara 

Belediye Baflkanl›¤› taraf›ndan “Periler Ülkesinde” adl› heykel 

müstehcenlik nedeniyle kald›r›ld› ve Gökkufla¤›n›n Alt›nda heykel 

çal›flmas› durduruldu. 

1995: Borsa binas› önüne “ay› ve bo¤a” heykeli dikildi. 

1995-98: ‹zmir Selçuk Kurtulufl Yolu an›t›n› yapt›. 

1996: Bergama’da, yol kavfla¤›nda, 17 m. yükseklikte, 300 ton 

tafltan oluflan “Nike Heykeli” çal›flmalar› bafllad›. Bergama’ya 

nakledildi. Belediye Baflkan›n›n seçimlerle de¤iflmesinden sonra 

yeni Belediye Baflkan›nca proje donduruldu. Tafllar ve sanatç› halen 

beklemekte… 

1998: Boyac›köy-‹stanbul’da, Tuncay Artun mezar› için heykel 

yapt›. 

1998-2000 Cumhurbaflkanl›¤› Huber Köflkü ‹st. “Io Bosphorous” 

ve “Kurtulufl Savafl› ve Atatürk” heykellerini yapt›. 

1999: Zincirlikuyu ‹stanbul, S›tk› Coflkun mezar› için heykel yapt›. 

2001: Datça, Can Yücel mezar heykelini yapt›. 2001 ‹fl Bankas› Kuleleri 

“Kibele Çeflmesi”ni yapt›. 

2005-2008: Kars Kalesi karfl›s›ndaki tepeye 30 m. yüksekli¤inde 

“‹nsanl›k Abidesi” adl› heykel ve çevre düzenlenmesi çal›flmalar› 

sürmektedir. 

2007–2008 ‹TÜ Maslak kampüsü Kütüphane önüne Hazerfen Ahmet 

Çelebi heykel yap›m› sürmektedir. 

Kiflisel sergileri: 

1970 Darrüflflafaka Galerisi-‹stanbul, 1975 Mehmet Berlin’de sergisi, 

1980 ‹.D.G.S.A (MSÜ) Osman Hamdi Sergi Salonu ‹stanbul, 

1982 Kunstamt Kreuzberg, Berlin (K), 1982 Oberhausen Devlet 

Galerisi, 1983 Galeri Edition Viyana sergisi, 1984 Übersee Muse-

Ödülleri: 

1966 Devlet resim ve heykel sergisi 2.’lik ödülü (birinci yok), 1970 

Devlet resim ve heykel sergisi 1.’lik ödülü, 1979 Devlet resim ve 

heykel sergisi 1.’lik ödülü , 1982-83 Luthar Platz Heykel yar›flmas› 

2.’lik ödülü, 1985 Bundengartenschen heykel yar›flmas› 2.’lik 

ödülü, 1988 Almanya “Meçhul Asker Kaça¤›” heykel yar›flmas› 

1.’lik ödülü, 1988 Almanya Berlin Grunewald Soyk›r›m An›t› yar›flmas› 

3.’lük ödülü, 1990 Ankara Sanat Kurumu Plastik Sanatlar 

dal›nda “Y›l›n Sanatç›s›” ödülü, 1990 III. Asya-Avrupa Bienali büyük 

ödülü, 1990 Plastik Sanatlar dal›nda Sedat Simavi Vakf› ödülü, 

1997 Yüce Mevlana bar›fl ödülü, 2004 Truva Kültür Sanat Ödülleri 

Plastik Sanatlar dal›nda Y›l›n Sanatç›s› Ödülü, 2004 ODTÜ Ankara 

Üstün Hizmet Ödülüdür. 

um Bremen (K), 1987 Galeri am Camissoplatz Berlin, 1989 Urart 

Sanat Galerisi Ankara, 1990 Urart Sanat Galerisi ‹stanbul, 1991 ‹stanbul 

Resim Heykel Müzesi bahçesinde befl sene süren sergi, 

1993 Vakko Sanat Galerisi ‹stanbul, 1998 Yurt ve Dünya ‹stanbul, 

2000 Espace Pier Carden Paris sergisi, 2000 Amiens Fransa Sen 

Cermain Kilisesi, 2002–2003 ‹fl Bankas› Kibele Sanat Galerisi ‹stanbul 

“Çekicin Rüzgar›nda 40 Y›l” adl› retrospektif sergi, 2003 

Görüntü Sanat Galerisi Adana, 2004 Galeri Apel ‹stanbul “fiamanlar” 

sergisi, 2005 Agora ‹fl Merkezi ‹zmir “ fiamanlar” sergisi 


221

a¤›fl kampanyas›n›n öyküsü 

Mustafa ‹nan Kütüphanesi’nin tamamlanabilmesi için mezunlar›m›z›n 

ve ‹TÜ dostlar›n›n katk›lar›n› toplamak amac›yla 2005 

y›l› sonunda Rektör Prof. Dr. Faruk Karado¤an’›n önderli¤inde 

bafllat›lan çal›flman›n k›sa bir özetini sizlerle paylaflmak istedik. 

2005 y›l› sonunda mezunlar›m›za gönderilen bir mektupla bafllat›lan 

çal›flmaya ‹TÜ mezunlar› ve dostlar›ndan bu ölçüde bir destek 

gelebilece¤ini kestirememifltik. 22 fiubat 2006’da mezunlarla 

yap›lan ilk toplant›da Mustafa ‹nan Kütüphanesi’ne yo¤un bir 

destek verilece¤inin ilk iflaretlerini ald›k. Bu tarihten itibaren 

amatör bir ruhla ve inançla sürdürdü¤ümüz çal›flmalar k›sa sürede 

meyvesini vermeye bafllad›. Ulaflabildi¤imiz mezunlar›m›z ve 

‹TÜ dostlar› adeta birbirleriyle yar›fl›rcas›na “‹TÜ’nün bilgiye yat›- 

r›m›na” destek verdiler. ‹TÜ’de e¤itim-ö¤retim ve araflt›rman›n daha 

güzel ve üretken ortamlarda yap›lmas›n› sa¤layacak olan bu 

yeni bina, özenle haz›rlanan çevresi ile birlikte Ayaza¤a yerleflkesinin 

ortas›nda “‹TÜ’nün ayd›nl›k” yüzünü gözler önüne sermektedir. 

‹ki y›l› aflk›n bir süredir mektuplar, broflürler, toplant›lar, 

web sayfas›, e-posta mesajlar› ile bu projeyi mezunlar›m›za duyurmak 

ve onlar›n katk›lar›n› herkesin incelemesine aç›k bir hesapta 

toplamak için çal›flan bizler, böyle bir projede yer alm›fl olmaktan 

onur duyduk. 

• 22.02.06 tarihinde toplant›ya kat›lan mezunlara mektup (Mart 

2006) 

• Özel kurulufllarda çal›flan ‹TÜ’lülerin belirlenmesi için yaz› 

(Mart 2006) 

• Yurtd›fl›ndaki mezunlara mektup (Mart 2006) 

• E-posta mesaj›na cevap verenlere e-mektup ve e-broflür gönderilmesi 

(Mart 2006) 

• 2. tan›t›m broflürünün haz›rlanmas› 

• Kampanyaya kat›lanlara teflekkür mektubu (Mart-Haziran 

2006) 

• Çeflitli illerdeki mezun derneklerine broflür (Haziran 2006) 

• Meslek odalar› üyelerine duyurulmak üzere yaz› (Haziran 

2006) 

• Özel kurulufllara mektup (Temmuz 2006) 

Ba¤›fl kampanyas›n›n özetlenmifl öyküsü flöyle: 

• Mezunlara mektup 10.000 e-posta, 2000 posta (Aral›k 2005) 

• Toplant›ya ça¤r› yaz›s› (Ocak 2006) 

• ‹lk tan›t›m broflürünün haz›rlanmas› 

• Mezunlarla toplant›, 22 fiubat 2006, saat 11.00 

• Web sayfas›n›n haz›rlanmas› 

• S›n›f temsilcilerin saptanmas› için mektup ve tan›t›m broflürü 

gönderilmesi (Mart 2006) 


Ba¤›fl kampanyas›ndan broflür, mektup, ba¤›fl formu 

örnekleri 

• Senato’nun bilgilendirilmesi (Eylül 2006) 

• ‹TÜ ‹stanbul Mezunlar Derne¤i taraf›ndan brunch düzenlenmesi 

(Kas›m 2006) 

• Özel kurulufllara 2. mektup (Aral›k 2006) 

• Makine Fakültesi mezunlar› ile toplant› (Aral›k 2006) 

• ‹TÜ’lü çal›flanlarla flirketlerde toplant›lar düzenlenmesi-YTONG 

(Aral›k 2006) 

• Rektörün di¤er flehirlerde ve ülkelerde mezunlar ile yapt›¤› 

toplant›lara haz›rl›klar (Bursa, Gaziantep, Mersin, Ankara, ABD, 

K›br›s) 

• Rektörün ‹stanbul’da yap›lan s›n›f toplant›lar›na kat›l›m›n›n 

organizasyonu 

• Ba¤›flç›lardan haz›rlanacak kitap için bilgi isteme mektubu 

(Ocak, Temmuz, Aral›k 2007) 

• Baz› mezunlardan kitap için kurumsallaflma ile ilgili yaz› (Ocak 

2007) 

• Ba¤›flç›lar›n isimlerinin salon, masa ve sandalyelere verilmesi 

çal›flmalar› (Ekim 2007-fiubat 2008) 

• An› kitab› haz›rlanmas› 

• Aç›l›fl töreni haz›rl›klar› 

Sevgi ‹nce, Ayhan Kaygusuz 

BİLGİYE YATIRIM-BİRLİKTELİĞİN GÜCÜ 

223

dizin 

Bilgiye ve birlikteli¤in önemine gönül veren ba¤›flç›lar dizini 

Adlar› salonlara verilen ba¤›flç›lar 

Akkaya, Feyzi ‹nfl’32 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .109 

Ar›o¤lu, Ülkü-Ersin ‹nfl’63 Görsel-‹flitsel Bölümü . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .111 

Demiren, Bülent - Türk YTONG . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .113 

Elginkan, Hüseyin Ekrem Mak’48 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .114 

Koray, H. Ayduk ‹nfl’49 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .115 

Öcalgiray, Orhan Mak’47 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .117 

Tu¤suz, ‹brahim Mak’63 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .118 

Türk Loydu Vakf› Gazete-Dergi Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .118 

Yavuz, Ekrem Ö¤renci 46 No: 1511 Salonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .119 

Adlar› masalara yaz›lan ba¤›flç›lar 

Aç›kgöz, Ahmet ‹nfl’51 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .120 

Ak›ngüç, Fahamettin ‹nfl’50 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .120 

Akova, Meko ‹nfl’73 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .121 

Aksoy, Erdal Elektrik 67 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .122 

Aksoy, Erol Mim’65 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .123 

Alt›ntop, Mehmet ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .124 

Altu¤, Altay . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .124 

Aflkar, Attila ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .125 

Atay, Temel Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .125 

Çak›ro¤lu, Adnan Prof. Dr. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .126 

Çubukçu Molval›lar, Sevgi Elektrik’60 - Çubukçu, Nafiz Elektrik 62 . . . .127 

Ece, Celal ‹nfl’61 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .128 

Erdem, Arzu Mim’83 - Erdem, Yücel ‹nfl’59 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .129 

Erel, Ahmet Coflkun ‹nfl’56 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .130 

Gediktafl, Tülin-Mustafa Mak’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .130 

Girgin, fiamil Mak’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .131 

Gürsel, O¤uz ‹nfl’55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .132 

Hacalo¤lu, Aysel TO Mim’63 - Hacalo¤lu, Cevdet TO Mim’63 . . . . . . . . .132 

Haseki, Mehmet Kimya 80 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .133 

Hasol, Ayfle Hayzuran Mim’61 - Hasol, Do¤an Mim’61 . . . . . . . . . . . . . . .134 

‹nan, Hüseyin Mak’70, ‹nan, Mariona, Esra, Jan ve Mark . . . . . . . . . . . .135 

‹nan, Jale Prof. Dr. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .136 

Kafesçio¤lu, Ruhi Mim’43 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .139 

Kalelio¤lu, Mustafa ‹nfl’73 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .140 

Kaplan, Emin ‹nfl’73 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .140 

Karado¤an, H. Faruk ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .141 

Karas, Aysel Mim’76 - Karas, ‹smail ‹nfl’75 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .141 

Keser, Keskin Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .142 

K›ran, Ali fiükrü Mak’71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .142 

Kolo¤lu, Naci ‹nfl’68 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .143 

Kuyumcu, Bülent-BM Mühendislik ve ‹nflaat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

Küçük, Cengiz Mak’71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .144 

Necati, Ahmet Görgün Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .145 

Nejad, Selim Nimet ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .146 

Olcay, Özkan ‹nfl’59 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .146 

Onat, Emin Prof. Dr. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .148 

Özsan, Ahmet Nihat ‹nfl’53 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .148 

Özsoy, ‹lhami Mak’71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .149 

Pektafl, Naim TO ‹nfl’62 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .150 

Sanl›top, Gazanfer Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .150 

Selçuk, Ali ‹nfl’90 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .151 

Silier, ‹zzettin ‹nfl’51 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .151 

Soyak, Y›lmaz ‹nfl’55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .152 

fiahin, Aliye-Do¤an ‹nfl’55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153 

fiencan, ‹brahim ‹nfl’53 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .154 

Tara, fiar›k . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .155 

Umut, Suay . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .156 

Uysal, ‹brahim Hakk› Mak’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .156 

224 

BİLGİYE YATIRIM-BİRLİKTELİĞİN GÜCÜ

Üner, ‹smet Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .157 

1948 Mezunlar› . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .158 

‹nflaat 54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .159 

‹nflaat 56 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .160 

‹nflaat 61 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .161 

‹nflaat 62 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .162 

‹nflaat 63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .163 

‹nflaat 66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .164 

‹nflaat 67-68 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .166 

‹nflaat 69 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .167 

‹nflaat 71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .169 

‹nflaat 73 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .170 

‹TÜ ‹nflaat Fakültesi Yap› Malzemesi Kürsüsü 1981 . . . . . . . . . . . . . . . . .172 

Makine 54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .175 

Makine 60 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .176 

Makine 71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .177 

Makine, Uçak, Gemi, Sanayi 72 Giriflliler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .178 

Elektrik 75 Giriflliler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .178 

Elektrik 76 Giriflliler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .179 

Maden Fakültesi Mezunlar› . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .180 

MMF Makine 80 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .180 

‹stanbul Kültür Üniversitesi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .182 

‹TÜ Mezunlar› Derne¤i - Bursa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .182 

‹TÜ Vakf› . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .183 

‹TÜ Vakf› Sosyal ve Kültürel Hizmetler Komitesi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .184 

‹stanbul Teknik Üniversiteliler Birli¤i Derne¤i ve Vakf› . . . . . . . . . . . . . . .185 

Yap› Proje Merkezi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .185 

Adlar› sandalyelere yaz›lan ba¤›flç›lar 

Aksoy, Tahsin ‹nfl’82 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .186 

Alakoç, Fikret ‹nfl’55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .186 

Alpat, M. Feridun Mim’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .187 

Alver, Vedat ‹nfl’76 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .187 

Ataman Halil ‹nfl’83 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .188 

Bakkal, Fettullah ‹nfl’67 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .188 

Bereket, Abdurrahman ‹nfl’26 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .189 

Bicio¤lu, Yalç›n ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .189 

Budac›, ‹rfan ‹nfl’65 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .190 

Bulut, Fahri TO Maden 63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .190 

Celalyan, Alis Leyla . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153 

Celalyan, Emine Hande . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153 

Celalyan, Kaya fiahan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153 

Çinici, Altu¤ Mim’59 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .191 

Çinici, Behruz Mim’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .191 

Çukurova, Ahmet Akad Elektrik 66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .192 

Denizcilik Fakültesi Mezunlar› . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .193 

Durany›ld›z, Talip . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .193 

Erünal, Ergün ‹nfl’56 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .194 

Evirgen, Ali Nafiz ‹nfl’51 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .194 

Evren, Ercan Mim’56 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .195 

Gazimihal, Yelman Mak’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .195 

Geredeli, Mustafa ‹nfl’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .196 

Gülboy, Necmettin Halit Elektrik 52 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .196 

Gürakan, Kamuran ‹nfl’55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .197 

Hürsever, Evis Cama-Umur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .197 

‹mre, Nazl› Nilüfer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153 

‹nce, Fahir ‹nfl’38 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .198 

‹nce, Mülhime ‹nfl’38 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .198 

1963 y›l› Kimya Yüksek Mühendisli¤i ‹lk Ö¤rencileri . . . . . . . . . . . . . . . .199 

‹zer, ‹lkay ‹nfl’64 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .200 

Kapakl›, Atilla Hasan ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .200 

Karado¤an, Oya-Yal›n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .201 

Kulluk, Nihal-Osman TO ‹nfl’61 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .201 

Leylek, ‹brahim Etem ‹nfl’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .202 

Mutlu, Mahir Mak’62 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .203 

Ocakverdi, Eren ‹flletme 2001 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .203 

Odabafl, Tahir ‹nfl’65 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .204 

Onay, fieref Mim’53 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .204 

Oralkan, Hayati ‹nfl’53 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .205 

Özada, Refet Hüseyin Elektrik 54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .205 

Özcan, Dumlu ‹nfl’64 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .206 

Özcan, Feridun ‹nfl’66 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .206 

Özden Yazar, Ender Prof. Dr. ‹nfl’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .207 

Özer, ‹lhan ‹nfl’51 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .207 

Özkazanç, Bedri ‹nfl’44 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .208 

Özkazanç, Hanife ‹smet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .208 

Özmen, Necmettin Bayram ‹nfl’50 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .209 

Özmen, R›za Alpaslan Mak’61 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .209 

BİLGİYE YATIRIM-BİRLİKTELİĞİN GÜCÜ 225

Sayg›n, Arslan Mak’61 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .210 

Selçuk, Mehmet Kudret Mak’54 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .210 

Sertçeo¤lu, Servet Maden 65 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .211 

fiendemir, Abdülhalim TO Mak’65 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212 

Taflk›n, Beyza ‹nfl’92 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212 

Taflk›n, Osman Nuri ‹nfl’70 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212 

Taflk›n, Selda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212 

Taflk›n, Sevim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212 

Tekinel, Gülnar-Hüseyin Elektrik 55 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .213 

Teymur, Özkazanç Duygu Kimya 70 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .214 

Teymur, Mevlüt ‹nfl’71 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .214 

TMMOB ‹nflaat Mühendisleri Odas› ‹stanbul fiubesi . . . . . . . . . . . . . . . .215 

Ülgüray, Metin ‹nfl’62 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .215 

Ünsal, Ahmet Elektrik 51 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .216 

Yalç›ntafl, Kaz›m . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .216 

Yap› Merkezi’nde Çal›flan ‹TÜ’lüler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .217 

Y›ld›z, fiehri Mak’63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .217 

Yüzbafl›o¤ullar›, Zekai Mak’67 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .218 

Di¤er ba¤›fllar 

Ayd›n, Elif 

Aytekin, Alpan 

Bayraktar, Necdet 

Beykoz, Zeynep Melike 

Bilir, Ahmet 

Bircan, Ömer 

Bulutlar, Fehir 

Büttanr›, fiaban 

Can, Esat 

Davut, Osman Nihat 

Dinç, Demirhan 

Ertan, Ahmet fiükrü 

Fedai, Ülker 

Fokus Mühendislik 

Güler, Peken 

Güven, ‹zzet Y›lmaz 

Ifl›k, Cahit 

‹TÜ Mezunlar› Derne¤i-Mersin 

Karak, Pelin 

Köse, Cahit 

Kul, R›za Haluk 

Limoncuo¤lu, Nuri Sanal 

Oral, Zeynep Hüveyda 

Osken, Murat 

Özgül, Bülent 

Sazan, Sad›k 

Sönmez, Tacettin 

fiafak, Filiz 

Taflç›, Özgür Hasan 

Toktafl, Kamil 

Y›ld›r›m, Arma¤an

ITU Mustafa Inan Library - İstanbul Teknik Üniversitesi

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?